#dmbjsdailyqoute #Day281 มีพานจื่ออยู่ทั้งคนมีหรือจะทำให้นายน้อยเดือดร้อน

[bloodnine]

ดวงตาสีดำขลับทอดมองตามแผ่นหลังของชายหนุ่มร่างสูงในชุดเสื้อเชิ๊ตสีดำสนิท

มือหนาของอู๋เสียกระชับมือของจางฉี่หลิงไว้แน่นขณะกำลังนำพาอีกฝ่ายไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง..

..ห้องของพานจื่อ..

ห้องพักขนาดกลางที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความทรงจำ ถึงแม้เจ้าของห้องได้จากไปแล้วข้าวของทุกอย่างยังคงอยู่ในสภาพเดิมและได้รับการดูแลอย่างดี

ดวงตาคมเจือแววกร้านโลกกวาดมองสภาพรอบห้อง ค่อยพาร่างโปร่งอีกร่างเดินไปยังโต๊ะที่ตั้งอยู่ริมห้อง พลางหยิบกรอบรูปวางอยู่บนนั้นขึ้นมา

รูปภาพนั้นคือภาพของเจ้าของห้องในสมัยยังหนุ่มที่ถ่ายกับตัวอู๋เสียในวัยเด็กที่ยิ้มแย้มให้กับกล้องพร้อมด้วยตัวด้วงที่จับได้ในมือ

"จางฉี่หลิงนายรู้มั้ย.."

ดวงตาสีดำขลับทอดมองซีกหน้าด้านข้างของคนที่คล้ายกำลังจมดิ่งกับภาพในอดีต รอยยิ้มเจือจางปรากฏขึ้นบนริมฝีปากหนา ก่อนที่กรอบรูปจะถูกยกขึ้นมาตรงหน้าของจางฉี่หลิง

"พี่พานเคยบอกฉันว่า มีพานจื่ออยู่ทั้งคนมีหรือจะทำให้นายน้อยเดือดร้อน"

ปลายนิ้วเรียวของชายหนุ่มผมสีดำขลับแตะลงบนกรอบรูปแผ่วเบา

"แล้วเขาก็ไม่เคยผิดคำพูดนั้นเลย.."

ดวงตาสีดำขลับมองสบกับดวงตาคมกล้าสีน้ำตาลเข้มที่หม่นลงเล็กน้อย มือเรียวขยับขึ้นทาบทับหลังมือหนาที่ถือกรอบรูปอยู่พลางจับมือของอู๋เสียให้วางกรอบรูปนั้นลงบนตำแหน่งเดิม

"อย่าทำหน้าเศร้า"ใบหน้างดงามคล้ายรูปสลักลดลงมองภาพอีกครั้ง พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย"เขาคงอยากให้นายยิ้มมากกว่า"

เห็นได้จาก..รอยยิ้มที่สว่างไสวของอู๋เสียในวัยเด็กน้อยในภาพคือสิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มด้านหลังขยับยิ้มอยู่นั่นเอง..

ดวงตาคมทอดมองตามสายตาของอีกฝ่ายก่อนแย้มยิ้มอีกครั้ง เป็นรอยยิ้มที่แม้จะไม่สดใสสว่างไสวเท่ากับในภาพ แต่ก็ไม่ใช่รอยยิ้มที่เจือความเศร้าสร้อย

"อา.. นั่นสินะ.."

ขอบคุณนะพานจื่อ..

ขอบคุณครับ พี่..




อะชึบๆ รีรันลงใหม่ย้อนหลังจากในทวิตมาในบอร์ดค่ะ

[yakusoku]

พี่พานนน

[Zeth]

เฮียพานนนน TToTT