[Drabble] #dmbjdaily (หนึ่ง) ความในใจของคุณป๊า [ผิงเสีย]

[susuwatari]

#Dmbjdaily
[283 Days Left]

ความในใจของคุณป๊า
Paring ผิงเสีย
คำเตือน หลุดคาแรคเตอร์อย่างมากกกกกกกก ฮาาา อ่านเพื่อความบันเทิงนะคะ
-----------------

“พี่ใหญ่ คืนนี้เป็นคืนมงคลเราควรทำหน้าตาสดชื่นหน่อยนะครับ” อู๋เออร์ไป๋เอ่ยทักเมื่อเห็นพี่ชายในชุดถังจวงผ้าไหมหรูหรานั่งมองฟ้าถอนหายใจอยู่ในสวนหลังบ้าน “เจ้าสอง แกไม่ใจหายบ้างหรือยังไง เสี่ยวเสียแต่งงานไปทั้งคนนะ” อู๋อีฉยงถามพร้อมถอนหายใจออกมาอีกเฮือกหนึ่ง

“นิดหน่อยครับพี่ แต่เสี่ยวเสียก็อายุปาเข้าไปเฉียดสี่สิบแล้ว คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกครับ” อู๋เออร์ไป๋พยายามปลอบพี่ชายซึ่งกำลังเกิดอาการว้าเหว่เมื่อลูกชาย(??)ออกเรือน “อีกอย่างเสี่ยวเสียก็ไม่ได้ไปไหนไกล อยู่แค่ในหังโจวนี้เอง ถ้าพี่คิดถึงค่อยแวะไปเยี่ยมบ่อยๆก็ได้นี่ครับ” อู๋อีฉยงยังคงทำหน้าแปลกๆ

“วันนี้ตอนเห็นเสี่ยวเสียก้าวออกจากบ้านไปกับไอ้หนุ่มนั่น ฉันใจหายนะเจ้ารอง รู้สึกว่าเมื่อวานยังอุ้มเสี่ยวเสียตัวเล็กๆไปพลางอ่านหนังสือไปพลางอยู่เลย” คนเป็นพี่ใหญ่เริ่มรำลึกความหลัง อู๋เออร์ไป๋คว้าเก้าอี้อีกตัวมานั่งข้างกัน “ฉันยังจำได้ว่าตอนเสี่ยวเสียเรียกป๊าได้คำแรกฉันดีใจแค่ไหน แล้วตอนเสี่ยวเสียเดินก้าวแรกในห้องรับแขกเจ้าสามถึงกับออกไปซื้อน้ำซื้อขนมมากมายมาฉลองกัน” ว่าพลางก็หยิบเอาอัลบั้มรูปที่วางกองอยู่บนโต๊ะข้างตัวเล่มหนึ่งขึ้นมาเปิด

“ดูสิ นี่รูปตอนเสี่ยวเสียไปโรงเรียนวันแรก เขาเก่งมากเลยนะ ฉันเห็นว่าเขาแอบปาดน้ำตาแต่ก็ไม่ยอมร้องไห้ให้พวกเราเห็น” อู๋อีฉยงลูบรูปภาพเก่าของเด็กชายตัวน้อยแก้มยุ้ยในชุดอนุบาลสีฟ้าน่ารักสีหน้าประหลาดจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม จะร้องไห้ก็ไม่ร้องไห้  “พอไปโรงเรียนได้ซักพักก็กลายเป็นหัวโจกพาเพื่อนๆไปซนจนได้เรื่อง” คนเป็นพ่อยิ้มเมื่อเลื่อนสายตามายังภาพเด็กชายกับกลุ่มเพื่อนที่แต่ละคนต่างก็มีผ้าปิดแผลปิดอยู่ตรงโน้นตรงนี้กันถ้วนหน้า

“รูปนี้ถ่ายตอนที่เรากลับไปเยี่ยมบ้านที่ฉางซา พวกนายพาเสี่ยวเสียไปเล่นดินเล่นโคลนจนเลอะไปหมด” มือขาวพลิกเปลี่ยนหน้าไปเรื่อยๆ “นี่ตอนขึ้นมัธยม สมัยนั้นมีแฟชั่นใส่เสื้อตัวใหญ่ๆกางเกงวอร์มขายาวๆ ฉันซื้อมาให้พอดีตัวก็ไม่เอาจนแกพาต้องไปเปลี่ยนให้” ดูรูปพลางปากก็พร่ำพูดถึงความหลังของลูกชายตัวสุดที่รักไปพลาง “อาซ้อยังไม่อาการหนักเท่าพี่ใหญ่เลย” ชายหนุ่มนึกถึงพี่สะใภ้ซึ่งหนีไปสังสรรค์กับเพื่อนๆอย่างรื่นเริงอยู่ในใจ

หลังปล่อยให้อู๋อีฉยงพร่ำพูดถึงลูกชายมาพักใหญ่เขาก็ตัดสินใจตัดบทขึ้น “พี่ใหญ่ครับ นี่ก็ดึกแล้ว เราเหนื่อยมาทั้งวันรีบเข้านอนกันเถอะ” อู๋เออร์ไป๋พยายามกล่อมเมื่อเห็นพี่ชายหยิบอัลบั้มเล่มต่อไปขึ้นมาพลิกดู “เจ้ารองดูสิ เสี่ยวเสียตอนรับปริญญายอมสวมมงกุฎดอกไม้น่ารักมากแลย” อู๋อีฉยงยังคงพูดต่อ “ฉันไม่น่ายอมตกปากรับคำยกเสี่ยวเสียให้ไอ้หนุ่มหน้ามนคนนั้นไปเลย”

“แต่เล็กมาฉันเลี้ยงเสี่ยวเสียอย่างกับไข่ในหิน ไม่เคยให้ต้องทำอะไรลำบากเลย ไม่รู้ว่าแต่งงานไปจะโดนไอ้หนุ่มนั่นโขกสับเอาหรือเปล่า” อู๋อีฉยงเปรยขึ้นแล้วเงยหน้ามองพระจันทร์เต็มดวงบนท้องฟ้า ดวงตาหลังแว่นไร้กรอบมองหน้าพี่ชายก่อนที่อู๋เออร์ไป๋จะเอ่ยปาก “คงไม่หรอกครับ ดูตาไอ้หนุ่มนั้นก็รู้ว่ายอมเสี่ยวเสียของเราทุกอย่าง”

“แกแน่ใจเหรอเจ้ารอง” อู๋อีฉยงหันมาถาม “ผมไม่เคยดูคนผิดหรอกครับพี่ใหญ่” คนเป็นน้องรับคำหนักแน่นนึกในใจว่าพี่ใหญ่คงยอมขึ้นนอนเสียที หากอู๋อีฉยงนิ่งไปพักใหญ่บนใบหน้าปรากฎแววครุ่นคิด “แต่...............ฉันไม่ไว้ใจอยู่ดี” พูดจบก็ลุกพรวดขึ้นทำเอาอู๋เออร์ไป๋ถึงกับสะดุ้ง “ฉันจะไปหาเสี่ยวเสียเดี๋ยวนี้ เกิดไอ้หนุ่มหน้ามนคนนั้นทำอะไรลูกชายฉันขึ้นมาจะเป็นยังไง” จบคำคนฟังถึงกับหน้าเปลี่ยนสีรีบตะโกนเสียงดัง

“เจ้าสาม เสี่ยวเหลียน พวกแกรีบออกมาจับตัวพี่ใหญ่ไว้เร็ว”

สองคนวิ่งหน้าแดงๆออกมาจากในบ้าน ท่าทางเพิ่งซัดเหล้ามงคลกันไปหลายขวด พอเห็นมืออู๋เออร์ไป๋ชี้ไปยังเป้าหมายซึ่งกำลังพุ่งตัวไปทางประตูห้องนั่งเล่นก็รีบตรงเข้าไปหาทันที อู๋เออร์ไป๋ใช้ให้น้องสองคนช่วยกันหิ้วปีกลากกลับไปขังไว้ในห้องนอน

“เจ้ารอง ปล่อยฉันก่อนสิ” อู๋อีฉยงพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงน้องๆไม่ได้ “ถ้าเสี่ยวเสียถูกทำมิดีมิร้ายละก็ ฉันจะ.........” ไม่ทันจบประโยคอู๋เออร์ไป๋ก็ขัดขึ้นมา เขาใช้นิ้วดันแว่นให้เข้าที่

“เสี่ยวเสียคงไม่เป็นอะไรหรอกครับพี่ใหญ่ กับไอ้หนุ่มหน้ามนนั่นก็ไปถึงไหนต่อไหนกันตั้งนานแล้วนี่ครับ”

ม่ายยยยยยยย เสี่ยวเสียของพ่ออออออออ

                                             ------------Fin-------------------
Talk
หนึ่งของวิลคำนี้มาจากหนึ่งในชื่อคุณป๊า(อู๋อีฉยง)เองค่ะ ฮาาา เล่นง่ายดี
ยังไอไม่ยอมหยุดเลยเขียนอะไรสั้นๆ ง่ายๆ ฮาๆค่ะ ฮาาา
เลยออกมาเป็นฟิคคุณป๊าหวงลูก(สาว)ซะงั้นค่ะ ก็ลูกเค้าคนเดียวนี่นา
ยังไงก็รบกวนด้วยนะคะ โค้งงงงง

[Berry _]

เตี่ยขา อย่าเป็นห่วงไปเลย
ลูกสาวเข้าเรือนไปกับเจ้าบ้านจางเชียวค่ะ
รายนั้นยอมเมียทุกอย่าง อย่าได้ขัด องค์อู๋เสียจะลงค่ะ
เตี่ยสบายใจได้น้า /บีบนวดเตี่ย

[evilp_]

โอ๊ย เตี่ยคะเตี่ยไม่ต้องกลัวว่าลูกเตี่ยจะโดนพรากเวอร์จิ้น เสี่ยวเสียของเตี่ยนี่คงไปถึงไหนนต่อไหนกับเสี่ยวเกอแบบอารองว่าแล้วแหละค่ะ 555

แต่ชอบอ่า เตี่ยน่ารักหวงลูกชายซะ  >\\\<

[yakusoku]

โธ่ๆ เตี่ยขา ลูกสาว(?)เขาไปอยู่กับสามีแล้วนะค๊าา ปล่อยเขาไปเถอะค่า

[Feran.FS]

โถ่เตี่ย ลูกเขาโตแล้ว ก็ควรจะปล่อยให้ออกเรือนสร้างครอบครัวอย่างมีความสุขสิคะ!!

ขำอารอง ไปถึงไหนต่อไหนตั้งนานแล้ว 555

[karnalone]

คุณป๋าน่ารักมากค่ะ ๕๕๕๕๕๕ คิดๆ แล้ว เทียนเจินยิ่งกว่านายน้อยสามอีกนะคะ

ไม่ต้องห่วงค่ะคุณป๋า เจ้าหนุ่มนั่นหลงนายน้อยอย่างกับอะไรดี ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ ยอมเป็นทาสนายน้อยไปชั่วชีวิตแน่นอนค่ะ

ชอบอารองจัง ๕๕๕๕๕ แลดูเฮียแกเป็นตัวตัดมุกที่ฮามาก นั่นก็ลูกชายคนของเค้าจะไม่ให้หวงก็กระไรอยู่ ถึงจะอายุเฉียดสี่สิบแล้วก็เหอะ ๕๕๕๕๕๕๕

[Narakas]

เสี่ยวเสียของพ่อ 5555555555

เตี่ยคะะะ 55555555555555

[SilverCloud]

โถวว เตี่ยขา แค่ลูกชายแต่งออกแค่นี้ถึงกับนั่งรำลึกความหลังเชียว ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะคะเตี่ย ไอ้หนุ่มหน้ามนคนนั้นไม่กล้าหือกับลูกชายเตี่ยหรอก ตามต้อยๆเป็นลูกเจี๊ยบขนาดนั้น 555

[Malangporyim]

โอ๊ย น่ารักกกก ถึงจะบอกว่า OOC แต่อ่านแล้วเอ็นดูพี่อีฉยงมากค่ะ รู้สึกเรียล คิดว่าต้นฉบับอาเตี่ยก็คงแบบนี้แหละ ฮา ชอบตอนย้อนความหลังถึงแฟชั่นกางเกงวอร์มยาวๆ ค่ะ น่ารักอะ ดูมีดีเทล

เตี่ยน่าร๊ากกกก ชอบตอนจบ เกือบจะพีคแล้ว เขียนรวบไปนิด ถ้าเคาะแยกประโยคคำพูดระหว่างตัวละคร พอเปลี่ยนเป็นอารองก็แยกเป็นคนละย่อหน้ากับย่อหน้าที่ปะป๊าอีฉยงพูด น่าจะเน้นคำพูดของอารอง “เสี่ยวเสียคงไม่เป็นอะไรหรอกครับพี่ใหญ่ กับไอ้หนุ่มหน้ามนนั่นก็ไปถึงไหนต่อไหนกันตั้งนานแล้วนี่ครับ” ที่เป็นประโยคเด็ดจุดพีคของเรื่องได้ดีเลยค่ะ (แต่แค่นี้ก็น่ารักแล้ว ขำาาา ขำอาเตี่ยยยย)

อ๊ะ เจอคำผิดนิดหนึ่งค่ะ
"อาซ้อ" ซ.โซ่ เป็นอักษรต่ำ ไม่ใช้ไม้ตรีค่ะ คำว่าซ้อ ใช้ไม้โทจ้า

[susuwatari]

แอร๊ย พิมผิดปิดหน้าเขิน ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากค่าาาาา/

[Naitear]

อาเตี่ยยยย อาป๊าคะะ อาป๊าสปอยลูกมากค่ะแงงง 55555555555555 แต่แหม ลูกคนเดียวทั้งทีนี่เนอะ แถมยังน่ารักขนาดนั้น UvU

ถูกใจประโยคที่บอกว่านายเมินยังไงก็ยอมเสี่ยวเสียของเราทุกอย่างค่ะ จริงมากๆ 555555555555 ฮีแกยอมทุกอย่างจริงๆ ถนอมมากเลยแหน่ะ

แต่ว่านะ อย่างที่อารองบอก เขาไปถึงไหนต่อไหนนานแล้วค่ะอาป๊า แง 555555555555

ชอบมากเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ ^ ^

[meanato]

คุณป๋าดูเหมือนจะน่าสงสารนะ55+

[kaoru]

อ่านเเล้วอยากเข้าไปตบไหล่คุณป๊าชอบกลค่ะ อารมณ์จะขำก็ไม่ใช่ จะฮาก็ไม่เชิงเนอะ คุณป๊าสู้ๆ นะคะ เดี๋ยวมีหลานให้อุ้ม(?)ก็น่าจะหายเหง่าเเล้ว

[kame_kazuha]

เตี่ย เตี่ยอย่ากังวลไปเลย เสี่ยวเกอรักเสี่ยเสียขนาดนั้นนน ไม่ทำให้ลำบากหรอก นายน้อยแค่นอนเฉยๆพอ (นอนชี้นิ้วสั่ง อย่าคิดเยอะ)

[sine501]

5555555ฮาคุณเตี่ยมากกกกกก