[Drabble] #dmbjdaily 46 days left (Zero) Getting to Zero, Starting from Zero (เอ้อร์เหลียน)

[The_Dark_Lady]

อารอง X อาเซี่ย
โปรดระวังสปอยล์เล่มสิบ และความเมากาวระดับร้อย


สำหรับเขาแล้วชีวิตทั้งชีวิต ถูกลิขิตไว้ให้ดำเนินการสานต่อแผนการลับของตระกูลเซี่ย แผนการซึ่งถูกเซี่ยจิ่วเย่ พ่อของเขากำหนดขึ้นเพื่อต่อต้าน ‘มัน’ และลบล้างสิ่งผิดพลาดของเก้าตระกูลในอดีต

ท่ามกลางคำสอนอันไร้จิตใจของตระกูลเซี่ยในลึกๆเขาก็หวังด้วยความหวังเด็กๆว่าเขาอาจจะทำมันให้สำเร็จได้ โดยไม่ต้องสูญเสียใครหรือสูญเสียสิ่งใดไป

...แต่เขาคิดผิด…

ผลลัพธ์จึงกลายเป็นว่า...ในตอนนี้ แม้แต่นามและตัวตนของเขาก็กลายเป็นความว่างเปล่า ไร้ซึ่งตัวตน

หัวใจของเขาถูกภารกิจที่แบกรับและกาลเวลาขัดเกลาให้กระด้างและด้านชายิ่งขึ้น

...แม้แต่เด็กน้อยที่เขาเคยเอ็นดู เขายังขู่ฆ่าได้หน้าตาเฉย เพียงเพื่อรักษาไว้ซึ่งความลับนั้น



เขาทิ้งจดหมายอธิบายทุกสิ่งอย่างไว้ให้อู๋เสีย หลานชายของอู๋ซันเสิ่ง อดีตหลานชายตัวน้อยของสกุลอู่ที่เขาเคยเอ็นดู เขารู้ว่านั่นอาจจะไม่เพียงพอต่อคำตอบที่อีกฝ่ายต้องได้ แต่นั่นก็มากเกินไปแล้วสำหรับคนที่ไม่ควรจะถูกลากมาเกี่ยวข้อง

เขาหวังว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจ เด็กน้อยนั่นไม่จำเป็นต้องขุดคุ้ยหรือขวนขวายใดใดอีกเกี่ยวกับเรื่องนี้

ภารกิจที่แสนยาวนานสิ้นสุดลงแล้ว...ชะตากรรมก็สิ้นสุดแล้วโดนสิ้นเชิง



“ฉันให้ลูกน้องเตรียมการเอาไว้หมดแล้ว…”

เสียงของอู๋เอ้อร์ไป๋ดังขึ้นข้างๆ หนึ่งในผู้สมรู้ร่วมคิดของเขา ซึ่งได้มาแบบไม่ได้ตั้งใจ

...หากไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายจะจับได้อย่างรวดเร็วว่าเขาไม่ใช่อู๋ซันเสิ่ง...

เขาพยักหน้ารับ รู้ถึงสายตาคมกล้าซึ่งแฝงไปด้วยคำถามที่ทะลุกรอบแว่นนั้นออกมา

“ภารกิจจบแล้ว...แล้วคิดจะทำยังไงต่อไป…”

“ฉันคงจะจากไป…”

“จากไป…นายไปที่ไหนได้หรือ…”

“ตัวตนฉันถูกลบไปนานแล้ว...ที่ฉันทำได้คงเป็นการกลับคืนสู่ความว่างเปล่า…”

“...”

“...จุดไฟเลยเถอะ”

เขาตัดบท อู๋เอ้อร์ไป๋ที่ได้ยินดังนั้น จึงพยักเพยิดให้ลูกน้องข้างตัวกระจายออกไปทำหน้าที่ เขาค่อยๆก้าวถอยหลัง แต่อีกฝ่ายนั้นไวกว่า สาวเท้าก้าวเดียวก็พรวดมาจับแขนเขาเอาไว้ได้

“ไม่ได้คิดจะตายใช่ไหม…”

“ฉันตายไปตั้งนานแล้ว…”

“...”

“เซี่ยเหลียนหวนไม่ได้มีชีวิตอยู่แล้ว...สุดท้ายแล้ว...ก็ต้องกลับคืนสู่ความว่างเปล่า...นี่ก็คือชะตากรรม…”

เขาพลันเห็นดวงตาหลังเลนส์แว่นอีกฝ่ายวาวโรจน์ขึ้น ก่อนที่มือหนาข้างที่ว่างอยู่จะถูกยกขึ้นมาทาบทับบริเวณหน้าอก

“ถ้าหากว่าร่างกายนี้ไม่ได้มีชีวิต มีเพียงแค่ความว่างเปล่า…” กระแสเสียงเย็นชาเขย่าร่างเขาให้สั่นเทา “...คงจะไม่เป็นไรถ้าฉันจะขอรับเอาร่างกายนี้ไป”

มือที่เคยยึดแขนเปลี่ยนเป็นลูบไล้แผ่นหลังไล่ลงไปถึงช่วงเอว แล้วโอบดันร่างเขาเข้าชิด มือที่วางทาบหน้าอกเลื่อนขึ้นมาเชยคางเขาเอาไว้ บังคับให้แหงนเงยสบนัยน์ตาคมกริบซึ่งส่อเค้าอันตราย

“...แล้วฉันจะค่อยๆเติมเต็มร่างกายนี้ นับตั้งแต่ศูนย์...จนกระทั่งล้นปรี่…จะเติมเต็มมันไปเรื่อยๆจนกว่าฉันจะพอใจ...”





END


---ตัดฉับ---






พอแล้ว เขิลลลลล//โดนตบ
ในที่สุดก็ได้แต่งเอ้อร์เหลียนแล้ว ...ถึงเกือบจะล่มไปหลายทีแล้วก็ตาม
คาร์หลุดไปหน่อย...(ไม่หน่อยล่ะ) แต่แบบว่าเห็น Zero = 0 = อาเซี่ย ในแวบแรกเลย
ก็เลยออกมาเป็นแดรบเบิ้ลเมากาวอย่างที่เห็น

[schneewittchen]

อร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!
ถึงตอนนี้รู้สึกสงสารอาเหลียนหวนนิดๆ ก้าวเข้ามานิดเดียวก็ต้องกลายเป็นคนไร้ตัวตนไปเลย
......อยากได้คัท //สูดกำเดา ฟึ่ด!