[Drabble] คนที่สนใจ [หวังเหมิง, หลีชู่]

[feyralin]

พ้มล่ะไม่รู้จะจั่วแพริ่งว่าอะไร OTL

*ไทม์ไลน์ ซาไห่ตอนที่ 24 ค่ะ*


---


ระหว่างผลัดกันนอนพัก เจ้าเด็กหลีชู่เอาแต่ซักถามนู่นนี่เขาไม่หยุด เห็นว่าเจ้านายไม่ยอมตอบ เลยมาถามเอากับเขาแทน แต่ในเมื่อเจ้านายที่เป็นคนลากเจ้าหนูนี่ลงน้ำมายังไม่พูด เขาจะพูดให้เปลืองพลังงานทำไม


เสียงพูดคุยแจ้วๆเงียบไปแล้ว ครั้นหวังเหมิงเหลือบมอง ก็พบว่าหลีชู่หลับไปทั้งอย่างนั้น

ทะเลทรายตอนกลางคืน ต่อให้ลอยอยู่กลางทะเลสาบก็ยังเย็นเยือก เจ้าเด็กนี่ดันนอนแผ่อ้าซ่า กางแขนกางขารับไอเย็นซะเต็มที่ ดูไม่ได้สุดๆ


ขืนเป็นหวัดจะแย่เอา


ถ้าไม่เห็นก็แล้วไป แต่ตอนนี้เห็นเข้าไปแล้ว จะให้ไม่ทำอะไรเลยก็รู้สึกตะหงิดๆชอบกล หวังเหมิงหันมองไปรอบๆ พบว่านอกจากอุปกรณ์ดำน้ำ บนเรือนี่ก็ไม่มีอะไรเลยจริงๆ ขนาดเขายังใส่แค่เสื้อยืดตัวบางๆก่อนลงน้ำ ต้องนั่งขดเป็นวงกลมกันลมหนาว สภาพไม่ต่างกันเท่าไหร่ เออ จะว่าไปตัวเองยังเอาไม่รอด จะมาสนใจสวัสดิภาพเจ้าเด็กนี่ทำไมกัน

สักพักจึงรู้สึกถึงสายตาที่จับจ้อง ครั้นเงยหน้าก็เห็นเจ้านายที่หลับตานอนพักจนถึงเมื่อครู่มองมา สีหน้าคล้ายประหลาดใจเล็กน้อย


“ดูสนิทกันดีนี่”


เจ้านายถอดเสื้อโค้ทที่สวมอยู่ยื่นให้ ส่วนตัวเองคลี่ผ้าพันคอผืนยาวออกห่ม หวังเหมิงมองตอบ รู้สึกคลางแคลงใจเล็กน้อย คนๆนี้ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ไม่เท่าไหร่ แต่เดี๋ยวนี้เอะอะก็แผนการ เอะอะก็สิ่งตอบแทน แถมไอ้ท่าทีคล้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้มนั่นหมายความว่ายังไง

“ตรงไหนกัน ผมกับเด็กนี่อะนะ”

หวังเหมิงรับโค้ทมา กำลังจะคลี่ออกห่มให้หลีชู่ แล้วก็พลันนึกได้ เงยหน้าขึ้นมองคนที่จ้องเป๋งอยู่ เลยเปลี่ยนเป็นจัดท่านอนเจ้าเด็กแสบนี่ให้ดี ส่วนตัวเองนั่งลงข้างๆห่มโค้ทลงบนตัวพร้อมเผื่อแผ่ให้คนใกล้ตัวเล็กน้อย


อู๋เสียหัวเราะออกมา คราวนี้หวังเหมิงรู้แล้วว่าสีหน้าจะยิ้มแล้วไม่ยิ้มนั่นแปลความว่าอะไร

รู้ทัน..


“แล้วยังจะเถียง อยู่ด้วยกันมากี่ปี ฉันไม่เคยจะเห็นนายใส่ใจคนอื่น จะให้ต่อล้อต่อเถียงแบบที่เห็นๆอยู่นี่ยิ่งน้อยยิ่งกว่าน้อย”

“ผมแค่สนใจเท่านั้นแหละ เด็กนี่วิธีคิดแปลกๆดี เจ้านายอย่าใส่ความกันสิ” หวังเหมิงคร้านจะแก้ความเข้าใจผิดของอีกฝ่าย เลยเปลี่ยนเป็นล้มตัวลงนอนมั่ง เจ้านายตื่นแล้วแบบนี้ถือว่าได้ว่าผลัดยามละกันนะ


ครั้นเห็นหวังเหมิงเงียบ อู๋เสียก็ไม่ต่อคำอีก

ต่างฝ่ายต่างเงียบ รอจนเช้าก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่ม


---


กาวซาไห่อีกแล้ว
พายุเข้าแล้วไง หน้ามรสุมแล้วไง เรือเล็กควรออกจากฝั่ง เฮฮฮฮฮฮ ;; 7 ;//

ที่จริงยาวกว่านี้ แต่มันกาวเกินเลยตัดๆออกไปค่ะ
/ขดตัวจิ้มพื้น มองฟิค Never อันนั้นด้วยสายตาว่างเปล่า


ป.ล.จากตอน 24 บอกว่าบนเรือไม่มีอะไรเลย เราเลยไม่แน่ใจว่าพวกเสื้อผ้าสัมภาระอะไรพวกนี้ได้เตรียมเผื่อไว้มั้ย เอาเป็นว่าตอน 25 ถ้ามีเปลี่ยนแปลงอะไรก็หน้าแตกไปค่ะ หงิง /เอากาวแปะคืน

[Cathareen]

แอร็ววววว /////w//// เถ้าแก่รู้เห็นเป็นใจ--
ชอบที่บอกว่านายน้อยเดี๋ยวนี้

555555

[Malangporyim]

อะแหน่แน้~

เถ้าแก่รู้เห็นเป็นใจนะคะ แงงงงง ชอบที่หวังเหมิงไม่โอ๋เด็กออกนอกหน้าด้วยค่ะ 5555 ตบแย่งเถ้าแก่กันอยู่ดีๆ ก็เกิดเป็นความผูกพันซะงั้น นั่นแน่!

แพนี้น่าร้ากกก กุ๊งกิ๊งโชเนนไอดีค่ะ ชอบบบ โฮฮฮฮ ซาไห่อันคัต (เดี๋ยว!) ต้นฉบับแจกโมเม้นต์สองคนนี้กระจายมาก มิตรภาพหนักมาก 555

เถ้าแก่จอมรู้ทันน่ารัก แอ๊ ทำตัวเหมือนจะส่งลูกน้องขึ้นเรือแจว ให้เป็นฝั่งเป็นฝา 5555 ทำไมเป็นคนแบบนี้ 5555555+ ชอบ 5555555

ขอบคุณสำหรับฟิคน่ารัก ๆค่ะ

[yakusoku]

นายน้อยรู้ทันละ อิอิ

[The_Dark_Lady]

แงงง คนอกหักจากนายน้อยกับคนอกหักจาหนายน้อยเหมือนกัน ดีงาม//ผิด
ตาอู๋เสียนี่ก็ช่างชงนัก ดีเหลือเกิน ชงเข้าไป...เป็นพ่อสื่อพ่อชักสนุกมากไหม

[Rozenkreuz]

*ถ่อแพลำน้อยออกไปตะโกนยูเรก้ากลางมหาสมุทร*
ทำไมเหมือนเห็นเงาหน้าเสี่ยอ้วนตัวชง เถ้าแก่ทำดี ทำดี ทำดี!!! ครั่กๆๆ

[Xyxear]

หวังเหมิงคนซึนนนนนนนนนน
อู๋เสีย นายต้องช่วยอดีตลูกจ้าง600หยวนนี่นะ ข้อหาทิ้งเค้าไว้หลายปี เป็นพ่อสื่อให้เลยยย ฟฟฟฟฟฟฟฟ
แง้งงงง ปริ่มฟิคคุณหลินมากค่ะแงงงงงงงงงงงง

[Luckey.B]

นายน้อยหล่ะก็ไปแซวหวังเหมิงเค้า คริๆ