[Fic]#dmbjdaily 37 days left (Figure) (AU) For Menyouping (ผิงเสีย)

[The_Dark_Lady]

AU ไฮสคูลเช่นเดิม





“...น่าเทียนเจิน...กลับมาเล่นช่วยนายอ้วนซักหน่อย...เสี่ยอ้วนอยากได้จริงๆนา…”

เสียงไหว้วานของนายอ้วนดังขึ้น ผมรู้สึกว่าประโยคนี้จะวนลูปมาเป็นรอบที่สิบแล้ว แต่ผมก็ยังนั่งกอดอกนิ่ง

...ถ้าคุณจะถามว่าเกิดเรื่องอะไร...เอาเป็นว่าผมจะเล่าให้ฟังคร่าวๆ

เรื่องก็คือเจ้าเกมส์ผจญภัยขุดสุสานนั้นเปิดแคมเปญใหม่เพื่อตอบแทนผู้เล่น โดยจะมีการจัดแรงก์ตามคะแนนทีทำภารกิจของทีมทุกทีมในเกมส์ โดยทีมที่ได้ห้าอันดับแรกจะได้รับเซทฟิกเกอร์โมเดลของตัวละครในเกมส์ครบเซทกับสิทธิ์เข้าชมภาพยนตร์แอคชั่นชื่อดังที่จะเข้าฉายในเร็วๆนี้ยี่สิบที่นั่ง อีกสิบห้าอันดับถัดไปจะได้เซทของที่ระลึกขนาดลดหลั่นกันไป แและจะได้สิทธิ์เข้าชมภาพยนต์สิบที่นั่ง

...เพื่อที่จะทำคะแนนให้ได้สูงๆจำเป็นต้องมีทีมที่เก่งในการช่วยกันทำภารกิจ

เรื่องที่นายอ้วนมาไหว้วานผม ก็เป็นเพราะช่วงที่ยังเป็นเบต้าผมเองก็ติดอันดับผู้เล่นระดับตัวท๊อป ได้คะแนนสูงและมีโชคในการดรอว์ของ ดรอปของเสมอ

Username: young_master3rd จากที่นายอ้วนบอกเล่ามีผู้เล่นหลายคนที่เคยเล่นเบต้าแล้วพอร์ตมาเล่นตัวจริง ถามหาผมกันอยู่เสมอ

เช่นเดียวกับยูส Menyouping ที่คนบ่นระงมด้วยความเสียดายหลังเจ้าตัวลงประตูสำริดไป

แรกๆผมปฏิเสธไป...เกมส์นั่น...ถ้าไม่มีเมินโหยวผิงก็ไม่มีความหมายอะไรอีก...จนกระทั่งนายอ้วนควักสมาร์ทโฟนของตัวเองออกมาแล้วเปิดภาพหน้าโครงการซึ่งมีรูปภาพของรางวัลโชว์เด่นหราอยู่

ผมรีบตะครุบมือถือของอีกฝ่ายมาส่องให้ชัดๆ กลัวว่าตัวเองจะตาฝาดไป แต่เมื่อดูให้ชัดกับตาจึงรู้ว่าเป็นความจริง

นอกจากเซทนั่นแล้ว...มีฟิกเกอร์หนึ่งตัวที่พิเศษ เป็นของแรร์ ต้นสังกัดประกาศว่าจะเป็นรางวัลให้กับผู้เล่นที่มีคะแนนสูงสุด…

รูปลักษณ์ของฟิกเกอร์ตัวนั้น...ต่อให้ไม่ได้เห็นมานานก็ยังจำได้ขึ้นใจ ...ตัวละครชายหน้าตาดี ผมสีดำ ตาสีดำ ใส่ชุดฮู้ดสีดำตลอดกาล… นี่เป็นตัวละครที่เมินโหยวผิงใช้ และตั้งแต่อีกฝ่ายจากไปก็ไม่มีใครอาจหาญใช้ตัวละครนี้อีก

ไม่นึกไม่ฝันว่าจะทำฟิกเกอร์ออกมา...ถึงจะเป็นตัวเดียวในโลกก็เหอะ...ตัวละครแรร์แถมปรากฏตัวเฉพาะเบต้าไม่เคยมาลงในเกมส์จริงนี่...

ผมตอบตกลงกับนายอ้วนโดยทันที…

ผมไปขุดไอดีเก่าสมัยยังเล่นเบต้า โชคดีที่พอร์ตมาเล่นได้อยู่เขาจึงได้พวกไอเทมกับสกิลเดิมๆกลับมาอยูบ้าง (ค่อนข้างแปลกใจอยู่เหมือนกัน แต่เขาได้ประโยชน์ดังนั้นเขาจะทำเป็นลืมๆความประหลาดนี่ไปเสีย)

วันแรกที่ผมกลับมาลงตี้กับนายอ้วน ได้รับข้อความแชททักทายจากยูสที่คุ้นๆสมัยเป็นเบต้าบ้าง กับข้อความเกรียนๆเชิงท้าทายปนดูถูกจากผู้เล่นเกรียนๆหน้าใหม่

นายอ้วนฮึดฮัดเพราะข้อความลามไปถึงอีกฝ่ายที่ดึงเขาเข้าทีม ร่ำๆจะเปิดวอร์กันอยู่รอมร่อ แต่ผมไม่เล่นด้วย ยักไหล่บอกนายอ้วนอย่าใส่ใจ จากนั้นก็จัดการแก้ปริศนากลไกจนเรียบ ปล่อยสกิลเลือดล้างอสูร ถล่มมอนฯทั้งหมดในแมปเพียงชั่วพริบตา

...ค่าพอยต์และเวลขึ้นพรวดๆ แชทบอกซ์เงียบกริบ ไอ้พวกปากดีเมื่อกี้หายลับเข้ากลีบเมฆ ถึงจะเสียเลือดไปครึ่งค่อนหลอดแต่ก็คุ้มค่า...

"นายน้อยสามโหดสัส..." นายอ้วนนั่งพึมพำอยู่ข้างๆ

ผมเพียงแต่ยักไหล่ นั่งเก็บฮีลลิ่งแพคกับหลอดเลือดที่ดรอปตามที่ต่างๆ





หลังจากนั่งปั่นเวลอยู่สองวันสองคืน นั่งเล่นแบบลืมกินข้าวกินปลา นั่งเล่นไม่หลับไม่นอน ทีมของผมกับนายอ้วนก็ทะยานแตะลำดับห้าในตารางคะแนน

"...มีทีมมาขอควบรวมกับทีมเราด้วยล่ะ นายน้อยสาม..."

"ใคร?"

"death brothers กับ Enterprise..."

ผมขมวดคิ้ว ขอควบรวมทีม จากสองทีมในท็อปทรี...พวกนี้ต้องการอะไรจากทีมของผมกัน

ผมนึกทบทวน ในการเล่นเกมส์สองวันที่ผ่านมา มีเควสและแมปที่บังเอิญแวะเวียนไปเจอสองทีมที่ว่านี้ ถ้าจำไม่ผิด enterprise ทีมอันดับหนึ่ง มีสมาชิกอยู่มาก ตัวเกรียนๆเยอะพอควร ชอบฉกฉวยโอกาสเก็บของในสุสานเสมอ แต่ทีมนี้ดูเหมือนจะมีผู้นำเป็นผู้หญิง ชื่อยูส ning-t.hunter คนในทีมเรียกหล่อนว่าอาหนิง

ตอนที่ได้เห็นนี่นึกถึงอาหนิงคนงามประจำห้อง แต่สาวนักกีฬาแสนขยันเรียนคนนั้นไม่น่าจะมีเวลาไปเล่นเกมส์เก็บเวลจึงได้แต่บอกปัดตัวเองว่าคิดอะไรไร้สาระ

...ส่วน death brothers มีกันอยู่สองคน ยูสเซอร์ Xiaoge กับ Heihei_blacksnake จำนวนคนน้อยแต่ฝีมือร้ายกาจกว่าทีมอันดับหนึ่งมาก ถ้าตามก๊กนี้...ไม่มีเรื่องมอนฯมากวนใจ เพียงสุสานกับไอเทม อีกฝ่ายจะปราณีเหลือให้ไหมนี่อีกเรื่องนึง แต่ดูจากพฤติกรรมดูจะเก็บแต่ของจำเป็น แถมมักจะใจดีเหลือของให้คนข้างหลังเพียบ (แต่จะมีกับดักด้วยไหมต้องดูกันอีกที)

ถ้าบังเอิญเจอกัน ผมมักถูก Heihei_blacksnake สแปมแชตประหลาดๆใส่เสมอ

...ส่วน Xiaoge หมอนี่เป็นที่ฮือฮามากในหมู่อดีตผู้เล่นเบต้าเพราะแทบจะถอดรูปลักษณ์ของเมินโหยวผิงมาเลยทีเดียว เพียงแค่เปลี่ยนสีเสื้อฮู้ดเป็นสีน้ำเงิน ไม่ได้คลุมฮู้ดตลอด มีดาบดำเป็นอาวุธประจำตัวซึ่งมักสะพายไว้บนหลัง

...แถมฝีมือยังพอๆกัน...

หมอนี่กวนตีนมาก ชอบส่งข้อความแชทแปลกๆมาให้หนึ่งประโยค เป็นตัวเลขกับตัวอักษรภาษาอังกฤษที่เรียงไม่เป็นคำ ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร ชอบทำตัวเหมือนคอยซัพพอร์ตผมทั้งๆที่ไม่ได้อยู่ทีมเดียวกัน มาตีมอนฯที่เข้ามาทางมุมอับ ส่งไอเทมมาให้บ้างโดยเฉพาะหลอดเลือด หลังเวลาที่เขาเปิดใช้สกิลเลือดล้างอสูร

...ราวกับรู้ดี...

ผมส่ายหัวให้ความคิดไร้สาระ ตั้งสมาธิกับการแก้ปริศนากลไก ปากก็บอกนายอ้วน

"...แล้วแต่นาย จะไม่ควบหรือควบกับใคร นายตัดสินใจเลย...แต่ถ้าแนะนำ อย่าไปยุ่งกับ enterprise เลย..."

"นายอ้วนก็ไม่คิดจะไปควบกับทีมนั้นหรอก...พวกหมาจิ้งจอกนั่นน่ะ..."





วันต่อมา ผมก็ได้รับข้อความในแชตบอกซ์

‘Xiaoge และ Heihei_blacksnake เข้าร่วมทีมของคุณ’

อ้อ...ก็หมายความว่า เลือกควบรวมกับ death brothers สินะ



Heihei_blacksnake : สวัสดีนายน้อยสาม ฝากตัวด้วยน้าาาา ^ o ^

Xiaoge : ฉันอยู่ข้างนาย


สองคนนั้นส่งข้อความแชททักมา อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว โดยเฉพาะจากยูส Xiaoge แต่ผมบอกปัดกับตัวเองแล้วพิมพ์ข้อความตอบกลับ


young_master3rd  : ยินดีต้อนรับเข้าทีม ท่านยอดฝีมือทั้งสอง


จากการควบรวมกัน ดึงตำแหน่งของทีมให้ขึ้นมาอยู่ที่อันดับสอง...นายอ้วนดีใจจนแก้มปริ เพราะยังไงของที่ฝ่ายต้องการก็ไม่หลุดมือไปไหนแน่ แต่เพื่อความไม่ประมาท(และเพื่อเวล)หมอนั่นก็ยังเข้ามาทำเควสอยู่เรื่อยๆ

มีผมที่ยังคงเล่นอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะผมหมายคะแนนผู้เล่นอันดับหนึ่ง ...เพื่อฟิกเกอร์โมเดลของเมินโหยวผิง…

โดนป๊ากับอารองอาสามดุอยู่บ่อยๆ เรื่องที่เล่นเกมส์ แต่เพราะยังตั้งใจเรียนดีอยู่เลยไม่โดนว่าอะไรมาก

อาม๊าก็บ่นว่าผมกินข้าวน้อยลง จนดูผอมลงไปมาก…จากที่กำลังจะกลับไปมีน้ำมีนวล…

แต่ถึงทุ่มเทขนาดไหนก็ยังห่างไกลจากเพื่อนร่วมทีมอย่าง Xiaoge อดนึกหมั่นไส้อีกฝ่ายไม่ได้ แต่ก็เพราะมีคนๆนี้อยู่เขาถึงรอดจากหลายๆเควสมาได้ เลยต้องทนสะกดกลั้น หวานอมขมกลืนอยู่กับการมีตัวตนของอีกฝ่ายในทีม

...ในวันสุดท้ายของการเก็บคะแนนที่ใช้ตัดสิน...ทีมก็ผงาดขึ้นเป็นอันดับหนึ่งเหนือ Enterprise ได้อย่างงงๆ…

...แต่ว่าคะแนนบุคคล ผมก็แพ้ Xiaoge อยู่ดี





ฟิกเกอร์ที่หลุดลอยไปจากมือ ทำให้ผมกลับสู่ภาวะซึมเศร้าอีกครั้ง นายอ้วนพยายามปลอบใจผมด้วยการบอกว่าจะยอมยกฟิกเกอร์รูป 3rd Master(ตัวละครในเกมส์ที่ผมใช้ เป็นชายหนุ่มร่างโปร่ง ผมสีน้ำตาล สวมแว่นตาท่าทางแก่เรียน...ดูๆไปก็หน้าตาหล่อคล้ายผมอยู่ไม่หยอกเพียงแค่หล่อยน้อยกว่ามาก มีสกิลการเอาชีวิตรอดสูงและสกิลดวงพุ่ง) ให้กับตั๋วหนังห้าใบ…

...นั่นมันเป็นส่วนที่ควรเป็นของผมอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ…

ผมคิดอย่างอ่อนอกอ่อนใจขณะรับคำนายอ้วนส่งๆเรื่องงานเลี้ยงรับรางวัลที่จัดขึ้นในวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ ที่หอประชุมในศูนย์การค้ามีชื่อแห่งหนึ่งใจกลางเมือง

พอถึงวันผมกะจะนอนแล้วก็เบี้ยวนัด ไม่ไปซะ...ไม่อยากเห็นภาพฟิกเกอร์เมินโหยวผิงไปเป็นของคนอื่น...แต่ว่านายอ้วนกับนายแว่นดำดันบุกมาถึงบ้าน ลากตัวผมไปจนถึงที่จัดงานจนได้

ตอนแรกตกใจที่มีนายแว่นมาด้วย...พอขึ้นรถโดยสารกันมา นายอ้วนจึงเล่าให้ฟังว่า นายแว่นดำเป็นเจ้าของยูสเซอร์ Heihei_blacksnake

แม่งเอ๊ย...ทำไมผมนึกไม่ถึงวะ ชื่อของเขาคือเฮยเสียจื่อ ...แถมยังชอบแลบลิ้นเหมือนงู...

ถ้างั้นไอ้ข้อความโรคจิตตลอดมาก็ฝีมือหมอนี่งั้นสิ…

ผมหันขวับไปทางนายแว่นที่ยิ้มแหยเหมือนรู้ชะตากรรมแล้วก็บ่นใส่ไปห้ากระบวนท่า ขอหน่อยเถอะ...ห่านี่ เกือบทำเอาผมประสาทแดกตาย นึกว่าเผลอไปรับพวกโรคจิตมาเข้าทีมไปเสียแล้ว ที่ทนเขามาได้นี่เพื่อเรื่องคะแนนกับเควสล้วนๆ กำลังจะคุยกับนายอ้วนว่าหลังงานนี่ให้แยกทีมกันไปเลยเถอะ

...แต่ว่าถ้าเฮยเสียจื่อเป็น Heihei_blacksnake งั้น  Xiaoge ก็อาจจะเป็นคนในโรงเรียนงั้นสิ…

ในหัวของผมมีภาพจางฉี่หลิงขึ้นมา ขนทั้งร่างพากันลุกชัน อ้าปากจะถามนายแว่นแต่ก็ยั้งใจไว้

...อาจจะเป็นเพื่อนต่างโรงเรียนของนายแว่นก็ได้ หรือไม่ก็คนที่รู้จักกันบนเกมส์ อย่าแตกตื่นไปเลยน่ะ อู๋เสีย…





ไม่นานนักก็มาถึงที่จัดงาน เป็นหอประชุมกว้าง มีซุ้มอาหารเลี้ยงเห็นหลายคนนั่งจับกลุ่มทานอาหารและคุยกัน น่าจะเป็นคนที่มาจากทีมเดียวกัน

“อู๋เสีย…”

เสียงทักดังลั่นจากที่ไกลๆ มองไปจึงเห็นอาหนิงยืนโบกไม้โบกมือให้จากโต๊ะหนึ่ง รายล้อมด้วยชายหลากวัยซึ่งดูหน้าก็รู้ว่าเป็นเซียนเกมส์กันทั้งสิ้น ผมชะงักค้างไปชั่วอดใจไม่คิดว่าจะพบอีกฝ่ายในงานแบบนี้

...ถ้างั้นข้อสันนิษฐานเขาอาจเป็นจริงที่ว่าอาหนิงคือ ning-t.hunter แห่ง Enterprise...

ผมโบกมือตอบกลับ คลี่ยิ้มชืดๆให้แล้วรีบเดินตามนายแว่นที่เดินลิ่วๆไป

“นายจะรีบไปไหนวะ…” นายอ้วนสบถถามเขาพยักหน้าเห็นด้วย

“เพื่อนร่วมทีมคนสุดท้ายของเรารออยู่...เขามาจองโต๊ะไว้ให้ก่อนแล้ว…”

ดังนั้น พวกเราจึงเดินตามนายแว่นไปโดยไม่อิดออด อยากเห็นหน้าคนสุดท้ายที่ว่าซึ่งเป็นคนที่ทำคะแนนสูงสุดในเกมส์

นายแว่นพาเดินลึกเข้ามาจนกระทั่งโซนเกือบชิดเวที เป็นชัยภูมิที่ดีทีเดียว จากนั้นก็เดินไปโต๊ะๆหนึ่งที่มีชายหนุ่มใส่เสื้อฮู้ดแขนยาวสีน้ำเงินกับกางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำและรองเท้าผ้าใบสีเดียวกัน นั่งหันหลังให้อยู่



“ไง มานานรึยัง”

นายแว่นส่งเสียงทัก อีกฝ่ายจึงได้หันหน้ามา…

...เขาได้แต่ยืนอึ้ง ใบ้แดก…

เพราะนี่คือจางฉี่หลิง…

จางฉี่หลิง คือ Xiaoge

ผมช็อคจนแทบจะเป็นลมล้มกองอยู่ตรงนั้นเอง หากว่าจางฉี่หลิงจะไม่ยืนขึ้นแล้วประคองผมลงไปนั่งแทน นายอ้วนกุลีกุจอหยิบกระดาษโฆษณา (ที่ได้รับระหว่างเดินเข้ามา) มาพัดให้เป็นการใหญ่

ผมเห็นจางฉี่หลิงส่งสายตาให้นายแว่นดำ อีกฝ่ายก็ราวกับจะรู้จึงตอบกลับว่า “ยังไม่ได้กินอะไรกันมาเลย…”

แล้วร่างสูงโปร่งก็ลากนายแว่นดำเดินออกไปข้างนอก เมื่อกลับมาอีกครั้งก็ถือจานของกินมาเยอะแยะเต็มไปหมด นายอ้วนกระดี๊กระด๊าใหญ่ แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยอยากอาหารเท่าไรนัก จากการที่กินข้าวไม่ตรงเวลาและกินน้อยมาเกือบสัปดาห์ จางฉี่หลิงยื่นถ้วยข้าวมาให้ผม ดวงตาสีดำจ้องกดดัน ผมจึงคีบๆอาหารกินบ้างแล้วก็วางตะเกียบ พอเห็นผมเป็นแบบนี้ อีกฝ่ายก็ดึงถ้วยของผมไป…

...แล้วก็คีบอาหารยื่นมาที่ปากผม…


ผมนิ่งค้าง ช็อครอบสอง ...เอาจริงเรอะ… ได้แต่คิดในใจ จางฉี่หลิงพอเห็นผมชะงัก ก็ยื่นมาจนแทบจะแตะปาก ผมจึงฝืนอ้าปากรับของที่อีกฝ่ายป้อนมา

พอกลืนลงคอไป จางฉี่หลิงก็ป้อนใหม่เรื่อยๆ ข้าวลดลงจนเกือบหมดถ้วยเขาจึงหยุด ...แต่สายตาของคนแถวนั้นพากันจับจ้องมาที่โต๊ะของพวกเรา

คล้ายได้ยินเสียงสตาฟสาวๆกระซิบกระซาบ


“แก...งานวันนี้จ้างนักคอสเพลย์มาด้วยเหรอ…”

“เห้ย...ไม่มี๊...แกเห็นใครคอสเพลย์ตรงไหน…”

“โต๊ะนั้นไงแก...คอสเพลย์เมินโหยวผิงกำลังป้อนข้าวคอสเพลย์เธิร์ดมาสเตอร์...โอ๊ยยย ฟินเว่อร์...ฉันเชียร์คู่นี้ตอนเบต้า เสียใจแทบตายตอนที่เมินโหยวผิงลงประตูสำริด...เจอคอสสองคนนี้โครตดีใจเลย…”

“ใช่ที่ไหนยะ...นั่นมันโต๊ะของทีมที่ได้อันดับหนึ่งต่างหาก…”

“อ้าวเหรอ...แต่น้องสองคนน่ารักมากเลยอ่ะแก ...ฉันไปขอถ่ายรูปได้ไหมวะ…”


...อย่ามาเลยครับเจ้ครับ ได้โปรดดดด… ผมได้แต่คร่ำครวญภายในใจ หันไปมองอีกคนที่โดนนินทาเหมือนกัน ดูเหมือนจะไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร

โชคดีที่กิจกรรมเริ่มต้นขึ้นแล้ว...และสตาฟหญิงสองคนต้องไปทำหน้าที่ พวกเธอจึงไม่ได้เข้ามาหาพวกผม กิจกรรมแรกเป็นการตอบปัญหาเี่ยวกับเกมส์ ของพวกนี้เป็นเรื่องง่ายๆสำหรับผมที่เล่นมาตั้งแต่เบต้า แต่ขี้เกียจเกินกว่าจะยกมือตอบแย่งชิงกับคนอื่นๆ จึงได้สะกิดบอกคำตอบให้นายอ้วนไป ปรากฏว่ากวาดรางวัลของที่ระลึกเล็กๆน้อยๆมาได้หลายรายการ

พอบริกรมาเก็บจานอาหารบนโต๊ะออกไปจนหมด งานมอบรางวัลก็เริ่มขึ้น พวกเขาไล่มอบรางวัลจากทีมอันดับสุดท้ายขึ้นมา พวกผมก็นั่งมองคนขึ้นมารับไปเรื่อยๆ

รางวัลที่สองเป็นของทีม Enterprise ซึ่งอาหนิงเป็นคนขึ้นมารับ ได้ยินเสียงกู่ร้องชื่อของเธอจากเหล่าสาวก คงนับได้ว่าเธอมีความนิยมไม่หยอกในเกมส์นี้ จะเรียกว่าเป็นเน็ตไอดอลก็คงได้

แล้วก็รางวัลที่หนึ่ง พวกผมส่งตัวแทนเป็นนายอ้วนขึ้นไปรับ มีสัมภาษณ์เล็กน้อยจากพิธีกร ซึ่งนายอ้วนก็ตอบอย่างลื่นไหลยิงมุกฮาใส่คนดูข้างล่างไม่น้อย ทำเอาพิธีกรเกือบจะจืดไปเลย ไม่นานนักก็ถูกเชิญลงมา

ทันทีที่ลงมานายอ้วนก็แกะแจกจ่ายในทันที แบ่งตั๋วหนังกันไปคนละห้าใบ ดูจากรอบ เป็นรอบแรกๆที่ภาพยนต์นี้เข้าโรง วันเวลาอยู่ในช่วงบ่ายของสุดสัปดาห์หน้า ผมนึกจะเอาไปให้ใครดีหนอ บ้านผม ป๊าม๊าไม่ดูหนัง คุณปู่ก็ชอบอยู่กับหมามากกว่าสถานที่ที่หมาเข้าไม่ได้ปู่ไม่ค่อยชอบไปนัก อารองชอบดูหนังแนวที่ใช้ความคิดและแนวจิตวิทยา ถ้าจะมีก็คงอาสามกับพี่พานละมั้ง ตัวผมเองก็ชอบแนวนี้อยู่บ้างก็คงจะเก็บไว้เองซักใบ ที่เหลือก็ไปแจกคนอื่น

“พวกนายมีตั๋วเหลือไหม…”

ผมตกใจกับเสียงผู้หญิงมากระซิบข้างหู เมื่อหันไปมองจึงพบว่าเป็นอาหนิง

“ฉันยกตั๋วให้คนในทีมไปหมดแล้ว แต่ก็ยังไม่พอ ฉันกับเพื่อนอีกหลายคนอยากดูหนังเรื่องนี้มากเลย พวกนายได้ตั๋วเยอะแต่คนน้อย พอจะมีเหลือบ้างไหม”

ผมเองก็เป็นคนใจอ่อนกับผู้หญิง เห็นอีกฝ่ายมาพูดแบบนั้นเลยยกตั๋วให้ไปสามใบ เหลือไว้กับตัวแค่ส่วนที่จะให้อาสามเท่านั้น อีกฝ่ายรับตั๋วแล้วยิ้มรื่นจากไป

“คุณนี่ใจดีเกินไปนะ…” นายแว่นบ่นพลางโคลงหัวไปมา ผมขมวดคิ้วกับคำกล่าวนั้น

นายอ้วนหยิบฟิกเกอร์ของ 3rd master ให้ผม ส่วนนายเฮยเสียจื่อก็หยิบหนุ่มน้อยจื่อฮวาออกไปแล้ว
ตัวที่เหลือนายอ้วนก็กวาดไปเรียบ เจ้าตัวพร่ำพูดถึงตัวละครสาวน้อยหยุนไฉ่ไม่หยุดปาก ผมได้แต่ส่ายหน้าระอา

“จางฉี่หลิง...ทำไมนายไม่หยิบไปล่ะ…”

ผมนึกเอะใจจึงถามอีกฝ่าย แต่เขาเพียงแค่ยิ้ม เสียงประกาศมอบของรางวัลพิเศษดังขึ้น

...เออ ใช่ซี้ เขาได้ฟิกเกอร์เมินโหยวผิงแล้วนี่…

ผมได้แต่ฮึดฮัดอยู่ในใจ มองอีกฝ่ายเดินขึ้นไปรับของรางวัลด้วยสีหน้าเรียบเฉย รู้สึกหมั่นไส้เล็กน้อย ในขณะเดียวกันก็ปวดใจ...โธ่ เมินโหยวผิงของผม…

จางฉี่หลิงเดินลงจากเวทีโดยมีกล่องฟิกเกอร์โมเดลเมินโหยวผิงในมือ...พิธีกรบนเวทีเริ่มพูดเกี่ยวกับแนวโน้มความจะเป็นของเกมส์นี้ในอนาคต...เสนอให้เหล่าผู้เล่นที่มาชุมนุมกันได้เสนอแนะ ผมปล่อยเสียงต่างๆผ่านหูไป จับจ้องแค่จางฉี่หลิงกับเมินโหยวผิงเท่านั้น…

อีกฝ่ายก็ดูจะอ่านความรู้สึกผมออก จึงได้ชูกล่องขึ้นมาตรงหน้าผม เมื่อเดินมาถึงโต๊ะ…

“อยากได้เหรอ…”

ริมฝีปากสีอมส้มกระตุกเป็นรอยยิ้ม ผมรู้สึกหมั่นไส้เหลือเกิน

“อือ…” แต่ผมก็ซื่อตรงเกินไป

..แหม..คนมันอยากได้นี่นา

“แลกกัน…”

อีกฝ่ายพูดสั้นๆ

ผมนิ่งคิด...ผมอยากได้เมินโหยวผิงมากก็จริงแต่เธิร์ดมาสเตอร์ที่เป็นตัวละครที่ผมใช้ ผมก็อยากได้เก็บไว้เหมือนกัน…

และก็ตัดสินใจได้เมื่อนายอ้วนพูดขึ้นบนโต๊ะว่า

“มีเธิร์ดมาสเตอร์อยู่นี่อีกตัวหนึ่ง”

“เอามา…” ผมเอื้อมไปคว้ากล่องจากนายอ้วน โดนอีกฝ่ายบ่นใส่ว่างก แต่ผมไม่สนใจจะต่อปากต่อคำ ยื่นกล่องให้จางฉี่หลิงต่อ อีกฝ่ายรับไปแล้ววางบนโต๊ะแต่ยังนิ่ง ไม่ยอมส่งกล่องเมินโหยวผิงมา พอผมเอื้อมือจะไปคว้าก็ขยับหนีไปเรื่อย

“ขี้โกง…”

“อู๋เสียสิโกง ก็บอกว่าแลกกันไง…”

“ก็ฉันอยากเอาเมินโหยวผิงกับเธิร์ดมาสเตอร์ตั้งคู่กันนี่!” ผมยกมืออุดปาก หลุดออกไปแล้ว ...อับอายจนหน้าแทบไหม้ คนได้ยินกันเท่าไรแล้วนั่น

ทำเหมือนสาวน้อย...น่าอายชะมัด

“ก็ได้…” อีกฝ่ายอมยิ้ม แล้วยกมือชี้ที่แก้ม “แต่หอมแก้มก่อน...เร็ว…”

หน้าผมคงแดงไปหมด ถ้าหากมีกระจกส่องในตอนนี้ ผมคิดสะระตะมากมาย

...เอาวะ งานโรงเรียนก็ยังผ่านมาแล้ว…

กลั้นใจเอาปากแตะแก้มอีกฝ่าย ฉกชิงกล่องเมินโหยวผิงมา กอดกล่องฟิกเกอร์โมเดลสองอันไว้แนบอก แล้ววิ่งพรวดพราดออกจากงานไปในทันที

...แว่วเสียงหัวเราะของนายแว่นดำ เสียงบ่นของนายอ้วน เสียงกรีดร้องของคนในงานไล่หลังมา…



TBC. (เมื่อมีเดลี่ที่เหมาะค่ะ . w .)


หลุดคาร์เป็นเอกลักษณ์อยู่แล้ว
เรื่องเกมส์ก็เบลอๆมันไปค่ะ เราไม่ค่อยได้เล่นพวกเกมส์ออนไลน์ผ่านเครื่องเล่นเท่าไร เกมส์ออนไลน์บนคอมก็ไม่เคย
อาศัยที่เคยดูเพื่อนเล่นผ่านๆตามา (เราเล่นอย่างมากก็แค่เดอะซิมส์ค่ะ เล่นแต่ภาคสองด้วย ; w ; โลว์เทค โลว์โนว์เลจออฟเกมส์แรง)
ส่วนเรื่องงานมีตติ้งเกมส์แจกบัตรหนัง เราได้ไอเดียมาจากงานของเกมส์ออนไลน์ที่เราไปมาเมื่อปลายปีที่แล้วค่ะ
(ไม่ได้เล่นเองค่ะ มีเพื่อนผช.ที่เล่น แล้วนางชวนไปดูหนังฟรี เลยไปกะนาง)
ในงานที่เราไปกับเพื่อนก็มีเลี้ยงอาหาร แล้วมีเล่นตอบคำถามแจกรางวัล เลยเอามาใส่ในเรื่อง
(ไม่มีโมเม้นท์ป้อนข้าวกันในงานที่เราไปค่ะ เรามโนขึ้นเอง)
หวังว่าจะชอบนะคะ

[Rozenkreuz]

มายด์เลดี้~~~~~~~~!!!!!!!!!!
ไอเลิฟยูวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ผมนี่หันไปแหกปากใส่พี่ที่นั่งข้างๆเลย งื้อววววววววววววววววว
มาแล้วววว มาแล้วววว ภาคต่อฟิคเกมที่รอคอย มายด์เลดี้จะเป็นที่หนึ่งในใจผมตลอดปายยยย ฮรือออ ซึ้งโคตรๆ //พยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าในที่สุดความพยายามเม้นมาตลอดก็มีผล มีสินะ มีสิน้าา นี่คือผลแห่งการทำดีย์ //ถุ้ย

แบบว่า แบบว่า ปลื้มปริ่มจนน้ำตาจิไหล เจอประโยคอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันของนายน้อยเข้าไป ย้วยเป็นเต้าหู้เลยอ้ะ //เปลี่ยนความหมายประโยคเองเสร็จสรรพ อยากตั้งคู่กันมันก็คือคำสาบานในพิธี!! แค่ก//สาบานพ่อง!-นายน้อย
อยากเจอคอสเมินโหยวผิงกับเธิร์ดมาสเตอร์ม่างงงงงงง
ฟินจนวันตาย (เพราะตายตรงนั้นเลย) ง่อววววววววววววว

ไม่รู้จะพูดอะไร ปริ่มจนพุดไม่ออก อารมณ์ตื้นตันประมาณว่าให้พิมพ์ไปเรื่อยๆสักสิบหน้าเวิร์ดก็ทำได้ (แต่หาได้มีสาระไม่)
ง้ากกกกกกกกกกก อยากได้ต่อๆๆ ไปลงดันกันสองต่อสองมั้ย ถถถถถถถถ
ถ้ามีระบบแต่งงานก็แต่งกันไปเลยเถ้อวววววววว แฟนคลับทั้งเกมจะเป็นสักขีพยานรักให้น้าาาาาา เสี่ยวเกอน่ารักอะไรแบบนี้ววววว์
โอ้ยอยากเล่นเกมเลย หลังจากนี้ต้องไปหาเกมเล่นแล้วมโนตัวพี่เมินเป็นอวาตาร์ตัวเอง ฟฟฟฟฟฟฟ

-ก้มคำนับมายด์เลดี้- จะรอนะครับ *ทำตาใส*
โอมมม เดลี่จงมา เดลี่จงมาาาา

[The_Dark_Lady]

วรั้ยยยยยย ดีใจที่ชอบค่ะ ; w ; ทั้งๆที่เขียนแบบออกทะเลหาสาระมิได้
เรียกแบบนั้น เขินจังเลยค่ะ แงงง ไม่ควรชื่นชมขนาดนั้น
- มีแพลนจะเขียนฉากเดทค่ะ อันเนื่องมาจากตั๋วหนังนั่นแหละค่ะ คงจะโยงไปเรื่องเกมส์ไม่ได้มากแต่เป็นไทม์ไลน์เดียวกัน รอเราหมดกิจกรรมกับสอบไฟนอลซัมเมอร์ก่อนนะคะ . w . -

[Cathareen]

///w/// อร๊ายยยยยยย ชอบจังค่ะะะะะ
แอบซัพพอร์ตอยู่ไม่ไกลนาย~

[yakusoku]

ฟินมากค่าา อยากได้ฟิกเกอร์บ้างจุง555

[Eli-kun]

ระเบิดบึ้ม ตายไปแล้วค่า โดนดาเมจจากนายเมินโหยวผิง เสี่ยวเกอ จางฉี่หลิง
ไม่ไหวล้าววว บินหนีไปสงบสติอารมณ์ก่อน
ส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนแบบเดียวกับบรรดาสาวๆในงาน