[OS] เมิน #dmbjdaily (ผิงเสีย)

[pungjungza]

เมิน


Fandom : Daomu Biji , บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
Pairing : เมินโหยวผิง X อู๋เสีย
Rate : PG





“นายจะไปไหนเสี่ยวเกอ”


“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย”


เกลียด ผมเกลียดประโยคนี้ของเขามากที่สุด ไอ้ความรู้สึกเป็นห่วงจนคลั่ง กระวนกระวายแทบบ้าของผมช่างไม่มีความหมายอะไรเลย ผมดูเหมือนคนโง่ที่ค่อยวิ่งวุ่นนั่งไม่ติดทุกครั้งที่เขาหายตัวไป ก็รู้อยู่หรอกว่านิสัยทำอะไรไม่บอกของเขามันแก้ไม่ได้ แต่การที่เขามักจะพูดประโยคนั้นใส่ผมทุกครั้งที่ถาม มันทำให้รู้ว่าเขาไม่เคยมองเห็นถึงความห่วงใยที่มีให้แก่เขาบ้างเลย


“เอาเถอะ ไม่บอกก็ไม่เป็นไร จะทำอะไรก็ตามใจนาย  เมื่อครู่ถือเสียว่าฉันไม่ได้ถาม”


หากว่าเขาไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร ต่อไปผมจะไม่วุ่นวายกับเขาอีก มันอาจทำให้เขาสบายใจ และผมก็จะได้ไม่เสียความรู้สึกทุกครั้งที่โดนตอกกลับมาด้วยประโยคแบบนั้นอีก ผมก้มหน้ามองรายการสินค้าที่หวังเหมิงนำเข้ามาให้ก่อนหน้า เขายืนนิ่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานของผมชั่วครู่จากนั้นจึงออกจากห้องไป


ในเมื่อเรื่องของเขาไม่เกี่ยวกับผม ต่อไปเรื่องของผมก็ไม่เกี่ยวกับเขาเช่นกัน








ฤดูหนาวมาเยือนหังโจวอีกครั้ง  ร้านที่ปรกติแทบไม่มีลูกค้าของผมนับวันยิ่งเงียบเหงาหนัก ขนาดที่ว่าแม้แต่หวังเหมิงในชุดกี่เพ้าลายโบตั๋นแดงก็ไม่สามารถเรียกความสนใจจากลูกค้าได้ ผมนั่งขดตัวอยู่ในห้องทำงานพร้อมกับจิบชาอู่หลงอุ่นๆอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย คิดอยากจะหาอะไรบันเทิงใจทำสักอย่างก็ขี้เกียจเกินกว่าจะขยับตัว หากอารองรู้ว่าผมเอาแต่อุดอู้อยู่บนเก้าอี้ทั้งวันคงบ่นจนหูชา


ขณะที่กำลังนั่งถอนหายใจทิ้งไปโดยไร้ประโยชน์ หวังเหมิงก็เคาะประตูแล้วเข้ามาในห้องพร้อมกับบอกว่ามีคนมาขอพบ ผมจึงได้ฤกษ์ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินไปรับแขกแก้เบื่อเสียที พอออกมานอกห้องภาพแรกที่เห็นคือใบหน้าใหญ่โตของนายอ้วนที่ยิ้มแย้มอารมณ์ดี ในมือถือถุงซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นของฝากจากปักกิ่ง เขาทักผมด้วยน้ำเสียงร่าเริง


“นี่นายนั่งอุดอู้อยู่ในห้องทั้งวันเลยหรือไงเทียนเจิน ถึงว่าร้านนายถึงเงียบเชียบ เป็นเพราะเถ้าแก่ไม่ค่อยออกมารับหน้าลูกค้านี่เอง”

“ก็มันหนาว แล้วนายมาถึงนี่มีธุระอะไรเร่งด่วนหรือเปล่า ไม่เห็นนายโทรมาบอกก่อน”

“ธุระน่ะไม่มี แค่อยากมาเฉยๆ ดูสิว่าฉันพาใครมาด้วย”


พอนายอ้วนเบี่ยงตัวหลบไปอีกทาง ผมก็เห็นใครอีกคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างหลังเขา ใครอีกคนที่ไม่ส่งข่าวคราวมาเลยกว่าสามเดือน ผมปรายตามองเขานิดหน่อยก่อนจะหันกลับมาพูดกับนายอ้วน  โดยไม่สนใจจะทักทายหรือซักถามอะไรเขาอย่างทุกที


“นายกินอะไรมาหรือยัง”






พวกเราสามคนมานั่งที่ภัตตาคารโหล่วว่ายโหล่วโต๊ะริมหน้าต่างโต๊ะเดียวกันกับที่มาทุกครั้ง มีหลายครั้งที่ผมกับเมินโหยวผิงสบตากันโดยบังเอิญบนโต๊ะอาหาร แต่ผมเลือกที่จะมองเมินและทำเป็นไม่สนใจเขา ดังนั้นตลอดมื้ออาหารเราจึงไม่ได้พูดกันสักประโยคเดียว ผมได้แต่บังคับให้ตัวเองนั่งฟังนายอ้วนคุยโม้เรื่องธุรกิจที่ปักกิ่งอย่างออกรส บังคับให้ตัวเองสนุกไปกับมัน กระทั่งเรากินไปดื่มไปจนอิ่มหนำจึงตัดสินใจเช็คบิลพากันกลับ


วันนี้ผมต้องพาพวกเขากลับไปพักที่บ้าน เห็นนายอ้วนว่าจะขอค้างเพื่อเที่ยวต่ออีกสักสองสามคืน ซึ่งผมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรอยู่แล้วเนื่องจากนานๆครั้งจะเจอกัน ขณะที่ผมเดินมาหยิบไพ่นกกระจอกอีกห้องนายอ้วนก็เดินตามมาถามด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็น


“เทียนเจิน นายมีเรื่องผิดใจอะไรกับเสี่ยวเกอหรือเปล่า”

“เปล่านี่” ผมตอบเรียบๆ

“แต่ฉันว่าต้องมีอะไรแน่ๆ”

“ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ” ผมถามกลับเพราะเห็นว่าเขาไม่ยอมเลิกรา

“เพราะนายไม่คุยกับน้องเสี่ยวเกอเหมือนทุกที”

“แล้วทุกทีที่นายว่ามันเป็นอย่างไหน ฉันก็ทำตัวเหมือนปรกตินี่”

“ไม่ปรกติสักนิด ก็ทุกทีนายต้องถามโน้นถามนี่ หรือบางทีก็ต้องบ่นเขาบ้าง แต่ครั้งนี้นายไม่แม้แต่จะทักทายเขาเลย หน้าเขานายยังไม่มอง เสี่ยวเกออุตส่าห์ตั้งใจกลับมาหานาย อย่าทำเมินเขาอย่างนี้น่า ถ้าเขาหายไปอีกเป็นนายที่จะร้อนใจนะ” นายอ้วนพูดกับผมเสียยืดยาว แต่นั่นกลับทำให้ความรู้สึกในอกของผมยิ่งคุกรุ่น

“จะไปไหนก็เรื่องของเขาสิ ฉันมันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาอยู่แล้วนี่”

“เทียนเจินเอ๋ยเทียนเจิน นายน้อยใจก็บอกกับเขาตรงๆเถอะ อย่าตั้งแง่กันอย่างนี้เลย ฉันมาพักผ่อนหาความสุขใส่ตัว แต่รอบๆกายฉันไม่มีใครมีความสุขสักคน แบบนี้สู้กลับไปเฝ้าร้านที่ปักกิ่งมิดีกว่าหรือ”


แวบหนึ่งในสมองผมเองก็อยากจะทำอย่างที่นายอ้วนบอก อยากคุยกับเมินโหยวผิงให้รู้เรื่อง แต่พอคิดดูแล้วถึงคุยไปทุกอย่างก็เหมือนเก่า จอมอมพะนำนั่นไม่มีทางเปลี่ยนได้ แล้วสุดท้ายก็เป็นผมที่ต้องทุกข์ใจอยู่คนเดียว ขนาดผมทำเป็นไม่สนเขา นายเรือพ่วงนั่นยังไม่ทุกข์ร้อนใจอะไรเลย


“เอาเถอะ ยังไงก็ลองเก็บที่ฉันแนะนำไปคิดดูแล้วกัน” นายอ้วนตบบ่าผมสองทีก่อนเดินนำออกไปที่ห้องโถง ผมถอนหายใจทิ้งยาวๆพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปรกติจากนั้นจึงตามเขาออกไป


มันจริงอย่างที่นายอ้วนว่า ดูเหมือนการเล่นไพ่นกกระจกของพวกเราคราวนี้จะไม่อภิรมย์เอาเสียเลย พอผมไม่พูด เมินโหยวผิงก็ไม่พูด นายอ้วนเองก็พลอยกลืนไม่เข้าคายไม่ออกไปด้วย สุดท้ายเราจึงแยกย้ายกันเข้านอน






ระหว่างที่ผมกำลังเคลิ้มๆกึ่งหลับกึ่งตื่น อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนเตียงที่นอนอยู่มันยุบยวบลง ต้องขอบคุณประสบการณ์คว่ำกรวยที่ผ่านๆมาเพราะมันทำให้ผมตื่นง่ายกว่าแต่ก่อน ผมลืมตาขึ้นทันที ในความมืดสลัวผมเห็นเงาของใครคนหนึ่ง เจ้าของเงานั้นนั่งอยู่บนเตียงผมของผมจริงๆ !
ก่อนที่จะทันได้คิดทำอะไร เสียงทุ้มที่ผมคุ้นเคยก็ดังขึ้น แม้เขาไม่ค่อยพูดบ่อยนัก แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังจำได้ว่าเขาคือ เมินโหยวผิง


“ที่บอกว่าไม่เกี่ยวกับนาย นายน่าจะรู้ว่าฉันไม่อยากให้นายเข้ามาข้องเกี่ยวกับเรื่องพวกนั้น นายน่าจะรู้ว่าเรื่องที่ฉันทำมันอันตรายแค่ไหน เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าฉันไม่อยากให้นายต้องมาตกอยู่ในอันตราย…เพราะฉัน”


เขาลูบหัวผมเบาๆแล้วพูดมันออกมาด้วยเสียงเรื่อยๆราวกับกำลังเล่านิทานให้เด็กสักคนหนึ่งฟัง แต่ถ้าผมเป็นเด็กคนนั้น นิทานเรื่องนี้คงทำให้ผมข่มตาหลับไม่ลง มีคำพูดมากมายที่อยากจะบอก อยากจะพูดให้เขาเข้าใจว่าผมรู้สึกอย่างไร โกรธเขาแค่ไหน เสียใจกับคำพูดพวกนั้นเพียงไร แต่ประโยคทั้งหมดทั้งมวลในความนึกคิดของผมนั้นก็มลายหายไปสิ้น คล้ายกับว่ามันไม่เคยมีอยู่จริงเลยเมื่อเขาพูดออกมาว่า



“ขอโทษนะอู๋เสีย…”

<><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>

Taik : มันต้องมีสักครั้งที่นายเมินถูกเมินบ้าง ตอนแรกที่เห็นหัวข้อของวันนี้ด้วงกระพือปีกพับๆ(?)เลย
แต่เทียนเจินอู๋เสียก็ยังเป็นเทียนเจินอู๋เสียอยู่วันยังค่ำ ยังไม่ทันข้ามวันก็ยอมเขาแล้ว 55555
เป็นฟิคเรื่องแรกที่คลอดออกมา หลังจากที่ซุ่มอ่านของด้วงท่านอื่นมานาน ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ ^__^

[Naitear]

น่ารักมากค่ะะะะะะะะ > ////////// <] เสี่ยวเกอออ ยังไม่ทันข้ามวันก็มาง้อนายน้อยแล้ว สมกับที่แคร์นายน้อยเป็นที่หนึ่งจริงๆค่ะ แถมมาง้อสองต่อสองบนเตียงซะด้วยแหน่ะะ /แฮ่

ชอบที่นายน้อยมางอนเสี่ยวเกอบ้างมากเลยค่ะ อยากเห็นแบบนี้ในอฟช.มานานแล้ว นี่แหน่ะๆ นายเมินนะนายเมิน พูดจาใจร้ายกับนายน้อยอยู่ได้ จงโดนนายน้อยงอนไปซะนั่นแหละ นี่แหน่ะๆ #หยิกแขนนายเรือพ่วง

ขอบคุณสำหรับฟิคน่ารักๆนะคะ ก๊าวมากเลย รอติดตามผลงานต่อไปค่ะ > w <

[Feran.FS]

//พบด้วงกระอัก1ea
กริ๊ซซซซซซซซซซซ

[hnee]

งอนเลยจ้าาา งอนเยอะๆนะอาเสีย ให้เสี่ยวเกอมาง้อบ้างไรบ้าง ทำอาเสียเสียใจเยอะแล้วก็เอาใจบ้างนะจ้ะเสี่ยวเกอ

[justpn04]

แวบมาเงียบ ๆ แบบนี้ เป็นการง้อสไตล์เสี่ยวเกอจริง ๆ ค่ะ 555555555555
นายน้อยงอน เอ้ย เมินได้น่ารักจังเลยยย

[meirong2810]

น่ารักอ่ะ >.,<
นายเมินรีบมาง้อเชียววววววว ชอบนายน้อยเมินมากอ่ะ

[meanato]

แค่คำขอโทษน่ะมันไม่ได้หรอกนะ!!!!!!

[gaaraclub]

เสี่ยวเกอตามมาง้อด้วยยยย แอ้ยยยย เขิลลลล >\\\<
เข้าใจฟีลลิ่งนายน้อยนะคะ เมินนายเมินซะบ้างก็แอบสะใ---- 5555