[Drabble] #dmbjdaily 40 days left (leave) Why I am the one who’s left behind? (อู๋เสีย)

[The_Dark_Lady]

...ทำไมทุกคนถึงเอาแต่กันเขาเอาไว้…

...ทำไมทุกคนถึงพยายามปิดหูปิดตาของเขา...แต่ในขณะเดียวกันก็ชอบเอาข้อมูลมาวางล่อเอาไว้…

...ทุกคนกระตุ้นให้เขาอยากรู้อยากเห็น...แล้วก็ทิ้งเขาไว้กับปริศนาที่ไร้ซึ่งคำเฉลย…

...ทำไมทุกคนถึงมักจะเลือกทิ้งเขาเอาไว้ข้างหลังกันนะ…


เริ่มจากอาสาม...นำพาเขาไปยังตำหนักลู่หวังเจ็ดดารา เล่าเรื่องของสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา...แล้วก็หายตัวไป...ทำให้เขาหัวปั่นต้องไล่ตามหา...ชักนำเขาสู่ตำหนักทิพยพิมานเมฆ...แล้วก็บอกให้เขาเลิกตามหาความจริง หยุดเข้ามายุ่งเกี่ยว…

แม้เขาจะรั้นตามไปจนถึงโกลมุด...ได้พบอาสาม ได้พบเฉินเหวินจิ่น...ได้รับรู้ถึงบางส่วนของปริศนาจนเกือบจะเข้าใกล้ความเป็นจริงในกาลก่อน…แต่ทั้งสองคนที่กุมความลับนั้นก็พากันจากไป…

....หนึ่ง...อยู่ในซากดาวหางไม่รู้เป็นตาย…

...หนึ่ง...ถูกพิษงูร้าย หายตัวลึกลับ…

อีกคนที่น่าจะรู้...ตกอยู่ในสภาพสูญเสียความทรงจำ...ไม่อาจจะทำอะไรได้…



ปริศนาใหม่ถูกวางลงตรงหน้า...

เขาทำได้เพียงแต่คอยดูแลคนที่สูญเสียความทรงจำ...พยายามค้นคว้าหาความจริงเกี่ยวกับตัวของอีกฝ่าย…

ดั้นด้นไปถึงปาหน่าย ...จนกระทั่งการบุกหอบ้านสกุลจาง

...สุดท้าย เป็นเขาที่ถูกปกป้องเอาไว้ ถูกทิ้งเอาไว้ให้มีชีวิตต่อ แลกชีวิตหนึ่งคนที่เคารพรักจากไปไม่หวนกลับ



คนที่เขาเสี่ยงชีวิตมาช่วย ออกเดินทางไป ทิ้งไว้เพียงคำพูด “ฉันไม่มีเวลาแล้ว…” และ “...พวกคุณไม่สามารถเดินไปกับฉันอีกแล้ว มีอันตรายเกินไป อีกอย่างเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกคุณ”

...เขาถูกทิ้งเอาไว้ข้างหลังอีกครั้ง…

เมื่ออีกฝ่ายหวนกลับมาพบ เขานึกดีใจ แต่การมาของอีกฝ่ายกลับเป็นการบอกลา…

เขาไม่เข้าใจ...ดั้นด้นตามไปจนถึงฉางไป๋ซาน…

...เพื่อที่จะพบว่าอีกฝ่ายเลือกที่จะจากไปเพราะเขา เพื่อปกป้องอนาคตของเขา…

...อีกแล้วหรือ… ในตอนที่ได้ฟังความจากอีกฝ่าย เขาอดคิดไม่ได้

มันควรเป็นหน้าที่ของเขา แต่ทางนั้นก็เข้าไปทำหน้าที่แทน...ตอนที่เขาได้ฟัง เขารู้สึกตกใจ…

...แต่ระหว่างการถูกทิ้งเอาไว้ กับการไปอยู่ข้างหลังบานประตูคงไม่ต่างกัน…

เขาคิดจะรับผิดชอบในหน้าที่ที่ควรเป็นของเขา แต่การตัดสินใจของอีกฝ่ายนั้นแน่วแน่เกินไป สุดท้าย...อีกฝ่ายก็ทิ้งคำร่ำลากับของดูต่างหน้าเอาไว้ แล้วซัดเขาจนหมดสติ…

...เมื่อลืมตาเขาก็ถูกทิ้งไว้ตามลำพังในถ้ำบนภูเขาหิมะ…



ซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง…

...แต่ต่อไปจะไม่มีอีกแล้ว

หนึ่งสิบปี...เขาจะออกก้าวเดิน ตามหาทุกๆชิ้นส่วน ทุกเรื่องราว…

เขาจะไม่หยุด...เพื่อที่จะได้ตามให้ทัน...เพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้นจนไม่ถูกละทิ้ง ถูกปกป้องเอาไว้ข้างหลัง...


END



ตอนแรกว่าจะไม่...แต่ก็แต่งจนได้...
'ทำไมฉันถึงต้องเป็นคนที่ถูกทิ้งเอาไว้ข้างหลัง?'
เรารู้สึกว่าอู๋เสียเป็นคนที่ถูกเอาไว้ข้างหลังตลอดๆ เป็นเรานี่คงจะอึดอัดใจมากๆ
ก็เลยเป็นแดรบเบิ้ลเมาๆนี่ล่ะ

[Cathareen]

แอร็ว ;w;..../ตบบ่านายน้อยแปะๆ
แง โดนจังค่ะ มาคิดอีกทีก็โดนทิ้งเอาไว้จริงๆด้วย..
ทิ้งเรื่องไว้แล้วก็ให้ตามหาเอง

[yakusoku]

ง่าา นายน้อยไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ ด้วงอย่างเราไม่ทิ้งนายน้อยแน่//เศร้า