Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[Trans] เรื่องสั้น -05-
5 posters
หน้า 1 จาก 1
[Trans] เรื่องสั้น -05-
5.
บ้านเก่าสกุลอู๋เป็นสถานที่ที่มหัศจรรย์มากแห่งหนึ่ง ว่ากันว่าสมัยนั้น "เจ็ดนิ้ว" ออกแบบทั้งเก้าประตู (เก้าสกุล)
เว้นไว้เพียงหนึ่งช่องลม นั่นก็คือบ้านเก่าหลังนี้ ผมเจอหัวใจสำคัญของเหตุการณ์ทั้งหมดข้างในนี้
กุญแจดอกที่ได้มาในตอนนั้น กับสิ่งของที่พบเจอผ่านกุญแจดอกนั้น ต่างล้วนเป็นสิ่งค้ำยันแผนการทั้งหมดของผม
สิบปีนั้น แทนที่จะบอกว่าผมยืนหยัดผ่านมาด้วยตนเอง ควรจะบอกว่ามันคือ คุณปู่ อาสาม แผนการของคนสองรุ่นดำเนินไปถึงขั้นสุด
สุดท้ายได้ผมเป็นคนดำเนินการก้าวสุดท้าย
เสี่ยวจางเกอคนนี้ ผมเคยพบในความทรงจำ แต่ก็ไม่เคยได้ข้อมูลที่ตรงไปตรงมา ไม่รู้ว่าพวกเขาสามคนไปเผชิญกับอะไรอีก
จนสุดท้ายแยกกันอย่างไร แต่เขาเอาเรื่องกุญแจมาอำผม แสดงว่าหลายปีมานี้ อยู่นอกสถานการณ์มาตลอด
ผมอยากจะโอบไหล่เขากลับ แต่เขาถอยหนีไปทันทีหนึ่งก้าว
"ฉันแตะต้องคุณได้ คุณอย่าแตะต้องฉัน บนตัวฉันมีสิ่งคุ้มกายอยู่"
ขณะที่ผมมองเขาพูด บริเวณคอเสื้อปรากฏแสงสะท้อนของเกล็ด ไม่รู้ว่าคืออะไร จึงเพียงโบกมือแล้วพูดกับเขาว่า
"คนแซ่จางชอบอมพะนำ พูดหนึ่งประโยคกลืนสิบประโยค อาการป่วยๆ แบบนี้ฉันไม่เล่นด้วยนานแล้ว
วันนี้ฉันพานายอ้วนมาหาบล็อกคอนกรีต ที่คุยกับคุณนี่ก็เพราะเห็นแก่หน้านายบอด เห็นแก่ความสัมพันธ์อันน้อยนิดแต่เก่าก่อน
ถ้าอยากเจอหัวหน้าสกุลของพวกคุณ ฉันอาจเซ็นอนุมัติให้ แต่อย่าเอาลูกไม้นักต้มตุ๋นมาหลอกกัน"
นายอ้วนลากม้านั่งตัวหนึ่งมานั่งลง พูดต่อตามน้ำ "สหาย คุณแม่งไม่ให้เกียรติพวกเราเกินไปแล้ว คุณรู้ฉายาของพวกเราหรือเปล่า
มิตรแท้แบรนด์สกุลจาง เห็นแก่ที่คุณแซ่จางก็ต้องลดให้ยี่สิบเปอร์เซ็นต์อยู่แล้ว
มามะ พูดกันตามจริง ลามะอะไรกันแน่ที่คุณต้องมาลวงคนไปคีบกัน"
เสี่ยวจางเกอเลิกคิ้วขึ้นมองพวกเราสองคน สลับกับมองนายบอด กระบวนท่าทำลายการเต๊ะจุ๊ยสามคอมโบของผม
ไม่มีใครทานทนได้ เขายิ้ม "ในเมื่อคุณรู้ว่าฉันเคยไปหา 'ปี้หมอ' แล้วรู้หรือเปล่าว่าทำไมฉันต้องไปหาเขา เ
ขาได้บอกรายละเอียดกับคุณหรือเปล่า"
เรื่องนี้ผมไม่รู้จริงๆ ในความทรงจำ เมินโหยวผิงกับเขาเข้าไปในป่าลึก ตามหาเบาะแสที่ชาวอเมริกันต้องการในตอนนั้น
ตอนที่ความทรงจำของผมสิ้นสุด พวกเขาเพิ่งพบสถานที่เป้าหมาย แต่ผมไม่รู้ว่าสถานที่เป้าหมายนั่นคืออะไร
ผมอ้าปากจะอำต่อ แต่เขารู้แล้วว่าผมไม่รู้อะไรเลย
เขานั่งลงพูดกับเฮยเสียจื่อว่า "สหายของคุณสองคนนี่ขี้โม้จริงๆ ท่าเยอะแต่ไม่มีความรู้รอบตัว
เอาน้ำมา ฉันจะพูดให้พวกเขาฟังอย่างละเอียด" พูดพลางก็มองผม
"ดูน้ำหน้าอย่างคุณ คงคิดว่าตัวเองเห็นมาเยอะแล้ว ผจญมาเยอะแล้วสินะ รู้สึกว่าตัวเองขึ้นฟ้าลงดินมาหมดแล้ว
รู้สึกว่าไอ้คนทำมาหากินในวงการที่อยู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นมาแบบนี้ จะสามารถพูดเรื่องอะไรที่ทำให้คุณประหลาดใจได้
คุณตั้งใจจะมาหัวเราะเยาะฉันอยู่แล้ว ใช่ไหม"
ผมเอียงศีรษะมองเขา นึกในใจว่า เอาสิ โม้ต่อไปสิ ฉันจะเล่นละครเป็นเพื่อน
เขาชูนิ้วขึ้นนิ้วหนึ่ง “คุณเคยเห็นประตูนั่นไหม"
ไม่อาจปฏิเสธว่า เส้นเลือดในสมองของผมปูดขึ้นมาในทันที คำพูดประโยคนี้ทำให้ผมช็อกนิดหน่อยจริงๆ
แม้เหตุการณ์ใต้ตำหนักทิพย์ ตอนนี้จะมีคนร่ำลือกันเยอะขึ้น เพราะถึงอย่างไรผมก็พาคนไปไม่น้อย
แต่การที่อยู่ๆ คนนอกคนหนึ่งพูดขึ้นมา ผมก็ยังรู้สึกประหลาดใจอยู่ดี
ทักษะการจับอารมณ์คนของเสี่ยวจางเกอสูงส่งมาก เขาเผยอยิ้มเจ้าเล่ห์
“อ๊ะ คุณเคยเห็นนี่ ถ้างั้นก็ยินดีด้วย คุณมีคุณสมบัติในการสนทนากับฉันแล้ว ฉันขอถามคุณก่อน
ข้างหลังประตูสำริดนั่นคืออะไร คุณเคยเข้าไปไหม”
ผมไม่เคยถูกใครใช้คำพูดแทงเข้าตรงจุดอย่างแม่นยำขนาดนี้มาก่อน หันไปมองนายอ้วน
ตัวผมไม่แสดงอาการใดๆ ทั้งสิ้น นี่เป็นสิ่งเดียวที่ผมทำได้ในตอนนี้ แต่เมื่อผมมองนายอ้วน
ก็เห็นคางของเขาแทบจะแขวนไว้กับไหปลาร้าแล้ว
ผมถลึงตาใส่เขาทีหนึ่ง นึกในใจว่า ช่วยมีชั้นเชิงหน่อยจะได้ไหม นายอ้วนพยายามสูดลมหายใจลึกๆ
หันไปมองเฮยเสียจื่อ เฮยเสียจื่อทำหน้าแบบ : ก็บอกแล้วว่าคนคนนี้ไม่ธรรมดา
ผมกำลังครุ่นคิดว่าจะตอบอย่างไรดี เสี่ยวจางเกอรับขวดน้ำแร่ที่ซูวานส่งมาให้ กำชัยชนะไว้ในมือแล้ว
“สหายน้อย เรื่องที่คุณรู้และผจญมา เทียบกับฉันเป็นได้แค่ขนเส้นเดียวของวัวเก้าตัว ตอนนี้คุณก็แค่อายุสามสิบกว่าๆ
วิถีชีวิตแบบนี้คุณก็เบื่อหน่ายเสียแล้ว จะเกษียณแล้ว คนแซ่จางอย่างฉัน วิถีชีวิตแบบนี้ใช้มาตั้งไม่รู้กี่ชั่วชีวิตของคุณ
คุณรู้หรือเปล่า ฉันจะบอกอะไรให้ แค่เห็นประตูบานนั้น เรื่องราวที่คุณต้องผจญจริงๆ มันเพิ่งจะเริ่มเท่านั้นเอง
ถ้าคุณไม่มีสำนึกในเรื่องนี้ จงคืนเจ้าบ้านมาให้ฉัน ฉันต้องการให้เขาช่วยฟื้นฟูสกุลจาง”
“หยุดโม้ได้แล้ว” ผมโกรธจัด เกิดความรู้สึกเดือดดาลจนอยากเชือดคนแซ่จางนี่ทิ้งเป็นครั้งแรก
เหวี่ยงมือออกไปปัดขวดน้ำแร่ในมือของเขาตก แทบจะเป็นเสี้ยววินาทีเดียวกัน ในคอเสื้อของเสี่ยวจางเกอมีเสียงซื่อดังขึ้น
งูสีเขียวตัวหนึ่งฉกออกมาจากในเสื้อ บีบให้ผมถอยหลังสามก้าว ผมไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย ส่วนนายอ้วนก็คว้าเก้าอี้ขึ้นมาในพริบตา
เสี่ยวจางเกอยกมือห้าม ถึงกับเลียนแบบน้ำเสียงภาษาจีนกลางสำเนียงกวงตุ้ง พูดขึ้นมาว่า
“เย็นไว้ คุณไม่ใช่ Note 7 ซะหน่อย ระเบิดบ้าอะไร ฉันจะเล่าสถานการณ์ให้ฟัง แล้วคุณจะเข้าใจ”
--------------------------------------
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ติดปีใหม่เลยไม่ได้มาลงต่อ
มาแล้วๆๆ เย่ T_T
ผู้แบรนด์สกุลจางนี้แน่นอนจีจี ฮืออออออ โมเอะ ♥
นายน้อยขี้หึงขี้โมโหไปอี๊กกกกกกกกกกกกกก
บ้านเก่าสกุลอู๋เป็นสถานที่ที่มหัศจรรย์มากแห่งหนึ่ง ว่ากันว่าสมัยนั้น "เจ็ดนิ้ว" ออกแบบทั้งเก้าประตู (เก้าสกุล)
เว้นไว้เพียงหนึ่งช่องลม นั่นก็คือบ้านเก่าหลังนี้ ผมเจอหัวใจสำคัญของเหตุการณ์ทั้งหมดข้างในนี้
กุญแจดอกที่ได้มาในตอนนั้น กับสิ่งของที่พบเจอผ่านกุญแจดอกนั้น ต่างล้วนเป็นสิ่งค้ำยันแผนการทั้งหมดของผม
สิบปีนั้น แทนที่จะบอกว่าผมยืนหยัดผ่านมาด้วยตนเอง ควรจะบอกว่ามันคือ คุณปู่ อาสาม แผนการของคนสองรุ่นดำเนินไปถึงขั้นสุด
สุดท้ายได้ผมเป็นคนดำเนินการก้าวสุดท้าย
เสี่ยวจางเกอคนนี้ ผมเคยพบในความทรงจำ แต่ก็ไม่เคยได้ข้อมูลที่ตรงไปตรงมา ไม่รู้ว่าพวกเขาสามคนไปเผชิญกับอะไรอีก
จนสุดท้ายแยกกันอย่างไร แต่เขาเอาเรื่องกุญแจมาอำผม แสดงว่าหลายปีมานี้ อยู่นอกสถานการณ์มาตลอด
ผมอยากจะโอบไหล่เขากลับ แต่เขาถอยหนีไปทันทีหนึ่งก้าว
"ฉันแตะต้องคุณได้ คุณอย่าแตะต้องฉัน บนตัวฉันมีสิ่งคุ้มกายอยู่"
ขณะที่ผมมองเขาพูด บริเวณคอเสื้อปรากฏแสงสะท้อนของเกล็ด ไม่รู้ว่าคืออะไร จึงเพียงโบกมือแล้วพูดกับเขาว่า
"คนแซ่จางชอบอมพะนำ พูดหนึ่งประโยคกลืนสิบประโยค อาการป่วยๆ แบบนี้ฉันไม่เล่นด้วยนานแล้ว
วันนี้ฉันพานายอ้วนมาหาบล็อกคอนกรีต ที่คุยกับคุณนี่ก็เพราะเห็นแก่หน้านายบอด เห็นแก่ความสัมพันธ์อันน้อยนิดแต่เก่าก่อน
ถ้าอยากเจอหัวหน้าสกุลของพวกคุณ ฉันอาจเซ็นอนุมัติให้ แต่อย่าเอาลูกไม้นักต้มตุ๋นมาหลอกกัน"
นายอ้วนลากม้านั่งตัวหนึ่งมานั่งลง พูดต่อตามน้ำ "สหาย คุณแม่งไม่ให้เกียรติพวกเราเกินไปแล้ว คุณรู้ฉายาของพวกเราหรือเปล่า
มิตรแท้แบรนด์สกุลจาง เห็นแก่ที่คุณแซ่จางก็ต้องลดให้ยี่สิบเปอร์เซ็นต์อยู่แล้ว
มามะ พูดกันตามจริง ลามะอะไรกันแน่ที่คุณต้องมาลวงคนไปคีบกัน"
เสี่ยวจางเกอเลิกคิ้วขึ้นมองพวกเราสองคน สลับกับมองนายบอด กระบวนท่าทำลายการเต๊ะจุ๊ยสามคอมโบของผม
ไม่มีใครทานทนได้ เขายิ้ม "ในเมื่อคุณรู้ว่าฉันเคยไปหา 'ปี้หมอ' แล้วรู้หรือเปล่าว่าทำไมฉันต้องไปหาเขา เ
ขาได้บอกรายละเอียดกับคุณหรือเปล่า"
เรื่องนี้ผมไม่รู้จริงๆ ในความทรงจำ เมินโหยวผิงกับเขาเข้าไปในป่าลึก ตามหาเบาะแสที่ชาวอเมริกันต้องการในตอนนั้น
ตอนที่ความทรงจำของผมสิ้นสุด พวกเขาเพิ่งพบสถานที่เป้าหมาย แต่ผมไม่รู้ว่าสถานที่เป้าหมายนั่นคืออะไร
ผมอ้าปากจะอำต่อ แต่เขารู้แล้วว่าผมไม่รู้อะไรเลย
เขานั่งลงพูดกับเฮยเสียจื่อว่า "สหายของคุณสองคนนี่ขี้โม้จริงๆ ท่าเยอะแต่ไม่มีความรู้รอบตัว
เอาน้ำมา ฉันจะพูดให้พวกเขาฟังอย่างละเอียด" พูดพลางก็มองผม
"ดูน้ำหน้าอย่างคุณ คงคิดว่าตัวเองเห็นมาเยอะแล้ว ผจญมาเยอะแล้วสินะ รู้สึกว่าตัวเองขึ้นฟ้าลงดินมาหมดแล้ว
รู้สึกว่าไอ้คนทำมาหากินในวงการที่อยู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นมาแบบนี้ จะสามารถพูดเรื่องอะไรที่ทำให้คุณประหลาดใจได้
คุณตั้งใจจะมาหัวเราะเยาะฉันอยู่แล้ว ใช่ไหม"
ผมเอียงศีรษะมองเขา นึกในใจว่า เอาสิ โม้ต่อไปสิ ฉันจะเล่นละครเป็นเพื่อน
เขาชูนิ้วขึ้นนิ้วหนึ่ง “คุณเคยเห็นประตูนั่นไหม"
ไม่อาจปฏิเสธว่า เส้นเลือดในสมองของผมปูดขึ้นมาในทันที คำพูดประโยคนี้ทำให้ผมช็อกนิดหน่อยจริงๆ
แม้เหตุการณ์ใต้ตำหนักทิพย์ ตอนนี้จะมีคนร่ำลือกันเยอะขึ้น เพราะถึงอย่างไรผมก็พาคนไปไม่น้อย
แต่การที่อยู่ๆ คนนอกคนหนึ่งพูดขึ้นมา ผมก็ยังรู้สึกประหลาดใจอยู่ดี
ทักษะการจับอารมณ์คนของเสี่ยวจางเกอสูงส่งมาก เขาเผยอยิ้มเจ้าเล่ห์
“อ๊ะ คุณเคยเห็นนี่ ถ้างั้นก็ยินดีด้วย คุณมีคุณสมบัติในการสนทนากับฉันแล้ว ฉันขอถามคุณก่อน
ข้างหลังประตูสำริดนั่นคืออะไร คุณเคยเข้าไปไหม”
ผมไม่เคยถูกใครใช้คำพูดแทงเข้าตรงจุดอย่างแม่นยำขนาดนี้มาก่อน หันไปมองนายอ้วน
ตัวผมไม่แสดงอาการใดๆ ทั้งสิ้น นี่เป็นสิ่งเดียวที่ผมทำได้ในตอนนี้ แต่เมื่อผมมองนายอ้วน
ก็เห็นคางของเขาแทบจะแขวนไว้กับไหปลาร้าแล้ว
ผมถลึงตาใส่เขาทีหนึ่ง นึกในใจว่า ช่วยมีชั้นเชิงหน่อยจะได้ไหม นายอ้วนพยายามสูดลมหายใจลึกๆ
หันไปมองเฮยเสียจื่อ เฮยเสียจื่อทำหน้าแบบ : ก็บอกแล้วว่าคนคนนี้ไม่ธรรมดา
ผมกำลังครุ่นคิดว่าจะตอบอย่างไรดี เสี่ยวจางเกอรับขวดน้ำแร่ที่ซูวานส่งมาให้ กำชัยชนะไว้ในมือแล้ว
“สหายน้อย เรื่องที่คุณรู้และผจญมา เทียบกับฉันเป็นได้แค่ขนเส้นเดียวของวัวเก้าตัว ตอนนี้คุณก็แค่อายุสามสิบกว่าๆ
วิถีชีวิตแบบนี้คุณก็เบื่อหน่ายเสียแล้ว จะเกษียณแล้ว คนแซ่จางอย่างฉัน วิถีชีวิตแบบนี้ใช้มาตั้งไม่รู้กี่ชั่วชีวิตของคุณ
คุณรู้หรือเปล่า ฉันจะบอกอะไรให้ แค่เห็นประตูบานนั้น เรื่องราวที่คุณต้องผจญจริงๆ มันเพิ่งจะเริ่มเท่านั้นเอง
ถ้าคุณไม่มีสำนึกในเรื่องนี้ จงคืนเจ้าบ้านมาให้ฉัน ฉันต้องการให้เขาช่วยฟื้นฟูสกุลจาง”
“หยุดโม้ได้แล้ว” ผมโกรธจัด เกิดความรู้สึกเดือดดาลจนอยากเชือดคนแซ่จางนี่ทิ้งเป็นครั้งแรก
เหวี่ยงมือออกไปปัดขวดน้ำแร่ในมือของเขาตก แทบจะเป็นเสี้ยววินาทีเดียวกัน ในคอเสื้อของเสี่ยวจางเกอมีเสียงซื่อดังขึ้น
งูสีเขียวตัวหนึ่งฉกออกมาจากในเสื้อ บีบให้ผมถอยหลังสามก้าว ผมไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย ส่วนนายอ้วนก็คว้าเก้าอี้ขึ้นมาในพริบตา
เสี่ยวจางเกอยกมือห้าม ถึงกับเลียนแบบน้ำเสียงภาษาจีนกลางสำเนียงกวงตุ้ง พูดขึ้นมาว่า
“เย็นไว้ คุณไม่ใช่ Note 7 ซะหน่อย ระเบิดบ้าอะไร ฉันจะเล่าสถานการณ์ให้ฟัง แล้วคุณจะเข้าใจ”
--------------------------------------
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ติดปีใหม่เลยไม่ได้มาลงต่อ
มาแล้วๆๆ เย่ T_T
ผู้แบรนด์สกุลจางนี้แน่นอนจีจี ฮืออออออ โมเอะ ♥
นายน้อย
souless_angel- ด้วงสกุลเอ้อร์
- จำนวนข้อความ : 413
Points : 4566
Join date : 26/10/2014
ที่อยู่ : ใต้เตียงท่านเอ้อร์
Re: [Trans] เรื่องสั้น -05-
อุตส่าห์ข่มเขามาได้เสียนาน พอเค้าจับไต๋ได้ ไล่เรียงไปถึงแก่นประตูในตำหนักทิพย์พิมานเมฆ นายน้อยก็เริ่มเสียทีจนได้ ยิ่งพอกล่าวถึงเจ้าบ้านสกุลจาง นายน้อยหึงดุทันที มีระเบิดหัวเสียจนเกือบโดนงูฉก ไม่กลัวสักนิดแต่มีคิดถอยหลังนะคะ นายน้อย -*- ว่าแต่เสี่ยวจางเกอผู้นี้ดูทันโลกไม่เลวรู้แม้กระทั่งการระเบิดอันลือลั่นของโน้ต 7 มาติดตามความลี้ลับกันต่อ ขอบคุณค่ะ
arshura09- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 118
Points : 3114
Join date : 14/01/2016
Re: [Trans] เรื่องสั้น -05-
โถ...นายน้อย
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะคะ
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะคะ
PPong- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 2
Points : 2649
Join date : 28/12/2016
Re: [Trans] เรื่องสั้น -05-
นายน้อยโดนซะแล้ว แต่ว่าไม่มีทางยกเสี่ยวเกอให้หรอกนะ
yakusoku- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 369
Points : 3800
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ
Re: [Trans] เรื่องสั้น -05-
โกรธมากเลยใช่มั้ยอาเสีย อยู่ๆมีคนมาทวงเอาเสี่ยวเกอกลับซะอย่างนี้
ใจเย็นๆก่อนนะอาเสียนะ ไม่มีใครเอาเสี่ยวเกอไปได้หรอกเชื่อเถอะ
ใจเย็นๆก่อนนะอาเสียนะ ไม่มีใครเอาเสี่ยวเกอไปได้หรอกเชื่อเถอะ
hnee- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 203
Points : 3644
Join date : 27/10/2014
Similar topics
» [Trans] เรื่องสั้น -02-
» [Trans] เรื่องสั้น -03-
» [Trans] เรื่องสั้น -04-
» [Trans] เรื่องสั้น -06-
» [Trans] เรื่องสั้น -07-
» [Trans] เรื่องสั้น -03-
» [Trans] เรื่องสั้น -04-
» [Trans] เรื่องสั้น -06-
» [Trans] เรื่องสั้น -07-
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth