[Drabble] #dmbjdaily (น้ำตา) สามวัน [จางฉี่หลิง]

[sinnerdarker]

*สปอยตอนพิเศษ คุณแม่กับเสี่ยวเกอ ของหนานไพ่นะคะ และเนื้อหาไม่ตรงกับตัวออฟฟิเชียล เพราะเขียนก่อนอ่านตัวจริงค่ะ*

+++++++++++++++++++++++++

บางครั้งก็คิดขึ้นมาว่า ตนคงไม่มีหัวใจ

และไม่ใช่มนุษย์

ตลอดมาความรู้สึกเป็นสิ่งที่ไม่อาจเข้าใจ ความรักเป็นสิ่งที่ไม่เคยคิดใคร่ครวญหา

..น้ำตา เป็นสิ่งที่ชั่วชีวิตไม่เคยหลั่งรินจากดวงตา

เป็นของที่ไม่รู้จัก

ครอบครัวเพียงหนึ่งเดียวที่อยู่ข้างกายก็เพียงครอบครัว มีเลือดเดียวกันไหลเวียนในกาย เป็นเลือดเนื้อเชื้อไข ทว่าก็แค่นั้น

เขาไม่รู้จักความรัก ไม่รู้ความหมายของรอยยิ้มอันอ่อนโยนนั้น ไม่เข้าใจความอบอุ่นที่สัมผัสบนใบหน้า ไม่เข้าใจว่ามือที่กอบกุมกันสำคัญเช่นไร

ไม่เข้าใจว่าเสียงอันอ่อนโยนนั้น…สำคัญต่อเขาอย่างไร

จางฉี่หลิงไม่เข้าใจความรู้สึกอย่างมนุษย์




ทว่าทั้งที่คิดเช่นนั้น เวลาเพียงสามวัน กลับทำให้เขาสัมผัสความรู้สึกเช่นมนุษย์จนกระอักเลือด




สามวันที่ทำให้เข้าใจ ...ความหมายของรอยยิ้มที่อ่อนโยน

สามวันที่ทำให้เข้าใจ ..ว่าความอบอุ่นที่ได้รับมอบทำให้หัวใจผ่อนคลายมากมายเพียงไร

สามวันที่ทำให้เข้าใจ …ว่าความเงียบงันทำให้เดียวดายมากมายแค่ไหน

สามวันที่ทำให้เข้าใจ..

ตระหนักรู้ว่ากำลังสูญเสียสิ่งที่สำคัญไป

สิ่งสำคัญซึ่งทั้งชีวิตไม่เคยเข้าใจและรู้จัก ทว่าบัดนี้ กลับเข้าใจ ในยามที่สายไปแล้ว

เขากุมมือของเธอไว้..มือที่อ่อนแรงและไม่ยอมกุมตอบ ไม่ยอมพูดอะไร

ทั้งที่เสมอมา เป็นเธอที่กุมมือเขาไว้ และเขาไม่เคยกุมมือเธอตอบ

ทั้งที่เสมอมา เป็นเขาที่เงียบ ไม่ยอมตอบบทสนทนาของเธอ

…จะไม่ได้ยินเสียงของเธออีกแล้ว ไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเธออีกแล้ว ความอบอุ่นที่มือคู่นั้นซึ่งรู้สึกเสมอมา ก็ค่อยๆ เย็นลงทุกที

เวลาสามวัน..สามวันอันเงียบงันที่เขาไม่ยอมหลับใหล ไม่ยอมกินข้าว ไม่ยอมออกห่างจากข้างกายเธอ

สามวันอันแสนทรมาน







ในวันที่สาม เธอได้จากไปโดยไม่หวนคืน

เธอจากไปพร้อมดวงตาที่หลับพริ้ม คล้ายกับเพียงหลับใหล ฝ่ามืออ่อนแรงเย็นชืดนั้นไม่ยอมบีบกลับแม้แต่วินาทีเดียว

เขานั่งนิ่งข้างกายเธอ ภายในช่องอก คล้ายรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่แตกสลายไป

หยาดน้ำตาไหลจากดวงตาอย่างเงียบงัน ทั้งที่สีหน้ามิได้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม หยดลงบนผืนผ้าที่คลุมบนร่างกายเธอ

ร่างทั้งร่างอ่อนแรง สุดท้ายจึงยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้น้ำตาหลั่งรินกระทั่งผืนผ้าเปียกแฉะเป็นวงกว้าง

ในความเงียบงันซึ่งมีเพียงเสียงสายลม

.

.

.

เวลาสามวันผ่านพ้นไป เวลาสามวันที่หัวใจคล้ายถูกกรีดตลอดเวลา

เวลาสามวันที่ทำให้ตระหนักรู้

ว่าตนมีหัวใจ

เวลาสามวันที่ทำให้เข้าใจ

ว่าเขาเองยังเป็นมนุษย์

เวลาสามวันที่รู้สึกเสียใจ

เพราะรู้ดีทุกลมหายใจ..ว่าจะไม่มีวันได้กลับคืนมาอีกแล้ว

เวลาสามวันที่ทำให้เจ็บใจ ที่ตนไม่เคยได้ซึบซับสมบัติล้ำค่า ไม่เคยได้ตอบแทนความรักมากมายที่ได้รับมา

เวลาสามวันทำให้เขาตระหนักรู้ว่าตนมีหัวใจ และเป็นมนุษย์

เวลาสามวันนั้นเช่นกัน ที่ทำให้เขาทิ้งหัวใจของตนไปอีกครั้ง เก็บซ่อนไว้ลึกลงภายใน ไม่ปรารถนาจะรู้จักอีกต่อไป

ไม่ปรารถนาจะรักและถูกรักอีก ไม่ปรารถนาจะรู้จักความอบอุ่นเหล่านั้นอีก ไม่ปรารถนาจะเข้าใจอีกต่อไป

…เพื่อที่จะไม่ต้องต้องพบพานกับการสูญเสีย

เขาหลั่งน้ำตาสองครั้ง วินาทีที่เธอสิ้นใจไป และวินาทีที่ส่งเธอจากไปไกลแสนไกล

จากนั้นเขาก็ปาดน้ำตาออก ฝังลืมทุกความรู้สึกที่ล้นหลามพร่างพรูในช่วงเวลาสามวันนั้น

และกลายกลับเป็นก้อนหินไร้หัวใจก้อนเดิม

END

[zerin]

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ TT_____TT //ร้องไห้เป็นเผาเต่า

สงสารเสี่ยวเกอออ การดูแม่ตัวเองจากไปต่อหน้าต่อตานี่...ไม่อยากจะจินตนาการตามเลยว่ามันจะเศร้าถึงเพียงไหน พระเอกของบ่าวว ฮือออ คุณซินเขียนได้ฟีลมากเลย ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆค่ะ ฟืดดดดด//สูดน้ำมูก

[Ak_Zokyo]

เป็นสามวันแห่งการล่มสลาย สามวันแห่งการเรียนรู้ สามวันที่ในที่สุดก็เข้าใจ

ไม่ใช่แค่ความเจ็บปวด แต่เข้าใจทุกสิ่งที่ผ่านมา ความรัก ความอบอุ่น ความผูกพันะ์เป็นสามวันที่เจ็บมากจริงๆค่ะ แต่ขอบคุณที่มีสามวันนี้ที่มำให้รักและเจ้าใจว่าผู้ชายคนนี้ยังเป็นมนุษย์อยู่ บูชาคุณหนานไพ่ โฮ ;; ;;

อย่ากลับเป็นก้อนหินนนน แงงงงง จางฉี่หลิง คนเราพอได้รู้จักความรู้สึกแล้ว ก็กลับเป็นก้อนหินไม่ได้หรอกนะ ; = ;

[Starsong]

ได้อ่านต้นเรื่องฉบับแปลมาแล้ว แต่ก็ยังน้ำตาไหลอยู่ดี เศร้าจังค่ะ

ในที่สุดก็ได้รับรู้ว่าตัวเองก็มีความรู้สึก มีหัวใจ แต่มันก็เจ็บปวดเกินไป จนต้องกลับไปเป็นก้อนหินอีกครั้งเพื่อให้ตัวเองยังคงอยู่ต่อไปได้

พ้นจากสามวันนี้ไป กว่าจะได้เจอแสงอันอบอุ่นที่ทำให้ก้อนหินกลับคืนเป็นเลือดเนื้ออีกครั้งนี่มันนานเท่าไหร่กันนะ