Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[OS] #dmbjdaily (Wang Meng) ลูกจ้าง (เหมิง???)
+3
yakusoku
meawlandza
_execute_
7 posters
หน้า 1 จาก 1
[OS] #dmbjdaily (Wang Meng) ลูกจ้าง (เหมิง???)
[OS] #dmbjdaily (Wang Meng) ลูกจ้าง (เหมิง???)
… 15 ปีก่อน เขาได้ทำงานในร้านเล็กๆร้านหนึ่ง เพราะ การเงินที่ระส่ำระส่ายจึงดั้นด้นหางานไม่เกี่ยงค่าจ้าง แม้จะได้เดือนละ 600 หยวนเขาก็ดีใจมากแล้วที่เจ้านายคนนั้นจ้างเขา ใครจะรู้ว่าสองปีแรกจะถูกโขกสับใช้งานต่างๆนาๆซึ่งงานที่ถูกสั่งส่วนใหญ่ไม่เกี่ยวกับที่ร้านเลยแม้แต่นิดเดียว แถมยังขู่จะลดเงินเดือนได้ไม่เว้นแต่ละวัน
หลังจากนั้นหนึ่งปี เจ้านายก็เริ่มหายไป ไม่เข้าร้าน ไม่บอกว่าไปไหน หายไปทีเป็นเดือนๆ กลับมาได้ไม่นานก็มีคนแปลกหน้าเข้ามาหา แล้วก็หายไปอีก จะถามว่าไปไหน..เขาเองก็ไม่กล้า เพราะ คิดว่าคงเป็นเรื่องสำคัญของเจ้านาย ไม่ควรยุ่ง
มีครั้งหนึ่งเจ้านายโทรเรียกให้เขาไปหาดึกๆดื่นๆ ดีที่วันนั้นเขาแอบอู้หลับในร้านเสียจนเต็มอิ่ม จึงไปพบเจ้านายได้แบบไม่อิดออดมากนัก ที่ๆไปนั้นเหมือนเป็นหอสมุดรกร้าง เหมือนเจ้านายพาทัวร์บ้านผีสิง ไหนจะห้องลับใต้ดิน กรงเหล็ก กองเอกสารมากมาย สภาพอับชื้นแลดูพิศวง แต่เจ้านายดันนั่งอ่านกระดาษพวกนั่นคิ้วขมวด ดูไม่สนใจทัศนียภาพรอบๆเลยแม้แต่นิดเดียว จนกลับถึงร้านเจ้านายก็ยังตกอยู่ในความคิดตัวเองถึงขนาดที่ลืมใส่เสื้อผ้าหลังจากอาบน้ำเสร็จ(...เขาขาวมากจริงๆ) ...หลังจากนั้นเจ้านายก็หายไปอีก
นั่นทำให้เขาสงสัยมากขึ้นไปอีก ธุระของเจ้านายคืออะไร จำเป็นต้องไปที่ที่พิศวงขนาดนั้นเลยหรือ?
และอีกครั้งเจ้านายใช้ให้เขาไปหาอุปกรณ์ดำน้ำ ทุ่มเงินซื้ออุปกรณ์อีกหลายอย่าง เขามีโอกาสได้ติดรถไปส่งของให้ ตลอดการเดินทางค่อนข้างทุลักทุเล เพราะหมู่บ้านที่จะเข้าไปนั่นค่อนข้างห่างไกลเมืองและมีพายุเข้า พอไปถึงเจ้านายคุยกับชาวบ้านแถวนั่น ไม่นานนักก็แสดงท่าทีกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด ราวกับกำลังพบเรื่องคอขาดบาดตาย ...หลังจากนั้นเจ้านายก็หาวิธีเข้าป่าไป
สิ่งที่เจ้านายกำลังทำอยู่นั่นคืออะไร เขาคิดแล้วคิดอีก คิดจนไม่อยากจะคิดแล้ว ก็ยังไม่ได้คำตอบ
สี่เดือน... ห้าเดือน... กี่เดือนที่เจ้านายไม่เข้าร้านก็ขี้เกียจจะนับแล้ว ในร้านขายวัตถุโบราณนั้นมีเพียงแต่เขาที่นั่งเฝ้าร้าน ความเงียบ ก่อให้เกิดความเหงาที่ค่อยๆกัดกินตัวเขาทีละนิด การผ่านช่วงเวลานั้นในแต่ละวันนอกจากเล่นเกมคอมพิวเตอร์แล้ว เท่าที่เจอก็มีเพียงการหลับเท่านั้น เขาเริ่มเรียนรู้ที่จะชัตดาวน์ตัวเอง เพื่อผ่านช่วงเวลาแบบนั้นไป
บางทีเขาก็อยากจะถูกใช้งานหนักๆให้สมกับการเป็นลูกจ้างเสียหน่อย...
การอยู่แบบนี้ไม่ต่างอะไรกับไม่ได้เป็นลูกจ้างใคร ใครเข้ามาในร้านก็เรียกเขาว่าเถ้าแก่ไปหมดแล้ว เขาเคยถึงขนาดที่ยื่นใบลาออกกะว่าจะไปหางานอื่นทำแล้ว แต่เจ้านายกลับปฏิเสธและขึ้นเงินเดือนให้
ไม่ใช่ว่าเขาเห็นแก่เงินเดือน แต่เป็นเพราะเจ้านายขอให้เข้าอยู่ต่อ...
ผ่านเกือบปี เจ้านายเปลี่ยนไป เด็ดขาดขึ้น เงียบมากขึ้น ราวกับมีเรื่องให้ครุ่นคิดตลอดเวลา ภาพเจ้านายหอบข้าวของแล้ววิ่งออกจากร้านพร้อมบอกว่ามีธุระด่วนนั้นยังติดตา ไม่ใช่เพราะวิ่งท่าประหลาดหรืออะไร แต่เพราะหลังจากนั้นต่างหาก เจ้านายกลับมาพร้อมสภาพที่นิ่งเงียบ และทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป...
ตั้งแต่นั้นมา เขาไม่ได้อยู่เฝ้าร้านบ่อยนัก ทำให้ไม่รู้สึกเหงาขนาดนั้นแล้ว เจ้านายฝึกให้เขารู้เรื่องวัตถุโบราณ ท่าเปิ่น และอื่นๆ รวมถึงวิธีการต่อสู้เล็กน้อย และนั้นทำให้รู้ว่าที่เจ้านายหายไปในแต่ละครั้งนั้นหายไปทำธุระเกี่ยวกับอะไร รวมถึงอันตรายของมันด้วย
จริงๆตัวเขาเป็นคนหัวไว แต่เพราะไม่จำเป็น จึงไม่คิดจะใช้ พอเจ้านายเปลี่ยนไป เขาก็จำเป็นต้องเปลี่ยนไปด้วย
ไม่นานชื่อเสียงของเจ้านายก็เพิ่มขึ้น จากนายน้อยสาม ที่บัดนี้อัพเกรดตัวเองเป็นเถ้าแก่สามแล้ว และเขา..จากลูกจ้างธรรมดาๆ ก็กลายเป็นมือขวาของเถ้าแก่ไปด้วย(แน่นอนเงินเดือนเขาเพิ่มขึ้น แต่ก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น เหมือนกับขึ้นให้ตามสภาพเศรษฐกิจของประเทศเท่านั้น)
นั่นทำให้เขาใจชื้นอยู่ไม่น้อย ‘เขายังเป็นลูกจ้างอยู่’
เขาเริ่มถูกใช้งานมากขึ้น มากขึ้น มาก... บางทีก็มากเกินไป... นี่เจ้านายใช้งานคืนทุนที่หลายปีก่อนปล่อยให้เขานอนเฝ้าร้านเฉยๆหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ
สิบปี... สิบปีที่เขาได้ชื่อว่าเป็นมือขวาของเถ้าแก่สาม หลังจากที่เจ้านายไปฉางไป๋ซานและพาคนๆนั้นมาด้วย สถานะของเขาลดเหลือเป็นมือซ้าย แม้จะรู้สึกเจ็บใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่หวังว่าเขายังคงเป็นลูกจ้างของเจ้านายอยู่ก็พอแล้ว...
.
.
.
.
ไม่สิ อย่างน้อยก็ขึ้นเงินเดือนให้ก็ยังดี... หวังเหมิงคิดก่อนจะลอบมอง‘บ้าน’ของตัวเอง ห้าเดือนแล้วที่เขาถูกริบเงินเดือนไปเกือบครึ่ง เหลือไว้เพียงค่าอาหาร กับค่าจิปาถะเล็กน้อยเท่านั้น
“เงินน่ะ เก็บไว้สักครึ่งหนึ่ง เผื่ออนาคตมีปัญหาอะไรจะได้ใช้เงินส่วนนี้จ่าย ผมจะเก็บไว้ให้คุณเองก็แล้วกัน” เด็กคนนั้นพูดไว้เมื่อนานมาแล้ว ไม่รู้ว่าเขาควรจะดีใจ หรือเสียใจดี มี‘บ้าน’มันก็ดีอยู่หรอก แต่ริบเงินกันแบบนี้มันค่อนข้างโหดร้ายสำหรับเขา(ที่ปกติก็เงินเดือนน้อยอยู่แล้ว)
“เหม่ออะไรของคุณน่ะ?!” หวังเหมิงสะดุ้งจนเกือบทำจานที่อยู่ในมือร่วง
“ไม่มีอะไรมาก...” คู่สนทนามองเขาแบบจิกกัดเล็กน้อย
“แค่กำลังคิดว่า... นายเอาเงินฉันไปแบบนี้ ฉันจะเอาเงินที่ไหนไปสู่ขอนายกัน เสี่ยวยาหลี...”
-----------------------------------------------------------
ทันนนนนนนนนนนนนนนไหมมมมมมมมมม กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
daily นี้เห็นปุ๊ปแล้วรู้เลย "เอ็งต้องแต่งนะ" แงงงง
จริงๆฟิคนี้มันต่อจากนี้ค่ะ >> https://dmbjth.thai-forum.net/t1694-topic แต่ถ้าบอกก่อนมันจะไม่หักมุมใช่ไหมละคะ 555555555 (...)
ฮืออ ไม่รู้อธิบายความรู้สึกออกมาได้มากเท่าไหร่
จริงๆคืออยากบรรยายความรู้สึกเหมิงๆช่วงเวลาที่ผ่านมา กับความหมายของคำว่าลูกจ้างสำหรับเหมิงๆค่ะ(แต่อย่างหลังนี้ไม่รู้คนอ่านจะเข้าใจไหม แงงงง)
ฝากเหมิงๆไว้ในอ้อมอกอ้อมใจประชาชนด้วงด้วยนะก๊ะ U///U
/ไม่ได้แฝงเรือยางหรืออะไรหรอกนะคะ
… 15 ปีก่อน เขาได้ทำงานในร้านเล็กๆร้านหนึ่ง เพราะ การเงินที่ระส่ำระส่ายจึงดั้นด้นหางานไม่เกี่ยงค่าจ้าง แม้จะได้เดือนละ 600 หยวนเขาก็ดีใจมากแล้วที่เจ้านายคนนั้นจ้างเขา ใครจะรู้ว่าสองปีแรกจะถูกโขกสับใช้งานต่างๆนาๆซึ่งงานที่ถูกสั่งส่วนใหญ่ไม่เกี่ยวกับที่ร้านเลยแม้แต่นิดเดียว แถมยังขู่จะลดเงินเดือนได้ไม่เว้นแต่ละวัน
หลังจากนั้นหนึ่งปี เจ้านายก็เริ่มหายไป ไม่เข้าร้าน ไม่บอกว่าไปไหน หายไปทีเป็นเดือนๆ กลับมาได้ไม่นานก็มีคนแปลกหน้าเข้ามาหา แล้วก็หายไปอีก จะถามว่าไปไหน..เขาเองก็ไม่กล้า เพราะ คิดว่าคงเป็นเรื่องสำคัญของเจ้านาย ไม่ควรยุ่ง
มีครั้งหนึ่งเจ้านายโทรเรียกให้เขาไปหาดึกๆดื่นๆ ดีที่วันนั้นเขาแอบอู้หลับในร้านเสียจนเต็มอิ่ม จึงไปพบเจ้านายได้แบบไม่อิดออดมากนัก ที่ๆไปนั้นเหมือนเป็นหอสมุดรกร้าง เหมือนเจ้านายพาทัวร์บ้านผีสิง ไหนจะห้องลับใต้ดิน กรงเหล็ก กองเอกสารมากมาย สภาพอับชื้นแลดูพิศวง แต่เจ้านายดันนั่งอ่านกระดาษพวกนั่นคิ้วขมวด ดูไม่สนใจทัศนียภาพรอบๆเลยแม้แต่นิดเดียว จนกลับถึงร้านเจ้านายก็ยังตกอยู่ในความคิดตัวเองถึงขนาดที่ลืมใส่เสื้อผ้าหลังจากอาบน้ำเสร็จ(...เขาขาวมากจริงๆ) ...หลังจากนั้นเจ้านายก็หายไปอีก
นั่นทำให้เขาสงสัยมากขึ้นไปอีก ธุระของเจ้านายคืออะไร จำเป็นต้องไปที่ที่พิศวงขนาดนั้นเลยหรือ?
และอีกครั้งเจ้านายใช้ให้เขาไปหาอุปกรณ์ดำน้ำ ทุ่มเงินซื้ออุปกรณ์อีกหลายอย่าง เขามีโอกาสได้ติดรถไปส่งของให้ ตลอดการเดินทางค่อนข้างทุลักทุเล เพราะหมู่บ้านที่จะเข้าไปนั่นค่อนข้างห่างไกลเมืองและมีพายุเข้า พอไปถึงเจ้านายคุยกับชาวบ้านแถวนั่น ไม่นานนักก็แสดงท่าทีกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด ราวกับกำลังพบเรื่องคอขาดบาดตาย ...หลังจากนั้นเจ้านายก็หาวิธีเข้าป่าไป
สิ่งที่เจ้านายกำลังทำอยู่นั่นคืออะไร เขาคิดแล้วคิดอีก คิดจนไม่อยากจะคิดแล้ว ก็ยังไม่ได้คำตอบ
สี่เดือน... ห้าเดือน... กี่เดือนที่เจ้านายไม่เข้าร้านก็ขี้เกียจจะนับแล้ว ในร้านขายวัตถุโบราณนั้นมีเพียงแต่เขาที่นั่งเฝ้าร้าน ความเงียบ ก่อให้เกิดความเหงาที่ค่อยๆกัดกินตัวเขาทีละนิด การผ่านช่วงเวลานั้นในแต่ละวันนอกจากเล่นเกมคอมพิวเตอร์แล้ว เท่าที่เจอก็มีเพียงการหลับเท่านั้น เขาเริ่มเรียนรู้ที่จะชัตดาวน์ตัวเอง เพื่อผ่านช่วงเวลาแบบนั้นไป
บางทีเขาก็อยากจะถูกใช้งานหนักๆให้สมกับการเป็นลูกจ้างเสียหน่อย...
การอยู่แบบนี้ไม่ต่างอะไรกับไม่ได้เป็นลูกจ้างใคร ใครเข้ามาในร้านก็เรียกเขาว่าเถ้าแก่ไปหมดแล้ว เขาเคยถึงขนาดที่ยื่นใบลาออกกะว่าจะไปหางานอื่นทำแล้ว แต่เจ้านายกลับปฏิเสธและขึ้นเงินเดือนให้
ไม่ใช่ว่าเขาเห็นแก่เงินเดือน แต่เป็นเพราะเจ้านายขอให้เข้าอยู่ต่อ...
ผ่านเกือบปี เจ้านายเปลี่ยนไป เด็ดขาดขึ้น เงียบมากขึ้น ราวกับมีเรื่องให้ครุ่นคิดตลอดเวลา ภาพเจ้านายหอบข้าวของแล้ววิ่งออกจากร้านพร้อมบอกว่ามีธุระด่วนนั้นยังติดตา ไม่ใช่เพราะวิ่งท่าประหลาดหรืออะไร แต่เพราะหลังจากนั้นต่างหาก เจ้านายกลับมาพร้อมสภาพที่นิ่งเงียบ และทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป...
ตั้งแต่นั้นมา เขาไม่ได้อยู่เฝ้าร้านบ่อยนัก ทำให้ไม่รู้สึกเหงาขนาดนั้นแล้ว เจ้านายฝึกให้เขารู้เรื่องวัตถุโบราณ ท่าเปิ่น และอื่นๆ รวมถึงวิธีการต่อสู้เล็กน้อย และนั้นทำให้รู้ว่าที่เจ้านายหายไปในแต่ละครั้งนั้นหายไปทำธุระเกี่ยวกับอะไร รวมถึงอันตรายของมันด้วย
จริงๆตัวเขาเป็นคนหัวไว แต่เพราะไม่จำเป็น จึงไม่คิดจะใช้ พอเจ้านายเปลี่ยนไป เขาก็จำเป็นต้องเปลี่ยนไปด้วย
ไม่นานชื่อเสียงของเจ้านายก็เพิ่มขึ้น จากนายน้อยสาม ที่บัดนี้อัพเกรดตัวเองเป็นเถ้าแก่สามแล้ว และเขา..จากลูกจ้างธรรมดาๆ ก็กลายเป็นมือขวาของเถ้าแก่ไปด้วย(แน่นอนเงินเดือนเขาเพิ่มขึ้น แต่ก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น เหมือนกับขึ้นให้ตามสภาพเศรษฐกิจของประเทศเท่านั้น)
นั่นทำให้เขาใจชื้นอยู่ไม่น้อย ‘เขายังเป็นลูกจ้างอยู่’
เขาเริ่มถูกใช้งานมากขึ้น มากขึ้น มาก... บางทีก็มากเกินไป... นี่เจ้านายใช้งานคืนทุนที่หลายปีก่อนปล่อยให้เขานอนเฝ้าร้านเฉยๆหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ
สิบปี... สิบปีที่เขาได้ชื่อว่าเป็นมือขวาของเถ้าแก่สาม หลังจากที่เจ้านายไปฉางไป๋ซานและพาคนๆนั้นมาด้วย สถานะของเขาลดเหลือเป็นมือซ้าย แม้จะรู้สึกเจ็บใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่หวังว่าเขายังคงเป็นลูกจ้างของเจ้านายอยู่ก็พอแล้ว...
.
.
.
.
ไม่สิ อย่างน้อยก็ขึ้นเงินเดือนให้ก็ยังดี... หวังเหมิงคิดก่อนจะลอบมอง‘บ้าน’ของตัวเอง ห้าเดือนแล้วที่เขาถูกริบเงินเดือนไปเกือบครึ่ง เหลือไว้เพียงค่าอาหาร กับค่าจิปาถะเล็กน้อยเท่านั้น
“เงินน่ะ เก็บไว้สักครึ่งหนึ่ง เผื่ออนาคตมีปัญหาอะไรจะได้ใช้เงินส่วนนี้จ่าย ผมจะเก็บไว้ให้คุณเองก็แล้วกัน” เด็กคนนั้นพูดไว้เมื่อนานมาแล้ว ไม่รู้ว่าเขาควรจะดีใจ หรือเสียใจดี มี‘บ้าน’มันก็ดีอยู่หรอก แต่ริบเงินกันแบบนี้มันค่อนข้างโหดร้ายสำหรับเขา(ที่ปกติก็เงินเดือนน้อยอยู่แล้ว)
“เหม่ออะไรของคุณน่ะ?!” หวังเหมิงสะดุ้งจนเกือบทำจานที่อยู่ในมือร่วง
“ไม่มีอะไรมาก...” คู่สนทนามองเขาแบบจิกกัดเล็กน้อย
“แค่กำลังคิดว่า... นายเอาเงินฉันไปแบบนี้ ฉันจะเอาเงินที่ไหนไปสู่ขอนายกัน เสี่ยวยาหลี...”
-----------------------------------------------------------
ทันนนนนนนนนนนนนนนไหมมมมมมมมมม กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
daily นี้เห็นปุ๊ปแล้วรู้เลย "เอ็งต้องแต่งนะ" แงงงง
จริงๆฟิคนี้มันต่อจากนี้ค่ะ >> https://dmbjth.thai-forum.net/t1694-topic แต่ถ้าบอกก่อนมันจะไม่หักมุมใช่ไหมละคะ 555555555 (...)
ฮืออ ไม่รู้อธิบายความรู้สึกออกมาได้มากเท่าไหร่
จริงๆคืออยากบรรยายความรู้สึกเหมิงๆช่วงเวลาที่ผ่านมา กับความหมายของคำว่าลูกจ้างสำหรับเหมิงๆค่ะ(แต่อย่างหลังนี้ไม่รู้คนอ่านจะเข้าใจไหม แงงงง)
ฝากเหมิงๆไว้ในอ้อมอกอ้อมใจประชาชนด้วงด้วยนะก๊ะ U///U
/ไม่ได้แฝงเรือยางหรืออะไรหรอกนะคะ
_execute_- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 13
Points : 3294
Join date : 21/04/2015
Re: [OS] #dmbjdaily (Wang Meng) ลูกจ้าง (เหมิง???)
เข้ามาแทะประโยค "เขาขาวมากจริงๆ" จริงๆ จริงๆ <<<< เอคโค่อีกสักล้านรอบ /ฟาดเธอด้วยกิ่งสำริด 5555555555
หวังเหมิงงงง นี่ขนาดนายยังไม่ทันได้ไปสู่ขอน้องหลีนะ นายก็ออกแววกลัวเมียแล้วเหรอ เห็นได้ชัดเลยว่าใครเป็นช้างเท้าหน้า /แค่ก
หวังเหมิงงงง นี่ขนาดนายยังไม่ทันได้ไปสู่ขอน้องหลีนะ นายก็ออกแวว
Re: [OS] #dmbjdaily (Wang Meng) ลูกจ้าง (เหมิง???)
กรี๊ดดดด เหมิงซู่สินะคะ
yakusoku- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 369
Points : 3800
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ
Re: [OS] #dmbjdaily (Wang Meng) ลูกจ้าง (เหมิง???)
น่านนนนนนั่นนนนนนนนนน //นี่ขอวิ่งไปร้องมายด์ฮาร์ทวิวโกออน
มรั่ยยย มันไม่ใช่แค่แพลำน้อยอีกต่อไป มันดีย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์
ร่วมแทะ "เขาขาวมากจริงๆ" ฟฟฟฟ อัลไลลลลลล นังเหมิงงงงง
เอาความคิดที่ยังเหลืออยู่ไปกังวลเรื่องสู่ขอน้องหลีปรั้ยยยย
มรั่ยยย มันไม่ใช่แค่แพลำน้อยอีกต่อไป มันดีย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์
ร่วมแทะ "เขาขาวมากจริงๆ" ฟฟฟฟ อัลไลลลลลล นังเหมิงงงงง
เอาความคิดที่ยังเหลืออยู่ไปกังวลเรื่องสู่ขอน้องหลีปรั้ยยยย
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3818
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Re: [OS] #dmbjdaily (Wang Meng) ลูกจ้าง (เหมิง???)
ลูกจ้างแอบลวนลามเจ้านายทางสายตา ฉันจะฟ้องให้อู๋เสียหักเงินเดือนนาย
//หวังเหมิงบอกอย่าเลยครับ แค่นี้จะไม่มีกินแล้ว
ไอ้ตอนท้ายนั่น ถถถถถ กลายเป็นพ่อบ้านใจกล้าไปเต็มแล้ว ตาหวังเหมิงเอ้ยยยย
//หวังเหมิงบอกอย่าเลยครับ แค่นี้จะไม่มีกินแล้ว
ไอ้ตอนท้ายนั่น ถถถถถ กลายเป็นพ่อบ้านใจกล้าไปเต็มแล้ว ตาหวังเหมิงเอ้ยยยย
The_Dark_Lady- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 301
Points : 3604
Join date : 21/06/2015
Age : 29
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky
Re: [OS] #dmbjdaily (Wang Meng) ลูกจ้าง (เหมิง???)
กำลังรู้เห็นใจเหมิง อยู่ก็ขำกับคำว่า เขาขาวมากจริงๆ ฮาๆๆๆ
ตอนหลังนี้มัน โอ้วววเหมิงจ้ะ เห็นอนาคตเลย กลัวน้องหลีมาแต่ไกลเลย ฮาๆๆๆ
ตอนหลังนี้มัน โอ้วววเหมิงจ้ะ เห็นอนาคตเลย กลัวน้องหลีมาแต่ไกลเลย ฮาๆๆๆ
Luckey.B- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 102
Points : 3276
Join date : 20/07/2015
ที่อยู่ : ใต้ถุนบ้านสกุลจาง ใต้ดินบ้านอาสาม
Re: [OS] #dmbjdaily (Wang Meng) ลูกจ้าง (เหมิง???)
"เขาขาวมาก"(*´∇`*) //หลีน้อย...เป็นภรรยาหวังหวังเเล้ว~ ((เอคโค่))
meanato- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 487
Points : 3931
Join date : 27/10/2014
Age : 26
ที่อยู่ : หลังประตูสัมฤทธิ์
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth