[Drabble] #dmbjdaily (Tame) Teacher and Master [หลีชู่, อู๋เสีย]

[feyralin]

มีสปอยล์(?)ซาไห่ตอน 17 ค่ะ
ฉากไหนอ่านๆไปเดี๋ยวรู้เลย(...)


---


“อูฐต้องพัก เธอพักอะไร ที่นี่วิวดีขนาดนี้ ไป ไปถ่ายรูป” อู๋เสียกล่าว “ช่างภาพต้องมีบุคลิกของช่างภาพ อย่ามากวนใจฉัน”


โดนไล่อย่างไม่ใยดีขนาดนั้น หลีชู่จึงกระฟัดกระเฟียดเดินจากมา เปิดกระเป๋ากล้องสำรวจดูแล้วพบว่ากลับใช้ไม่ยากอย่างที่คิด เขายกกล้องขึ้นมา ปรับโฟกัสกดถ่ายภาพวิวรอบตัว พบว่ารูปถ่ายออกมาค่อนข้างสวย ที่แท้ใช้กล้องแบบนี้ ไม่ต้องมีฝีมืออะไร ก็ถ่ายรูประดับมืออาชีพได้เหมือนกัน


หลีชู่ชักสนุก ปีนขึ้นไปบนเนินทรายลูกหนึ่ง ปรับโฟกัส กดชัตเตอร์ไปตามทิศทางต่างๆ ถ่ายไปหลายร้อยรูป ทันใดนั้นเอง เขาพลันหยุดชะงัก เขาพบว่าในเลนส์กล้องมีบางสิ่งวูบผ่าน เขาลดกล้องลง มองไปทางทิศนั้น แต่ก็มีเพียงผืนทรายสีเหลือง

เขาขมวดคิ้ว เนื่องจากเมื่อครู่ตอนถ่ายรูป หันกล้องเร็ว ซูมเข้าออกก็เร็ว ดังนั้นมันจึงเป็นเพียงความรู้สึกชั่ววูบ แต่หลีชู่เชื่อว่ามันไม่ใช่ภาพหลอน เขาหยุดทันที เพ่งไปทางทิศนั้น แต่ดวงอาทิตย์ตกถึงเส้นขอบฟ้าแล้ว ลำแสงระดับนี้ ไม่สามารถมองเห็นได้ไกล


"ปรับความเร็วชัตเตอร์ลงอีกหน่อย เปิดช่องรับแสงด้วย"

จู่ๆเสียงของอู๋เสียก็ดังขึ้นในระยะประชิด ไม่ทันได้หันไปมอง ก็พบว่ามีมือคู่หนึ่งเอื้อมข้ามไหล่เขามาข้างหน้า ตั้งค่าการถ่ายภาพให้ใหม่ พลางจัดท่าทางในการถือกล้องให้ หลีชู่อ้าปากพะงาบๆ คำพูดในหัวสลายหายกลายเป็นควัน ความรู้สึกร้อนวูบวาบไล่ลามจากตำแหน่งที่มือสัมผัสกัน ก่อนจะลามไปทั่วใบหน้าของเขา


ใกล้ไปแล้ว!


"อะไรของเธอ พอฉันอยากสอน กลับไม่อยากเรียนแล้ว?"

ได้ยินแบบนั้น เขานึกว่าอู๋เสียจะโมโหจนเลิกสนใจใยดีตนอีก ไม่นึกว่าอีกฝ่ายกลับยังรั้งรอไม่ไปไหน จากนั้นก็อธิบายเขาต่อด้วยน้ำเสียงนุ่มหู

"ผ่อนลมหายใจ ประคองกล้องให้นิ่ง ที่จริงต้องใช้ขาตั้งกล้องแต่แสงเท่านี้ยังพอใช้ได้" อู๋เสียมองช่องแสดงภาพทีนึงก่อนส่งเสียง "เอาล่ะ กดชัตเตอร์"

ไม่ต้องรอให้สั่งซ้ำ นิ้วของหลีชู่กดลงบนปุ่มที่คานิ้วไว้อย่างว่าง่าย เสียงดังแชะเบาๆ ก่อนบรรยากาศเงียบงันแปลกๆจะค่อยๆโรยตัวลงมาพร้อมท้องฟ้ายามค่ำที่กำลังมาเยือน


แต่ขณะนี้เอง พลันมีเสียงร้องขึ้นมาจากในแคมป์ เขาหันกลับไปมอง ก็เห็นคนคนหนึ่งตะโกนมาจากในกอหญ้า “เร็วเข้า เร็วเข้า ตรงนี้มีของ”

คนอื่นๆ ต่างกรูเข้าไปมุง มีคนถาม “มีอะไรถึงต้องร้องดังโวยวายอย่างนี้”

อู๋เสียได้ยินเสียงโหวกเหวกก็หันขวับ เพ่งมองเหตุการณ์ข้างล่าง ใบหน้าที่ฉายรอยยิ้มบางๆจนถึงเมื่อครู่เครียดขรึมลง

"ฉันไปดูตรงนั้นก่อน เธอยังเด็กค่อยๆฝึกไป สงสัยอะไรก็มาถาม ถ้าอารมณ์ดีจะตอบ"


หลีชู่กล่าวคำใดไม่ออก ได้แต่พยักหน้ารับคำ อู๋เสียเห็นดังนั้นก็ยกยิ้มบางๆ เอื้อมมือมาขยี้หัวเขาจนยุ่งเหยิง สาแก่ใจแล้วก็เดินลงเนินไป


ถึงตรงนี้หลีชู่จึงเพิ่งจะสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดได้ แล้วจึงเพิ่งรู้ตัวว่าเมื่อครู่ตนหัวใจเต้นแรงแค่ไหน


“พอฉันอยากเล่า กลับไม่อยากฟังแล้ว?”

“พอฉันอยากสอน กลับไม่อยากเรียนแล้ว?"

คำพูดของอีกฝ่ายยังลอยวนอยู่ในหัว อู๋เสียคนนี้ช่างรู้วิธีแทรกเข้ามาในความคิดคนอื่นจริงๆ ได้ยินประโยคดังกล่าว ในหัวของเขาอดจะนึกย้อนถึงผิวเนื้อเปล่าเปลือยของเถ้าแก่อู๋ตอนเปลื้องผ้าลงน้ำไม่ได้


ปากก็บอกจะแกล้งป่วน จะไม่เชื่อใจ จะไม่เชื่อฟัง แต่ผ่านไปไม่เท่าไหร่ ได้คุยกันไม่กี่คำ อาการแข็งขืนที่เคยมีกลับหายไปไหนหมดไม่รู้

นี่เท่ากับว่า เขาถูกฝึกให้เชื่องเชื่อโดยไม่รู้ตัวหรอกหรือ?


หลีชู่ค่อยๆไต่ลงจากเนินทราย เดินไปสมทบกับคณะเดินทาง

เอาน่า ยังต้องร่วมหัวจมท้ายกันไปอีกนาน เรื่องเชื่อฟังหรือไม่ยังไงระหว่างนี้ก็ค่อยๆคิดไปก็แล้วกัน..


---
END
---


ฮือออออออออ ยัยกาต่ายนี่เอาอฟช.มาแปลงเป็นกาวอีกแล้ว
ขอโทดค่า /คุกเข่าก้มกราบแบบเสี่ยวเกอ

นับจำนวนคำแล้วควรเป็นวันช็อต แต่มันห้วนๆไม่มีหัวมีท้ายเราเลยโยนให้เป็นแดรบเบิ้ลค่ะ

ศึกครั้งนี้จะลงเอย(?)เช่นไร ติดตามต่อได้ในภาคซาไห่(??)นะคะ
#ผายมือไปบอร์ดทรานส์ #คุณเบียร์โอร๋งแรง

55 days left แล้วนะ ฮว้ากกกกกกกกกกกกกกก
ไม่มีเวลาแล้ว!!


.

[Cathareen]

//q// ท่าสอนแสนถึงเนื้อถึงตัวนี่มันนนนนนนน
เถ้าแก่อ้อยแอดวานซ์เหลือเกิน น้องหลีระวังตกหลุมขึ้นไม่ได้เหมือนใครหลายคนแถวๆนี้นะคะ--

หลีชู่โดนเถ้าแก่หว่านเสน่ห์ใส่จนเชื่อง มันคุ้นๆเหมือนที่ปกติสาวๆใช้อ้อยผู้ชายให้ทำตามต้องการ---
แฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก //q//
/นี่คอมเม้นอะไรใส่คุณหลินเนี่ย ฮือออ

[yakusoku]

มันคือพลังของเถ้าแก่สามในการที่จะฝึกคนอื่นให้เชื่องค่าา
ใครอยู้ใกล้เป็นต้องมาคอยรับใช้ไปซะทุกราย อิอิ

[hnee]

อาเสียผู้ซึ่งไม่เคยระแวดระวังอะไรเกี่ยวกับตัวเองมาก่อน ไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองสามารถสร้างอิทธิพลเหนือจิตใจคนอ่นได้มากน้อยแค่ไหน หลีซู่ก็พยายามระงับใจเข้านะ เถ้าแก่อู๋คนนี้เขามีเจ้าของแล้ว หุหุๆๆ

[Xiamouren]

กรี๊ดดดด 55555 เพิ่งได้มาอ่านค่ะ สะท้อนใจแรงงงง //มองความกาวฉากอาบน้ำที่เคยเขียนไว้ก่อนหน้า//

เถ้าแก่อู๋นะเถ้าแก่อู๋ ยั่วเด็กมากๆ ระวังจะกลายเป็นเหยื่อ(อากงหน้า)เด็ก(จากฉางไป๋ซาน)นะคะะะ

โอ๊ยยย จมกาวหนักมาก ... ฉาก hidden ที่ดี (แต่คุณเบียร์มองแรง //ขอโทษค่ะ) จริงๆ ค่ะ 55555

[The_Dark_Lady]

คำพูดของอีกฝ่ายยังลอยวนอยู่ในหัว อู๋เสียคนนี้ช่างรู้วิธีแทรกเข้ามาในความคิดคนอื่นจริงๆ ได้ยินประโยคดังกล่าว ในหัวของเขาอดจะนึกย้อนถึงผิวเนื้อเปล่าเปลือยของเถ้าแก่อู๋ตอนเปลื้องผ้าลงน้ำไม่ได้

ปากก็บอกจะแกล้งป่วน จะไม่เชื่อใจ จะไม่เชื่อฟัง แต่ผ่านไปไม่เท่าไหร่ ได้คุยกันไม่กี่คำ อาการแข็งขืนที่เคยมีกลับหายไปไหนหมดไม่รู้

นี่เท่ากับว่า เขาถูกฝึกให้เชื่องเชื่อโดยไม่รู้ตัวหรอกหรือ?

เขย่าตัวน้องหลี หนูคิดอะไร หยุดค่ะ หยุดเดี๋ยวนี้! ก่อนที่เถ้าแก่คนดีจะลำบากเพราะคนหลังประตู
ถึงเถ้าแก่จะขี้อ้อยไปหน่อย แต่หนูต้องตั้งสตินะ...

แล้วก็เถ้าแก่คะ...หยุดอ้อยเด็กแบบไม่รู้ตัวซักทีเถอะ น้องเขาคิดไปไกลแล้วเห็นไหม
(ด้วงก็ตายดาเมจคุณกันถ้วนหน้าแล้วเนี่ย ;w; หัวใจฉันไม่ไหวแล้ว)

[mama moosap]

อ่านแล้วอยากให้นายน้อยสอนถ่ายรูปมากเลยค่ะ!
สอนได้ถึงเนื้อถึงตัวมากค่ะ น้องหลีจะหวั่นไหวบ้างไม่แปลก ><
ระวังตัวไว้เถอะเถ้าแก่อ้อยนัก คนในประตูจะออกมาจัดการ!
เอ๊ะ...แต่ถ้าคนในประตูออกมาเกรงว่าน้องหลีคงถึงคราวซวย//ยืนไว้อาลัยล่วงหน้า

[gustoon]

อู๋เสียไปทำให้เด็กหวั่นไหวแล้ววว
อ้อยแรงงงง