[OS] Sunday Morning [15/จางฉี่ซาน x อู๋เหลาโก่ว]

[Holinesz]

周日上午

Sunday Morning

15 - 张启山 x 吴老狗 

จางฉี่ซาน x อู๋เหลาโก่ว

fiction by Holinesz* -

illust by iarladiel

งานของเขาไม่เคยรอเวลา

สำหรับจางฉี่ซาน เช้าวันอาทิตย์ที่ยังต้องตื่นขึ้นมาทำงานนั้นไม่แตกต่างจากวันทั่วไปแม้แต่น้อย

..
 
แสงแดดอ่อนๆ ในยามเช้าส่องลอดผ่านผ้าม่านผืนโปร่งซึ่งโบกสะบัดตามแรงลมเนื่องจากหน้าต่างถูกเปิดทิ้งไว้ บนเตียงหลังใหญ่ใจกลางห้อง ก้อนผ้าห่มสีขาวขยับยุกยิกไปมา ก่อนเรือนผมสีเข้มชี้ฟูไม่เป็นทรงจะโผล่พ้นผ้านวมหนาขึ้นมาให้เห็น
 
เสียงเปิดประตูดังขึ้นและปิดลง ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาด้านใน ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าตู้เสื้อผ้า มือหนาหยิบเครื่องแบบทหารขึ้นมาสวมทีละชิ้นอย่างใจเย็น
 
เสียงกุกกักจากอีกมุมของห้องพาให้คิ้วเรียวของคนที่ซุกตัวใต้ผ้าห่มขมวดเข้าหากันน้อยๆ เนื่องจากประสาทสัมผัสว่องไวเป็นพิเศษ ไม่นานนักเปลือกตาบางจึงค่อยๆ ขยับไหว
 
นัยน์ตาสีเข้มปรือมองทั้งยังง่วงงุน มือเรียวถูกยกขึ้นขยี้ดวงตาสองสามครั้งก่อนคนบนเตียงจะค่อยๆ ขยับลุกขึ้นมานั่งจนผ้าห่มผืนหนาร่วงหลุดไปกองอยู่บนเอว เผยกายเปลือยเปล่าแต่งแต้มด้วยร่องรอยแดงจางๆ
 
ภาพของเด็กหนุ่มในสภาพผมเฝ้ายุ่งเหยิงบนกองผ้าห่มสะท้อนให้เห็นผ่านเงาในกระจก เมื่อผ้าม่านปลิวไสวจากลมหนาวพัดพ่านเข้ามาด้านใน คล้ายกับจะเห็นอีกฝ่ายสะดุ้งห่อไหล่เข้าหากันน้อยๆ
 
จางฉี่ซานกลัดกระดุมเม็ดสุดท้ายบนชุดก่อนจะคว้าเสื้อนอกของตนเดินไปหยุดอยู่ข้างเตียง เมื่อสังเกตเห็นเขา คนบนเตียงจึงกระเถิบเข้ามาหา
ทว่าขยับไปได้เพียงนิดเดียวกลับต้องสะดุ้งชวนให้ริมฝีปากคนมองกระตุกคล้ายกับจะยิ้ม
 
“ข้าทำให้เจ้าตื่นรึ” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับใช้ผ้าคลุมห่อร่างกายเปลือยเปล่าของอีกคน...แม้จะรู้ว่ามันไม่อาจปกปิดอะไรๆ รวมไปถึงร่องรอยต่างๆ ที่ตนเป็นคนฝากเอาไว้ก็ตาม
 
“ท่านไปไหนมา”
 
ฝ่ามือหนาวางแปะลงบนเรือนผมสีเข้มขณะเจ้าของมันเอ่ยถามก่อนจะปิดปากหาวหวอด
 
“มีงานด่วน” จางฉี่ซานตอบพร้อมเสียงถอนหายใจ เหลียวมองนาฬิกาข้างเตียงตีบอกเวลาตีห้าครึ่ง
 
การตื่นตั้งแต่เช้ามืดทั้งที่หลับไปได้ไม่กี่ชั่วโมงในวันหยุดก็ชวนให้ปวดหัวไม่น้อย แต่ด้วยภาระและหน้าของตน จะวันหยุดหรือวันธรรมดาก็ไม่ต่างกันเท่าใดนัก
 
คนบนเตียงขยับไปมาคล้ายกับอยู่ไม่สุข และยิ่งเคลื่อนไหวร่างกาย ผ้าห่มที่คลุมอยู่ยิ่งร่นลงต่ำกว่าเดิมจนเผยให้เห็นร่องรอยสีจางไล่เรื่องไปจนถึงต้นขา
 
นัยน์ตาคมหยุดมองด้วยแวว ตาอ่านไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนคนถูกถามจะส่ายหน้าน้อยๆ “อีกเดี๋ยวข้าต้องออกไปข้างนอก เจ้านอนต่อเถอะ”
 
แม้ว่าจะพูดออกไปแบบนั้น แต่ร่างสูงของนายทหารใหญ่กลับโน้มลงมาใกล้ อู๋เหลาโก่วเงยหน้ามองตาปริบๆ อย่างงุนงงเมื่อเงาของอีกฝ่ายทาบทับบนตัว
 
“มีอะไรติดหน้าข้าหรือ?”
 
“เปล่า…”
 
คำตอบมาพร้อมกับฝ่ามือที่เคลื่อนจากเรือนผมลงมาแนบข้างแก้มพร้อมกับใช้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยไล้เบาๆ การกระทำของอีกฝ่ายยิ่งชวนให้มึนงงกว่าเดิม
 
“ท่านรีบไปทำงานไม่ใช่รึ พ่อพระ เดี๋ยวก็---” ทว่าริมฝีปากซึ่งแตะลงข้างขมับหยุดประโยคที่อู๋เหลาโก่วกำลังจะเอ่ยต่อ
 
แม้จะเพียงชั่วครู่และผละจากไปแล้ว แต่ใบหน้าคมคายยังคลอเคลียไม่ห่างจนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆ รินรดผิวแก้ม
 
“ข้าบอกว่าอีกเดี๋ยว”
 
สุดท้ายจึงถอนหายใจทั้งรอยยิ้มเมื่อเข้าใจจุดประสง แขนเรียวเอื้อมขึ้นโอบรอบคอชายหนุ่ม ก่อนจะดึงให้ทรุดตัวลงนั่งข้างกันบนเตียง
 
“ท่านมีเวลาอีกเท่าไหร่?”
 
นัยน์ตาคู่คมเหลือบมองนาฬิกาอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยตอบ “....ยี่สิบนาที”
 
“อืม…”
 
อู๋เหลาโก่วพยักหน้ารับรู้ ร่างซึ่งมีเพียงแค่เสื้อนอกนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เจ้าบ้านสกุลอู๋จึงตัดสินใจขยับเข้าไปใกล้ แย้มรอยยิ้มน้อยๆ เมื่อวงแขนแกร่งเคลื่อนโอบรอบเอว
 
ดวงตาสองคู่สบกัน ก่อนที่นายทหารใหญ่จะเป็นฝ่ายย่นระยะห่างระหว่างกัน…. ด้วยการแนบจุมพิตลงบนริมฝีปากคู่สวย ซึ่งคนในอ้อมแขนให้ความร่วมมืออย่างดีด้วยการขยับปลายลิ้นตอบรับทุกจังหวะ
ได้ยินเสียงหอบครางแผ่วเมื่อผละจาก มองดูเส้นสายที่เชื่อมต่อระหว่างกันอย่างพึงพอใจ
 
“นานๆ ครั้งจะเอาแต่ใจบ้างคงไม่เป็นไร” เมื่อเอ่ยประโยคนี้จบ เหลาอู่หลุดหัวเราะน้อยๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงซุกซน
 
“เมื่อคืนนี้ท่านยังไม่เรียกว่าเอาแต่ใจรึ..?”
 
แต่พูดเองกลับเขินอายหน้าแดงเสียเอง
 
จางฉี่ซานก้มลงแตะจุมพิตบนลาดไหล่เปลือยเปล่าโผล่พ้นเสื้อนอกที่คลุมอยู่แทนคำตอบ ปลายนิ้วสากสอดเข้าลูบไล้เอวคอดก่อนจะถูกตีเบาๆ เป็นเชิงปราม
 
“ท่านต้องไปทำงานนะ”
 
คนในอ้อมแขนเอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าดุๆ แบบไม่จริงจังนัก จึงไม่ชวนให้รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย
 
คนถูกดุยังคงไม่ตอบ และปลายนิ้วก็ยังคงไม่หยุดรุกรานหาเศษหาเลยกับผิวกายลื่นมือจน
แล้วคนที่ต้องยอมแพ้ให้คนเอาแต่ใจหน้าตายก็ย่อมเป็นอู๋เหลาโก่วอยู่เช่นเดิม
 
“แต่ข้าให้ท่านมัดจำเอาไว้แล้วกัน ตอนนี้รีบลุกไปทำงานได้แล้ว”
 
จางฉี่ซานชะงักมองไปครู่หนึ่ง ทว่ายังคงไม่ลุกไปไหน “หากเจ้าไม่หนีกลับบ้านไปเสียก่อน”
 
“วันนี้เป็นวันหยุดของข้า”
 
“อีกสักพักกว่าข้าจะกลับมา”
 
“ไม่เป็นไร… แค่เสื้อของท่านก็พอแล้ว” คนบนเตียงเอ่ยตอบพร้อมกับขยับเข้าไปแตะริมฝีปากข้างแก้มชายหนุ่ม
 
มือเรียวจับชายผ้า กระชับห่อคลุมร่างกายก่อนจะผละมาซุกใบหน้าลงกับเสื้อตัวใหญ่ ริมฝีปากสีอ่อนระบายยิ้มจาง
 
บางครั้งอู๋เหลาโก่วก็นึกเสียดายที่จมูกของตนพังจนไม่สามารถรับรู้กลิ่นได้อีกแล้ว…
 
เสียดายที่ตนเองไม่มีโอกาสได้รับรู้กลิ่นอายของคนคนนี้… เขาเคยนึกสงสัยว่าความรู้สึกที่ได้สัมผัสนั้น จะอบอุ่นเหมือนกับอ้อมกอดของเจ้าของมันหรือเปล่า
 
คนฟังนิ่งงันไปครู่ใหญ่ หากมองไม่ผิด อู๋เหลาโก่วคล้ายกับจะเห็นรอยยิ้มมุมปากบนใบหน้าคมคายของพ่อพระ
 
“หากเจ้ายังพูดจาแบบนี้…”
 
น้ำเสียงทุ้มเอ่ยเชื่องช้า นัยน์ตาสีนีลล้ำลึกซึ่งสบมองมาพาให้ใบหน้าเห่อร้อนอย่างไม่มีเหตุผล ก่อนสัมผัสอุ่นๆ แตะลงบนเปลือกตา
 
“ข้าคงไม่ได้ออกไปไหนกันพอดี”




ประโยคสุดท้ายดังขึ้นพร้อมกับจุมพิตแผ่วซึ่งเคลื่อนลงบรรจบลงบนริมฝีปากช่างพูดเอาใจ
 
ชายหนุ่มเหลือบมองนาฬิกาเป็นครั้งสุดท้าย… ยังพอเหลือเวลาอยู่อีกนิด ใช้ต่อให้คุ้มค่าก่อนคงไม่เป็นไร
 
เช้าวันอาทิตย์ที่ยังคงต้องออกไปทำงานเช่นเดิม ทว่ากลับมีสิ่งหนึ่งที่ต่างออกไป… เช้าวันนี้มีใครบางคนรอคอยให้กลับไปใช้เวลาที่เหลือด้วย
 
การออกมาทำงานข้างนอกตั้งแต่เช้าจึงไม่แย่เท่าไหร่นัก
 
หากไม่ต้องใส่ใจเอ้อร์เย่ว์หงซึ่งเอ่ยถามถึงเสื้อนอกที่หายไปทุกๆ ห้านาที






















(illustration by iarladiel ↓)














 
 
 
 
END
 
 
 
 
Omake
 
 
 
“วันนี้อากาศเย็น ท่านไม่ใส่เสื้อคลุมรึ?”


 
“...”
 


“เราเพิ่งออกมา หากท่านหนาวจะกลับไปหยิบก็ได้นะ”


 
“...”


 
“อ้อ ข้าได้ยินว่าเมื่อคืนท่านเรียกหมาห้ามาหาเพราะมีธุระด่วน เขาไปไหนเสียแล้วล่ะ?”


 
“...”


 
“ข้าว่า...”


 
“เถ้าแก่เอ้อร์...”


 
“...โอเค...ไปกันเถอะ”
 












-----------








สวัสดีค่ะ ฮลน.ค่ะ ><
นานๆทีจะได้มาลงฟิคในบอร์ดทั้งที (แฮ่)
ฟิคเรื่องนี้เป็นฟรีเปเปอร์สั้นๆ ที่นำไปแจกในงานมีตจางอู๋กับงานเต้ามู่โอนลี่วันที่ 22 ค่ะ~
เกิดจากการนั่งกาวกับแก๊งจางอู๋เรื่องเสื้อแฟนหนุ่ม(ดูดาว)ของนายน้อยจนลามมาถึงปู่อู๋เลย แถมยังได้พี่จอม iarladiel มาวาดภาพประกอบให้ด้วยล่ะ ฮ่า
ฟิคสั้นไปนิดนึงเพราะมีเวลาแต่งไม่มาก แต่หวังว่าจะชอบกันนะคะ xD

[The_Dark_Lady]

เสื้อแฟนรุ่นปู่วววววววววววววววววววววววววววววววววว//กรีดร้องให้คานหอสะเทือน
ดีงามเหลือเกิน มโนภาพปู่อู๋แล้วแบบ...แม่คะ หนูอยากปล้ำเขา//หลบตีนปู่จาง
ปู่อู๋บนเตียง แงงง เปลือย แงงง มีรอย แงงง ยั่วอ่อน ...อร่อย
ขอบคุณสำหรับฟิคอร่ยๆค่ะ

[sudarat689]

โคตรหวานเลยค่ะ เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก //ดิ้นตาย

แบบชอบ ชอบการบรรยายแบบนี้ ไม่ทำรู้ทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

อรั่ก.... *////*

[Rozenkreuz]

เสียดายแทนปู่อู๋วววววววววว การดมเสื้อแฟนถือเป็นความฟินอย่างนึงเลยนะ!
โอ้วววว ปู่เอ้อร์ก็น่ารัก55555 ถามหาเสื้อนอกทำไม คนเค้าตั้งใจถอดไว้เป็นสิ่งแทนใจให้แฟนที่บ้านนนน ถถ
น่ารักกก อบอุ่นนน //ไม่ดราม่า!! ง้อววว

[Nlm1122]

ดีงามเหลือเกินนนนนน เจอแบบนี้ไม่อยากออกจากห้องเลยทีเดียว >.,<