[OS] #dmbjdaily (บาป) No drink,No chance [เฮยฮัว] R18*

[Shiaeri]

[OS] #dmbjdaily (บาป) No drink,No chance [เฮยฮัว]

Title : No drink,No chance
Pairing : เฮยเสียจื่อ x เซี่ยอวี่ฮัว
Rate : R-18!!!

/คนเขียนปิดตาและวิ่งหนีไป
//ระวังหลังด้วยนะคะ ด้วยรักจากใจนักเขียน <3


------------------------------------------------------------------------------------


“อ..อ..อา...เฮยเสียจื่อ”
ในห้องเล็กๆที่ไร้แสงไฟยังมีสองร่างที่หลอมรวมกันเป็นหนึ่ง ทุกจังหวะที่สองร่างสัมผัสกันยิ่งทำให้อุณหภูมิภายในห้องเพิ่มขึ้นเช่นเดียวกับเสียงครางเครือที่ดังอย่างไม่หยุดหย่อน



สองร่างขยับเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยกามารมณ์และความต้องการที่พุ่งพล่าน เหงื่อกาฬไหล่อาบมังสาขาวพิสุทธิ์ เส้นผมสีน้ำตาลเปียกชื่นด้วยเหงื่อกาฬลู่ใบหน้า ดวงตาคู่สวยที่สะกดคนใต้เลนส์สีดำสนิทฉ่ำน้ำเพราะความต้องการที่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลง



“อ...อื้อ...ฮื้อ...”
“อา..คุณชาย.........เรียกชื่อผมสิครับ...”



“ฮ...อ้า.... เฮย...เสียจื่อ”
คุณชายเก้ามองสภาพทุกอย่างที่อะไรๆก็ย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว จะให้หยุดตรงนี้ต่อให้เป็นตัวเขาเองก็คงไม่โง่ทำแน่ๆ ดวงตาของบุปผางามหลับลงแล้วนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้


…

แสงสว่างจากจันทราบนท้องฟ้าดูจะถูกราหูกลืนกินไปเสียหมด คืนนี้ถึงได้เห็นดาวได้กระจ่างนัก หากดวงดาราก็ยังไม่สามารถทำให้ท้องฟ้าสว่างได้ แต่มันก็ไม่ส่งผลอะไรต่อในผับที่เปิดแสงสีเสียงมากกว่าสายรุ้ง บทเพลงอัดบีทเต็มเปิดสนั่นจนแม้แต่คนอกหักดื่มเหล้าเมายังไม่มีอารมณ์จะมาเสียใจ



คืนนี้สิ่งที่เตะตาที่สุดคงจะเป็นบุรุษแปลกหน้าที่สวมชุดสูทมาเต็มตัวเข้าผับประหนึ่งไปหาลูกค้าแล้วมีปัญหาต้องมานั่งดื่มเหล้าย้อมใจ หากความงดงามของเขากลับทำให้ทุกสายตาต้องหลงลืมเชิ้ตสีชมพูหวานแววของเขาไปเลย



ดวงตาที่สะท้อนกับแสงไฟเป็นประกายจ้องมองแก้วไวน์ในมือตัวเองอย่างเงียบงันเป็นเกราะไม่ให้ใครเข้ามาใกล้ นิ้วเรียวยาวคลายเนคไทให้หลวมและปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีชมพูของตัวเอง เผยให้เห็นแนวกระดูกไหปลาร้าที่ชื่นเหงื่อ หยาดน้ำพราวไหลผ่านผิวกายเรียบลื่นของเขาทำให้ใครหลายคนที่แอบมองเขาอยู่กลืนน้ำลายลงคอไปตามๆกัน



อันที่จริงชายหนุ่มเชิ๊ตชมพู AKA เซี่ยอวี่ฮัวก็ไม่ได้มีเรื่องชีช้ำใจแต่ประการใดก็แค่อยากมาดื่มให้หายเบื่อเฉยๆ แต่พอมานั่งคนเดียวแล้วก็อดคิดถึงเรื่องเก่าๆเรื่องเศร้ามากมายไม่ได้เหมือนกัน



เซี่ยอวี่ฮัวพรูลมหายใจออกอย่างเหนื่อยใจ แต่ไม่ทันได้คิดอะไรต่อ พอเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับแก้วไวน์อีกแก้วที่ตนไม่ได้สั่ง บริกรเหมือนรู้ใจเลยบอกลูกค้าด้วยรอยยิ้มแจ่มใส “คุณชายท่านนั้นสั่งให้น่ะครับ”

เมื่อหันไปมองก็พบกับแว่นตาสีดำที่คุ้นเคย ผู้ชายที่ปกปิดดวงตาของตนเองไว้ภายใต้กรอบแว่นกันแดดที่ใส่แล้วดูดีเป็นบ้า กับเสื้อกั๊กหนังมันปลาบและกางเกงสีดำ ซึ่งหากไม่ติดว่าเค้าหน้าค่อนข้างจัดไปทางดูดีจนถึงหล่อมาก จบจากปาร์ตี้ในผับก็คงสามารถไปงานศพต่อได้เลยทีเดียว
ผู้ชายคนนี้คือ....


“...เฮยเสียจื่อ”
เพียงเอ่ยชื่ออีกฝ่ายก็ยกยิ้มให้แล้วขยับเข้ามานั่งใกล้ แม้รอยยิ้มนั้นจะเป็นมิตรสักเท่าไร แต่สำหรับคุณชายเก้าแล้ว คนตรงนั้นก็แค่ต้องการกวนประสาทเขาเท่านั้น “....ไวน์นายเอาคืนไป เงินฉันมีเหลือเฟือจะใช้”



“หูย คุณชาย คนเค้าอุตส่าห์เลี้ยง รับน้ำใจไปหน่อยสิคร้าบบ”
“น้ำใจจากคนอย่างนายฉันขอปฏิเสธ”
แล้วเซี่ยอวี่ฮัวก็บรรจงจิบชาในแก้วของตนต่อไป จนกระทั่งต้องมาคิ้วกระตุกเพราะเสียงของอีแว่นข้างๆ



“เอ หรือคุณชายจะคออ่อนจนไม่กล้าดื่นไวน์อีกแก้ว”
“ว่าไงนะ!!”
เมื่อถูกท้าทาย มีหรือเขาจะยอม กระดกไวน์แก้วนั้นจนหมดทันทีโดยไม่ได้รู้เลยว่า ....เขาได้กระโดดลงหลุมลึกที่เฮยเสียจื่อทำดักไว้ตั้งนานแล้ว ..... “ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มาแข่งกันเลยดีกว่าไหม ว่าใครจะคอแข็งกว่ากัน!!”
คนเกลียดการยอมแพ้ท้าทายด้วยสีหน้ามุ่งมั่นนั่นยิ่งทำให้รอยยิ้มของเฮยเสียจื่อกว้างขึ้นไปอีก


“ได้เลยครับ แล้วผมจะรอชื่นชมความพ่ายแพ้ของคุณนะครับ คุณชายเก้า ♥”



หลายแก้วผ่านไป...ผ่านไป..... คนที่เริ่มเป๋ก่อนกลายเป็นคุณชายแห่งสกุลเซี่ย แต่ทางด้านเฮยเสียจื่อไม่มีวี่แววว่าจะเมาเลยแม้แต่น้อย ประสบการณ์การผ่านโลกมันต่างกันมากเกินไป....



ทั้งสองยังแข่งกันจนร้านปิด แต่เซี่ยอวี่ฮัวยังไม่ยอมแพ้ซื้อเหล้ากลับบ้านโดยไม่ทันคิด ว่าตัวเองได้เชิญสิ่งมีชีวิตที่อันตรายที่สุดขึ้นมาบนห้องนอนของตนเสียแล้ว



“คุณชาย ยอมแพ้เถอะ”
“ไม่มีทาง...อืม...”
แสงจันทร์ส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างที่ไม่ได้ปิดผ้าม่าน เฮยเสียจื่อมองใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่ายอย่างหลงใหล แสงจันทร์กระทบผมและแก้มนวลทำให้ดูเหมือนเทพธิดาที่จุติลงมา เขาเผลอยกมือขึ้นเกลี่ยปอยผมที่ร่วงหล่นลงมาปรกหน้าอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยนจนเสี่ยวฮัวอดหันมามองอย่างสงสัยไม่ได้  



ดวงหน้าหวานที่มัวเมาด้วยฤทธิ์เหล้า ริมฝีปากแดงระเรื่อเผยออกเล็กน้อยราวกับเชื้อเชิญ ยิ่งเมื่อคนตรงหน้าเอียงคอเล็กน้อยแล้วถามด้วยเสียงใสดุจระฆังแก้วนั่นแล้ว… “มีอะไร ?”
..ยิ่งทำให้เขาสติขาดผึงลง



“อ...อื้อ!!”
มือที่เกลี่ยปอยผมเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นประคองใบหน้าแล้วก้มลงไปจูบแทน จากเพียงสัมผัสกลายเป็นสอดแทรกลิ้นกระหวัดเกี่ยวพัน ความหวานมอมเมาเขายิ่งกว้าสุราเมรัยขวดใดที่เขาเคยดื่ม น่าหลงใหลยิ่งกว่าสตรีใดในโลกที่เขาเคยพบ โหยหา ต้องการ เขาจูบอีกฝ่ายราวกับวันพรุ่งนี้โลกจะแหลกสลายแล้วจะไม่ได้พบกันอีก



เนิ่นนานจนโดนอีกฝ่ายทุบอกประท้วงว่าขาดลมหายใจถึงได้ยอมละออกมา แต่ก็เพียงครู่เดียวก็แลกสัมผัสกันอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่า เกี่ยวพันราวไม่อยากพรากจาก โหยหากันไม่มีที่สิ้นสุดจนแผ่นหลังของเซี่ยอวี่ฮัวสัมผัสถึงความนุ่มนิ่มของเตียง



มือที่ว่างอยู่ค่อยๆปลดเสื้อของคนใต้พันธาอย่างไม่เร่งรีบ หากแต่โดนผลักออกมาก่อน
“นายจะทำอะไรน่ะ!!!!”



ผู้ใส่แว่นดำไม่ตอบ หากกลับฉวยมืออีกฝ่ายที่ยังค้างอยู่บนแผ่นอกขึ้นมาแนมแก้ม แย้มยิ้มเหมือนหมาป่าจ้องตะครุบเหยื่อ ประกายความต้องการลุกโชนในดวงตาภายใต้กรอบแว่น ก่อนเขาจะค่อยๆบรรจงใช้ลิ้นอุ่นเลียมันช้าๆ สัมผัสไม่เร่งรีบหากร้อนเร่าทำให้คุณชายตัวสั่นเหมือนนกแรกเกิด “อ...อา....”



ผู้มอบสัมผัสให้หัวเราะในลำคอแผ่วเบาก่อนค่อยๆบรรจงไล่จูบไปเรื่อยๆ เมื่ออีกฝ่ายได้สติก็พยายามผลักเขาออกอีกครั้ง หากแต่เขากลับจับมือนั้นไว้ได้แล้วรวบมือทั้งสองตรึงเหนือศีรษะอีกฝ่าย ใช้มือที่ว่างค่อยๆบรรจงจับเนคไทอีกฝ่ายจูบแผ่วเบา ใช้ปลายนิ้วดึงเนคไทออกจนมันหลุดออกมาหมดและมัดมือเขาเข้ากับหัวเตียง



“ไม่ดื้อนะครับคุณชาย แล้วผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง”
พูดจบเขาก็ซุกไซร้ลำคอระหงพร้อมดูดดุนจนมันขึ้นรอยแดงคล้ายรอยกุหลาบ กระดุมค่อยถูกปลดจนหมดแล้วกายของคุณชายก็เหมือนมีกลีบดอกกุหลาบโปรยปรายบนกองหิมะ เฮยเสียจื่อใช้มือหยอกล้อกับสิ่งที่อยู่บนอกก่อนบรรจงจูบมันจนคุณชายแอ่นหลังขึ้น อยากจะตะโกนด่าหากเสียงไม่ออก



“อ..ฮื้อ..ตรงนั้น....”
เมื่อมือที่ซุกซนเริ่มไปยุ่งแถมกางเกงคุณชายก็ส่งเสียงดุหากเจ้าหมาป่าที่ไม่มีทางฟังก็ค่อยๆรูดซิบกางเกงลง พอภารกิจเปลื้องผ้าคุณชายผู้สูงศักดิ์จบลงก็ได้เห็นบางสิ่งชูชันอย่างน่าอาย เพียงเอามือไปแตะคุณชายก็กระตุก “ย อย่า!!!”



“เอ เอาไงดีน้า...”
เสียงยียวนของเฮยเสียจื่อทำเอาคุณชายหมั่นไส้ พยายามถูข้อมือให้เนคไทหลุดออก แต่เสียใจเพราะเฮยเสียจื่อไม่ยอมให้อะไรๆมันจบลงง่ายๆ เขาเลียริมฝีปากมองผลงานของเขาอย่างพอใจ ชายแว่นดำยิ้มโชว์เขี้ยวสวยก่อนถอดถุงมือหนังของตนทั้งสองข้างออกพร้อมแจ็คเก๊ตอบอ้าว


...และใช้มือของเขาครอบครองแก่นกายร้อนที่ค่อยๆขยายตัวของคุณชาย ทุกครั้งที่รูดขึ้นลงจะได้ยินเสียงครางน่าฟังของคนที่ถูกมัดอยู่กับเตียง เขารู้สึกสนุก เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นจนแทบจุดสูงสุด



แกร๊ก!

เขาปล่อยมือเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ทิ้งร่างที่เปี่ยมด้วยแรงปรารถนานอนรออย่างทุกข์ทรมาน เมื่อเดินลงไปก็พบกับวัตถุกลมสีขาว .....สร้อยไข่มุก .....
แล้วรอยยิ้มเขาก็พราวขึ้นมาอย่างไม่น่าไว้ใจ


“เฮยเสียจื่อ...อื้อ...”
อีกฝ่ายเรียกเค้าคล้ายเว้าวอน เขากระตุกรอยยิ้ม...เป็นไปตามแผน อีกฝ่ายมองเขาอย่างต้องการ.... จะช่วยตัวเองก็ทำไม่ได้เพราะมือถูกมัดอยู่ อึก ไอ้บ้าเอ้ย! เขาด่าได้เพียงในใจ รอได้แต่ไอ้บ้าที่ยื่นจ้องสร้อยไข่มุกนานสองนานกว่าจะกลับมา แล้วมันเอาสร้อยไข่มุกมาทำไม!!?!


“คุณชาย... เรามาสนุกกันดีกว่า”
คุณชายเบิกตากว้างสังหรณ์ใจไม่ดีเมื่ออีกฝ่ายยกขาเขาขึ้นพาดบ่า “เฮ้ย!! นั่นนายจะทำอะไร” อีกฝ่ายยกมือขึ้นพร้อมทำเสียง จุ๊ๆ และระบายรอยยิ้มที่เสี่ยวฮัวสาบานได้ว่า เขาเกลียดมันที่สุด!!



“อ...เย็น!!!!
สัมผัสที่ช่องทางข้างหลังเย็นวูบเมื่อนิ้วของเฮยเสียจื่อเข้ามาพร้อมเจลเย็นสีใส เขาสอดเข้ามาเพียงนิ้วเดียวก็ทำให้ร่างกายอีกฝ่ายกระตุกเกร็ง กำมือแน่ ยิ่งเมืออีกฝ่ายค่อยๆเพิ่มจำนวนนิ้วพยายามสร้างความเคยชิน “ม ไม่เอา....”



เสียงของเขาส่งไม่ถึงอีกต่อไปเมื่ออีกฝ่ายค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกเนิบนาบ ความเสียวซ่านแล่นปราดไปทั่วทั้งร่างกาย ทั่งเจ็บปวดและสุขสม นิ้วของคนข้างบนกวาดไปทั่วช่องทางหวานจนเจอจุดที่ต้องการและกดลงไป “อ๊า!!!....”


เสียงครางของร่างบางบ่งบอกว่าเขาทำถูกแล้วเลยยิ่งกลั่นแกล้งอีกฝ่ายมากกว่าเดิมด้วยการขยับนิ้วอย่างรวดเร็วก่อนจะใส่แทนที่ด้วยของอย่างอื่นที่เขาเพิ่งนำมา... “อ....นายใส่อะไรเข้ามาในตัวฉัน!! เอาออกไป!!!”



“สร้อยไข่มุกน่ะคุณชาย ไม่มีอะไรหรอก”
“อึก!! เอาออกไปนะ นายจะบ้าหรอ...ห....ฮ้า....”


คุณชายร้องเสียงหลงเมื่อตาแว่นไม่มีท่าจะฟังเขาเลย ค่อยๆยัดไข่มุกเข้ามาในช่องทางข้างหลังทีละลูก ทีละลูก....... สักห้าลูกมั้งที่เขาใส่เข้าไปแล้วดันไปโดนจุดที่ทำให้เขาสะท้าน “หยุด!!! หยุดเดี๋ยวนี้!!”


เฮยเสียจื่อมองคุณชายครู่เดียวก่อนปล่อยมือจากทุกสิ่ง ทำให้คุณชายฉงน “โอเค หยุดก็หยุดครับ”



ทำไมคราวนี้มันง่ายจัง ? คุณชายคิดได้แปบเดียวก็ต้องเข้าใจทุกอย่างอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายขยับมาแก้เนคไทออกให้พร้อมล้มตัวลงนอน...เฮ้ย มันคิดจะปล่อยเขาไว้อย่างนี้จริงๆหรอ “เฮยเสียจื่อ ?”



“อะไรครับคุณชาย ผมจะนอนแล้ว”
โอ้โห ดูมัน มันกวนตีนเขาครับ


ด้วยความขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงและรู้ว่าคนข้างๆต้องการจะแกล้งตนเลยทำเป็นเมินไปซะเลย เขาพยายามดึงสร้อยมุกออกจากข้างหลังของตน หากตอนดึงกลับไม่สามารถทำได้ดังที่ใจคิด


“ฮะ...อื้อ....อะ......อา....”
ความเสียวซ่านแล่นไปจนเขาไม่อาจดึงมันออกมาได้ เมื่อขยับทีนึงมันก็ยิ่งทำให้เรารู้สึกถึงความร้อนรุ่นที่พุ่งขึ้นมาจากแรงปรารถนา อีกคนที่ยังไม่นอนมองเซี่ยอวี่ฮัวพยายามทำบางสิ่งอย่างสนุกสนาน


เขาพยายามจนแล้วจนรอดก็ไม่สำเร็จ น้ำตาแห่งความต้องการไหลอาบพวงแก้มใส เขาจำใจทำสิ่งที่หลังจากนี้ เขาคงไม่สามารถลืมมันอีกได้..ตลอดชีวิต


“ฮ...เฮยเสียจื่อ”
“ครับ ?” อีกฝ่ายตอบกลับหน้าระรื่น



“ช่วย....ช่วยฉันที”
“ช่วยอะไรหรอครับคุณชาย ?” อีกฝ่ายยิ้มไขสือยิ่งทำให้เขาทวีความหงุดหงิด



“อ.......เอามันออกไป..ได้โปรด....”



“ตอบแทนผมด้วยแล้วกันครับ คุณชาย”
เมื่อเหยื่อตัดสินใจขังตัวตายอยู่ในหลุมกับดักของเขาเรียบร้อย เขาก็ขอ ‘ของตอบแทน’ ทันที แม้จะไม่เต็มใจแต่คุณชายก็นั่งคร่อมหันหลังให้อีกฝ่ายแล้วค่อยๆปลดซิบกางเกงและสิ่งใหญ่โตของอีกฝ่ายก็ดันตัวเองขึ้นมาจากขอบกางเกง



เขาชั่งใจอยู่ครู่ก่อนโน้มตัวไปใกล้ของสิ่งนั้นแล้วไล้เลียมันช้าๆ เฮยเสียจื่อหัวเราะออกมาเบาๆ หากแต่เริ่มกลายเป็นเสียงหอบด้วยแรงอารมณ์เมื่อคุณชายใช้ริมฝีปากครอบครองสิ่งนั้นแล้วรูดขึ้นลงช้าๆ เฮยเสียจื่อค่อยๆดึงสร้อยไข่มุกที่ฉ่ำเยิ้มออกมาจากช่องทางข้างใน ทุกครั้งที่ดึงคุณชายจะต้องสะดุ้งจนเขาบอกให้ทำต่อไป



“อ๊ะ.......หยะ อื้อ!!!...”
เมื่อดึงออกมาหมดเขาก็ใช้ลิ้นแหย่ช่องทางนั้นเล่นจนเซี่ยอวี่ฮัวครางเครือ  เมื่อเขาพอใจแล้วเขาก็ดึงร่างอีกฝ่ายให้หันหน้ามาหาเขา อีกฝ่ายทำหน้าฉงน "อะไรอีกล่ะ"



“คุณชายไม่รู้จริงๆหรือแกล้งโง่ครับ ?”
“นี่!!.....!?!”
“เซี่ยอวี่ฮัว.....”
คุณชายกำลังจะด่าไอ้คนพรากผู้เยาว์ตรงหน้าหากดึงลงไปใกล้แล้วถูกกระซิบใกล้หูด้วยน้ำเสียงทุ้มแหบเสน่ห์ที่ปั่นหัวเขาจนเผลอไผลไปกับชื่อของตนที่ออกจากปากคนตรงหน้า “เซี่ยอวี่ฮัว....”
“อวี่ฮัว....คุณชายฮัว....”



อีกฝ่ายใช้ลิ้นเลียตั้งแต่ข้างหูของเขา ไล่จูบแก้ม จูบตา จูบจมูกจูบไปทั่วไปหน้าเขาอย่างเอาอกเอาใจและออดอ้อน ปนเปกับการเรียกชื่อเขาอย่างกระเซ้าทำให้เขาเองก็หมดความอดทน



“ข เข้าใจแล้วน่า!!”
อวี่ฮัวสะบัดหน้าไล่ความอายก่อนค่อยๆดันตัวขึ้นอย่างรู้งาน พยายามนั่งลงบนความใหญ่โตที่ตั้งตระหง่านไม่อายผีสางนางไม้ แต่ไม่ว่ากี่ครั้งก็ไม่เข้าสักที จนอีกฝ่ายหยอกถาม



“คุณชายแกล้งผมหรอ ? อื้อ..”
“หนวกหูน่า อ๊ะ!!”
เมื่อพยายามจับแก่นกายอุ่นร้อนให้ตั้งตรงได้แล้วก็ดันเข้ามาได้เล็กน้อยแต่นั่นก็ทำให้ความรู้สึกแปลกๆดันขึ้นมาเหมือนมีผีเสื้อนับร้อยบินว่อนอยู่ในท่อง แค่ส่วนต้นเท่านั้นยังทำได้ขนาดนี้ เขาฝืนใจค่อยๆปล่อยตัวลงช้าๆหากแต่เหมือนคนตรงหน้าใจร้อนเลยจับสะโพกเขาแล้วช่วยกดลงจนสุด



“อ้า!!!”
เสียงร้องดังลั่นเมื่อแก่นกายเข้ามาจนสุดข้างใน ร้อนรุ่นจนเหมือนจะละลาย เขานั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นครู่เดียวก่อนมองอีกฝ่ายเคืองๆ เลยแกล้งด้วยการเขยิบหน้าเข้าไปใกล้โดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว “คุ...คุณชาย ?”



เขาใช้ปากของตัวเองงับแว่นสีดำแล้วเขวี้ยงทิ้งไปข้างเตียง เมื่อสบตากับอีกฝ่ายที่มองมาอึ้งๆเท่านั้นเขารู้สึกเหมือนต้องมนต์ เหมือนคนตรงหน้าเป็นอิงคิวบัสรูปงาม นัยน์ตานั้นสั่งให้เขาค่อยๆขยับร่างกายช้าๆ

“อือ...ฮื้อ...อื้อ.....”
“เด็กดี ไม่เป็นไรนะครับ ไม่เจ็บหรอก”
มือทั้งสองข้างพาดบนบ่าอีกฝ่ายใช้เป็นฐานในการขยับตัว อีกฝ่ายก็ใช้มือช่วยดันสะโพกขึ้นลงเป็นจังหวะเร็วขึ้น..เร็วขึ้น.. หนักหน่วงและรุนแรง “อ..อื้อ...เฮยเสียจื่อ...อะ...อ้า...”

“ฮื่อ...คุณชาย..อะ...เรียกชื่อผมสิครับ”



“เฮยเสียจื่อ..อื้อ......อะ....อ้า...”
!?
หนุ่มแว่นดำที่ไร้แว่นแล้วหมดซึ่งความอดทน เมื่อมองใบหน้าเปี่ยมอารมณ์ของอีกฝ่าย ใบหน้าแดงก่ำ หยาดน้ำเกาะพราว หลงใหล...ต้องการ เขาพลิกตัวขึ้นคร่อมแล้วบรรเลงบทเพลงรักนี่เอง



“อ....อ้า.......อ๊าาาา!!!...”
ทุกครั้งที่แก่นกายสัมผัสกัน ความร้อนแรงยิ่งปะทุ ความต้องการอันไม่มีจุดจบ โหยหาซึ่งกันและกัน เมื่อมองดวงหน้าหวานที่ต้องการเขา เรียกชื่อเขาด้วยเสียงนั้น ความต้องการยิ่งปะทุเพิ่มมากขึ้น



จนจันทราได้บอกลาท้องฟ้าไป



เฮยเสียจื่อมองใบหน้าของคุณชายเซี่ยอวี่ฮัวที่นอนหลับพริ้มอย่างหมดแรง ปัดผมที่ปรกหน้าหวานอย่างอ่อนโยน เขามองอีกฝ่ายอย่างหลงใหล ก่อนจูบซับน้ำตาที่ไหลออกมาให้อย่างรักใคร่






ถ้าการพรากผู้เยาว์ ผิดศีล ผิดกฎหมายและถือว่าบาป





เฮยเสียจื่อคนนี้ ยอมถูกตราหน้าว่าเป็นคนบาปตลอดชีวิตเลยครับ!




The end



-------------------------------------------------------


จริงๆอยากแพนกล้องไปที่พระจันทร์ตั้งแต่มัดแขนกับเตียงแล้วค่ะ งื้อ แต่อารมณ์มันพาไป p///-///q
จ จะบอกว่าแต่งเรทไม่เป็นจริงๆนะ!!! เรา..เรา...เป็นด้วงใสๆจริงๆนะ ฮือ
/นอนตายแล้วเขียนดายอิ้งแมสเซจว่า..ด้วงใสๆ

โฮ ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ค่ะ และขอให้จำไว้ว่าเราเป็นด้วงใสๆจริงๆนะคะ บายยยยย

227 days left!

[BleuOnMine]

อุ๊ยตายว้ายกรี๊ด นี่ด้วงใสๆแต่งหรอคะดาวศรี? ช่างกล้าพูด #ปิดหน้าปิดตาเขินอาย
เฮยเนียนอะ เนียน เนียน เนียน เนียนท้าคุณชายเราดื่มแล้วก็เผด็จศึกคุณชายเรา #ตบตี
บาปอะ บาป บาปที่สุด ตัวกินเด็กอย่างเฮยนี่มันแย่จริงๆ #โป้งๆๆ
จะไม่เม้นถึงฉากเรท เพราะตัวแตกตายไปเรียบร้อยค่ะ #ดายอิ้งแมสเซจ #ดาวด้วงไม่ใส

[linpingz]

โอ้ยยยยยยยยยยยยย อ่านเเล้วเลือดพุ่ง อ่านจบเลือดหมดตัวเลย

คู่นี้มันเเซ่บจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ // กราบคนเเต่งเลยทีเดียว

ชอบมากกกกก เขียนอีกเยอะๆนะคะ 5555

[faliona01]

เราเป็นด้วงที่อ่อนโยนๆๆๆๆ (พยายามปกปิดใบหน้าหื่นๆของตัวเอง)

เราใส่ซื่อ เราสดสวย (ท่องๆๆๆๆ)

อร๊าย!!!!!!! อิแว่น!!! แกหลอกคุณชายไปทำเรื่องแบบนี้ได้ไง
ขอตบทีๆๆๆๆๆ (เอาป้าย Love ตบรัวๆ)

คุณชายช่างหน้ากัดขย้ำอะไรเช่นนี้คะ โฮ๊ะๆๆๆ -.,-
ด้วงๆดีใจจนเต้นตึกตัก อ๊า!!! แพเฮยฮัวอันฉกฉาย!!!!!!!!!!!!!!!!!

[meanato]

อุ๊ย! อ่านตอนนี้ต้องระวังหลังเลยอ่ะ(เอาชิชชู่อุดเลือดกำเดา)