[Drabble] #dmbjdaily (Mistletoe) Baldr [เสี่ยวฮัว+อู๋เสีย]

[Naitear]

Title : Baldr
Fandom : 盗墓笔记 [บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน]
Pairing : No Pairing
Rate : PG





---------------------------------------------------------------------------------------------------------





“วันนี้ที่บ้านฉันมีจัดงานคริสต์มาสอีฟกัน เสี่ยวฮัว นายสนใจมามั้ย ?”


แว่วเสียงครึกครื้นของกลุ่มคนและงานเทศกาลมาจากปลายสาย เซี่ยอวี่ฮัวขยับยิ้มให้กับคำถามนั้น ลมหายใจบางเบาของตนกลายเป็นสีขาวด้วยอากาศที่หนาวเย็นจนแทบจะกรีดผิวของเมืองปักกิ่ง


เขาตอบ “ขอโทษที วันนี้ไม่ว่างน่ะ”


“…งั้นเหรอ” อู๋เสียตอบรับ น้ำเสียงบ่งบอกถึงความเสียดาย “ยังไงฉันก็จะจัดงานถึงพรุ่งนี้ ถ้านายทำธุระเสร็จเมื่อไหร่ก็มานะ”


“อืม” เซี่ยอวี่ฮัวส่งเสียงตอบในลำคอ ขยับยิ้มอีกครั้งหนึ่ง “ขอบใจ”


และหลังจากวางสายโทรศัพท์ รอยยิ้มนั้นก็หุบลง


เซี่ยอวี่ฮัวกระชับเสื้อโค้ทให้เข้ากับตัว วันนี้เขาไม่ได้ใส่สีชมพูมาด้วยอย่างทุกทีจึงรู้สึกไม่คุ้นชินนัก แต่ก็อย่างที่เขาเคยว่าไว้ สีชมพูที่เขาใส่มันซึมซับบรรยากาศแห่งความตายมามากเกินไป จนขัดกับความตั้งใจตอนแรกเริ่มที่เขาใส่สีนี้ไปเสียแล้ว


และเทศกาลแห่งความสุข ก็ไม่เหมาะกับคำว่าความตาย


เขาเดินไปท่ามกลางผู้คน รอบข้างประดับประดาไปด้วยต้นคริสต์มาสและกล่องของขวัญสีแดงสลับเขียวไปจนเกือบหมดแล้ว และในอีกด้านหนึ่งของร้านค้า มีมิสเซิลโทช่อใหญ่แขวนอยู่


ตำนานของมิสเซิลโทกล่าวไว้ หากหญิงสาวคนใดที่ไปยืนข้างใต้มิสเซิลโทและได้จุมพิตกับชายหนุ่มผู้เป็นรักแท้ จะได้ครองรักชั่วนิรันดร์


แต่ผู้ที่คิดตำนานนั้น คงจะไม่ได้รู้เลยว่าเทพแห่งความสุข ถูกฆ่าด้วยลูกธนูที่ทำจากมิสเซิลโท


เซี่ยอวี่ฮัวหยุดลงตรงหน้ามิสเซิลโทช่อใหญ่นั้น มือเรียวไล้ไปจับใบไม้หยักแหลมคมและกิ่งก้านของมัน สัมผัสที่ได้รับช่างหนาวเหน็บและเย็นเฉียบ


ไม่ว่าตำนานของมิสเซิลโทจะว่าไว้อย่างไร มันก็ช่างไร้ความหมายเมื่อที่ตรงนี้ไม่มีใครที่จะยืนอยู่ข้างๆเขาเพื่อรับฟังมัน


ชายหนุ่มพ่นลมหายใจสีขาวออกมาอีกครั้ง เขายืนอยู่ตรงนั้น ท่ามกลางผู้คน แต่รอบข้างกลับโดดเดี่ยวและอ้างว้าง




.....แต่ไม่เป็นไร..... เขาคิด .....ไม่เป็นไร.....




.....เพราะการมีเพื่อนนั้น เจ็บปวดกว่าการอยู่คนเดียวมากมายนัก.....





.
.
.

... 236 days left ...

.
.
.

END.


-------------------------------------------------------------------------------------------------


TALK. : แดรบเบิ้ลนี้เกิดขึ้นมาการที่ไปอ่านฉากที่เสี่ยวฮัวคุยกับนายน้อยในเล่มแปดใหม่ค่ะ ส่วนตัวคิดว่าถึงคุณชายจะให้ความช่วยเหลือนายน้อยในเกือบทุกเรื่อง แต่ก็คงไม่ให้ใจขนาดนั้น "เพื่อไม่ให้ต้องเสียใจ เพื่อให้ฉันสามารถทอดทิ้งคนอื่นได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ ฉันจะมีเพื่อนไม่ได้ ฟังดูน่าขันใช่ไหม?"
ถึงในทรานส์หนึ่งวันของเซี่ยอวี่ฮัว คุณชายจะไปร่วมแจมปอกแห้วกับเขาด้วยก็ตามเถอะ.. แต่เราคิดว่าก็คงไม่ได้เข้าร่วมไปเสียทุกเรื่อง เป็นการป้องกันตัวเองอย่างหนึ่งค่ะ
และในตอนสุดท้ายที่เสี่ยวฮัวบอกว่าการมีเพื่อนเจ็บปวดกว่าการอยู่คนเดียว เพราะเรามองว่าก่อนหน้านั้นเสี่ยวฮัวคงเจอกับการสูญเสียมามากค่ะ เพราะสูญเสียมาก จึงได้รับบทเรียนมาก ดังนั้นเพื่อไม่ให้ตนเองเจ็บปวด จึงเลือกที่จะไม่มีเพื่อนตามที่ปู่เคยสอนมาตลอด
ส่วนเรื่องที่บอกว่า "เทพเจ้าแห่งความสุข ถูกฆ่าด้วยลูกธนูที่ทำจากมิสเซิลโท" มาจากนี่ค่ะ >> ตำนานเทพเจ้าโลกิ
เล่าคร่าวๆก็คือเทพเจ้าบัลเดอร์(Baldr)ที่เป็นเทพเจ้าแห่งแสงสว่างและความสุข ถูกฆ่าโดยเทพเจ้าโลกิโดยใช้กิ่งของต้นมิสเซิลโท ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ไม่เคยสาบานว่าจะไม่ทำร้ายบัลเดอร์ค่ะ
และเราก็เอาชื่อเทพเจ้าบัลเดอร์มาตั้งเป็นชื่อฟิคค่ะ "Baldr" ไหนๆก็เป็นเทพเจ้าแห่งความสุขนี่เนอะ คงจะดลบันดาลให้หนุ่มๆในเรื่องของเรามีความสุขกันได้บ้าง
ส่วนที่ว่าทำไมถึงเป็นเทพเจ้าโลกิ...........เราก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะ อิ v อิ

ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ค่ะ

[BleuOnMine]

เสี่ยวฮัวในเล่ม 8 เป็นแบบนี้จริงๆค่ะพี่ไนร์ ; v ; ชอบพูดเหมือนประชดชีวิตตัวเองยังไงก็ไม่รู้
มันให้ความรู้สึกเหงาๆจนอยากจะวิ่งเข้าไปปลอบค่--- #หือ??
เราว่ายังไงเสี่ยวฮัวก็คิดว่านายน้อยสำคัญอยู่แล้ว (ไม่งั้นคงไม่วิ่งไปช่วยเขาทั้งๆที่ปากบอกว่าช่วยได้แค่นี้หรอกค่ะ #แค่ก)
บางทีถึงจะบอกว่าไม่ไปสุดท้ายก็อาจจะไปอยู่ดีนั่นแหละค่ะ ถถถถถ
โอย ไม่รู้จะเม้นอะไรเลยค่ะ มันรู้สึกอึดอัดๆอยู่ในอก แงงง T v T อย่าทำร้ายจิตใจตัวเองมากสิคะคุณชายเก้า ด้วงเจ็บด้วย ถ้าด้วงเจ็บหนักจนทนไม่ไหวคุณชายต้องรับผิดชอบนะคะ! #เอ๊ะ #พลองบินมาจากไหนนะคะ?
ปล. ปกติชอบตำนานนอร์สและเมนเทพโลกิเป็นพิเศษอยู่แล้วด้วยค่ะ โอย รักเลย 5555

[Mill]

ฮือออออออ คุณชายยยยยย
เห็นภาพคุณชายที่เดินอยู่ท่ามกลางบรรยากาศแห่งความสุข
แต่ตัวคนเดียว......
เห็นคุณชายยิ้มขื่นๆให้กับตัวเอง กับช่อมิสเซิลโท
มันทั้งดูเท่แล้วก็เหงาไปพร้อมกันเลย
แบบว่า ก็นี่เป็นสิ่งที่เลือกแล้วด้วยตนเองนี่นา
ถึงจะดูดื้อรั้นและมีทิฐิ แต่ก็ดูเข้มแข็งไปพร้อมๆกัน
เสี่ยวฮัว นายที่ต้องแบกรับความเข้มแข็งนั้นไว้น่ะ
รู้สึกว่าเป็นอะไรที่สุดยอดมากเลยนะ
รักผู้ชายคนนี้จริงๆเลยให้ตายสิ U U,,

อ่านฟิคนี้ท่ามกลางบรรยากาศอันหนาวเหน็บ(ของแอร์..)
คือเป็นอะไรที่เข้ากันมากอะ 5555

[MinMin]

เสี่ยวฮัววววววววววว
ก็เข้าใจนะว่านานอาจจะเจออะไรมาเยอะเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียวมากกว่า...มันอาจจะกันนายไม่ให้เจ็บปวด แต่มันก็กันนายออกจากความสุขด้วยนะ

ฟีลเหงาๆเศร้าๆทั้งที่เป็นเทศกาลแห่งความสุขแท้ๆ...

[Tang_An-An]

ทำไมเสี่ยวฮัวมาม่าเช่นนี้ล่ะลูก โฮ...โอ๋..มาหาป้ามา5555

[Ak_Zokyo]

คุณชายเปลี่ยวๆมองมิซเซิลโทลเฟงาๆนี่มันแบบหล่อกร๊าวดีแท้ค่ะ ฮรุม ทำเป็นเท่นะ เขาชวนแล้วไม่ไปนะ แอบเห็นด้วยหะพี่มินว่าทำแบบนี้อาจจะกันนายจากความเจ็บปวดได้ แต่ก็ทำให้พลาดคงามสุขหลายอย่างเหมือนกันน้า

ส่วนตัวคิดว่า คนที่พูดเรื่องแอบจูนิเบีย--*แค่ก* เรื่องอย่างไม่อยากมีเพื่อนขึ้นมาได้ ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกอะไรอยู่ดีค่ะ คุณชายอาจจะเข้มแข็ง ไม่ได้คิดอะไร โอเคกับชีวิตกะเส้นทางแบบนี้ แต่ในเวลาที่อ่อนแออาจจะมีนึกประชดอยู่บ้าง บอกแล้วว่าผู้ชายคนนี้ซึนเดเระที่สุดในเรื่องแล้ว /จากฟิคหน่วงคอมเม้นท์ซะมิ้งเลย

[kisekito_on]

อ่านแล้วรู้สึกถึงกำแพงที่คุณชายสร้างขึ้นมาปิดกั้นตัวเองจากคนรอบข้างเลยค่ะ
เห็นแล้วเศร้าเล็กๆ แอบคิดย้อนไปว่าเจ้าบ้านตระกูลเซี่ยไม่เกิดเรื่องไปซะก่อน
เสี่ยวฮัวต้องโตมาเป็นเพื่อนรักคู่หูของนายน้อยแน่ๆ
เป็นคุณชายเซี่ยผู้สุภาพและอ่อนโยนที่ทุกคนอยากเป็นมิตร
อะไรประมาณนี้อ่ะนะ (แต่คงไม่เทียนเจินเท่านายน้อย ฮ่าๆๆๆ)

[faliona01]

ซึนเดเระเพื่อเธอผู้เดียว.... (เสี่ยวฮัว : ไม่ช๊าย!!!!!!!!!!!!!)

สงสารเสี่ยวฮัวเหลือเกิน ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ใครก็ได้เอาความรักและความอบอุ่นป้ายใส่เสี่ยวฮัวเยอะๆทีคะ
(พยายามสาดใส่ แต่ไม่เป็นผล)

เสี่ยวฮัว...... เรารักนายมากกว่าตาจางนิดนึงเเล้วน๊า!!!
(แล้วก็โดดลงจากเรือผิงเสีย ก่อนจะปีนกลับขึ้นมาอีกครั้งอย่างหน้าไม่อาย)

V-V"