[OS] #dmbjdaily "สอง" ไม่สปอยล์

[anurakbeer]

สอง

กี่ปีกันนะ ที่เขาต้องตื่นตีสี่ครึ่ง วอร์มร่างกายด้วยการเตะขา ยืดเส้น ดัดตัว ฝึกลูกคอด้วยการร้องออกเสียง

ร่ำเรียนวิชาประวัติศาสตร์ วรรณคดี ศาสตร์แห่งการแสดงแขนงต่างๆ

ฝึกร่ายรำ ฝึกย่องย่าง จับอาวุธ ทั้งดาบทวนพลองแส้ ก่อนจะจบวันด้วยการยืนท่าม้าย่องอีกหนึ่งชั่วยาม

มีแต่ช่วงตรุษจีนเท่านั้นที่จะได้พัก ได้กลับบ้าน วิ่งเล่นกับพี่ๆ น้องๆ ในวัยเดียวกัน อย่างสนุกสนานร่าเริง

เมื่อวัยนั้น ตลอดทั้งปี เขาเฝ้ารอแต่เพียงช่วงเวลาสั้นๆ นั้นเพียงอย่างเดียว

กี่ปีแล้วนะ เขาก็จำไม่ได้ ที่เริ่มจากหนูน้อยขี้แย ถูกดุถูกตีเป็นประจำ จนกลายเป็นศิษย์โปรดของสำนัก หลานรักของท่านปู่ และเป็นนักแสดงชื่อดังระดับมณฑลในวันนี้

แม้เขาก็รู้ดีว่า ทั้งหมดนี้เป็นเพียงฉากหน้า เป็นเครื่องพรางตัว แต่ไม่รู้ทำไม เหมือนว่ามันจะเป็นสิ่งเดียวที่เขารัก

ชิงชังเหลือเกิน กับกลิ่นเหงื่อไคลและคาวเลือดแห่งความโลภละโมบ

เบื่อหน่ายเหลือเกิน ไอ้การยื้อแย่งสมบัติคนตายกับคนเป็น

แต่ภารกิจประจำตระกูล กลับเสมือนคำสาปร้ายที่ติดตรึง

เมื่อไหร่กันนะ เขาจึงจะหลุดพ้น

ชายหนุ่ม ยืนก้มหน้าอยู่หน้าหลุมศพอยู่เนิ่นนาน ก่อนจะเขาคุกเข่าลง จุดธูป และพึมพำว่า

"ท่านปู่เอ้อร์ ท่านย่าเอ้อร์ ผมเอาบะหมี่หยางชุนของโปรดของท่านปู่กับท่านย่ามาไหว้ ท่านทั้งสองอยู่บนฟ้าสุขสบายดีใช่ไหมครับ อวี่เฉินก็สบายดี ขอให้ท่านทั้งสองไม่ต้องกังวล และขอให้คุ้มครองพวกเราพี่น้องเช่นนี้ตลอดไปนะครับ"

โขกหัวสามที แล้วเขาก็ลุกขึ้น เก็บเศษใบไม้และถอนหญ้าที่ขึ้นรกรอบๆ ทิ้ง นั่งนิ่งๆ รอจนกว่าธูปจะไหม้หมด

เขาทอดสายตามองไปบนยอดเขา ท้องฟ้าเป็นสีแดงฉาน ดวงอาทิตย์กำลังจะลับหาย

ก่อนจะตกสู่ภวังค์ลึก เสียงหวานใสก็ดังขึ้นใกล้ๆ

"พี่เซี่ย จะมืดแล้ว เรากลับกันเถอะ"

ใบหน้าที่คมสันได้รูป หันมาสบตาและยิ้มรับ



Talk

ตั้งใจจะเขียนให้สั้นๆ เป็น drabble แต่ดูเหมือนจะงอกยาวกว่าที่คิด ออกมาเป็นลูกครึ่งๆ ยังไงชอบกล

ต้อนรับประกาศนักแสดง "เสี่ยวฮัว" ด้วยฟิคของเขาสักหน่อย รู้สึกเสมอว่าเบื้องหลังหน้าหวานของชายหนุ่มคนนี้ มีอะไรเยอะแยะ

เคยดูหนังที่เป็นเรื่อง "วัยเด็กของเฉินหลง" เฉินหลงก็ฝึกงิ้วมาก่อน แต่ฝึกเล่นบทบู๊ จึงหยิบเอาการฝึกซ้อมในหนังมาใส่ในต้นเรื่อง แต่เสี่ยวฮัวมีความรู้มาก น่าจะเรียนหนังสือเยอะด้วย

อยากเล่าเรื่องด้วยน้ำเสียงบุคคลที่สามบ้าง

ไม่อยากใส่ชื่อลงไปที่หัวข้อ เพราะอยากให้อ่านมาเจอชื่อตอนท้ายๆ เรื่องกันเอง (แม้อ่านแต่ต้นก็รู้แล้วว่าเป็นใครก็เถอะ)

เอ้อร์ (二) แปลว่าสอง หวังว่าจะตอบโจทย์

ขาดๆ เกินๆ ยังไงไม่รู้ ขอให้บันเทิงครับ

[sinnerdarker]

อ่านแล้วรู้สึกเข้าใจ ว่าเบื้องหลังนักแสดงหน้ายิ้มผู้ขี้เล่นนั้น ทับถมไว้ซึ่งหลายสิ่งอันไม่น่าพึงมอง และแม้แต่ตัวเขาเองยังไม่ปรารถนา

ภายใต้รอยยิ้มนั้น เสี่ยวฮัวแบกรับอะไรไว้บ้างหนอ ในขณะที่นายน้อยถูกผลักออกจากคำสาปของตระกูล เสี่ยวฮัวกลับต้องกัดฟันรับมันไว้เต็มๆ ดำเนินมาถึงจุดที่ชินชาไปเสียแล้ว...

ดีใจที่ได้เห็นฟิคเสี่ยวฮัวค่ะ /บางครั้งเกือบลืมเลยว่าชื่อจริงคืออวี้เฉิน/ เป็น OS ที่แสดงถึงความคิดของเสี่ยวฮัวได้ดี และดีใจที่ได้อ่านโดยเล่าในมุมมองของบุคคลที่สาม อันนี้คิดเป็นการส่วนตัว เวลาเขียนโดยมองจากมุมเสี่ยวฮัวจะชอบเขียนให้ใช้น้ำเสียงบุคคลที่สาม เพราะรู้สึกว่าเหมาะกว่า

ปล. ความขาดๆ เกินๆ เป็นเสน่ห์ของ Drabble ที่ทำให้ต่อยอดความคิดได้ไกลนะคะ /ในความคิดซินนะคะ

ขอบคุณสำหรับเดลลี่ดีๆค่ะ

[Narakas]

แอร๊ เสี่ยวฮัว แอร๊

เข้ามาชูป้ายไฟค่าาา

[Dreamy]

รู้สึกได้ถึงความมาดแมนของคุณชายเก้า ผ่านอะไรมาเยอะนะเสี่ยวฮัว...
#ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ

[Mill]

กว่าจะเติบโตมาแข็งแกร่งแบบนี้
ตอนเด็กๆต้องผ่านอะไรมาบ้างนะคุณชายเก้า
ท้ายที่สุดก็เติบโตมาเป็นเจ้าบ้านผู้งามสง่าได้
ขอบคุณคุณเบียร์สำหรับฟิคนะคะ U v U

[SilverCloud]

นึกถึงวัยเด็กของคุณชายแล้วถ้าเทียบกับเด็กรุ่นเดียวกันคงถือว่าสาหัสพอตัว ต้องฝึกทุกอย่างที่จำเป็นต่อฐานะเจ้าบ้านสกุลเซี่ย เพื่อวันนึงถ้าเกิดอะไรขึ้นตำแหน่งนี้คุณชายก็จะขึ้นมาเป็น คงจะผ่านอะไรมาเยอะ ไม่รู้ว่าคุณชายจะได้มีโอกาสใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นธรรมดากับเค้าบ้างมั้ย

[Naitear]

เสี่ยวฮัววววววว U//v//U

สารภาพว่าทีแรกแอบคิดว่าจะเป็นปู่เอ้อเยว่หงค่ะ เพราะเป็นเถ้าแก่สองของเก้าสกุลนี่นา (แต่นี่ก็ใกล้เคียงอ่ะเนอะ) แต่พออ่านถึงปู่เอ้อร์ย่าเอ้อร์ที่หลุมศพก็กรีดร้อง...

คุณชายเก้าผ่านอะไรมาเยอะนะคะ ; w ; สงสารเสี่ยวฮัว ดูเหน็ดเหนื่อยมานานเหบือเกิน

ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะคุณเบียร์ > w <

[tear]

ด้วงจระกูลเซี่ยวิ่งเข้ามากรีดร้องค่ะ

ฮืออออคุณชายของเค้า ; ;

คุณชายช่างเป็นคนที่เข้มแข็งเหลือเกิน

ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ ด้วงตายตาหลับแล้ว

[MinMin]

เสี่ยวฮัว~~~ บางทีผู้ชายคนนี้อาจจะเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องแล้ว ;;___;;

เด็กที่สูญเสียวัยเด็ก...เป็นเรื่องน่าเศร้าจริงๆ แงงงงงงงง

ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ

[Eclipse]

เสี่ยวฮัวเป็นหนึ่งในตัวละครโปรดเลยค่ะ ส่วนหนึ่งที่ชอบตัวละครที่มีปมมาก่อน ซึ่งคุณชายเก้าก็เข้าตามากเพราะมีอดีตที่เจ็บปวด สมัยเด็กก็ต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่ ฟันฝ่าอะไรหลายอย่างมาอย่างยากลำบาก เลี่ยงไม่ได้ หลบไม่ได้ หนีไม่ได้ ทำได้แค่เล่นไปตามบทบาทหน้าที่
ขอบคุณที่แต่งฟิคดีๆให้อ่านนะคะ

[Yuwadee Wana]

เสี่ยวฮัวเป็นตัวละครที่มีปมมากคนหนึ่งในเรื่องนี้ (ความจริงเรื่องนี้ก็มีปมกันทุกคน) ความเข้มแข็งที่เขาแสดงออกมา ล้วนต้องผ่านอะไรมามากมาย
รักนายนะเสี่ยวฮัว