Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[Drabble] ไฟบุหรี่ [เฮยเสีย]
+3
Yuwadee Wana
SilverCloud
kuramajoy
7 posters
หน้า 1 จาก 1
[Drabble] ไฟบุหรี่ [เฮยเสีย]
ไฟบุหรี่
(นอกใจคุณชายเปป..ขอเฮยเสีย ครึ่งหน้า)
ควันบุหรี่สีจางลอยขึ้นบนท้องฟ้า ก่อนที่จะสบายหายไปราวกับไม่มีตัวตน หลงเหลือไว้เพียงกลิ่นและความทรงจำเหมือนกับชายผุ้นั้นไม่มีผิด
อู๋เสีย นายน้อยสามแห่งตระกูลอู๋อัดนิโคตินเข้าปอด กัดก้นกรองคุณภาพต่ำก่อนที่จะพิงระเบียงเซฟเฮ้าของเซี่ยอวี้ฮัว เพื่อนสนิท
ผมมาขอข้อมูบางอย่างแต่ไม่คิดว่าจะมาพบเจอกับคนที่ไม่น่าเจอได้ในที่แบบนี้
“นายน้อยสามขอต่อบุหรี่ด้วยสิ” น้ำเสียงร่าเริงมาพร้อมกับ เรือนร่างสูงใญ่ในอาภรณ์ดำสนิท เฮยเสียจื่อแลบลิ้นยียวนในปากคาบบุหรี่ไม่ได้จุดอยู่มวลหนึ่ง
“นายก็ไปเอาไฟที่ในห้อง ไฟแช็กวางอยู่บนโต๊ะ” ผมขมวดคิ้วรู้สึกหงุดหงิด มองไปยังท้องฟ้าอัดบุหรี่เข้าปอดจนเกือบไอ เฮยเสียจื่อหัวเราะคิกคักอยู่เคียงข้าง
ทำไมหมอนี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ที่นี่คือห้องส่วนตัวของเวี่ยอวี้ฮัว ผมมาที่นี่เพราะว่ามีงานจะให้ช่วยแต่กลับเจอหมอนี่ยึดบ้านเปิดพร้อมต้อนรับราวกับเป็นบ้านตนเอง
“เหนื่อยเนอะ พอสูบบุหรี่แล้วสบายใจขึ้น” เฮยเสียจื่อคาบบุหรี่ที่ไมได้จุดไฟมายืนพิงระเบียงเป็นเพื่อน นายน้อยสามเหลือบมองยังร่างสูงที่เคียวก้นกรอง
“ทำไมไม่ไปเอาไฟในห้องกัน” ผมต่อว่ามันแต่เฮยเสียจื่อเพียงแลบลิ้นยียวนก่อนที่จะขยับแว่นกันแดดหนาเตอะ เรือนร่างสมส่วนพิงระเบียงยื่นใบหน้าเข้ามาชิดใกล้จนได้กลิ่นของน้ำหอม มันเป้นกลิ่นที่ผมจำได้มันคือกลิ่นประจำตัวของเซี่ยอวี้ฮัว
“อยากต่อไฟกับนายน้อยสามไม่ได้หรอ นะ น๊า” เสียงออดอ้อนยียวนดูน่ารำคาญพาให้นายน้อยสามขยับกราม ผมเดินหนีทว่ากลับโดนรั้งข้อมือไว้ด้วยมือแกร่ง เฮยเสียจื่อหัวเราะก่อนที่จะชากร่างเล็กกว่าของผมสวมกอดแนบแน่น
“นายทำอะไร” ต่อว่าแต่กลับโดนดึงบุหรี่ออกจากริมฝีปาก เฮยเสียจื่อยัดบุหรี่ที่ไม่ได้ถูกจุดของตนเองเข้าปากผม ก่อนที่ลิ้นสีชมพูของมันจะเลียยังปลายก้นกรองบุหรี่ ท่าทียั่วเย้าเสียจนพาให้รู้สึกหน้าแดง ริมฝีปากได้รุปนั้นขยับก่อนที่จะกัดปลายก้นบุหรี่ เลียเบาแล้วอมเข้าไปสูดนิโคตินพ่นควันสีเทามาเต็มหน้า
“นายมัน..” นายน้อยสามหมดคำต่อว่าตกอยู่ในอ้อมกอดแกร่งที่โอบล้อม เฮยเสียจื่อแข็งแกร่งกว่าเขาแค่กอดเอาไว้ราวกับหยอกล้อแต่เผมรู้ดีว่า ...สลัดไม่หลุด
“การสูบบุหรี่ไม่ใช่ว่า จะสักแต่จุดแล้วสูดอัดเข้าไป” นายแว่นแลบลิ้นยื่นใบหน้า ดึงบุหรี่ออกจากปาก ควันสีเทาที่ติดอยู่ปลายถูกตวัดตามการเคลื่อนไหวของนิ้วเรียว ...นายแว่นตวัดราวกับจะเขียนอักษรกลางอากาศ หยอกล้อแม้แต่ควันของบุหรี่ ท่าทีราวกับเด็กน้อยที่กำลังสนุกกับของเล่น
อ้อมกอดแข็งแกร่งนั้นคลายออกแล้วแต่ผมไม่ได้หลีกหนี ขาหยุดอยู่กับที่ราวกับต้องมนต์ มองยังชายที่คว้าบุหรี่ผมไปเล่น ไฟสีแดงที่ติดอยู่บุหรี่พอวาดเล่นกลางอากาศกลับดูสวยงามราวกับฝัน แม้มันจะเป้นภาพในชั่ววินาที
“สวยไหม” เฮยเสียจื่อเลิกเล่นหยิบบุหรี่เข้าปากเหยีดยยิ้มกว้าง หัวเราะไปกับท้องฟ้าสีคราม ควันสีเทาของบุหรี่ลอยขึ้นบนฟากฟ้าอย่างอ้อยอิ่ง
“แต่มันก้เป้นเวลาแค่เปปเดียว” เขาเดินเข้าไปพิงกับรั้วเคียงข้างเจ้าคนขี้เล่น เฮยเสียจื่อโน้มตัวมาจนแทบจะชิดใกล้ ได้กลิ่นหอมคุกกรุ่น เสียงลมหายใจนั้นและเสียง..หัวใจของผมในยามที่สบกับนัยน์ตาคู่สวยที่ลอดใต้แว่น
ปลายสีแดที่มีไฟของบุหรี่ของเขาแตะลงยังปลายบุหรีที่ผมคาบอยู่ เฮยเสียจื่อโน้มใบหน้าแตะค้างอยู่ราวห้านาทีเพียงพอให้ไฟติด ผมมองยังขนตายาวของเขาเพิ่งจะรู้ว่าตาของหมอนี่เป็นสีสันที่แปลกประหลาด กลิ่นหายโอบล้อมตัวตนของผมเอาไว้
“อ๊ะติดแล้วๆ” น้ำเสียงร่าเริงดังขึ้นเมื่อไฟสีแดงที่ต่อติด ผมหยิบบุหรี่มวลใหม่ในปากก่อนที่จะมองบุหรี่ของตัวเองที่เปื้อนน้ำลานของเขาไปหมด
ราวกับจูบทางอ้อม
“นี่นายน้อยสาม เมื่อกี้จำได้ใช่ไหม แม้มันจะเป้นเวลาแค่ชั่วเสี้ยวนาทีแต่เราจำมันได้ก็พอแล้วไม่ใช่หรือ” นายแว่นคาบบุหรี่คาไว้ในปาก นิ้วเรียวของเขาหยิบมันออกชั่วครู่ปล่อยให้ควันสีเทาขึ้นไปราวกับภาพฝัน ก่อนที่จะยัดเข้าปากตัวเองสูดเข้าไปอึกหนึ่ง
“ความทรงจำนะดีนะ เพราะมันสวยงามและจะไม่มีตายตราบใดที่เรายังคงดำรงอยู่”
ผมเหยีดยยิ้ม...มองยังท้องฟ้าอันงดงาม ความทรงจำอันงดงามที่มีต่อเขาคนนั้นจะไม่มีวันลืม
“การสูบบุหรี่นะนายน้อยสามใช่ว่าจะเอาแต่อัดนิโคตินเข้าปอดเสียเมื่อไร “นายแว่นพิงตัวกับรั้ว หัวเราะร่วนหมุนบุหรี่ในมือไปมา “บางทีผมก็เลือกบุหรี่ที่จะสูบไม่ได้ มีอะไรก้สูบไป ถึงเราเลือกยี่ห้อมันไม่ได้แต่เราก็เลือกวิธีสูบมันได้ นายน้อยสามรู้ไหมการใช้ไฟจุดบุหรี่โดยตรงมันจะเผาไหม้ไวกว่าการต่อบุหรี่ ...นายน้อยสามเอาแต่จุดให้ตัวเองสูบทำไมไม่แบ่งปันผมบ้าง บุหรี่ของคุณมันเปื้อนไปด้วยน้ำลายไปหมด คุณเอาแต่กัดมันสูดอัดเข้าไปอย่างรีบเร่ง มันก็หมดมวลไวแล้วคุณก็จุดมันใหม่ คุณคิดจะทำแบบนี้อีกนานเท่าไร ทำไมไม่แบ่งไฟให้กับคนข้างเคียงแล้วสูบไปพร้อมกันละ “
“ถ้าฉันจะแบ่งไฟให้นาย นายจะเอาหรือไง ?” ผมกัดยังบุหรี่มวลใหม่ไม่ได้สักเอาแต่ดูมันเข้าปอดอีกแล้ว เฮยเสียจื่อแลบลิ้นยียวนก่อนที่จะหัวเราะ
“นายน้อยสาม หนอนายน้อยสาม คุณเอาแต่มองไปยังประตูบานนั้นอย่างเดียวไม่เคยจะมองอะไรเลย” นายน้อยหมุนตัวเอาแขนพาดระเบียงดูแล้วน่าหวาดเสียวว่าจะตกลงไป “การสูบบุหรี่นะนายน้อยมันต้องรู้จังหวะ คุณจะดูดมันตอนไหน ควรจะกัดก้นกรองตอนไหน ควรจะพ่นควันเมื่อไร ควรจะคีบมันออกจากปากเพื่อพักบ้าง หากคุณทำได้ก็ไม่ต้องคอยจุดบุหรี่มวลใหม่อยู่ตลอด ยิ่งจุดมากขึ้นไฟของคุณก็จะหมดไวขึ้น “
มือหนาของเขาเอื้อมมาขยี้ศีรษะของผมจนยุ่งเหยิงไปหมด ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังหลายเป้นตุ๊กตาให้เขาขยี้เล่น ได้ยินเสียงหัวเราะรื่นเริงลอยมาตามลม
ผมหลุบตาคิดถึงยังประตูสำริดนั้นรู้สึกในจิตใจสั่นไหว หากแต่มือนุ่มของเขากลับเอื้อมมาเกาะเกี่ยวนิ้วเอาไว้ราวกับออดอ้อน บ่งบอกให้ผมรู้ว่า ในยามที่อัดนิโคตินบนระเบียงยังมีเขายืนสูบบุหรี่เป็นเพ่อน ผมอัดบุหรี่เข้าปอดรู้สึกว่ามวลใหม่ที่เฮยเสียจื่อให้มากำลังจะหมดแล้ว
“หึหึ นายน้อยสามดูคุณสิบุหรี่มวลใหม่ใกล้จะหมดแล้ว ทั้งที่ของผมยังไม่หมดสักนิด” เฮยเสียจื่อคีบเอาบุหรี่ในปากของผมออกไป แทนที่ด้วยมวลที่เขาแย่งจากผมไปตั้งแต่แรก ..
“ขอบใจ” ผมกัดยังบุหรี่มวลเก่าที่ได้มา พาให้ช้อนตามอง..
“นายน้อยสาม หากคุณจุดบุหรี่แล้วแบ่งไฟให้คนรอบข้างคุณก็จะมีบุหรี่สูบตลอดไปแม้ว่าคุณจะรีบร้อนสูดมันมากไปเท่าไร”
ผมเหลือบมองเฮยเสียจื่อก่อนที่จะคีบบุหรี่ออกจากปาก หยาดหยดของน้ำลายผมและเขาผสมผสานกัน
“นายยินดีจะมอบบุหรี่ให้กับฉันงั้นหรือ” ผมยื่นบุหรี่ให้กับเขาเฮยเสียจื่อแลบลิ้นเลียยังริมฝีปากบาง
“ผมก้ให้ไปแล้วไม่ใช่หรือ การมอบบุหรี่ให้กับคนอื่นอาจจะเหงาปากไปบ้างแต่ว่า...” ร่างสูงเข้ามาชิดใกล้ก่อนที่จะโน้มใบหน้าตัว โดยไม่ทันระวังตัว เขาก็คีบบุหรี่ออกจากมือผมพร้อมทั้งความนุ่มนิ่มของริมฝีปากบางจะแตะราวกับแมลงปอแตะผืนน้ำ มันไม่ได้จาบจ้วงหากแต่เพียงแค่มอบความนุ่มนวล
“ทำแบบนี้ก็ได้เหมือนกัน”นายแว่นหัวเราะร่า มือหนาคืบบุหรี่ยัดใส่ปากของผมตามเดิม หมุนตัวเล่นอยู่บนดานฟ้าทิ้งให้ผมแตะยังริมฝีปากตัวเอง เผลอทำบุหรี่ตกพื้นตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
ไม่มีบุหรี่อีกแล้ว...สิ่งที่สมองจดจำได้หาใช่นิโคตินแต่เป้นความนุ่มนวลที่ผสานไปกับความร้อนนิดผ่าวนั้น..
“หึหึ นายน้อยสามคุณทำบุหรี่ตกแล้วละ “ มือใหญ่เอื้อมมาหาผมราวกับจะเชิญชวน “ถ้างั้นเราไปจุดสูบกันอีกครั้งไหม ?”
ไม่รู้ทำไมถึงได้เปลอวางมือลงกับความร้อนนั้นกันนะ...
end
ปล. อย่าให้คุณชายกลับมาเห้นนะแกกกกก ไม่งั้นแกตายแน่อิแว่น
(นอกใจคุณชายเปป..ขอเฮยเสีย ครึ่งหน้า)
ควันบุหรี่สีจางลอยขึ้นบนท้องฟ้า ก่อนที่จะสบายหายไปราวกับไม่มีตัวตน หลงเหลือไว้เพียงกลิ่นและความทรงจำเหมือนกับชายผุ้นั้นไม่มีผิด
อู๋เสีย นายน้อยสามแห่งตระกูลอู๋อัดนิโคตินเข้าปอด กัดก้นกรองคุณภาพต่ำก่อนที่จะพิงระเบียงเซฟเฮ้าของเซี่ยอวี้ฮัว เพื่อนสนิท
ผมมาขอข้อมูบางอย่างแต่ไม่คิดว่าจะมาพบเจอกับคนที่ไม่น่าเจอได้ในที่แบบนี้
“นายน้อยสามขอต่อบุหรี่ด้วยสิ” น้ำเสียงร่าเริงมาพร้อมกับ เรือนร่างสูงใญ่ในอาภรณ์ดำสนิท เฮยเสียจื่อแลบลิ้นยียวนในปากคาบบุหรี่ไม่ได้จุดอยู่มวลหนึ่ง
“นายก็ไปเอาไฟที่ในห้อง ไฟแช็กวางอยู่บนโต๊ะ” ผมขมวดคิ้วรู้สึกหงุดหงิด มองไปยังท้องฟ้าอัดบุหรี่เข้าปอดจนเกือบไอ เฮยเสียจื่อหัวเราะคิกคักอยู่เคียงข้าง
ทำไมหมอนี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ที่นี่คือห้องส่วนตัวของเวี่ยอวี้ฮัว ผมมาที่นี่เพราะว่ามีงานจะให้ช่วยแต่กลับเจอหมอนี่ยึดบ้านเปิดพร้อมต้อนรับราวกับเป็นบ้านตนเอง
“เหนื่อยเนอะ พอสูบบุหรี่แล้วสบายใจขึ้น” เฮยเสียจื่อคาบบุหรี่ที่ไมได้จุดไฟมายืนพิงระเบียงเป็นเพื่อน นายน้อยสามเหลือบมองยังร่างสูงที่เคียวก้นกรอง
“ทำไมไม่ไปเอาไฟในห้องกัน” ผมต่อว่ามันแต่เฮยเสียจื่อเพียงแลบลิ้นยียวนก่อนที่จะขยับแว่นกันแดดหนาเตอะ เรือนร่างสมส่วนพิงระเบียงยื่นใบหน้าเข้ามาชิดใกล้จนได้กลิ่นของน้ำหอม มันเป้นกลิ่นที่ผมจำได้มันคือกลิ่นประจำตัวของเซี่ยอวี้ฮัว
“อยากต่อไฟกับนายน้อยสามไม่ได้หรอ นะ น๊า” เสียงออดอ้อนยียวนดูน่ารำคาญพาให้นายน้อยสามขยับกราม ผมเดินหนีทว่ากลับโดนรั้งข้อมือไว้ด้วยมือแกร่ง เฮยเสียจื่อหัวเราะก่อนที่จะชากร่างเล็กกว่าของผมสวมกอดแนบแน่น
“นายทำอะไร” ต่อว่าแต่กลับโดนดึงบุหรี่ออกจากริมฝีปาก เฮยเสียจื่อยัดบุหรี่ที่ไม่ได้ถูกจุดของตนเองเข้าปากผม ก่อนที่ลิ้นสีชมพูของมันจะเลียยังปลายก้นกรองบุหรี่ ท่าทียั่วเย้าเสียจนพาให้รู้สึกหน้าแดง ริมฝีปากได้รุปนั้นขยับก่อนที่จะกัดปลายก้นบุหรี่ เลียเบาแล้วอมเข้าไปสูดนิโคตินพ่นควันสีเทามาเต็มหน้า
“นายมัน..” นายน้อยสามหมดคำต่อว่าตกอยู่ในอ้อมกอดแกร่งที่โอบล้อม เฮยเสียจื่อแข็งแกร่งกว่าเขาแค่กอดเอาไว้ราวกับหยอกล้อแต่เผมรู้ดีว่า ...สลัดไม่หลุด
“การสูบบุหรี่ไม่ใช่ว่า จะสักแต่จุดแล้วสูดอัดเข้าไป” นายแว่นแลบลิ้นยื่นใบหน้า ดึงบุหรี่ออกจากปาก ควันสีเทาที่ติดอยู่ปลายถูกตวัดตามการเคลื่อนไหวของนิ้วเรียว ...นายแว่นตวัดราวกับจะเขียนอักษรกลางอากาศ หยอกล้อแม้แต่ควันของบุหรี่ ท่าทีราวกับเด็กน้อยที่กำลังสนุกกับของเล่น
อ้อมกอดแข็งแกร่งนั้นคลายออกแล้วแต่ผมไม่ได้หลีกหนี ขาหยุดอยู่กับที่ราวกับต้องมนต์ มองยังชายที่คว้าบุหรี่ผมไปเล่น ไฟสีแดงที่ติดอยู่บุหรี่พอวาดเล่นกลางอากาศกลับดูสวยงามราวกับฝัน แม้มันจะเป้นภาพในชั่ววินาที
“สวยไหม” เฮยเสียจื่อเลิกเล่นหยิบบุหรี่เข้าปากเหยีดยยิ้มกว้าง หัวเราะไปกับท้องฟ้าสีคราม ควันสีเทาของบุหรี่ลอยขึ้นบนฟากฟ้าอย่างอ้อยอิ่ง
“แต่มันก้เป้นเวลาแค่เปปเดียว” เขาเดินเข้าไปพิงกับรั้วเคียงข้างเจ้าคนขี้เล่น เฮยเสียจื่อโน้มตัวมาจนแทบจะชิดใกล้ ได้กลิ่นหอมคุกกรุ่น เสียงลมหายใจนั้นและเสียง..หัวใจของผมในยามที่สบกับนัยน์ตาคู่สวยที่ลอดใต้แว่น
ปลายสีแดที่มีไฟของบุหรี่ของเขาแตะลงยังปลายบุหรีที่ผมคาบอยู่ เฮยเสียจื่อโน้มใบหน้าแตะค้างอยู่ราวห้านาทีเพียงพอให้ไฟติด ผมมองยังขนตายาวของเขาเพิ่งจะรู้ว่าตาของหมอนี่เป็นสีสันที่แปลกประหลาด กลิ่นหายโอบล้อมตัวตนของผมเอาไว้
“อ๊ะติดแล้วๆ” น้ำเสียงร่าเริงดังขึ้นเมื่อไฟสีแดงที่ต่อติด ผมหยิบบุหรี่มวลใหม่ในปากก่อนที่จะมองบุหรี่ของตัวเองที่เปื้อนน้ำลานของเขาไปหมด
ราวกับจูบทางอ้อม
“นี่นายน้อยสาม เมื่อกี้จำได้ใช่ไหม แม้มันจะเป้นเวลาแค่ชั่วเสี้ยวนาทีแต่เราจำมันได้ก็พอแล้วไม่ใช่หรือ” นายแว่นคาบบุหรี่คาไว้ในปาก นิ้วเรียวของเขาหยิบมันออกชั่วครู่ปล่อยให้ควันสีเทาขึ้นไปราวกับภาพฝัน ก่อนที่จะยัดเข้าปากตัวเองสูดเข้าไปอึกหนึ่ง
“ความทรงจำนะดีนะ เพราะมันสวยงามและจะไม่มีตายตราบใดที่เรายังคงดำรงอยู่”
ผมเหยีดยยิ้ม...มองยังท้องฟ้าอันงดงาม ความทรงจำอันงดงามที่มีต่อเขาคนนั้นจะไม่มีวันลืม
“การสูบบุหรี่นะนายน้อยสามใช่ว่าจะเอาแต่อัดนิโคตินเข้าปอดเสียเมื่อไร “นายแว่นพิงตัวกับรั้ว หัวเราะร่วนหมุนบุหรี่ในมือไปมา “บางทีผมก็เลือกบุหรี่ที่จะสูบไม่ได้ มีอะไรก้สูบไป ถึงเราเลือกยี่ห้อมันไม่ได้แต่เราก็เลือกวิธีสูบมันได้ นายน้อยสามรู้ไหมการใช้ไฟจุดบุหรี่โดยตรงมันจะเผาไหม้ไวกว่าการต่อบุหรี่ ...นายน้อยสามเอาแต่จุดให้ตัวเองสูบทำไมไม่แบ่งปันผมบ้าง บุหรี่ของคุณมันเปื้อนไปด้วยน้ำลายไปหมด คุณเอาแต่กัดมันสูดอัดเข้าไปอย่างรีบเร่ง มันก็หมดมวลไวแล้วคุณก็จุดมันใหม่ คุณคิดจะทำแบบนี้อีกนานเท่าไร ทำไมไม่แบ่งไฟให้กับคนข้างเคียงแล้วสูบไปพร้อมกันละ “
“ถ้าฉันจะแบ่งไฟให้นาย นายจะเอาหรือไง ?” ผมกัดยังบุหรี่มวลใหม่ไม่ได้สักเอาแต่ดูมันเข้าปอดอีกแล้ว เฮยเสียจื่อแลบลิ้นยียวนก่อนที่จะหัวเราะ
“นายน้อยสาม หนอนายน้อยสาม คุณเอาแต่มองไปยังประตูบานนั้นอย่างเดียวไม่เคยจะมองอะไรเลย” นายน้อยหมุนตัวเอาแขนพาดระเบียงดูแล้วน่าหวาดเสียวว่าจะตกลงไป “การสูบบุหรี่นะนายน้อยมันต้องรู้จังหวะ คุณจะดูดมันตอนไหน ควรจะกัดก้นกรองตอนไหน ควรจะพ่นควันเมื่อไร ควรจะคีบมันออกจากปากเพื่อพักบ้าง หากคุณทำได้ก็ไม่ต้องคอยจุดบุหรี่มวลใหม่อยู่ตลอด ยิ่งจุดมากขึ้นไฟของคุณก็จะหมดไวขึ้น “
มือหนาของเขาเอื้อมมาขยี้ศีรษะของผมจนยุ่งเหยิงไปหมด ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังหลายเป้นตุ๊กตาให้เขาขยี้เล่น ได้ยินเสียงหัวเราะรื่นเริงลอยมาตามลม
ผมหลุบตาคิดถึงยังประตูสำริดนั้นรู้สึกในจิตใจสั่นไหว หากแต่มือนุ่มของเขากลับเอื้อมมาเกาะเกี่ยวนิ้วเอาไว้ราวกับออดอ้อน บ่งบอกให้ผมรู้ว่า ในยามที่อัดนิโคตินบนระเบียงยังมีเขายืนสูบบุหรี่เป็นเพ่อน ผมอัดบุหรี่เข้าปอดรู้สึกว่ามวลใหม่ที่เฮยเสียจื่อให้มากำลังจะหมดแล้ว
“หึหึ นายน้อยสามดูคุณสิบุหรี่มวลใหม่ใกล้จะหมดแล้ว ทั้งที่ของผมยังไม่หมดสักนิด” เฮยเสียจื่อคีบเอาบุหรี่ในปากของผมออกไป แทนที่ด้วยมวลที่เขาแย่งจากผมไปตั้งแต่แรก ..
“ขอบใจ” ผมกัดยังบุหรี่มวลเก่าที่ได้มา พาให้ช้อนตามอง..
“นายน้อยสาม หากคุณจุดบุหรี่แล้วแบ่งไฟให้คนรอบข้างคุณก็จะมีบุหรี่สูบตลอดไปแม้ว่าคุณจะรีบร้อนสูดมันมากไปเท่าไร”
ผมเหลือบมองเฮยเสียจื่อก่อนที่จะคีบบุหรี่ออกจากปาก หยาดหยดของน้ำลายผมและเขาผสมผสานกัน
“นายยินดีจะมอบบุหรี่ให้กับฉันงั้นหรือ” ผมยื่นบุหรี่ให้กับเขาเฮยเสียจื่อแลบลิ้นเลียยังริมฝีปากบาง
“ผมก้ให้ไปแล้วไม่ใช่หรือ การมอบบุหรี่ให้กับคนอื่นอาจจะเหงาปากไปบ้างแต่ว่า...” ร่างสูงเข้ามาชิดใกล้ก่อนที่จะโน้มใบหน้าตัว โดยไม่ทันระวังตัว เขาก็คีบบุหรี่ออกจากมือผมพร้อมทั้งความนุ่มนิ่มของริมฝีปากบางจะแตะราวกับแมลงปอแตะผืนน้ำ มันไม่ได้จาบจ้วงหากแต่เพียงแค่มอบความนุ่มนวล
“ทำแบบนี้ก็ได้เหมือนกัน”นายแว่นหัวเราะร่า มือหนาคืบบุหรี่ยัดใส่ปากของผมตามเดิม หมุนตัวเล่นอยู่บนดานฟ้าทิ้งให้ผมแตะยังริมฝีปากตัวเอง เผลอทำบุหรี่ตกพื้นตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
ไม่มีบุหรี่อีกแล้ว...สิ่งที่สมองจดจำได้หาใช่นิโคตินแต่เป้นความนุ่มนวลที่ผสานไปกับความร้อนนิดผ่าวนั้น..
“หึหึ นายน้อยสามคุณทำบุหรี่ตกแล้วละ “ มือใหญ่เอื้อมมาหาผมราวกับจะเชิญชวน “ถ้างั้นเราไปจุดสูบกันอีกครั้งไหม ?”
ไม่รู้ทำไมถึงได้เปลอวางมือลงกับความร้อนนั้นกันนะ...
end
ปล. อย่าให้คุณชายกลับมาเห้นนะแกกกกก ไม่งั้นแกตายแน่อิแว่น
kuramajoy- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 206
Points : 3789
Join date : 27/10/2014
Re: [Drabble] ไฟบุหรี่ [เฮยเสีย]
อื้อหือ นายแว่นพูดมีหลักการแถมมีการอุปมาอุปมัยอีก พอจะหลอกนายน้อยล่ะพูดจาเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาเลยนะแว่น ถ้าคุณชายมาเห็นแกได้ตายจริงๆแน่ นอกใจคุณชายไม่พอยังตอดนายน้อยสามสุดหวงของคุณชายอีก
SilverCloud- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 433
Points : 3958
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : ตู้เสื้อผ้าของอารอง
Re: [Drabble] ไฟบุหรี่ [เฮยเสีย]
ทำไมเรากลับรู้สึกว่านายแว่นช่วยปลอบประโลมความทุกข์ใจของนายน้อยมากกว่าจะล่วงเกิน คิดเป็นอื่นกันล่ะ//จริง ๆ นายแว่นไม่กล้าล่วงเกินนายน้อยหรอก กลัวโดนคุณชายฆ่า ถ้าเค้าจะหากิ๊ก ก็ต้องเป็นคนอ่ืน เพราะนายน้อยสามคนนี้เป็นคนสำคัญของคนสำคัญของเค้า
Yuwadee Wana- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 352
Points : 3846
Join date : 27/10/2014
Re: [Drabble] ไฟบุหรี่ [เฮยเสีย]
คุณชายยยยยยยย นายแว่นลวนลามนายน้อยยยยยยย
ถถถถถถถถถถถ แอออออออออ
ถถถถถถถถถถถ แอออออออออ
Narakas- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 263
Points : 3859
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : ทิเบต
Re: [Drabble] ไฟบุหรี่ [เฮยเสีย]
คุณชายมาเห็นล่ะคราวนี้ นายได้ตายของจริงแน่นายแว่น ถถถถถถ
tear- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 168
Points : 3677
Join date : 02/11/2014
ที่อยู่ : ใต้เตียงคุณชายฮัว
Re: [Drabble] ไฟบุหรี่ [เฮยเสีย]
แอบเห็นด้วยกับเรปสอง ๕๕ เหมือนแว่นคลุงจะปลอบมากกว่า แต่ก็ยอมรับตรง ๆ เลยว่าแอบล่วงเกิน ๕๕
sha- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 35
Points : 3503
Join date : 18/11/2014
Re: [Drabble] ไฟบุหรี่ [เฮยเสีย]
อิแว่นนี่เนียนลวนลามไปด้วยพร้อมสอนปรัชญาชีวิตให้นายน้อยไปด้วยสินะ ถถถถถถถ
ปอลิ่ง. คุณชายกลับมาเห็นแกตายแน่ ไม่ตายดีด้วย หึๆๆ
ปอลิ่ง. คุณชายกลับมาเห็นแกตายแน่ ไม่ตายดีด้วย หึๆๆ
Similar topics
» [Drabble] เหตุเกิดหน้าเซเว่น (เฮยเสีย)
» [Drabble] Butterfly [เฮยเสีย]
» [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย)
» [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 7-8 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย)
» [Drabble] #dmbjdaily (แว่น) แว่นดำ [เฮยเสีย]
» [Drabble] Butterfly [เฮยเสีย]
» [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย)
» [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 7-8 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย)
» [Drabble] #dmbjdaily (แว่น) แว่นดำ [เฮยเสีย]
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth