[To my Secret] velvetronica

[velvetronica]

สวัสดีค่ะคุณซีเคร็ท~

รีเควสของเรา คือ ...
1 จางฉี่ซานจูบหน้าผากอู๋เหลาโก่ว
2 จางฉี่หลิงมาดหลุดสุดๆเพราะอู๋เสีย
3 เฮยเสียจื่อใส่เสื้อผ้าให้เซี่ยอวี้ฮัว
4 เซี่ยอวี้ฮัวใส่ชุดผู้หญิง

ทั้งหมดนี้เป็นฟิค เป็นภาพ เป็นโด เป็นวีดิโอ ใดๆ อะไรก็ได้นะคะ~
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะคุณซีเคร็ท /////////

[Naitear]

สวัสดีค่าพี่เวลล O v O+ มาเฉลยแล้วค่ะว่าไนร์เองแหละที่ได้พี่เวลกิ้กิ้กิ้กิ้ (พี่เวลบอกว่าเดาได้อยู่แล้วย่ะ แงง) 5555555555 ไนร์เลือกแต่งสองหัวข้อนะคะ คือ

- เฮยเสียจื่อใส่เสื้อผ้าให้เซี่ยอวี้ฮัว (สารภาพว่าตรงนี้แอบอ่านใส่เป็นถอดด้วย #แค่ก)
- เซี่ยอวี้ฮัวใส่ชุดผู้หญิง

สุดท้ายนี้ถ้าแต่งแล้วไม่ตรงไม่ถูกใจก็ขอโทษล่วงหน้าด้วยค่า ; v ; #โค้ง


----------------------------------------------------------------------------------------

The Unusual Dress ?

เซี่ยอวี่ฮัวยืนอยู่ในห้องทรงกลมกว้างยี่สิบเมตร มองภาพสะท้อนของตัวเองในมุมต่างๆจากกระจกบานใหญ่กลางห้องสามบาน


วันนี้เขาแตกต่างไปจากเคย ไม่ใช่แค่เพราะเสื้อเชิ้ตต่างสี ไม่ใช่แค่เพราะเปลี่ยนโทรศัพท์มือถือ และไม่ใช่แค่เพราะเปลี่ยนทรงผมให้กลายเป็นทรงแปลกประหลาด


แต่เป็นเพราะเสื้อที่เขาใส่วันนี้เป็นลายลูกไม้สีขาวประดับประดาทรงผู้หญิง กางเกงขายาวที่มักจะใส่เป็นปกติถูกเปลี่ยนเป็นกระโปรงสั้นสีชมพูที่ปกปิดได้มิดเพียงแค่ต้นขา ตรงเข่าคือถุงเท้ายาวสีขาวนวลไล่ลงไปจนถึงรองเท้าส้นสูงสีน้ำเงินที่เส้นหนังของมันรัดข้อเท้าได้อย่างพอดิบพอดี และด้านหลังเส้นผมยาวสลวยทอดเลยกลางหลังไปจนถึงเอว มันเป็นวิกที่สั่งทำจากเส้นผมจริงๆของเขาเอง


ใบหน้าที่ยิ้มอย่างเยือกเย็นให้กับกระจกถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางที่ไม่บางและไม่หนาจนเกินไปนักตามประสาคนที่คุ้นชินกับการแต่งหน้าอยู่แล้ว กำไลข้อมือถูกสวมให้เข้ากันกับชุดเสื้อกระโปรงทำให้ยิ่งน่ารักดูดีขึ้นกว่าเดิม เซี่ยอวี่ฮัวพินิจพิจารณาตัวเองในกระจก ........เป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบ


........เพียงแต่......... เขาก้มลงมองหน้าอกตัวเอง .........ยังคงขาดอะไรไปอีกนิดหน่อย.......


เสียงเตือนข้อความเข้าของโทรศัพท์ดังขึ้นภายในห้องแต่งตัว คุณชายเก้าแห่งบ้านสกุลเซี่ยถอนหายใจก่อนจะยกขึ้นมาเปิดดู มีข้อความเก่าเป็นงานของตระกูลอันหนึ่ง ส่วนอีกข้อความมาจากคนที่เขานัดไว้ ส่งมาว่าใกล้จะถึงที่หมายแล้ว


.......เอาล่ะ...... เขากระชับปกเสื้อ ......คงต้องเร่งมือกันเสียหน่อยแล้ว








ไม่ว่าอย่างไร ก็ไม่เคยจะคุ้นชินกับบรรยากาศน่ารักๆในร้านกาแฟเสียทีสิน่า


เฮยเสียจื่อยิ้มแห้งขณะมองไปรอบร้านที่เขานั่งอยู่ มันถูกประดับประดาไปด้วยของน่ารักตามเทศกาลซึ่งทำให้เขาที่ใส่ชุดหนังและแว่นตาดำนั่งอยู่ในร้านดูแปลกตาไปในทันที มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งจากอีกฟากของร้านจ้องเขาแล้วก็วิ่งหนีไปหาพนักงานที่บริการอยู่ตรงเคาน์เตอร์ ซุบซิบกันขณะส่งสายตาไม่ไว้วางใจมาทางนี้ให้เห็นอย่างโจ่งแจ้ง


เขายกกาแฟสีชมพูตามธีมร้านขึ้นมาดื่มอีกอึกหนึ่ง กลอกตาไปมาขณะเริ่มรู้สึกตัวถึงพนักงานร้านที่จับจ้องเขาด้วยความหวาดระแวงกระซิบกระซาบกันอยู่รอบๆ แต่จะว่าอย่างไรดี ถึงเขาทำอะไรพวกนั้นก็คงไม่กล้าจะมาจับตัวเขาอยู่ดีล่ะมั้ง (เว้นแต่จะโทรไปหาตำรวจ ซึ่งมีสิทธิ์เป็นอย่างนั้นสูงมาก)


ว่าแต่…สายไปสิบนาทีแล้ว


เขาเขี่ยกาแฟในแก้วไปมา เหลือบเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน เธอมองหาไปรอบร้านสักพักแล้วเดินเข้ามาใกล้ จากนั้นก็ทรุดตัวลงนั่งที่ตรงข้ามเขาด้วยใบหน้าเฉยเมย ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาตอบข้อความภายในนั้น เฮยเสียจื่อเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ เอ่ยทัก “ขอโทษนะครับ ที่ตรงนี้มีคนนั่ง…”


แล้วถ้อยคำก็สะดุดไป เมื่อหญิงสาวตรงหน้าเงยขึ้นมายกยิ้มหวานให้ มันเป็นรอยยิ้มที่เขาเคยบอกคุณชายฮัวว่ามีเสน่ห์ เพราะมันทำให้ไฝใต้ตากระจ่างชัดขึ้น และทำให้เขาแทบหยุดลมหายใจ


เฮยเสียจื่อนิ่งไปสักพัก


แล้วแก้วกาแฟก็ตกลงพื้นดังลั่นร้าน


'หญิงสาว'คนนั้นเท้าคางมองอีกคนที่นิ่งไปแล้วยกยิ้มขำ แทบจะหัวเราะออกมา ก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆร้านก็เห็นสายตาไม่ไว้วางใจที่มากขึ้นกว่าเดิม จึงเรียกพนักงานให้มาเก็บเศษซากแก้วกาแฟให้ แล้วก็คิดในใจ .........อืม ก็นับว่าแผนการประสบความสำเร็จแล้วล่ะนะ........


…ส่วนปัญหาที่ว่าจะมีคนอื่นจับได้นอกจากเฮยเสียจื่อ นับเป็นอีกเรื่องหนึ่ง


รอจนกระทั่งนายแว่นดำตรงหน้าขยับตัวยุกยิก คุณชายเซี่ยก็หุบยิ้มลง ก้มลงตอบข้อความงานประจำตระกูลในมือถือที่ส่งมาเมื่อเช้าต่ออย่างไม่สนใจอะไรมากนัก เมื่อตอบเสร็จก็เงยขึ้นมาเห็นแววตาพราวระยับมาจากอีกฟากหนึ่งของโต๊ะ ตามมาด้วยคำถามจากน้ำเสียงกวนประสาทของอีกฝ่าย


“คุณชายครับ ทำไมถึง...... อ่า แต่งหญิงมาล่ะครับ”


ชายหนุ่มในคราบหญิงสาวหันไปดูเมนู “ฉันว่าจะสั่งคาปูชิโน่สักแก้วหนึ่ง นายเอาด้วยไหม ?”


สายตาของเบื้องหลังแว่นดำไล่ลงไปที่เท้า “แล้วคุณชายใส่ส้นสูงมา เดินได้หรือครับ”


“ฉันว่าสั่งเค้กมาอีกชิ้นหนึ่ง ก็ท่าจะดีนะ”


“แล้วชุดกระโปรง........”


“เฮยเสียจื่อ” คุณชายเก้ายกยิ้มกว้าง “นายเคยนั่งดื่มกาแฟอยู่ดีๆแล้วก็ตายไหม ?”


นายแว่นดำสะดุ้งเฮือก ตัดสินใจถอยฉากยกยิ้มแห้งให้แล้วก้มหน้าก้มตาดูดน้ำในแก้วตัวเองต่ออย่างขะมักเขม้น สัญญาณเตือนอันตรายภายในหัวดังปี๊บๆไม่หยุดเมื่อเห็นคุณชายยกขาขึ้นไขว่ห้าง เผยรอยยิ้มหวานทรงเสน่ห์อีกครั้งแต่แผ่รังสีอำมหิตอย่างน่ากลัวที่สุดมาให้เขา


แต่สักพัก ความน่ากลัวก็หยุดลง


“ฉันจำได้ว่านายเคยบอกว่าอยากเห็น” เสียงหวานกล่าวขึ้นมาลอยๆจนคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งเลิกคิ้วมองตาม


“ครับ ?”


“ก็ตอบคำถามแรกที่นายถามฉัน…ว่าทำไมถึงแต่ง”


พูดจบคนสวยก็ก้มลงไปกินเค้กที่สั่งมาเมื่อครู่ต่ออย่างไม่รู้ไม่ชี้ ทิ้งให้อีกคนนิ่งไป เบิกตากว้างราวกับระลึกอะไรขึ้นได้ แล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ “เป็นเกียรติจริงๆที่คุณชายยอมแต่งหญิงมาในวันเดทของเรา”


“วันเดทอะไรกัน” สาวสวยดูดน้ำอีกอึก “ก็แค่คุยงาน”


“แล้วแค่คุยงาน” นายแว่นดำทวนคำ ยกยิ้ม “ทำไมหลังจากนี้ถึงชวนไปที่บ้านล่ะครับ”


แล้วเขาก็ได้สายตาคมตวัดฉับกลับมาเป็นคำตอบ เซี่ยอวี่ฮัวเลิกคิ้ว ไม่พูดอะไร แต่ไพล่กล่าวไปอีกเรื่อง “เลิกเรียกฉันว่าคุณชายได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นก็มองว่าฉันเป็นพวกวิปริตกันพอดี”


เฮยเสียจื่อหัวเราะเบาๆ “แต่ถึงจะวิปริต” ไล้มือไปยังเส้นผมยาวสลวยที่มาจากวิกที่อีกฝ่ายใส่อยู่ แล้วยกมันขึ้นมาจุมพิตแผ่วเบา “ก็ใช่ว่าจะมีแต่คนไม่ชอบ”


หญิงสาวตรงหน้านิ่งไปก่อนจะเผยรอยยิ้มประหลาด นัยน์ตาคู่สวยทอประกายขณะมองคนตรงหน้าที่ยังไม่ละออกไป เลิกคิ้วขึ้นพลางเอ่ยตอบ “นี่สินะ ที่เขาว่าคนวิปริตมักจะชอบคนวิปริตด้วยกัน”


แล้วคนสวยก็ลุกขึ้นจากโต๊ะ สะบัดตัวเดินไปอย่างไม่เหลียวหลัง แต่กลับทิ้งคำพูดทิ้งท้ายไว้ “ไปทำงานได้แล้ว”


เฮยเสียจื่อยิ้มตอบก่อนจะถอนใจ คุณชายใช้งานเขาหนักทุกทีสิน่า


แต่ก็เอาเถอะ งานที่ว่า อันที่จริงแล้วก็ไม่ได้หนักหนาอะไรนัก


......ก็แค่ไปจัดการพวกที่รกหูรกตาตระกูลเซี่ย ตระกูลอู๋ และตระกูลฮั่ว ก็เท่านั้นเอง


“ว่าแต่คุณชายครับ”  นายแว่นดำถามหลังจากจ่ายเงิน และเดินตามคนสวยของเขาออกมาทัน “จะไปทั้งชุดอย่างนี้จริงๆหรือครับ”


เซี่ยอวี่ฮัวยกยิ้มตอบ “แล้วใครว่าฉันใส่มาแค่ให้นายดูล่ะ ?”








รองเท้าส้นสูงกระแทกหน้าคนไปหลายคนแล้ว ตามด้วยพลองที่คุณชายยังคงใช้ได้อย่างคล่องแคล่วทั้งยังอยู่ในร่างผู้หญิง หลังจากเห็นพวกอันธพาลกระเด็นไปหลายคน เฮยเสียจื่อก็เผลอยกยิ้มขำ พวกที่โดนคุณชายอัดถ้าไม่ตายก็คงเลี้ยงไม่โต


ที่คุณชายแต่งเป็นหญิงก็มีสาเหตุอยู่ นอกจากที่บอกว่าแต่งเพราะเขาอยากเห็นแล้ว ยังเป็นเพราะการที่นานๆทีคุณชายจะออกมาจัดการคนเพื่อยืดเส้นยืดสายก็ต้องมีการปลอมตัวบ้าง หากไม่ได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ตัวเองบ้างเลยและมีคนอื่นจำได้ขึ้นมา คงจะเป็นเรื่องที่ไม่ดีนัก ทั้งในด้านชื่อเสียงตระกูลและปัญหาที่จะตามมาในภายหลัง


ยังคงเหลือคนอยู่ประมาณไม่กี่คนให้พวกเขาจัดการ ซึ่งเขาก็เห็นว่าเป็นเรื่องดี เฮยเสียจื่อยกศอกขึ้นกระแทกหน้าอีกคนหนึ่งก่อนจะเดินสบายๆไปหาคุณชายเก้าที่กำลังจัดการกับอีกสองคนสุดท้าย คนหนึ่งถูกส้นสูงกระแทกเข้าอย่างจังตามด้วยพลองฟาด ส่วนอีกคนก็โดนขาเรียวฟาดเข้าที่กลางลำตัวแล้วก็โดนหมัดตรงเข้าที่หน้าจนลงไปนอนกองกับพื้น เฮยเสียจื่อมองแล้วก็ยกยิ้ม ถอดเสื้อคลุมหนังด้านนอกแล้วคลุมให้กับอีกคนที่ยังคงหอบจากการอัดคนเมื่อสักครู่ เลือดเปรอะไปตามเสื้อขาวลายลูกไม้ที่คนใส่คงจะเลือกมันมาเป็นอย่างดี


“เหนื่อยไหมครับ… คุณชาย ?”


คนสวยทอดสายตาคมมองตอบ นิ่งไปสักพักจนหายเหนื่อยแล้วจึงกล่าวออกมา “ก็บอกว่าอย่าเรียกคุณชาย” เบ้หน้าขณะยกเสื้อคลุมขึ้นมาเช็ดเลือด “เหม็นเหงื่อ”


นายแว่นดำหัวเราะให้กับปฏิกิริยานั้นก่อนจะทอดมองคนตรงหน้าที่เหงื่อยังคงไหลโซมกาย ใบหน้าสวยที่ตกแต่งไปด้วยเครื่องสำอางก็ยังคงสวยอยู่เหมือนเดิม แต่มันก็แฝงไปด้วยร่องรอยอิดโรยจากการโหมงานหนัก โดยเฉพาะบ่าเล็กๆของคุณชายที่ภาระข้างบนบ่านั่นช่างหนักเหลือเกิน


แต่ถึงอย่างนั้น ไม่ว่าเจ้าตัวจะเหนื่อยแค่ไหน ก็คงไม่ยอมปริปากออกมาอยู่ดี


“แล้วหลังจากนี้” นายแว่นดำฉีกยิ้มกว้าง นัยน์ตาพราวระยับ “จะให้ไปที่บ้านไหมล่ะครับ”


ผู้นำแห่งสกุลเซี่ยมองเขาแล้วเลิกคิ้วตอบ ไม่พูดอะไร แค่เดินเข้ามาใกล้แล้วใช้ปลายนิ้วเรียวเกี่ยวหูเข็มขัดกระชากเข้าหาตัว สบโอกาสที่เขาผงะไปแนบริมฝีปากเข้าบดเบียดแน่นเป็นคำตอบ เฮยเสียจื่อมองขนตายาวพริ้มที่ระอยู่บนใบหน้าตัวเอง แล้วก็กดจุมพิตเข้าทาบทับหา เผยรอยยิ้มพึงใจ


และเพราะการที่คุณชายไม่ยอมปริปากพูด จึงต้องทำให้เผยความรู้สึกออกมาด้วย‘การกระทำ’แทน


เขารู้ดี เห็นมาตั้งแต่เด็กว่าคนตรงหน้าเป็นคนอย่างไร ทั้งสวยงาม ทั้งอ่อนหวาน แต่ก็ดื้อดึงและปากแข็ง สมกับเป็นคนสกุลเซี่ย สมกับเป็นลูกศิษย์เอ้อร์เยว่หง แต่การที่คนตรงหน้าเก็บงำทุกอย่างไว้ในใจนั้น ทำให้เขากลัวว่าสักวันอีกฝ่ายจะพังทลายลงไปจริงๆ


ดังนั้นในตอนนี้ ถึงจะออกหน้าฉากไม่ได้ เฮยเสียจื่อก็คงทำได้แค่อยู่เคียงข้างคุณชายของเขา


และเท่านั้น


ก็คงเพียงพอแล้ว

- END -

[Cathareen]

โฮกกกก ฮากกกก แฮกกกกกก คุณช๊ายยยยยยย =////[]///= #กำเดาหยดแหมะๆ
คุณชายคนสวยของนายเฮยเซ็กซี่มากๆเลยก๊ะ
เสี่ยวฮัวควีนมากๆ ชอบตรง “นายเคยนั่งดื่มกาแฟอยู่ดีๆแล้วก็ตายไหม ?”
=/w/= แฮก แค่เห็นคุณชายร่างนี้ก็ตายแล้---