[OS] #dmbjdaily (อนุบาล) [เสียผิง????]

[lvlelody]

Title: อนุบาล
Author: melody
Character: อู๋เสีย*เมินโหยวผิง???
Rating: -
Author note: #dmbjdaily 271 days left

--- † --- † --- † --- † --- † --- † --- † --- † --- † ---

...อู๋อีฉยงกำลังประสบปัญหาหนักอกที่คนเป็นผู้ปกครองของเด็กสี่ขวบคนหนึ่งจะต้องเผชิญ...


“ไม่เอา! เสี่ยวเสียไม่ไป!!”


...ลูกชายงอแงไม่ยอมไปโรงเรียน...


วันนี้เป็นวันแรกที่อู๋เสียจะต้องไปเข้าโรงเรียนอนุบาล แต่เจ้าตัวแสบกลับเกาะคอเขาหนึบ รัดเอาไว้แน่นจนแทบหายใจไม่ออก ชุดนักเรียนอนุบาลสะอาดหมดจดเนื่องจากเพิ่งใส่เป็นครั้งแรกเริ่มจะยับยู่เพราะแรงดิ้น แต่ไม่ว่าจะดิ้นยังไงเตียเตียที่มักจะตามใจเขาอยู่เสมอคราวนี้กลับไม่ยอมใจอ่อนเสียที


“ไปโรงเรียนจะได้หาเพื่อนได้เยอะๆ ไงเสี่ยวเสีย” ผู้เป็นบิดาพยายามพูดปะเลาะในสภาพที่คนถูกบีบคออยู่คนนึงจะสามารถพูดได้ แต่เจ้าตัวแสบกลับสะบัดหน้าจนผมปลิว


“มีซันชุ่นติงเป็นเพื่อนก็ได้ ไม่เห็นเป็นไรเลย!”


“พี่ใหญ่ ให้ฉันจัดการไหม...”


อู๋เออร์ไป๋เอ่ยแทรกขึ้นมาท่ามกลางเสียงร้องวุ่นวายน่ารำคาญหู ทำเอาเสี่ยวเสียที่ตั้งท่าจะแหกปากอีกรอบถึงกับเงียบกริบ


อู๋อีฉยงส่ายหน้ายิ้มๆ อย่างอ่อนใจ อาจจะเป็นเพราะอู๋เสียติดเจ้าสามมากเกินไป แม้กระทั่งความกลัวที่มีต่อเจ้ารองยังถอดแบบกันออกมาเป๊ะ


แต่ไหนๆ เสี่ยวเสียก็ยอมเงียบแล้ว ควรใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์ อู๋อีฉยงหิ้วเจ้าตัวแสบออกจากบ้าน โรงเรียนอนุบาลอยู่ห่างออกไปนิดเดียว เดินไปแค่สามช่วงถนนก็ถึงแล้ว ระหว่างทางมีเด็กละแวกบ้านที่กำลังมุ่งหน้าไปทางเดียวกันส่งเสียงทักทายไม่ขาดสาย ทำให้เสี่ยวเสียเหมือนจะลืมไปได้หน่อยนึงว่าตัวเองกำลังจะพาโดนขึ้นเขียง เจ้าตัวโบกมือทักทายเพื่อนบ้าน แต่แขนอีกข้างก็ยังรัดคอเขาแน่นอย่างไม่กลัวว่าเตี่ยมันจะขาดอากาศหายใจตายสักนิด


แต่พอรั้วโรงเรียนเริ่มปรากฏให้เห็นอยู่ลิบๆ เสี่ยวเสียก็ดิ้นยุกยิกเหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าคอกำลังจะพาดเขียงในอีกไม่กี่วินาทีนี้แล้ว “เตียเตีย เสี่ยวเสียไม่ไปโรงเรียนไม่ได้เหรอ กลับบ้านไม่ได้เหรอ ให้อารองสอนหนังสือให้ไม่ได้เหรอ”


“เสี่ยวเสียเด็กดี โรงเรียนน่ะไม่ได้แค่สอนหนังสืออย่างเดียวนะ โรงเรียนสอนอย่างอื่นที่หาเรียนในตำราไม่ได้ด้วย แถมยังหาเรียนที่บ้านก็ไม่ได้เหมือนกัน”


เมื่อเห็นอู๋อีฉยงไม่มีทีท่าจะเปลี่ยนใจ เจ้าตัวแสบจึงทำท่าจะดิ้นอีกรอบ ประตูโรงเรียนอยู่ตรงหน้านี้แล้ว ถ้าไม่หนีตอนนี้ก็จะไม่มีโอกาสหนีอีกแล้ว


อู๋เสียในวัยสี่ขวบตัดสินใจอย่างกล้าหาญและเด็ดขาดที่สุดในชีวิต ปล่อยคอเตียเตียพลางสะบัดตัวหลุด กระโดดตุบลงมายืนบนพื้นอย่างสวยงาม ยังไม่ทันที่กรรมการเตียเตียจะได้ชูป้ายสิบแต้ม ทันทีที่เท้าทั้งสองแตะพื้น ร่างเล็กๆ ก็โกยอ้าวไปในทันที


“เฮ้ย เสี่ยวเสีย!”


แทนที่จะวิ่งกลับไปทางที่บ้าน แต่สมองน้อยๆ ของอู๋เสียวัยสี่ขวบนั้นกลับยังจำได้อยู่ว่าที่บ้านมีอารองผู้แสนน่ากลัวรออยู่ ดังนั้นแทนที่จะวิ่งย้อนไปตามทางที่บิดาพาเดินมา อู๋เสียน้อยกลับวิ่งอ้าวไปทางโรงเรียนแทน


เท้าเล็กๆ วิ่งผ่านหน้าโรงเรียนไป อีกนิดเดียวก็จะพ้นอีกด้านอยู่แล้ว แต่ก่อนที่อีฉยงจะได้วิ่งตามไป เจ้าตัวก็กลับหยุดนิ่งชะงักกึกราวกับโดนอะไรดึงขาไว้กระนั้น ผู้เป็นบิดาวิ่งเหยาะๆ มาจนถึงตัวลูกชาย ก้มลงมองอย่างสงสัยปนห่วงใย


“เสี่ยวเสียเป็นอะไร ทำไมจู่ๆ นิ่งไปล่ะ ไม่สบายตรงไหน? กลับบ้านกันไหม?”


แทนที่จะเฮโลไชโยกับข้อเสนอของบิดา ศีรษะเล็กๆ นั่นกลับสั่นปฏิเสธ ดวงตาจ้องเป๋งไปยังข้างหน้าจนผู้อาวุโสกว่าต้องมองตาม


หน้าประตูโรงเรียนอนุบาลนั้นมีคุณครูยืนรอรับเด็กอยู่คนหนึ่ง ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติเหมือนโรงเรียนทั่วไป ไม่เห็นมีอะไรแปลกประหลาดตรงไหน แต่เสี่ยวเสียกลับจ้องครูคนนั้นเป๋งไม่วางตา


“เสี่ยวเสียรู้จักครูคนนั้นเหรอ?” สะกิดถามลูกชายเบาๆ ซึ่งก็ได้รับคำตอบเป็นการสั่นศีรษะน้อยๆ เช่นเคย


ชักกังวลว่าลูกเขาจะไม่อยากไปเรียนจนป่วยเข้าจริงๆ แต่ก่อนที่จะได้หิ้วกลับบ้าน เจ้าตัวแสบกลับวิ่งเหยาะๆ เตาะแตะไปจนถึงหน้าคุณครูคนนั้น มือเล็กๆ เอื้อมดึงชายผ้ากันเปื้อนลายลูกเจี๊ยบ เรียกให้เจ้าของมันก้มลงมองมาด้วยดวงตาสีดำ...ดำสนิท ดำและสวยยิ่งกว่าหินมีค่าที่คุณปู่ชอบเอามาอวดนักอวดหนาเสียอีก...


“..........” ดวงตาสองคู่มองสบกันนาน นาน...นานมาก และยิ่งเวลาผ่านไป แก้มยุ้ยๆ นั้นก็เริ่มขึ้นสี แดงขึ้น แดงขึ้น สุดท้ายเจ้าตัวก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในเกมจ้องตา เบือนหน้าหลบหันมาทางบิดาที่ยืนมองอย่างเงียบๆ งงๆ


“เตียเตียกลับบ้านไปสิ เสี่ยวเสียจะเข้าเรียนแล้วนะ”


...ไอ้ลูกคนนี้....


...แล้วหลังจากนั้นเด็กชายอู๋เสียก็ไม่เคยงอแงไม่ยอมไปโรงเรียนอีกเลย...




---end---





“ครูจาง ครูจาง...เสี่ยวเสียเขียนนามสกุลครูจางไม่เป็น ครูจางเปลี่ยนมาใช้นามสกุลอู๋แทนละกันน้า”


“....................”

--- † --- † --- † --- † --- † --- † --- † --- † --- † ---

†end(ของจริง)†

--- † --- † --- † --- † --- † --- † --- † --- † --- † ---

ค่ะ

...ใช้เกือบหนึ่งพันตัวอักษรเพื่อสองบรรทัดสุดท้ายค่ะ #ด้วงโหมดสารภาพบาป แงงงงง ก็...ก็... จะเขียนแค่ 2 บรรทัดส่งเดลี่ก็เกรงจุยนิดนึงงงง อยากเขียนถึงเตี่ยด้วยแหละ โฮ ชอบค่ะ เตียเตียโมเอ้ะะะะะะ (...)


ก็ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ล่วงหน้านะคะ >w<),, //อ่านแล้วชื่นจายยย

[bloodnine]

นะ..น่ารัก..น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (น้วยเสี่ยวเสีย)
เปลี่ยนนามสกุลเลยค่ะอาจารย์ -////-

[yakusoku]

สะเสี่ยวเสียแร×ตั้งแต่เด็กเลยนะลูก//เสี่ยวเกอถือท่อแป๊ปมาทำไม
โอ๊ยย น่ารักมากๆค่าา เขาเรียกว่ารักแรกพบชิมิเนี่ย

[meanato]

กรี๊ดดดดดดดดดด เสี่ยวเสียน่ารักมาก อย่าลืมขอค่าสินสอดจากเตียเตียก่อนล่ะ

[gaaraclub]

เสี่ยวเสียยยยยยยยย ลูกค่ะะะะ ตั้งแต่เด็กเลยย อร้ายยยยยย
เตี่ยคะยอมค่ะ 555555 -/////-

[ennewiis]

นั่ลลั๊กกกกกกกก เสี่ยวเสียจะน่ารักเกินไปแล้วลูก!
แถมออกตัวแรงแต่เด็กเลยนะ หนักใจแทนเตียเตียของหนูจริงๆ ( ；´Д｀)
ครูจางรับบทหนักหน่อยนะคะ เด็กมันริจะปีนเกลียว ข้ามขั้นไปเปลี่ยนนามสกุลเลย แบบนี้ต้องตอบรับโดยไวค่ะ #เดี๋ยวนะ

ขอบคุณฟิคน่ารักๆด้วยค่ะ ฟิน!

[Feran.FS]

นั่ลล๊ากกกกกกกกกก

เสี่ยวเสียยยยยยยย ข่นบ้าาา 555

[Rozenkreuz]

ง่อวววววววววว เสี่ยวเสียยยยยยย ตั้งแต่เด็กเลยนะเอ็งงงงงง
//ตบบ่าปุๆ เข้าใจๆ ก็นามสกุลจางมันเขียนยาก อยากให้เปลี่ยนมาใช้นามสกุลผมอยู่เหมือนกั--- //ตรู๊ดดดด