[OS] #dmbjdaily (Little Mermaid) My Life-Saver [ผิงเสีย]

[Cathareen]

น เหนื่อยชะมัด! ผมทิ้งตัวกับผืนทรายหลังจากลากร่างผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งขึ้นมาบนฝั่งได้สำเร็จ


อะไรนะ? ผมไม่ได้ลากเขามาปล้ำซะหน่อย! ถึงเขาจะหล่อก็เถอะ...


แค่ช่วยไม่ให้จมน้ำตายต่างหาก ดันมาเรือล่มต่อหน้าต่อตา ถ้าปล่อยให้ตายไปคงรู้สึกไม่ดีแน่ๆ


....ว่าแต่ต้องช่วยผายปอดไหม


ผมดันตัวขึ้น ชะโงกหน้าไปดูใกล้ๆ


ดูจากหน้าอกที่ขยับขึ้นลงสม่ำเสมอคงจะไม่ต้องล่ะนะ


















ผมปัดทรายออกจากเกล็ดที่หาง หลังจากนั่งพักมาพอสมควร นี่ได้เวลากลับบ้านแล้ว


“...หวังว่าฉันจะไม่เจอนายอีก”


เพราะโอกาสที่เราจะได้เจอกันอีก มีแต่เขาต้องเรือล่มกลางทะเลเท่านั้นแหละ


ผมหันกลับมามองผู้ชายคนนั้นเป็นครั้งสุดท้าย หน้าตาหล่อเหลาได้รูป เส้นผมสีดำขลับตัดกับผิวสีขาวเด่นชัด


“อืม...แต่บางทีถ้าได้เจอกันอีกก็คงจะดีล่ะมั้ง...”


เผลอเอื้อมมือไปแตะใบหน้านั้น ความอุ่นของร่างกายที่แล่นผ่านปลายนิ้วทำให้ผมได้สติขึ้นมา


ผมรีบละมือออก ส่ายหน้ารัวๆ


..ไม่ได้ นายทำอะไรอยู่เนี่ยอู๋เสีย!


ผมออกแรงใช้แขนดันตัวไปข้างหน้าพร้อมทั้งกระดึ้บก้นกลับสู่ทะเล มันเป็นท่าที่น่าเกลียด แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อผมไม่มีขาแบบมนุษย์


ออกแรงได้สองที ผมก็พบว่าแขนหมดแรงแล้ว


..ใครใช้ให้ผู้ชายคนนั้นตัวหนักซะขนาดนั้นล่ะ ให้ตายสิ..


ผมเปลี่ยนท่าเป็นนอนหงายกับพื้นทราย






หนึ่ง สอง ฮึบ!


พลิกตัวคว่ำ






หนึ่ง สอง ฮึบ!


พลิกตัวหงาย






กลิ้งบนทรายจนเม็ดทรายเกาะตามเกล็ดเต็มไปหมด สภาพผมตอนนี้เหมือนปลาชุบเกล็ดขนมปังรอเตรียมโดนทอดยังไงยังงั้น


..แถมเม็ดทรายยังทิ่มๆจนเจ็บไปหมดอีก สรุปแล้วมันคุ้มไหมเนี่ย..


ผมกลิ้งต่ออีกซักพัก เริ่มสงสัยว่าทำไมยังไม่ถึงทะเลซะที


เมื่อยันตัวขึ้นมองก็พบว่าไม่ใช่เพราะผมคลานช้า แต่เป็นเพราะระดับน้ำทะเลมันลดลงต่างหาก!


ชิบหายแล้ว! ปู่ทะเลาะกับปู่จางเหรอ ทำไมต้องเป็นตอนนี้!


คลื่นลมในทะลจากที่เคยสงบราบเรียบกลับแปรปรวนในพริบตา


คลื่นลูกใหญ่ยกตัวให้เห็นจากระยะไกล ทั้งใหญ่และสูงอย่างน่ากลัว


ผมกลืนน้ำลายเอื้อก ปกติเวลาปู่โกรธทีไรจะต้องเผลอสร้างสึนามิลูกย่อมๆทุกที เคยแต่มองจากในทะเล วันนี้ได้ประสบกับตัวบนบก มันน่ากลัวมากจริงๆด้วย


ผมรีบตั้งหน้าตั้งตากลิ้งกลับทะเล แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าถ้าเป็นแบบนี้ เจ้าคนที่ผมช่วยไว้จะไม่รอดน่ะสิ


เผลอๆเอาเขาไปโยนไว้บนแผ่นกระดานเรือที่หลุดออกมายังจะมีโอกาสรอดมากกว่านี้เลย


ผมจึงกลิ้งกลับไปหาเขาอีกครั้งอย่างเร็วที่สุด พยายามลากเขาไปหลบหลังก้อนหินใหญ่


หากแต่ออกแรงเท่าไหร่ร่างนั้นกลับไม่ขยับเขยื้อนซักนิด ผมไม่มีแรงแล้ว






ทำไงดี ทำไงดี






ผมหันไปทางกำแพงเมืองที่ตั้งอยู่หลังแนวหาดทราย มันเป็นกำแพงหินที่แข็งแรงและค่อนข้างสูง มนุษย์คงรู้ว่าทะเลแถบนี้แปรปรวนมากขนาดไหน ถึงได้สร้างมันไว้


“ช่วยด้วย! มีใครอยู่ไหม!”


มีเพียงเสียงลมหวีดหวิวตอบกลับมา พาให้ชวนสิ้นหวังยิ่งกว่าเดิม


คลื่นลูกนั้นใกล้เข้ามาแล้ว และเมื่อมันมาถึงก็จะกวาดทุกอย่างบนผืนทรายไปกระแทกกับกำแพงหิน


นั่นหมายถึงชีวิตของผมกับผู้ชายคนนี้ด้วย


ผมยังคงพยายามต่อไป ทั้งฉุดกระชากลากถู ทำทุกอย่างที่ทำได้


“นาย! ตื่นเร็ว! ตื่นเดี๋ยวนี้!”


ทั้งเขย่า ทั้งจิกแขน ทุบแขนก็แล้ว เขาก็ยังไม่ตื่น


ผมเหลือบมองคลื่นที่ใกล้จะมาถึงเต็มทีอย่างสิ้นหวัง เจ้าชายเงือกอู๋เสียต้องมาสิ้นชีพเพราะทะเล รู้ถึงไหนอายถึงนั่น เป็นถึงเงือกแท้ๆ....


“ขอโทษนะ”


ผมโน้มตัวลงจนหน้าผากแตะหน้าผากร่างที่นอนอยู่ รู้สึกเสียใจมากจนอยากร้องไห้


“ถ้าฉันพานายไปไว้บนแผ่นไม้ซักแผ่นในทะเล นายคงไม่ต้องตาย”


จะด้วยความเสียใจหรือความสิ้นหวังอะไรทั้งหมดก็ตาม ผมประทับริมฝีปากบนปากของเขา ก่อนจะกอดเขาไว้แน่น


ขอโทษนะครับปู่ เตี่ย อารอง อาสาม ....


















“ไม่หรอก...”


เฮือก! ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงทุ้มที่ข้างหู รู้สึกได้ว่าตัวเองถูกยกลอยขึ้น


เขาส่งตัววิ่งด้วยความเร็วอย่างเหลือเชื่อ พาทั้งตัวผมและเขาไปหลบอยู่หลังก้อนหินได้แบบเส้นยาแดงผ่าแปด


คลื่นน้ำม้วนตัวลงกระแทกหาดทรายส่งเสียงดังสนั่น มวลน้ำจำนวนมากไหลบ่าไปชนกำแพงหิน


ผมมองอย่างหวาดผวา เมื่อกี้ถ้าหลบไม่ทันได้กลายเป็นปลาป่นแน่ๆ


น้ำทะเลไหลกลับมาโดนพวกเรา แม้ระดับน้ำสูงเท่าอกแต่ผู้ชายที่อุ้มผมอยู่ยืนนิ่งไม่ไหวติงซักนิด


เพียงครู่เดียวน้ำทะเลทั้งหมดก็ไหลกลับสู่ที่ๆมันควรอยู่ ระดับน้ำกลับมาเท่าเดิมแล้ว


“อ่า...ขอบคุณ..”


ผมเงยหน้ามองเขา ดวงตาสีดำสงบนิ่งจ้องกลับมา


เขาส่ายหน้า


“ฉันต่างหากต้องขอบคุณ”


พูดจบก็อุ้มผมเดินไปทางประตูกำแพง


“ด เดี๋ยว นายจะพาฉันไปไหน ทะเลอยู่ทางนั้นต่างหาก”


“ฉันติดหนี้บุญคุณนาย”


ผมได้แต่ทำหน้าตาเลิกลั่ก รีบชี้ไปทางทะเล


“เรื่องนั้นไม่ต้องคิดมากหรอก แล้วถ้าจะตอบแทนละก็ช่วยพาฉันกลับไปส่งทะเลก็พอแล้ว”


ในที่สุดเขาก็หยุดเดิน ผมถอนหายใจโล่งอก


“ฉันชื่อจางฉี่หลิง เป็นเจ้าชายของอาณาจักรแห่งนี้....และฉันต้องการตอบแทนนายที่ช่วยชีวิตฉันไว้......”


ใบหน้าเรียบนิ่งนั้นมีรอยยิ้มเล็กๆปรากฏขึ้น


“....สระน้ำในวังกว้างมากและมันก็มีลูกเล่นมากมาย.....นายน่าจะชอบ”

.


.


.


.


.


.

นี่มันทำคุณบูชาโทษชัดๆ ปู่ครับช่วยผมด้วย!!











แถม


ผมผลุบลงไปในน้ำอยู่ร่วมสองชั่วโมง ไม่อยากเห็นหน้าเจ้าชายมนุษย์หน้านิ่งนั่น


ตู้ม!


ช ชิบหาย! โดดตามลงมาแล้ว แถมยังว่ายเร็วกว่าผมที่เป็นเงือกอีก อ๊ากกกกก












END


**********************


/w/ เขินจัง(?)

[Malangporyim]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มันน่ารักมากเลยค่ะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
น่ารักมากกกกกกมากกกก มากกกกก บ้าไปแล้ว ฟฟห่ดกาส่กดหสาหฟ่ดสา่กหด
น่ารักมากกกก ชอบที่บอกว่าในวังมีสระ อิ๊

แถมหนีแล้วยังตามมาอีก

เจ้าชายเงือกน้อยคะ เจอคนจริง จัดหนัก จัดเต็มแล้วนะคะ 55555

ฟิคน่ารักมากโอ๊ย ตายแร้ววว ////7//// ฟินมาก ฮีลลิ่งมาก ขอบคุณมากนะคะะะ

[Koume]

ปลาอยู่ที่ฉัน ซะแล้ว เจ้าชายฉี่หลิงแย่ว์ สระน้ำมีลูกเล่นอะไรกัน แฮ่ม(...)
ฮือ ปู่ทะเลาะอะไรกับปู่จางคะ ไม่ดีนะรู้มั้ย ^ q ^,,
แต่ชอบตอนนายน้อยกลิ้งจังเลยค่ะ น่ารัก คงเหมือนกุ้งชุบแป้งทอด

อ่านแถมท้ายแล้วจู่ๆก็ไปนั่งเปิดตอนพระอภัยมณีกับนางเงือกด้วยความกังขา <.........

[yakusoku]

ทำไมรู้สึกว่าเจ้าชายจางเจ้าเล่ห์เหลือเกิน เจ้าชายเงือกอู๋คงไม่รอดแล้วงานนี้

[Eli-kun]

เป็นเงือกแต่ว่ายน้ำแพ้มนุษย์ *มองอ่อนใส่เงือกอู๋เสีย*
ชอบจัง เป็น au fic ที่น่ารักดีค่ะ อิตาเจ้าชายจางฉี่หลิงคนเจ้าเล่ห์ 5555555
ว่าแต่โดนเจ้าชายอุ้มเข้าวังไปแล้ว ต่อไปเงือกน้อยจะเป็นไงบ้างเนี่ย *-*

[hnee]

555555 น่ารักโค้ดๆ เงือกน้อยอาเสียโดนเจ้าชายเสี่ยวเกอหอบหิ้ว(ลักพาตัว)เข้าวังซะแล้ว หนีกันไม่พ้นแล้วจ้าาาา หุหุๆๆ

[Rozenkreuz]

สงสัยว่าไม่ต้องช่วยตาใบ้จางนี่ก็รอดนะผมว่า ถถถถ
สึนามิมาก็ไม่สะเทือน ดันว่ายเร็วกว่าเงือกอีก เสี่ยวเสียเอ้ย...เป็นราชินีก็ไม่เลวนะ ฮ่าๆๆๆๆ
ว่าแต่เหล่าอาๆนี่ไม่พลิกทะเลหานายน้อยกันเลยรึ โดนลักพาตัวไปแบบนี้

[The_Dark_Lady]

มองอ่อนใส่เงือกที่ว่ายน้ำแพ้คน
ถถถถ ทำคุณบูชาโทษ โปรดจางฉี่หลิง อู๋เสียได้สามี --พ่อมม--
อะไรคือ สระน้ำในวังกว้างมากและมันก็มีลูกเล่นมากมาย โอ้ยยย หัวเรามีแต่ความคิดอกุศลค่ะ

ปู่อู๋คะ คราวหน้าอย่าทะเลาะกับปู่จางนะคะ หลานชายซวยเลย
PS. ตระกูลอู๋ไม่มีใครรู้เลยเหรอว่าหลานคนเดียวหาย ถถถถ