[OS] #dmbjdaily (Halloween) Trick or treat [ผิงเสีย]

[susuwatari]

291 Days Left

------------------

Trick or treat
Paring: ผิงเสีย
Rate : PG
       คำเตือน- โปรดใช้เรือและแพในการรับชม

เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมประตูร้านที่เพิ่งปิดไปเมื่อซักครู่เปิดออก ผมกับหวังเหมิงและนายเมินโหยวผิงที่เก็บของปิดไฟหมดเตรียมตัวปิดร้านหันไปมองต้นเสียงเป็นตาเดียวกัน ในร้านที่มืดสนิทนั้นแสงไฟสีส้มค่อยๆสว่างขึ้นขณะที่ประตูกำลังเปิดออกช้าๆพร้อมกับคนรูปร่างประหลาดเดินเอียงเข้ามา เงาจากแสงไฟบนถนนที่อยู่ด้านหลังส่องให้เห็นว่าร่างนั้นมีศีรษะใหญ่โตรูปร่างแปลกประหลาดเกินกว่าจะเป็นมนุษย์ มันยืนจังก้าเท้าสะเอวนิ่งได้ยินแต่เสียงหายใจฟืดฟาดๆดังก้องไปทั่วร้าน หวังเหมิงที่ยืนอยู่เป็นใกล้ที่สุดถึงกับร้องจ๊ากวิ่งเข้าไปหลบหลังตู้อัตโนมัติ ผมว่าผมรู้สึกคุ้นกับรูปร่างแบบนี้ยังไงก็ไม่รู้

เมื่อเห็นพวกเรายืนค้างเจ้าตัวประหลาดก็เริ่มเต้นยักย้ายสะโพกด้วยท่าทางแปลกๆดูแล้วน่าเกลียดเป็นที่สุด ผมขมวดคิ้วพอทำท่าจะเดินไปเข้าดูใกล้ๆ นายเมินโหยวผิงก็หรี่ตาจับมือผมดึงให้เข้าไปหลบด้านหลังก่อนจะเคลื่อนตัวไปหาเป้าหมายด้วยความรวดเร็ว

เปรี๊ยะ

ผมไม่ทันเห็นว่านายเมินโหยวผิงทำอะไรแต่นาทีต่อมาเสียงของแตกร้าวก็ดังขึ้น แล้วหัวใหญ่ๆของร่างปริศนาก็ร่วงหล่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเกลื่อนพื้น หน้าตาอวบอูมที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น “เฮ้ย นายอ้วนหวังนี่นา” ผมตะโกนลั่นร้านสั่งให้หวังเหมิงรีบเปิดไฟ

หลอดไฟยาวเหนือศีรษะกระพริบสว่างขึ้นเผยให้เห็นร่างอ้วนๆกำลังยืนหัวเราะพุงกระเพื่อมเพราะชอบใจที่หลอกให้พวกเราตกใจได้สำเร็จ แม่งมามุกเดิมเป๊ะ “น้องเสี่ยวเกอยังฝีมือยอดเยี่ยมไม่เปลี่ยนเลยนะ” เขาออกปากชมเมินโหยวผิงที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่ตรงหน้าพร้อมตบบ่าแรงๆ “เล่นบ้าอะไรของนายวะ ฉันหัวใจเกือบวาย ผมเดินไปยืนข้างๆ “อ้าว ก็พรุ่งนี้วันฮาโลวีนแล้วไงเทียนเจิน อะไรกันนี่นายไม่แต่งร้านให้เข้ากับเทศกาลสักหน่อยเหรอ” นายอ้วนมองสำรวจไปรอบๆร้านของผมแล้วส่ายหน้าท่าทางปลงๆ

“ฮาโลวีนกับผีนายสิ ร้านฉันขายท่าเปิ่นนะไม่ได้ขายบ๊ะจ่าง จะได้ต้องแต่งผีรับลูกค้า” ผมตอบแล้วกุมหัวพลางสูดหายใจเข้าลึกๆ “ระดับนายผ่านกรวยมาก็เยอะแยะจะมากลัวอะไร๊ ไปไปหาอะไรกินกัน ฉันอยากกินหมูตงพอ” นายอ้วนรวบรัดตัดตอนกะจะหาเรื่องให้ผมเลี้ยงข้าวเขาอีกแน่ ผมพยักหน้าให้หวังเหมิงกลับไปก่อน หมอนั่นเดินออกจากร้านไปแล้วแต่ก็ยังเหลียวหลังมามองนายอ้วนเป็นระยะด้วยท่าทางไม่ไว้ใจ ส่วนนายเมินโหยวผิงจัดการเอาไม้กวาดพร้อมที่ตักผงออกมาเก็บกวาดซากไหดินเผาอันเป็นตำนานให้เรียบร้อย

เราสองคนย้ายที่ไปยืนคุยกันหน้าร้านรอเมินโหยวผิงล๊อคประตูให้เรียบร้อย มาหาฉันถึงนี่นายว่างรึไง ผมทักขึ้นเพราะหลายปีมานี้ร้านขายของเก่าของนายอ้วนค่อยๆมีลูกค้าเพิ่มขึ้นๆจนแทบไม่มีเวลาหนีไปลงกรวยเหมือนเมื่อก่อน “โชคดีมีเถ้าแก่ใหญ่มาเหมาของไปเกือบเกลี้ยงร้าน เห็นว่าจะเปิดโรงแรมที่อเมริกา” นายอ้วนเปิดปากโม้ยาวๆให้ฟัง “นายเลยออกตระเวนเที่ยวใช่ไหมล่ะ นี่นายมีเงินเป็นฟ่อนแล้วคราวนี้นายเลี้ยงฉันมั่งสิ”  

นายอ้วนยังไม่ทันจะเปิดปากตอบ เมินโหยวผิงที่ล๊อคประตูเสร็จเรียบร้อยก็ก้าวเข้ามายืนข้างๆผมเสียก่อน พวกเราเริ่มออกเดินตรงไปยังภัตตาคารเปิดใหม่ตรงหัวมุมถนน ใบของต้นหยาเจียว(แป๊ะก๊วย)ที่ปลูกเรียงกันสองข้างถนนเปลี่ยนเป็นสีเหลืองอร่าม อากาศช่วงหัวค่ำของต้นฤดูใบไม้ร่วงค่อนข้างเย็นจนผมแอบตัวสั่นจะเดินย้อนกลับไปเอาผ้าพันคอก็ขี้เกียจแล้ว พอเมินโหยวผิงหันมาเห็นก็ถอดผ้าพันคอของตัวเองมาพันให้ ผมซุกหน้าสูดกลิ่นหอมประจำตัวเขาเข้าไปในปอดแล้วอดหน้าแดงไม่ได้ นายอ้วนหวังหันมาทันเห็นเลยผิวปากแซวผมยกใหญ่

---------------

ภัตตาคารแห่งนี้ตกแต่งเป็นแนวทันสมัยซ่อนตัวอยู่ในตึกรูปทรงโบราณที่ถ้าหากไม่ลองผลักประตูเข้าไปก็จะไม่สามารถจินตนาการได้เลยทีเดียว เมินโหยวผิงที่เงียบมาตลอดทางจัดการถอดผ้าพันคอให้ผมแล้วชูนิ้วบอกจำนวนคน

หลายปีมานี้เทศกาลของประเทศตะวันตกเริ่มเข้ามามีอิทธิพลในหมู่หนุ่มสาวชาวจีนยุคใหม่ มีมุมขายชุดแฟนซีสำหรับงานปาร์ตี้ผุดขึ้นมาแทบจะทุกมุมถนน ตามห้างร้าต่างก็ตกแต่งด้วยค้างคาวปลอมบ้างฟักทองบ้างแม่มดขี่ไม่กวาดบ้างรับวันฮาโลวีนกันให้สนุกสนาน ภัตตาคารแห่งนี้ก็ตามเทรนด์กับเขาเหมือนกันด้วยการวางเทียนไขลายผีน้อยน่ารักรวมถึงประดับฟักทองแกะสลักไว้ตามมุมต่างๆ

สาวๆพนักงานเสริฟหน้าหวานในชุดแฟนซีแม่มดสาวพราวเสน่ห์เดินสวนไปสวนมาทำเอานายอ้วนหวังตื่นตาตื่นใจไม่น้อย ไอหยา ไม่นึกว่าหังโจวจะมีสาวสวยอยู่เยอะขนาดนี้ ผมตบบ่าเขาแรงๆที่หนึ่ง “งูบนหัวนายโผล่เต็มไปหมดแล้ว”  

นายอ้วนใช้ชายแขนเสื้อเช็ดน้ำลายตรงมุมปากแล้วตามแม่มดสาวสวยไปยังที่นั่งด้านใน แล้วเริ่มสั่งอาหารแบบไม่เกรงใจกระเป๋าสตางค์ของผม ถ้านายเมินโหยวผิงไม่จัดการเอื้อมมือไปปิดเมนูดังฉับก็คงจะไม่เลิก

นายอ้วนหวังถามผมเรื่องคืนพรุ่งนี้ เขาบอกว่าตัวเองมีนัดกับคนรู้จักที่ผับดังแห่งหนึ่งถ้าผมสนใจจะไปเขาจะขอตั๋วเข้างานเพิ่มให้อีกสองใบ ผมส่ายหน้าอายุอานามก็ไปใช่น้อยไปแต่งตัวเป็นผีเหมือนกับเด็กๆคงดูพิลึก “ที่ไปนี่นายจะหาข้ออ้างแต่งชุดแฟนซีเป็นตือโป๊ยก่ายไปหลอกแตะอั๋งสาวๆละสิ” ผมพูดเชิงรู้ทัน “ที่ไหนกัน เสี่ยอ้วนหล่อขนาดนี้ต้องแต่งเป็นท่านเคาท์สิ” ได้ยินแล้วผมก็ทำท่าจะอ้วกลมประชด ที่ไหนได้ไอ้หมอนี่ดันหันมาพูดกับผมด้วยหน้าตาจริงจังจนสาวเสิร์ฟที่มาเสิร์ฟอาหารถึงกับมองหน้าผมตาค้าง “อ้าว เทียนเจินท้องเหรอเนี่ย ดีใจด้วยนะเสี่ยวเกอนายกำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว ว่าแต่พวกนายตกลงกันหรือยังว่าจะให้ลูกใช้แซ่อะไร”

“นายลงกรวยจนประสาทกลับหมดแล้วรึไงวะ” ผมด่าเขาเบาๆกลัวโต๊ะข้างๆจะได้ยิน “ฉันไปมีมดลูกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ถึงจะได้ท้องได้เนี่ย เวลาคลอดจะออกมาทางไหนไม่ทราบ” นายอ้วนทำลอยหน้าลอยตาตอบว่า ก็ลงกรวยมาเยอะนี่ไง เจอเรื่องแปลกๆก็เยอะเลยถามเผื่อว่านอกจากเลือดน้องเสี่ยวเกอจะไล่แมลงสั่งผีดิบพันปีได้แล้วจะทำให้ผู้ชายท้องได้ด้วย”

ฉึก

เมินโหยวผิงที่ไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ต้นปักซ่อมลงบนเนื้อหมูตงพออย่างแรงจนผมนึกกลัวว่าจานจะร้าวต้องเสียตังค์ชดใช้เขาอีก “ดูดิ น้องเสี่ยวเกอแม่งต้องเขินแน่ๆเลยว่ะ” นายอ้วนหวังหันมากระซิบกับผม ท่าปักซ่อมโหดขนาดนั้นยังเรียกว่าเขินได้อีกเหรอวะ” ผมนึกในใจ “มันไม่ใช่แปลว่าฉี่หลิง จะกระซวกนายจนพรุนถ้าไม่หยุดพูดทำนองนั้น”

นายอ้วนยักไหล่ก่อนจะเปลี่ยนไปคุยเรื่องวงในบ้าง ในกรวยบ้างที่ได้ยินมาตบท้ายด้วยการชวนพวกผมไปลงกรวยโบราณอวบๆกรวยหนึ่งแถบภูเขาซงซานตอนหลังตรุษจีน เขาบอกว่าได้แผนที่มาจากพรรคพวก ตอนนี้กำลังศึกษารายละเอียดอยู่  ผมรับคำผ่านๆแล้วหันมาสนใจอาหารที่เริ่มทยอยออกมาตั้งเรียงกันบนโต๊ะ

หลังตบท้ายด้วยของหวานเรียบร้อยแล้วนายอ้วนก็ให้ผมแสดงหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีจ่ายเงินค่าอาหารมื้อนี้ ผมมองบิลในมือสาวสวยแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ร้านใหม่ทำเลดีราคามักสูงเป็นปกติ ผมพยายามท่องพร้อมกับควักกระเป๋าจ่ายพลางนึกว่าคราวหน้ากลับไปภัตตาคารโหลวว่ายโหลวเจ้าเก่าดีกว่า

--------------------------------

กว่าพวกเราจะแยกย้ายกันก็เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว นายอ้วนเรียกแท็กซี่จากหน้าร้านผมไปโรงแรม ส่วนผมกับเมินโหยวผิงไขกุญแจเข้าบ้านจากประตูเล็กด้านข้าง พอเข้าบ้านได้ผมก็สะบัดรองเท้าทิ้งมุ่งตรงไปห้องนอนพลางอ้าปากหาวอยากนอนเต็มแก่แล้ว

       Trick or treat

      เมินโหยวผิงที่เดินตามเข้ามาทีหลังรั้งเอวผมเข้าไปใกล้แล้วเอ่ย ไม่รู้หมอนี่ไปจำประโยคนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่ “บ้านนายสิ อย่ามาเล่นล่วงหน้าเหมือนนายอ้วนหวัง ฮาโลวีนน่ะมันพรุ่งนี้ต่างหาก” ผมผลักอกเขาเบาๆให้เลิกเล่นจะได้รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นี่ก็ดึกมากแล้วพรุ่งนี้ยังต้องเปิดร้านแต่เช้าอีก
     
      “ตอบมาก่อน”

      นายเรือพ่วงยังเล่นไม่เลิก นึกๆไปตอนเด็กหมอนี่มีชีวิตแบบไหนกันนะ นอกจากลงกรวยไปคุยเสวนากับบ๊ะจ่างแล้วจะเคยได้เล่นสนุกหลอกคนโน้นหลอกคนนี้กับเขาบ้างรึเปล่า พอคิดแบบนั้นผมก็มองสบตาเขาแล้วตอบด้วยรอยยิ้มกวนๆ
     
      Trick

     ผมคาด(เอาเอง)ว่าเขาคงจะจับตัวผมอุ้มเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาจนตาลายไปหมดเหมือนที่เคยแกล้งเล่นกันแต่คราวนี้ผิดคาดไปไม่หน่อยเพราะเขายื่นหน้าเข้ามาแล้วจูบผมเบาๆแล้วพูดด้วยดวงตาเป็นประกาย “ถ้าอย่างนั้นก็เตรียมตัวไว้”

    อืม มาแบบนี้แล้วผมก็เริ่มคิดว่าพรุ่งนี้คงจะได้วานหวังเหมิงมือขวาคนเก่งให้เปิดร้านก่อนค่อยเข้าไปตรวจบัญชีตอนบ่ายๆน่าจะทัน วันศุกร์งานคงไม่ยุ่งหรอก ยังไงช่วยหน่อยแล้วกันนะ ฉันจะลองคิดเรื่องเพิ่มเงินเดือนให้นายก็แล้วกัน
         
      -------------------------------------Fin-------------------------------------
Talk

อยากเล่นแต่ไม่มีมุกไม่รู้จะแต่งยังไงค่ะ จริงๆอยากแต่งเกี่ยวกับน้องมีมี่(ลั่วถัว)นะคะ/เรียกแบบนี้น่ารักกก แต่เจอแฟนอาร์ตนายอ้วนฮาโลวีนพอดีเลยเอามาแต่งซะเลย หวังว่าจะชอบกันนะคะ โค้งงงง

[sinnerdarker]

ตายแล้วเสี่ยวเกอ ใครสั่งใครสอนมายะ!! แล้วนี่อะไร!! นายน้อยก็ Trick เต็มที่เลย >//< หวังอะไรไว้วะคะลูก กี๊ดดดดดด /เจอตอนท้ายไอ้ที่ฮาๆนายอ้วนมามุกเก่าที่หายหมด

ว่าแต่ท้องได้ก็ดีน- /โดนเสี่ยวเกอหักคอ

[Feran.FS]

//ทุบโต๊ะปัง
โอ๊ย ตาย! ฉากต่อไปล่ะค----#แค่กๆๆ

เสี่ยวเดอนายน้อยฟิคนี้แลดูเป็นสามีภรรยา กันมากๆเลอออ

[sagacity191]

555+
พี่เมินก็มีอารมณ์แบบนี้ซินะ
อยากเล่นกับสุดที่เลิฟอะดิ

[gaaraclub]

นายอ้วนสอนมาใช่ไหมคะนายเมิน!!

จริงๆฟิคเหมือนยังไม่จบนะคะ ยังไม่รู้เลยทริคนี่ทำอะไรกั--- *เบลอประโยคนี้ไปค่ะ* 55555