[OS] #dmbjdaily (ซาลาเปา) [AU] ผู้ผ่านมาเยือน [ผิงเสีย]

[feyralin]

[OS] #dmbjdaily (ซาลาเปา) [AU] ผู้ผ่านมาเยือน [ผิงเสีย]


กะแดรบเบิ้ลเล่นๆเป็นแก๊กตบแปะ ไปมาดันงอกเป็นวันช็อตค่ะ Orz
ได้แรงบันดาลใจจากนิทานเรื่องนึง แต่ยังไม่บอกเดี๋ยวสปอยล์เนอะ //โดนตี


182 days left


---


กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กชายนามอู๋เสีย ออกเดินทางไปเยี่ยมอาสามที่อยู่อีกฟากของป่า ระหว่างทางมัวแต่วิ่งตามผีเสื้อจนไถลตกเนิน ร่างเล็กกลิ้งหลุนๆ ตะกร้าใส่ซาลาเปาฝีมืออารองหลุดจากมือ ลอยคว้างกลางอากาศ ก่อนหล่นลงไปในทะเลสาบ


เห็นดังนั้นเด็กชายพลันลนลานจะโดดลงไปงมซาลาเปา ไม่นึกว่าจู่ๆจะมีกิเลนตัวหนึ่งลอยขึ้นมาจากกลางทะเลสาบ พอโผล่พ้นน้ำก็เปลี่ยนร่างเป็นหนุ่มรูปงาม ในมือของเขา ถือตะกร้าใส่ซาลาเปาของอารอง น่าแปลกที่ตระกร้าใบนั้นยังคงอยู่ในสภาพแห้งสนิท ทว่าเมื่อดูดีๆ เด็กชายอู๋เสียก็พบว่า พี่ชายในเสื้อคลุมสีน้ำเงินคนนั้น ก็ตัวไม่เปียกสักนิด ทั้งที่เพิ่งขึ้นมาจากทะเลสาบ


"ของนายใช่รึเปล่า"


พี่ชายเอ่ยเสียงนิ่งๆ ยื่นตะกร้ามาให้ ถูกจ้องด้วยดวงตาสีดำสนิทลึกล้ำคู่นั้น ทำให้เด็กชายกลายเป็นเด็กใบ้ไป



"ขะ..ขอบคุณฮะ"


ถึงจะตกใจ แต่ที่บ้านสอนไว้ว่าผู้ใหญ่ให้ของต้องขอบคุณ เด็กชายอู๋เสียรับตะกร้ามาเปิดดู แล้วก็ทำหน้าเหวอ ดวงตากลมใสเบิกกว้างขึ้น


"นี่ไม่ใช่ซาลาเปาของอารองนี่ฮะ ซาลาเปาพวกนี้มันไส้หวานที่ผมชอบกิน ตะ..แต่คราวนี้อารองทำให้อาสาม เลยทำไส้หมูสับต่างหาก" ยื่นตะกร้าคืนไป พี่ชายคนนั้นยังคงทำหน้านิ่ง รับตะกร้าคืนมาจากเด็กชาย ก่อนจะยื่นตะกร้าอีกใบ ที่เหมือนกับใบก่อนไม่ผิดเพี้ยนมาให้


เด็กชายอู๋เสียรับมาก็เปิดดูอีกเช่นเคยเพื่อความแน่ใจ



"พี่ชาย นี่คือซาลาเปาไส้หมูสับจริงๆ แต่ซาลาเปาของอารอง ไม่ได้ใช้วิธีแต้มสีเป็นจุดสังเกต เหมือนที่ขายในตลาด แต่ใช้วิธีแต้มตัวอักษรต่างหาก พี่ชาย ซาลาเปาฝีมืออารองอร่อยจริง ถ้าพี่ไม่อยากคืนของก็บอกเสี่ยวเสียได้นะฮะ ไม่เห็นต้องมาแกล้งกันแบบนี้เลย"


แก้มกลมยุ้ยพองออก ใบหน้ายับยู่ ของหล่นไปแล้วก็คือหล่นไปแล้ว เขายังพอแก้ตัวได้ แต่ถ้าเขาลองเอาซาลาเปาเจ้าอื่นไปให้อาสามแทนของอารองสิ คราวนี้ได้เจอดีแน่



"นายเป็นเด็กดี"


สีหน้าพี่ชายยังคงไร้อารมณ์ แต่ยื่นมือข้างที่มีสองนิ้วยาวเป็นพิเศษมาลูบหัวเขาเบาๆ แล้วยื่นตะกร้าให้เขาอีกใบ คราวนี้ไม่ผิดแล้ว เป็นซาลาเปาไส้หมูสับฝีมืออารอง เด็กชายงุนงงยิ่งนัก เมื่อครู่ยังเห็นชัดอยู่เลยว่า อีกฝ่ายเจตนาแกล้งเขาเล่น ทำไมจู่ๆเปลี่ยนเป็นใจดีขึ้นมาได้


นั่งเหม่อมองใบหน้าที่อยู่ใต้เงาของเสื้อคลุมแล้วพลันนึกขึ้นได้ ทำไมเขาหัวช้าขนาดนี้นะ ก็..ก็ตอนแรก พี่ชายคนนี้ไม่ได้โผล่มาในร่างกิเลนหรอกหรือ?




ตำนานพื้นบ้านว่าไว้ยังไงนะ...


ใจกลางป่าลึกที่โอบล้อมเป็นชั้นๆ มีทะเลสาบกว้างใหญ่ที่ใสเรียบราวผิวกระจก ที่นั่นมีเทพยดาสิงสถิตอยู่ เทพเจ้าไม่ยุ่งเกี่ยวกับโลกมนุษย์ ทว่าหลังจากมีมนุษย์ผู้หนึ่งหลงทางกลางป่าแล้วถูกช่วยเอาไว้ ข่าวก็แพร่สะพัดไปทั่วว่าทะเลสาบแห่งนี้มีเทพยดา จนมนุษย์พากันดั้นด้นเดินทางมาสักการะขอพร พอถูกเซ้าซี้มากเข้า เทพเจ้าเกิดรำคาญขึ้นมา จึงมักปรากฏกายออกมาในร่างกิเลนดำ ใช้ความน่าเกรงขามของสัตว์เทพ ขับไล่ผู้คนเหล่านั้นกลับไป


กระนั้นก็ยังมีคำเล่าลือว่า มีเพียงผู้ที่มีจิตใจดีงามเท่านั้น จึงจะได้เจอท่านเทพในร่างมนุษย์ หากโชคดีกว่านั้น ก็จะได้รับการทดสอบจากเทพยดาด้วย โดยผู้ก้าวผ่านไปได้จะได้สิ่งตอบแทนมหาศาล..หรือว่านี่ ถือว่าเขาเองก็ผ่านการทดสอบมาได้งั้นหรือ แต่ว่า..เดิมทีแล้วก็แค่ซาลาเปาตกน้ำเองนี่นา



"ซาลาเปานั่น..ยกให้"


น้ำเสียงเรียบนิ่ง ดึงความคิดที่ลอยไกลพันลี้ของเด็กชายกลับมา เสี่ยวเสียหันมองพื้นข้างตัว พบว่ามีตะกร้าอีกสองใบวางอยู่ เปิดออกมาปรากฎว่าเป็นซาลาเปา


"ตะ..แต่ว่า.." พอรู้ตัวว่าพี่ชายตรงหน้าคือเทพยดาเลยเกิดลังเลที่จะรับขึ้นมา เดินทางมาครึ่งวัน เขาเริ่มหิวนิดๆแล้วเหมือนกัน แต่ซาลาเปาในตะกร้านี่เป็นของอาสาม แอบกินไม่ได้ ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะรู้เลยยกซาลาเปาให้อีกเป็นกระตั้ก ก็เป็นท่านเทพนี่นะ เทพเจ้าย่อมใจดีอยู่แล้วแหละ ความขุ่นเคืองที่ถูกแกล้งทีแรกหายวับ เด็กชายส่งยิ้มสดใสให้ท่านเทพในเสื้อคลุมสีน้ำเงิน


"ขอบคุณมากฮะ ท่านเทพใจดีจริงๆด้วย ช่วยเก็บของให้ แถมยังให้ซาลาเปามาตั้งเท่านี้แน่ะ" เสี่ยวเสียยังคงยิ้มแป้น หากในดวงตาของเทพยดากลับมืดลง



เด็กคนนี้รู้แล้ว?



"อ๋าๆๆ ได้ท่านเทพช่วยไว้ แต่เสี่ยวเสียไม่มีอะไรจะให้เลยอะ" ใบหน้ากลมยุ้ยมุ่ยลง ก้มลงมองตะกร้าซาลาเปาอีกสองใบที่เหลือ นึกในใจว่าถ้าชวนท่านเทพกินซาลาเปา(ที่ท่านเทพเป็นคนให้มา) นี่จะนับได้ว่าเป็นการตอบแทนได้รึเปล่า?


ล้วงๆตบๆไปมาตามตัว ไม่นานเด็กชายก็เจอลูกกวาดเม็ดหนึ่ง ดวงตากลมโตทอประกายแวววับ รอยยิ้มกลับคืนบนใบหน้าอย่างรวดเร็ว ขณะประคองลูกกวาดในมือยื่นให้พี่ชายตรงหน้า


"นี่ฮะ ลูกกวาดนี้เสี่ยวเสียได้รับแจกมาตอนปีใหม่ แต่ของเจ้านี้มันอร่อยมาก เลยเก็บไว้ไม่กล้ากินสักที เสี่ยวเสียให้ท่านเทพนะฮะ ตอบแทนกับซาลาเปา แลกกัน" ลูกกวาดสีสด ถูกห่อหุ้มด้วยกระดาษแก้วใส พอสะท้อนกับแสงแดดก็เป็นประกายวิบวับ แต่ที่ดึงดูดสายตาของเทพในร่างมนุษย์อย่างไม่อาจห้ามได้ กลับเป็นสีสันอันงดงามของจิตวิญญาณที่อยู่ตรงหน้า


ยื่นมือไปรับของมา ขณะที่ดวงตายังไม่ละไปจากสิ่งสวยงามที่กำลังจับจ้อง



"มอบของสักการะมา ก็ต้องได้รับพร"


ไม่รู้ทำไม เทพกิเลนกลับเอ่ยออกไปแบบนั้น ทั้งๆที่ตอนแรกตอนที่อีกฝ่ายรู้ว่าเขาคือเทพเจ้า ตนยังนึกขยาดเรื่องให้พรแก่มนุษย์อยู่เลยแท้ๆ มาบัดนี้ กลับอยากมอบสิ่งตอบแทนอะไรบางอย่างให้


จะต้องมอบพรแบบไหน ต้องทำยังไง จึงจะรักษาสีสันที่ใสกระจ่างเช่นนี้เอาไว้ได้


"เอ๋ ไม่ใช่ว่าท่านเทพให้มาแล้วเหรอฮะ" มือน้อยๆชี้ไปยังตะกร้าใส่ซาลาเปาสองใบ "เสี่ยวเสียพอแล้วล่ะฮะ กินนี่หมดก็คงอิ่มจะแย่แล้ว"



"...เปล่า นั่นแค่อยากให้"


"อ้าว?" เด็กชายเอียงคอ ใบหน้าอ่อนเยาว์ฉายแววสงสัยเต็มเปี่ยม


"พรที่ว่า หมายถึง สิ่งที่มนุษย์ไม่อาจทำให้สำเร็จด้วยตัวเองได้ เป็นความปรารถนาที่ต้องพึ่งพาเทพเจ้า นายมีอะไรที่ต้องการรึเปล่า" ร่างในอาภรณ์สีน้ำเงินเอ่ยช้าชัด ให้เวลาอีกฝ่ายในการตัดสินใจ แต่รออยู่เป็นนาน จนซาลาเปาไส้หวานตะกร้าแรกถูกจัดการหมดแล้ว แต่เด็กตรงหน้าก็ยังไม่ตอบคำถามสักที



"เสี่ยวเสีย.."


"ฮะ.." เด็กน้อยพลันเงยหน้าขึ้น ตกใจอยู่ครู่หนึ่งที่ถูกเรียกชื่อ พอเห็นสีหน้าแบบต้องการคำตอบของเทพตรงหน้า เด็กชายก็จิ้มหน้าผากทำท่านึก


"ที่จริง มันก็มีนะฮะ ความปรารถนาที่อยากให้เป็นจริงตลอดไป.." พอเห็นท่านเทพดูฟังอย่างตั้งอกตั้งใจเลยเกิดลังเลที่จะบอกขึ้นมา เพราะสำหรับเด็กชาย นี่เป็นความปรารถนาที่ออกจะเพ้อฝันไปบ้าง



"เสี่ยวเสียอยากให้ทุกคนมีความสุขฮะ.."



เงียบกันไปครู่หนึ่ง นัยน์ตาสีดำสนิทมองสบนัยน์ตาสีใสกระจ่าง ความมืดลึกล้ำที่มองไม่เห็นก้นบึ้งคล้ายจะคลายตัวออก เทพกิเลนถึงกับเผยรอยยิ้มออกมา วินาทีนั้นใบหน้างดงามที่เคยเรียบนิ่ง คล้ายถูกอาบด้วยแสงสว่าง เจิดจ้าจนเด็กชายถึงกับเผลอมองค้าง


นี่หรือที่เรียกว่าความงามที่เกินขอบเขตความเป็นมนุษย์


เวลานี้เด็กน้อยเชื่ออย่างหมดใจแล้ว ว่าพี่ชายตรงหน้าคือเทพเจ้าจริงๆ




"เด็กดี.." มือที่เพิ่งละจากไป เอื้อมมาลูบศีรษะของเด็กชายอู๋เสียอีกครั้ง "เป็นความปรารถนาที่ดี แต่น่าเสียดาย..ความสุขเป็นสิ่งที่แตกต่างกันไปในแต่ละคน ฉันไม่อาจให้พรข้อนี้กับนายได้"


น้ำเสียงที่เอ่ยยังเรียบสนิทเหมือนเดิม แต่เหมือนเด็กชายจะสัมผัสได้ถึงกระแสความเอ็นดูที่ส่งผ่านมา


"นั่นสิฮะ เสี่ยวเสียก็คิดอยู่เลยว่า เป็นความปรารถนาที่ออกจะเกินเลยไปสักหน่อย" หลับตาพริ้ม เอนเข้ารับสัมผัสอบอุ่นนั้น "งั้นเสี่ยวเสียก็ไม่อยากได้อะไรแล้วล่ะ แค่ความเมตตาที่ท่านเทพมอบให้ เสี่ยวเสียก็แทบรับไม่ไหวแล้ว ขอบคุณจริงๆฮะ"



เทพยดาในร่างมนุษย์ขมวดคิ้ว คล้ายไม่รู้จะอธิบายอย่างไร นานมากแล้วที่เขาไม่ได้เจอจิตวิญญาณที่ใสบริสุทธิ์เช่นนี้ จึงอยากมอบอะไรตอบแทนให้สักอย่าง แต่อีกฝ่ายกลับยืนกรานไม่รับเสียอย่างนั้น


"งั้นเอาแบบนี้มั้ยฮะ.."


เด็กชายเห็นท่านเทพท่าทางจะยังไม่พอใจ เลยลองเสนอดู ก็เขาไม่ได้อยากขัดใจเทพเจ้านักหรอก


"เสี่ยวเสียต้องผ่านเข้ามาในป่านี้บ่อยๆ เวลาไปเยี่ยมอาสาม งั้นต่อไปเสี่ยวเสียจะแวะมาหาท่านเทพนะฮะ แล้วถ้านึกได้ว่าอยากขออะไรก็จะได้ขอด้วยเลย"


เทพกิเลนส่ายหน้าน้อยๆ มุมปากแต้มด้วยรอยยิ้มบางเบา ดวงตาสีดำจับจ้องเด็กชายตรงหน้าอย่างลึกล้ำ มองเห็นดวงจิตที่ใสกระจ่างไม่สั่นคลอน


ถ้าเป็นไปได้ เขาอยากจะมอบความปรารถนาสักข้อให้เจ้าของจิตวิญญาณอันงดงาม ณ ในเวลานี้ เพราะไม่แน่ใจว่าหากเวลาผ่านไป เด็กมนุษย์ผู้นี้จะยังคงความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาเอาไว้ได้หรือไม่


แต่คิดอีกที การได้เฝ้ามองเด็กน้อยค่อยๆเติบโตด้วยดวงตาคู่นี้ ก็เป็นความคิดที่ไม่เลว อย่างน้อย ถ้าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนไป เขาก็ยังคงมองเห็น และพอหาทางแก้ไขเปลี่ยนแปลงได้


เทพยดานิ่งคิด สำหรับตนที่มีชีวิตมาอย่างยาวนาน กาลเวลาคือสิ่งที่ผ่านไปรวดเร็วเหมือนชั่วกระพริบตา แต่สำหรับมนุษย์แล้ว ต้องนานเท่าใดกันนะ ก่อนเด็กคนนี้จะจากไปยังเส้นทางที่เขาไม่อาจติดตามเฝ้ามองได้อีก



ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอ่ยออกมา


"ต่อจากนี้อีกสิบปี ถ้านายยังไม่ได้ขอพรอะไร ฉันจะเป็นคนเลือกพรที่จะให้นายเอง"



ผูกคำสัญญา ที่ภายหลังได้กลายเป็นโซ่ตรวน พันธนาการตนไว้บนโลกใบนี้โดยไม่รู้ตัว...



---
END
---


ซาลาเปา ซาลาเปา ซาลาเปา เดลี่นี้จบ ทำเอาอิ่มซาลาเปาไปอีกนานเลยค่ะ

แอบรายงานตัวเข้าทีมเมียเด็กเงียบๆ =////=
(เค้ารู้กันหมดตั้งแต่นมรสสตรอว์เบอร์รีละ Orz)

อ่านมาถึงตรงนี้คงพอเดากันออกแล้ว ว่าเป็นนิทานเรื่องเทวดากับคนตัดฟืนค่ะ
ไม่ได้ต่อว่าอีกสิบปีจะเป็นยังไง แต่..จงเก็บความสงสัยไว้ ให้เป็นสมบัติที่น่าค้นหาเถิด
//โดนคิลเพราะยกควอทมาผิดแฟนด้อม

ป.ล. แปะเพลงปลากรอบค่ะ (ใครเค้าอยากฟังกะเอ็ง)

Jay Chou - Tian Ya Guo Ke

ความหมายชื่อเพลงคือ "ผู้ผ่านมาเยือนจากสุดขอบฟ้า" ก็ชื่อตอนเดลี่เลยแหละค่ะ ตอนแรกบอกว่าได้แรงบันดาลใจจากนิทานเรื่องนั้น แต่ที่ปิ๊งขึ้นมาจริงๆคือตอนฟังเพลงเฮียเจย์ค่ะ เพลงออกจะเศร้าทำไมพล็อตออกมาคุกเยี่ยงนี้...

[Cathareen]

ว้ายยยยยยยยยยย น่ารักมากเลยค่ะะะะะะะะะะะะะะะะะะ /////w/////
เสี่ยวเสียน้อยน่าจับกินมาก แฮก--
เพลงประกอบเพราะดีค่ะ แอบจิ้มลิงค์ตามปัย
ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ

[yakusoku]

ฟิคเหมือนท่านเทพจางแอบจะเก็บเด็กไว้กินยังไงก็ไม่รู้สิ
อยากให้มีต่ออีกสิบปีจุง ว่าพรที่เทพจางจะให้คืออะไร อิอิ

[Malangporyim]

เราอ่านแล้วร้องไห้เลยค่ะะะะะะะะะ ชอบมากเลย ชอบมากๆๆๆๆ เลย แงงงงงง โอ๊ย ทำไงดี ทำไงดี อยากทำอะไรให้สักอย่างตอบแทนที่ได้อ่านฟิคเรื่องนี้เหมือนกัน มอบของสักการะ จะต้องได้รับ porn... 555555555555

บ้าเอ๊ย ชอบมากเลย ชอบมากเลยค่ะ ทำไงดี ทำไงดี ชอบมากเลย โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆ ขนาดนี้นะคะ มันดีมากเลย อ่านแล้วแน่นในอกตั้งแต่ตอนเสี่ยวเสียขอให้ทุกคนมีความสุข T___T พออ่านถึงตอนจบแล้วก็แบบ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นี่แหละ มันดีมากเลย ชอบมากๆๆๆๆๆๆ /ร้องไห้ไม่หยุด

ขอบคุณมากนะคะที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา โอ๊ย ฟิน โอ๊ย ตื่นตัน ปลาบปลื้ม ห่างหายจากการอ่านฟิคไปนาน ได้กลับมาอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก คือมันดีมาก ปริ่มมากเลยค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ

[kame_kazuha]

พรในสิบปีข้างหน้าคือ

อยากกิน เสี่ยวเก.. แค่ก ซาลาเปาที่ดี

[mimky]

น่ารัก !!! ♥♥♥♥♥♥♥♥♥
เสี่ยวเสียน้อยดูท่าจะอร่อยกว่าซาลาเปา ท่านเทพไม่ได้กล่าวไว้ 555555555

[netsunokaze]

แอร๊ยยยยย นายน้อยน่ารัก <3
ปลื้มมมมมมมมมเด็กน้อยน่ารัก ท่านเทพน่ารักด้วยยยย

# ท่านเทพแอบอยากกินเด--- แค่กๆ ซาลาเปาด้วยน่ะ //มองตาท่านเทพ

ขอบคุณสำหรับฟิคค่าาาา

[casey]

จริงๆทั่นเทพกิเลนดำอาจจะหมายความว่าอย่างนี้

"ต่อจากนี้อีกสิบปี ถ้านายยังไม่ได้ขอพรอะไร ฉันจะเป็นคนเลือกpornที่จะให้นายเอง"
/ปาดกำเดา ดาเมจเสี่ยวเสียแก้มย้วย

[DarkAki]

อว๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสี่ยวเสียยยยยยยยลูกกกกกก

น่ารัก น่าฟัด น่าทนุถนอมไปถึงหนายยยย // กอดรัดฟัดเหวี่ยง

ท่านเทพคะ นี่นท่านจับเสี่ยวเสียหมั้นแต่เด็กเลยเหรอ

[Rozenkreuz]

เพลงเศร้าแค่ไหนก็เจอประกายสดใส(ห่างจากคุกไม่กี่นิ้ว)กลบสินะ อื้มๆ
ท่านเทพครับ ทดสอบด้วยซาลาเปานี่มันดูง้องแง้งมากมาย ถถถ เออแต่เทียนเจินนี่นะ
ถ้าใช้อะไรยากๆคงยืนงงมากกว่าจะโลภ ฟฟฟ
เป็นนิทานฟิคที่ดีย์ ฮือ อีกสิบปีจะให้พรอะไรน้อ (จับทำภรรยาเทพ?) //สไลด์ตัวหลบกีบกิเลน