[Fic] Through the Years and Far Away [AU] [ผิงเสีย]

[feyralin]

ฟิคนี้เป็นเอยูค่ะ งอกออกมาอย่างค่อนข้างเมากาว
โปรดระวังสติของท่านขณะอ่าน

ออกนอกยูนิเวิร์สเต้ามู่อย่างแท้จริง เพราะออกนอกโลกไปเลย--แค่ก


---


"ศูนย์บัญชาการภาคพื้นดินเรียกนักบินจาง ศูนย์บัญชาการภาคพื้นดินเรียกนักบินจาง ทุกอย่างปกติดี กำลังเข้าสู่การนับถอยหลัง ทราบแล้วเปลี่ยน.."

ผมกรอกเสียงลงในไมค์ ได้ยินเพียงเสียงเคาะเป็นรหัสมอร์สตอบกลับมา เท่านั้นก็มากพอแล้วสำหรับผม ถ้าเป็นคนอื่นเขาอาจจะแค่เงียบไปเฉยๆก็ได้


นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้หน่วยงานสำรวจทางอวกาศแห่งนี้ รับผมที่ผลการเรียนระดับกลางๆมาประจำตำแหน่งสำคัญ เพราะมีผมคนเดียวที่สื่อสารกับนักบินจางได้

หน้าตาธรรมดา ผลการเรียนปานกลาง ความสามารถโดดเด่นอะไรก็ไม่มี ทุกวันนี้ผมยังคงสงสัยว่าเพราะอะไร เขาคนนั้นผู้เก่งกาจทุกด้านได้ชื่อว่าเป็นเอสของรุ่นเรา ถึงได้เลือกมาเกาะติดกับคนอย่างผม


System All Green

ตัวอักษรภาษาอังกฤษแล่นผ่านหน้าจอ ก่อนตัวเลขดิจิตอลนับถอยหลังจะขึ้นแทนที่


300 วินาทีสุดท้ายที่เราจะได้อยู่บนพื้นดาวดวงเดียวกัน


ภารกิจครั้งนี้กินเวลายาวนานไม่มีกำหนด การเดินทางผ่านรูหนอนย่นระยะเวลาสำรวจไปได้มาก แต่ก็ยืดระยะห่างระหว่างเราออกไปให้ไกลเกินจะเอื้อมมือถึง

"จางฉี่หลิง.." ผมเรียกเขาพลางมองตัวเลขนับเวลา นัยน์ตาเหม่อลอย



ย้อนนึกถึงครั้งแรกที่เราเจอกัน ผมส่งเสียงทักเขาที่กำลังเหม่อมองแอ่งน้ำขัง พอผมถามเขาก็บอกว่าในน้ำมีเมฆอยู่..

"วันนี้ได้แค่มอง สักวันฉันจะขึ้นไปบนนั้น"


ตั้งแต่วันนั้นมาเราก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกัน คนพูดน้อยอย่างเขา กลับเล่าความฝันของตัวเองให้ผมฟัง ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ความฝันของเขา..กลายเป็นความฝันของผมเหมือนกัน


สถาบันการบินพลเรือน แค่ก้าวแรกก็ทำเอาผมแทบกระอักแล้ว ถึงจะสอบเข้ารุ่นเดียวกันได้ ทว่าด้วยความสามารถที่ต่างกัน ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ผมได้แต่มองเขามุ่งไปข้างหน้าอย่างเจิดจ้า เหลือทิ้งไว้เพียงเงาจืดจางอย่างผมที่ไร้สิ้นแรงจะวิ่งตาม

แต่ในช่วงเวลาเหล่านั้น ทุกครั้ง คนที่เจิดจ้าคนนั้นกลับหยุดยืนรอ พร้อมคำพูดที่ช่วยฉุดผมให้ลุกขึ้น วิ่งตามแผ่นหลังของเขาอีกครั้ง..และอีกครั้ง..



"อู๋เสีย.."

เรียกชื่อผมตอบแล้วเขาก็เงียบ ระหว่างเรามีเพียงความเงียบทอดยาว ตัวเลขดิจิตอลนับถอยหลังไม่หยุด กำลังจะเข้าสู่ 60 วินาทีสุดท้าย

ไม่มีเวลาแล้ว..


"เสี่ยวเกอ.."

ฉับพลันนั้นเองที่ถ้อยคำมากมายผุดขึ้นมาจนเอ่อล้น แต่เวลากลับไม่เหลือพอให้พูดอีก ผมส่งเสียงออกไปแล้วก็เงียบ ข่มกลั้นคลื่นความรู้สึกที่ซัดโหมในใจระลอกแล้วระลอกเล่า


ตัวเลขนับถอยหลังเหลือ 10 วินาที บรรยากาศรอบด้านเข้าสู่ความวุ่นวายอย่างแท้จริง แต่ในหัวของผมกลับเงียบสงัดลง ราวกับเฝ้ารอสัญญาณบางอย่าง


สุดท้ายแล้ว ก็มีเสียงเคาะเบาๆตอบกลับมา ความเคยชินทำให้ผมถอดรหัสมอร์สออกมาเป็นภาษาอังกฤษอย่างรวดเร็ว ได้ความว่า..


I AM ON YOUR SIDE


"ฉันอยู่ข้างนาย"


เสียงทุ้มนุ่มของจางฉี่หลิงเอ่ยย้ำอีกครั้ง ก่อนตัวเลขนับถอยหลังจะสิ้นสุดลงที่..0


---



Another Universe มั้ยล่ะคะ ___〆(・∀・)

ลงในทวีตลองก์ไปทีแล้ว ปาดมาลงในบอร์ดอีกที
คิดเห็นยังไงหย่อนคอมเมนต์ไว้ได้นะคะ

ช่วงคุยเวิ่นเว้อ:

/กอดถังกาวลอยละล่องตามไป

[freya_friend]

แอร้ยยยยย อารมหวานอมขมเลยนะคะเนี่ย สำหรับคนที่ทำใจได้ก็คงจะรับได้กับการที่ไม่ได้อยู่ข้างๆแต่ใจอยู่ด้วยกัน แต่นายน้อยนี่ออกแนวจะตามไปจริงๆนะคะนั่น ฟฟฟฟฟฟ

[yakusoku]

ง่า เสี่ยวเกอจะเป็นอะไรมั้ยนะ