[OS] Pouring into your leaked Emptiness [ผิงเสีย/เสียผิง]

[sinnerdarker]

หากบอกว่าในโลกนี้ ใครเป็นคนที่เข้าใจยากที่สุด ผมปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็นเมินโหยวผิง

สาเหตุนั้นผมไม่อาจบอกได้ เพียงแต่เป็นความรู้สึกลึกๆ ข้างใน และผมคิดว่าคนอื่นคงคิดเช่นเดียวกัน เขาเป็นบุคคลซึ่งแตกต่างจากพวกเรา ราวกับแม้จะยืนอยู่ตรงนั้น ก็ยังคล้ายห่างไกลออกไป ใช้ชีวิตอยู่ต่างที่ต่างห้วงเวลา เขาเป็นสิ่งแปลกประหลาดบนโลกใบนี้ ใช้ชีวิตเหมือนคนที่ตายไปแล้ว ว่าอย่างไรดี ....ว่างเปล่ากระมัง

..แต่ทั้งอย่างนั้น ตัวตนของเขากลับดึงดูดผมอย่างมหาศาล ผมสามารถทิ้งหลายสิ่งหลายอย่างไปได้เมื่อถึงที่สุด ถอยออกมาเมื่อถูกปฏิเสธ แต่กับตัวตนของเขาซึ่งแปลกแยกและปฏิเสธผมครั้งแล้วครั้งเล่า ผมกลับละทิ้งไม่ได้จริงๆ

ผมใส่ใจเขามาก.. ไม่รู้ด้วยเหตุอันใด รู้สึกตัวอีกทีก็สนใจเขาเสียแล้ว ไม่อาจปล่อยไว้ได้ เราเรียกเป็นเพื่อนกันได้หรือไม่ผมไม่ทราบ แต่เขาเป็นคนเดียวที่ผมทุ่มเทให้อย่างหนักหนาสนาหัสเสมอมา

ผมเคยหนักใจเรื่องนี้จนต้องถามนายอ้วน น่าแปลกที่เขาไม่หัวเราะใส่ แต่กลับกล่าวขึ้นอย่างจริงจัง

“เพราะเทียนเจินกับน้องเสี่ยวเกอตรงข้ามกันไงล่ะ”

ผมได้ยินแล้วสงสัย ไม่เข้าใจ จึงขอให้เขาอธิบาย

“ฉันอธิบายไม่เก่งเท่าไหร่..ถ้าจะให้พูดก็คือ นายเป็นพวกเกิน ส่วนเขาเป็นพวกไม่มี ก็เลยดึงดูดกัน”

”ยิ่งฟังยิ่งงงว่ะ นายอ้วน” ผมขมวดคิ้วใส่เขา นายอ้วนกลอกตามองฟ้าก่อนเกานิ้วแรกๆ ข้างหัว จับเข่าสูดลมหายใจลึกแล้วว่าต่อ

“คืองี้”

นายอ้วนเริ่มค่อยๆ อธิบาย เขาบอกว่าผมเป็นพวกเกิน ประเภทที่พร้อมจะแบ่ง “ชีวิต” ของตนให้ใครก็ได้ ผมเป็นคนที่เปี่ยมล้นด้วยพลังชีวิต ใช้มันอย่างมีความหมาย เห็นคุณค่า และประคองไว้อย่างทะนุถนอม นอกจากนั้นเพราะเกิน บางทีผมจึงเผลอมอบมันให้คนอื่นด้วย ทั้งอย่างตั้งใจและไม่ตั้งใจ ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นเรื่องดี

ส่วนเมินโหยวผิงกลับไม่ใช่ เขาเป็นพวกไม่มี นายอ้วนใช้คำว่าไม่มีแทนขาด เพราะเมินโหยวผิงมีเพียงความว่างเปล่า เมินเฉยต่อการใช้ชีวิตบนโลกนี้ เขาถือว่าตนไม่มีชีวิต หรือแม้มีก็ไม่อาจดำรงได้ดังเช่นคนทั่วไป เขาอยู่โดยไม่ใยดีสิ่งใดบนโลก ตัดขาดจากทุกสิ่งที่เขาเห็นและสัมผัส

ผมกับเขาเป็นสองขั้วที่ต่างกันอย่างรุนแรง สุดท้ายจึงดึงดูดกัน ยิ่งผมเป็นพวกเกิน เมื่อเจอคนขาดหนักๆ เข้าย่อมไม่มีทางทนไหว อยากจะเทสิ่งที่ตัวเองมีเกินอยู่ให้เขา

นายอ้วนพูดจบก็บอกว่าอธิบายอะไรคล้ายปรัชญาแล้วขนลุก เทียนเจินมาให้เสี่ยอ้วนพูดห่าอะไร ผมเลยยิ้มให้แล้วถีบเขาด้วยความขอบคุณไปหนึ่งที

ฟังนายอ้วนพูดแล้วผมก็เริ่มคิด บางทีอาจจะจริงอย่างที่เขาว่า สำหรับผมแล้วเมินโหยวผิงมีแรงดึงดูดที่ปฏิเสธไม่ได้ ทว่าไม่เคยกระจ่างว่าด้วยเหตุใด กระทั่งวันนี้ผมได้ฟังมันจากนายอ้วน จึงรู้แจ้งถึงเหตุแห่งการกระทำของตน

ผมเปี่ยมล้มด้วยพลังชีวิต…ในขณะที่เขาขาดถึงขั้นไม่มี ด้วยเหตุนี้เขาจึงดึงดูดผมเข้าไป และผมไม่อาจปฏิเสธมันได้ เพราะผมรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ

ไม่รู้เพราะอะไร หลังจากนั้นผมก็ “เท” ให้เขาทุกอย่าง ทั้งคุณค่าของชีวิต ความใส่ใจ มิตรภาพ ความรัก ทั้งหมดทั้งปวงที่ผมมีล้วนยกให้เขา

แต่เขาก็ยังคงว่างเปล่า ยังคงขาด..ยังคงไม่มี

ผมรู้สึกเหมือนเขาเป็นภาชนะก้นรั่ว ในความว่างเปล่าที่หนักหนาสาหัสอยู่แล้ว ยังมีรูรั่วอยู่ด้วย แม้ใครจะเทอะไรลงไป เขาก็ยังคงว่างเปล่าอยู่เช่นนั้น เพราะสุดท้ายแล้วทุกสิ่งก็ไหลผ่านรอยรั่วนั้นไป หายไปที่ไหนซักแห่งในความไม่มี

ความพยายามของผมไร้ค่า เสมอมา

แต่เพราะผมเป็นเช่นนี้ เห็นคุณค่าของชีวิตมากเกินไป และปรารถนาที่จะให้ผู้อื่นเห็นมันด้วยเช่นกัน ผมจึงทุ่มเทให้เขาอย่างไม่ลดละ แม้สุดท้ายแล้วผมกลับกลายเป็นคนขาดเสียเอง ผมก็ยังรินทุกอย่างให้เขาต่อไป

ผมช่างโง่เขลาเหลือเกิน

แต่ผมทนไม่ได้ ทนเห็นเขาว่างปล่าเช่นนี้ไม่ไหว มนุษย์คนใดกันจะเฉยชาต่อทุกสิ่งได้ถึงเพียงนี้

เขาผ่านอะไรมากันแน่ จึงสิ้นหวังได้ถึงเพียงนี้

ผมปรารถนาจะเศร้าและร้องไห้แทนเขา แทนเมินโหยวผิงผู้เฉยเมย ยอมรับทุกสิ่งโดยดุษฎี เพราะเขาไม่ยอมเจ็บ จึงควรมีคนเจ็บแทนเขา รับรู้ความทรมานซึ่งเขาไม่ยอมรับรู้ ความเจ็บปวดซึ่งเขาไม่เข้าใจ ควรจะมีคนบอกเขา ยามที่เจ็บก็ร้องไห้ ยามยินดีก็แย้มยิ้มยามมีความสุขก็หัวเราะ…

ผมปรารถนาเช่นนั้น …แต่ผมเทหลายสิ่งหลายอย่างให้เขา เทให้จนตัวเองอ่อนล้า เหนื่อยเหลือเกินแล้วที่จะก้าวต่อ

เพราะสุดท้ายความเกินของผมก็เอาชนะความไม่มีของเขาไม่ได้

กระนั้นในช่วงสุดท้ายของเรื่องราวทั้งปวง เมินโหยวผิงกลับยอมมาบอกลาผม บอกว่าผมคือสิ่งเกี่ยวโยงหนึ่งเดียวบนโลกใบนี้ ยอมให้ผมตามไป ยอมมาช่วยผม ยอมเล่าเรื่องราวของตนให้ฟัง พร้อมสัญญาที่ให้ไว้โดยไม่สนว่าผมจะทำตามไหม แม้สุดท้ายเขาจะไม่ยอมให้ผมตามไปด้วยจนสุดทาง อย่างน้อยสิ่งที่ผมเทรินใส่เขาอย่างคลุ้มคลั่ง ก็ยังเหลือติดอยู่ในแอ่งหลุมที่ไหนซักแห่งของความว่างเปลานั้น ..เติมเต็มความว่างเปล่าของเขาได้บ้าง ….พอจะมอบชีวิตให้เขาได้บ้างใช่ไหม?

เห็นเช่นนั้นแล้วผมรู้สึกมีหวัง หากแม้เขาโอบกอดความสิ้นหวังไว้ ปฏิเสธความสุขและความหวังใดใด ผมก็จะยัดเยียดให้เขา ยัดเยียดทั้งที่เขาปฏิเสธและปล่อยให้ผ่านเลย จนกว่าเขาจะรับรู้ถึงความหวังที่ผมมีในมือ

ผมมีเกินอยู่แล้ว…ไม่เปนไร หรือแม้สุดท้ายตัวผมเองกลับเป็นฝ่ายต้องขาด ผมก็ไม่เสียใจ ผมยินดีเททุกสิ่งที่ตนมีให้เขา จนกว่าเขาจะถูกเติมเต็ม หรือจนกว่ารอยรั่วจะถูกซ่อมแซม

เพื่อให้เขาสัมผัสซึ่งห้วงอารมณ์ ความรู้สึก และความสุขบ้าง เพื่อให้เขาได้เห็นโลกที่ผมได้เห็น

อีกสิบปีข้างหน้าผมจะไปพบเขา เพื่อนำพาความหวังที่เขาปฏิเสธไว้ไปให้ เพื่อให้เขารู้ ทุกคนต่างมีความหวัง

และเขาเองก็ไม่ต่างกัน

END

++++++++++++++++++++++

Talk :

ฟิคนี้สารภาพว่าแต่งเองยังค่อนข้างรู้สึกว่าตัวเองสื่อได้ไม่ค่อยดี ซักวันหากเข้าใจทุกอย่างมากกว่านี้ อาจจะรีเขียนใหม่

อ่านฟิค "หวัง" ของพี่มิน แล้วสงสารเสี่ยวเกอ เขาเมินเฉยต่อทุกอย่างมากเกินไป คอนอ่านแล้วรู้สึกว่าที่จริง้เขาอยากหวัง แจ่กลัวที่จะรับไว้ เพราะความสิ้นหวังอันซ้ำซากช่างน่ากลัว

ฟิคนี้อยากจะให้นายน้อยพูดถึงตาเมิน แต่ก็...ไม่รู้ทุกคนจะเข้าใจอย่างที่ซินเข้าใจไหม อยากให้ลองอ่านกัน YvY"

ทำไมเวลาเล่าผ่านนายอ้วนมันลื่นจังหนอ...

ขอบคุณมากค่ะ

[susuwatari]

แค่นี้ก็สื่อปักเข้าไปกลางใจแล้วค่ะ รับนายน้อยเข้าไปนอนเล่นให้หัวใจเถอะค่ะเสี่ยวเกออออ

นายน้อยคะ ถ้าอยากเติมเต็มส่วนที่เสี่ยวเกอไม่มีต้องเข้าไปอยู่หลังประตูสำริดด้วยกันนะคะ ไปเติมเต็มกันข้างหลังเลยค่ะ/ด้วงชอบ

[Yuwadee Wana]

สุดยอดเลยน้องซิน ขอบอกอีกครั้ง แบบไม่กลัวเมื่อยมือพิมพ์ แต่งได้ดีมากกกกกก สำนวนภาษาสละสลวยกินใจมากกกกกก รู้สึกได้ถึงความทุ่มเทของนายน้อยที่มีต่อนายเมิน และสุดท้ายเหมือนนายเมินก็ค่อยๆซึมซับความรู้สึกของนายน้อย ในช่วงที่ผ่านมา แต่แค่ไม่แสดงออกมา เพราะเค้าเป็นคนแบบนั้นเอง เหมือนไม่ยินดีต่อโลก หรือ สิ่งใด แต่สิ่งที่นายน้อยเทให้เค้ามันทำให้เค้าทำทุกอย่างให้นายน้อยเช่นกัน แต่เป็นแบบของเค้าเอง เป็นแบบฉบับที่มีเพียงเค้าเท่านั้นที่ทำให้นายน้อยได้

โอ้ยยยย กินใจ 2 คนนี้มันคือครึ่งชีวิตของกันและกันชัดๆๆๆ

[bloodnine]

อา... เหมือนแม่เหล็กต่างขั้วที่ดึงดูดกันรึเปล่านะ.. แต่นายเมินดั๊นขั้วแรง..(ก็ถึงขนาดไม่มีนินา).. นายน้อยสู้ๆ

[Malangporyim]

อุแว้ เม้นต์หาย สงสัยเม้นต์ไม่ติด 555 แง เอาใหม่

เสี่ยอ้วนน่ารักอีกแล้วค่ะ *ทำไมพูดถึงเสี่ยอ้วนก่อนคู่หลักล่ะ!*

โฮฮฮ ฟิคนี้นายน้อยรุกมาก เวลาไม่อยู่ต่อหน้าเสี่ยวเกอ นายจะรุกอะไรก็รุกได้แหละนะ *แค่ก* น่ารัก ชอบที่บอกว่านายน้อยเป็นคนล้นๆ เกินๆ อยากแบ่งปัน อ่านแล้วรู้สึกเข้าใจได้ง่ายเลยล่ะค่ะ นายน้อยก็เป็นคนแบบนั้นจริงๆ นายน้อยน่ารัก เพราะงี้ทุกคนถึงรักนายน้อยไง >////<

เทเข้าไปค่ะ ไม่ต้องกลัว เทมันเข้าไป คนที่เข้าไปแทน "นาย" ถึงสิบปี จริงๆ อาจจะรับรู้แล้วก็ได้นะ ฮุ่มมม

[Fenrir]

สื่อได้ดีค่ะ เป็นอีกเรื่องที่เราชอบมากเหมือนกัน ขอบคุณมากนะคะ!

ในช่วงชีวิตที่ยาวนานของเสี่ยวเกอ คงประสบพบกับสิ่งต่างๆมามากมายจนใจด้านชา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคิดถึงหน้าที่ที่ตัวเสี่ยวเกอยึดถือมั่นเป็นคุณค่าเดียวในชีวิตยิ่งกว่าใคร การที่พบกับความผิดหวัง เก้าสกุลทรยศต่อคำสัญญา เขาคงไม่กล้าที่จะหวังอะไรได้จากโลกใบนี้อีก

มีเพียงตัวเขาเองเท่านั้นที่จะทำหน้าที่นี้ แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่ได้สลักสำคัญ คนที่จะมาทำหน้าที่"จางฉี่หลิง"จะเป็นใครก็ได้ แต่เพราะไม่มีใคร คนที่อยู่เพื่อหน้าที่ที่สำคัญกว่าชีวิตจึงต้องอยู่ต่อไปเพื่อสานมันให้จบ

เป็นชีวิตที่อยู่และหายใจเพื่อหน้าที่อย่างแท้จริง และหากหน้าที่ของตนจบลง จะมีชีวิตอยู่หรือไม่...คงไม่สำคัญกับเสี่ยวเกออีกแล้ว....

มาถึงตรงนี้เราได้แต่ชื่นชมนายน้อยที่เพียรทุ่มเทใจ หวังจะเติมเต็มภาชนะว่างเปล่าที่เหมือนมีหลุมดำดูดอยู่ที่เบื้องล่างนั้น แม้ผลของมันจะยังไม่งอกเงย แต่อย่างน้อยเราก็พอมีความหวังบ้างว่าสิ่งที่นายน้อยเทลงไป อาจจะติด เคลือบผิวด้านในภาชนะนั้นบ้าง...

[casey]

เสี่ยอ้วนน่ารักอีกแล้ว สงสารนายน้อยด้วย เหนี่อยนักก็พักสักแป๊บนะ /ยื่นsport drink
งือเศร้า อ่านแล้วชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ นายน้อยทุ่มเททำเพื่อคนอื่นมากจริงๆ มิน่าองครักษ์เยอะ


...ถ้าหยดน้ำแล้วก้อนหินมันไม่รู้สึกก็เอาสว่านทะลวงไปเล้ย

[Feran.FS]

โอ๊ยยยย คือแบบ ฟิคนี้ นายน้อยยิงศรปักอกหมาาาา
โฮฮฮฮ มอบใจให้เค้าก็ได้น๊าาาา //โดนกิเลนปริศนาบิดคอ

[SilverCloud]

นายน้อยอย่าท้อนะคะ ในเมื่อตอนนี้ก็ถือได้ว่าอีกฝ่ายยอมเปิดใจรับรู้แล้ว แม้จะเพียงแค่นิดเดียวแต่ก็ถือว่ายังมีหวังนะคะ น้ำหยดลงหินทุกวันมันยังกร่อน เสี่ยวเกอถึงจะเมินเฉยต่อโลกอย่างไรก็ยังมีเลือดเนื้อ ซักวันอีกฝ่ายจะต้องยอมเปิดรับนายน้อยอย่างเต็มหัวใจแน่นอนค่ะ

[Duke_of_Florence]

สู้ๆนะอู๋เสีย เราเชื่อว่านายต้องทำได้แน่นอน เชื่อจริงๆ
ถึงเสี่ยวเกอจะเย็นชายังไง แต่เราสังเกตว่าเขาก็อ่อนให้นายมากที่สุดนะถ้าเทียบกับคนอื่นๆแล้ว ถึงจะยังไม่ถึงขั้นเปิดใจให้ทุกเรื่องก็เถอะ

[Ak_Zokyo]

ตอนอ่านเราก็รู้สึกค่ะว่านี่ฟีลต่อจากฟิคนั้นของคุณมินมินรึเปล่านะ แล้วก็ใช่จริงๆด้วย แต่งได้ดีมากเลยล่ะค่ะ ชอบมาก

จริงๆเราว่านายน้อยสนใจเสี่ยวเกอตั้งแต่แรกแล้ว ปกติโดนสปอย มีแต่คนเข้าหา เข้ากับคนอื่นได้ดีไปหมด พอถูกเมินเข้าก็ทนไม่ได้ พุ่งเข้าใส่ ยิ่งรู้ว่าเขาไม่มียิ่งทนไม่ได้เทส่วนที่เกินให้เขาจนที่ตัวเองเกินอยู่ขาดไปก็ไม่เป็นไร เป็นความสัมพันธ์แบบนี้จริงๆ ฮรุม

ชอบมากที่เปรียบเทียบว่าเทเข้าไปถึงมันจะรั่ว แต่ยังไงก็ต้องมีส่วนที่ติดอยู่ ไม่เป็นไรนะนายน้อย นายยังมีอีกหนึ่งสิบปีสะสมเอาไว้ให้เขาอีก พยายามเข้านะ！

[MinMin]

ก่อนอื่น...ขอยกมือถามนายน้อยอู๋เสียผู้เกินอย่างล้นเหลือว่า...ถ้าคนที่ไม่มีเป็นคนอื่นไม่ใช่เมินโหยวผิงแล้ว นายจะยังเทให้แบบบ้าคลั่งแบบนี้หรือไม่ //โดนคุณซินเขวี้ยงฟิคใส่

การที่อู๋เสียทุ่มเทให้เมินโหยวผิงขนาดนี้ รู้สึกเหมือนพวกเขาเป็นครึ่งหนึ่งของกันและกันเลยค่ะ
ถ้านายไม่มี นายก็มาเอาที่ฉัน อะไรประมาณนี้ 555+ อู๋เสียเป็นนายน้อยที่อยากรู้อยากเห็น เวลาเจออะไรไม่เข้าใจก็สงสัย ตัวตนที่ไม่มีอะไรเลยของเมินโหยวผิงคงไปกระตุ้มต่อมอยากรู้ของนายน้อยจนต้องมาสำรวจความไม่มีนี้

อ่านฟิคนี้แล้วรู้สึกถึงความทุ่มเทของนายน้อยจริงๆ ทุ่มไปซะขนาดนั้น นายน้อย...ทุ่มจนคนอ่านกลัวว่านายน้อยจะกลายเป็นไม่มีเสียเองแล้ว

แต่อย่างน้อยในตอนสุดท้ายที่เมินโหยวผิงมาบอกลา ก็แสดงให้เห็นจริงๆว่าความเกินของนายน้อยหลงเหลืออยู่บ้างในตัวเมินโหยวผิง รู้สึกได้ถึงความหวังจริงๆค่ะ

ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ

[28016]

เทียนเจินอู๋เสียที่หวังดีต่อผู้อื่นกับเสี่ยวเกอที่เมินเฉยต่อโลก สองคนนี้จะว่าเป็นคนละขั้วกันก็ใช่จริงๆ
เป็นฟิคที่ตราตรึงมากค่ะ ชอบมากเลย ;;w;;
ชีวิตของเสี่ยวเกอเป็นอะไรที่น่าเศร้ามากๆสำหรับเรา ว่างเปล่าเกินไป ไม่มีที่มาที่ไป ไม่มีจุดร่วมใดๆ มีเพียงภาระที่ต้องแบกรับ
ถ้าไม่มีนายน้อยเสี่ยวเกอก็อาจจะไม่เป็นเสี่ยวเกออย่างในทุกวันนี้
ยินดีจะเททุกอย่างที่มีให้ ต่อให้ตัวเองจะต้องขาดก็ไม่เป็นไร มันสมเป็นนายน้อยมากๆเลย

[Starsong]

แม่เหล็กต่างขั้วจะดึงดูดเข้าหากัน คนที่มีความตรงข้ามกันก็เช่นเดียวกันเนอะ เสี่ยอ้วนพูดแล้วเข้าใจแจ่มแจ้งเลย

แต่เราคิดว่าไม่ใช่เสี่ยวเกอไม่ยอมเจ็บ ไม่ยอมเศร้า แต่เหมือนว่าเค้าเคยเจอเรื่องหนักๆมามากจนรับกับมันได้ได้(ชินชาแล้ว!?) และไม่ได้แสดงออกอย่างที่คนอื่นๆทำ มากกว่านะคะ ;;____;;

[Rozenkreuz]

วิ่งอัดใส่อีกรอบ
พึ่งเปิดมาเจออีกครั้ง
ผมชอบเรื่องนี้มากๆ ภาษาคุณซินดีจริงๆ
ชอบปรัชญาของเสี่ยอ้วนมากเลยครับ เสี่ยวเกอไม่ได้ขาด แต่ไม่มี... TT
ยิ่งอ่านยิ่งเหมือนโดนอะไรปักอก ฉึ่ก ตรงมาก ตรงมากๆ
ตราตรึงจริงๆ เป็นฟิคที่อ่านแล้วติดตรึงในใจอย่างแรง

[Sakunrati]

ชอบฟิคนี้มากกกก ฟีลลิ่งแบบนี้จะบอกว่าเป็นเสียผิงในอุดมคติของเราเลยล่ะ คุณแต่งได้ดีอ่านแล้วน้ำตาแอบซึม สงสารคนที่ให้จนท้อ 555