[drabble] #dmbjdaily 'lose' : silence [ผิงเสีย]

[casey]

อู๋เสียไม่พูด



ตอนที่พบกันอีกครั้ง อู๋เสียเปลี่ยนไปมาก ไม่ใช่รูปร่างหน้าตาแต่เป็นบรรยากาศรอบตัว
ทีแรกจางฉี่หลิงคิดว่าเจ้าตัวจะต้องมีเรื่องมาคุยมากมาย เรื่องราวตลอดสิบปี
แต่อีกฝ่ายเพียงเงียบ ยิ้มบางๆแล้วส่งมือให้ แม้ไม่กล่าวคำใด แต่สายตาก็บอกเล่าความรู้สึกที่มี




เขามารู้ภายหลังว่า ไม่ใช่อู๋เสียไม่พูด แต่พูดไม่ได้แล้ว



ภายใต้ผ้าพันคอผืนยาว มีรอยแผลเป็นสีขาวลึกน่ากลัว
ไม่มีใครทราบว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่เจ้าตัวเดินทางไปธิเบต อู๋เสียเองก็ไม่ได้เล่าอะไร
รู้เพียงแต่เป็นแผลที่เกือบทำเอาชีวิตไม่รอด



การที่เถ้าแก่อู๋อยู่กับเถ้าแก่เซี่ยดูจะเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนชินตา
เซี่ยอวี่เฉินคอยเป็นธุระให้อู๋เสียหลายครั้ง เพราะปัญหาเรื่องการพูด ทำให้รู้ใจกันดี
จางฉี่หลิงมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกประหลาด เหมือนตะกอนใต้น้ำที่ถูกกวนให้ฟุ้งขึ้นมา


ความรู้สึกนี้คืออไร


ชายเชิ้ตชมพูหันมามอง ส่งยิ้มลึกลับ







วันหนึ่งอู๋เสียก็ยื่นกระดาษมาให้เขา
“เสี่ยวฮัวไม่อยู่ หวังเหมิงก็ไปทำธุระให้ฉัน นายช่วยไปตรวจด่านเป็นเพื่อนหน่อย”

จางฉี่หลิงมาอาศัยกับอู๋เสียสักพักแล้ว ลูกน้องเถ้าแก่อู๋รู้แค่ว่าเป็นนักคว่ำกรวยพูดน้อยฝีมือดี
หลายคนจึงประหลาดใจที่เห็นคนใบ้จางพูดประโยคยาวๆ



จะอย่างไร อู๋เสียก็ทำเพื่อเขามามากมาย เป็นคนยื่นมือมาหา เป็นความเกี่ยวโยงเดียว
ถ้าไม่ใช่เพราะเขา อู๋เสียคงยังพูดจ้อ บ่นอะไรเรื่อยเปื่อยได้
เมื่อตอนนี้พูดไม่ได้ เขาจะเป็นเสียงให้แทน
ถ้ามองไม่เห็นจะเป็นดวงตา ถ้าขยับไม่ได้จะเป็นแขนขา



ต่อให้ตัวตนของเขาไม่มีความสำคัญอีกต่อไป







หนึ่งชีวิตนี้ให้เทียนเจินอู๋เสีย











++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พูดมากนักใช่มั้ย จับเป็นใบ้ซะเลย แง รักนะคะนายน้อยสาม

พล็อตแรกเป็นผิงเสียแบบหวานๆ แต่ไม่ชินตัวเอง เลยกลบเขินด้วยดราม่า...
ขนาดสามวันจากนารีเป็นอื่น นี่ตั้งสิบปีจะเหลืออะไร

xiaohua is happy ฮิฮิ

[Malangporyim]

คุณพายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

TT______________________________TT

[carrotkun]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบบบบบบบบบบบบบ แงงงงงงงงง
โอ๊ย กลิ่นดราม่าเบาๆมัยโชยมา ชอบจังเลยค่ะ อืออา แอบชอบที่ให้นายน้อยพูดไม่ได้แบบนี้ โอ๊ย นี่มันก๊าววววว เป็นแบบนี้โลกของผิงเสียต้องเงียบมากแน่ๆค่ะ สักพักนึงเสี่ยวเกอต้องทำหน้าที่แทนเสีย่วฮัวได้แน่ค่ะ ไอ้พวกมองตารู้ใจเนี่ยฮือๆๆๆ/////

แต่แอบก๊าวความเป็นฮัวเสียที่ซ่อนอยู่ อิย๊าาาาาาาาาาาาาา////

ปล. เราชอบที่นายน้อยดูแมนๆ ไม่ขี้แยมากเลยค่ะ ไปรับเสี่ยวเกอมา เจอกันหลังไม่เจอกันทั้งสิบปีแต่ก็แค่ยิ้มๆ ยิ้มต้อนรับ ไม่ร้องห่มร้องไห้หรืออะไรเกินไป คือกำลังดีมากเลยค่ะ

จากฟิคนี้เราอ่านแล้วชอบจุดนี้จริงๆค่ะ(ที่นายน้อยดูแมน และดูน่าพึ่งพาได้มากขึ้น ////-///) สิบปีผ่านไปนายน้อยของบ่าวโตขึ้นแบบนี้ ยอดเลยค่ะ)

[Dreamy]

แงงงงงงงงงง เป็นดราาม่าที่ก๊าวใจมาเลค่ะ
ทีฮัวเสียแอบแถมมาด้วย แอร๊ นี่มันพีคมากกกกกก
แต่ชอบตรงที่เสี่ยวเกอตั้งใจจะเป็นทุกอย่างให้กับนายน้อยมากก คือนึกภาพในตอนทีนายน้อยแแก่ไปแล้วมีเสี่ยวเกอเป็นเด็กเลี้ยงเสี่ย-- แค่ก

[gustoon]

แงงงงงง ไม่เอาแบบนี้
สงสารเสี่ยวเกอ สงสารนายน้อย
ที่จริงอู๋เสียอยากเม้าแต่ไม่ได้55555

[hnee]

ดีมากเสี่ยวเกอ ทำดีมาก ขอให้ดูแลอาเสียตลอดไปเลยนะ ^^

[Rozenkreuz]

ไอ้คุณชายฮัวววววว เดี๋ยวปั๊ดดดดดด //โดนพลองทิ่ม
แงงงง ผิงเสียสิเฮ้ย ผิงเสียยยย ผมเกลียดคุณชายเรื่องนี้ที่สุด ฮรือออ
แม่งงง ว่าแล้วเห็นคนว่า Lose ลางสังหรณ์มันร้องเตือน