[Drabble] #dmbjdaily 26 days left (ลูกเจี๊ยบ) (AU) เจี๊ยบสื่อรัก (ผิงเสีย) **Edit เพิ่มเนื้อหา

[The_Dark_Lady]

ZOO เบาว์ๆนะคะ


- เจี๊ยบฉี่หลิง -

เจ้าก้อนขนเล็กสีเหลืองนี่เอาแต่เดินเตาะแตะตามเขาอยู่ทั้งวัน หวิดจะเหยียบตายอยู่หลายรอบ

...อู๋เสียมองลูกเจี๊ยบที่ช้อนไว้ในมืออย่างอ่อนใจ…


ก่อนหน้านี้ริมรั้วบ้านเขามีแม่ไก่สาวมาวางไข่เอาไว้ เป็นไก่ที่หลุดมาจากบ้านไหนก็ไม่รู้ เห็นนอนกกอยู่พักหนึ่ง แล้วจู่ๆก็หายตัวไปอย่างลึกลับ

...เหลือไว้เพียงไข่ฟองหนึ่ง…

เขางุนงงทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเก็บไข่ฟองนั้นเข้าในบ้าน เอาผ้าขี้ริ้วห่อไว้ ฉายแสงโคมไฟให้ความอบอุ่นอยู่ตลอดเวลา เสมือนว่ามีแม่ไก่คอยฟักอยู่

...ในใจก็คิดว่าจะทำแบบนั้นไปทำไม ไข่ใบนี้ถูกทิ้งไว้อาจจะเพราะมันไม่อาจฟักออกมาเป็นตัวได้ก็ได้…

แต่ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นเมื่อชั่วข้ามคืน ไข่ก็แตกออกแล้วปรากฏลูกเจี๊ยบตัวหนึ่งที่มีลักษณะแปลกประหลาด

เจ้าตัวกลมๆนี่มีขนปุยสีเหลืองอ่อนปกคลุมทั่วทั้งตัว เว้นแต่ตรงอกกับปีกส่วนบนด้านหนึ่งมีกระจุกขนสีดำอยู่ มองดูหย่อมขนสีดำนั้นคล้ายรูปกิเลน เขาจึงเรียกเจ้าลูกเจี๊ยบนี่ว่า ‘เจี๊ยบฉี่หลิง’

...เพราะมันเห็นหน้าเขาเป็นอย่างแรกหลังจากที่ออกจากเปลือกไข่มา ซึ่งเป็นช่วงระยะวิกฤตในการเรียนรู้แบบฝังใจของสัตว์ปีกพวกนี้ ...หลายวันที่ผ่านมานี่ เจ้านี่ตามเขาตลอดเวลา แม้แต่เวลานอนก็พยายามจะเข้ามานอนด้วย พอเขาไม่ให้ขึ้นเตียงก็แหกปากร้องจิ๊บๆจนเขารำคาญแล้วต้องช้อนตัวมันขึ้นมา เอาใส่ไว้ในกล่องผ้าวางข้างหมอนเพื่อที่จะได้ไม่เหลือไปนอนทับเข้า

“คงคิดว่าฉันเป็นแม่ไปแล้วมั้งนี่…”

อู๋เสียพึมพำก่อนถอนใจเฮือก มือก็ป้อนปลายข้าวสารให้เจ้าลูกเจี๊ยบตัวน้อยที่เขาจับมันขึ้นมาวางบนโต๊ะกินข้าว ซึ่งเจ้านี่ก็รู้ความดีเหลือเกิน พอได้ยินเสียงเขาก็เงยหน้า ช้อนตาสีดำใสแจ๋วมอง ปากก็ร้องจิ๊บๆ

บางทีเขาก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนเลี้ยงลูกเจี๊ยบอยู่เลย เจ้านี่ทำตัวดีเหลือเกิน ขับถ่ายเป็นที่ทางสะอาดเรียบร้อย ไม่มีเรื่องอะไรให้หนักใจ แถมยังขี้ออดอ้อน

...นึกมาถึงตรงนี้ ก็รู้สึกถึงจงอยปากแหลมจิ้มจึกอยู่ตรงข้อมือ

“เออๆ”

เขาส่งเสียงด้วยความรำคาญ ก่อนจะแบมือให้เจ้าลูกเจี๊ยบนั่นปีนขึ้นมาซุกไซ้ใบหน้าเข้ากับฝ่ามือของเขาตามที่เคยชิน

...ดูท่าว่าเขาคงต้องเลี้ยงเจ้านี่ไปอีกนานเลยทีเดียว…

“คงต้องทำเล้าไก่ในสวนหลังบ้านแล้วล่ะมั้ง…”





- เจี๊ยบเสี่ยวเสีย -

ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ เขาไปได้ลูกเจี๊ยบขี้โรคตัวหนึ่งมา

จางฉี่หลิงมองก้อนขนสีเหลืองอ่อนซึ่งขดตัวจุกอยู่ในผ้าขี้ริ้วที่เขาปูไว้ให้ ไม่หือไม่อืออะไร

เขาเห็นลูกเจี๊ยบตัวนี้พลัดจากฝูง เกือบโดนไก่อื่นจิกเอาแล้ว ทนเห็นสภาพอนาถไม่ได้จึงเก็บมา

...น่าแปลกที่มันไม่ร้องหาแม่หรือตัวอื่นๆในฝูงเลย…

ทั้งๆที่ก็ผ่านมาเกือบสามวันแล้ว

แถมเจ้าตัวนี้ยังติดเขาอย่างกับอะไรดี เขาจะเดินเหินไปไหนก็เดินตามอยู่ตลอด เกือบเหยียบอยู่หลายครั้ง อดไม่ได้ก็เอาใส่กระเป๋าเสื้อฮู้ด พาไปไหนมาไหนด้วย

ตกกลางคืนก็นอนเตียงเดียวกัน

เขาเอาปลายนิ้วจิ้มๆ เจ้าตัวน้อยก็ตอบรับด้วยการเอาหัวดันๆปลายนิ้วเขากลับมา ร้องจิ๊บๆเบา จางฉี่หลิงจึงวางใจว่ามันยังคงสบายดี ก่อนจะเลื่อนถาดน้ำให้

ขณะมองลูกเจี๊ยบผงกหัวกินน้ำจากถาด จากเดิมที่คิดว่าพอดูแลให้พอแข็งแรงก็จะส่งคืนฝูง ท่าทางน่ารักน่าชังของลูกเจี๊ยบทำให้เขาอดถอนใจไม่ได้

...เอาเถอะ เลี้ยงลูกเจี๊ยบซักตัวคงไม่น่าจะใช่เรื่องใหญ่อะไร…

“ชื่ออะไรดีนะ…”

นึกถึงภาพใครอีกคนที่เขาแอบชอบมานานก็อดนึกถึงไม่ได้ ...หนุ่มบ้านท้ายซอยที่เงียบขรึมแต่มักเผลอหลุดแสดงท่าทางน่ารักๆออกมาอยู่เสมอ

“เจี๊ยบเสี่ยวเสีย…”

“จิ๊บ…”

เจ้าตัวเล็กเงยหน้าจากถาดหน้า ร้องรับ ตาสีดำใสแจ๋วช้อนมอง

“งั้นก็ชื่อนี้แหละเนอะ...เจี๊ยบเสี่ยวเสีย…”







- เจี๊ยบสื่อรัก -

“โอ๊ะ…”

เขาเกือบจะชนใครคนหนึ่งเข้าในร้านสัตวแพทย์อ้วนหวังที่ปากซอย เงยหน้ามองก็พบว่าเป็นเพื่อนร่วมคลาสที่มหาวิทยาลัยที่เคยรู้จักกันผ่านๆหนหนึ่ง

...แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ… เขายักไหล่มองอีกฝ่ายเดินหายลับไป

ที่เขามาที่นี่เป็นเพราะเจี๊ยบฉี่หลิงดันมีอาการแปลกๆ ดูจะหงอยและเซื่องซึมลงอย่างเห็นได้ชัด เขาจึงนำมันมาที่ร้านสัตวแพทย์นี่ เมื่อนึกได้ก็หิ้วตระกร้าเข้าไปหาเจ้าของร้านที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงาน ซึ่งมีตระกร้าเล็กๆตระกร้าหนึ่งวางอยู่

“ลูกเจี๊ยบอีกแล้วเรอะ…” ชายเจ้าของร้านซึ่งค่อนข้างสนิทกันบ่นออกมา “ช่วงนี้มีเทรนด์ใหม่ฮิตเลี้ยงลูกเจี๊ยบเป็นสัตว์เลี้ยงรึไงกัน…”

“หุบปากน่า…” เขาบ่นใส่อีกฝ่าย เหลือบหางตามองตระกร้าที่วางอยู่บนโต๊ะ พบว่าเป็นลูกเจี๊ยบขนฟูสีเหลืองอ่อนจริงๆ

...ใครแม่งบ้าเลี้ยงลูกเจี๊ยบเหมือนเขาอีกเหรอวะ…

“ดูเจี๊ยบฉี่หลิงให้หน่อย ช่วงนี้ดูซึมๆ…”

“อาการเหมือนเจ้านี่เดี๊ยะ…”

มือนายอ้วนชี้ตระกร้าข้างเคียง… “เดี๋ยวจะดูให้ ตกเย็นๆค่อยมารับก็แล้วกัน…”

อู๋เสียไม่อาจทำอะไรได้นอกจากพยักหน้าแล้วเดินออกมา



ตกเย็น เขามารับเจี๊ยบฉี่หลิงกลับ ก็พบว่ามีใครคนหนึ่งอยู่ในร้านก่อนแล้ว...เป็นชายที่เขาพบเมื่อเช้านั่นเอง

เจ้าตัวยืนกอดอกมองตระกร้าเล็กซึ่งวางอยู่บนโต๊ะนิ่ง

เขาเขยิบเข้าไปยืนข้างๆ อ้าปากจะถามหาเจี๊ยบฉี่หลิงที่ฝากไว้ ไม่ทันได้เปล่งเสียงก็เห็นสิ่งที่อยู่ในตะกร้าเสียก่อน

เจี๊ยบฉี่หลิงอยู่ในนั้น...กับลูกเจี๊ยบอีกตัว…คลอเคลียกันไปมา...ดูก็รู้ว่าคงจะติดใจกันเข้าให้แล้ว…

“ขอโทษนะพอดี...เสี่ยจับรักษาด้วยกัน ไม่คิดว่าไม่ทันข้ามวันจะสนิทกันจนแยกไม่ออกขนาดนี้…”

“หา…” เขาแทบจะแคะขี้หูแลวขอให้อีกฝ่ายพูดให้ฟังอีกครั้ง

“ลองจับแยกดูสิ…” คนที่ยืนข้างๆเอ่ยบอกเสียงเรียบ

พอเขาลองทำตาม โดยการช้อนเอาเจี๊ยบฉี่หลิงมาไว้ในอุ้งมือ ก็พบว่าลูกเจี๊ยบในกล่องแหกปากร้องจิ๊บๆดังลั่น เจี๊ยบฉี่หลิงก็ตะกุยมือเขาเป็นพัลวัน…

เขามองหน้าเจ้าของลูกเจี๊ยบอีกตัว ก่อนจะเอียงคอ ไม่อาจจะหาคำพูดใดมาอธิบายได้แต่ส่งสายตาปรึกษาอีกฝ่ายว่า ‘เอาไงดีล่ะที่นี้’

ดวงตาสีดำสนิทของร่างสูงวาวขึ้นวาบหนึ่งก่อนจะเอ่ยปากออกมา

“บ้านคุณเป็นบ้านเดี่ยวใช่รึเปล่า…”

เขาพยักหน้ารับ นึกสงสัยว่าอีกฝ่ายรู้ได้ยังไง ก่อนจะหาคำตอบให้ว่านายอ้วนคงเล่าถึงเขาที่เป็นเจ้าของลูกเจี๊ยบอีกตัวให้อีกฝ่ายฟังเพื่อถกปัญหาเรื่องนี้ก่อนหน้านั้นแล้ว

“ฉัน...จางฉี่หลิง…”

“อู๋เสีย...ฉันจำนายได้ เราเคยลงคลาสประวัติศาสตร์ร่วมกันหนหนึ่ง…”

ดวงตาสีดำของร่างสูงโปร่งเบิกกว้างขึ้นนิดหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าแล้วพูดต่อ “ฉันพักอยู่อพาร์ทเมนต์หน้าปากซอย ความจริงก็ไม่ได้สะดวกเลี้ยงสัตว์ซักเท่าไร ลงว่าเป็นแบบนี้แล้ว...จะขอฝากลูกเจี๊ยบของฉันไว้กับนายได้ไหม…”

อู๋เสียเหลือบมองลูกเจี๊ยบสองตัวที่ยังคลอเลียกันไม่ห่าง พิจารณาจากที่อีกฝ่ายพูดก็ได้แต่พยักหน้ารับ

...ตะกร้าใส่ลูกเจี๊ยบก็ถูกยัดใส่อ้อมแขนแทบจะทันที…

เขายังมึนงงตอนที่ควักเงินจ่ายค่ารักษา (แต่อีกคนกลับเสนอจ่ายให้) อุ้มตะกร้าเดินออกมาจากร้าน โดยมีอีกคนเดินตามมาส่งถึงหน้าบ้าน

“...ไว้ฉันจะมาเยี่ยมเจี๊ยบเสี่ยวเสียบ่อยๆ…”

ดวงตาสีดำของคนที่เพิ่งได้คุยกันเป็นกิจจะลักษณะดูจะแฝงประกายแปลกประหลาด น้ำเสียงทอดเรียกเชื่อลูกเจี๊ยบดูอ่อนกว่าปกติ โดยเฉพาะตรงคำว่า ‘เสี่ยวเสีย’ ทำเอาเขาที่มีชื่อพ้องหน้าร้อนผ่าวๆ หาเสียงตัวเองแทบไม่เจอ ได้แต่พยักหน้ารับ

...เหมือนอีกฝ่ายยังไม่พอใจจึงได้ก้มหน้าลงไปสั่งเสียกับกับเจ้าลูกเจี๊ยบในตระกร้า

“เจี๊ยบฉี่หลิง ฝากด้วยนะ…”

ก่อนจะเงยขึ้นมาโปรยยิ้มให้…

เขาไม่รู้ว่าในตอนนั้นเขามีปฏิกิริยาตอบรับออกไปยังไง รู้ตัวอีกที่ก็มานั่งหอบแฮ่กตรงโซฟาในบ้าน มีเจ้าลูกเจี๊ยบสองตัวชะเง้อคอมองตาแป๋ว

“มองอะไรเจ้าพวกนี้นี่…”

เจ้าลูกเจี๊ยบสองตัวร้องตัวละจิ๊บสองจิ๊บ ก่อนจะกลับไปคลอเคลียนัวเนียกันต่อ

...ไม่ได้รู้เลยซักนิดว่าเป็นสาเหตุให้เจ้าของ(และคนรับฝากเลี้ยง)ใจสั่นจนแทบจะเป็นลม

“...บังเอิญชื่อพ้องเท่านั้นแหละน่า”




END


; w ;  อ่า...ฉันทำอะไรลงไปกันนะ

EDIT เพิ่มเจี๊ยบเสี่ยวเสียกับเจี๊ยบสื่อรักค่ะ แต่งพาร์ทเดียวมันดูโหวงๆและประหลาดๆ (อู๋เสียคนกับเจี๊ยบฉี่หลิง) เลยเขียนเพิ่ม (ซึ่งพังกว่าเดิม)
กลายเป็น AU คู่สองเจี๊ยบที่เป็นสื่อรักของหนุ่มหัวซอยกับหนุ่มท้ายซอยค่ะ //; w ; กุทำบ้าอัลลัยยยยยยยไปย์

[darknessdearm]

เจี๊ยบฉี่หลิงน่าจับบีบมากเลยยยย //เห็นภาพ
มาม๊าอู๋เสียน่ารักกกกกกกกก //โดนเจี๊ยบฉี่หลิงจิบรัวๆ

[Rozenkreuz]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ดาเมจลูกเจี๊ยบ ร้ายกาจ!!!
ไม่เคยคิดฝันว่าจะพ่ายแพ้ต่อดาเมจลูกเจี๊ยบ(ฉี่หลิง) งื้ออออ
ออดอ้อนนั่ลล้ากกกกก

[sudarat689]

นายอ้วนกลายเป็นหมอสัตว์ไปแล้ว555555555555555555555555555
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย น่ารักแบบฟินตายมากๆ //ไม่เรทแต่พรากลมหายไปไปกับลูกเจี๊ยบ
จิ๊บๆ น่ารักสองตัว เขิน อร๊างงงงงงงงงงงงงง

[Eli-kun]

แอร๊ น้องเจี๊ยบน่ารัก

[poypoy]

แหมมม เจี๊ยบฉี่หลิงเป็นเด็กดี ส่วนเจี๊ยบเสี่ยวเสียขี้โรค 5555 โดนรังแก โอ๊ย เอ็นดูแรงงงงง

[seirae]

ฮือ น่ารักมากฮะ ////_//// เจี๊ยบน่ารักเกินไป
เลี้ยงคู่กันนี่ยิ่งทวีคูณ //ปิดหน้าเขิน

[yakusoku]

กรี๊ดดดด ลูกเจี้ยบทำเราฟินมากค่าาา เขียนซะเห็นภาพความน่ารักของมันเลย

[IsseYa]

น่ารักไปปป ฮืออออ
เรื่องน่ารักมากเลยค่ะ หนุ่มต้นซอยกับท้ายซอยได้เจอกันแล้วววววว ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[Rozenkreuz]

ขออีกรอบ
อ๊ากกกกกกกกกกกกก
มายด์เลดี้ใส่ดาเมจแรงมรั่กกกกก แร๊งงงงงงงง
เจี๊ยบสื่อรัก.... 555555555555555555555555555555555
หนุ่มท้ายซอยกับต้นซอย อื้อหือ ถถถถถถ
ขอเป็นซีรี่ส์ยาวเลยได้ไหมครับ อยากได้เป็นคู่ลูกเจี๊ยบอ่ะ
เกิดอะไรขึ้นตอนอยู่ร้านหมออ้วนถึงไดืนัวเนียกันขนาดเน้ส์ แค่กๆๆๆๆๆ

[onihazard]

หูยยยยยยยยยยยยยย ตอนตั้งชื่อให้ลูกเจี๊ยบนี่นึกถึงใครอยู่รึเปล่าคะะะะะะะ
เสี่ยวเกอฝากเค้าเลี้ยงลูกเจี๊ยบนี่คือจะหาข้ออ้างไปหานายน้อยบ่อยๆใช่ป่ะ
มุกจีบแบบนี้คิดไม่ถึงจริงๆ สมเป็นเสี่ยวเกอ 555555