[Drabble]#dmbjdaily 14 days left (Wu Sanxing) In their sight, In their mind (Implied พานสาม, เอ้อร์เหลียน, ซันเหลียน)

[The_Dark_Lady]

กาวทั้งนั้น ไม่มีอะไรผสม ; w ;





...อู๋ซันเสิ่ง…

ในสายตาคนทั่วไปคือลูกชายคนที่สามของสกุลอู๋ หรือไม่ก็เถ้าแก่สาม--พี่สาม เจ้าของร้านค้าขายวัตถุโบราณที่มีเบื้องลึกเบื้องหลังไม่ธรรมดา กุมอำนาจนับแต่หัวโจวจนถึงฉางซา

เป็นคนที่น่าเกรงขาม…มากไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว สมฉายาที่ผู้คนต่างเรียกขานว่าเป็น ‘จิ้งจอก’

...แต่ถ้าหากเป็นความคิดจากมุมมองของคนใกล้ตัวล่ะ




- อู๋เหล่าโกว -

ลูกชายคนที่สามเป็นตัววุ่นวายอย่างแท้จริง สำหรับแผนการที่เขาได้เตรียมมาเนิ่นนานเพื่อจะดึงตระกูลของตัวเองออกมาจากวังวนแห่งชะตากรรม

เจ้าสามเข้ามาแทนที่ตำแหน่งผู้นำของฝั่งใต้ดิน ตำแหน่งซึ่งเขาหมายมั่นให้เจ้ารองเป็นคนรับไป

ทั้งๆที่แทบไม่ได้สอนอะไรให้ แต่เจ้าลูกชายคนนี้กลับขวนขวายด้วยตัวเองจนถึงขนาดนี้

...จุดที่อีกฝ่ายมีชื่อเสียงและถูกยกย่องว่าเป็นมือดีทั้งในหังโจวและฉางซา…

เขายกมืออันอ่อนแรงลูบหัวลูกชายคนที่สามซึ่งนั่งหลับซบเตียงของตนอยู่

ถึงจะไม่ชอบใจนัก แต่ก็ต้องยอมรับว่าเขาภูมิใจในตัวลูกชายคนที่สามคนนี้อย่างยิ่ง

...เวลาของเขาจะหมดลงแล้ว...จากที่คิดว่าอาจจะไม่มีวันนี้

...สิ่งที่ได้ทำเอาไว้คงต้องส่งต่อ

ทั้งๆที่ไม่อยากจะให้เป็นภาระไปถึงลูกหลานแท้ๆนะ

“ลำบากแกแล้ว...เจ้าสาม…”





- อู๋อี้ฉยง -

ถึงภายนอกจะเป็นคนที่ดูไม่เอาถ่าน เกกมะเหรกเกเรไปวันๆก็จริง แต่เขารู้ว่าแท้จริงแล้ว เนื้อแท้ของน้องชายคนสุดท้องนั้นมีอะไรดีๆอยู่

...เหล่าคนติดตามที่พากันเคารพนบน้อมเรียก ‘พี่สาม’

...ร้านค้าโบราณวัตถุที่โตวันโตคืน

...ความรู้ทางโบราณคดีนานัปการที่ซุกซ่อนเอาไว้ในหัวสมองนั้น

...ความฉลาดหลักแหลมเจ้าเล่ห์แสนกล

ตั้งแต่วัยรุ่นมาเขาคุ้นชินกับเสียงทะเลาะเบาะแว้งระหว่างพ่อกับน้องชายคนสุดท้อง และคำเยินยอจากคนรอบข้างว่าเขานั้นเป็นลูกรัก

...แต่เขารู้ว่าสายตาของพ่อนั้นมีความภูมิอกภูมิใจในตัวน้องสามเสมอ…

ตัวเขาที่มักถูกกันออกจากเรื่องราวสมัยเก่าก่อนของพ่อ ได้แต่รู้สึกว่าน้องชายคนนี้ต่างหาก...ที่เป็นลูกรักแท้จริงของพ่อ บางที น้องอาจจะได้รู้แม้ในส่วนที่เป็นความลับที่สุดของพ่อ

...เขาอาจจะอิจฉาบ้างแต่ก็ไม่มากเพราะน้องสามเองก็เป็นน้องของเขาคนหนึ่ง เขาจึงรักและเอ็นดูอีกฝ่ายอย่างยิ่ง

ในยามที่เขามีปัญหาต้องงัดข้อกับบ้านอื่นในสกุล ก็เป็นน้องชายคนนี้ที่คอยช่วยเหลือ ผลักดันเขาอยู่เบื้องหลังเสมอ ถึงแม้การช่วยเหลือเหล่านั้นจะอยู่ในรูปแบบอันกร้าวกระด้างและบ้าบิ่นก็ตาม

...แต่เขาย่อมรู้ว่าลึกๆข้างในแล้วเด็กคนนั้นยังเป็นคนที่ใจดีและอ่อนโยนกับครอบครัวเสมอ

เพราะเป็นแบบนั้น...ในยามที่อีกฝ่ายแวะมาบ้านด้วยใบหน้าอิดโรยและมีร่องรอยเหนื่อยล้า เขาจึงอยากจะให้อีกฝ่ายพึ่งพิงเขาบ้าง ดังเช่นที่อีกฝ่ายคอยช่วยเหลือเขามาตลอด

...แต่ดูเหมือนวันนั้นจะไม่มีวันมาถึง…




- อู๋เสีย -

อาสามของเขาเป็นคนที่ภายนอกดูไม่เอาไหน ดีแต่ด้านร่ำสุรา เคล้านรี เล่นกีฬาบัตรแต่จริงๆแล้วเป็นคนที่ซ่อนคม มีความรู้ด้านโบราณคดีอยู่มากมาย บางที...เขาคิดว่าอาจจะรู้ดีว่าพวกศาสตราจารย์ในมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ

...ก็เป็นโจรขุดสุสานนี่นะ…

ตัวเขาที่แม้จะถูกกันออกจากกิจการดั้งเดิมของตระกูล แต่ก็เป็นพวกชอบอยากรู้อยากเห็นอยู่ตลอดจึงพอจับเค้าได้ ยิ่งมีบันทึกของปู่ในครอบครอง เขายิ่งรู้อะไรดีๆมาก

...แต่นั่นก็แค่คำบอกเล่า…

จนวันที่เขาดั้นด้นขอตามอาสามไปคว่ำกรวยหนแรก...ซึ่งนำพาสู่เส้นทางแห่งโชคชะตาอันไม่อาจจะหวนกลับ

เขาอาจจะโกรธเคืองตาจิ้งจอกเฒ่านี่อยู่บ้าง ที่เอาแต่ทิ้งปริศนาระลอกแล้วระลอกเล่าให้เขาไล่ตาม พอเขาไล่ตามมาจนถึงจุดๆหนึ่งก็ดันจะทิ้งเขาเอาไว้กลางทาง

...แต่ตอนนี้ความรู้สึกเหล่านั้นไม่หลงเหลืออยู่แล้ว


เขาพับจดหมายของใครบางคน ซึ่งเขาหยิบมาอ่านเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่ทราบ เก็บใส่ซอง ...ปริศนาทุกอย่างเขาคิดว่าเขาพอจะรู้ที่มาที่ไปและบทเฉลยแล้ว

...แต่ถึงอย่างงั้น เขาก็หวัง...เขาไม่อยากจะอ่านตัวอักษรแล้วคาดเดาไปเองแล้วจากนั้นก็คลำทางไปหาจางฉี่หลิงเพียงลำพัง…

...เขาอยากจะให้อาสาม อู๋เซันเสิ่ง...ไม่ว่าจะคนไหนก็ตาม...กลับมา…

เขาอยากจะฟังเรื่องราวจากปากซักครั้ง...อยากจะได้คุณอาผู้เก่งกาจคนนั้นมาอยู่เคียงข้างเป็นผู้ชี้แนะว่าเขาควรก้าวเดินต่อไปอย่างไร

...ในเส้นทางซึ่งเขารับสืบทอดมาจากอีกฝ่าย...แม้อาสามจะไม่ได้ต้องการให้เขารับช่วงต่อก็ตามที





- อู๋เอ้อร์ไป๋ -

เจ้าสามเป็นคนที่น่ารำคาญ แถมยังชอบสร้างความวุ่นวาย เป็นตัวแปรที่ทำเอาแผนการที่พ่อกับเขาร่วมกันคิดมาปั่นป่วนไปเสียหมด

...นับตั้งแต่ที่เจ้านั่นรั้นไปขุดสุสานด้วยตัวเอง...ก็กลายเป็นว่าเจ้านั่นเข้าไปแทนที่ตำแหน่งของเขาโดยสมบูรณ์

ตอนแรกก็นึกหงุดหงิดใจ

...ยิ่งเห็นอีกฝ่ายกลับมาด้วยรอยแผลเต็มตัวก็ยิ่งหงุดหงิด

นานวันจึงได้เห็น...ว่าเรื่องแบบนี้นั้น คงจะเหมาะกับอีกฝ่ายมากกว่า

เขาจึงถอยออกมาแล้วคอยสร้างเส้นสายและสืบหาข่าวอยู่เบื้องหลัง…

...เพื่อที่ซักวันจะได้ช่วยหนุนหลัง ค้ำจุนอีกฝ่ายเอาไว้

เพราะอย่างไร นั่นก็เป็นน้องชายคนสุดท้องที่เขาไม่อาจจะปล่อยมือให้ไปเผชิญกับเรื่องเลวร้ายเพียงลำพังได้


...แม้ว่าในภายหลังเขาแทบจะคลุ้มคลั่งกับเรื่องยุ่งยากที่อีกฝ่ายหามาสุมเพิ่มซึ่งรวมถึง การชักนำใครอีกคนเข้าร่วมใช้นามของอู๋ซันเสิ่งที่ทำให้เขาเสมือนทำเรื่องผิดศีลธรรมในภายหลัง…





- เซี่ยเหลียนหวน -

...ในสมัยเด็กๆนามอู๋ซันเสิ่งเป็นเพียงความน่ารำคาญอย่างหนึ่ง…

อุปนิสัยของเขากับน้องสามบ้านสกุลอู๋เรียกได้ว่าคนละขั้ว

...แต่แล้วเส้นทางแห่งชะตากรรมก็พลันพลิกเปลี่ยน…

เพื่อให้เป้าหมายของแผนการที่คนเป็นพ่อวางเอาไว้นับสิบปีลุล่วง เขาจำต้องละทิ้งตัวตนของตัวเองแล้วใช้ชื่อร่วมกับคนๆนี้…

...อู๋ซันเสิ่ง…

หมอนี่เป็นพวกมุทะลุ บ้าดีเดือด หุนหันพลันแล่น...ทำเอารู้สึกหนักใจอยู่มากที่ต้องประคับประคองแผนการนี้ไปด้วยกัน

...แต่ถึงแบบนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าบางครั้ง อีกฝ่ายสามารถเป็นหลักให้พึ่งพิง

และสามารถไว้วางใจได้…

นานๆไปก็คล้ายกับกลายเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันไปโดยไม่รู้ตัว

...เพราะฉะนั้นแล้ว

“รีบๆกลับมาเถอะน่ะ เจ้าซันเสิ่ง…”





- พานจื่อ -

สำหรับเขาแล้ว อู๋ซันเสิ่ง...พี่สาม ก็เป็นเสมือนเจ้าชีวิต…

คนอย่างเขา...ทหารผ่านศึกจากเวียดนาม...ตอนที่พบกัน สภาพเขาแทบไม่ต่างอะไรจากหมาข้างถนน…

ไม่จุดหมาย ไม่มีแรงผลักดันในการใช้ชีวิตต่อไป

...มีเพียงความเจ็บปวดว่าทำไมจึงรอดตาย...แล้วก็พยายามจะผลาญเวลาชีวิตตัวเองอย่างไร้ค่าในทุกๆวัน

การได้พบกับพี่สาม จึงเป็นการได้รับเหตุผลในการมีชีวิตอยู่ต่อไป…

ตั้งแต่มือนี้ยื่นมาให้ในวันนั้น เขาก็สาบาน...ว่าจะอยู่เพื่อคนๆนี้ไปจนถึงที่สุด…

จะพยายามทำทุกสิ่ง...ถ้าหากนั่นเป็นคำสั่งหรือความปรารถนาของอีกฝ่าย



...แม้กระทั่งยอมเสียสละชีวิต เพื่อปกป้องคนสำคัญของพี่สามเอาไว้…

เพราะชีวิตของเขานั้น...เขาได้รับทุกอย่างจากพี่สามมามากเกินพอ...แค่เสียสละชีวิตยังนับเป็นเรื่องเล็กน้อย


...อีกอย่างหนึ่ง…


ตลอดช่วงเวลาที่เฝ้ารอ เขาค่อนข้างมั่นใจแล้วว่า ‘พี่สามของเขา’ คงจะไม่หวนกลับมาอีกแล้ว

...เขาจึงเลือกเส้นทางนี้...เพื่อจะติดตามอีกฝ่ายไป…

ถึงจะล่าช้าไปบ้าง...แต่เขากำลังจะไป…

เพื่ออยู่เคียงข้างพี่สาม...ในอีกฟากฝั่งหนึ่ง...


END



ย้ำอีกครั้งว่ากาวทั้งนั้น
เห็นเดลี่แล้วรู้สึกอยากเขียนอาสามในมุมมองของคนอื่น
ความจริงอยากเขียนจากเสี่ยวเกอกับนายอ้วนด้วยแต่ไม่ไหวแล้ว...
...ส่วนฟิคที่ค้างไว้นั้น แหะๆ ยังไม่ได้ต่อค่ะ//หลบลงไห

[darknessdearm]

อ่านจบแล้ว อยากจะจิร้องไห้
อาสาม ทุกคนภูมิใจในตัวอาสามมากกกก
คิดถึงอาเสมอ โดยเฉพาะพี่พาน ฮืออออออออ
ป.ล.มันกาวมาก คิดถึงอาสามนะ อยากให้กลับมาเร็วๆ

[Rozenkreuz]

กระผมอยากจะลองเก็บหมามาเลี้ยงบ้างเลย //เค้าเศร้ากันอยู่แต่ตูคิดถึงอะไรเนี่ย
อ่ะแฮ่ม ชอบตอนพี่ใหญ่พูดถึงน้องสามจังครับ อบอุ่นๆ พี่รองก็ปากแข็ง ใจจริงก็ทำทุกอย่างเพื่อสนับสนุนน้อง ถถถ

[Cathareen]

;w; แงง ชอบจังค่ะ มุมมองที่แต่ละคนมีต่ออาสาม