[OS] #dmbjdaily (เก้า) เฝ้ามอง [ฮัวเสีย]

[karnalone]

Title: เฝ้ามอง
Pairing: เซี่ยอวี่ฮัว x อู๋เสีย
Rate: - 
Author: karnalone








.
.
.








ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่...ตั้งแต่ตอนไหน...อย่างไร












รู้สึกตัวอีกที...หัวใจของผม...มันไม่ได้อยู่กับผมอีกแล้ว












ในฐานะเจ้าบ้านสกุลเซี่ย...คุณชายเก้าแห่งเก้าสกุลใหญ่แล้ว  นับว่าไม่ควรอย่างยิ่งที่จะเผลอมอบหัวใจให้ใครไปเช่นนี้  ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นนั้นจะกลายเป็นความเจ็บปวดที่ไม่อาจดิ้นหลุด  เป็นดั่งบ่วงพันรัดแม้ขยับหนีเพียงใดก็ยิ่งรัดแน่นเท่านั้น 












เพื่อป้องกันอนาคตข้างหน้า  ปู่ของผม...เซี่ยจิ่วเย่  จึงได้วางกฎไว้สำหรับผมเช่นนั้น












แต่ดูเหมือนว่าผมได้แหกกฎนี้ไปแล้วโดยไม่รู้ตัว...และผลของมันก็ทรมานผมอยู่กระทั่งตอนนี้












เขาหลับใหลอยู่ข้างหน้าผม  ใบหน้ายามนี้ของเขานั้นดูผ่อนคลายกว่ายามตื่นมากมายนัก  ผมรู้ว่าเขาผจญกับสิ่งหนักหนามากมายเหลือเกินในเวลาที่ผ่านมา  โลกอีกใบหนึ่งที่เขาก้าวเข้ามาอย่างกะทันหันนี้ทำให้เขาเปลี่ยนไป  ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นผมทำได้เพียงยืนเคียงข้าง  เฝ้ามองนายน้อยสามค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไปโดยเงียบงัน  แน่นอนว่าไม่ว่าใครก็ตามหากได้รู้จักหมอนี่ย่อมหวังให้ความไร้เดียงสา-ที่เป็นประหนึ่งอัตลักษณ์ของหมอนี่-ยังคงเหมือนเดิม  ยังคงคาดหวังให้ผ้าขาวผืนนี้...คงไว้ซึ่งสีขาวตลอดไป  












ทว่ากาลเวลาทำให้คนเปลี่ยนไป  นั่นเป็นเหตุผลที่ดีที่สุดที่จะบอกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นนี้  












ความไร้เดียงสาอันบริสุทธิ์ของเขานั้นได้หายไปเกือบสิ้นเชิง  จิตใจที่เคยมองโลกด้วยความดีงามของเขานั้นได้ถูกเคลือบไว้ด้วยกำแพงหินที่ยากทลาย  สายตาที่เคยซื่อตรงฉายแววใสประหนึ่งหยาดน้ำค้างเวลานี้กลับถูกเคลือบบังด้วยเงาของความเยือกเย็น
















เขาคืออู๋เสียคนใหม่โดยสมบูรณ์










หากแต่แก่นแท้แล้ว...เขายังคงเป็นอู๋เสียคนเก่า  ยังคงเป็นเทียนเจินอู๋เสียคนนั้น  เพราะไม่ว่าเขาจะกดมันไว้ลึกแค่ไหน  พยายามปกปิดมันเพียงไร  ลึกลงไปในเปลือกหุ้มภายนอกของเขานั้น...ผมยังคงมองเห็นตัวตนของเขา












คิ้วที่มักขมวดเป็นปม  ปากที่มักคาบเพียงบุหรี่  บ่าที่เหยียดตรงแบกรับสิ่งต่างๆ  มือที่ตอนนี้หยิบจับอาวุธมากกว่าแผ่นกระดาษ  สองขาที่พยุงตัวตนของเขาไว้  ยามนี้ทุกอย่างดูผ่อนคลาย  ไม่ต้องฝืนทนแรงกดดันมากมายรอบด้าน  เป็นเวลาที่เขาได้พักผ่อนอย่างแท้จริง  ท่าทางของเขาช่างดูธรรมชาติ  ...และผมชอบที่มันเป็นเช่นนั้น 












ผมโน้มตัวลงไปใกล้เขาอีกนิด  ขนตายาวเป็นแพพริ้มหลับสนิท  ลมหายใจผ่อนเข้าออกเป็นจังหวะ  ริมฝีปากเผยอน้อยๆ  กลิ่นหอมเฉพาะตัวของแตะปลายจมูกของผม  ผมเกลี่ยเส้นผมให้พ้นจากใบหน้าของเขาเบาๆ  ก่อนจะก้มลงจูบบนหน้าผากของเขาเบาๆ และก้าวออกมาจากห้องๆ นั้นทันที  หากว่านานกว่านั้นอีกหน่อย  ผมอาจจะอดใจไม่ไหว












ผมรักเขา












ผมรักอู๋เสีย












ต่อให้ทุกวันนี้จะทำได้แค่กรีดร้องตะโกนให้แค่มันดังในใจของผม  ถึงจะทำได้แค่มองอยู่ห่างๆ  ทำได้แค่เคียงข้างหมอนี่ไปจนสุดทาง












แค่นั้นก็นับว่าเพียงพอแล้ว












----------------------------------------------------------












เสียงประตูปิดลงพร้อมกับเปลือกตาที่เปิดขึ้นช้าๆ  ริมฝีปากบางเม้มหากันเล็กน้อย  รอยสัมผัสเมื่อครู่ยังคงชัดเจน  อู๋เสียพลิกตัวเล็กน้อยขยับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมใบหน้าครึ่งล่างไว้ก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงอีกครั้ง












ปล่อยให้ความรู้สึกที่ตกค้างถูกความฝันพัดพาไป










.
.
.

252 day(s) left

to go before Chang Bai San

End

Talk :: สวัสดีค่ะ มาแบบมึนๆ เมาๆ มั่วๆ มาก คิดว่าหลุดคาร์แน่ๆ ขออภัยล่วงหน้านะคะ ;____;  

ฟิคนี้มาด้วยอาการอยากเขียนฮัวเสียเพราะเดลี่ "เก้า" ของวันนี้แท้ๆ  ยังไม่ได้อ่านทวน  แต่คิดว่าคงมั่วมิใช่น้อย  เนื่องด้วยตอนแรกกะจะส่งตอนเย็นพรุ่งนี้  แต่ไม่แน่ใจว่าจะมีเน็ตให้ใช้หรือไม่  เลยขอส่งตอนนี้เลยละกัน  ยินดีรับคำติชมทุกประการค่ะ  ติดขัดตรงไหนบอกได้เลยนะคะ  

ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ 

[temslaw]

หุหุ

เสี่ยวฮัวนี่เหมาะมากเลยนะกับบทพระรองนะ
อ่าชอบจังแนวๆนี้

ออกแนวรักเขาข้างเดียว ส่วนอีกฝ่ายก็แอบหวั่นไหวเบาๆ แต่ก็คงได้แต่เก็บมันเอาไว้

[Narakas]

โอ๊ยยยย หน่วงค่ะะะะ
ฮรือออออ คุณชายยยยย

[meanato]

เสี่ยวฮัวววววววว หน่วงจังเลย///รู้สึกปวดใจ

[uglygirl]

เสี่ยวฮัววววว
ฮืออออ ไม่ว่าจะอู๋เสียจะเปลี่ยนไปยังไง นายก็ยังคงมองเห็นตัวตนของเค้าสินะ
ยังรักเค้ามาตลอดสินะ คุณชายยยยยยย

[tear]

ขอตีนายน้อยได้ไหมคะ...

ทำไมทำแบบเน้!!!!!

โป้งนายน้อยแล้วววว

คุณชายยยยมาอยู่กะด้วงเถอะค่ะะะะะะ //กระพือปีกบินไล่หลังคุณชายไป แล้วโดนพลองตบดับอนาถ

[Mill]

โฮ้ยยยย ชอบจังค่ะะะะ U U
แม้อู๋เสียเปลี่ยนไป แต่คุณชายก็ยังคงมองเห็นตัวตนลึกๆนั่นอยู่ดีน้า
ชอบฟีลแบบนี้มากเลยค่ะ ไม่ต้องหวานมากมายแต่เรียบง่ายลึกซึ้ง
แค่สัมผัสบางเบาแต่เข้าไปถึงข้างใน อะไรแบบนั้น ฮือ
นายน้อยที่เหมือนจะรู้ตัวนั่นก็ชอบด้วยค่ะ