[OS] #dmbjdaily (จาง) "โลหิตจาง" [ผิงเสีย]

[Snake_Blind]

เพล้ง!

เสียงเครื่องกระเบื้องตกแตกดังลั่น หวังเหมิงรีบวิ่งพรวดพราดมาจากทางหน้าร้าน หน้าตาแตกตื่นจนหน้าขัน
แต่ตอนนี้ผู้มีศักดิ์เป็นเจ้านายไม่มีแรงแม้แต่จะยกยิ้มมุมปาก เมื่ออาการวิงเวียนพุ่งเข้าโจมตี แขนขารู้สึกไร้เรี่ยวแรง
จนต้องเกาะพิงขอบโต๊ะทรงกลมไว้เพื่อพยุงตัว

"เจ้านาย เจ้านายเป็นอะไร??!!"

หวังเหมิงเห็นท่าไม่ดี รีบพุ่งเข้ามาพยุงอู๋เสียไปนั่งที่เก้าอี้เอนประจำตัว พลางหยิบนิตยสารใกล้มือมาพัดให้เกิดลมอ่อนๆ
อู๋เสียที่ตอนนี้หน้าซีดนิดๆ นอนหลับตานิ่งเหมือนหมดแรงจะพูด

"ไหวหรือเปล่าเจ้านาย ให้ผมพาไปหาหมอไม๊ หรือโทรเรียกเถ้าแก่จางดี"

หวังเหมิงยังคงหวังดี แต่คนเป็นเจ้านายแค่โบกมือปัดไปมา

"ไม่ต้อง แค่โลหิตจางน่ะ นอนพักสักหน่อยคงดีขึ้น แกกลับไปเฝ้าร้านต่อไป"

พูดจบอู๋เสียก็ขยับท่าบนเก้าอี้เอนให้สบายขึ้น แล้วผ่อนลมหายใจคล้ายตั้งใจจะนอนหลับจริงๆ หวังเหมิงเห็นแบบนั้นก็ไม่กล้าขัด
ได้แต่เดินไปแง้มบานหน้าต่างให้กว้างขึ้นอีกหน่อย เพื่อให้ลมพัดอากาศให้ไหลเวียนดีกว่าเดิม วนกลับมาดูเจ้านายก็เห้นว่าหลับไปแล้ว
จึงงับประตูปิดเบาๆ กลับไปนั่งหลับ เอ๊ย!! นั่งเฝ้าหน้าร้านตามเดิม

:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:

ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง ก็มีเสียงโหวกเหวกดังจากประตูหน้าร้าน ร่างอ้วนท้วนคุ้นหน้าคุ้นตาเดินเข้ามาในร้านด้วยความเคยชิน
ก่อนส่งเสียงทักหวังเหมิงที่รีบเข้าไปต้อนรับทันใด

"ว่าไงไอ้หนู ไม่เจอกันนานยังดูง่วงงุนตลอดนะเอ็ง เดี๋ยวข้าจะฟ้องไอ้เทียนเจินให้หักเงินเดือนซะหรอก"

เสี่ยอ้วนพูดหยอก พลางตบหลังคนที่มาต้อนรับซะป้าบใหญ่ คนโดนตีได้แต่ยิ้มแหยๆ ถึงรู้ว่าคนตรงหน้าไม่ได้พูดจริงจังอะไร
แต่ก็เป็นจอมขี้แกล้งอันดับ 1 ของร้านเถ้าแก่อู๋ ถ้าเกิดคิดอยากจะแกล้งเขา แล้วไปบอกเจ้านายจริงๆ หวังเหมิงก็หวังเหมิงเถอะ
ค่าจ้างที่เคยเพิ่มจาก600หยวน ทีนี้อาจจะไม่เหลือเลยก็ได้

"โถเถ้าแก่หวัง อย่าแกล้งกันเลย แค่นี้เจ้านายก็หาเรื่องหักเงินเดือนผมไม่เว้นแต่ละวันแล้ว"

เสียงหัวเราะแบบคนอารมณ์ดีดังเป็นคำตอบ เสี่ยอ้วนเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ไม้สำหรับรับแขก แล้วมองซ้ายมองขวาก่อนเอ่ยถามอย่างสงสัย

"แล้วนี่เจ้าเทียนเจินอู๋เสียหนีไปเที่ยวเล่นที่ไหนอีกล่ะ ถึงปล่อยให้เอ็งเฝ้าร้านคนเดียว นี่มันลืมหรือเปล่าเนี่ยว่าวันนี้เสี่ยอ้วนจะแวะมาหา"

"เจ้านายงีบอยู่หลังร้านน่ะครับเถ้าแก่หวัง วันนี้หน้าซีดๆเหมือนจะป่วย"

มืออวบที่กำลังจะยกชาที่หวังเหมิงเอามาเสิร์ฟชะงักกลางอากาศ

"แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่า เดี๋ยวข้าพาไปหาหมอให้ตรวจหน่อยก็ดี ช่วงนี้ไอ้หนูเทียนเจินก็ดูอมโรคซะเหลือเกิน"

เสี่ยอ้วนวางถ้วยชาลงตามเดิม ก่อนเดินไปเปิดประตูที่กั้นพื้นที่หลังร้านเอาไว้ หวังเหมิงที่เดินตามมาสะดุ้งตัวโหยง
เมื่อบัดนี้พื้นที่หลังร้านอันแสนเงียบสงบ ไม่ได้มีแค่ร่างของเจ้านายที่หลับตาพริ้มบนเก้าอี้เอนเพียงร่างเดียว
แต่มีชายผมดำยืนอยู่ข้างๆ อย่างเงียบงัน

"อ้าว เสี่ยวเกออยู่ด้วยก็ไม่บอกนะไอ้หนู เดี๋ยวเอ็งจะโดนหักเงินจริงๆ ข้อหาบกพร่องในหน้าที่"

หวังเหมิงทำหน้าเหยเกรับประโยค เขาก็เฝ้าร้านอยู่ตลอด ไม่เห็นคนๆนี้เดินผ่านเข้ามา จะรู้ได้อย่างไรว่ามีคนอื่นอยู่นอกจากเจ้านาย
ก่อนที่จะพูดตอบอะไรกลับ เสี่ยวเกอ หรือ เถ้าแก่จางก็ก้มลงช้อนตัวอู๋เสียขึ้นมาอย่างง่ายดาย แขนผอมกระชับร่างที่หลับไหลไว้แนบอก
แล้วเดินตรงมาทางประตู

"จะกลับบ้านเหรอเสี่ยวเกอ มาๆ เดี๋ยวเสี่ยอ้วนไปส่ง วันนี้เสี่ยอ้วนเช่ารถมา กะจะชวนไอ้หนูเทียนเจินไปเที่ยวเล่นซะหน่อย
ไม่คิดว่าจะป่วยซะก่อน"

แล้ว 3 หนุ่ม 3 มุมก็เฮโลกันออกจากร้านไป ทิ้งให้หวังเหมิงมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า

เถ้าแก่จางของเจ้านาย ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีๆก็ทำตัวลึกลับน่ากลัวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน มีอยู่หลายครั้งที่หวังเหมิงตกใจแทบสิ้นสติ
เมื่อเปิดประตูหลังร้านเข้าไปแล้วเจอเถ้าแก่จางนั่งเหม่ออยู่เงียบๆข้างหน้าต่าง ถ้าไม่ใช่เวลากลางวันแสกๆ หวังเหมิงคงขนหัวลุก
เพราะคิดว่าเป็นผี เล่าเรื่องนี้ให้นายน้อยสามฟัง เจ้านายก็ดันขำใส่หน้า พร้อมกับพูดเสริมว่า เดี๋ยวก็ชิน แต่ผ่านไปหลายปี
ความลึกลับของเถ้าแก่จางก็ยังคงประสิทธิภาพเหมือนเดิม จนหวังเหมิงคิดว่าสักวันตัวเองคงจะตายเพราะหัวใจวายคาร้านซะก่อน
แถมหมู่นี้เถ้าแก่จางก็ดูซีดเซียวกว่าแต่ก่อน ผิวที่ขาวอยู่แล้วหมู่นี้แทบจะเหมือนคนตายเข้าไปทุกที

"สงสัยต้องแอบบอกเถ้าแก่หวัง ให้พาไปหาหมอทั้ง 2 คนแล้วล่ะแบบนี้"

หวังเหมิงได้แต่พูดกับตัวเอง ก่อนจะปิดประตูหลังร้าน เตรียมเก็บข้าวของปิดร้าน ไหนๆก็เย็นแล้วแถมเจ้านายไม่อยู่
ลูกจ้างคนนี้ก็ขอกลับเร็วหน่อยล่ะกันนะขอรับ~

:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:

อู๋เสียตื่นขึ้นในที่สุด รอบตัวเป็นเวลามืดแล้ว สัมผัสแรกที่ปลุกเขาตื่นจากนิทราคือแรงซุกไซร้แถวต้นคอ แต่ถึงไม่ลืมตาอู๋เสียก็รู้ว่า
คนตรงหน้าเป็นใคร แขนเพรียวที่เล็กลงกว่าแต่ก่อน ยกขึ้นโอบคนตรงหน้า พลางใช้นิ้วมือไล้ไปตามผมที่ตอนนี้ยาวละแผ่นหลัง

"ฉี่หลิง..."

อู๋เสียส่งเสียงเรียกแผ่วเบา รู้สึกได้ถึงลมหายใจหอบที่ปะทะต้นคอตน จางฉี่หลิงตัวสั่นเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะอากาศหนาว
แต่เป็นเพราะเจ้าตัวอดกลั้นอย่างสุดกำลัง ฟันเขี้ยวคมๆ ละไปตามต้นคอขาว เมื่อแหวกคอเสื้อออกจึงเห็นว่ามีร่องรอย
สีแดงนวลอยู่หลายจุด

"หิวเหรอ ไม่เป็นไร กินเถอะ"

สิ้นคำคนที่ทาบทับอยู่ข้างบนพลันสะดุดกึก จางฉี่หลิงตัวแข็ง ไม่กล้าขยับร่างกายต่อ เสียงหายใจหอบยังคงดังอย่างต่อเนื่อง

"......แต่นายป่วย..."

เสียงกระซิบแผ่วเบาเต็มไปด้วยความห่วงใย เรียกรอยยิ้มจากอู๋เสีย

"แค่โลหิตจางเท่านั้นน่ะ วันนี้นายก็กินน้อยๆก็แล้วกัน"

"แต่..."

"ถ้าฉันล้มหมอนนอนเสื่อไป นายก็อยู่ดูแลฉัน อย่าทิ้งกันไปไหน แค่นี้ทำให้ฉันได้หรือเปล่า"

"...........อือ"

สิ้นคำตอบรับ เขี้ยวคมๆกดลงบนต้นคอขาว โลหิตสีแดงสดไหลออกมาตามรอยแผลถูกริมฝีปากและลิ้นสากของร่างสูง
กักเก็บไว้ทุกหยด อู๋เสียเกร็งตัวเล็กน้อยเมื่อโดนจู่โจม แต่มือที่มี2นิ้วยาวกว่าคนปกติลูบไล้ไปตามหลังเนียนและเอวคอด
ดึงสติให้ออกห่างจากความเจ็บปวดแถวต้นคอ

..........อู๋เสียมีความลับ.........

เป็นสิ่งที่เขาไม่บอกใคร แม้กระทั้งเสี่ยอ้วน สหายร่วมเป็นร่วมตายที่แทบจะกลายเป้นพี่น้องร่วมสาบาน

ความลับที่ว่าคือ เมินโหยวผิง นายเรือห่วงน่าเบื่อ ที่มีพละกำลังและความสามารถเหนือมนุษย์

บัดนี้.....ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป....

แต่ก็ไม่อาจบอกได้ว่า สิ่งที่จางฉี่หลิงกำลังจะเป็นนั้นเรียกว่าอะไร ร่างกายและสภาพภายนอกทุกอย่างยังดูเหมือนปกติ
สิ่งที่ต่างออกไปคือ ฟันเขี้ยวอันแหลมคม และ อาการอยากเลือด ที่พูดไปก็คล้ายกับผีดิบของพวกชาวตะวันตก
แต่จะบอกว่ากลายเป็นผีดูดเลือดของฝรั่งก็ไม่ใช่ ในเมื่อชายหนุ่มผมดำนั้น ยังคงเดินเหินใต้แสงอาทิตย์ได้ปกติ
ไม่มีอาการหวาดกลัวกระเทียมหรือไม้กางเขน

เขายังได้ทดลองเกี่ยวกับเลือดที่จางฉี่หลิงกินได้ ผลสรุปออกมาว่า เลือดที่คนตรงหน้าจะกินนั้น มีเพียงเลือดของเขาคนเดียวเท่านั้น

อู๋เสียแย้มยิ้มอย่างยินดี พลางใช้ 2 มือประคองหน้าคนข้างบนมาแนบจูบไปบนริมฝีปากสีแดงสด รสเลือดคละคลุ้ง
แต่กลับมีเพียงความหอมหวาน

เท่านี้ จางฉี่หลิง ก็จะเป็นของ อู๋เสีย....

....ตลอดไป....

.

.

.

:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:

กิ๊ซซซซซซซซซซซซซ กิ๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ

ดีใจส่ง Daily ทัน ฮาาาาา

ฟิคสั้นเรื่องแรกของแฟนด้อมค่า แต่งแบบไม่มีทีมาที่ไปสุดๆ เห็นหัวข้อเดลี่ตอนแรกแล้วแบบ อะไรจางดีน้อ.........
ระหว่างที่ในTLเกิดสงครามระหว่าง ทีมต้นสำริด กับ ทีมประตูสำริด ด้วงปงดันคิดถึงคำว่า "โลหิตจาง" ขึ้นมาซะอย่างงั้น
ก็เลยเอามาผูกกับผีดูดเลือดจางฉี่หลิงซะ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ส่วนตัวในบรรดาพวกผีๆยุโรปทั้งหมด แอบชอบผีดูดเลือดเป้นอันดับ1ล่ะค่ะ แบบฉากพระเอกผีดูดเลือดดูดเลือดจากคอขาวๆของนายเอก
คิดแล้วมัน แอร๊ยยยยยยยยยยยย 5555555555555555555555555555 เขินนนนนนนนนน

ไม่รู้จะทอร์คอะไรดีแล้ว แต่งด้วยมโนล้วนๆ ฮาาาาา หวังว่าจะชอบกันนะคะ~ แล้วพบกันใหม่เรื่องหน้า~

[Malangporyim]

เถ้าแก่จางน่ารักกกกกกกกกกกกกก อู๋เสียก็เจ้าเล่ห์นะะะะ เลี้ยงเถ้าแก่ตัวซีดไว้ในบ้านเหรอคะอู๋เสียยยย >________<'

เราเข้าใจนะะะ เป็นเราก็อยากเก็บหมอนี่ไว้คนเดียวเหมือนกันนะะะะะ ชอบมากเลยตอนที่อยู่ๆ เสี่ยวเกอก็โผล่มานั่งในร้าน โอ๊ย น่ารัก เถ้าแก่จางน่ารัก แงแงแงแง ชอบมากเลยค่ะ เราชอบมากเวลาอ่านเจอฟิคที่เรียกเมินโหยวผิงว่าเถ้าแก่จาง รู้สึกคนกันเองดีค่ะ น่ารัก ฟฟฟฟฟฟฟ เป็นลมมม /w\

โอย ไม่รู้จะพูดอะไรดีแว้ บอกได้แค่น่ารัก ชอบมากเลยค่ะ ชอบเซตติ้งนี้ด้วย หวังว่าจะได้เห็นเนื้อหาขยายตอนต่อๆ ไปอีกนะคะ ท่าทางจะต่อยอดได้สนุกนะ~

[Duke_of_Florence]

เลือดที่เสี่ยวเกอจะกินได้นี่ต้องเป็นเลือดของเนื้อคู่เท่านั้นใช่มั้ยล่า แบบนี้เสี่ยวเกอคงหนีอู๋เสียไปไหนไม่รอดแล้วล่ะ ให้เลือดนายแลกกับการที่นายต้องอยู่กับฉันตลอดไป อู๋เสียบอกแค่นี้จิ๊บๆ

แวมไพร์กับเมินโหยวผิงเป็นอะไรที่เข้ากันมาก ผิวซีดๆ ผมสีดำยาว (ไม่ใช่ผีแม่ย่านะ) เคยอ่านโดจินที่เสี่ยวเกอเป็นแวมไพร์แล้วมันกร๊าวมากเลยค่ะ อยากเห็นเสี่ยวเกอดูดเลือดอู๋เสียมานานแล้ว ชอบๆ

ปล. เกิดเป็นหวังเหมิงนอกจากเงินเดือนจะน้อยแล้ว คงจะหัวใจวายตายในสักวันจริงๆค่ะ 555+

[delivery]

ไม่สามารถดูดเลือดใครได้นอกจากอู๋เสียเพียงคนเดียว
สครีมปี๊ดป๊าด

เสี่ยวเกอเบาๆหน่อย นายน้อยเป็นโลหิตจางแล้ว
ลองวันเว้นวันบ้างเถอะ!!!

[Narakas]

โอ้ยยยย แอออออออ แงงงงงงงงงงงง

ชอบค่ะะะะะ แอร๊ยยยยยยยยยยยยย

[kame_kazuha]

เพลาๆบ้างนะเสี่ยวเกอ เดี๋ยวอู๋เสียจะเลือดหมดตัวสะก่อนนะ

[faliona01]

เบาหน่อยลูก เดี๋ยวที่รักจะสลบไปโรงบาล ต้องมานั่งให้เลือดกันอีก
แค่นี้อู๋เสียก็จะลมใส่แล้ว

กินเลือดสลับข้าวบ้างก็ได้นะ จางอากง.........

[Shiaeri]

ไม่คิดว่าจะมีคนมามุกนี้จริงๆค่ะ
โอ้ยยยยยยยยย วัมไปปปปปปปปปปปปป

สักวันเดี๋ยวนายน้อยได้โดนสูบจนเลือดหมดตัว
ไหนๆก็ไหนๆ กลายเป็นแวมไพร์ไปทั้งคู่เลยสิ

[SilverCloud]

กรี๊ดดดดดด ร้ายนะคะนายน้อย แอบเลี้ยงหนุ่มไว้ในบ้านแบบนี้อารองไม่ว่าเหรอคะ
ดูท่าทางเสี่ยวเกอจะดูดบ่อยสินะคะ นายน้อยถึงได้ล้มหมอนนอนเสื่อเชียว เบาๆหน่อยก็ดีนะลูก เดี๋ยวนายน้อยช้ำหมด

[poppycage]

เราชอบไอเดียมากค่า ดูเซอร์ไพรซ์ดี แล้วก็น่ารักด้วย♥♥♥♥♥♥♥♥

แวมไพร์แบบนี้อยากได้มั่งจังค่ะ ยอมเลือดจางเลยฟหกด

[Snake_Blind]

แว่บมาแปะ วันนี้ยุ่งมากไม่มีสมาธิแต่งฟิคต่อ ก็เลยเขี่ยรูปมา1รูปค่ะ 555555



--อีดิท--

แปะเสร็จ พึ่งเห็นว่าตัวเองแต่งไว้ว่าเสี่ยวเกอผมยาวแล้ว ก๊ากกกกกกกกกก พลาดดดดดดดดดดดด #ช่างมัน

[gustoon]

เสี่ยวเกอเป็นแวมไพหรอออ มาดูดเลือเขามา//โทษ5555
ดื่มเลือดอู๋เสียมากไปป่าวจะหมดตังแล้วนั่น5555

[Rozenkreuz]

ระวังเถ้าแก่อู๋ซีดจนหมดตัวนะเฮ้ย เม็ดเลือดมันไม่ได้ผลิตใหม่ทุกวันหนาาาาาา
แล้วไหงกินได้คนเดียว ถถถถถถถถ นี่มันปัญหาทางจิตใจหรือร่างกายครับเสี่ยวเกอ

นายน้อยก็ขี้หวงใช้ได้นะ คุคุคุคุ

[FunnyLee]

นายน้อย แอบร้ายนะ ผูกมัดจางฉี่หลิงไว้ด้วยเลือด

[MildLove]

นายน้อยเริ่มจะร้ายแล้ว อิอิ