#dmbjdaily [OS] Cloud (Spoil ซาไห่) 77 Days Left

[anurakbeer]

#dmbjdaily [OS] Cloud (มีสปอยล์ซาไห่)

สามวันของการเดินทางกลางทะเลทรายมรณะ ร้อนไหม้ในยามกลางวัน และหนาวยะเยือกในยามกลางคืน โชคดีที่ประสบการณ์ ช่วยทำให้การเตรียมการครบถ้วน และก่อนที่น้ำกินหยดสุดท้ายจะหมดเกลี้ยง พวกเขาก็มาถึงโอเอซิสผืนหนึ่งตามแผนพอดี

ตลอดเส้นทาง กวนเกินพูดน้อยมาก คิ้วของเขาขมวดแน่น คล้ายกับใช้ความคิดอยู่ตลอดเวลา เมื่อได้ที่พัก ขณะทีมงานสาละวนอยู่กับบรรจุน้ำใส่ภาชนะ เขายืนหลบแดดใต้ต้นไม้ริมตลิ่ง มองไปในแอ่งน้ำอย่างเหม่อลอย

หลานถิงเดินเข้ามาหา ถามว่าเขาคิดอะไรอยู่ กวนเกินคล้ายตื่นจากภวังค์ หันไปยิ้มให้เล็กน้อย แล้วเริ่มเล่าว่า

"แอ่งน้ำที่นี่ ชวนให้นึกถึงตอนไปร่วมงานประชุม TED ครั้งหนึ่งครับ นักเขียนคนหนึ่งเล่าเรื่องสมัยเรียนของเขาในที่ประชุม" กวนเกินตอบ

"เล่าให้ฉันฟังหน่อยได้ไหมคะ" หลานถิงรู้สึกสนใจ

"มันไร้สาระนะ" กวนเกินไม่แน่ใจว่า เรื่องราวที่เขารู้สึกจดจำนั้น มันจะน่าสนใจสำหรับผู้อื่น

"ไม่มีเรื่องราวที่ไร้สาระหรอกค่ะ เว้นเสียแต่เราจะมองหาผิดจุด" ด้วยนิสัยของนักเขียนอาชีพ หลานถิงสนใจเรื่องราวผู้คนรอบตัวข้างเสมอ โดยเฉพาะการฟังเรื่องเล่าของนักเล่าเรื่อง เธอมักได้มุมมองแปลกใหม่ และรับเอาเทคนิคต่างๆ มาปรับใช้ในการทำงาน

"มันเป็นการเสวนาเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า นักเขียนคนนี้หยิบเอาประสบการณ์ช่วงหนึ่งมาแชร์ในที่ประชุม เนื้อหาไม่ค่อยเกี่ยวกันเท่าไหร่ แต่บังเอิญมีจุดร่วมที่ตรงกันกับผมบางส่วน จึงมักนึกถึง เมื่อพบฉากที่เกี่ยวข้อง" กวนเกินนั่งลงบนโขดหินข้างๆ และผายมือเชิญให้หลานถิงนั่งลง

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ บอกกับหลานถิงว่าจะเล่าตามที่ได้ยินมา เขาหลับตาทบทวนเหตุการณ์ในวันนั้นอีกรอบ เมื่อลืมตาขึ้น ก็เริ่มด้วยน้ำเสียงที่ลอกแบบมาเป๊ะ


"สมัยม.ปลาย ผมได้เจอผู้ชายที่สำคัญที่สุดในชีวิตของผมคนหนึ่ง เขาเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของผม ครั้งแรกที่พบเขา เขาเป็นผู้ชายที่สูงโปร่ง ตอนฝึกวิชาทหาร (*1) เขาจ้องมองแอ่งน้ำบนสนามหญ้า

ผมแปลกใจมาก ตัวผมเองก็เป็นคนที่ไม่ค่อยเข้าพวกกับใคร ก็ถามเขา "นายทำอะไรอยู่"
เขาพูด "นายดูสิ ในน้ำมีเมฆบนฟ้า"
นับจากนาทีนั้น ผมก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนประเภทเดียวกับผม

เนื่องจากผมเข้าเรียนม.ปลายได้จากการมอบเงินบริจาค ส่วนเขาเข้าตรง (*2) เขาเป็นชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยมมาก ไม่ว่าจะด้านการเรียนหรือกีฬา อาจารย์ประจำชั้นเราเปรียบเขาด้วยสำนวนว่า "ยามเฉยเหมือนสาวบริสุทธิ์ ยามขยับเหมือนกระต่ายวิ่งหนี" ปกติไม่ค่อยต้องท่องหนังสือ ไปเล่นเกมด้วยกัน ไป... เอาเป็นว่าไปมีความรัก... จากนั้นเขาก็เป็นจุดสนใจของผู้หญิงทุกคน เขากลายเป็นตัวตนที่ผมเอื้อมไม่ถึง

แต่เขาก็ชอบสื่อสารกับผม ก็เรานั่งเรียนโต๊ะเดียวกัน จากนั้นผมกับเขาก็อยู่ในสภาพที่เคยชินอย่างหนึ่ง เพื่อนผู้หญิงในห้องเข้าหาผมก็เพื่อได้สื่อสารกับเขา ผมเริ่มอ้วนขึ้นตั้งแต่ตอนนั้น

คนคนนี้ จะว่าอย่างไรล่ะ ข้อแรกเขาโดดเด่นมาก ข้อสองเขามองเห็นผมจริงๆ คนจำนวนมากนั้นมองไม่เห็นผมนะ ผมเป็นตัวตนที่ต่ำต้อยมาก เขามองเห็นผม ดังนั้น ผมจึงจดจำเขาได้ลึกซึ้งเป็นพิเศษ เรากลายเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ ดังนั้น ที่ผมเล่าเรื่องสมัยม.ปลายของผมในงานประชุม TED ก็เพื่ออยากบอกเขาว่า นายเห็นไหม เพื่อนร่วมโต๊ะของนาย เด็กผู้ชายที่ไร้ความโดดเด่นเมื่อตอนนั้น เป็นคนบอกเล่าเรื่องราวของฉันและนายออกไป

เป็นที่รู้กันของทุกคนว่า ผมใส่เขาเข้าไปเป็นคนที่สำคัญที่สุดคนหนึ่งในนิยายของผม จางฉี่หลิง แสดงถึงความผูกพันที่ผมมีต่อเขา ตัวผมในสมัยนั้นยังมีส่วนคล้ายอู๋เสีย ตอนที่สวมเชิ้ตสีขาวเตะบอลอยู่บนสนามหญ้า"


"ฉันจำการประชุมนั้นได้ คนเขียนใช้นามปากกาว่าหนานไพ่ซานซูใช่ไหมคะ"
"ใช่ครับ"
"ฉันชอบนะ เขาจริงใจดี ถึงนิยายที่เขาเขียน จะทิ้งหลุม (*3) ไว้เต็ม ไม่ยอมมากลบสักทีก็เถอะ"
"เอ่อ... ครับ"

ขณะคุยกันอยู่นั้น ลูกหาบได้บรรจุน้ำและกางเต๊นท์พักแรมเสร็จ และมารายงาน

"เราจะพักที่นี่หนึ่งคืน วันพรุ่งนี้ จะเริ่มเข้าสู่เขตพื้นที่ของกู่ถงจิง" กวนเกิน หรืออีกนามหนึ่งว่าอู๋เสีย ประกาศออกไป


77 Days Left

ป.ล.
*1 军训 วิชาการทหาร เป็นวิชาบังคับของนักเรียนจีน
*2 保送 เข้าตรง หมายถึงมีความสามารถโดดเด่นที่ทางโรงเรียนรับเข้าเรียนโดยไม่มีเงื่อนไข
*3 坑 หลุม หมายถึงปริศนาในนิยายที่ปูค้างไว้ ยังไม่เฉลย หรือเฉลยไม่หมด



Talk:
โยนให้แล้วนะ /me ปิดตาชี้สต๊าฟแรง
อนึ่ง กำลังเขียนเรื่องนี้ ตอนเจอคัตโตะ = ='

[onihazard]

เป็นเรื่องของ "เพื่อนสนิท" คนนั้นของท่านประมุขจริงๆด้วย
คือถ้ามองแบบไม่ใส่ฟิลเตอร์(?)คิดว่าประมุขโชคดีมากที่มีเพื่อนดีขนาดนี้


ปล.นิยายของท่านก็มีหลุมเยอะจริงๆน่ะแหล่ะ แถมหลุมลึกขนาดลงไปแล้วขึ้นมาไม่ได้อีก //กลายเป็นด้วงเฝ้าสุสาน

[Malangporyim]

*อ่านถึงประโยคสุดท้าย*
*หันไปมองทวิตเตอร์คุณนักแปลผู้ขยันที่สุดในแฟนดอม*

อ้อ เจอพี่คัตโตะกำลังกินเนต้าอยู่นั่นเองสินะคะ... อ้าว ไม่ใช่เหรอคะ แง 5555

ฮือออ...เนื้อหา...เนื้อหา...

คุณพระ



เอื้อหหหห์

เอื้อหหหหหหหห์

เอื้อหหหหหหหหหหหหหหหห์

ดิฉันจะไม่พูดอะไรมากกว่านี้ แงงงงงง เอื้อหหหหหหหหห์ *พ่นรุ้งหนักมาก*

[DarkAki]

ฮ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

นอนตายอย่างสงบคาแอ่งน้ำแอ่งนั้น

เรียลนี่มันเรียลจริง / กรีดร้องงงงงงงงงงงงง

[Mayao]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก แอ่งน้ำนี้มีความลับใช่ไหมม ที่อยู่ในใจหัวใจดวงนี้ใช่ไหมมมม//ซาวด์เพลงกี่เพ้าดังลอยมา

[yakusoku]

เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเพื่อนของคุณหนานไพ่ที่อ่านแล้วจับใจมากจริงๆ

[hnee]

มีแอบเสียดสีปนล้อเลียนหนานไพ่เล็กๆนะคะเนี่ย 555555
แต่อาเสียในกราบกวนเกินน่ารัก(?) ยอมให้หมดเลย หุหุๆๆ

[muiko]

อ่านเพลินเลยค่ะคุณเบียร์ ^^
เข้าโหมดสาวน้อยจินตนาการคุณเพื่อน เป็นเสี่ยวเกอแล้วแบบมันใช่จริงๆ 55+ ว่าแต่ว่า มัน based on true story ใช่ปะคะ??? #มิตรภาพหนักมาก

[Rozenkreuz]

กรีดร้องคำว่าเรียลลลลลล อยู่ในใจ นี่มันใช่ เอื้อออออะ
ทำไมชีวิตผมไม่มีบ้างอ่ะ ไม่มีใครรอบตัวที่เข้าใจผมเลย.....
พูดเองร้องไห้เอง ฮือ ผมขอเสี่ยวเกอซักคนก็ตายตาหลับแล้วครับ ฮืออออ
อยากถ่ายทอดเรื่องราวของคนที่สำคัญที่สุดบ้างนะ แต่มันไม่มีนี่สิ ฮ่าๆๆ //หัวเราะทั้งน้ำตา