[OS ] #dmbjdaily (น้ำตา) ปรารถนา [เมินโหยวผิง]

[MinMin]

dmbjdaily 251 days left
น้ำตา

(สปอยล์เนต้าเสี่ยวเกอกับแม่จากคุณแพรว)


เสียงที่เงียบงัน

เนื่องจากฟิค "เสียงที่เงียบงัน" ขัดแย้งกับเนต้ามากจนเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่อย่างรุนแรง จึงขอลบและเปลี่ยนใหม่ค่ะ

ขอโทษคนอ่านทุกๆคนค่ะ
และขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และคำแนะนำมากมายที่มีให้คนงี่เง่าอย่างเรา

แต่เราทำใจกับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้

ขอโทษจริงๆค่ะ

____________________________


ปรารถนา

( ขอบคุณคำแปล "สามวันแห่งความเงียบงัน" จาก
https://twitter.com/holinesz )




จางฉี่หลิงไม่เข้าใจสิ่งที่เรียกว่า "ความปรารถนา"

หากชีวิตของคนขับเคลื่อนได้ด้วยสิ่งที่เรียกว่า "ความปรารถนา" เขาก็คงไม่ต่างจากคนตายที่ยังมีลมหายใจ

เขาดำเนินชีวิตของตัวเองไปตามทางที่มันควรจะเป็น ไม่มีสิ่งใดทำให้เขาเดินหน้า ไม่มีสิ่งใดทำให้เขาถอยหลัง เขาเพียงแค่หยุดอยู่กับที่ มองผู้คนรอบตัวเดินผ่านไปมา เชื่อมโยงเกี่ยวพันจนเกิดเป็นสายสัมพันธ์ จากคนหนึ่งสู่อีกคนหนึ่ง...สู่อีกหลายๆคน...และกลายเป็นโลกใบนี้

...ทุกคนเชื่อมโยงถึงกัน ยกเว้นเพียงเขาที่ยืนอยู่ท่ามกลางเส้นด้ายแห่งสายสัมพันธ์เหล่านี้ ทว่าไม่มีแม้สักเส้นเดียวที่เชื่อมโยงมาหาเขา

ราวกับเป็นตัวตนที่แปลกแยกออกไป

อย่างไรก็ตาม จางฉี่หลิงไม่เข้าใจถึงความผูกพัน เขาจึงไม่อาจเข้าใจถึงความแปลกแยก

ไม่ต้องการความผูกพัน ไม่มีความปรารถนา เพราะเขาไม่รู้ว่าสิ่งเหล่านั้นดีอย่างไร

ตัวตนที่ว่างเปล่าเช่นเขา...หากจะให้แกะสลักหินเป็นสิ่งที่ปรารถนาจากใจ เขาก็คงทำได้เพียงแค่จับสิ่วตอกลงไปบนหินครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่รู้แม้กระทั่งว่าการตอกสิ่วลงหินแต่ละครั้ง ทำไปเพื่อการใด

จากหนึ่งวัน...หนึ่งสัปดาห์...หนึ่งเดือน

...จนเกือบหนึ่งปี


รูปร่างของก้อนหินที่ถูกสิ่วตอกลงไปกลับกลายเป็นร่างเงาของคน


...หรือนี่คือความปรารถนา...

จากส่วนลึกที่สุดในจิตใจ...ในวิญญาณ
หินตรงหน้าเป็นได้แค่เงา...ไม่มีใบหน้า ไม่มีรูปร่างแจ่มชัด

...เหมือนตัวตนของเขา...


เขาตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ และความตระหนักรู้นี้เองที่นำพาเขาไปพบผู้หญิงคนหนึ่ง

เขาได้พบกับ 'แม่'

วินาทีที่ได้พบเจอแม่
วินาทีที่เขารับรู้การมีชีวิตอยู่ของแม่
คือวินาทีแรกที่เริ่มนับถอยหลังสู่การลาจาก

...สู่การพังทลายที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้

เขาไม่เข้าใจความหมายของการพบเจอ แต่กำลังจะได้รับรู้ถึงความหมายของการลาจาก

เขาจับมือแม่ ทำไปโดยไม่รู้ว่าทำไปทำไม
เขาก็แค่ทำ...เพียงเพราะบางสิ่งที่เขาเพิ่งตระหนักรู้บอกให้เขาทำ

เขาจับมือแม่เนิ่นนาน...วินาที...นาที...ชั่วโมง

รับรู้ถึงความอบอุ่นผ่านมือที่สัมผัส
รับรู้ถึงลมหายที่บ่งบอกถึงชีวิต
รับรู้ถึงการเต้นของหัวใจที่เชื่อมโยงถึงหัวใจของเขา

...เขามีหัวใจ...

หัวใจที่เกิดจากผู้หญิงคนนี้..ชีวิตที่เกิดจากผู้หญิงคนนี้

นี่คือสายสัมพันธ์หนึ่งเดียวที่โลกหลงเหลือไว้ให้เขา

สิ่งที่เชื่อมโยงเขาไว้กับโลกใบนี้ก็คือ...แม่

และโลกใบนี้ก็กำลังจะพรากเอาสายสัมพันธ์เพียงหนึ่งเดียวนี้ไปจากเขา...อย่างรวดเร็ว อย่างเรียบง่าย อย่างเงียบงัน


เพียงสามวัน...


สิ่งที่เขาปรารถนาในชีวิต วินาทีที่เขาตระหนักรู้ถึงมัน มันก็ได้สูญสิ้นความหมายไปจากเขาแล้ว




เขากลับมายังก้อนหินก้อนเดิม จับสิ่วตอกลงไปเช่นทุกครั้ง
แต่ตอกได้ไม่กี่ครั้ง เขาก็เพิ่งรับรู้ว่าตัวเองกำลังถือสิ่งใด กำลังทำอะไร และทำไปทำไม

จางฉี่หลิงได้เรียนรู้ "ความรู้สึก" เป็นครั้งแรก
เฉกเช่นเดียวกับทารกที่เพิ่งเกิดใหม่

เขาได้รู้จักความเจ็บปวด...ความทรมานภายในจิตใจที่ไม่รู้ว่าควรรับมืออย่างไร

มันเป็นบาดแผลที่มองไม่เห็น แต่บาดลึกจนไม่อาจลืมเลือน
เจ็บปวดจนต้องทรุดตัวลงและขดตัวราวกับเด็กน้อยที่ไม่อาจปกป้องตัวเองได้

ท่ามกลางหิมะที่โปรยปรายอย่างเงียบงัน
...แว่วเสียงแห่งความเสียใจที่ไม่มีใครได้ยิน...




_________________________

ตอนเรียนแบบเบลอๆ จำได้ว่าอาจารย์ท่านหนึ่งบอกว่า

ท่านอนขดตัวเป็นท่าเดียวกับที่เด็กทารกนอนภายในครรภ์ของแม่...เป็นท่าที่แสดงออกถึงการโหยหาการปกป้อง โหยหาความรักและความอบอุ่น

มันเป็นท่าทางที่มนุษย์สามารถทำไปโดยไม่รู้ตัว

...แต่ไม่รู้ว่าจางฉี่หลิงเป็นกรณีเดียวกันนี้หรือไม่


เราชอกช้ำใจกับ "สามวันแห่งความเงียบงัน" จริงๆ
ด้วยอะไรหลายๆอย่าง รู้สึกหน่วงและเฟลจนเขียนบรรยายออกมาไม่ถูก


ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ

[galu]

ฟิคคุณมินมิน สะเทือนใจมากเลยค่ะ
แต่ก็ชอบบบบบบ ชอบตอนเสี่ยวเกอน้อยฟังเสียงหัวใจคุณแม่
ไม่ต้องพูดอะไร รู้สึกถึงความเหงาลึกๆของเด็กน้อยเลยค่ะ
จะร้องไห้ตามมม ฮือออออ กอดเสี่ยวเกอน้อยนะ อย่าร้องไห้(?)
//ไว้จะติดตามเรื่อยๆนะคะ ///v///)

[sinnerdarker]

ฮือออออออ ยังเรียบเรียงความรุ้สึกไม่ได้ แต่มันอบอุ่นมากค่ะคุณมิน ฟิคนี้อบอุ่นมากจริงๆ วินาที่ที่น้ำตาไหลมา เป็นวินาทีที่รู้จักความเสียใจ ฮืออออ

เป็นวินาทีที่รับรุ้ว่าตัวเองคือมนุษย์ และความรู้สึกนั้น จะดำรงอยู่เป็นร่องรอยในหัวใจตลอดไป T_T

[fufasleepy]

สะเทือนใจมากค่ะ บรรยายความรู้สึกออกมาเป็นขั้นตอนอย่างที่ควรจะเป็นจริงๆเลย เคว้งคว้างว่างเปล่าจนน้ำตาของเสี่ยวเกอไหลออกมา

[velvetronica]

//กรีดร้องใส่มินมิน

ชอบมากค่ะ แงงงงงงงงงงง ชอบประโยคสุดท้ายมาก "ต่อให้สมองหลงลืมสักกี่ครั้ง หัวใจก็จะจดจำไว้ตลอดไป" ฮืออออออ เสี่ยวเกออออ

โอ่ย อยากจะดึงมากอด เพราะเป็นคนแบบนี้ใช่ไหมคะ นายน้อยเลยปล่อยมือจากเสี่ยวเกอไม่ได้เหมือนกัน แงงงงง

ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ อินมากกกกก

[kokoro.drakon]

แงงงงงงง เสี่ยวเกออออออออ ไม่รู้จะเม้นอะไรนอกจากคำว่าน้ำตาหนูนี่ไหลตามเสี่ยวเกอเลยค่ะ โฮฮฮฮฮฮฮ

[Ak_Zokyo]

พ่ายแพ้ความสัมพันธ์ในครอบครัวมาก ยิ่งเจอเรื่องเสี่ยวเกอยิ่งไปไม่เป็นเลยค่ะ T T

3 แห่งความเงียบงันที่ไม่เงียบสนิทเพราะการเต้นของหัวใจและจังหวะหายใจ หลังจากสิ้นสุดลงแล้ว ทุกอย่างก็กลับเป็นเงียบไปจริงๆ ตอนที่น้ำตาเสี่ยวเกอหยดลงไปนั้นคงเข้าใจว่าจบสิ้นแล้ว จบแล้ว แต่ก็ได้รู้จักแล้ว เข้าใจแล้วในสิ่งที่เรียกว่าน้ำตา แม้จะเป็นบทเรียนที่ราคาสูงค่าเหลือเกิน

ชอบตรงที่ลืมไปกี่ครั้ง หัวใจก็จะจดจำไว้มากเลยค่ะ ความรู้สึกน่ะ เป็นสิ่งที่ได้รู้แล้วไม่มีทางหายไปจริงๆเนอะ ; v ;b

[kame_kazuha]

มินมินนน อยากจะร้องไห้ สงสารเสี่ยวเกอิอ

[Ak_Zokyo]

ท่านบรึ้มไปเลาก็เม้นท์ใหม่ได้ เสียดายค่ะ แต่ดีใจนะที่ตัวเองได้อ่านกับคอมเม้นท์ทัน ฮือๆ

เพราะการได้เจอกันคือช่วงแสนสั้นทีีหมายถึงการลาจาก เป็นเนต้าที่เจ็บจริวๆค่ะ พอได้รู้จักรักก็เสียมันไปแทบจะในทันที พอได้สัมผัสความอบอุ่นก็ถูกความ้หน็บหนาวของความตายพรากไปทันทีเนอะ เข้าใจประโบคนี้ในทอล์คที่พี่มินใส่เข้ามาเลยค่ะ

สิ่งที่เขาปรารถนาในชีวิต วินาทีที่เขาตระหนักรู้ถึงมัน มันก็ได้สูญสิ้นความหมายไปจากเขาแล้ว

เรื่องขดตัวกลาวหิมะ พอพูดถึงว่านั่นเป็นท่าแรกของมนุษย์ ท่าที่ปกป้องตัวเอง ท่าที่อยู่ในครรภ์มารดาเเล้ว ยิ่งสะเทือนใจค่ะ ฮรุม /บีบนวด เคารพการตัดสินใจของพี่มินน้า

[maowdao]

ว่ากันว่าร้องไห้แบบไม่มีน้ำตานั้นเจ็บที่สุด
ฮรือออออออออออออ สงสารเสี่ยวเกอ
ที่จริงเค้าเพิ่งเคยอ่านเนต้า (ตามไปอ่านหลังจากอ่านฟิคนี้จบแล้วด้วย)

ผลคือหน่วงสองเท่า *ทำร้ายตัวเองทำไม

เพราะมีความคิดมาตลอดว่าเสี่ยวเกอเป็นคนพูดน้อย แสดงออกน้อย
แทบจะเมินเฉยต่อโลกทั้งใบ พอมาเจออาการแบบนี้ ทำให้จุกจริงๆค่ะ
เจ็บใช่ไหม แบบนี้สู้ไม่รู้จักดีกว่าใช่มั้ย ฮรือออออออออ สงสารรรรรร *กอดนะ
สามวันแห่งความเงียบงัน... **ซับน้ำตาบีบใส่ถังปี๊บ

ขอบคุณสำหรับฟิคกั๊ฟ