[Drabble] #dmbjdaily 39 days left (Blind) Blindfold (ผิงเสีย)(R-18)

[The_Dark_Lady]

การสูญเสียความสามารถในการมองเห็นจากผืนผ้าสีดำที่ทาบทับดวงตาอาจจะไม่ใช่ปัญหาสำหรับจางฉี่หลิงซึ่งถูกฝึกให้มีประสาทสัมผัสทุกส่วนเฉียบแหลม

...เพียงแต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมอู๋เสียต้องทำแบบนี้...





ผ่านมาหลายวันแล้วหลังจากที่อู๋เสียไปรับตัวเขาจากหลังประตูสำริดที่ฉางไป๋ซาน แรกสุดเขาอยู่ในสภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่น...ความทรงจำค่อนข้างสับสน เมื่อพักได้สองสามวันภายใต้การเฝ้าดูแลอย่างใกล้ชิดของอู๋เสีย สติเขาจึงเริ่มแจ่มชัด

ในตอนนั้น ที่ได้สติคืนมาเขานั่งจ้องใบหน้าซึ่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นตามเวลา ใบหน้านั้นดูกร้าวกระด้างขึ้น แววตาแห้งผากลง มีรอยแผลเป็นทั้งเล็กใหญ่ ปรากฏประปรายบนเนื้อตัว บนผิวที่เคยนวลผ่อง

แผลใหญ่แผลนึง ปรากฏบนลำคอเรียว รอยแผลสีขาวเห็นได้ชัดเจน...ลักษณะเหมือนเคยเป็นแผลใหญ่จากการถูกของมีคม...

...ไม่รู้ว่าในตอนนั้น เขาหลุดอะไรออกไป อู๋เสียจึงแสดงสีหน้าอึดอัดใจ พยายามดึงคอเสื้อขึ้นมาปิดบังรอยแผลนั้น จากนั้นก็มักจะหลบหน้าหลบตาเขา เมื่อต้องอยู่ด้วยกันก็พยายามที่จะปกปิดร่างกาย ไม่ให้เขาได้เห็นผิวเนื้อที่มีรอยแผลเป็นประทับอยู่

เมื่อมาใช้ชีวิตด้วยกันที่บ้านของอู๋เสีย ความอึดอัดยิ่งทบทวีเมื่ออู๋เสียแทบจะไม่ทำตัวตามสบายเมื่ออยู่กันสองคน พยายามจะปกปิดร่างกายในเกือบทุกส่วน ปฏิเสธที่จะร่วมห้องนอน  ปฏิเสธที่จะรับสัมผัสแนบชิดมากขึ้น อู๋เสียยินยอมให้เพียงจูบที่ริมฝีปากในยามเช้าและก่อนเข้านอนกับอ้อมกอดที่ไม่รุ่มร่ามเท่านั้น

เขาได้แต่เก็บกดความรู้สึกแล้วก็เฝ้าสงสัยว่าทำไม...

เกือบสัปดาห์ที่อยู่กันแบบนั้น อู๋เสียมีใบหน้ารู้สึกผิด สับสนและลังเลในทุกครั้งหลังที่จูบและกอดกัน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนไหวระริก

เขาได้แต่ลูบหัวลูบไหล่  เพือปลอบใจอีกฝ่ายและลดทอนความต้องการของตัวเอง

อาจจะเพราะรับรู้ความต้องการที่อัดแน่น...คืนนี้เองหลังจากที่จูบราตรีสวัสดิ อู๋เสียได้พูดขึ้น

"เสี่ยวเกอ...คืนนี้จะทำ..แต่ใช้ผ้านี่ปิดตานะ...ได้ไหม..."

ในมืออีกฝ่ายถือผ้าแถบสีดำยื่นมาเบื้องหน้า ดวงตาสีน้ำตาลนั่นเว้าวอน เมื่อสบตา เขาไม่อาจทำอะไรได้นอกจากพยักหน้าตกลง

มือนุ่มที่เริ่มมีรอยกร้านจึงขยับมาผูกผ้าสีดำ การมองเห็นของเขาค่อยๆถูกบดบังและดำมืดไปในที่สุด...



อู๋เสียค่อยๆผลักเขาไปจนกระทั่งไปชนกับขอบเตียง แล้วมือที่ผูกผ้าปิดตาก็ขยับดึงเสื้อฮู้ดสีน้ำเงินของเขาออก ขยับตัวอำนวยความสะดวกให้อีกฝ่าย จนกระทั่งเสื้อกล้ามถูกดึงออก ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า สัมผัสอากาศเย็นในยามค่ำคืน ก่อนจะได้รับสัมผัสนุ่มอุ่นชื่นแตะแต้แต้มบนแผ่นอก ในบริเวณซึ่งเป็นที่อยู่ของกิเลนย่ำไฟ

ร่างกายเขาค่อยๆร้อนขึ้น ร้อนจนไม่รู้สึกถึงอากาศที่หนาวเย็น สัมผัสของริมฝีปากของอู๋เสียวนเวียนแตะแต้มตามลำคอและแผงอก สัมผัสแผ่วเบาเหมือนผีเสื้อขยับปีก เขาขยับสอดมือลูบไล้เรือนผมกระตุ้นให้เดินหน้าต่อ

...อ่า...ตอนนี้อู๋เสียจะมีสีหน้าแบบไหนกันนะ...

แล้วเขาก็รู้สึกถึงสัมผัสเปียกชื้นแตะแต้มยอดอกแผ่วเบา...แตะแล้วถอย แตะแล้วก็ถอยราวกับกล้าๆกลัวๆ เขาจึงลูบไล้เรือนผมอีกฝ่ายเป็นเชิงกระตุ้นให้ทำต่อ ปลายลิ้นเปียกชื้นจึงกล้าปาดละเลงไล้เลีย เขาส่งเสียงในลำคอด้วยความพึงใจ

...อยากจะเห็นใบหน้าของอู๋เสียในตอนนี้เหลือเกิน...ในความมืด เขาได้แต่จินตนาการถึงใบหน้าน่ารักที่แดงก่ำกำลังแลบลิ้นสีแดงไล้เลียแผงอกของเขา...นั่นทำให้เลือดเขาร้อนผ่าว

เขายกมือ อยากจะทึ้งผ้าปิดตานี่ออกไป...ถึงเขาจะมีประสาทสัมผัสที่ดี แต่ใตเวลาแบบนี้อยากจะเห็นหน้าของอู๋เสียให้ชัดๆ

หลังจากที่ไม่ได้เห็นมาสิบปี...

"อย่า..." เป็นมือนิ่มนั่นเอื้อมมารั้งเขาเอาไว้ สุ้มเสียงสั่นพริ้วหวั่นไหว ได้ยินเช่นนั้นเขาจึงยอมลดมือลง อดทนอยู่กับสภาพเหมือนคนตาบอดนี้ต่อ

เมื่อเห้นว่าเขาไม่คิดจะถอดผ้าปิดตา อู๋เสียจึงปล่อยมือออก สอดมือลูบไล้บั้นเอว เลื่อนมาลูบไล้กล้ามหน้าท้องด้านหน้า ลูบไล้ซ้ำๆก่อนจะเริ่มเลื้อยลงต่ำแล้วหยุดลงเหนือขอบกางเกงของเขา นิ่งไปชั่วอึดใจ ก่อนปลายนิ้วจะขยับจัดการกับหัวเข็มขัด

เขาได้ยินเสียงเข็มขัดของเขาถูกทิ้งลงพื้นกับดังเคร้ง ได้ยินเสียงเสียดสีของเผืนป้ากับผิวกาย นึกรู้ว่าเป็นเสียงอู๋เสียกำลังจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง

นับเสียงชิ้นผ้าหล่นกระทบพื้น ก่อนจะรับรู้ถึงร่างกายนุ่มอุ่นเบียดเข้าหา จางฉี่หลิงคิดไปในทันทีว่าอีกฝ่ายอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าเรียบร้อย แต่เนื้อผ้าที่เสียดสีกลางกายบอกให้เขารู้ว่าอีกฝ่ายยังไม่ได้ปลดอันเดอร์แวร์ออก อู๋เสียโถมตัวกอดเขากดร่างเขาให้นั่งห้อยขาอยู่ปลายเตียงโดยมีอีกฝ่ายอยู่บนตัก ริมฝีปากชื้นลดลงมามอบจุมพิตเร่าร้อน สองมือเกี่ยวต้นคอเขาไว้แนบแน่น

...เพราะไม่อาจจะมองเห็นเขาจึงต้องใช้การสัมผัส สองมือที่ว่างยกลูบไล้ไปทั่วร่างของอีกฝ่าย บางครั้งก็สะดุดกับผิวเนื้อขรุขระ ซึ่งน่าจะเป็นรอยแผลเป็น

อู๋เสียแทบจะสะดุ้งทุกครั้งที่มือของเขาแตะไปโดนเข้ากับรอยแผลที่มีบนร่าง ราวกับยังเจ็บปวด...เขาจึงเกลี่ยนิ้วลงบนรอยแผลเหล่านั้นอย่างแผ่วเบาเพื่อปลอบโยน ได้ยินเสียงถอนหายใจยาว ก่อนที่ร่างบนตักจะเลื้อยลงไปคุกเข่าตรงหว่างขา

เพราะตาไม่อาจมองเห็น สัมผัสของลมหายใจอุ่นที่เป่ารดตตรงกลางร่างจึงแจ่มชัด กระดุมและซิปกางเกงถูกปลดออก เขาขยับสะโพกอำนวยความสะดวกให้อู๋เสียดึงกางเกงยีนส์และบ็อกเซอร์ออก

เขาแทบจะคำรามออกมา เมื่อรับรู้ถึงริมฝีปากจุมพิตปลายยอดตัวตน โลมเลียอย่างทะนุถนอม ก่อนจะรับทั้งหมดของตัวเขาเข้าไปในโพรงปากอุ่นชื้น ริมฝีปากนิ่มรูดรั้งเสียดสี ทำเอาเขาแทบคลั่ง บนอกอันเป็นที่อยู่ของกิเลนร้อมรุ่มราวกับจะมอดไหม้

ได้ยินเสียงบ่นอุบอิบเกี่ยวกับสิบปีและร่างกายของเขาที่ดูจะไม่เปลี่ยนแปลงไปอย่างที่อีกฝ่ายอยากให้เป็น อดนึกเอ็นดูในใจไม่ได้

ในความมืดของเขา กลิ่นเหงื่อและกลิ่นคาวลอยคลุ้งในอากาศ แรงสะเทือนของช่องปากที่ส่งมาถึงตัวตน เสียงเฉอะแฉะอันเป็นเอกลักษณ์ ทำให้เขารู้ว่าในขณะที่บริการเขา อีกฝ่ายก็เล่นกับตัวเองไปด้วย จินตนาการถึงภาพของอู๋เสียในตอนนี้ทำเอาเขาแทบปลดปล่อย

ราวกับจะรู้ อู๋เสียหยุดการปรนเปรอเขา ได้ยินเสียงร่างที่นั่งคุกเข่าอยู่หว่างขาขยับยืนขึ้น เสียงยางยืดของอันเดอร์แวร์ที่ถูกดึงออก เสียงเนื้อผ้าเสียดสีกับเรียวขา ก่อนร่างนุ่มนิ่มจะก้าวขึ้นมานั่งคร่อมตัก

สะโพกมนขยับเสียดสีกับร่างของครู่หนึ่ง ก่อนเคลื่อนยก ช่องทางอุ่นร้อนเข้าโอบรับตัวตนของเขาเอาไว้ เขาส่งเสียงครางอย่างพึงใจประสานกับเสียงของอีกฝ่าย

สะโพกนั้นขยับช้าๆ เมื่อเริ่มชินก็เริ่มความเร็วมากขึ้น เขารู้สึกหงุดหงิดใจเล็กน้อย อยากจะเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายในตอนนี้เหลือเกิน แต่กลับถูกสีดำของผืนผ้าปกปิดเอาไว้ ถ้าจะดึงออกเลย อีกฝ่ายคงได้ตกใจเตลิดหนี ไม่ยอมสานต่อจนจบแน่

...รอไปก่อน… เขากล่อมตัวเองในใจ

แต่ความจริงแบบนี้ก็ไม่เลวนัก ครั้งแรกหลังสิบปีที่จากกัน เร่าร้อนกว่าที่เขาต้องการโข

จางฉี่หลิงอดไม่ได้ที่จะกระตุกยิ้ม ยกมือโอบประคองสะโพกและแผ่นหลังของร่างนิ่มที่ขยับอยู่บนตักเอาไว้ ยกสะโพกกระแทกสวนกลับไปในบางครั้ง เรียกเสียงครางจากอีกฝ่าย

นานพักหนึ่ง เขารู้สึกถึงของเหลวอุ่นร้อนเหนียวเหนอะฉีดลงบนหน้าท้อง เช่นเดียวกับส่วนของเขาที่เข้าไปเติมเต็มในช่องทางของอู๋เสีย

ร่างที่เพิ่งขยับอย่างแข็งขันทรุบฮวบลงบนอกของเขา ได้ยินเสียงหอบหายใจ เนื่อตัวนุ่มนิ่มอ่อนยวบยาบประพฤติตนราวกับไร้ซึ่งกระดูก





อาศัยช่วงเวลาหลังปลดปล่อยที่อีกฝ่ายจะเหนื่อยอ่อน ดึงผ้าปิดตาออก เขวี้ยงทิ้งลงพื้น พลิกอีกฝ่ายลงใต้ร่าง

เขายอมให้อีกฝ่ายปิดตาเขา แต่ไม่ได้คิดให้ปกปิดตลอดไป...

ชั่วแวบที่ได้เห็นใบหน้าเย้ายวน ก่อนจะถูกอู๋เสียยกมือขึ้นมาปิดตา....

"อย่า..." เสียงร้องห้ามสั่นเครือราวกับจะร่ำไห้ เขาคิดได้แต่ว่าช่างเป็นเสียงที่น่าเอ็นดูเหลือเกิน

"รอยแผล...เต็มไปหมด..." เสียงสะอื้นดังตามมาพร้อมพยายามบิดร่างหนีจากวงแขน

เขารั้งเรียวขาของร่างเบื้องล่างมาวางพาดสะโพก จับบังคับให้เกาะเกี่ยวเอาไว้ ทิ้งน้ำหนักตัวทาบทับอีกฝ่าย กักขังเอาไว้ไม่ให้หลบซ่อนไปได้ แล้วจึงดึงมือที่ทาบปิดตาออก จับตรึงไว้กับเหนือศีรษะ

ไล่สายตามอง เริ่มจากใบหน้าเปื้อนน้ำตาที่แสนเย้ายวน ริมฝีปากเจ่อแดงจากจุมพิตเร่าร้อน ลำคอเรียวที่มีรอยแผลเป็นเด่นหรา แขนข้างซ้ายที่มีรอยแผลเส้นตรงเรียงขนานกันเป็นระเบียบไล่ตั้งแต่หัวไหล่มนจนจรดถึงข้อมือ บนลำตัวขาวนวลมีรอยแผลเป็นน้อยใหญ่อีกประปราย บางรอยจางลงจนแทบจะไม่เห็นแล้วแต่บางรอยยังชัดอยู่

"นายชอบมองมัน แล้วทำหน้าแบบนั้น ก็เลยไม่อยากให้เห็นยังไงเล่า..."

อีกฝ่ายต่อว่าทั้งน้ำตา ขณะขยับบิดข้อมือให้พ้นจากการเกาะกุม

...เขาทำหน้าแบบไหน...อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วใส่

"ก็นั่นไง สีหน้าเหมือนไม่ชอบนั่นหน่ะ..." อู๋เสียว่า ด้วยความตกใจเขาเผลอคลายมือ อีกฝ่ายจึงหลุดจากการเกาะกุมเอามือมายันอกเขาไว้ ออกแรงผลักให้ผละห่าง แต่ยังติดที่เขาทิ้งน้ำหนักตัวนอนนิ่งและอีกฝ่ายก็หมดแรงจากก่อนหน้านี้

"...ถ้าจะไม่ชอบขนาดนั้นก็หยุดแค่นี้เถอะ...อย่าฝืนเลย..."

เขารู้สึกเหมือนเส้นอะไรบางอย่างในหัวขาดผึง สองมือกอดรวบตัวอีกฝ่ายไว้แน่น ก้มใบหน้าลงแนบลำคอหน้าด้านหนังของอีกฝ่าย จุมพิตเล้าโลมรอยแผลเป็นนั้น ขบกัดดูดดุนจนกระทั่งขึ้นรอยแดง อู๋เสียแหงนหน้าไปข้างหลังอย่างลืมตัว เปิดเผยลำคอให้เขาได้กระทำกับอีกฝ่ายอย่างสะดวกขึ้น เสียงที่จะบ่นตัดพ้อ กลายเป็นเสียงครางเครือไปในทันที

เมื่อสร้างรอยจนพึงพอใจ จางฉี่หลิงก็คว้ามือของอีกฝ่าย ข้างที่มีรอยแผลเป็นขึ้นมาจูบต่อ จับจ้องไปที่ดวงตาของอีกฝ่ายแน่วแน่

...อยากจะให้เข้าใจ

"ไม่ได้ไม่ชอบ..." ดูจากใบหน้าหยาดเยิ้มที่เริ่มจะฉายแววงุนงง ดูท่าจะไม่อธิบายเป็นคำพูดคงไม่ได้ "...แผลเป็นนี่ก็ของอู๋เสีย เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายอู๋เสีย ฉันไม่รังเกียจหรอก แค่นึกว่าใครหรืออะไรที่สร้างรอยแผล ทำให้อู๋เสียเจ็บ...ฉันไม่ชอบตรงนั้น"

เขามองดวงตาสีน้ำตาลเปื้อนหยาดน้ำตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึง แล้วพูดต่อ "ฉันไม่ได้รังเกียจที่ร่างกายอู๋เสียมีรอยแผลเป็นหรอกนะ..."

"แต่ว่า...แต่ว่า..."

ร่างข้างใต้อ้าปากพะงาบๆ คิดจะสรรหาถ้อยคำมากล่าวเถียง เขาส่ายหัว ดูแล้วแค่คำพูดก็ยังจะไม่เพียงพอ

เขาเสือกกายเข้าไปในช่องทางอุ่นนุ่ม ของเหลวจากบทรักครั้งแรกเป็นตัวหล่อลื่นทำให้อู๋เสียไม่เจ็บปวด แม้จะถูกสอดใส่อย่างกระทันหัน เขาเปลี่ยนเสียงที่จะท้วงติงเป็นเสียงคราง ขยับแตะริมฝีากบนรอยแผลเป็นบนร่างกายของอีกฝ่าย โลมเลีย ดูดดุนและขบกัดจนขึ้นรอยแดง

เขาไล่ทำแบบเดียวกันกับรอยแผลเป็นส่วนอื่น แสดงให้เห็นว่าไม่จำเป็นต้องปกปิดรอยแผลเหล่านั้นต่อหน้าเขา

โอบกอดอีกฝ่ายเอาไว้ ตราบจนกว่าจะเข้าใจ

จางฉี่หลิงกระตุกยิ้ม ขณะจรดริมฝีปากกับหัวไหล่มน

คินนี้ เพื่อพิสูจน์ให้อีกฝ่ายเห็น เขาตั้งใจจะกอดอู๋เสียเท่าจำนวนรอยแผลเป็นทึ่มีบนร่างขาวเนียนนั่น

เขาเหลือบมองผ้าแถบสีดำที่ถูกทิ้งเรี่ยไว้ตรงพื้นข้างเตียง

...ของสิ่งนั้นไม่จำเป็น...สำหรับเขา ต่อให้ตามืดบอดหรืออู๋เสียที่เปลี่ยนแปลงไปขนาดไหน

เขาจะรู้ว่าข้างในนั้นจะเป็นอู๋เสียคนเดิมของเขาเสมอ


END



พรุ่งนี้มีควิซ ยังไม่ได้อ่านหนังสือ มากาวก่อน...//โดนเอาชีทตบ
เหมือนไม่ตรงหัวข้อนะ...อืม...แต่ก็ Blind นะ Blindfold ไง . w .
เรื่องของเรื่องมันมาจากที่เราเห็นแฟนอาร์ตนายน้อยมีรอยแผลเป็นที่คอแล้วก็สปอยล์ซาไห่ที่ว่ามีรอยแผลเป็นที่แขน
ข่ะ...คือเราเฟติแผลเป็นนายน้อย...แผลเป็นนายน้อยนี่ก๊าวแรงยิ่งกว่าวีไลน์ของจางฉี่หลิง//ออกนอกทะเลไปไหน
แอบคิดว่าอู๋เสียเป็นคนขี้นอยด์ ถึงจะไม่แคร์ว่าคนอื่นจะคิดยังไงแต่คงจะแอบคิดมากว่าจฉล.จะมีปฏิกิริยายังไง //สาวน้อยสุด หลุดคาร์สุด แงงง
Blindfold มันแปลได้สองอย่างคือ ผ้าปิดตา กับปิดบัง ...ก็เลยแฝงนัยว่านายน้อยพยายามปิดบังรอยแผลจากจฉล. ดูออกกันไหมอ่ะ
ฮรุ่มมมม ขอปีนจากถังกาวไปอ่านชีทก่อนล่ะค่ะ

[yakusoku]

กรี๊ดดด โรแมนติกมากค่าา จางอากงแอบหื่นเบาๆนะเนี่ย

[Eli-kun]

คินนี้ เพื่อพิสูจน์ให้อีกฝ่ายเห็น เขาตั้งใจจะกอดอู๋เสียเท่าจำนวนรอยแผลเป็นทึ่มีบนร่างขาวเนียนนั่น

ทำหน้าหมา

แอร๊ แอร๊ เสี่ยวเกอหื่น เดี๋ยวนะ บนตัวเถ้าแก่อู๋มีรอยแผลเป็นกี่รอยนะ  

สงสารนายน้อย เข้าใจอารมณ์ที่อยากจะปิดบังแผลของตัวเองไม่ให้คนรักเห็น
แต่กรี๊ดยิ่งกว่าคือตอนที่เสี่ยวเกอไล่จูบรอยแผลบนตัวอู๋เสีย เหมือนจะปลอบประโลม หวานโรแมนติกมากมาย

สำหรับเขา ต่อให้ตามืดบอดหรืออู๋เสียที่เปลี่ยนแปลงไปขนาดไหน

เขาจะรู้ว่าข้างในนั้นจะเป็นอู๋เสียคนเดิมของเขาเสมอ

เสี่ยวเกอไม่มีวันรังเกียจหรือไม่ชอบอู๋เสียหรอกค่ะ เขารักอู๋เสียของเขาที่หัวใจและจิตวิญญาณนะ

[Rozenkreuz]

Wu Xie ON TOP!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! //Shouting at the top of Chang Bai Shan
ตอนแรกนี่กะจะเลื่อนไปดูว่าผิงเสีย หรือเสียผิง ถถถถถถ ที่แท้ก็ออนท็อปเลยนะอู๋เสีย

รู้สึกหลุดคาร์เล็กๆ แต่เป็นการหลุดคาร์ที่ดีย์ แอร๊
จางอากงอยากจะคำรามมมมมม โฮกกกกกกกกกก เดี๋ยวด้วงจะคอยเป็นคอรัสให้พี่กิเลนนะขอรับ //มุดใต้เตียง แฮ่ก

[mama moosap]

คินนี้ เพื่อพิสูจน์ให้อีกฝ่ายเห็น เขาตั้งใจจะกอดอู๋เสียเท่าจำนวนรอยแผลเป็นทึ่มีบนร่างขาวเนียนนั่น >>> รอยแผลแค่ที่เเขนก็สามารถทำให้นายน้อยหมดแรงได้แล้วนะ...

เสี่ยวเกอคนบ้า!

อู๋เสียในช่วงปิดตาเสี่ยวเกอสำหรับเรามันเซ็กซี่มากเลยค่ะ โอยนึกถึงฉาก nc ของควีนกับทา---เเค่กๆ