[Drabble] #dmbjdaily (เด็กดี) เด็กไม่ดี [เซี่ยอวี่ฮัว]

[Ak_Zokyo]

[240 Days Left] [Drabble] #dmbjdaily (เด็กดี)

Title: เด็กไม่ดี

Paring: -

Character: 解语花 (เซี่ยอวี่ฮัว) / sub: เอ้อร์เย่หง, เฉินผีอาซื่อ

Timeline: ก่อนภาคหลักหรืออย่างน้อย ก่อนเหตุการณ์เจอกับอู๋เสียในเล่ม7

Note: *สปอยเรื่องย่อเก้าสกุลที่คุณเบียร์แปล*







-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


'เด็กดี' หรือ... นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้รับคำชมนี้


ในเมื่อตั้งแต่แปดขวบ ตั้งแต่ภาระทั้งหมดของตระกูลตกมาสู่บ่าเล็กๆ...


เขาก็ไม่มีสิทธิ์...


...ที่จะใช้ข้ออ้างที่เรียกว่า 'ความเป็นเด็ก' อีกต่อไป











กระนั้นอย่างน้อยยังมีคนหนึ่ง คนเดียวที่เหลืออยู่ ที่ยินดีจะเอ่ยกับเขา ใช้ฝ่ามือยับย่นตามวัยทว่าอบอุ่นลูบหัวเด็กชายแล้วกล่าวด้วยเสียงอ่อนโยนว่า 'เด็กดี'


ใช่ ในตอนนั้นถึงเด็กชายอวี่เฉิน หรือนามที่คนคนนั้นตั้งให้คือ 'เซี่ยอวี่ฮัว' จะกระดากที่ถูกพูดแบบนั้นอยู่บ้าง แต่ก็เป็นความภาคภูมิใจ


ในตอนนั้น... ที่แม้สูญเสียแทบทุกอย่าง แต่ก็ประคองตระกูลที่พังทลายขึ้นมาได้ใต้เงาของผู้เป็นอาจารย์


อยู่รอดมาได้ด้วยสายสัมพันธ์ที่ปู่ของเขาจงใจผูกเอาไว้


จนวันที่ไม่มีปีกนั้นคุ้มกะลาหัวอีกต่อไป...




นั่นแหละ เซี่ยอวี่เฉินจึงได้สัมผัสตวามโหดร้ายของโลกนี้อย่างแท้จริง













เสื้อสีชมพูตัวในถูกย้อมด้วยสีแดงบางส่วน สีเดียวกับที่แต่งแต้มบนใบหน้างดงามและสองมือหยาบกร้าน ก่อนเจ้าของจะหยิบผ้าเช็ดหน้าปักลายมาเช็ดมันออก เก็บกลับเข้ากระเป๋าเงียบๆแล้วเดินออกทางประตูหลังภัตตาคารระดับสูง ปล่อยหน้าที่ 'เก็บกวาด' ภายในห้องรับรองที่เข้าไป 'คุยธุระ' เมื่อครู่ ให้ลูกน้องจัดการ


คุณชายเก้าเดินผ่านสารพัดวัตถุดิบมีชีวิตที่ชื่อขึ้นชื่อว่าเป็นยาดีอย่างเต่าหรือตัวนิ่ม ผ่านตู้กระจกที่มีสัตว์น้ำสารพัดชนิดนอนเกยกัน หนึ่งในนั้นคือปูทะเลเป็นๆที่ขยับก้ามไปมาอย่างไม่รู้ชะตากรรม

หวนให้นึกถึงปูที่อยู่หน้าบ้านท่านอาจารย์ในวันสำคัญวันหนึ่งเป็นประจำทุกปี




ปูจาก 'เด็กไม่ดี'




เซี่ยอวี่ฮัวหยักยิ้มให้ตัวเองครั้งหนึ่ง แม้รู้อยู่แก่ใจว่าอายุอานามคนนั้นตนไม่อาจเรียกว่าเด็กได้แล้วก็ตาม แต่ในสายตาผู้เป็นประหนึ่งพ่อแม่ เขารู้ว่ายังเป็นเช่นนั้นเสมอ...



คนคนนั้นรู้ว่าถูกตัดขาด แต่ก็ยังมา แม้ไม่เคยเข้ามาเหยียบธรณีประตูบ้านสกุลเอ้อร์สักเก้าเดียว

คนนั้นเป็นเด็กไม่ดี เพราะเป็นเด็กไม่ดีถึงถูกท่านอาจารย์ลงโทษ

คนคนนั้นรู้ตัวว่าทำผิด แต่ไม่ได้ต้องการคำให้อภัย






เฉินผีอาซื่อใช้วิชาถงจื่อกงที่เรียนรู้จากคณะงิ้วฉางซาฆ่าคนนอกกรวยมากมายจึงถูกขับออกจากสำนัก


ริมฝีปากช่างขับร้องเหยียดยิ้มกว้างขึ้น





ต่างไหม? กับเขาในตอนนี้?


ว่ากันว่าเฉินผีอาซื่อไม่ได้สังหารเพื่อความสำราญ เพียงแต่มากเกินไป เขาเองก็เช่นกัน






ปู่เอ้อร์ขอรับ ถ้าท่านเห็นข้าในสภาพนี้... เห็นข้าลงมือทำสิ่งเหล่านี้ ท่านจะยังยอมให้ข้าเข้าบ้านอยู่ไหม?


ถ้านี่เป็นสิ่งที่ข้าต้องทำ เป็นทางที่ถูกปูให้ข้าก้าวเดินก่อนจำความได้...


แบบนั้น ท่านยังจะชมศิษย์คนนี้ว่าเป็นเด็กดีอยู่ไหม?









คำถามนั้นดังได้เพียงในใจ ก่อนจะจางหายไปยามที่ร่างสูงก้าวขึ้นรถโฟล์กสวาเก้นที่ไม่สะดุดตา ตรงข้ามกับออร์ดี้คันเรียบหรูตอนขามาลิบลับ

ทันทีที่นั่งลงบนเบาะนิ่มที่ได้รับการปรับแต่งไม่สมกับราคาด้านนอก โทรศัพท์ที่ตั้งระบบปิดเสียงไว้ก็สั่นขึ้นมาเบาๆ ชายหนุ่มเหลือบมองชื่อแวบหนึ่ง ก่อนจะระบายยิ้มขึ้นมาบางๆ เปิดฝากดรับ กรอกเสียงลงไปสบายๆเหมือนไม่ได้เพิ่งเสร็จสิ้นจากภารกิจสำคัญ


"วันนี้ฉันได้ลี่ว์โต้วเซา(เหล้าถั่วเขียว)มาขวดหนึ่ง สนใจไปคาราโอเกะกันหน่อยมั้ย?"








-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Talk:

กำหมัดเยสแบบในที่สุดก็ยัดเมนในภาคหลักหลักกับรุ่นปู่อยู่ฟิคเดียวกันได้เสียที << ไม่ใช่แล้ววว (แต่ก็รวบรวมคนที่เราโมเอะจริงๆแหละค่ะ กร๊าก)

ตอนแรกมีแต่ท่อนแรกแล้วว่าจะไม่ต่อ เพราะกลัวไปซ้ำฟีลกับฟิค เดลี่เครื่องแบบ https://dmbjth.thai-forum.net/t334-topic ที่เคยแต่งไว้ค่ะ พอดีเห็นทวิตเกี่ยวกับที่เสี่ยวฮัวเคยผ่านเรื่องโหดร้ายมามาก ไอเดียก็มาซะอย่างนั้น

เราไม่รู้ว่าตอนที่ปู่เอ้อร์เสีย เสี่ยวฮัวก้าวขึ้นมาทำอะไรแบบนี้ด้วยตัวเองรึยัง อ้างอิงจากเนต้าเล่ม 9 (ช่วงก่อนที่จะจับมือพี่พานไป"ขึ้นเงิน"กับพวกลูกเต่าชิว) ที่บอกว่าแม่ของเสี่ยวฮัวเคยพูดให้ฟังตอนอายุ 17 เกี่ยวกับ "คืนนี้ฝนจะตก เป็นอากาศของคืนอาบโลหิต" คิดว่าคงช่วงประมาณนั้น หรือก่อนหน้านั้นล่ะมั้งคะ

ลูกศิษย์ปู่เอ้อร์แต่ละคนนี่ก็จริงๆเลย น่าตีมาก แต่ก็น่ารักมากด้วยค่ะ แง หลงไปแบบถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว Y v Y

ไม่รู้ว่าจะสื่อออกมาโอเคมั้ย นี่ก็เป็นมุมมองเกี่ยวกับเด็กดีแบบนึงของเรา หวังว่าจะชอบกันนะคะ ขอบคุณที่แวะเวียนเข้ามาอ่านค่า > <,,

[velvetronica]

ชอบมากกกกกก แงงงงงงงง ; - ;

ตรงที่บอกว่า เพราะเป็นเด็กไม่ดีเลยถูกอาจารย์ลงโทษ แต่เด็กไม่ดีก็ไม่ได้ต้องการการให้อภัย คือโดนมากกกก ใช่มากกกกก ตรงใจมากกกก แงงงงงงงงง ; - ; //อยากใส่โควทแต่เล่นในมือถือ โฮ

คุณชายของอัคคุงตรงใจเรามาก หงิงงงง คุณชายของบ่าว(?)
เป็นฟิคเด็กดีที่โฮกเด็กไม่ดีมาก ทำไมเด็กไม่ดีต้องน่ารักขนาดนี้ บ้าจริงงงงงงงงง //ตายใส่เด็กไม่ดีสำนักงิ้วทั้งสอง

กอดอัคคุง ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะะะะ

[sinnerdarker]

ฮืมมมมไม่รู้จะเขียนอะไรดีัค่ะ นอกจากอยากกอดเสี่ยวฮัวแน่นๆ /โดนคุณชายถีบออก/

ในที่สุดก็ได้อ่านคุณชายต่อ ;7; ฟิคนี้ตอนแรกกลัวอยู่ว่าจะเศร้าไหม แต่ว่าพอรับไหว (หรือเพราะซินเองเขียนฟิคเศร้าบ่อยจนชาซะแล้ว...)

รู้สึกว่า..เสี่ยวฮัวแกร่งเกินไปแล้วน้าาา ฮืออออ ทำไมอ่านแล้วถึงรู้สึกว่าคุณชายมีความชาในหัวใจแล้ว ชาจนไม่เศร้า แต่ก็ยังมีความทรงจำอบอุ่นจางๆในหัวใจ ได้แต่ถามตัวเองว่า หากอาจารย์ยังอยู่ จะพูดอย่่างไรกับสิ่งที่ทำ แต่ก็คงทำได้แค่คาดเดา ไม่มีทางรุ้คำตอบอีกแล้ว ;~;

ฟิคนี้ชอบตรงที่ ..อย่างน้อยเสี่ยวฮัวยังเคยมีช่วงเวลาตอนเด็ก มีช่วงที่อาจารย์ยังเอื้ออารีดูแล มีคนเห็นว่าเป็นเด็กที่ควรปกป้อง แม้ว่าสุดท้ายเมื่อสิ่งที่คอยคุ้มกันจะหายไป ต้องเผชิญกับความโหดร้ายก็ตาม แต่อย่างน้อยก็มีความทรงจำที่เก็บรักษาไว้ได้

อีกประด็นคือเรื่องของซื่ออากงค่ะ ฮืออออ เป็นเด็กไม่ดีแต่ก็โมเอะชะมัดด //หรือคนเขียนทำให้เรารุ้สึกว่าโมเอะ ฮรุมมมม// รู้สึกน่ารักมากค่ะ เหมือนกับเห็นเสี่ยวฮัวตอนเด็กเงยมองปู่เอ้อร์ ที่อาจจะมองปูนั้นด้วยรอยยิ้มเศร้าจางๆ ไม่ยอมพูดคุยหรือตอบรับซื่ออากง แต่ก็เอาปูนั้นมากิน (มโนโมเมค่ะโฮว)

อีกอย่างคือเปลี่ยนหน้ากากเก่งเกินไปด้วย ;-; อะไรคะ กำลังมึนๆเดินออกมารับโทรศัพท์ใครบางคนได้สบายๆ โฮววววววว

อู๋เสียไปเอาหัวใจคุณชายกลับมาเร็ว!! /นายน้อยบอกแค่ผู้ชายที่หายไปทำงานหลังประตูก็ตึึงมือแล้ว /งั้นนายแว่น #คุณชายถีบอัด

โอเคค่ะ พอ พิมพ์อะไรไร้สาระกับการเมนต์เนี่ย ขอบคุณสำหรับฟิคค่าาาา

[Naitear]

ฮือออออออออออ อ่านแล้วสะท้านค่ะ ตะไมลูกศิษย์ของปู่เอ้อร์แต่ละคนช่างชวนให้เศร้าและแซ่บอย่างนี้... #เอ๊ะ

คนคนนั้นรู้ว่าถูกตัดขาด แต่ก็ยังมา แม้ไม่เคยเข้ามาเหยียบธรณีประตูบ้านสกุลเอ้อร์สักเก้าเดียว

คนนั้นเป็นเด็กไม่ดี เพราะเป็นเด็กไม่ดีถึงถูกท่านอาจารย์ลงโทษ

คนคนนั้นรู้ตัวว่าทำผิด แต่ไม่ได้ต้องการคำให้อภัย

ใช่เลยค่ะ ฟีลนี้ ฮืออออออ ; - ; สมกับเป็นศิษย์เฉินจริงๆ รู้ตัวดีว่าผิด แต่ก็ไม่ต้องการคำให้อภัย รู้ทั้งรู้ว่าเข้าบ้านของอาจารย์ไม่ได้มา แต่ก็ยังมา (และเอาปูมาด้วย..) รู้สึกได้ถึงความดื้อและจริงใจของคนคนนี้ ชอบจริงๆค่ะ ชอบที่เสี่ยวฮัวเห็นปูแล้วนึกถึงอาเฉินด้วย /รู้สึกได้ว่าด้วงหลายๆคนก็เป็น 55555555555

แต่มันก็จริงตามที่เสี่ยวฮัวว่า "ถ้าหากว่าอาจารย์มาเห็นเขาในตอนนี้ เขาจะถูกขับไล่เหมือนกับเฉินผีอาซื่อไหม" เสี่ยวฮัวเจอเรื่องต่างๆมาเยอะจริงๆ ฆ่าคนเพื่อผลประโยชน์ ฆ่าคนเพื่อปิดปาก ฆ่าคนเพื่อเหตุผลสักเหตุผลหนึ่ง ตัวคุณชายเองก็คงเก็บมาคิด แต่คงไม่ได้เอามาใส่ใจ ผู้นำตระกูลเซี่ยคงไม่เอาความคิดมาทำร้ายตัวเอง

เศร้าเรื่องที่ความเป็นเด็กของเสี่ยวฮัวถูกพรากไปด้วยค่ะ ประเด็นนี้ไม่ว่าจะเจอฟิคไหนก็เฮิร์ท ถ้าไม่ได้ปู่เอ้อร์ช่วยทั้งด้านหน้าที่และด้านจิตใจ เสี่ยวฮัวก็คงจะทรุดไปเลยสินะ..

ว่าแต่ตอนสุดท้ายที่คุณชายโทรนั่นโทรหาใครคะ คนที่ใส่แว่นดำรึเปล่าเอ่ย ระวังว่าดื่มเหล้าแล้วสุดท้ายขึ้นเตียงนะค--- #แค่กแค่กแค่ก