[OS] ดอกเบญจมาศ [อู๋เหลาโกว] -implied 51-

[Lin_ChaCHa]

菊花    
[ ดอกเบญจมาศ ]    


Paring : อู๋เหลาโกว/จางฉี่ซาน

Note : สปอยประวัติเก้าสกุล และเกิดขึ้นจากความมโนเราล้วนๆ ค่ะ ฟฟฟฟฟฟฟ

เบญจมาศคือสัญลักษณ์ของความมั่นคงทางจิตใจ ความสุภาพ และสง่างาม

หากในขณะเดียวกันก็แสดงถึงความแข็งแกร่งอย่างหาญกล้า


นี่เองที่ทำให้ผมรู้สึกว่าช่างคล้ายคลึงกับใครคนนั้นเหลือเกิน

'ฉางซาจะต้องไม่เหลืออะไรเกี่ยวกับเก้าสกุลสักอย่างเดียว'
'หังโจวเป็นที่ที่ดีสำหรับเริ่มต้นใหม่'

ริมแม่น้ำซ่งฮวาเจียง ใบหน้าหมดจดที่ระบายไปด้วยรอยยิ้มพราวและความรื่นเริงเสมอไม่ยิ้มเลย

'แล้วท่านจางล่ะ?'

ท่ามกลางเสียงของแม่น้ำที่ไหลผ่านไปอย่างเชื่องช้า เสียงหวีดหวิวของสายลมที่พัดพายดูหมองเศร้า

ความเงียบเป็นคำตอบ
เขา.... จะไม่ไปจากฉางซา

“ข้าขอให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไป”

ไม่ถามสักคำด้วยซ้ำว่าผมต้องการหรือเปล่า ดวงตาสีดำสนิท….ลึกล้ำราวกับหลุมที่ไม่อาจหยั่งจ้องมองมาด้วยท่าทีนิ่งสงบ

….เราสองคนต่างมองกันและกันโดยไร้คำพูด

อู๋เหลาโกวไม่อาจรับรู้….  
เสียงฝีเท้านับสิบนับร้อยใกล้เข้ามาทุกที
ซันชุ่นติงจึงเป็นฝ่ายเร่งเร้าด้วยการกัดดึงชายขากางเกงโดยแรง ประสาทสัมผัสมันได้กลิ่นของดินปืน

….และกลิ่นของความตาย


เมื่อออกวิ่งแล้วย่อมไม่แลเหลียวกลับหลัง....
ความตายของผู้คนบนโลกที่โหดร้ายใบนี้ผมรับรู้มานานมากเกินกว่าจะบอกเล่าได้

กลิ่นของซากศพ เสียงของนกแร้ง หมาที่เห่าหอน สองข้างทางมีแต่เลือดและเนื้อที่เน่าเปื่อยผุพังจนประสาทรับรู้แทบตายลงไป

ความโลภมีชัยเหนือความดี ความหิวโหยมีอำนาจเหนือกว่าศีลธรรม

ดวงตาคู่นี้ได้เห็นคนกินเนื้อคน หมากินซากศพ กระทั่งคนที่ขุนหมาด้วยศพให้อ้วนพีแล้วนำมาประทังชีวิตอีกต่อ

นรกใต้ปรภพเป็นเช่นไรอู๋เหลาโก่วไม่อาจล่วงรู้ แต่นรกบนดินนั่นได้เห็นจนชาชินเสียแล้ว

เพราะแท้ที่จริงแล้ว
'สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าภูตผีก็คือใจคน'





สุดท้ายแล้ว...
เขาก็เหลือเพียงความว่างเปล่าและความเดี่ยวดาย

มือปล่อยวางดาบที่หนักอึ้ง ภาระหน้าที่ทั้งมวลจบลงแล้ว บุญคุณความแค้นแต่ก่อนเก่าก็เช่นกัน

สิ่งที่จะตามติดหลังเปลือกตาคู่นี้ลงไปยมโลกคือความอ่อนโยนที่ครั้งหนึ่งเคยได้รับมา

'ข้า...จะมีชีวิตอยู่เพื่อท่าน'

กลีบดอกเบญจมาศร่วงโรยราวพรมปูทาบบนแผ่นดิน
สีเหลืองทองสวยสง่างามถูกเหยียบขยี้ด้วยฝ่าเท้าและชอกช้ำด้วยเลือด

สายฝนห่าใหญ่ชะล้างมวลบุปผางามอย่างเงียบงัน

หนึ่งนั้นคือดวงตากร้าวแกร่งยังไม่มอดดับ

เครื่องแต่งกายเปียกชุ่ม เลือดปะปนไปกับน้ำฝนจนแยกไม่ออก ปลายนิ้วเริ่มเย็นเฉียบ ผิวหนังเริ่มด้านชาไร้ความรู้สึก


เฉกเช่นชีวิตที่ปลิดปลิวไปดั่งกลีบดอกไม้ในสายลม



Fin.


Talk Zone :

ดราม่ารุ่นปู่นีช่างปวดใจเหลือเกินค่ะ //ซับ
ปลายทางของแต่ละคู่... ไม่มีคู่ไหนเลยที่จบอย่างมีความสุข  บทสรุปสุดท้ายที่รอมีแต่เลือดและความเศร้าทั้งนั้นเลยค่ะ

จริงๆ อยากเขียนอะไรใสๆ เบาๆ ไม่ดราม่า แต่ว่าอีกใจก็อยากบอกเล่ามุมมองวาระสุดท้ายท่านจางดู เลยออกมาแบบนี้ซะงั้นค่ะ

เรายังไม่เก่งเท่าไหร่ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวกับวันช็อตแสนเอาแต่ใจ(และอึนๆ)เรื่องนี้ด้วยนะคะ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[MinMin]

ปู่จางงงงงงงงงงงง แงงงงงงงงงงงงงงงงงงง //ร้องไห้ใส่

เศร้าไปนะคะ โฮวววววววววววว

"ข้าขอให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไป"
"ข้า...จะมีชีวิตอยู่เพื่อท่าน"

ทำไมไม่ไปด้วยกัน!!! ฉุดไปด้วยกันเลยสิคะ!!! //โดนอากงตบหัว

กลักลีบดอกเบญจมาศที่ร่วงเลย...แต่สักวันหนึ่งดอกเบญจมาศจะบานใหม่ใช่มั้ยคะ ;;____;;

[Naitear]

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ;; w ;; ภาษาส๊วยสวย ชอบจังเลยค่ะ

ดราม่าปู่จางปู่อู๋ช่างเป็นอะไรที่ตราตรึงง ฮือออออ ชอบฉากที่ริมแม่น้ำจริงๆค่ะ ยิ่งไปกว่านั้นคือซันชุ่นติงน่ารั------ #แค่ก ฉากสุดท้ายคือตอนที่ปู่จางตายสินะคะ... #ซับน้ำตา

"สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าภูติผี คือใจคน" << อ่านถึงตรงนี้แล้วขนลุกเลยค่ะ การรบราฆ่าฟันและสงครามคงสอนคำนี้ให้ปู่อู๋มากจริงๆ

[SilverCloud]

ฮืออ รุ่นปู่ดราม่าจริงไรจริง รุ่นหลานถึงจะจากกันแต่ก็ยังมีสัญญาให้หวังว่ายังมีโอกาสได้กลับมาเจอกันอีก แต่รุ่นปู่นี่คือการจากลาตลอดกาล

[meanato]

ดราม่าาาาาาาาาาาา น้ำตาท่วมแล้วเนี่ย ฮรือออออออออออ

[Yuwadee Wana]

ฮืออออออออออ มันเป็นชะตากรรมใช่ไหม ที่คนสกุลจางต้องหลงรักคนสกุลอู๋ ปกป้องคนสกุลอู๋ตลอดไป

ดราม่าทั้งรุ่นปู่ รุ่นหลาน

[zerin]

โฮววววว รุ่นปู่ดราม่าเกินไปแล้ว เศร้าจังค่ะ ; - ; สกุลจางนี่จะทำร้ายหัวใจสกุลอู๋ไปถึงไหน ตั้งแต่รุ่นปู่ยันรุ่นหลานเลยบ้าจริม!

[Tang_An-An]

ชอบประโยคนี้จังค่ะ

ความโลภมีชัยเหนือความดี ความหิวโหยมีอำนาจเหนือกว่าศีลธรรม

ดราม่ารุ่นปู่คือตำนาน ปวดใจ แต่ก็ยังอ่านต่อไป555

[galu]

TT________TT ชอบบทบรรยายมากเลยค่ะ
เห็นภาพออกมาเป็นฉากๆเลย ทั้งสวยงามและน่ากลัว
ฉากมองตากันก่อนจากนี่มันจี๊ดๆ สวยมากค่ะสวยยยยโฮวว
*โปรยดอกเบญจมาศ*<สติสตังไปหมด

[Mill]

ยุคสมัยที่มีแต่การแย่งชิงและสงครามในรุ่นของปู่นี่มันน่ากลัวจริงๆค่ะ U_U
อย่างที่บอกจริงๆว่ารุ่นอู๋เสียนั้นทุกอย่างถูกเคลียร์ทางมาหมดแล้ว
เหล่าบรรพบุรุษทั้งหลายต้องผจญกับวิกฤตการณ์มามากมาย
แต่สุดท้ายสิ่งที่ทำไป คือผลที่คงเหลือสู่รุ่นหลาน
ไม่ว่าจะเป็นใครก็รู้สึกว่ามีจุดจบที่น่าเศร้าเหลือเกินค่ะ น่ากลัวกว่าภูตผีคือใจคนจริงๆ

[Feran.FS]

//ซับน้ำตากรีดร้อง คือรุ่นปู่คือดีงามมมมมม เิื้ออออออ