[OS] #dmbjdaily (หูกระต่าย) “Bunny” [ผิงเสีย,AU]

[Shiaeri]

Title : Bunny
Pairing : จางฉี่หลิง(กิเลน) x อู๋เสีย(กระต่าย)
Genre : ใสๆ , ดราม่า
Rate : PG

จะเรียกว่าเป็น AU ดีไหม ก็น่าจะ AU แหละ เสี่ยวเกอเป็นกิเลน นายน้อยเป็นคุณกราต่ายยย



--------------------------------------------------------------------------------------




กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...


กระต่ายตัวหนึ่งวิ่งเล่นตามเจ้าผีเสื้อน้อยจนหลงเข้ามาในป่าที่สัตว์มากมายเคยเตือนเจ้ากระต่ายไม่ให้เข้าไปเพราะมันอันตรายเกินไป


หากแต่กระต่ายน้อยก็หลงลืมคำเตือนเหล่านั้นไป มันวิ่งเข้าไปในป่าต้องห้าม เจ้ากระต่ายที่ไม่เคยออกจากบ้านไปไกลเริ่มหวาดกลัวในธรรมชาติอันลึกลับสุดจะหยั่ง แต่ก็ยังก้าวขาออกไป


เจ้าสัตว์ปุกปุยสีขาวพิสุทธิ์ไม่ได้สังเกตเลยว่าตั้งแต่เข้ามาในป่า มีสายตาคู่หนึ่งคอยจ้องมองอยู่ห่างๆ


ยิ่งกระต่ายเข้าไปลึก หนทางยิ่งลำบาก แต่คิดจะกลับก็ไม่รู้ทางกลับ จึงเดินเข้าไปลึกเรื่อยๆ แปลกใจนักที่ไม่เจอสัตว์ร้ายใดๆเลยตั้งแต่เข้ามา


ทั้งบางทีจู่ก็มีอาหารมาวางเอาไว้ นานวันเข้ากระต่ายน้อยก็เริ่มสะกิดใจและรู้สึกถึงบางสิ่งที่อยู่ห่างออกไป


คืนหนึ่งกระต่ายน้อยจึงแกล้งหลับ และเมื่อได้ยินเสียงเข้าก็กระโจนพรวดไปหมายจะคว้าร่างนั้นเอาไว้หากอีกฝ่ายรู้ตัวก็กระโดดหนีไปหลบหลังต้นไม้ในความมืด


“ท่าน....ท่านใช่หรือไหมที่คอยปกป้องข้ามาโดยตลอด”

น้ำเสียงใสยิ่งกว่าแก้วใบใดในโลกเอ่ยกับผู้ที่หลบอยู่ในความมืด กระต่ายน้อยเดินไปใกล้คล้ายต้องการรับรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นอย่างไร หากเสียงในความมืดก็ตะคอกกลับมาก่อน “อย่าเข้ามาใกล้เรา!!”



“ทำไมล่ะ ท่านคือผู้มีพระคุณของข้า ได้โปรด ให้ข้าได้เห็นท่านเถิด”

“....หากเราออกไปให้เห็น เจ้าก็จักหนีไป”


ความกังวลที่เจือมาอย่างปกปิดไม่ได้นั่นทำให้กระต่ายน้อยหลุดยิ้มออกมา “ท่านไม่ได้จำเป็นต้องกังวล ข้าจะไม่หนี ดังนั้น อย่าหลบซ่อนไปเลย”




แล้วสิ่งที่อยู่ในความมืดก็ก้าวออกมากระทบกับแสงสว่าง แสงจากจันทราอาบไล้ร่างกายที่น่าเกรงขาม ลักษณะของมันสูงส่ง สง่างาม คล้ายม้า....แต่ก็ไม่ใชม้า หากจะบอกว่าเป็นมังกรก็ยังไม่ใช่......... บางทีสิ่งนี้อาจเรียกว่า
กิเลน...




“เห็นแบบนี้ เจ้าจะยังไม่กลัวเราอีกหรือ”


หลังจากถูกรูปลักษณ์อันสง่างามดึงดูดสายตาไปเนิ่นนาน กระต่ายน้อยก็กลับสู่โลกความเป็นจริง มันส่ายหน้าแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน “ข้าไม่กลัว ไม่มีเหตุผลใดที่ต้องกลัว”



“ไม่มีเหตุผลให้ข้าต้องกลัวสิ่งที่คอยปกป้องข้ามาตลอด จริงไหม ?”


เพียงได้เห็นรอยยิ้มที่เจิดจรัสยิ่งกว่าแสงจันทร์บอกท้องฟ้า ดวงใจของผู้ยิ่งใหญ่ก็สั่นไหว คล้ายความอบอุ่นที่สอดแทรกเข้ามาดวงใจทำให้เผลอไผลไปรับความรู้สึกทีตนไม่สมควรคาดหวัง



“เจ้ากลับไปเสีย เราจะไปส่ง”


กระต่ายฟังแล้วรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ พูดออกไปอย่างตัดพ้อ “เพิ่งได้พบหน้ากันเพียงชั่วจันทร์กระจ่าง ท่านก็ไล่ข้าไปเสียแล้วหรือ!!”


“เพื่อตัวเจ้าเอง”


ดวงตาสีดำสนิทยิ่งกว่าท้องฟ้าในยามนี้สบกับดวงตาเจ้ากระต่ายทำให้เห็นแววตาที่แท้จริง ความในใจของกิเลนผู้สูงศักดิ์ที่เฝ้าปกปิดมาตลอด ‘เหงา....เราเหงาเหลือเกิน.....’


“บางที ข้าก็อยากทำเพื่อผู้อื่นบ้าง”


กิเลนเกลียดความจริงใจ ความจริงใจและตั้งใจจริงทำให้เขาไม่อาจปฎิเสธความหวังดีของใครได้ เขาเงียบไปจนกระต่ายพูดประโยคต่อมา “ผู้มีพระคุณ ให้ข้าได้ตอบแทนท่านเถิด ตลอดหลายวันท่านทำเพื่อข้ามามากมาย เพียงท่านบอกว่าท่านต้องการอะไร”



ความอบอุ่นค่อยๆแทรกผ่านเข้ามาในใจ ภาระหน้าที่อันแสนหนักอึ้งบอกให้เขาไล่เจ้าตัวปัญหาตรงหน้าออกไปจากป่าที่เขาต้องปกป้องให้เร็วที่สุด



...หากความเห็นแก่ตัวยังคงทำให้เขาทำในสิ่งที่ไม่สมควรอย่างที่สุด



กิเลนดึงกระต่ายน้อยมากอด ใบหน้านิ่งเฉยซบลงกับไหล่ของกระต่ายน้อยที่นิ่งอึ้งไปเพียงครู่ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหลังปลอบประโลมอย่างอ่อนโยน สัมผัสกลุ่มผมสีดำ



ท่ามกลางแสงจันทร์เป็นพยาน กิเลนได้บังเกิดความรู้สึกอันไม่สมควรเข้าเสียแล้ว...




...



คำขอของกิเลนมีเพียงแค่ให้กระต่ายอยู่เป็นเพื่อนเขาเพียงไม่กี่วัน เดินเที่ยวเล่นไปในป่า ชมนมชมไม้ ชมธารน้ำใสไหลเย็น หลงลืมความจริงที่ถูกทอดทิ้งไว้เบื้องหลัง


หากเวลาแห่งความสุขช่างสั้นแสนสั้น


แต่เวลาเพียงไม่กี่วันกลับถักทอสายใยอันเบาบางที่ไม่สมควรเกิดขึ้น กิเลนผู้มีหน้าที่พิทักษ์ของอย่างหนึ่งไม่สมควรมีความรัก เขาควรยุติธรรมต่อทุกสิ่ง ความรักจะทำให้ทุกอย่างเสียสมดุล


กิเลนพากระต่ายเดินมายังหน้าประตูแห่งหนึ่ง ดวงตาเศร้าหมองเหม่อมองดวงจันทร์กระถูกบดบังด้วยเมฆมืดเพียงครู่เดียวก่อนหลับตาลงแล้วหันมาหากระต่ายน้อยที่ขมวดคิ้วอย่างสงสัย “ท่านมีเรื่องอะไรจะคุยกับข้าหรอ”



“.............เรามีเรื่องที่ต้องบอกเจ้า”



“เวลาของเรา หมดลงแล้ว”



“หมดแล้ว ? ท่านจะไปไหน ? ท่านจะตายหรือ ?”


กิเลนส่ายหน้าไม่ตอบสิ่งใด มือที่สั่นเทายกขึ้นลูบหูกระต่ายด้วยความรักใคร่ เจ้ากระต่ายก็ดันหัวของมันมาซุกไซร้อยอย่างออดอ้อน สัตว์เย็นชามองกระต่ายตัวน้อยแล้วก็ปวดใจ



หากทำได้เพียงภาวนาให้เวลานี้ยืดยาวออกไป



“กระต่ายเอ๋ย หากเป็นไปได้..............”


กระต่ายรู้สึกถึงแรงที่กระชากตัวเองไปแล้วกอดเอาไว้แน่นราวไม่ต้องการจะจากไปไหน มันเหมือนกับอ้อมกอดแรกที่กระต่ายรู้สึกคือคนตรงหน้าเหนือยล้ากับภาระที่แบกเอาไว้ ต้องการใครสักคนอยู่เคียงข้างเพื่อเยียวยา หากไม่ทันได้ปลอบหรือเอื้อนเอ่ยคำใดๆ สติก็พลันดับวูบ


“เราก็อยากมีชีวิตอยู่กับเจ้าให้นานกว่านี้”




“ขอโทษนะ ....ลาก่อน”



…




จิ๊บ..จิ๊บ...


แสงจันทร์หายไปทิ้งไว้เพียงพระอาทิตย์ที่ดผล่ขึ้นมาทักทายเล็กน้อยในยามรุ่งสาง นกตัวน้อยส่งเสียงเจือยแจ้วทักทาย กระต่ายอยากยิ้มตอบกลับไป หากกลับไม่สามารถทำอะไรได้เลย



กระต่ายมองไปทางประตูบานหนึ่งที่ถูกปิดตายแล้วความทรงจำเมื่อคืนที่ผ่านมาก็ผุดขึ้นมาในหัว



เสียงของเขายังคงกึกก้องไปหายไปไหน ราวกับเขาไม่เคยหายไปจากรอบกาย หากไม่ว่าจะมองไปทางไหน ก้ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีสายตาคู่นั้นที่คอยมองมาอยู่เสมอ



ไม่มีเขาที่คอยปกป้องดูแลอีกแล้ว ไม่มี



น้ำตามากมายไหลพรุออกจากตา ยิ่งกว่าสายฝนโหมกระหน่ำ รุนแรงกว่าเกลียวคลื่นสาดซัด กระต่ายน้อยร้องไห้จนแทบขาดใจ ดวงใจที่ผูกพันไม่อาจตัดความขมขื่น และเจ็บปวดที่บีบรัดหัวใจคล้ายจะทำให้มันแหลกสลายได้ทุกวินาที



ท่านกิเลน....ท่านกิเลน...


ตัวตนของท่านยังอยู่ในความทรงจำ น้ำเสียงยังคงกึกก้อง ดวงตาที่คอยมองมาที่ข้าอย่างห่วงใยยังไม่จางหายไปไหน หากไม่ว่าจะมองไปทางใดกลับหาไม่เจอเลย


ในเวลาที่ข้าเสียใจหรือร้องไห้ ท่านมักจะดึงข้าไปกอดแล้วลูบหัวเบาๆเป็นการปลอบไม่ใช่หรือ แล้วใยครั้งนี้ท่านไม่มา ไม่ว่าตะโกนเรียกกี่ครั้ง ก็ไร้วี่แวว


ข้าไม่เคยกลัวท่าน ไม่เคยกลัวในตัวตน หรือสิ่งใดของท่าน หากวันนี้ท่านทำให้ข้ากลัว...
กลัวว่าท่านจะจากไปแล้วไม่คืนกลับมา....



“ท่านรู้รึเปล่า ว่ากระต่ายที่อยู่ตัวเดียวน่ะ มันจะเฉาตายนะ ..ฮึก”


กระต่ายน้อยซุกหัวกลับประตู พูดผ่านสิ่งนั้นผสมกับกับก้อนสะอื้นและน้ำตาที่รื้นขึ้นมาไม่ขาดสาย ในอกราวกับถูกสาดด้วยน้ำกรดหากไม่แหลกสลายไป มีเพียงความเจ็บปวดที่คงเหลือ




แม้ว่าเวลาที่เราพบกันจะสั้นแสนสั้น



แต่ท่านรู้ไหมความผูกพันมันไม่ขึ้นอยู่กับกาลเวลาเลย



หากท่านได้ยินเสียงในใจกระต่ายโง่เง่า ....โปรดกลับมาเร็วๆเถอะ



ก่อนที่จะกลับมาอีกครั้ง แล้วพบเพียงศพของกระต่ายที่เหงาตายตัวนี้

















“กระต่ายน้อย...”



The end



--------------------------------------------------------------------------------------



ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบค่ะ /กราบ
เป็นความเพ้อเจ้อของเราเอง ไม่รู้จะเข้าเดลี่ได้รึเปล่า เพราะมันเป็นกระต่ายมากกว่าหูกระต่าย ---------
ช่างเหอะ หูกระต่ายก็เป็นส่วนหนึ่งของกระต่ายแหละน่า

ยังไงก็ อย่าปล่อยให้กระต่ายเฉาตายนะคะ T v T)

254 days left!

[zerin]

ชอบAUของดาวซังงงง แอรรร๊ นึกภาพตามแล้วมันมุ้งมิ้งมากเลย น่ารักก/// ฮือ ทำไมต้องจบดราม่าด้วย กระต่ายอยู่ตัวเดียวมันจะเฉาตายนะ กิเลนบ้ารู้บ้างมั้ยย กลับมาน้าา ; - ;

[Snake_Blind]

แงงงงงงงงงงงง ท่านกิเลนนนนนน พัง(?)ประตูกลับมาหากระต่ายน้อยเดี่ยวนี้นะ เดี๋ยวเฉาตาย ทำยังไงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง TAT

[Fenrir]

ถ้ากลับมาเจอกระต่ายเฉาตายหน้าประตู ถึงตอนนั้นนายแก้อะไรไม่ได้แล้วนะเสี่ยวเกอ กลับมาาา!!

[Charmkao]

โอ้ยนายยยยย มันโซคิ้วท์ มันมุ้งมิ้งมาตลอดแล้วตัดมาดราม่ากระต่ายเฉา นายทำกันได้ลงคอ
คุณกิเลนรีบกลับมาาาาาา ถ้ามาเจอแต่ฟอสซิลกระต่ายคนเสียใจก็คือนายนะ นายปล่อยให้เขารออย่างเดียวดาย ฮรอลลลล

[SilverCloud]

กิเลนเกอทำไมใจร้าย ทิ้งตุ่ยเสียได้ลงคอ เห็นมั้ยร้องไห้ใหญ่เลย รีบกลับมาเลยนะ ก่อนที่น้องต่ายจะเฉาตาย

[Tang_An-An]

ชอบตรงประโยคที่ว่า
“ท่านรู้รึเปล่า ว่ากระต่ายที่อยู่ตัวเดียวน่ะ มันจะเฉาตายนะ ..ฮึก”
...Y^Y