[OS] "เลิกบุหรี่" (ผิง*เสีย*แว่น) (เกือบNC....)

[heikitsune]

[DMBJ Short Fiction] “เลิกบุหรี่” (ผิง*เสีย*แว่น)

By : จิ้งจอกแดงสกุลเฮย…

_______

บ่ายวันนี้อากาศดี ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าจัดชวนแสบตา ขนาดมองผ่านกระจกหน้าต่างที่ถูกฉาบด้วยฝุ่นหนาเป็นนิ้ว สีฟ้าสดใสก็ไม่หม่นหมองลงไปเลยซักนิด เมฆขาวลอยกระจายตัวเป็นหย่อมๆ ช่างเป็นวันที่สงบสุขเสียนี่กระไร…….

ออกจะสงบสุขเกินไปสักนิดเสียด้วยซ้ำ….

นายน้อยสามแห่งสกุลอู๋หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ “เทียนเจินอู๋เสีย” กำลังเครียดและหงุดหงิดจนถึงขีดสุด สาเหตุก็ไม่ใช่เพราะอะไร แต่เป็นเพราะตัวเลขสีแดงที่ปรากฏเด่นชัดอยู่บนหน้าสมุดบัญชีค่าใช้จ่ายร้านและสมุดบัญชีธนาคารของเขา

เชี่ยมแม่เอ้ย!!! เดือนนี้วิกฤติมาก! วิกฤติสุดๆ! วิกฤติแบบฉิบหาย!!!!

อู๋เสียกรีดร้องในใจพลางพลิกสมุดบัญชีด้วยมือข้างหนึ่ง อีกข้างก็กดเครื่องคิดเลขอย่างรวดเร็วรุนแรงจนน่าหวาดเสียวว่ามันอาจจะได้สละชีพในหน้าที่ ณ วันนี้ก็เป็นได้

ไม่ผิด ตอนนี้นายน้อยสามของเรากำลังอยู่ในช่วงถังแตก อาจะเป็นเพราะพักนี้เขาหนีไปเที่ยวคว่ำกรวยกับพวกนายอ้วนบ่อยจนลืมนึกไปว่าตนเองต้องกลับมาค้าขายรวมถึงลืมนึกถึงเรื่องค่าใช้จ่ายที่ใช้แต่ละครั้งในการออกเดินทาง ทำให้บัญชีทุกบัญชีในมือของเขาตอนนี้มีแต่ตัวเลขสีแดงโชว์อยู่เต็มไปหมด

“เวรเอ้ย!! ค่าข้าวเดือนนี้จะเหลือมั้ยวะเนี่ย” ก่อนเส้นประสาทจะขาดผึงก็ต้องหาวิธีระบายอารมณ์เสียก่อน อู๋เสียตะโกนเสียงดังลั่นร้านพร้อมกับออกแรงปาสมุดบัญชีเล่มที่อยู่ใกล้มือที่สุดออกไปเต็มแรง

….โดยลืมไปว่าขณะนี้ร้านของเขายังเปิดทำการ รวมถึงประตูร้านนั้นไม่ได้ลงกลอนปิดล็อคเอาไว้

จังหวะที่หนังสือถูกปาออกไปแล้วนั้น ประตูร้านก็เปิดผางออก เล่นเอาคนปาอ้าปากค้างด้วยความช็อก ร่างสูงโปร่งตามเกณฑ์มาตรฐานผุดลุกขึ้นยืน แต่ก็ช้าไปแล้ว ตอนนี้ถึงอยากจะคว้าสมุดกลับมาก็ไม่มีทางทัน นี่นอกจากจะไม่มีเงินแล้ว ครั้งนี้เขายังทำลูกค้าหลุดมือไปเองอีก อู๋เสีย!! ไอ้โง่!! ไอ้คนทำอะไรไม่รู้จักคิด!!!

ยังนับว่าโชคชะตาเข้าข้างที่คนที่เปิดประตูออกนั้นไม่ใช่คนที่จะมาเป็นลูกค้าร้านเขา และก็ไม่ใช่พวกง่อยเปลี้ยขนาดจะปล่อยให้สมุดเล่มหนึ่งปลิวมากระแทกหน้ามาทำร้าบแว่นกันแดดสีดำทึมทึบที่สวมอยู่ได้

“เล่นอย่างนี้มันอันตรายนานายน้อย ไม่ต้อนรับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ” นายแว่นดำ เฮยเสียจื่อ รับเอาสมุดบัญชีไว้ได้อย่างทันท่วงทีก่อนที่สันของมันจะทำร้ายแว่นกันแดดของเขาพร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงร่าเริงจนน่าหมั่นไส้ ฝ่ายอู๋เสียเมื่อเห็นว่าคนเปิดประตูเป็นใครก็ถึงกับถอนหายใจพรืดเป็นช่วงยาวแล้วทิ้งตัวลงนั่งกับเก้าอี้อย่างหมดแรง

“มาทำไม กลับไปซะ” เขาปิดตาเงยหน้าขึ้นพูดกับเพดานแต่ก็ไล่คนที่ยืนอยู่ตรงประตูใช้สมุดต่างพัดพัดให้ตัวเองอยู่นั่นแหละ

“แหมๆ ยังไม่ทันได้ย่างเท้าเข้าร้านก็โดนไล่ซะแล้ว วันนายน้อยอารมณ์ไม่ดีเหรอ”

“เออ” ตอบแบบอย่างไม่ปิดบัง เขาเปิดตาขึ้นข้างหนึ่งเหลือบมองคนที่ยังยืนอยู่ตรงประตูแบบส่งๆ ถอนหายใจซ้ำอีกรอบแล้วล้วงมือเข้าไปในลิ้นชักล้วงเอาซองบุหรี่ที่สูบประจำออกมาคาบไว้

“เป็นอะไร” เป็นครั้งที่สองของวันที่อู๋เสียเกือบทำอุบัติเหตุใหญ่หลวงให้ชีวิต ในจังหวะที่เขากำลังจะจ่อไฟแช็กเพื่อจุดบุหรี่ เสียงทุ้มเรียบนิ่งไม่ต่างจากผิวน้ำแข็งหน้าหนาวก็ดังขึ้นเหนือศีรษะทำเอาตกใจจนเกือบปล่อยไฟแช็คที่ถืออยู่หล่นลงพื้น

เกือบแล้ว…เกือบทำไฟไหม้ร้านตัวเองแล้ว

อู๋เสียส่งสายตาค้อนวงใหญ่ให้คนที่อยู่ดีๆก็โผล่มายืนนิ่งๆอยู่ข้างๆแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงไม่ให้รู้เนื้อรู้ตัวแล้วจึงจุดบุหรี่ ดูดเอาควันฉุนเตะจมูกเข้าปอดไปเฮือกใหญ่แล้วพ่นออกมา ควันสีเทาบางลอยเป็นสายในอากาศ เมื่อคลายปมอารมณ์ได้แล้วเขาจึงเอามือตบกองสมุดบัญชีตรงหน้าแทนคำตอบของคำถามเมื่อครู่

เมินโหยวผิง หรือชื่อจริงๆคือ จางฉี่หลิงหยิบเอาเล่มหนึ่งขึ้นมาพลิกแบบเร็วๆผ่านๆจนเหมือนว่าไม่ได้สนใจอ่านอะไรเลย แต่คำถามถัดมาที่ออกจากปากของเขาก็ทำให้ต้องเปลี่ยนความคิดใหม่

“เดือนนี้ไม่มีเงิน” แม่ง ช่วยบอกทีเถอะว่านายอ่านไอ้ที่พลิกๆๆหน้ากระดาษด้วยความเร็วแสงเมื่อกี้ทันได้ไง

“เห~ ที่แท้ก็เครียดเพราะถังแตกนี่เอง” เหมือนกับนายเมินโหยวผิง นายแว่นโผล่มานั่งอยู่บนโต๊ะของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หนำซ้ำซองบุหรี่ที่เขาวางทิ้งเอาไว้ก็ไปอยู่ในมืออีกฝ่ายแล้ว

“หุบปากไปนายแว่น” เขาว่าให้อีกก่อนพ่นควันบุหรี่ออกจากปากอีกระลอก ต้องยอมรับว่าสองคนนี้โผล่มาได้เวลาอยู่ เกรงว่าถ้าปล่อยให้ตัวเองต้องรบกับรายรับ-รายจ่ายมากกว่านี้มีหวังเขาสติแตกตายแน่ๆ

“ถ้าไม่มีเงินกินข้าวให้ฉันช่วยไหมนายน้อย” ไม่พูดเปล่ามือก็ลูบไล้ไปตามรูปหน้าของอู๋เสีย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ชวนให้หนาวสะท้านฉายประดับขึ้นบนใบหน้าคม แม้จะมองไม่เห็นดวงตาที่อยู่ใต้แว่นกันแดดแต่เขาก็พอเดาได้ว่าดวงตาของอีกฝ่ายคงเป็นประกายวาววับอยู่แน่ๆ

ประกายวาววับด้วยความหื่นกามอย่างแน่แท้ด้วย!

คนโดนเกี้ยวปัดมือที่เริ่มไล้ลามลงมาที่คอของตนออกด้วยความสยอง ก่อนจะแยกเขี้ยวขู่พลางถามสวนกลับไปด้วย “ทำไม นายจะให้ฉันกู้หรือไง”

เฮยเสียจื่อหัวเราะทุ้มต่ำในลำคอเบาๆ ใช้มือที่โดนปิดทิ้งไปรั้งคอของเขาให้เข้ามาใกล้พลางยื่นหน้าเข้าใกล้จนเกือบแนบชิดกัน

“คงไม่มีพอให้กู้ แต่ถ้าจ่ายเล็กๆน้อยตอบแทนความสุขที่นายน้อยให้ผมในคืนนี้ล่ะยังพอ อั่ก!!!” ยังพูดไม่ทันจบดีเฮยเสียจื่อก็โดนคว้าคอเสื้อแล้วโยนทิ้งไปแบบไม่ไยดี ร่างที่สูงกว่าคนออกแรงโยนร่วมๆห้าถึงเจ็ดเซนติเมตรลอยละลิ่วไปกระแทกฝาผนังร้าน อู๋เสียกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก ไม่ใช่เพราะเป็นห่วงอะไร แต่กลัวผนังร้านอันแสนซอมซ่อของเขาจะเกิดเลยร้าวขึ้นมา

ฝ่ายคนโยนอย่างเมินโหยวผิงกลับไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นไม่ว่าจะเป็นสวัสดิภาพของคนที่ลอยไปนั่นหรือฝาผนัง ชายหนุ่มวางสมุดบัญชีสามเล่มที่หยิบไปอ่านลงข้างตัวอู๋เสีย ใบหน้าคมหล่อจนทำให้ลมหายใจสะดุดขาดห้วงยามมองยื่นเข้ามาใกล้จนหน้าผากแนบชิดกัน นัยน์ตาคมประหนึ่งตาเหยี่ยวสีเข้มเหมือนท้องน้ำไร้ก้นจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมของนายน้อยสาม

“อะ อะไรเหรอเสี่ยวเกอ” ใบหน้าของคนโดนจ้องกลายเป็นสีมะเขือเทศสุก อู๋เสียพยายามเบี่ยงสายตาหลบไปอีกทางระงับความเขินที่ตีพุ่งขึ้นมา

แย่ฉิบ! เป็นผู้ชายเหมือนกันแท้ๆ แต่ทุกครั้งที่นายเรือพ่วงหน้าตายนี่เข้ามาใกล้ก็อดเขินไม่ได้ทุกที แม่ง!! แม่ง!! แม่ง!!

เขาตะโกนโวยวายอยู่ในใจก่อนจะเผลอหดคอหลับตาปี๋เมื่อต้นตอของความเขินเลื่อนใบหน้าไปด้านข้าง ริมฝีปากบางเย็นเฉียบแนบสนิทไปกับใบหู ก่อนจะกระซิบเสียงทุ้มต่ำชวนละลาย

“บุหรี่”

“หะ หา!?”

เมินโหยวผิงละใบหน้าออกมา มองบุหรี่ซึ่งกำลังเผาไหม้ตัวเองในปากของอู๋เสียอย่างเงียบๆ ว่าแล้วก็เอื้อมมือไปดึงมันออกมาจากปากของอีกฝ่ายเงียบๆเช่นกัน เมื่อหันซ้ายแลขวาไม่เห็นที่เขี่ยบุหรี่เขาก็จัดการโยนมันลงกับพื้นแล้วใช้เท้าขยี้ดับ

“เฮ้ย!!!” คนสูบจัดที่โดนแบ่งบุหรี่ไปดับต่อหน้าต่อตาถึงขั้นลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ “พื้นร้านฉัน! เป็นรอยไหม้หมด!! ไม่…นั่นไม่ใช่ประเด็น!!! อยู่ดีๆมาบอกว่าบุหรี่แล้วแย่งของชาวบ้านไปดับอย่างนี้มันหมายความว่ายังไงจางฉี่หลิง!!!!”

คนหน้าตายที่ก็ยังคงตีหน้าตายต่อไปไม่สนใจเสียงโวยวายแว้ดๆแง้วๆของอู๋เสีย มือเอื้อมไปหยิบสมุดบัญชีเล่มที่อยู่ใกล้มือที่สุดมาแล้วจัดการพลิกทีละหน้า ทีละหน้าอย่างช้าๆให้อีกฝ่ายดูพร้อมแจกแจงเหตุผล

“ถ้าตัดค่าซื้อบุหรี่ออก จะมีเงินเหลือ”

“สรุปว่า~ จะให้นายน้อยเลิกบุหรี่เพื่อประหยัดเงินสินะ” เสียงยียวนกวนบาทากลับมาอีกครั้ง เฮยเสียจื่อที่ฟื้นกลับมาแล้วกลับมานั่งบนโต๊ะท่าเดิมเป๊ะกับตอนก่อนจะถูกประทุษร้าย บุหรี่ของเจ้าของร้านที่ตอนแรกถูกแย่งไปคาบไว้เฉยๆในปากตอนนี้กลับถูกจุดจนมีควันขโมงขึ้นมา หมอนี่มันไปหาไฟแช็กมาจากไหนกันวะ

“ไม่ได้ๆ ตัดค่าบุหรี่ไม่ได้ ถ้าไม่มีบุหรี่ฉันต้องตายแน่ๆ” อู๋เสียรีบบอกปฏิเสธเป็นพัลวันพร้อมกับใช้มือหนึ่งยันโต๊ะไว้พยายามตะกายไปแย่งซองบุหรี่ของตนคืนจากหัวขโมยตัวแสบ แต่ยังไม่ทันที่ปลายนิ้วจะได้แตะซองบุหรี่ตรงกระเป๋าเสื้อของทางนั้นเอวของเขาก็ถูกนายหัวขโมยนั่นโอบล็อคไว้แน่น ส่วนมือข้างที่เอื้อมไปก็ถูกเมินโหยวผิงจับเอาไว้

“ทำไม” คำถามสั้นง่ายเกือบได้ใจนั่นทำเอาคนถูกสั่งเลิกบุหรี่กระทันหันปวดหัวตึ้บ ส่วนเฮยเสียจื่อส่งเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ

“หนึ่ง มีใครที่ไหนเขาให้เลิกบุหรี่ด้วยการงดสูบถาวรในทันทีบ้าง อย่างนี้ลงแดงตายกันไปข้างพอดี สอง ถ้าไม่มีบุหรี่ให้สูบตอนเครียดก็เตรียมหายาระงับประสาทไว้ให้ฉันได้เลย สาม ฉันเหงาปาก เพราะฉะนั้นคืนมาเดี๋ยวนี้นายแว่น!!” ดูเหมือนความพยายามจะทำตัวเป็นเป็นนายน้อยที่ดีออกคำสั่งอย่างเด็ดขาดกับคนอื่นของนายน้อยสามจะไม่ได้ผลเพราะทั้งนายเมินโหยวผิง ทั้งนายเฮยเสียจื่อไม่มีใครสนใจเขาเลย

เฮยเสียจื่อยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้คนในอ้อมแขนอีกครั้ง จัดการย้ายบุหรี่ที่คาบอยู่มาถือไว้ในมือข้างที่ว่างจากนั้นทาบริมฝีปากลงบดขยี้กับริมฝีปากนุ่มอย่างรวดเร็วเล่นเอาคนโดนจูบตั้งตัวไม่ทันตกใจตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก

ริมฝีปากร้อนระอุบดขยี้อย่างไม่คิดปรานีบังคับให้คนโดนรุกรานเปิดปากออก ลื้นซุกซนร้อนเร่าสอดแทรกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้นนุ่มปลุกเร้าอารมณ์แล้วจึงกวาดไปรอบๆชิมความหวานที่ของหวานชนิดใดบนโลกก็ไม่อาจเทียบได้อย่างกระหาย

ฝ่ายที่ยึดมือเขาไว้ก็ใช่จะยอมน้อยหน้า เมินโหยวผิงนาบริมฝีปากลงบนข้อมือบางก่อนไล่จูบขึ้นไปยังฝามือ แลบลิ้นเลียนิ้วเรียวเหมือนกับเลียไอศกรีมแท่งหวานก่อนดูดที่ปลายนิ้วเบาๆสร้างสัมผัสรัญจวนจนคนโดนลุกไล่ตัวสั่นสะท้าน

ไม่ต้องคิดแล้วว่าฉากต่อไปจะเป็นอย่างไร

“อื้อๆ!!” เหยื่อตัวน้อยของสองนักล่าร้องประท้วงในลำคอ พยายามบอกให้เฮยเสียจื่อที่รุกจูบไม่หยุดถอยออกไป ขืนจูบนานกว่านี้เขาขาดอากาศหายใจตายก่อนแน่!

ริมฝีปากถอนออกอย่างแช่มช้าเหมือนกับสุดจะเสียดายปล่อยให้ร่างเล็กหอบหายใจ โกยออกซิเจนเข้าปอดเป็นการใหญ่

“พวกนาย ทำ อะไร” อู๋เสียพยายามเรียบเรียงคำพูดเอ่ยถามออกมา แต่แทนที่จะได้คำตอบ ฝ่ายที่ตอนแรกสาละวนอยู่กับการไล้โลมมือเขาก็ออกแรงกระซากคอเสื้อเขาเต็มแรงให้เข้าไปใกล้ เปลี่ยนเป้าหมายโลมเลียจากมือเป็นลำคอขาวแทน

“ก็นายน้อยบอกว่าถ้าไม่สูบบุหรี่จะเหงาปาก ฉันก็เลยช่วยไง แค่เปลี่ยนจากการสูบบุหรี่เป็นจูบเท่านั้นเอง” ว่าไปพลางเจ้าคนฉวยโอกาสจูบเขาเสียจนหวิดตายเมื่อครู่ก็สอดมือหนาเข้าไปใต้เสื้อลูบไล้ผิวกายแผ่วเบาจุดไฟอารมณ์ให้ลุกโชนขึ้นยิ่งกว่าเดิม

“ถ้าฟุ้งซ่านจนเครียด ทำอย่างนี้ก็ไม่ฟุ้งซ่านแล้ว” นี่มันตรรกะโลกไหนของนายวะจางฉี่หลิง!!!!!!! นายแว่น!!!!!!!! อู๋เสียอยากจะกรีดร้องออกมาแบบนี้ แต่ติดที่ว่าตอนนี้นอกจากส่งเสียงครางอื้ออึงเพราะความเสียวซ่านจากริมฝีปากของเมินโหยวผิงที่ขบเม้มสร้างรอยรักสีเข้มบนลำคอลามมาที่ไหล่ลาดและไหปลาร้า หนำซ้ำยังถูกมือของเฮยเสียจื่อลากไล้ไปมาหยอกล้อที่ยอดอกทั้งสองจนแข็งชัน

นี่ใครมันเป็นคนแกะกระดุมเสื้อเขาออกจนหมดวะ!! ไอ้เจ้าสองคนนี้! ฉวยโอกาสกันชัดๆ!!!

“นายก็ต้องเลิก” เมินโหยวผิงหยุดภารกิจสร้างรอยแต้มสีกุหลาบชั่วคราว หันมาพูดกับคู่หูที่ลงงานคว่ำกรวยด้วยกัน สายตาคมกริบจับจ้องยังบุหรี่ซึ่งยังถูกถืออยู่ในมือข้างหนึ่งของเฮยเสียจื่อ

ด้านเฮยเสียจื่อเหลือบมองมะเร็งอัดแท่งที่ตนเองถืออยู่เพียงวูบเดียวก่อนโยนลงพื้นพร้อมขยี้ดับอย่างไม่เสียดายจากนั้นใช้สองมือช้อนตัวคนถูกฉวยโอกาสขึ้นมานั่งแยกขาบนโต๊ะแล้วจัดการปลดตะขอกางเกงยีนส์ทิ้งอย่างง่ายดายก่อนใช้ฟันงับซิปกางเกงดึงลงมาช้าๆจนเผยให้เห็นเนื้อผ้าสีเข้มของบ็อกเซอร์ที่อู๋เสียสวมอยู่

“อ๊ะ! อา…” เสียงครางหวานหลุดลอดออกจากลำคอสะท้อนไปทั่วร้านเมื่อถูกกดจูบที่บริเวณเป้ากางเกงแรงๆ ร่างเล็กเริ่มดิ้นพล่านพยายามขัดขืนไม่ให้มันเกินเลยไปมากกว่านี้

ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันคงไร้ผล….

ข้อมือทั้งสองถูกรวบจับ ร่างถูกเอนลงนอนบนโต๊ะด้วยฝีมือคนที่ยังบรรจงสร้างรอยรักบนผิวขาวไปทั่วร่างของเขา

“งานนี้หนักหน่อยนะ เพราะฉันก็ต้องเข้าคอร์สเลิกบุหรี่พร้อมกับนายน้อยเหมือนกัน” เฮยเสียจื่อกระซิบเสียงแหบพร่าบอกในขณะที่คนริเริ่มให้ทั้งคู่เลิกบุหรี่หันมากดจูบหนักที่ริมฝีปากของเขาอีก

….รู้งี้หาวิธีเลิกบุหรี่เองดีกว่า…. นั่นคือความคิดสุดท้ายที่อู๋เสียคิดได้ก่อนที่เขาจะไม่มีโอกาสได้คิดอะไรอีกเลยไปตลอดบ่ายวันนั้นลากยาวไปจนถึงเช้าวันต่อมา

[FIN] (26.10.2557)

[13Fchibiice]

อะเฮื่ออออออออ อะไรจะหนักหน่วงปานนั้น
จะเลิกบุหรี่ทีนี่... นายน้อยโดนจัดหนักเลย

นี่ใช้ตรรกะอะไรคะ สงสัยเหมือนนายน้อยอะ
คือวิธีเลิกบุหรี่แบบนี้มัน ฟหกด่าสวฟหกด่าสว
โง่ยยยยยย ช่างเป็นบ่ายอันยาวนาน ข้ามคืนกันไปเลย -////-

[ennewiis]

ตายแล้วๆ นายน้อยคะ งานนี้มีหวังเลิกบุหรี่ไปติดอกติดใจอย่างอื่นแน่ๆ

แต่ตาเมินนี่ก็ความคิดดีนะคะ นายแว่นก็รีบสานต่อเชียว
พวกนายมันเป็นคู่หูคู่หื่นที่ไม่เห็นใจนายน้อยเลย 5555555555555

อ่านแล้วใจเต้นไปกับความเกือบเรทเหลือเกินค่ะ อ่า... รู้สึกฟิน
ขอบคุณฟิคฟินกำเดาไหลด้วยค่า

[ngohungmint]

เลิกบุหรี่แบบฮาร์ดคอร์มาก 55555

นายแว่นกับนายเมินทำได้ดีมาก

เอาเรื่องเลิกบุหรี่มาอ้างล่ะสิ

[meanato]

เลิกบุหรี่แบบนี้ก็ได้กำไรสินะ555+

[Feran.FS]

อื้อหืออออออออออออออ เลิกบุหรี่กันอย่างนี้ ตายสิคะ ตายยยยยยยยยย//ด้วงดิ้นแหง่กๆๆ

[Narakas]

แอร๊ยยยยยยยยยย

3Pคือพลัง //มรั่ย! เอ๊ะหรือใช่ ถถถถถ

[janejana]

เลือดแทบพุ่งงงค่ะ
งานนี้นายน้อยขาดทุนอยู่คนเดียวไหนจะต้องเลิกบุหรี่ไหนตะต้องถูกสองคนนั้นรุม!?
นายแว่นก็ได้กำไรอยู่นะเลิกบุหรี่แต่ได้กินของหวานแทนนับว่าคุ้ม ฮ่าๆ
ส่วนเสี่ยวเกอแฮปปี้สุดบุหรี่ก็ไม่ต้องเลิกเพราะไม่ได้สูบแถมได้กินนายน้อยอีก อะไรจะฟินขนาดนี้

[kame_kazuha]

่เลิกบุหรี่แบบนี้ /เช็ดเลือด แปป

[sagacity191]

พี่เมิน พี่แว่น วิธีเลิกบุหรี่ที่ครีเอทแบบนี้ ไม่สามารถไปใช้แบบแพร่หลายนะคะ
สามารถได้แค่กลุ่มพี่ๆเท่านั้น

555+

[gaaraclub]

เป็นการเลิกบุหรี่ที่ฟินสุดดดดดค่ะ!!! ด้วงเกือบเป็นลม เฮืออกก

*ตั้งกล้องเงียบๆที่มุมห้อง* =..,=

[kuramajoy]

วิธีการเลิกบุหรี่แบบนี้ ดีงามมากคะ
เอาอีกเลยคะ
เอาให้ติดอย่างอื่นไปเลย