[OS] ชงชา (39 :: ป้านเจี๋ยหลี่,เซี่ยจิ่วเย๋)

[velvetronica]

[OS] ชงชา (39 :: ป้านเจี๋ยหลี่,เซี่ยจิ่วเย๋)


ซือเย๋น้อย...

หากพูดคำนี้ในฉางซายามนี้ ไม่ว่าใครก็ย่อมต้องนึกถึงคุณชายน้อยแห่งบ้านเก้า เด็กหนุ่มหน้าตาหมดจดที่เพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่นได้ไม่กี่ปีแต่กลับมีชื่อมากขึ้นอย่างยิ่งในวงการค้าโดยเฉพาะตลาดมืด

"...ต้องการตัวเซี่ยจิ่วเย๋แล้วนัดข้ามาทำไม" ชายในรถเข็นถามขึ้นเรียบๆ หลังจากฟังคำของคนตรงหน้าจบ
"เรื่องนี้ข้าไม่อยากให้ถึงหูประมุขสกุลเซี่ย...ได้ยินว่าเจ้ากับเขาสนิทสนมกันกันดี" นายทหารใหญ่อธิบายตรงไปตรงมา

เจ้าบ้านเก้าคนปัจจุบันชรามากแล้ว ซ้ำยังมีความคิดติดกรอบ บางครั้งจะทำอะไรก็ขัดตาไปเสียหมด แตกต่างกับลูกชายผู้เคยไปศึกษาถึงประเทศญี่ปุ่น เซี่ยจิ่วเย๋พูดได้หลายภาษา รวมทั้งยังมีความรู้ด้านอาวุธเป็นอย่างดี ในภาวะสงครามที่ถูกปิดล้อม เส้นสายและช่องทางอาวุธย่อมเป็นสิ่งสำคัญ

ป้านเจี๋ยหลี่ลูบคางอย่างครุ่นคิด

"ข้ามีทางติดต่อเสี่ยวจิ่วให้มาพบเจ้าได้อย่างลับๆ...แต่เรื่องรับมือกับเด็กนั่น เจ้าต้องหาทางเอาเอง"
"ได้ยินว่าซือเย๋น้อยฉลาดเฉลียว แต่ไม่คิดว่าจะถึงขั้นที่เจ้าต้องออกปาก" จางฉี่ซานเลิกคิ้วมองคนตรงหน้า
"...เด็กย่อมเป็นเด็ก สำหรับข้า อย่างไรเสี่ยวจิ่วก็เหมือนเด็กน้อย" ดวงตาดุร้ายฉายแววเอือมระอาชัดเจน "เพื่อนสนิทของเขาคืออู๋เหลาโก่ว คนประหลาดนั่นเจ้าคงเคยได้ยินมาบ้าง"

แววตาของนายทหารเปลี่ยนแววอย่างรวดเร็ว

"เซี่ยจิ่วเย๋คงไม่เหมือนเพื่อนของเขา"
"แตกต่างราวคู่ตรงข้าม หากอู๋เหลาโก่วคือน้ำใสสะอาดเห็นพื้นน้ำชัดเจน เสี่ยวจิ่วก็เหมือนผืนน้ำสีดำสนิทดิ่งลึกไร้ก้นบึ้ง"

เขาเอื้อมมือไปเลื่อนตัวล็อคก่อนจะใช้มือหมุนล้อถอยหลังออกจากโต๊ะแล้วผละออกไปทันที ซึ่งเจ้าบ้านสกุลจางก็ไม่ได้ถือสาอะไร

"น้ำใจครั้งนี้ข้าจะให้คนส่งสิ่งตอบแทนไปให้" จางฉี่ซานกล่าวทิ้งท้ายให้เขาตอบกลับไปโดยไม่มองหน้า

"...เจรจากับเสี่ยวจิ่ว ต่อให้เจ้าให้ข้าอีกชีวิตก็ย่อมขาดทุน ครั้งนี้เจ้าเป็นหนี้ข้า"

++++++

ป้านเเจี๋ยหลี่ไม่ได้หวาดกลัวเด็กน้อยข้างบ้านที่เขาเห็นมาตั้งแต่ยังอุ้มนั่งตักได้ แต่เพราะเด็กคนนั้นไม่ใช่เด็กอีกแล้วแต่เป็นเจ้าบ้านคนถัดไปของสกุลเซี่ย จึงทำให้การวางตัวชวนกระอักกระอ่วน
น้ำชาร้อนถูกนำมาเสิร์ฟให้แต่เขาไม่ได้แตะต้องมันแม้แต่น้อยจนควันกรุ่นหายไป...รออยู่สักพักคนที่ต้องการพบก็ปรากฎตัว

"ซานเหย่ ท่านพ่อไม่อยู่ วันนี้ท่านคงมาเสียเที่ยว" ชายหนุ่มในชุดสีเข้มกล่าวเสียงราบเรียบ
"วันนี้ข้ามาพบเจ้า...เสี่ยวจิ่ว" ตอบกลับเช่นนั้นก็ไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายแปลกใจแต่อย่างใด
"...น้ำชาชืดหมดแล้ว ข้าจะไปยกมาใหม่"

ว่าจบก็ยกถาดออกไป ก่อนจะกลับมาพร้อมกาที่มีควันฉุย เซี่ยจิ่วเย๋วางมันลงบนโต๊ะกลมเล็กก่อนจะเริ่มต้นชงชาแบบที่ไม่ได้เห็นบ่อยนักในแผ่นดินจีน

"มีคนต้องการพบเจ้า"
"...ต้องการพบข้าหรือต้องการใช้งานหน้าด่านของข้า?"

พูดคุยกับคุณชายสกุลเซี่ยจะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก เพราะเพียงเปิดปากคำแรกเขาก็รู้ไปถึงจุดประสงค์ ไม่จำเป็นต้องอธิบายมากความแต่บางครั้งก็รู้ลึกมากจนเกินไป...

"เจ้าเตรียมพร้อมอยู่แล้ว?" ป้านเจี๋ยหลี่ไม่ลังเล...กับคนตรงหน้าเขาไม่มีความจำเป็นต้องอ้อมค้อม
"ต่อให้เป็นพ่อพระใหญ่จางก็ย่อมมีเรื่องที่ทำไม่ได้อยู่เช่นกัน"

มือเรียวสวยหมุนกาน้ำชาไปมาตั้งทิ้งไว้ แล้วยกน้ำร้อนเทลงถ้วยเปล่า ก่อนจะกลิ้งถ้วยให้น้ำฉาบทั่วผิวด้านในก่อนจะเททิ้ง...วิธีชงชาของเซี่ยจิ่วเย๋ไม่เหมือนใคร

"เจ้าต้องการให้พ่อพระใหญ่เอ่ยปากขอร้อง"
"ข้าไม่กล้าหรอก...ในฉางซาพ่อพระคือบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ ขอแค่สั่งคำเดียวอย่างไรข้าก็ต้องช่วย"
"ถ้างั้นเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องชงชา"

ชายหนุ่มเงยใบหน้าหมดจดที่ราบเรียบขึ้นมองคนที่อายุเยอะกว่าเป็นรอบ ก่อนจะยกมุมปากขึ้นเพียงเล็กน้อยจนแทบมองไม่เห็น

"มันเป็นคนละเรื่องกัน...หากท่านดื่มชากานี้หมด เรื่องที่ท่านมาพบข้าวันนี้จะไม่ถึงหูพ่อข้า"

กาน้ำชาถูกยกรินให้ สีของเหลวและกลิ่นประหลาดเริ่มโชยคลุ้งไปทั่วห้อง ชายบนรถเข็นมองมันอย่างเคร่งขรึมพลางก่นด่าจางฉี่ซานในใจพร้อมกับคำนวณบัญชีหนี้ครั้งนี้อย่างยาวเหยียด

คนอย่างป้านเจี๋ยหลี่ไม่เคยกลัวเซี่ยจิ่วเย๋...แต่ที่เขากลัวคืออาหารที่ซือเย๋น้อยคนนี้ลงมือทำด้วยตนเองต่างหาก!!


::talk::

ซือเย๋น้อยยยย เจอคำนี้โมเอ้มาก ชอบบบบบบ //กลิ้งๆๆ// เลยออกมาเป็นฟิคในที่สุด แอแอแอ

ว่าจะเขียนฟิคคู่นี้นานแล้ว ในที่สุดก็ได้เขียนสักที ปู่เก้าโมเอ้เหลือเกิน คนที่ทำอาหารเป็นอาวุธชีวภาพได้นี่มันน่ารั๊กกก (.......) ส่วนปู่สามก็ดูไม่ลงให้ใครนอกจากเด็กข้างบ้านคนนี้ ก๊าวมากกกกกกก //กุมอก

คู่นี้ก็ขอนมากๆอีกแล้ว หวังว่าจะชอบกันนะคะ ขอบคุณค่าาา

[mage]

ตายมากเลยค่ะ โอ๊ยน่ารักกกก โมเอ้ตอนจบ
คือบรรยากาศมาเครียดไม่นึกว่าจะเล่นมุมนี้ แงงงง ;//q//;

ให้กี่ชีวิตก็ดูจะขาดทุนจริงๆแหละค่ะ5555555555

แถมดูเจ้าตัวก็สนุกที่ได้แกล้งชงชาให้ดื่มด้วย นี่แอบใช้ท่านป้านเป็นหนูทดลองฝืมือทำอาหารตัวเองด้วยรึเปล่าค่ะปู่เซี่ย☆

[Cathareen]

อ๊ายยยยยย คู่นี้น่ารักกกกกกกกกกกกก
ตลกท่านป้านทำหน้าขรึมตอนต้องกินชา ดื่มเข้าไปแล้วจะเป็นยังไงคะ 55555

[polarzmw]

ซานเหย่~ ดื่มสิ นี่เป็นชาที่ข้าชงเองจากชาที่ข้าปลูกเองเชียวน้า~ //แอ่ก โดนป้านเจี๋ยหลี่เข็นรถมาทับ
แฮ่ๆ ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ