[OS] #dmbjdaily (สอง) ปัญหา(หัวใจ)ของอู๋เออร์ไป๋ [เออร์เหลียน, แอบมีผิงเสียมาแจม] Rate-R

[susuwatari]

#Dmbjdaily
[282 Days Left]

ปัญหา(หัวใจ)ของอู๋เออร์ไป๋
       Paring: เออร์เหลียน, แอบมีผิงเสียมาแจม        
       Rate: R
       คำเตือน แอบหลุดคาแรคเตอร์นะก๊ะทุกคนนนนนนนนน อย่าถือสากันน๊าาาาาา

-----------------

ชายหนุ่มนั่งนวดขมับอยู่ในห้องทำงานขนาดเล็กบนชั้นลอยของร้านน้ำชาของตัวเองในหังโจว ตัวเลขบัญชีที่ลูกน้องส่งสรุปประจำเดือนขึ้นมาให้ตรวจเรียงกันเป็นพืดจนเมื่อนั่งเพ่งนานๆเขาถึงกับตาลาย ท่าทางจะแก่จริงๆแล้วสินะ อู๋เออร์ไป๋นึกพลางถอดแว่นสายตาไร้กรอบออกตั้งใจว่าจะหลับพักสายตาสักครู่ เขาหลับตาลงได้ไม่ถึงนาทีเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นเสียก่อน

เบอร์บนหน้าจอคือลูกน้องคนสนิทคนหนึ่ง เขารับสายแล้วก็ต้องมุ่นคิ้วกับสิ่งที่ได้ยิน ชายหนุ่มสั่งความกับปลายสายไปสองสามคำแล้วคว้าแว่นตามาสวมไว้เหมือนเดิม ให้ตาย มีเรื่องอีกแล้ว อู๋เออร์ไป๋นึกพลางสวมเสื้อนอก พอดีกับที่ลูกน้องเปิดประตูเข้ามาพร้อมกาใส่ชาหลงจิ่งร้อน เขาสั่งความให้อีกฝ่ายจัดการปิดร้านน้ำชาแทนแล้วถือกุญแจรถก้าวยาวๆออกไปยังที่จอดรถด้านหลังร้าน

ตอนนี้เป็นเวลาหัวค่ำของวันศุกร์ รถราบนท้องถนนดูจะทวีจำนวนขึ้นมากกว่าที่เคย ที่เขาว่ากันว่ายิ่งรีบก็ยิ่งช้าดูเหมือนจะจริง อู๋เออร์ไป๋นั่งเคาะนิ้วอยู่หลังพวงมาลัยพยายามสงบจิตสงบใจของตัวเองไม่ให้เท้าเหยียบคันเร่งพุ่งไปดันรถคันหน้าซึ่งขับช้าเหมือนเต่าคลานจนเขาต้องติดไฟแดงอีกเป็นรอบที่สี่

ชายหนุ่มยกมือขึ้นดูนาฬิกา เขาติดอยู่บนถนนมากว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว ไม่รู้ว่าเรื่องราวที่ลูกน้องโทรมารายงานจะยุ่งวุ่นวายกันไปถึงไหน ไม่ทันขาดคำเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง อู๋เออร์ไป๋ฟังปลายสายรายงานจนจบ เขาตอบกลับไปสั้นๆแล้ววางโทรศัพท์ลง ดวงตาหลังแว่นสายตาไร้กรอบฉายแววเย็นเยียบจนน่ากลัว รอยยิ้มประหลาดปรากฏบนใบหน้าหล่อทั้งที่ใจร้อนราวกับไฟ

ทันทีที่สัญญาณไฟเขียวกระพริบสว่างขึ้นชายหนุ่มก็เหยียบคันเร่งแล้วหักพวงมาลัยพุ่งแทรกไปทางซ้ายปาดหน้ารถไปสามสี่คันโดยไม่สนใจเสียงบีบแตรลั่นถนนไปหมด หลังพารถพ้นจุดที่การจราจรติดขัดที่สุดไปได้อู๋เออร์ไป๋ก็เหยียบจนแทบมิดคันเร่งลัดเลาะไปตามทางลัดผ่านซอกเล็กซอยน้อย จนมาถึงจุดหมายอันเป็นตรอกขนาดเล็กซึ่งเต็มไปด้วยร้านเหล้าดีกรีแรงอันเป็นแหล่งรวมของอันธพาลและกรรมกร

ชายหนุ่มก้าวลงจากรถปรายตามองแสงไฟหลากสีที่ตกแต่งอย่างไร้รสนิยม บรรดาน้องนางในชุดสีสันแสบตาที่ยืนเรียกแขกอยู่หน้าร้านเมื่อเห็นรถยนตร์และการแต่งตัวของอู๋เออร์ไป๋ก็ต่างพากันตรงเข้ามารุมล้อมแต่ก็ต้องถอยหลังกลับไปแทบไม่ทัน เขาส่งสายตาเย็นเยียบไปให้ ลูกน้องของเขาที่รออยู่ก่อนแล้วรีบวิ่งเข้ามารายงานสถานการณ์ทันที

ตัวต้นเหตุไม่ได้อยู่ที่ร้านเหล้าแล้วคงเดินออกไปที่รถตรงลานจอดติดถนนใหญ่ ค่าเสียหายอะไรเห็นว่าเคลียร์กันเสร็จเรียบร้อยหมด อู๋เออร์ไป๋พยักหน้าขอบคุณชายหนุ่มคนนั้นแล้วตรงขึ้นรถขับทะยานออกไปตามตรอกมืดๆมุ่งหน้าไปยังลานจอดรถทันที
ขับไปได้ครึ่งทางก็เห็นเงาร่างของคนสองคนกอดคอกันเดินเซซ้ายทีขวาทีอยู่ข้างหน้า อู๋เออร์ไป๋เหยียบคันเร่งพุ่งรถไปจอดขวางหน้าคนทั้งสองเอาไว้ เขาสูดหายใจลึกๆพยายามสงบสติอารมณ์ให้ได้มากที่สุดก่อนเปิดประตูลงไป

เสียงอ้อแอ้ตามประสาคนเมาที่ดังก่นด่ารถคันหรูซึ่งจู่ๆขับมาจอดขวางหน้าเงียบลงเมื่อเห็นชัดเต็มสองตาว่าคนที่ก้าวลงมานั้นเป็นใคร “จะ...เจ้ารอง ชิบหายแล้วไง” อู๋ซันเสิ่งได้สติก่อนเพื่อน “ฉันเคยบอกแกตั้งกี่ทีแล้วว่าอย่าเรียกฉันว่าเจ้ารอง” เสียงเย็นเหมือนน้ำแข็งขั้วโลกเอ่ยขึ้น คนเป็นน้องหันไปเขย่าเพื่อนร่วมชะตากรรมที่ยังมัวแต่ฮัมเพลงสลับกับหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“อธิบายเรื่องทั้งหมดมา” อู๋เออร์ไป๋ตะคอกก่อนปรายตามองสภาพสะบักสะบอมของทั้งสองคน เสื้อผ้ามีรอยยับยู่ยี่เลอะฝุ่น ตรงมุมปากมีรอยแตกเพราะกำปั้นด้วยกันทั้งคู่ อู๋ซันเสิ่งทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก สุดท้ายก็ตัดสินใจผลักเพื่อนร่วมชะตากรรมให้เซเข้าไปหาอู๋เออร์ไป๋ส่วนตัวเองรีบเผ่นแผล๊วเข้าไปในซอยมืดๆเล็กๆด้านหลังทันที

อ้อมแขนแข็งแรงยื่นไปรับตัวเซี่ยเหลียนหวนเอาไว้ ชายหนุ่มที่ยังไม่รู้สถานการณ์ยังคงฮัมเพลงไม่หยุด อู๋เออร์ไป๋มองตามตรอกเล็กก็ไม่เห็นร่างของอู๋ซันเสิ่งแล้ว “เอาเถอะ ได้ตัวคนที่ต้องการก็พอแล้ว ไอ้สามให้มันนอนข้างถนนไปก็แล้วกัน”
ชายหนุ่มประคองร่างคนเมาให้เข้าไปนั่งที่นั่งข้างคนขับคาดเข็มขัดให้เรียบร้อยก่อนจะรีบเหยียบคันเร่งพุ่งตรงกลับบ้าน เซี่ยเหลียนหวนยังคงนั่งฮัมเพลงบ้างพูดจาป้อสาวบ้างไม่รู้เรื่องรู้ราวแถมยังมีการยกกำปั้นขึ้นมาชกลมเป็นระยะ “ท่าทางจะเมาหนักจริงๆ” อู๋เออร์ไป๋ที่คอยเหลือบมองเป็นระยะๆนึกในใจ “เจ้าสามนะเจ้าสาม ลากเสี่ยวเหลียนไปเมาหนักขนาดนี้ ถ้าเขาเจอตัวจะจับมัดหย่อนลงไปให้จีบจระเข้ในบ่อเล่นเลยเคยดู” ชายหนุ่มนึกอาฆาตน้องชายตัวดีเอาไว้ในใจ

------------

บ้านปิดไฟมืดหมดแล้ว ท่าทางพี่ใหญ่กับพี่สะใภ้คงขึ้นนอนกันหมดแล้ว อู๋เออร์ไป๋นึกขณะที่มือหนึ่งโอบประคองร่างคนเมาอีกมือหนึ่งไขกุญแจบ้าน ดีเหมือนกันจะได้จัดการเสี่ยวเหลียนง่ายๆ เขากึ่งลากกึ่งพยุงเซี่ยเหลียนหวนที่ยังพูดจาไม่รู้เรื่องขึ้นไปยังห้องนอนชั้นสอง ล๊อคประตูขังไว้ในห้องน้ำแล้วลงมารินน้ำเย็นจัดหนึ่งเหยือก

พอกลับมาถึงห้องก็พบว่าคนเมากำลังทุบประตูโวยวายใหญ่ อู๋เออร์ไป๋เปิดประตูห้องน้ำแล้วดันร่างของเซี่ยเหลียนหวนไปติดกำแพงราดน้ำเย็นๆใส่หัวจนหมดเหยือก ดูท่าความเย็นจัดของน้ำจะทำให้เซี่ยเหลียนหวนมีสติขึ้นมาบ้าง เขามองคนที่ราดน้ำใส่ตัวแล้วหน้าซีดครางเบาๆ “พี่เออร์ไป๋”

“ใช่นะสิ ขัดคำสั่งฉันไปเมากับเจ้าสามจนได้เรื่องมาอีกแล้ว” อู๋เออร์ไป๋เอ่ยเสียงเย็นจนทำเอาเซี่ยเหลียนหวนถึงกับตัวสั่น “พี่......รู้ได้ยังไงครับ ผมไม่ได้ทำอะไร.........”  เขาพยายามเอ่ยปากแก้ตัวแต่ถูกคนเหนือกว่าตัดบท “สายของฉันมีอยู่ทุกที่ อีกอย่างนะเสี่ยวเหลียนเธอไม่ต้องพยายามแก้ตัวหรอก ฉันรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว” จบคำเซี่ยเหลียนหวนถึงกับเม้มปากเมินหน้าไปอีกทางแสดงอาการดื้อดึงจนคนบ่นอ่อนใจ “เธอไม่ได้ทำอะไรแล้วทำไมถึงมีรอยช้ำตรงมุมปากแบบนี้ล่ะ” มือเรียวลูบผ่านรอยแตกที่โดนฝ่ายตรงข้ามประเคนกำปั้นใส่ตอนกำลังชุลมุนกัน

“พี่เออร์ไป๋มีสิทธิอะไรมาบังคับผม”

จบคำเซี่ยเหลียนหวนก็นึกขึ้นได้ว่าเขาพลาดไปแล้ว ชายหนุ่มช้อนตาขึ้นสบกับดวงตาหลังแว่นไร้กรอบซึ่งมีแววไม่พอใจฉายชัด เซี่ยเหลียนหวนกลั้นใจหลับตาลงเตรียมรับความโกรธของอีกฝ่ายแต่กลับผิดคาดเมื่อสิ่งที่ประทับลงมากลับเป็นจุมพิตร้อนแรง

แม้จะแปลกใจแต่เซี่ยเหลียนหวนก็ยอมเผยอปากอย่างว่าง่ายปล่อยให้อีกฝ่ายกวาดดึงลมหายใจทั้งหมดของเขาไป เสื้อเปียกน้ำเย็นๆถูกถอดทิ้งไปข้างตัวพร้อมมือร้อนผ่าวเข้าลูบไล้แทนที่ เซี่ยเหลียนหวนขยับเบียดตัวเข้าหาพร้อมเปล่งเสียงหอบครางเบาๆ อู๋เออร์ไป๋จุดยิ้มขึ้นตรงริมฝีปากมองคนเสียเปรียบที่ตอนนี้หอบหายใจหน้าแดงก่ำดูแล้วน่ารักเป็นที่สุด

น่ารัก.................จนอยากจะเก็บเอาไว้ดูแค่คนเดียว

“ฉันมีสิทธิตรงที่เป็นคนรักของเธอยังไงล่ะเสี่ยวเหลียน”

“มีเรื่องแบบนี้ฉันเป็นห่วงเธอมากรู้ไหม เพราะฉะนั้นคืนนี้ฉันจะลงโทษเธอให้หลาบจำ จะได้ไม่กล้าขัดคำสั่งฉันอีก” อู๋เออร์ไป๋กระซิบเสียงดุหากจูบที่ประทับลงมากลับนุ่มนวลอ่อนโยนจนเซี่ยเหลียนหวนยินยอมปล่อยตัวปล่อยใจให้ตกอยู่ในพายุอารมณ์ของอีกฝ่าย

--------------------

อู๋ซันเสิ่งจรดปลายเท้าย่องเข้าบ้านตอนตีสามครึ่ง ขณะเดินผ่านหน้าห้องของอู๋เออร์ไป๋เขาได้ยินเสียงครางประหลาดเล็ดรอดออกมา อู๋ซันเสิ่งฉีกยิ้มให้กับบานประตูไม้ “สงสัยเหลียนหวนจะโดนลงโทษหนักน่าดู เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ค่อยแอบซื้อยาบำรุงกำลังมาไถ่โทษก็แล้วกัน” เขานึกก่อนย่องเข้าห้องนอนตัวเองอย่างเงียบๆ

--------------------Fin-----------------------

Side story(ภาคต่อจาก “ความใจในของคุณป๊า https://dmbjth.thai-forum.net/t243-topic#2263 ”)

พอจอดรถเข้าที่อู๋อีฉยงก็เปิดประตูพรวดลงไปเป็นคนแรก ชายวัยกลางคนเขย่าประตูเล็กข้างร้านซึ่งล๊อคกุญแจสนิทแล้วหันมาร้องสั่งคนที่เดินตามลงมา “เจ้าสามแกเอาชะแลงมางัดประตูเร็ว” คนถูกเรียกถลึงตามองหน้าพี่ชายตัวเอง “ขืนผมเอาเครื่องมือมางัด เดี๋ยวเพื่อนบ้านเสี่ยวเสียก็แจ้งจับผมกันพอดีสิพี่”

“แกจะกลัวอะไร เสี่ยเสียเมื่อคืนโทรมาหาก็ไม่รับไม่รู้เป็นอะไรไปรึเปล่า”

อู๋เออร์ไป๋พร้อมพี่สะใภ้ลงจากรถมาเป็นคนสุดท้ายถึงกับส่ายหน้ากับความห่วงลูก ระหว่างที่อู๋อีฉยงเขย่าประตูอย่างร้อนอกร้อนใจตั้งท่าจะหันกลับไปหยิบอุปกรณ์ในรถมาใช้ให้รู้แล้วรู้รอด สวรรค์ที่ชื่อว่าอู๋เออร์ไป๋ก็ประทานกุญแจมาให้หนึ่งพวง

อู๋อีฉยงเบิกตามองน้องชายตัวเอง แกไปเอามาจากไหน คนถูกถามส่งยิ้มเย็น “เสี่ยวเสียให้กุญแจบ้านกับผมชุดหนึ่งครับ”

“แล้วทำไมแกไม่บอกฉันแต่แรก” ว่าจบคนเป็นพี่รีบคว้ากุญแจไขประตูผลักเข้าไปยังบ้านลูกชายอย่างรวดเร็ว “ดูท่าอู๋เสียจะยังไม่ตื่น” อู๋อีฉยงพึมพำแล้วรีบพุ่งตัวขึ้นไปยังห้องนอนซึ่งอยู่ชั้นสองของบ้าน อู๋เออร์ไป๋มองตามท่าทางร้อนอกร้อนใจของพี่ชายแล้วส่ายหัว ตอนเสี่ยวเสียอยู่เป็นโสดไม่เคยนึกอะไรพอแต่งงานไปกลับนึกหวงลูกชายคนเดียวขึ้นมา เขาพร้อมกับอู๋ซันเสิ่งและพี่สะใภ้เดินตามขึ้นไป

อู๋อีฉยงเคาะประตูห้องนอนพร้อมตะโกนเรียกลูกชายด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ผ่านไปพักหนึ่งประตูไม้ก็เปิดขึ้นพร้อมร่างอู๋เสียในเสื้อยืดตัวโคร่งโผล่ออกมาด้วยสีหน้าง่วงงุน เสี่ยวเสีย อู๋อีฉยงรีบดึงตัวลูกชายเข้ามากอดปากก็ถามสารทุกข์สุกดิบทั้งที่ไม่ได้เจอกันแค่สามวัน เขาจับลูกชายหมุนซ้ายหมุนขวาดูว่ายังสบายดีหรือไม่

อู๋เสียหันมามองหน้าอู๋เออร์ไป๋ด้วยสายตาตั้งคำถาม คนเป็นอาเลยขยับปากส่งข้อความว่าคุณพ่ออีฉยงเป็นห่วง เจ้าตัวรับสารเสร็จก็รีบตอบให้คุณพ่อวางใจ พออู๋อีฉยงตรวจเช็คจนพอใจทุกคนก็ตั้งท่าจะถอยทัพไปรออยู่ที่ห้องรับแขกแต่เสียงทักของอู๋ซันเสิ่งก็ขัดจังหวะไว้

“อ้าว เสี่ยวเสียใส่เสื้อกลับด้านนี่นา”

ทุกคนหันขวับไปมองอู๋เสียเป็นตาเดียว ประตูห้องที่ถูกลมจากข้างในดันให้เปิดกว้างออกจนสุดเผยให้เห็นร่างเปลือยครึ่งท่อนของใครบางคนนั่งอยู่บนเตียง อู๋เสียสะดุ้งตั้งท่าจะหันกลับไปปิดประตู คอเสื้อยืดตัวใหญ่ย้วยลงมาเผยให้เห็นไหล่ขาวซึ่งเต็มไปด้วยรอยจูบสีแดงเป็นจ้ำๆ

เป็นอีกครั้งที่ทุกสายตาจ้องมองรอยจูบสดๆร้อนๆนั้นพร้อมกัน ก่อนที่ใครจะทันได้พูดอะไรอู๋อีฉยงก็ล้มตึงลงไปพร้อมๆกับเสียงอู๋ซันเสิ่งก็ดังลั่นบ้าน

“เจ้ารองเอายาดมมาเร็ว พี่ใหญ่เป็นลม”

อู๋เออร์ไป๋รีบคว้านหายาดมในกระเป๋าเป็นพัลวัน ฝ่ายคุณแม่คนสวยปล่อยให้พี่ๆน้องๆชุลมุนกันไปตามเรื่อง เดินเข้าไปหาลูกชายซึ่งยืนหน้าแดงเอาตัวบังประตูไว้ “เสี่ยวเสียไปแต่งตัวให้เรียบร้อยเถอะลูก เดี๋ยวค่อยลงไปหาพวกเราที่ห้องรับแขกก็แล้วกัน” พูดจบก็รุนหลังลูกชายเข้าห้องไปแล้วหันไปช่วยอู๋ซันเสิ่งพยุงอู๋อีฉยงที่แข้งขาอ่อนไปหมดลงไปด้านล่าง

“เสี่ยวเสียลูกพ่อ พ่อขอโทษที่มาช้าไป...................”

----------------------
เมาๆอีกวันค่ะ ฮา
วันนี้ก็ยังเล่นมุกเดิม สองคือชื่อของอารอง อู๋เออร์ไป๋นั่นเอง เย้ อารองหล่อค่ะ ชอบเมะใส่แว่นนนนนนนนน
มาลงเรือแพคนแก่กันเถอะค่ะ อิอิ
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ โค้งงงงงงงงง

[SilverCloud]

อาสามหาเรื่องซวยให้ชาวบ้านอีกแล้ว อาเซี่ยคะหวังว่าตื่นมาคงจะลุกออกจากเตียงเดินได้นะคะ 5555

เตี่ยคะ ถึงกับจะใช้ชะแลงงัดกันเลยเรอะ อาการหนักแล้วววว ที่นายน้อยเค้าไม่รับโทรศัพท์ก็เพราะกำลัง"ยุ่ง"อยู่ไงคะ อาสามพาซวยอีกแล้ว ช่างตาดีทักได้จังหวะจริงๆ

[Naitear]

กรี๊ดดดดดดดด /////////// แงงงงงงงงงงงงง #ตายเพราะเอ้อเหลียนไปรอบนึงแล้วก็มาตายผิงเสียอีกรอบ

อีกสักพักอาเซี่ยต้องมาแก้แค้นอาสามคืนนะคะะ 555555555 อาสามได้ใจเกินไปแล้วนะ!! ทั้งมอมเหล้าอาเซี่ย ทั้งทักเจ้าหลานชายว่าใส่เสื้อกลับด้าน โอยแง 5555555 บอกทีค่ะว่าฮีไม่ใช่ขุมกำลังแฟนเกิร์ลที่แอบซุ่มอยู่ในเรื่อง //ฮาา

ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะะ XDD

[meanato]

มาช้าไปมากเลยค่าคุณพ่อ

[kame_kazuha]

กร๊าก อาเตี่ย ไม่ทันละมั้ง จะมาเป็นลมตอนนี้

[evilp_]

โอ๊ยเตี่ยฮาไปไหน หวงเสี่ยวเสียเกินเหตุนะเตี่ยนะ 555

[Feran.FS]

//กรี๊ดอัด อารองเมะคือดีงามมม ผิงเสียคือดีมากๆ
เตี่ยยยย คือเตี่ยน่าร๊ากกกกก

[sudarat689]

อู๋ซันเสิ่งนี่ป่วนไปทุกเรื่องเลยนะ..... สนใจอยากลุกไม่ขึ้นมั่งป่ะฮะ เดี๋ยวจัดหนักๆเหลย //หัวเราะร้ายกาจ

เอ้อร์เหลียนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน <<มาก๊อยฟิคชาวบ้าน