[OS] ไม่ชิน – เหลาหย่าง x อู๋เสีย

[cadifa]

[OS] ไม่ชิน – เหลาหย่าง x อู๋เสีย
เซี่ยจื่อหยาง x อู๋เสีย
*หลังจากเสี่ยวเกอไปสามปีนะคะ*



แมร่ง เหลาหย่าง ไอเพื่อนชั่ว ไอโคตรชั่ววววว อู๋เสียไม่รู้ว่าตัวเองด่าแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว เอาเป็นว่าเขาด่ามันตั้งแต่ได้สติตื่นมาเลยล่ะกัน

"ไอเหลาหย่าง ถ้าเรื่องนี้แมร่งไม่มีคำอธิบายดีๆนายได้ตายแน่!" แม้จะพูดอย่างนี้แต่ตัวเขารู้ดีว่าตนเองได้ตัดสินใจแล้ว ยังไงชาตินี้ก็ต้องอัดมันด้วยเท้าตัวเองให้ได้

ไม่นานนักคนที่โดนด่าก็โผล่หัวมา ทำหน้าเจื่อนๆแล้วหัวเราะแห้งๆ "นาย...นายแมร่งก็แต่ง...แต่งให้ฉันสิวะ"

อู๋เสียได้ยินยิ่งฉุนจนคุมอารมณ์ไม่อยู่ "แต่งพ่องสิไอเวร !"

เซี่ยจื่อหยางเห็นแล้วก็รู้ทันทีอู๋เสียโกรธเขาชนิดที่ว่าถ้าฆ่าเขาได้คงทำไปแล้ว สีหน้าจึงซีดลงเล็กน้อย "ยังไง...เรา...เราก็เมาทั้งคู่แก้ไข...อะไรไม่ได้อยู่ดีนี่นา"

"ไอเชี่ย มึงเมาแต่กูหลับไปแล้ว เหลาหย่างมึงทำกับเพื่อนอย่างนี้ได้ยังไง !?"

เหลาหย่างได้ยินแล้วเงียบไป สีหน้าดำคล้ำ บรรยากาศรอบตัวกลับเย็นเยียบ อู๋เสียเห็นอย่างนี้ก็รู้แน่แล้วว่ามันผิดปกติ ความโกรธจึงถูกกลืนลงท้องไปชั่วคราว

"ฉันจริงจังนะอู๋เสีย...นายรู้บ้างหรือเปล่า แม้กระทั่งตอนที่ฉันกอดนาย นายก็ยังเรียกชื่อของคนอื่น" เซี่ยจื่อหยางยิ้มอย่างขมขื่นในขณะที่อู๋เสียเริ่มหน้าซีด

เหลาหย่างยื่นมือไปปัดปอยผมสีน้ำตาลก่อนกล่าว "เสี่ยวเกอ...เมินโหยวผิง...นั่นคือคำ...คำที่นายใช้เรียกฉันเมื่อคืน" เขาเงียบไปพักใหญ่ "ขอโทษนะอู๋เสีย..." ขอโทษ เพราะเขารู้ว่าหากย้อนเวลากลับไปได้ก็คงทำเหมือนเดิม


*********


ทายาทตระกูลอู๋ยืนมองตัวเองในกระจก ร่องรอยสีแดงที่ล้างเท่าไหร่ก็ไม่ออกทำให้เขาหงุดหงิด แถมยังปวดเอวขนาดนี้ เหลาหย่างแกมันชั่วที่สุด !

'เสี่ยวเกอ...เมินโหยวผิง...นั่นคือคำ...คำที่นายใช้เรียกฉันเมื่อคืน'

ประโยคนี้เหลาหย่างเอ่ยขึ้นกับเขา เขาที่เอ่ยเรียกชื่อของเมินโหยวผิงออกมาในขณะนั้น อู๋เสียไม่สามารถสลัดมันทิ้งไปได้ ที่เขาไม่แน่ใจก็คือเขาชอบเมินโหยวผิงหรือ มันเป็นไปได้ไง ? อีกอย่างเมินโหยวผิงเป็นผู้ชาย หมายความว่าเขาเป็นเกย์ ?

ผู้ชายดีๆที่ไหนเวลานอนกับใครจะเรียกชื่อผู้ชายคนอื่นได้ล่ะ ? แต่ที่บัดซบกว่าคือคนที่เขานอนด้วยไม่ใช่สาวน้อยน่ารักฟรุ้งฟริ้ง แต่เป็นผู้ชายตัวโตอย่างเซี่ยจื่อหยางต่างหาก เพราะมันแท้ๆเขาถึงได้ปวดเอวขนาดนี้

บอกตามตรงอย่างแมนๆนะ อู๋เสียไม่เครียดเรื่องที่ว่าตัวเองไปมีอะไรกับใคร เพราะเขาไม่ใช่ผู้หญิง เขาจึงท้องไม่ได้ แต่กับเหลาหย่างไม่ใช่

อู๋เสียไม่ชินเวลาที่ตัวเองตื่นมาแล้วเมื่อยไปหมด ไม่ชินเวลาตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น ไม่ชินเวลาตื่นมาแล้วพบความจริงที่ว่าตนเองไปนอนกอดกับเพื่อนสนิท มัน...ไม่ชินจริงๆ

อู๋เสียเลิกมองกระจกที่สะท้อนภาพของตนเอง รีบแต่งตัวให้เสร็จแล้วเดินออกจากห้องน้ำ ก่อบพบว่าเพื่อนของตนยังนั่งอยู่ เขาเอ่ยถาม “ยังไม่กลับอีกหรอไง”

เหลาหย่างส่ายหน้า เอาแต่มองอู่เสียเงียบๆแทน เขารู้ดีว่าตัวเองไม่มีหวัง ไม่มีหวังตั้งแต่เรื่องเมื่อคืนแล้ว ทั้งๆที่ตอนนั้นเขาเป็นคน ‘กอด’ อู๋เสีย ไม่ใช่เมินโหยวผิง ไม่ใช่เสี่ยวเกอของอู๋เสีย ทั้งๆที่เป็นเขาแท้ๆ...

“ทำไมกันอู๋เสีย ทำไม...ทำไมถึงเป็นฉันไม่ได้...” เหลาหย่างเม้มปาก

อู๋เสียมองเซี่ยจื่อหยางเพื่อนของตนที่ให้อารมณ์เศร้าถึงขีดสุดจนเขาที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จยังถูกทำให้รู้สึกเศร้าหมองไปด้วย

ความเงียบปกคลุมอยู่นานหลายนาที สุดท้ายเซี่ยจื่อหยางก็กล่าวขึ้น “เป็นเพราะฉัน...ฉันที่ไม่ใช่ตัวจริงหรือเปล่า ?”

อู๋เสียส่ายหน้าทันทีที่ได้ยิน “มันไม่เกี่ยวกัน นายคือเซี่ยจื่อหยาง ไม่เกี่ยวว่านายจะเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม ยังไงนายก็คือเพื่อนของฉันอยู่ดี...”

“หรือเพราะฉันไม่ใช่เมินโหยวผิงคนนั้นใช่ไหม คนนั้น...ที่นายรอมาโดยตลอดใช่ไหม ?”

มันชักจะไปไกลแล้ว ไอเวรเหลาหย่าง... แม้อู๋เสียจะคิดอย่างนี้แต่ก็ไม่ได้พูดออกไป อู๋เสียขี้เกียจมาบอกปัดทีละคำถามของเพื่อนตน จึงนั่งลงกับพื้นพิงผนังห้องเอา กะว่าเพื่อนตนพร่ำเพ้อให้จบก่อนค่อยกล่าวปัดรวดเดียว ม้วนเดียวให้จบให้เคลียร์ เถ้าแก่อู๋คนนี้ไม่ใช่คนที่ชอบอะไรค้างๆคาๆนะครับ

“เป็นฉัน...ฉันที่ทำอะไรไม่คิดใช่ไหม ?”

“มันเป็นไปไม่ได้เลยใช่ไหมเหล่าอู๋ ?”

“ฉันแทนที่เมินโหยวผิงคนนั้นไม่ได้ใช่ไหม ?”


เหลาหย่างเงียบไปพักใหญ่ เมื่ออู๋เสียแน่ใจแล้วว่ามันจะมีแค่นี้ก็ลุกขึ้น ปัดกางเกงที่ที่ไร้ฝุ่นตัวเองเล็กน้อย “ฉันบอกแล้วว่ามันไม่เกี่ยวกัน เหลาหย่าง ฉันอาจจะแค่ฝันถึงเมินโหยวผิง ฉันอาจจะแค่ไม่ชินอะไรแบบนี้ อย่างที่ฉันบอกไป มันไม่เกี่ยวกัน...เหลาหย่าง ที่นายชอบฉัน ที่จริงจังแน่ใช่ไหม ?”

“นายคิดว่าฉันอำเล่นหรือยังไง ?”

อู๋เสียเงียบ ครุ่นคิดเล็กน้อย “งั้นคบกัน”

เซี่ยจื่อหยางสะดุ้ง “นะ..นายว่าไงนะ ไม่...ไม่คืนคำใช่ไหม !?”

“แล้วนายคิดว่าฉันอำนายเล่ยหรือยังไงกับเหลาหย่าง” อู๋เสียตอบคืนไปบ้าง “หนึ่งเดือนนี้ไปถ้าโอเคก็คบต่อ ไม่โอเคก็แยกทางไปเป็นเหมือนเดิม”

“จริงนะ !” เหลาหย่างตาเป็นประกาย ร่าเริงสดใสจนเหมือนว่าคนที่หดหู่เมื่อกี้ไม่ใช่เขา และยิ่งร่าเริงเข้าไปอีกเมื่อเห็นอู๋เสียพยักหน้า เหลาหย่างดันแว่นให้เข้าที่ลวกๆแล้วเข้ามาประชิดอู๋เสียอย่างรวดเร็วจนอีกคนสะดุ้ง

“อะไรอีกเล่า...อุ้บ...”

เสียงของอู๋เสียถูกกลืนหายไปในลำคอ จนเจ้าตัวประท้องในใจ

ที่บอกว่าจะคบเมื่อกี้ เขาขอถอนคำพูดคืนจะได้ไหม !? ตอบ !!



++++++
จบแล้วค่ะ >_<
นายน้อยอู๋เสียน่ารักน่าแกล้ง//ผิด
มือใหม่หัดแต่ง ฝากตัวด้วยน้า

[Tang_An-An]

อร้ายยยยยย แพนี้หายากค่ะ โอ้ยยยย ฟินหนุ่มแว่น
//ทิ้งเรือหลักแป๊ป

[Narakas]

กรี๊ดดดดดดด
จริงๆ หย่างเสียก็มีคนแต่งอยู่บ้าง แต่จะหาฟิคดีๆ จบดีๆ ยากเหลือเกินค่ะ โฮรวววววว แต่ละคนแต่งทำร้ายเหลาหย่างกันทั้งนั้น แย่มาก (……)

ขอบคุณสำหรับฟิคที่ไม่ทำร้ายเหลาหย่างค่ะ TvT