[OS] #dmbjdaily 'lose' (39 :: ป้านเจี๋ยหลี่,เซี่ยจิ่วเย๋ + 24)

[velvetronica]

[OS] #dmbjdaily 'lose' (39 :: ป้ายเจี๋ยหลี่,เซี่ยจิ่วเย๋ + 24)



"ลำบากแย่เลยนะอาซาน"

เอ้อร์เย่ว์หงพูดขึ้นมาในวันหนึ่ง เขาเงยหน้ามองอีกฝ่ายมราทอดสายตามาที่ขาทั้งสองแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไร สำหรับคนที่มีวิชาถงจื่อกงเป็นอาวุธประจำกายแล้ว...การที่ร่างกายเสียหายไปถึงครึ่งคงเป็นการยากจะยอมรับได้

แต่สำหรับป้านเจี๋ยหลี่...ต่อให้นั่งรถเข็นแล้วมีคนยืนถืออาวุธอยู่หน้า เขาก็มีวิธีของตนที่จะทำให้อีกฝ่ายต้องเข่าอ่อนทรุดลง

แม้มีเพียงครึ่งท่อน...ปีศาจไม้เท้าแดงก็ย่อมไม่พ่ายแพ้แก่ผู้ใด



หนุ่มเจ้าสำราญแห่งฉางซาเดินร่อนไปมาหยิบของนู่นนี่พลางฮัมเพลงงิ้วในลำคอโดยโดยไม่ลืมชงชาให้แขก...แต่ผ่านมาจนธูปหมดไปครึ่งดอก เจ้าบ้านสกุลสองก็ยังไม่ยอมเข้าเรื่องเข้าธุระเสียทีจนฝ่ายที่ถูกเชิญมาเอือมระอาถึงขีดสุด

"เจ้าจะลากข้าออกมาทำไม" คนบนรถเข็นกดเสียงต่ำถามไปเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้มีธุระใดดังที่กล่าวอ้าง
"ก็อยากให้เจ้าออกมาชื่นชมบรรยากาศภายนอกบ้านบ้าง เจ้าไปไหนลำบากแต่ถ้ามาบ้านข้าก็สะดวกสบายดีนี่" เอ้อร์เย่ว์หงตอบกลับหน้าตาเฉย "อีกอย่าง...อาซื่อเพิ่งช่วยยัยหนูจัดสวนให้ข้าใหม่ด้วย"

ได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจเฮือก...ประเด็นหลักของอีกฝ่ายคงจะเป็นประโยคหลังสุดเสียมากกว่าสิ่งอื่นใด
แต่ก่อนที่เขาจะได้ทันทุ่มความหงุดหงิดใส่สหายนิสัยเสียคนนี้ก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้นมาเสียก่อน

"อาจารย์พ่อ...มีคนมาหา"
"งั้นหรือ ขอบใจมาก"

เจ้าบ้านสองรีบเดินตัวปลิวออกไปอย่างรวดเร็วเพราะรู้ทันอารมณ์เพื่อน แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะหันมาสำทับด้วยรอยยิ้มหวาน

"อาซื่อ...ฝากดูแลอาซานด้วย"

ว่าจบก็นวยนาดจากไปไม่รอฟังคำตอบรับหรือปฏิเสธ ส่วนคนโดนไหว้วานก็เหมือนถูกขึงใบหน้าให้เรียบตึงกว่าเดิมทันที ฝ่ายตัวเขาเองที่ไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือใดๆจึงรีบออกปากไล่

"เจ้าจะไปไหนก็ไป ไม่ต้องมาดูแลข้า"
"...อาจารย์พ่อสั่งไว้"

ว่าจบก็ยกกาน้ำชาขึ้นเทด้วยท่าทางที่เขากลัวมันจะหกเลอะเทอะจนลวกตัวเอง...ด้วยสีหน้าจำใจสุดบรรยาย

...ป้านเจี๋ยหลี่เห็นภาพนั้นแล้วก็นึกอยากจะถอนหายใจอีกสักเฮือกเหลือเกิน...


ผ่านไปในความอึดอัดเหมือนสักล้านปี เจ้าบ้านสองก็กลับมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้างขวางโดยที่ไม่สนใจสีหน้าคนอีกสองคนที่นั่งรออยู่เลยสักนิด

"ใครมาหาข้ารู้ไหมอาซาน?" ว่าพลางโบกพัดไปมาอย่างรื่นเริง
"แขกของเจ้าข้าจะไปรู้ได้ยังไง"

"ซานเหย่"

เสียงที่คุ้นหูดังขึ้น พร้อมกับชายหนุ่มร่างเล็กที่ก้าวตามเข้ามา ดวงหน้าหมดจดเรียบขึงไม่ต่างกับเฉินผีอาซื่อ...แต่เขาก็ยังว่ามันน่ามองกว่าเป็นไหนๆ

"เสี่ยวจิ่วจิ่วเอาของมาให้ข้า" เอ้อร์เย่ว์หงชี้ที่ถุงผ้าลายงดงามในมือ "น้องจะกลับแล้ว เจ้าจะกลับพร้อมน้องเลยไหม?"

ตอนที่กล่าวคำนั้นสีหน้าของคนถูกฝากฝังก็ยังไม่ได้เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด ความยินดียินร้ายจะแฝงอยู่สักนิดก็ไม่มี

"กลับ"

สิ้นคำกล่าวสั้นๆ เซี่ยจิ่วเย๋ก็เดินอ้อมมาแล้วเอามือปลดตัวไม้ขัดที่ใช้ล็อคล้อรถเข็น

"ขอตัวนะครับ เอ้อร์เหย่...ซื่อเหย่"
"ตามสบาย...ฝากขอบคุณพ่อเจ้าด้วยแล้วกัน กลับดีๆ ล่ะอาซาน ไม่ส่งนะ"

ป้านเจี๋ยหลี่กลอกตาอย่างหงุดหงิดเหลือประมาณกับไอ้คนที่ลากเขามาเสียเวลาได้เป็นชาติ จึงไม่ตอบรับอะไรกลับไป...เพียงแต่นั่งเงียบๆ ให้เด็กข้างบ้านเข็นรถเข็นให้


ระหว่างทางนั้นไม่มีคำพูดใดๆ ระหว่างเขาทั้งคู่

เซี่ยจิ่วเย๋เป็นคนที่คิดมากกว่าพูดมาแต่เล็ก...สิ่งใดที่พูดแล้วไม่เกิดประโยชน์ก็ย่อมไม่พูดออกมา
ส่วนตัวเขาเองก็ไม่ได้มีอารมณ์สุนทรีย์ขนาดที่จะมาชวนใครคุยเล่น

...แม้คนคนนั้นจะเป็นเด็กที่เขาเคยเห็นมาตั้งแต่อุ้มนั่งตักได้ก็ตาม


ไม่นานก็กลับมาถึงบ้านของเขาซึ่งเซี่ยจิ่วเย๋สามารถเดินเข้าไปได้แบบที่ไม่มีใครประหลาดใจสักนิด เด็กหนุ่มหยุดรถเข็นตรงที่ลานบ้านก่อนจะเดินวนกลับมายืนอยู่ตรงหน้าอีกฝ่ายด้วยท่าทีนิ่งเฉย

"เอ้อร์เหย่เห่อสวนใหม่มาก"

กล่าวขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ใบหน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิงนั้นยังคงเรียบตึง

"แต่ท่านอยากชมสวน...แม่ข้าก็จัดไว้สวยงามเช่นกัน"
"ข้าไม่ได้อยากดูไอ้ของพรรค์นั้นนักหรอกนะ"

เขาพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิด

"ข้ารู้"

รอยยิ้มถูกจุดขึ้นที่มุมปากเล็กน้อยแทบมองไม่เห็น

"เพราะงั้น...ท่านติดหนี้ข้าอีกครั้งแล้วนะซานเหย่"

ว่าจบก็หมุนตัวเดินจากไปไม่มีคำอธิบายอะไรเพิ่มเติม

ป้านเจี๋ยหลี่ฟังคำนั้นแล้วก็นิ่งงัน ได้แต่ถอนหายใจอีกเฮือกก่อนจะใช้มือจับล้อรถเข็นตัวเองกลับเข้าตัวบ้าน

ซือเย๋น้อยก็ยังเป็นซือเย๋...
ปีศาจก็มีสิ่งที่พ่ายแพ้หมดรูปอยู่เหมือนกัน



103 days left #dmbjdaily


::talk::

ฟิคนี้ไม่มีอะไร...แค่อยากให้ปู่เซี่ยเข็นรถให้ปู่หลี่ แงงงงงง555555555555555 เราชอบสองคนนี้ตรงที่เป็นคนที่เทพมากและไม่ยอมลงให้กันซะทีเดียว แต่สุดท้ายคนแก่กว่าก็ยอมให้ซือเย๋น้อย คือมันก๊าวววววววว แงงงง #กาวหนักมาก

ว่าแต่ขึ้นจั่วว่าฟิค39แต่เราเขียนปู่เอ้อร์สนุกมาก แงงงง ชอบคนแบบนี้ เป็นสีสันของเก้าสกุลจริงๆค่ะ สีแดงแห่งเดือนสอง~

หวังว่าจะชอบขอนนี้ของเรานะคะ ขอบคุณค่าาา