[TRANS] พ่อพระใหญ่จาง (เรื่องสั้นพิเศษของคุณหนานไพ่)

[kangaroow]

อันนี้เป็นคนละอันกับที่คุณเบียร์แปลไว้นะคะ ของคุณเบียร์แปลมาจากอาร์ตบุ๊คเก้าสกุล
ส่วนอันนี้เป็นเรื่องสั้นที่คุณหนานไพ่เคยแต่งไว้ค่ะ เจอจาก http://www.zanghaihua.org
แต่ต้องขอบคุณคุณเบียร์ที่แปลประวัติเก้าสกุลไว้ก่อนหน้าด้วยนะคะ คำหลายอย่างก็อิงจากในนั้น ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ!
คำแปลมีจุดที่ไม่แน่ใจอยู่เหมือนกัน ใครทราบว่าตรงไหนแปลผิดก็มาแก้ให้ได้นะคะ TwT

อนึ่ง ที่เขียน 'เหลาอู่' ในนี้ถูกแล้วนะคะ เพราะมาจากอู่ที่แปลว่าห้า ไม่ได้มาจากอู๋ที่เป็นแซ่ค่ะ

-----------------------

:: 张大佛爷 : พ่อพระใหญ่จาง::


บนแม่น้ำซ่งฮวาเจียง ผืนน้ำแข็งทอดยาวหลายพันลี้ ไอหนาวกระจายออกมาจากธารน้ำแข็งแผ่ขึ้นมายังบนแผ่นดิน ทุกสิ่งราวกับถูกแช่แข็งเอาไว้

บนฝั่งมีแผ่นน้ำแข็งเกาะกุมเบาบาง ไม่รู้ว่ามาจากไอน้ำที่ลอยหนาขึ้นฝั่งมาหรือมาจากเศษเล็กเศษน้อยที่เหลืออยู่ของหิมะที่ถูกตักทิ้งไปก่อนหน้า

จางฉี่ซานสวมเสื้อโค้ทสีดำ ทั้งตัวหัวจรดเท้าแต่งกายมิดชิด หากแต่ยังคงรู้สึกว่าความอบอุ่นในร่างกายถูกสายน้ำดึงออกไปอย่างไม่ปราณี

นานมากแล้วที่ไม่ได้มาแถวนี้ คิดไม่ถึงว่าบางอย่างก็ไม่เป็นไปตามที่ควรจะเป็น

"หรือจะยังไม่กลับ?" หมาห้าที่อยู่ด้านหลังเอ่ยขึ้น เขาถูกความหนาวเย็นแช่แข็งจนแทบเหมือนหมาตายตัวหนึ่งไปแล้ว แถบตะวันออกเฉียงเหนือนี้ไม่ใช่ที่ที่จะมาด้วยตัวเองได้จริง ๆ

"พรุ่งนี้ก็จะไปแล้ว มาที่นี่ได้ครึ่งเดือนแต่ยังไม่ได้เดินดูรอบ ๆ เลย วันนี้ถ้าไม่ได้ออกมาดู ก็ไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไรจึงจะได้กลับมา" จางฉี่ซานเอ่ยตอบ "ไม่ต้องมากพิธีหรอก เจ้าล่วงหน้ากลับไปก่อนเถอะ"

"จะทำแบบนั้นได้อย่างไรเล่า ท่านไม่เอาคนมาสักคน หากข้ากลับไปก่อน ลูกน้องท่านไม่ตีข้าตายรึ" หมาห้าพูดพลางกระทืบเท้าเล็กน้อย "ไม่เป็นไร ข้ารอไปกับท่านนี่แหละ อย่างไรเสียพรุ่งนี้ก็จะเดินทางแล้ว คงไม่แข็งตายก่อนหรอกกระมัง?"

จางฉี่ซานไม่ได้ใส่ใจคำอีกฝ่าย ทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็นว่าบนแม่น้ำมีจุดเล็ก ๆ สีดำอยู่ เขาเคาะไม้เท้าของตน ดูแล้วคิดว่าน่าจะใช้เกาะน้ำแข็งได้ก็ออกเดินตรงไปทางแม่น้ำ

"เดี๋ยวๆๆๆ พ่อพระ จะไปไหนน่ะ?" หมาห้าวิ่งตามหลังมา จางฉีซานตอบคำ "ตรงนั้นมีคนตกปลาอยู่ ไป ไปดูสิว่าเขาตกได้อะไรบ้าง"

หมาห้าผงกหัวขึ้นดูก็เห็นจุดดำตรงแม่น้ำห่างออกไปอีกไกลโข ถึงกับพูดอะไรไม่ออก อ้าปากค้างจนกลืนลมหนาวเข้าคอไปอึกหนึ่ง ลำไส้แทบจะถูกแช่แข็ง

สมกับเป็นพ่อพระใหญ่ ความคิดอ่านไม่เคยหยุดนิ่ง เขาคิดในใจ จางฉี่ซานกับเถ้าแก่เอ้อร์นั้นไม่เหมือนกัน เถ้าแก่เอ้อร์เป็นคนสุนทรีย์ หลายเรื่องที่คุยแล้วไปด้วยกันได้ แต่พ่อพระใหญ่จางนั้นทำเหมือนพวกเขาเป็นเด็กอยู่เสมอ ยากยิ่งที่จะสนทนาแลกเปลี่ยนคำพูดด้วย ในบรรดาเก้าสกุลก็เห็นจะมีแต่เถ้าแก่เอ้อร์ที่ต่อบทสนทนากับเขาได้ คนอื่นนั้นยากที่จะรู้ว่าสุดท้ายแล้วเขาคิดอะไรอยู่

ก้าวอยู่บนน้ำแข็งกระย่องกระแย่งไถลไปมา หมาห้าก็พบว่าตัวเองโชคดีที่โตขึ้นมาทางใต้ ถ้าต้องขึ้นเหนือด้วยทักษะอันน้อยนิดของตัวเองแบบนี้คงโดนกำจัดทิ้งอย่างรวดเร็ว อยู่ตรงนี้แค่จะก้าวเดินก็ยังต้องเรียนรู้ใหม่

เดินมาถึงที่ตกปลา เขารู้สึกว่าตัวเองแทบตายคาแม่น้ำซงฮวาเจียงแล้ว ก่อนจะเห็นคนแก่ผู้หนึ่งอยู่ตรงหน้าหลุมน้ำแข็งเจาะหกเจ็ดหลุมนั่งตกปลาอยู่ตรงนั้น

หมาห้าคิดจะเข้าไปถามดูว่าตกอะไรมาได้บ้าง หากจางฉี่ซานขวางไว้ พวกเขายืนห่างจากด้านหลังคนแก่ผู้นั้นราวสิบกว่าลี้ จ้องอยู่ประมาณสิบกว่านาที จางฉี่ซานจึงหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับหมาห้า เอ่ยคำ "กลับไปซะ*"

"ไม่ถามดู แล้วจะรู้อะไรเล่า?" หมาห้าถาม

"ก็ต้องรู้ถึงได้มา ถูกไหม?" จางฉี่ซานยิ้มออกมา มือตบ ๆ หลังหมาห้า

หมาห้าจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ขอแค่ยังกลับไปได้เขาก็ยังยินดีจะตามไปต่อ

"เหลาอู่ เจ้าขึ้นเหนือครั้งนี้มาทำอะไรกันแน่?" จางฉี่ซานออกเดินล่วงหน้าไปสองสามก้าว ดูเหมือนจะฉุกคิดอะไรได้ เดินไปก็ถามหมาห้าไป "ข้าจำได้ว่าเจ้าเองก็ได้รับความช่วยเหลือแล้วนี่?"

"ข้าไม่ได้ขึ้นเหนือมาทำอะไร แต่ข้าอยู่ฉางซาไม่ได้อีกต่อไปแล้ว" หมาห้าเอ่ยตอบ

จางฉี่ซานหยุดครู่หนึ่ง เขารู้เรื่องของหมาห้า จึงถามต่อ "งั้นเพราะเหตุใดถึงได้เลือกมาทางเหนือเล่า?"

"ก็ไม่ใช่เพราะท่านอยู่ทางเหนือหรอกหรือ? ข้าตามหาท่านอยากจะถามอะไรบางอย่าง" หมาห้าตอบ "ถ้าเข้าใจเมื่อไรข้าก็จะไปหังโจวเมื่อนั้น อย่างไรเสียก็กลับไปฉางซาไม่ได้อยู่แล้ว ถึงอย่างนั้นให้ไปหังโจวเลยก็ไม่สบายใจ แค่ตัวข้าเองน่ะไม่เป็นไร แต่ถ้าคนอื่นต้องถูกลากมาเกี่ยวข้องด้วย ข้าก็ไม่อาจจะไปขอโทษคนเหล่านั้นได้ ท่านก็รู้"

จางฉี่ซานถอนหายใจ ผ่อนก้าวเดินช้าลง "จะถามคำถามข้า ก่อนหน้าหลายวันไม่ถาม เหตุใดตอนนี้ถึงถาม?"

"ไม่ใช่ทุกคำถามจะถามออกมาได้ง่ายดายนัก" หมาห้าตอบ เขาลังเลมาตลอดว่าควรจะถามดีหรือไม่ แล้วจู่ ๆ พ่อพระใหญ่จางก็ยกประเด็นนี้ขึ้นมา จึงคิดว่านี่เป็นโอกาสดีที่ควรจะถามเสีย

เขาขึ้นเหนือมา เหตุผลหนึ่งก็คือที่นี่เป็นหน้าหนาว หลบซ่อนตัวง่าย อีกเหตุผลหนึ่งคือเขาต้องรู้คำตอบให้ได้

จางฉี่ซานหยุดเท้ายืนอยู่กลางแม่น้ำซงฮวาเจียง เขามองรอบตัวก่อนจะเอ่ย "ถ้างั้นเจ้าก็ถามมา ตอนนี้มีแค่เราสองคนแล้ว"

"เพราะเหตุใด?" หมาห้าถาม "เพราะเหตุใดท่านถึงไม่ปล่อยพวกเขา? ขอแค่เพียงท่านยื่นมือเข้ามา ฉางซาก็คงไม่เลวร้ายขนาดนั้น ท่านไม่ใช่คนไร้น้ำใจ ในบรรดาคนเหล่านั้นก็มีมากมายที่เคยร่วมเป็นร่วมตายกับท่านมาก่อน ท่านจะยืนดูพวกเขาตายหรือ? ตายไปจริงๆ นะ ท่านไม่รู้เลยหรือ? ครั้งนี้คือการตายของจริงแล้ว"

ฉิวเต๋อเข่าหนีออกจากฉางซาทำให้รายชื่อโจรขุดสุสานทั้งหมดเปิดเผยออกมา จางฉี่ซานย่อมรู้ข้อมูลภายในดี เขากำกับจัดการด้วยตัวเองโดยไม่มีอ่อนข้อแม้สักนิด โจรขุดสุสานแห่งเมืองฉางซาถูกกำจัดตายหมดสิ้น ในนั้นก็มีมากที่เป็นคนของพ่อพระใหญ่จางเอง

แต่ที่ทำให้หมาห้าเจ็บปวดมากคือตอนที่ไปเห็นคนของจางฉี่ซานถูกจับ คนของพ่อพระใหญ่จางไม่มีสักคนที่ต่อต้านการจับกุม ทุกคนล้วนเชื่อว่าเดี๋ยวจางฉี่ซานก็ออกคำสั่งช่วยพวกเขาได้ ณ ตอนนั้นใครก็ไม่อยากให้พ่อพระใหญ่จางได้รับความอับอาย

ทว่าทั้งหมดก็ล้วนตายไปแล้ว ตอนที่ยิงเป้า หลายคนที่ตายไม่เชื่อว่านี่เป็นคำสั่งของจางฉีซาน

จางฉี่ซานไม่ตอบคำ เขานิ่งคิดอยู่นานก่อนจะเอ่ยกับหมาห้า "เจ้าเกลียดข้ามั้ย?"

"ไม่ได้เกลียด" หมาห้าตอบ "ข้าแค่ไม่เข้าใจว่าสุดท้ายแล้วท่านต้องการสิ่งใดกัน? ข้ารู้เพียงว่าคนของท่านยกท่านเป็นเหมือนเทพเจ้า แค่ยกมือของท่านขึ้นก็สามารถช่วยเหลือได้แล้ว แต่ท่านไม่ทำ ฮูหยินของเถ้าแก่เอ้อร์ก็ดี เหล่าลิ่วก็ดี คนของท่านเองก็ดี สุดท้ายสิ่งที่ท่านกำลังไขว่คว้าอยู่คืออะไรกันแน่?"

จางฉีซานนิ่งเงียบมองรองเท้าที่กำลังถูกน้ำแข็งเกาะ ที่สุดก็เอ่ย "ไปหังโจวซะ ลืมเรื่องนี้ไปให้หมด" พูดแล้วก็หันหลังเดินกลับเข้าฝั่งไปในทันที

หมาห้าไม่ได้เดินตาม รอจนจางฉี่ซานเดินไปได้สิบกว่าก้าว เขาก็ตะโกนขึ้น "สุดท้ายเพื่ออะไรเล่า?! ท่านแค่ให้เหตุผลข้าสักข้อ หรือข้อแก้ตัวสักคำก็ได้!"

จางฉี่ซานโบกมือปัด ในใจของเขานั้นสงบนิ่งยิ่ง รู้สึกผิดงั้นหรือ? ใจของเขาคงไม่มีที่ว่างสำหรับเรื่องแบบนั้นแล้ว

ไม่มีใครรู้ว่าคืนนั้นจะมีการจับกุม เขาเองก็เหมือนหยิบปืนพกขึ้นมาเล็งไว้ที่ขมับตัวเอง เขาอยากเป็นเหมือนคนร้องงิ้วที่สามารถบอกกล่าวเล่าเรื่องออกมาได้ง่ายดาย ทรยศทุกคนบนโลกก็ยังเอ่ยคำสวยหรูได้ เขายังอยากเป็นเหมือนพวกขอทานร้องขออาหาร ที่แค่กอดมีดไว้ก็สามารถนอนได้อย่างอุ่นใจ

โชคร้ายที่มันเป็นไปไม่ได้

ใช่แล้ว ตัวเขาเองก็มีเหตุผล แต่ถึงแม้จะเอ่ยออกมาก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งใดได้แล้ว

พ่อพระใหญ่จางเดินไปจนถึงฝั่งก็หันหน้ากลับมามองกลางแม่น้ำนั้น เหลาอู่ที่เบิกบานที่สุด เหลาอู่ที่มองออกง่ายที่สุด เหลาอู่ที่ไม่เคยถือโทษโกรธใครมากที่สุด ขึ้นเหนือมาเพื่อตามหาเหตุผลเพียงข้อเดียวที่จะไม่ให้ตนเองเกลียดเขา

"แต่อย่างน้อยก็ต้องมีสักคนที่ถูกเกลียด" พ่อพระใหญ่จางเอ่ยกับตนเอง หลับตาลง

"คงจะไม่ได้พบกันอีกแล้วล่ะนะ"

--------------------------------

Source: http://www.zanghaihua.org/346.html

*回去吧 คำนี้จะบอกว่า "กลับไปซะ" หรือ "กลับกันเถอะ" ก็ได้ค่ะ แล้วแต่โทนเสียงที่ใช้
เรา(เดา)คิดว่าพ่อพระใหญ่จางตั้งใจจะบอกกลาย ๆ ให้ปู่อู๋กลับหังโจวไปซะ แต่ปู่อู๋คงเข้าใจว่าหมายถึงให้กลับขึ้นฝั่งกันเถอะ

เรื่องพ่อพระใหญ่จางตอนนี้เป็นตอนที่เราชอบมากค่ะ
ชอบโทนที่คุณหนานไพ่แต่งให้รู้สึกอัดอั้นได้แบบนี้ ไม่รู้ทางนี้แปลแล้วสื่อออกมาได้ครบถ้วนมั้ย orz
ส่วนตัวคิดว่าพ่อพระใหญ่จางเป็นคนที่แบกอะไรเอาไว้เยอะกว่าที่คิดล่ะค่ะ
แต่เพราะหลายอย่างบอกใครไม่ได้ ต้องแบกรับไว้คนเดียวหมด เลยเหมือนปิดทองหลังพระเลย TvT

[ri0bik]

หนูรักพวกปู่นะ ปู่อู๋น่ารักกกกกกก
ปู่จางเองก็อยากมีความสุขแต่เพราะนิสัยกับความซื่อตรง และภาระหน้าที่รึเปล่าที่ทำให้เกิดความอิจฉาเล็กๆกับเพื่อน ดูเหมือนจะเอ็นดูปู่อู๋ยังไงๆอยู่นะ บอกแม้กระทั่งว่า เบิกบานที่สุด ปู่เสียสละมากเลยยยยยยยยยย ยอมถูกเกลียดเพื่อทุกคนนนน//ขอบคุณที่แปลมาให้ได้อ่านค่ะ...อุแง้....

[SilverCloud]

ณ จุดๆนี้รู้แล้วค่ะว่านายน้อยได้ความเคะมาจากใคร เหมือนเห็นเงาสะท้อนนายน้อยออกมาจากปู่เลยค่ะ

"เจ้าเกลียดข้ามั้ย?"

ถึงคนอื่นจะเกลียด แต่ลึกๆแล้วปู่จางไม่อยากให้ปู่อู๋เกลียดสินะคะ ถ้าใส่ความเป็นด้วงนี่เหมือนปู่จางอ้อนหน่อยๆเลยค่ะ //โดนเสียบ

"สุดท้ายเพื่ออะไรเล่า?! ท่านแค่ให้เหตุผลข้าสักข้อ หรือข้อแก้ตัวสักคำก็ได้!"

นี่มันถ้อยคำตัดพ้อชัดๆ!! เหมือนปู่อู๋จะงอนที่ปู่จางไม่ยอมตอบอะไรเลยนะคะ ปู่อู๋เองก็อุตส่าห์ถ่อขึ้นเหนือทั้งที่อันตรายเพื่อมาถามคำถามข้อเดียวปู่จาง คือแบบเป็นห่วงสินะ ได้ยินข่าวปู่จางแล้วปู่อู๋นอนไม่หลับจนต้องถ่อมาหาสินะ //ฟิลเตอร์ด้วงล้วนๆ

[MinMin]

กรี๊ดดดดดดดดดด ขอบคุณสำหรัลคำแปลค่ะ!!! ขอบคุณมากๆเลยค่ะ!!!! ในที่สุดก็มีอฟชจางอู๋

หาเหตุผลเพียงข้อเดียวที่จะไม่ให้ตนเองเกลียดเขา

มันใช่มากๆค่ะ!!! ดั้นด้นขึ้นเหนือมาหาขนาดนี้ เพียวเพื่อเหตุผลเดียว คำถามเดียว คนคนเดียว อยากจะกรี๊ดดังๆด้วยความฟิน โฮกกกกกกกกกกก

[karnalone]

//พยายามปิดฟิลเตอร์วายในการอ่าน  

ปู่จางเป็นบุคคลที่น่าสงสารมาก อดีตแต่เด็กดราม่ามาก พอโตมาก็ไม่ได้อยู่สุขสบายต้องดราม่าอีก

จะพูดจะบอกอะไรใครก็ไม่ได้ ภาระบนหลังจะโยนทิ้งก็ไม่ได้ ทำได้อย่างเดียวคือยอมตนเสียสละ 

ปู่อู๋เดินทางขึ้นเหนือมาเพื่อหาเหตุผลให้ตนไม่ต้องเกลียดปู่จาง นี่เพราะเป็นปู่อู๋ที่ไม่ถือโทษโกรธคนอื่นสินะ  ส่วนคนอื่นนี่คือตัดสินปู่จางไปแล้ว ให้ตายสิ หน่วงมาก สงสารรุ่นปู่ทุกท่านเลยค่ะ

[ami.de.alamode]

ขอบคุณที่แปลให้อ่านค่าา
รู้สึกทั้งหนักอึ้ง ทั้งฟิน
ปู่เอ้อร์เป็นคนสุนทรีย์ ปู่อู๋ผู้ไม่เคยถือโทษโกรธใคร ปู่จางผู้แบกรับหลายๆสิ่ง (;__; )
แอ่กกก รุ่นปู่ที่ดี orz
ท่านหนานไพ่ช่างวางคาแรคได้เลิศเลอ ทิ้งไม่ได้สักคน (;__; )

"ทุกคนล้วนเชื่อว่าเดี๋ยวจางฉี่ซานก็ออกคำสั่งช่วยพวกเขาได้ ณ ตอนนั้นใครก็ไม่อยากให้พ่อพระใหญ่จางได้รับความอับอาย"
ทว่าทั้งหมดก็ล้วนตายไปแล้ว ตอนที่ยิงเป้า หลายคนที่ตายไม่เชื่อว่านี่เป็นคำสั่งของจางฉีซาน

ชอบตรงนี้มากเลยค่ะ เจ็บปวดตามปู่อู๋

"เจ้าเกลียดข้ามั้ย?" ม่ายยยยยย ไม่เกลียดค่ะ (;__; )

[Mill]

โอยยยยย ปู่อู๋น่ารักมากกกกกกค่ะ T T
ดูใสใสยิ่งกว่าอู๋เสียซะอีก โฮ้ววววววว

ขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์แปลมาให้

[zerin]

อ่านจบแล้วรู้เลยค่ะว่าอู๋เสียได้ใครมา ได้ปู่มาเต็มๆชัดๆเลยยยย ไหนจะความเทียนเจิน ความใจดี ความดื้อรัน ความรักเดียวใจเดียวต่อสกุลจาง

อ่านแล้วรู้สึกว่าลึกๆในใจปู่อู๋ ก้เหมือนไม่อยากปักใจเชื่อว่าปู่จางทำเรื่องโหดร้ายแบบนั้นเพราะไม่มีเหตุผล ไม่อยากเชื่อว่าปู่จางจะใจร้ายถึงขนาดนั้น ถึงขนาดตามมาเพื่อถามเหตุผลของการกระทำ แต่ปู่จาง สิ่งที่ต้องทำแม้จะบอกเหตุผลหรือจะแก้ตัวอะไรก็ไม่มีความหมาย แบบนั้นเลย TT TT
ขอบคุณที่แปลให้อ่านค่ะ ฮือออออ ;//////; //ด้วงโดนเนต้า15ชนกระอักความสุขตาย

[Narakas]

จางอู๋วววววววววว

โฮ ทำไมท่านประมุขชอบแต่งให้ตระกูลจางดราม่าด้วยยย

ต้องมีใครสักคนถูกเกลียด <- เพราะมันง่ายดีที่จะโยนความผิดไปให้คนคนั้นสินะคะ พล็อตนี้เจอมาเยอะ เจ็บมาเยอะะะ อะเหื้ออออ

นี่มันบันทึกจอมโจรรักคุดรึไงเนี่ยยยยย

/ขอบคุณคุณแป้งที่แปลให้อ่านค่า

[ziaziany]

ขอบคุณสำหรับคำแปลนะคะ /ไม่รู้ทำไมรู้สึกเห็นภาพซ้อนกับรุ่นปัจจุบัน...
นิสัยพวกนี้ถ่ายทอดทางDNA มาสินะคะ
ไอ้นิสัยที่ว่า มองทุกคนในแง่ดี อยากจะเข้าใจที่มาที่ไปและเหตุผล (จนสุดท้ายก็ต้องไปคาดคั้นเอากับเจ้าตัว) เพราะว่าพร้อมจะเชื่อในคนที่ตัวเองเชื่อมั่นเสมอ แล้วยังที่บอกว่า ไม่ถือโทษโกรธใคร มองออกง่าย เบิกบานอะไรนั่นนของตระกูลอู๋ นี่มัน DNA ชัดๆแง
ส่วนตระกูลจางนี่ก็จะต้องแบกโลกแบกเรื่องปวดสมองอะไรกันเอาไว้มากมาย แง ตระกูลนี้ช่างรันทดเหลือเกินนค่ะะ แล้วแถมยังจะมีเซนส์แห่งความรับผิดชอบเกินพอดี คิดว่าเป็นหน้าที่ ปลง ไม่ปริปากบ่นอะไร ทำเหมือนไม่ได้ต้องการคนเข้าใจ เพราะคิดว่าก็ไม่ได้อะไร ไอ้นิสัยไม่ทำอะไรเกินความจำเป็นนี่มัน....
บ่นมากมาย แงขออภัยค่ะ U___U,

อ่านแล้วรู้สึกกึ่งๆซ้อนกับฉากในเล่มสี่ที่อู๋เสียทนไม่ไหวโวยวายบอกให้เสี่ยวเกอคายความลับออกมาเลยค่ะ (ปู่ก็เคยฟิวส์ขาดอะไรแบบนี้มาแล้วเหมือนกัน แงง) แต่แอบคิดว่าเสี่ยวเกอนี่ยังใจดีกว่านิดหน่อยเนอะ เพราะอย่างน้องเสี่ยวเกอก็เล่าๆออกมาบ้าง (แถมยังบอกปิดท้ายว่า ฉันอยู่ข้างนายด้วย)

[Duke_of_Florence]

ปู๋อู๋นี่มุ้งมิ้งยิ่งกว่าอู๋เสียอีกค่ะ มีกระทืบเท้าอีกแน่ะ ปู่ดูเหมือนเป็นคนมองโลกในแง่ดี พยายามจะหาเหตุผลกับการกระทำของปู่จาง  

ปู่จางดูสนิทกับเอ้อร์เย่หงนะคะ ที่บอกว่าเขาทำเหมือนพวกเราเป็นเด็กอยู่เสมอ ในบรรดาเก้าสกุลก็ดูเหมือนจะมีแต่เอ้อร์เย่หงที่ต่อบทสนทนากับเขาได้

สารภาพว่าตอนอ่านนิยายเรานึกว่าพ่อพระใหญ่จางเป็นตัวร้ายค่ะ ฮือ เรื่องสมัยรวมตัวกันของเก้าสกุลใหญ่มันทำให้คิดไปในแง่นั้นจริงๆนะ  

ใช่แล้ว ตัวเขาเองก็มีเหตุผล แต่ถึงแม้จะเอ่ยออกมาก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งใดได้แล้ว

แต่พอมาอ่านเรื่องราวหลายๆอย่างของเขาก็รู้สึกว่าเกลียดไม่ลง ดูปู่จางแบกรับภาระอะไรต่ออะไรไว้มากมายจริงๆ แล้วผู้คนก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำ บางครั้งเรายังไม่เข้าใจเลยค่ะ แต่ชอบปู่นะ ปู่แซ่บจริงไรจริง แพ้ผู้ชายในเครื่องแบบอยู่แล้วด้วย

สรุปแล้วตัวละครตัวนี้เป็นคนดีหรือเป็น antagonist คะ ใครก็ได้บอกที ขอบคุณสำหรับคำแปลมากๆค่ะ

[Dreamy]

ปู่จางขราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ;_;
ฮรือออออออออออ อดีตจองปู่ช่างเศร้าสร้อย เป็นคนที่ต้องแบกรับอะไรหลายๆอย่างไว้ จนสุดท้ายแม้แต่เพื่อนก็ต้องปล่อยไป
ปู่จางเหงามั้ยยยยยย อยู่เหนือหนาวรับคนไว้กอดมั้ย-- #แค่ก

[yakusoku]

มิน่าละโชคชะตาถึงได้พาอู๋เสียกับนายเมินมาเจอกัน อ่านแล้วเก็ทเลยคะ

[talalan]

คนตระกูลจางนี่ยังไง ชอบทำให้คนตระกูลอู๋ลำบากตามตัวเองต้อย ๆ แล้วก็ขับไล่ไสส่ง ใจแข็งเกินไปแล้วค่ะ ปู่อู๋น่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ยังไล่กันได้อีก

[kame_kazuha]

damage damage ขั้นรุนแรง

โอ๊ยย ขอบคุณสำหรับคำแปล

[Vi-o-let]

ขอบคุณที่แปลให้อ่านกันนะคะ
ความรู้สึกมันลึกซึ้งมาก ในบรรดาเก้าสกุลปู่จางรับภาระที่ใหญ่ที่สุดแล้ว

เหลาอู่ที่ไม่เคยถือโทษโกรธใครมากที่สุด ขึ้นเหนือมาเพื่อตามหาเหตุผลเพียงข้อเดียวที่จะไม่ให้ตนเองเกลียดเขา

"เจ้าเกลียดข้ามั้ย?"

"แต่อย่างน้อยก็ต้องมีสักคนที่ถูกเกลียด"

แต่ละประโยคมันรวดร้าว สะท้อนถึงความรู้สึกปู่จางมากๆ เลยคะ ท่านประมุขไม่ปรานีด้วงเลยทีเดียว T__T

[Naitear]

โฮฮฮฮ อ่านจบแล้วสติแตกเลยค่ะ ปู่อู๋น่ารักมาก ตามเขามาถึงเหนือด้วยเหตุผลข้อเดียวที่ถ้าเป็นคนอื่นคงมองว่าไม่สำคัญไปแล้ว ; 7 ; จิตใจอ่อนโยนจริงๆค่ะ สมกับเป็นปู่ของอู๋เสีย แงงง
ขอบคุณสำหรับทรานส์ค่ะ ทรานส์นี้ล้ำค่ามาก อยากรู้มานานแล้วว่าแต่ละคนมีบุคลิกความคิดยังไงเวลาคุยกัน เก็บไว้อ่านหลายๆรอบเลยค่ะ ฮาาา

[kukuri]

ขอบคุณแป้งซังมากค่า

ตอนนี้หัวใจพังไปแล้วเรียบร้อย พ่อพระจาง กับอู๋โก๋วอ่านแล้วรู้สึกเจ็บปวดแทนทั้งคู่ หนานไพ่แต่งออกมาเศร้ามาก

"เจ้าเกลียดข้ามั้ย"

T__T ไม่มีใครเกลียดท่านหรอก ฮือๆๆ

[Tang_An-An]

ปู๋อู๋น่ารักอ่ะ เดินทางมาไกลเพื่อนถามคำถามเพียงข้อเดียว
แต่เราก็เข้าใจพ่อพระใหญ่นะ ว่าตนเองอยู่ในสถานะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอ่ะ
โอย...ดาเมจจางอู๋ช่างร้ายแรงยิ่งนัก-///-

[Yuwadee Wana]

ขอบคุณที่แปลให้อ่านค่ะ

กรี๊ดดดดด
อ่านแล้วสัมผัสได้ถึงโมเมนท์ระหว่าปู่อู๋กับปู่จาง
ปู่อู๋ขึ้นเหนือ มาเพียงเพราะที่นั่นมีปู่จาง
แล้วยัง "เจ้าเกลียดข้าไหม"
กับ "ขอเหตุผลสักข้อ อัไรก็ได้ ที่จะทำให้ข้าไม่ต้องเกลียดเจ้า"
อร้ายยยย ด้วงฟินค่ะ
ขนาดตอนอ่านว่าจะไม่ใส่ฟิลเตอร์ด้วง แต่ทำไมโมเมนท์มันมาเต็ม ๆ อิยยย

[uxmishi]

โอยยยยยย ตายแล้ว
เรื่องของรุ่นปู่นี่มันแซ่บสมคำร่ำลือจริงๆด้วยค่ะ TvT

'ขึ้นเหนือมาเพื่อตามหาเหตุผลเพียงข้อเดียวที่จะไม่ให้ตนเองเกลียดเขา'

ชอบประโยคนี้มากๆ แล้วก็ชอบที่ปู่จางพูดต่อว่าแต่อย่างน้อยก็ต้องมีสักคนที่โดนเกลียดด้วย แง๊ เก้าสกุลเมื่อก่อนเค้าดูสนิทกันดีนะคะ ชอบจัง ><

[efforip]

ทำไมเศร้าแบบนี้~~~~~~ แต่ก็ฟิน ชอบคู่นี้มากกกกกกกค่ะ

[meanato]

รุ่นปู่รุ่นปู่ททำไมมันเศร้าเยี่ยงนี้~~~~
ปู๋อู๋น่ารัก//หนีความจรเัก//หนีความจริงแปป

[LikeAPeanuts]

OMG!!! ปู่อู๋ขึ้นเหนือเพื่อมาถามหาสาเหตุเพื่อที่จะได้ไม่เกลียดปู่จาง
กรีดร้องดังๆ เห็นภาพซ้อนทับกับอู๋เสียเลยเจ้าค่ะ น่ารักกกก
เหมือนอ่านนิยายรักเลย 5555
ขอบคุณสำหรับคำแปลค่า

[kisekito_on]

เรายังไม่ได้อ่านตอนของพ่อพระใหญ่จางเลย อ่านแล้วพยายามไม่จินตนาการไปไกล
แต่มันก็...(แอบฟินกัดหมอนขาดไปสามใบ ฮ่าๆๆๆ)
รู้สึกถึงภาระที่พ่อพระใหญ่จางต้องแบกไว้เลยค่ะ เชื่อเหมือนกันว่าที่เหลาอู่ตามมาถามเหตุผลนี่
ก็เพราะเชื่อว่าที่ท่านทำต้องมีเหตุผลที่ทำไปแน่ๆ แต่ก็ไม่ยอมบอก ฮรือออออ
ขอบคุณสำหรับทรานส์ดีๆนะคะ