[To my Secret] linpingz

[linpingz]

สวัดดีค้าาาา >A< ....

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณซีเคร็ท

รีเควสของหลินปิง อยากได้มีนิดเดียวเองคะ
1. อยากได้ฟิคโมเม้นหวานๆมุ่งมิ้งของคู่เฮยฮัวคะ <3

2. ชีวิตประจำวันของคิงว่านหนูคะ >A<

3. อยากได้โมเม้นยัยหนูแอบชอบ เอ่อร์เย่หงคะ

4. ซีนหวานๆของอารองอาสามค่าาา >A <

แค่นี้ล่ะคะ ขอบพระคุณล่วงหน้าเป็นอย่างสูงนะคะ ทั้งหมดนี้เป็นภาพ หีือ ฟิคก็ได้ทั้งนั้นคะ บอบคุณมากนะคะ

[faliona01]

เริงระบำลีลาศเข้ามาด้วยท่วงท่าคนบ้าใบ้

เราขอเลือก ชีวิตประจำวันของคิงว่านหนู

แต่งได้ถูกใจท่านหรือไม่เราไม่ทราบ แต่หากถูกใจมาก เราก็ขอขอบคุณท่านที่พึงพอใจ VvV

============================================================

ยามเหมา

ว่านหนูลืมตาตื่น แม้จะไม่มีเสียงฆ้องบอกเวลา

ใบหน้าบูดบึ้งขมวดคิ้วนั่งอยู่บนเตียงไม่ขยับ

เขาความดันต่ำ….


ยามเฉิน

เสียงฆ้องผ่านไปแล้ว เขาลุกขึ้นนั่ง ขยับแขนทั้ง 12 ข้าง ผมยาวพัวพัน เกี่ยวรัดตามแขน ปัดออกอย่างไม่ใส่ใจ ตบๆผมกระดกบนหัวเล็กน้อยก่อนลุกขึ้นเดิน

เขาก้าวไหวแล้ว

หันหน้ามองประตู ขันทีเคาะบอก เขาส่งเสียงรับ ประตูเปิดอ้า ขันทีกลุ้มรุม เสื้อคลุมห่มกาย เดินไปอาบน้ำร้อน

หิมะร่วงแล้ว ปีที่แล้วร่วงหล่น ปีนี้ย่อมร่วงหล่นเช่นเดิม เขาเงยหน้ามอง ข้างกายมีลิงภูเขา 2 ตัวกำลังนวดหลังให้กันอยู่ เขาหันมอง พยักหน้าทักทาย สุดท้ายได้ลิง 2 ตัวมาแช่เป็นเพื่อน


ยามซื่อ

แต่งตัวไม่แล้วเสร็จ เขาเริ่มหงุดหงิด วันนี้ยุ่งยาก เมื่อวานก็ยุ่งยากเช่นวันนี้ สะบัดเสื้อออก สวมใส่แต่กางเกงมากชั้น ใส่ผ้ารัดเอว เปลือยกายท่อนบน มัดกล้ามเด่นชัด ว่าจะเดินตรวจงานแบบนี้ แต่ถูกขันทีห้ามไว้ สุดท้ายยอมใส่เสื้อคลุมสีทอง ท้องแขนใหญ่กว้าง ล้าช้าเช่นเดิม

เขามองฟ้า เกรี้ยวกราด ไม่พอใจ นกออกจากรังไปนานแล้ว พระอาทิตย์เฉียงศีรษะ เขาต้องตรวจการทำงาน สอบถามเหล่าเชลย เกณฑ์ไพร่พลตรวจป้ายชื่อ วันนี้ล่าช้า เมื่อวานก็ล่าช้าเช่นวันนี้

ก้มมองข้ารับใช้ที่ตัวสั่น สายตาเย็นชา แต่เขาไม่ไร้เหตุผล เพียงพยักหน้า ข่มอารมณ์ กงกงลอบถอนหายใจ พายมือเชื้อเชิญ

เขาเริ่มตรวจงาน


ยามอู่

นั่งบัลลังก์ว่าความ ดวงตาหรี่ปิด คล้ายไม่ใส่ใจ แต่ฟังความทุกคำ เสียงคนทุ่มเถียง ศึกใต้ชนะแล้ว เขายิ้มยินดี

หิมะตกอีกแล้ว อากาศเย็นขึ้น แต่เขาไม่ใส่ใจ จนกว่าเขาจะพอใจ ห้ามใครหน้าไหนออกนอกห้องบัลลังก์

เสร็จสิ้นว่าความ พักทานอาหารกลางวัน อาหารเต็มโต๊ะ ล้วนเย็นชืดไร้รสชาติ เก็บแขน 11 ข้าง ใช้เพียงคู่เดียว ผมยาวปรกกาย เขาถอดหมวกออก เกี้ยวทองคำกระทบพื้น ไม่มีใครกล้ากล่าวอันใด

เหลือบตามองนางกำนัลข้างกาย เหยือกสุราสะท้อนสั่น ดวงหน้าซีดขาว ดรุณีอายุเยาว์ก้มหน้าไม่สบใคร เขาเพียงยิ้มเยาะ ยื่นจอกชาไปหา หญิงสาวสะดุ้งกาย ก่อนจะยกเหยือกเท เชลยสาวถูกบังคับ ยอมรับชะตากรรม เขาพึ่งพอใจ แม้ใจสะทกท้อน แต่เขาไม่เคยเห็นใจ

อาหารยาวเต็มโต๊ะ ล้วนแล้วยาพิษ เขายิ้มให้ตนเอง เพียงคีบกินอย่างละคำ


ยามเว่ย

ตรวจงาน ก้าวเข้าห้องพระคลัง ตัวยาล้ำค่า สมบัติท่วมล้น แต่เขายังไม่พอใจ หากในครึ่งเดือน ของยังไม่พ้นครึ่งเสา เขาจะออกรบเอง

เดินตามเฉลียง หยุดนิ่งหายใจ พิษกำเริบแล้ว เขายืนเฉยชา ก่อนก้าวเดินต่อ วันนี้ก็เช่นเดิม เขาก้าวไปห้องขัง ตรวจเชลยนักโทษ ใกล้ตายสังหาร หากใครยังมีประโยชน์ให้ใช้เป็นทาสก่อสร้างวัง


ยามเซิน

อากาศเย็นเยือก ลมหนาวพัดผ่าน เขาโบกมือผ่าน บอกเหล่าข้ารับใช้ไม่ให้ตาม

เดินเข้าหุบเขา ตรวจที่ตั้งพระศพ มองหาใครคนหนึ่ง เชลยศึกก้มหน้า เขาเกณฑ์พวกมันให้มาสร้างที่แห่งนี้ แต่เขาไม่สนใจ เพราะพวกมันมีหน้าที่ก่อสร้าง หาใช่วางแผนโครงร่างไม่

ค้นหาอยู่นาน พบชายคนหนึ่ง เพียงหันสบตาเขาก็พยักหน้าพึงพอใจ

วังฉางไห่นิ่งแข็ง นิ้วมือสั่นระริก อากาศหนาวอยู่แล้ว แต่วันนี้เขายังต้องมาตรวจงาน คิงว่านหนูมองอย่างชืดชา มองคนต้องหน้าค่อมคำนับ เขาพยักหน้าพอใจ ออกคำสั่งให้ลุกขึ้นแล้วเดินคุยงานไปด้วยกัน

ฟ้าเริ่มใกล้ค่ำ หิมะโปรยอีกครั้ง วังฉางไห่ตัวสั่นระริก แต่ยังคงกล่าวอย่างชัดถ้อยคำ เขาชายตามอง ก่อนจะถอดเสื้อคลุมแล้วห่มลงไปให้

ถึงยังไงเขาก็ใส่เสื้อ 4 ชั้น จะเหลือ 3 ชั้นเขาก็ไม่เป็นไร

วังฉางไห่เพียงแค่รับมาแต่ไม่ยอมคลุมกาย เขาถามเหตุผล เจ้าตัวเพียงตอบว่ามันจะทำให้ไม่เท่าเทียมกับคนอื่น เขาชักสีหน้า ตอบตกลงว่าพรุ่งนี้จะให้คนจัดเสื้อหนาวมาให้ ช่างหลวงเชลยเหล่านี้จะได้สวมใส่ทำงาน


ยามโหย่ว

ฟ้ามืดแล้ว นกกลับรัง เขาแหงนมองฟ้า เหนื่อยหน่ายใจ นั่งบนโต๊ะทานข้าว อาหารหลากหลายวางเรียง ล้วนแล้วยาพิษเช่นเดิม เขาอารมณ์ไม่ดี จู่ๆก็อารมณ์ไม่ดี ไม่มีเรื่องราวอันใด เขาก็แค่อารมณ์ไม่ดีแค่นั้น

พิศมองรอบห้อง แย้มยิ้มงดงาม เอ่ยประโยคออกมา

“พวกเจ้าทุกคน กินอาหารบนโต๊ะข้าลงไปเดี๋ยวนี้…”

เสียงร่ำไห่ดังทั่วห้อง ประตูถูกปิดไร้ซึ่งทางหนี ดรุณีน้อยข้างกายทรุดลงไปนั่งกับพื้น เข้าก้มลงไปมอง แย้มยิ้มเยาะ เหยือกเหล้าในมือสาวสั่นรัว วงหน้าซีดไม่มีสี

บรรยากาศอึมครึม เสียงสะท้อนหวาดกลัว เขาหรี่ตามองให้ทุกคนทานอาหารลงไป ร่างสูงหยัดตรง แขนทั้ง 12 ข้างเผยออกมา แสงจันทร์สวนสะท้อน เงาร่างปรากฏคล้ายเทพมาร

ถ้วยชาถูกมอบให้ ดรุณีน้อยครางครวญในคอ เหยือกเหล้าถูกกระชากออกไป ไม่มีวันใดที่นางอยากเป็นคนรินสุราเท่านี้มาก่อน ถ้วยชาถูกยัดใส่มือ ตอนนี้นางไม่อยากเป็นคนดื่มสุรา นางอยากเป็นคนรินสุรา

ร่างสูงแย้มยิ้ม ก่อนเทเหล้าประทาน รับสั่งฟังชัด “ทานมันลงไป”

สุดท้ายเขายืนมอง มองอย่างนิ่งสงบไม่สนใจอันใด สุราไม่กินเขาจับกรอก ข้าวไม่กินเขาป้อนประทาน

สุดท้ายอาหารหมดโต๊ะ เขารู้สึกพึงพอใจ ไม่มีอาหารเหลือทิ้งแล้ว รวมถึงคนรอบกายก็ไม่เหลือแล้วเช่นกัน


ยามซวี

เขาแอบลงครัว โม่ข้าวนึ่งหมั่นโถ แอบหยิบสุราออกมา 3 เหยือก สุดท้ายจิบสุราชมจันทร์บนหน้าต่างห้องครัว หมั่นโถนึ่งร้อนๆช่างอร่อยกว่าข้าวสวยหุงสุกแต่เย็นชืดเสียนี้กระไร

พระจันทร์เต็มดวง อาการหนาวเย็น เขามองอย่างพอใจ เหลือบมองข้างกาย

ปลายเท้ามีศพดรุณีน้อยนอนตาถลนไร้ลมหายใจ


ยามไฮ่

เขายังไม่นอน เสียงกรีดร้องดังมาจากห้องอาหาร เขาหัวเราะในคอ ก่อนลงจากหน้าต่างเก็บของให้มิดชิด หยิบหมั่นโถใส่แขนเสื้อไปจนหมด แบกศพขึ้นบ่าปลดผ้าห่อคลุม หลบเลี่ยงเดินเข้าห้องนอนไป

ประตูห้องถูกเปิด พบขันทีเด็กอายุ 9 ขวบ ถือเสื้อผ้าสำหรับผลัดเปลี่ยนของยามดึก เขามองนิ่งเฉยก้าวไปหยิบเสื้อมาก่อนจะโบกมือให้เด็กน้อยจากไป

ประตูห้องถูกปิด โยนศพลงบนเตียง เขาล้วงหมั่นโถในแขนเสื้อมากินจนหมด ลังเลว่าจะแช่น้ำร้อนหรือจะเข้านอนดี

สุดท้ายตัดสินใจแช่น้ำร้อน เขาถอดเสื้อผ้า เดินไปตามทางพบว่าน้ำร้อนที่เขาแช่ มีลิงภูเขามาจองแช่จนเต็ม

ผมยาวพัวพัน เขารวบเป็นมวยเหนือกาย ยกแขน 12 ข้าง โบกปัดขอทาง สุดท้ายได้แช่น้ำ มีลิงค่างนั่งพร้อมเพียง


ยามจื่อ

เขาผลัดเปลี่ยนชุด จะล้มตัวลงบนเตียง ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้น จัดศพเรียบงาม หวีผมดรุณี ดวงตาแดงฉาน ถลนออกเบ้าคล้ายอุทธรณ์ให้ตนเอง เขาหัวเราะในลำคอ ยกผ้าห่มคลุมให้ ค่ำนี้เขาใจดี ขอยกเตียงนี้ให้ศพแล้วกัน

วันนี้เขาไม่นอนเตียง เขาจะนอนในตู้เสื้อผ้า


ยามโฉ่ว

เขาลืมตา เสียงคมหอกและมีดดาบแทงทะลุเตียง ก่อนเสียงสบถจะตามมา เขาถอนหายใจ ก่อนจะหมุนกลไกตู้เสื้อผ้าให้ตัวเองตกไปอยู่ด้านใต้โดยมีไม้กระดานปิดทับ ก่อนจะหลับเป็นตาย

ตู้ถูกเปิดออก แต่ก็ไม่ปรากฏร่างเขาแล้ว….


ยามอิ๋น

เขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ร่างแผนของวันใหม่ ดูเหมือนวันนี้เขาก็มีงานต้องทำอีกเหมือนเดิม

เสียงสวบสาบไม่มีแล้ว เขาหลับตาลง ก่อนจะหลับลงอีกครั้งหนึ่ง

===========================================================

ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้คะ

ไม่รู้ว่าท่านอยากได้ภาพวาดหรือฟิคมากกว่ากัน เราต้องขออภัยอย่างยิ่ง หากท่านอยากได้ภาพมากกว่าฟิค

แต่หากท่านพอใจในฟิค เราก็ยินดี VvV