[SF] ใบเสร็จ -AU [ผิงเสีย] Chapter 2

[Xevoct]

ใบเสร็จ [AU] Chapter 2

Pairing: ผิงเสีย (เมินโหยวผิง x อู๋เสีย)

- - - - - - - - - - - - - - - - - - -


แสงอาทิตย์ยามตกดินช่างแสบตา โดยเฉพาะตอนที่อดนอนมาสามวัน ระยะเร่งเครื่องตอนใกล้จบงานนี้สิ้นเปลืองอายุไขไปโข อู๋เสียหรี่ตาสู้แสงมองเข้าไปย่านการค้าที่เต็มไปด้วยผู้คนคับคั่งกว่าปกติอย่างน่าตกใจ กว่าจะนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้มันเป็นเวลาปกติของคนอื่นที่จะมาเดินที่ย่านการค้าก่อนจะกลับที่พักอาศัยของตัวเอง ปกติเขามักจะผ่านที่แห่งนี้ยามค่ำมืดไปแล้วจึงไม่ชินกับจำนวนประชากรที่แออัด

ตอนแรกตั้งใจจะไปซื้อข้าวแกงถุงแล้วรีบกลับไปนอน ถ้าโชคดีมันคงจะยังอุ่นไม่เย็นชืดเหมือนเวลาปกติที่เขาซื้อ แต่พอมองจำนวนประชากรที่อออยู่หน้าร้านข้าวแกงร้านนั้นแล้วทำเอาความอยากเข้าไปแย่งชิงเหลือศูนย์ สายตาเลยเหลือบไปมองร้านเจ้าประจำช่วงนี้ถึงคนจะไม่เยอะขนาดร้านข้าวแกงนั้น แต่ก็เยอะกว่าปกติถึงขนาดต้องจองคิวกันที่หน้าร้าน

อู๋เสียถอนหายใจเฮือกใหญ่เดินโงนเงนไปบอกชื่อจองคิว หลังจากพนักงานแจ้งว่าต้องรออีกประมาณสิบนาทีเขาพยักหน้ารับรู้ มองรอบข้างเห็นตรอกเล็กๆไม่ไกลนักน่าจะเป็นพวกทางที่ต่อไปยังด้านหลังของร้านต่างๆในบริเวณนี้ เขารีบตรงเข้าไปมือก็ล้วงหยิบกล่องบุหรี่จากกระเป๋ากางเกง

พอร่างกายรับนิโคตินเฮือกใหญ่ พ่นควันออกมาอู๋เสียถึงรับรู้ว่าตอนนี้ขาของตัวเองกำลังสั่นนิดๆ จริงๆไม่ควรดื้อว่าจะกลับที่พักเองเมื่อเพื่อนอาสาจะขับรถมาส่ง เขาค่อยๆทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นให้ขาได้พัก แสงอาทิตย์แยงเข้ามาในตรอกย้อมร่างเขาและกำแพงรอบๆเป็นสีส้ม อยากจะร่ายบทกวีให้ภาพตรงหน้า เสียแต่ตอนนี้สมองมันไม่อาจสร้างสรรค์อะไรออกมาได้ เขาจึงได้แต่ก้มหน้าอัดควันเข้าปอดแล้วก้มหน้าซุกกับเข่าข้างนึง พลันรู้สึกถึงเงาบางอย่างที่บดบังแสงสีส้มที่สาดมาทางเขา

อู๋เสียเงยหน้าขึ้นมอง หน้าตรอกมีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ ชายคนนั้นยืนนิ่งไม่ขยับ เป็นเพราะย้อนแสงและคนนั้นใส่เสื้อที่มีฮูดปกคลุมเขาจึงมองอีกฝ่ายได้ไม่ชัด คล้ายว่าชายคนนั้นจะจ้องมาที่เขา ไม่ก็อะไรที่อยู่ด้านหลัง แต่อู๋เสียค่อนข้างแน่ใจว่าเขาอยู่ในตรอกนี้คนเดียว

ชายคนนั้นยังยืนนิ่งไม่ขยับไปไหนจนอู๋เสียเริ่มขมวดคิ้ว ก่อนจะเอะใจ ให้ตายเขานั่งบังทางอยู่ต่างหาก เขารีบลุกพลางงึมงำขอโทษ อย่างที่คาดชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไรแต่ก็เดินแทรกตัวผ่านเข้าไปด้านในตรอกแคบๆนั้น

อู๋เสียถอนหายใจนึกต่อว่าตัวเองในใจที่ทำตัวงุ่มง่าม หลังจากสูบบุหรี่ต่อจนหมดม้วนเขาก็เดินออกจากตรอกไปพอดีกับที่ร้านเรียกชื่อเขาพอดี

วันนี้พนักงานสาวรีบเข้ามาต้อนรับปนบ่นๆว่าไม่ได้เจอกันตั้งนาน นึกว่าหนีไปกินที่อื่นเสียแล้ว  ในเวลาที่คนแน่นร้านแบบนี้เธองานยุ่งมากจึงไม่มีเวลาคุยเล่นเหมือนปกติ หลังจากเสิร์ฟน้ำชาร้อนที่ตรงหน้าเขาเธอก็รีบไปยังโต๊ะอื่นอย่างรวดเร็ว ทิ้งเขาไว้กับใบเมนู

วันที่อดนอนมามาก ระบบความคิดมักจะช้าเหมือนเครื่องคอมที่ถูกเปิดมานานไม่ยอมปิด กว่าจะประมวลผลอะไรได้ก็ใช้เวลามากกว่าปกติหลายเท่า อู๋เสียใช้เวลานานกว่าจะเลือกอาหารในมื้อนี้ได้ เขาเงยหน้ามองหาพนักงานสาว เธอกำลังติดพันกับโต๊ะอื่นอยู่ โชคดีที่เธอมองเห็นแล้วส่งสัญญาณโดยการขยิบตาให้ว่าจะรีบไปหา

เขาก้มลงมองเมนูอีกครั้ง จริงๆสายตาไม่ได้โฟกัสอะไรเลย เหมือนเหม่อลอยเสียมากกว่า พอรู้ตัวว่าพนักงานสาวเดินมาหา กว่าจะเงยหน้าขึ้นไปมองชามซุปก็ถูกวางลงตรงหน้า

พนักงานสาวยิ้มหวานยังไม่ทันจะถามอะไรเธอก็รีบบอกให้เขากินมันตอนยังร้อนๆ แล้วเธอก็หันหลังทิ้งเขารีบเดินไปยังโต๊ะอื่นเสียดื้อๆ อู๋เสียชะงักค้าง เขาแน่ใจว่ายังไม่ได้สั่งอะไรเลย แต่พอมองชามซุปที่หนักเครื่องจนเต็มชาม กลิ่นและควันลอยเอื่อยๆแตะโสตประสาท กว่าจะคิดอะไรได้ร่างกายของเขาก็หยิบช้อนและตักเข้าปากไปเสียแล้ว

สุดท้ายเมื่อไม่เหลือน้ำซุปสักหยดในชาม เขาก็ยกมือเรียกเก็บตังค์ พนักงานเสิร์ฟรีบรี่เข้ามาอย่างรวดเร็ว เธอยื่นใบเสร็จมาให้ และคราวนี้มันมีซองผ้าเย็นมาในถาดด้วย

เธอหัวเราะเมื่อเขาไม่ยอมรับถาดสักทีแล้วกระซิบเขาว่า วันนี้หน้าตาเขาแย่มากเอาไปซับหน้าซับตาหน่อยเถอะ ท่าจะจริงอย่างที่ว่ากระทั้งหลังใบเสร็จยังมีข้อความสั้นๆไล่เขาไปนอนเลย



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



เสียงดนตรีและแรงสั่นสะเทือนจากมือถือปลุกเขาให้ลุกจากเตียง อู๋เสียรีบคว้าเครื่องมือสื่อสารมองหน้าจอ ตอนนี้บ่ายแก่แล้วเขาหลับมาราธอนเกือบข้ามวัน นึกขอบคุณที่ทางบ้านโทรมาปลุก ไม่งั้นเขาอาจจะไหลตายไปแล้ว

เขารับโทรศัพย์ เสียงของพ่อลอดออกมา คราวนี้ก็คุยกันเรื่องเดิมๆ สารทุกข์สุกดิบ เขาบอกพ่อว่าโปรเจคนี้ใกล้จบแล้ว โปรเจ็คต่อไปอยู่ที่หังโจว เขาคงได้กลับบ้านไปเยี่ยมบ่อยขึ้น

อู๋เสียล้มตัวลงกับเตียงอีกรอบ สุดท้ายก่อนวางโทรศัพย์ พ่อเขาต่อว่าเรื่องโหมงาน แล้วว่าให้หัดพักผ่อนบ้าง เขาซุกหน้ากับหมอนก่อนจะมองเห็นกระเป๋าตังค์ที่กองอยู่ข้างหมอน

นั้นสิขนาดคนไม่เคยเจอหน้ายังรู้ว่าเขาพักผ่อนไม่พอ แถมยังตุ๋นซุปบำรุงมาให้แบบกึ่งบังคับเสียอีก

ว่าแต่เพื่อนทางใบเสร็จของเขารู้ได้ยังไงว่าเขาพักผ่อนน้อย กลิ้งไปคิดไปยังไม่เท่าไหร่ความง่วงก็จู่โจมเขาอีกรอบ อู๋เสียขี้เกียจจะนึกต่อเขาซุกหน้ากับหมอนแล้วหลับตา สรุปเอาเองเรียบร้อยว่าคงเป็นเพราะพนักงานสาวเอาไปบอกละมั้ง



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



"แกเก็บใบอะไรไว้เยอะแยะวะ" เสียงเพื่อนทักขึ้นในงานเลี้ยงปิดโปรเจ็ค หลังจากอู๋เสียที่กำลังกรึ่มๆเรียกให้เพื่อนช่วยหยิบตังค์จากกระเป๋าของเขา

อู๋เสียชะงักค้างไปครู่ใหญ่จนเพื่อนนึกว่าเขาเมา เลิกสนใจทวงคำตอบหันไปจ่ายตังค์แล้วลากเขาที่กำลังนิ่งค้างกลับบ้าน

อู๋เสียนอนไม่หลับเขานึกถึงใบกระดาษที่ก้นกระเป๋าตังค์ที่เพื่อนเขาทัก ทั้งที่คิดว่าจะเก็บไว้สักพักก่อนค่อยทิ้ง แต่สุดท้ายจนหมึกซีดจางใบเสร็จกลายเป็นกระดาษสีขาวไปแล้วเขาก็ยังตัดสินใจทิ้งมันไม่ลง คงเป็นเพราะกระดาษพวกนั้นยังมีหมึกของปากกาลูกลื่นที่ชัดเจนอยู่กลางกระดาษไม่ได้ซีดลงแต่อย่างใด

รุ่งเช้าอู๋เสียตื่นขึ้นมาแล้วเดินไปยังร้านอาหารครอบครัวเจ้าประจำ เขาไม่เคยมาที่นี่ในตอนเช้าเลย พนักงานสาวที่เดินมารับออร์เดอร์ก็ไม่ใช่คนเดิมที่เขาคุ้นเคย พอเขาถามไปจึงได้รับคำตอบมาว่าพนักงานเสิร์ฟมีกะเช้าและกะเย็น  เขาเอ่ยขอบคุณแล้วสั่งอาหารเบาๆร้อนๆมาช่วยแก้อาการเมาค้างจากงานเลี้ยงเมื่อคืน

มื้อนี้ช่างดูเป็นเซ็ทอาหารตามปกติ ไม่มีอะไรเพิ่ม ไม่มีอะไรแถม อู๋เสียหยิบตะเกียบขึ้นมาพุ้ยข้าวต้มร้อนๆเข้าปากไปคำ แล้ววางถ้วยลงเหม่อมองไอน้ำจากชามข้าวของตน มื้อนี้เขาใช้เวลานานมากในการกินมันให้หมด

หลังจากอิ่มเขาเรียกพนักงานมาเก็บตังค์ พลิกหลังใบเสร็จแล้วเขียนข้อความสั้นๆเอาไว้อย่างเคย เขาพลิกใบเสร็จกลับเอาเศษเหรียญวางทับไว้แล้วเดินออกจากร้าน



- - - - - - - TBC - - - - - - - - - - -




อากาศก็ร้อน กินของร้อนๆอีก อาาาาา~ อยากซดน้ำซุปร้อนๆจัง

[The_Dark_Lady]

เจอกันแล้ว...ถึงคุณสถาปนิกจะไม่รู้ก็ตาม เอร้ยยยยยยยยยยยยย
คุณพ่อครัวกะเย็นสินะ ห่วงใยกันดีจังเลยยยย
ทั้งซุป ทั้งผ้าเย็น ทั้งข้อความ
อิจแรง-------
แต่คุณสถาปนิกก็ยังไม่รู้ตัว ตีความเอาเองอีก//ถอนใจ

ไอ้เหตุการณ์ตอนเช้านี้แบบฮว้ากกกกกกกก ถ้าไม่ใช่ฝีมือพ่อครัวคนนั้นเธอก็กินไม่ลงสินะ ง่อววว
แต่ก็ยังทิ้งข้อความเอาไว้...แงงง จะอ้อยเพิ่มเหรอ ไม่ดีนะ
ต่อไปไปลุยโปรเจ็คหังโจว แล้วมันจะเป็นยังไงเนี่ย

[Rozenkreuz]

โฮกกกกก หายไปนานคนเขาคิดถึงรู้มั้ยเทียนเจินนนนนน
รู้สึกอยากจีบพ่อครัวบ้างไรบ้าง เผื่อมีโมเม้นมุ้งมิ้งเกิดขึ้นในชีวิตกะเค้าบ้าง
โอ้ยอิจฉาเฟร้ย มีตุ๋นซุปมาบำรุงให้เสร็จสรรพ กร๊าวววววว
เอาใบเสร็จเก็บใส่แฟ้มด่วน เดี๋ยวหายยยยย /เป็นเอามาก

[yakusoku]

โถ่ เทียนเจินช่างไม่รู้อะไรซะเลย
คุณพ่อครัวคะ เจอหน้ากันแล้วก็รีบ
รุกเข้าหาเลยสิคะ//อินหนักมาก รอตอนต่อไปจ้า