【OS】In The Wood (เปียก) #dmbjdaily ฮัวเสีย

[tear]

pairing ฮัวเสีย

Rate   เหมือนๆ จะ NC 17 แต่ฝีมือไม่ถึงขั้น เลยน่าจะกึ่งๆ NC มากกว่า แง้

dmbjdailyหัวข้อ เปียก ค่ะ



เสียงฝนตกซ่าๆ ดังอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง

"แบบนี้คงตกไปอีกพักใหญ่แหละนะ" อู๋เสียเงยหน้ามองฟ้าที่ดำทะมึนไปทั้งแถบ แล้วตีหน้ายุ่ง

"เถอะยังไงก็อีกหลายชม.กว่าจะถึงเวลานัดที่ให้พวกนั้นมารับ ถือโอกาสนั่งจิบชาฟังเสียงฝนดีกว่า โรแมนติกจะตาย" เสี่ยวฮัวพูดแบบไม่เดือดเนื้อร้อนใจ แถมยังฮัมเพลงงิ้วอย่างสบายใจเฉิบอีกต่างหาก

"โรแมนติกเชี่ยไรล่ะ หนาวจะแย่อยู่แล้วเนี่ย" นายน้อยสามสกุลอู๋ห่อไหล่ เมื่อวันก่อนเขาขึ้นมาเยี่ยมเสี่ยวฮัวที่ปักกิ่ง และได้รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะไปคว่ำกรวย เพราะอยู่ว่างๆก็ไม่มีอะไรทำ เขาถึงได้ขอติดสอยห้อยตามมาด้วย

กรวยครั้งนี้คว่ำไม่ยากเท่าไหร่ อาจเพราะฝีมือเขาดีขึ้น รึไม่ก็เพราะมีเสี่ยวฮัวอยู่ด้วย พวกเขาเลยจัดการคว่ำกรวยได้อย่างชิวๆ แถมยังออกจากสุสานมาก่อนเวลาที่กำหนดตั้งหลายชั่วโมง เนื่องจากไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ เสี่ยวฮัวเลยใช้ให้ลูกน้องไปตามพวกที่รออยู่ให้เอารถมารับ เขาสู้อุตส่าห์ดีใจว่าจะได้กลับเร็วๆ แต่ฝนดันตกโครมลงมา สภาพแบบนี้รถก็คงขึ้นมาไม่ได้ เขาเลยต้องมาติดแหงกอยู่ในถ้ำนี่คิดแล้วก็เซ็ง แต่ก็นะจะให้เดินป่าตอนฝนตกโครมๆ แบบนี้ เขาก็ไม่เอาด้วยเหมือนกัน

มือบางตบๆ ไปตามกระเป๋ากางเกงควักบุหรี่ออกมาเตรียมจะจุดสูบคลายหนาว แต่มือเรียวสวยข้างหนึ่งกลับคีบมันออกเสียก่อน

"อ๊ะๆ ห้ามสูบนะ ฉันไม่อยากได้รับบุหรี่มือสอง" เสี่ยวฮัวคลี่ยิ้มหวาน

"เอาคืนมาเลย เดี๋ยวไปสูบตรงโน้นก็ได้ กลิ่นไม่มาทางนายหรอก" เขาเอื้อมมือหมายแย่งคืนแต่เสี่ยวฮัวกลับพริ้วหลบไปอีกทาง

"ไม่เล่นน่าเสี่ยวฮัว ฉันหนาวจริงๆนะ" อู๋เสียโอดครวญ อากาศกลางป่ากลางเขาตอนกลางคืนก็หนาวจะแย่อยู่ พอบวกกับอากาศชื้นๆ จากสายฝนเข้าไปก็ทำเอาเขาถึงกับฟันกระทบกันกึกๆ

“งั้นมาทำกิจกรรมคลายหนาวกันแล้วกัน” เสี่ยวฮัวดีดบุหรี่ไปอีกทาง แล้วสาวก้าวเข้ามาประชิดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มือเรียวคว้าหมับเข้าที่เอวดึงรั้นให้บดเบียดกับสะโพกตน อู๋เสียหน้าแดงแปร๊ดทันที “เฮ้ย เสี่ยวฮัวไม่เอา”

“ทำไมล่ะ” คนงามถามพร้อมกันใช้ฟันคมขบงับใบหูเบาๆ มือเรียวที่หยาบกร้านเล็กน้อยเลิกชายเสื้อเขาขึ้นแล้วลูบไล้ไปตามสีข้าง ส่งผลให้ขนทั้งร่างลุกชันจากคลื่นอารมณ์แปลกๆ ที่เริ่มก่อตัว อู๋เสียขยับใบหน้าหนี ลมหายใจอุ่นร้อนที่พัดผ่านแก้มและจูบออดอ้อนที่พรมไล่ไปตามแนวคางพาให้สมองเริ่มมึนเบลอ แข้งขาพาลอ่อนแรงไปเสียดื้อๆ

เซี่ยอวี่ฮัวมองคนที่เริ่มเคลิ้มตรงหน้า ขยับยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วนิ้วทั้งสิบก็เริ่มปฏิบัติการ....

.

.

จั๊กจี๋

“ก๊ากฮ่าๆๆๆๆ หยะ... พอ... เสี่ยวฮัว!! ฮ่าๆๆๆ” ภายในถ้ำกว้างก้องไปด้วยเสียงหัวเราะลั่นเหมือนจะขาดใจยาวนานอยู่เกือบสามนาที

หลังดิ้นหนีอุ้มมือมารมาได้ อู๋เสียก็ลงไปนอนหอบแฮ่กๆ บนพื้นอย่างเหน็ดเหนื่อยจากการหัวเราะมาราธอน
“เล่น... แฮ่ก... บ้าอะไรฮะ?!!” เขามองอีกฝ่ายอย่างคาดโทษ

คุณชายฮัวนั่งยองๆ เท้าคางมองเขา “ทำกิจกรรมคลายหนาวไง” เขายิ้มเผล่

นายน้อยอู๋มองรอยยิ้มนั้นแล้วก็รู้สึกเดือดปุดๆ ขึ้นมา เสี่ยวฮัวชอบแกล้งเขาอยู่เรื่อย ถ้าคิดว่าเขาจะยอมให้แกล้งฝ่ายเดียวตลอดล่ะก็คิดผิดแล้ว อู๋เสียฉวยโอกาสช่วงที่อีกฝ่ายหันหน้าไปอีกทางพุ่งเข้าใส่ แต่เสี่ยวฮัวรู้ตัวแล้วหลบได้ก่อน เขาเลยพุ่งชาร์ตหน้าทิ่มดินเข้าเต็มๆ เจ็บจนต้องร้องโอดโอย

“อู๋เสียเป็นอะไรรึเปล่า?” ข้างหูเขาได้ยินน้ำเสียงเป็นห่วงจากเสี่ยวฮัว เขากัดฟันทนเจ็บพุ่งใส่อีกรอบ คราวนี้เซี่ยอวี่ฮัวตั้งตัวไม่ทัน ผลสุดท้ายทั้งคู่เลยล้มกลิ้งไปทั้งคู่

“เสร็จฉันล่ะ!” อู๋เสียที่คร่อมอยู่ด้านบนร้องอย่างได้ใจ เริ่มปฏิบัติการเอาคืน เขารัวนิ้วทั้งสิบลงที่ข้างเอวอีกฝ่ายไม่ยั้ง เสี่ยวฮัวหัวเราะคิกคักดิ้นหนี แน่นอนว่าคุณชายฮัวย่อมไม่ใช่หมูในอวยให้เขาแกล้งได้ง่ายๆ อีกฝ่ายอาศัยช่องว่าง เอาขาเกี่ยวเอวเขาแล้วผลิกชัยภูมิกลับมา อู๋เสียคำรามลั่นพยายามดิ้นพลิกตัวกลับ แต่คุณชายคนงามก็พลิกกลับมาอีก พลิกกันไปพลิกกันมา สุดท้ายก็กลิ้งออกมานอกถ้ำ สายฝนสาดโครมเข้าใส่ร่างจนเปียกปอนกันทั้งคู่ พวกเขาหอบแฮ่กจากการหัวเราะและออกแรงมากไป ทั้งสองต่างจ้องหน้ากันเขม็ง ก่อนที่จะหลุดพรืด นอนหัวเราะกันกลางสายฝน

“เล่นอะไรเป็นเด็กๆ เห็นมั้ยเปียกหมดแล้ว” เสี่ยวฮัวที่โดนทับอยู่ด้านล่างคลี่ยิ้ม เอื้อมมือมาปัดผมที่ชื้นแปะหน้าผากให้เขา

อู๋เสียมองรอยยิ้มนั้น เสียงหัวเราะพลันขาดห้วง เสี่ยวฮัวเห็นเขาเงียบไปกระทันหันก็มองมาอย่างสงสัย สองตาสบประสาน บรรยากาศพลันตกอยู่ในความเงียบงัน เสียงฝนดูจะจางหายไปในความรู้สึก รอบด้านเหลือเพียงแค่เขากับคนงามตรงหน้า

เสี่ยวฮัวเป็นคนสวย เขาคิดเช่นนี้มาตั้งแต่เด็กจนโต แม้รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายความคิดนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง หลังได้กลับมาเจอกันอีกครั้งในตอนนั้น และต่อมาก็มีโอกาสได้เจอกันบ่อยๆ บางสิ่งที่เคยหลงลืม... เมล็ดพันธุ์ที่เคยปลูกไว้ก็ค่อยๆ แตกหน่องอกงามขึ้น

พอรู้ตัวอีกทีก็มีความสัมพันธ์กันแบบนี้แล้ว...

แล้วตอนนี้เองเสี่ยวฮัวก็ขยับยิ้มอีกครั้ง รอยยิ้มงดงามจนตาพร่า รอยยิ้มที่เขาชอบมานานแสนนาน ชั่วขณะนั้นอู๋เสียไม่แน่ใจแล้วว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ริมฝีปากทั้งสองสัมผัสกันช้าๆ คราแรกเพียงแค่แตะแผ่วเบาราวขนนก เละเล็มราวกับจะยั่วเย้า ก่อนจะบดเบียดรุกล้ำ ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระหวัดดูดดึงพัวพัน เรียกร้องหาสัมผัสที่ล้ำลึกยิ่งขึ้น

มือเรียวของคุณชายเก้าเลิกเสื้อเขาขึ้นลูบไล้ ดวงตาคู่งามช้อนขึ้นมองเป็นเชิงถาม อู๋เสียตอบด้วยการก้มลงปลดกระดุมคนเบื้องล่าง เสื้อผ้าเปียกชื้นถูกถอดเหวี่ยงทิ้งอย่างไม่มีใครใส่ใจ เผยเรืองร่างขาวผ่องแบบคนที่ไม่ค่อยได้ออกแดด ร่างทั้งสองขยับบดเบียดเสียดสี ยอดอกสีหวานถูกนิ้วมือหยอกเย้าจนชูชัน ราวกับจะยั่วเย้าให้ลิ้มลอง เร็วเท่าความคิดเรียวปากบางอ้าออกขบกัดทัมทิมสีหวานทันที เรียกเสียงครางหวานให้ดังลอดออกจากริมฝีปากอิ่ม “อ๊ะ เสี่ยวฮัว”

อู๋เสียสะท้านเฮือกกอดรัดศีรษะอีกฝ่ายเอาไว้ แผ่นหลังแอ่นโค้งด้วยความเสียวซ่านที่แล่นริ้วขึ้นมาตามสันหลัง

“แค่หยอกตรงนี้ก็เป็นขนาดนี้แล้วหรือ หืม?” มือของคุณชายเซี่ยลูบไล้แก่นกายที่ขยายตัวจนดันกางเกงให้นูนขึ้น

“เพราะใครล่ะ” อู๋เสียกัดไหล่คนตรงหน้าแรงๆ แก้แค้น

คุณชายฮัวหัวเราะในคอ ขยับฟอนเฟ้นส่วนสำคัญในอุ้มมือ อู๋เสียงครางเสียงครือ ซุกหน้าถูไถออดอ้อนตรงข้ามแก้มคุณชายคนงาม

ไม่นานนักกางเกงเกะกะก็ถูกถอดออก คุณชายขยับลุกนั่งรั้งร่างคนข้างบนให้ยืนด้วยเข่า นิ้วยาวแหวกช่องทางสีหวาน ก่อนจะขยับสอดแทรกสร้างความคุ้นชิน เสียงครางผะแผ่วดังเป็นระยะคละเคล้าไปกับเสียงสายฝน

ด้านบนริมฝีปากเฝ้าเคล้าคลอเคลีย แลกเปลี่ยนสัมผัสหอมหวาน แลกเปลี่ยนรสสัมผัสมัวเมา ด้านล่างรุกรานเร่งเร้า นิ้วเรียวเพิ่มจำนวนขยับแทรกผ่านช่องทางเตรียมพร้อมสำหรับบทรักต่อไป ก่อให้เกิดเสียงชื้นแฉะหยาบโลนที่ถูกกลบด้วยเสียงฝน

“อือ เสี่ยวฮัวพอแล้ว”

ราวกับคำพูดนั้นเป็นสัญญาณ นิ้วยาวถูกทอนออกไป สัมผัสที่หายไปอย่างกะทันหันชวนให้รู้สึกวูบโหวง แต่ความรู้สึกนั้นก็คงอยู่ได้ไม่นาน ก่อนบางสิ่งที่ใหญ่โตกว่านิ้วจะค่อยๆ ขยับแทรกเข้ามา

เพราะไม่มีเจลหล่อลื่นช่วย การสอดแทรกจึงค่อนข้างยากลำบาก แก่นกายร้อนชำแรกเข้าไปได้ทีละนิด เพียงส่วนปลายอู๋เสียก็กัดริมฝีปากแน่น หอบหายใจพยายามผ่อนคลายร่างกายสุดความสามารถ ท่าทางนั้นพาให้ดวงตาคู่สวยมองตรงมาอย่างเป็นกังวล “พอก่อนมั้ย?” เสี่ยวฮัวว่าพลางจะขยับออก

อู๋เสียผวาเฮือกรีบกอดคอคนตรงหน้าเอาไว้ “มะ ไม่เอา อย่าเอาออกนะ” ...ถึงขนาดนี้แล้วไม่ทำ เขาสิจะแย่กว่า

“ให้ตายสิ นายนี่น้า” เสี่ยวฮัวถอนใจเล็กน้อย พลางจูบแก้มให้กำลังใจเขา “งั้นนายกดลงมาเองแล้วกันจะได้ไม่เจ็บ”

“นายแค่อยากให้ฉันออนท็อปน่ะสิ” อู๋เสียพองลมจนแก้มป่อง แต่ก็ยอมทำตามอย่างที่อีกฝ่ายว่า เขาค่อยๆ กดสะโพกลงรับความใหญ่โตเบื้องล่าง เสียงครางหวานครางเครือ แม้เขาจะขยับเชื่องช้า แต่อีกฝ่ายก็ไม่ปริปากบ่น เพียงจูบซับหยดน้ำตรงหางตาปลอบประโลม

กว่าจะเข้าไปได้หมด อู๋เสียก็หอบตัวโยน พวงแก้มแดงระเรื่อ หยาดฝนไหลจากเส้นผม กลิ้งผ่านลงมายังเรือนร่างสีน้ำนม เป็นภาพที่ทั้งงดงามและยั่วยวน เสี่ยวฮัวกลืนน้ำลาย หลังพักให้เขาได้ปรับตัวครู่หนึ่งก็เริ่มขยับ จากเนิบนาบเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ

“อือ สะ เสี่ยวฮัว ฮึก ช้า....”

“อย่าช้า?” คนสวยคลี่ยิ้มยียวน

“ช้าหน่อยเฟร้ย! อ๊ะ” เสียงหวีดร้องดังลอดออกจากปากเมื่อการขยับของคนขี้แกล้งไม่เพียงไม่ช้าลง แต่ยังเร็วขึ้น

“โทษทีนะ แต่คงช้าไม่ได้แล้วล่ะ”

“นาย.... อึก ใจร้าย อ๊า” หลังจากนั้นเสียงที่ลอดผ่านลำคอออกมาก็มีเพียงแค่เสียงคราง

เสียงเนื้อกระทบเนื้อหยาบโลนดังคลอไปกับเสียงสายฝน ร่างเปียกปอนสอนร่างผสานกันแนบแน่น บัดนี้สายฝนดูจะถูกลืมเลือน ไม่มีใครสนใจสายฝนที่ตกพรมเข้าใส่ร่างอีกแล้ว สนใจเพียงเกาะเกี่ยวสอดประสาน ผสานลมหายใจ แสวงหาไออุ่นและรสสัมผัสจากร่างตรงหน้า

.

.


เนิ่นนานกว่าความเร่าร้อนจะดับมอดลง สายฝนหยุดไปนานแล้ว เบื้องบนระยิบระยับไปด้วยดวงดาราที่ส่องประกายแพรวพราวเต็มผืนฟ้า

อู๋เสียนอนหอบหายใจอยู่ในอ้อมกอดของคุณชายเก้า รู้สึกเหมือนถูกสูบวิญญาณออกจากร่าง ให้ตายทำกันกลางแจ้งแบบนี้น่าอายชะมัด เขาหันไปมองกองเสื้อผ้าที่กองระเกะระกะไปทั่ว ซึ่งแน่นอนว่าเปียกซ่กไม่เว้นแม้แต่กางเกงใน...

“ให้ตายสิ เกิดเป็นหวัดขึ้นมาจะทำยังไงเนี่ย” อู๋เสียพลิกตัวมานอนเกยคุณชายเก้า พลางจ้องอีกฝ่ายด้วยสายตาคาดโทษ

“อ้าวโทษกันซะงั้น” เสี่ยวฮัวหัวเราะ เอื้อมมือมาบีบจมูกรั้นๆ ของเขา

“นายแหละผิดที่เริ่มแกล้งฉันก่อน”

“ยอมก็ได้” คุณชายฮัวยกมือทำท่ายอมแพ้

“รับผิดชอบด้วยล่ะ” อู๋เสียทำแก้มป่อง อีกฝ่ายทำเขาต้องมาตากฝน ถ้าเขาป่วยจะให้มาดูแลเสียให้เข็ด

“อืม จะรับผิดชอบไปชั่วชีวิตเลย” แต่คนสวยกลับเข้าใจผิดไปคนละโยชน์ซะงั้น

“ไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นเฟ---” คำประท้วงยังไม่ทันได้เอ่ยจบ ก็ถูกคนขี้โกงประกบจูบปิดปาก

ฮึ่ย.. ขี้โกง แต่ก็...เอาเถอะ ให้เป็นแบบนั้นก็ได้ อู๋เสียคิดพร้อมกันเปลือกตาที่ค่อยๆ ปรือปิดลงรับสัมผัสอ่อนหวาน

เพราะเป็นนายหรอกนะ จะยอมให้ก็ได้...
.
.
.
Fin

อ๊าคคคคคคคค พอเห้นหัวข้อมันก็มีแต่ฉากเสื้อเชิ้ตตัวเดียวเปียกๆ เอย ฉากอาบน้ำในห้องน้ำเอย ฉากฝนตกแล้วจะดึ๋ยตึ๋ยตึ๋ยกลางสายฝนเอยลอยขึ้นมา

แล้วไปไงมาไงไม่รู้มันก็ออกมาแบบนี้ค่ะ แง้

เขียนเรท (คนอ่านบอกนี่เรทแล้ว?) ครั้งแรก สุดๆ ได้แค่นี้แหละค่ะ หน้าเค้าจะไหม้แล้ว แง้

ถ้าอ่านแล้วรู้สึกติดขัดก็อย่าปารองเท้าใส่คนเขียนเลยนะ //กลิ้งหนีย์

[karnzaya]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักกกก น่ารักกกกกกกกก หวานไปแล้ววววว /////////
อ่านจบยิ้มเป็นคนบ้าเลยค่ะ อ๊ากกกกกกกกกกกก #จะทำการระเบิดตัวเองภายในสามวิ

[tear]

จะทำการระเบิดตัวเองภายในสามวิ

อย่าเพิ่งระเบิดค่ะะะะะ มาช่วยกันต่อเรือก๊อนนนนนนนน

[Narakas]

ฟหกดฟหกดฟหกด /จมกองเลือดตาย

*ฟื้นคืนชีพกลับมาเม้น*
แต่งเรทยากกว่าแต่งให้จบตอนอีกค่ะ!!!!! ถถถถถถถ

จะดึ๋ยตึ๋ยๆ กลางสายฝน <- อะไรคะะะะะ ฮาาาาาาาาาา่

[tear]

จะดึ๋ยตึ๋ยๆ กลางสายฝน <- อะไรคะะะะะ ฮาาาาาาาาาา่

มันก็คือ จะดึ๋ยตึ๋ยตึ๋ย ที่เขียนไปนั่นแล ฮา

[karnalone]

บอกตรงๆ ว่าอิจฉานายน้อยสามมากค่ะ  คุณได้เห็นคุณชายเก้ากลางสายฝนเชียวนะคะ!!  

เค้าว่ากันว่า ชายกลางสายฝนจะงามขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า  เสี่ยวฮัวที่งามอยู่แล้วจะงามขนาดไหนเนี่ย  ฮึ่ยยยยยย อยากเห็น

สองคนนี้นี่บทจะเด็กก็เด็กจริงๆ ๕๕๕๕ น่ารัก  ดีนะกลิ้งๆ ไม่มีบ๊ะจ่างโผล่มาทักทาย

กิจกรรมแก้หนาวนี่..นั่งจิกหมอนตอนเลื่อนอ่านเลยค่ะ  โอ๊ย  อันแรกนี่ฮา  คิดได้ไงเสี่ยวฮัว จี๊กจี้เนี่ย ๕๕๕๕๕ น่ารัก<3  แต่มากิจกรรมที่สองนี่...ไม่ได้คลายหนาวแค่ทั้งคู่หรอกนะคะ แม่ยกก็เร่าร้อนจนเลือกกำเดาไหลออกมาเนืองๆ เลยทีเดียว //เอาทิชชู่อุด

ง่าา น่ารัก ร้อนแรง ชอบค่ะ สุดท้ายนี้ อยากเห็นคุณชายเก้ากลางสายฝนจริงๆ พับผ่า

[Mill]

เอื้อห์....>->O /กระอักเลือด

ชอบบรรยากาศมุ้งมิ้งงุ้งงิ้งฟรุ้งฟริ้งมากค่ะ(?)
แบบว่าสายฝน สองเรา เปียกปอน ←ละครไทยเหรอ5555
โอ๊ย แต่มันน่ารัก ดูหยอกล้อกันกุ๊กกิ๊กเหลือเกิน
ตอนสบตากันปิ๊งๆนี่สุดจะโรแมนติก ฮืออออ
/ปิดตาใส่ฉากข้างล่างนะคะ /ซับเลือด

[tear]

อยากเห็นคุณชายเก้ากลางสายฝนจริงๆ พับผ่า

คนแต่งก็อยากเห็นค่ะ //อุดทิชชู่

[Shiaeri]

"จะรับผิดชอบไปชั่วชีวิตเลย”
"เพราะเป็นนายหรอกนะ จะยอมให้ก็ได้..."

โง้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผู้เขียนมาเก็บศพด้วงด่วนค่ะ ;/////////;
ตายไปแล้ว ฮึก ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
หนีเรือใหญ่มาลงเรือนี้ทันมั้ย ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ ชอบมากค่ะ ชอบบบบบบบ

[tear]

โง้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผู้เขียนมาเก็บศพด้วงด่วนค่ะ ;/////////;
ตายไปแล้ว ฮึก ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
หนีเรือใหญ่มาลงเรือนี้ทันมั้ย

ชุบกลับมา อย่าเพิ่งตายค่ะมาช่วยกันสร้างเรือก่อน ถถถถ ดีใจที่ชอบค่ะ แอร๊ยยยย

[Feran.FS]

//ทุบโต๊ะปัง //วิ่งไปมัดตัวเองกับเรือผิงเสียก่อนส่งกระแสจิตมาเมนท์(?)

โฮ่ยยยยยย โฮ่ยยยยยยย โฮ่ยยยยยยย นายน้อยยยยย นายน้อยแม่งงงง ไม่เทียนเจินแล้ววววววว เสี่ยวฮัว นายร้ายกาจ ฟหกดสวง ดึกดึ๋ยดึกดึ๋ยกลางแจ้งและฝนตกคือแซ่บมาก

[ri0bik]

หวานนนนนนนนน เสี่ยวเสียออ้นๆ =หัวใจด้วงชุ่มฉ่ำตามสายฝน...

[Yuwadee Wana]

โอ้ยยยยยย ฉากรักกลางสายฝน เร่าร้อนจนสายฝนร้อนฉ่าาาาาา
พอ ๆ กับหน้าของด้วงที่กำลังอ่านอยู่ตอนนี้เลย
>///////<

นายน้อยกับเสี่ยวฮัวเซ็กซี่มากกกกกกกกกกก
อ่านแล้วฟินสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ
ใครว่าฝีมือไม่ถึงคะ ฝีมือถึงมากกกกกกกกกกกกกกค่ะ
ขออีก อิิอิ

[tear]

นายน้อยกับเสี่ยวฮัวเซ็กซี่มากกกกกกกกกกก
อ่านแล้วฟินสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ
ใครว่าฝีมือไม่ถึงคะ ฝีมือถึงมากกกกกกกกกกกกกกค่ะ
ขออีก อิิอิ

กีซซซซ ขอกลับไปอัพสกิลก่อนนะคะ