Countdown
We've been
togerther for

ค้นหา
 
 

Display results as :
 


Rechercher Advanced Search


[SF] สองชีวิต (เฮยฮัว :: เฮยเสียจื่อxเซี่ยอวี่ฮัว)

3 posters

Go down

[SF] สองชีวิต (เฮยฮัว :: เฮยเสียจื่อxเซี่ยอวี่ฮัว) Empty [SF] สองชีวิต (เฮยฮัว :: เฮยเสียจื่อxเซี่ยอวี่ฮัว)

ตั้งหัวข้อ by velvetronica Mon 10 Oct 2016, 02:03

[SF] สองชีวิต (เฮยฮัว :: เฮยเสียจื่อxเซี่ยอวี่ฮัว)

(เป็นฟิคที่ต่อมาจาก [SF] หนึ่งชีวิต (ผิงเสีย) >> https://dmbjth.thai-forum.net/t1965-topic)


(1)

เซี่ยอวี่เฉินตื่นก่อนเสียงปลุกจากโทรศัพท์มือถือสิบนาที เขารอจนโทรศัพท์ดังแล้วจึงลุกขึ้นยืน วันนี้เขาเลือกนอนในห้องสมุด กลิ่นของหนังสือเก่าชวนให้รู้สึกสงบแม้จะเป็นเวลาตื่นนอนของเช้าวันใหม่อันแสนวุ่นวาย

ชายหนุ่มเดินลงมาชั้นล่างผ่านห้องนั่งเล่น เลยไปถึงห้องน้ำด้านข้าง อาบน้ำ แปรงฟัน ดื่มน้ำหนึ่งแก้ว แล้วจึงลงมานั่งไขว่ห้างอยู่หน้าเครื่องเป่า

เขาทำกิจกรรมทุกอย่างจนติดเป็นนิสัย ลำดับขั้นตอนเหมือนกันทุกวันไม่เคยเปลี่ยน

เมื่อเนื้อตัวแห้งดีแล้วจึงเดินออกไปที่ห้องแต่งตัว แต่ปลายเท้าของเขาต้องชะงักเมื่อหูได้ยินเสียงแปลกปลอมดังเข้ามา

ชายหนุ่มหมุนตัวเดินกลับไปทางห้องนั่งเล่น ดันประตูออกแล้วกอดออกมอง

"สวัสดีครับ"

ชายในชุดเสื้อกล้ามสีดำพร้อมแว่นตาดำเอ่ยทักทายเขาขณะที่กำลังนอนเอกเขนกดูการ์ตูนสนูปปี้พร้อมด้วยตุ๊กตาสนูปปี้ตัวขาวผ่องในมืออีกตัว

เซี่ยอวี่เฉินมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเหมือนๆ เดิมกับทุกครั้งที่เฮยเสียจื่อบุกรุกเข้ามาในบ้าน บ้านซื่อเหอหยวนมีทางเข้าสลับซับซ้อน...คนทั่วไปไม่สามารถเข้ามาได้

แต่คนคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา

เขาตัดสินใจเพิกเฉยต่อการปรากฏตัวนี้ แล้วยืนพิงกรอบประตูดูภาพเคลื่อนไหวในจอโทรทัศน์จนกระทั่งเสียงดนตรีในห้องดังคลอขึ้นมาบ่งบอกเวลาหกโมงสี่สิบ

เซี่ยอวี่เฉินหมุนตัวเดินยังห้องแต่งตัว เขายืนสำรวจร่างตัวเองในกระจกบานใหญ่ ช่วงนี้เขาไม่ค่อยได้ออกไปทำภารกิจด้วยตัวเองเนื่องจากข้อจำกัดหลายอย่าง แต่ก็ยังฝึกฝนตัวเองเป็นประจำ ร่างกายเปลือยเปล่าท่อนบนยังคงมีมัดกล้ามเนื้อสมส่วน

เขาเลือกเสื้อเชิ้ตสีชมพูตัวหนึ่งจากหลายสิบตัวในตู้เสื้อผ้ามาสวม กลิ่นอายของเลือดติดอยู่มากเกินไป...แต่ซักเท่าไรก็คงไม่ออกแล้ว

เมื่อกลับออกมาถึงห้องนั่งเล่นผู้มาเยือนก็หายตัวไปแล้ว ทิ้งเอาแต่ทีวีที่ไม่ได้ปิดกับตุ๊กตาตัวขาวบนโซฟา เขาจึงหยิบมันขึ้นมาพิจารณา

อืม...เนื้อผ้ากับนุ่นอย่างดี อย่างน้อยเฮยเสียจื่อก็ไม่ได้เอาของลอกเลียนแบบคุณภาพต่ำมาทิ้งไว้ในบ้านคนอื่นซี้ซั้ว

เซี่ยอวี่เฉินตัดสินใจได้แล้วว่าที่อยู่ของตุ๊กตาตัวนี้คือบนโซฟา แต่เมื่อกำลังจะวางลงปลายนิ้วก็สัมผัสได้ถึงของแข็งที่แทรกอยู่ในเนื้อนุ่มนิ่ม สัญชาตญาณระวังภัยของเขากรีดร้องขึ้นมาในทันทีพร้อมกับเสียงดัง

'อย่าลืมข้าวเช้านะครับ'

คุณชายสกุลเซี่ยกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะออกแรงบีบที่มืออีกครั้ง เสียงนั้นจึงดังขึ้นอีกรอบ

...ที่แท้ก็แค่เครื่องอัดเสียง...

เขาถอนหายใจอย่างรู้สึกถึงความไร้สาระ สุดท้ายก็โยนเอามันไว้บนโซฟาแล้วเดินออกไปทำงานตามปกติ


(2)

ในเวลาอันสั้นเขาก็ได้รู้ว่าตุ๊กตาสนูปปี้ตัวนั้นมีชื่อแล้ว ว่า 'ฮัวฮัว'

...ฟังแล้วก็อยากจะกลอกตาสักที แต่ไม่ใช่ให้กับเจ้าฮัวฮัว

วันก่อนอู๋เสียเก็บลูกหมาจรจัดได้ แล้วก็ตั้งชื่อว่า 'ผิงผิง' ...เห็นแบบนี้ไม่ว่าใครๆ ก็คงอยากจะกลอกตากันทั้งนั้น ยิ่งคนถ่ายรูปหมาน้อยมาอัพลงวีแชทเป็นพ่อเทพหน้าดำแล้ว ทุกคนก็ยิ่งพร้อมใจกันพุ่งตัวเข้าไปสาดคำสรรเสริญให้นายน้อยสามประหนึ่งรุมกระทืบบ๊ะจ่าง

เขาเองก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น แต่ไม่คิดว่าจะโดนลากไปเกี่ยวด้วยเสียเอง เพราะเฮยเสียจื่ออัพรูปตุ๊กตาหมา พร้อมแคปชั่น 'ฮัวฮัว' ตามติดไปอย่างเกาะกระแส

คิดแล้วอยากจะฟาดให้แว่นดำหลุด...ถึงเขาจะรู้ว่าตัวเองไม่มีทางทำได้เลยหากอีกฝ่ายไม่ยอม เดิมเขาอาจจะมีฝีมือสูสีกับเฮยเสียจื่อ แต่การบาดเจ็บในหอบ้านสกุลจางเมื่อสิบปีก่อนทำให้ร่างกายไม่ดีเหมือนเดิมอีกต่อไป

และอีกประเด็นคืออีกฝ่ายไม่โผล่มาให้เขาฟาดด้วย ครั้นจะฟาดเจ้าฮัวฮัวแทน...แค่เห็นหน้าซื่อๆ ของมันก็ทำไม่ลงแล้ว สุดท้ายเซี่ยอวี่เฉินก็ยกโซฟาหน้าทีวีให้เป็นที่สถิตย์ของมันไป

คุณชายสกุลเซี่ยกดปิดวีแชทหลังจากตอบข้อความของฮั่วซิ่วซิ่วจนครบแล้ว หญิงสาวยังคงทำตัวรื่นเริงในโซเชี่ยลเน็ตเวิร์กตลอดเวลา ถึงแม้อีกฝ่ายจะอายุอานามไม่ต่างจากเขากับอู๋เสียเท่าไร แต่กลับทำตัวเหมือนสาวสิบหกสิบเจ็ดได้อมตะแนบเนียนอย่างไม่น่าเชื่อ

เขาสไลด์นิ้วมือเพื่อเข้าโปรแกรมแชทอื่นๆ เพื่อสั่งงานจนเรียบร้อยแล้วจึงวางโทรศัพท์คว่ำไว้ตรงหน้าจอทีวี ก่อนจะเดินเข้าไปเปิดน้ำอุ่นรองใส่อ่าง

ไอน้ำลอยเอื่อยๆ ขึ้นมาให้เห็น จากนั้นก็ก้าวออกมานั่งรอในห้องนั่งเล่น หน้าจอโทรทัศน์เปิดขึ้นมาเป็นการ์ตูนสนูปปี้ซึ่งมีคนดูค้างเอาไว้ตั้งแต่เช้า เซี่ยอวี่เฉินจึงพิงหลังกับพนักนุ่มก่อนดึงตุ๊กตาหมามากอดไว้หลวมๆ

'พยากรณ์อากาศว่าวันนี้ฝนจะตก'

เสียงพูดที่แตกต่างกับเมื่อเช้าทำให้เขาขมวดคิ้ว

เฮยเสียจื่อจะเข้าออกบ้านซื่อเหอหยวนของเขาเป็นว่าเล่นไปหน่อยมั้ง...

เสียงฝนตกแว่วมาให้ได้ยินจากไกลๆ บ้านหลังนี้หากไม่ใช่ห้องนอนใต้หลังคาก็จะแทบไม่ได้ยินอะไรภายนอก ชายหนุ่มวางตุ๊กตาตัวนั้นไว้ที่เดิมก่อนจะเดินไปแช่น้ำอุ่นที่รองทิ้งไว้


คืนนั้นเซี่ยอวี่เฉินไม่ได้กินยานอนหลับ เขาเผลอหลับไปบนโซฟาหน้าทีวีโดยมีตุ๊กตาตัวขาวให้อ้อมแขน...ลืมเรื่องฝนตกไปเสียสนิท


(3)

'คุณชายเหงามั้ยครับ'

'ผมอยากกินหม้อไฟน้ำมันวัว'

'เหนื่อยชะมัด'

'คุณเปลี่ยนที่เก็บอาหารปลารึเปล่า'

'ขี้เกียจทำงานแล้ว แต่ไม่มีเงิน'


ขณะนี้เซี่ยอวี่เฉินมีกิจวัตรประจำวันใหม่เพิ่มขึ้นหนึ่งอย่างโดยที่ไม่รู้ตัว ทุกวันตอนเย็นหลังจากกลับมาเปิดรองน้ำอุ่นในอ่างเอาไว้เขาจะพาตัวเองมาที่ห้องนั่งเล่นแล้วลองกดเครื่องอัดเสียงเพื่อฟังข้อความ

บางทีก็เปลี่ยนไปทุกวัน บางทีก็สองสามวันครั้ง นานที่สุดคือเป็นสัปดาห์

แต่เขาก็เคยชินกับการฟังมันวันละครั้งไปแล้ว แม้ข้อความที่ฝากเอาไว้จะไร้แก่นสารและไม่มีความหมายใดๆ เลยก็ตาม


"นี่แหนะพี่สาวฮัว"

นานๆ ทีฮั่วซิ่วซิ่วก็ชอบเรียกเขาอย่างนี้ เป็นการแสดงออกถึงความสนิทสนมแบบแปลกๆ เขาไม่คิดเล็กคิดน้อยเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว อย่างไรสมัยเด็กช่วงหนึ่งเขาก็เคยเป็นพี่สาวให้อีกฝ่ายจริงๆ

"จนนายน้อยสามเขาไปมีครอบครัวอบอุ่นเรียบร้อยแล้ว ไม่คิดจะวางมือไปอยู่เงียบๆ กับใครสักคนบ้างหรือ"

คำว่า 'นายน้อยสาม' ของหญิงสาวอาจจะเป็นการกล่าวถึงอู๋เสียในสมัยก่อนมากกว่าปัจจุบัน นั่นทำให้เขายกยิ้มขึ้นเงียบๆ

"บ้านที่อยู่นี่ก็เงียบดีแล้ว อีกอย่าง...พวกเราก็ใช่ว่าจะวางมือได้"

ฮั่วซิ่วซิ่วบ่นหงุงหงิงมาตามปลายสายอีกสองสามประโยคเกี่ยวกับความไร้จินตนาการและชีวิตจืดชืดของเขา ก่อนจะทิ้งท้ายไว้ด้วยความห่วงใยแล้วจึงวางสายไป

คุณชายบ้านเซี่ยไม่ค่อยแน่ใจนักว่าหญิงสาวจะมากังวลอะไรเรื่องของเขานักหนา ในเมื่อตัวเองอายุอานามออกขนาดนี้ก็ยังไม่ยอมแต่งงานสักทีเหมือนกัน

เซี่ยอวี่เฉินถอนหายใจช้าๆ เขาอยู่ในบ้านซื่อเหอหยวนที่เงียบเชียบนี้มานานเกินไปจนหวงแหนความเป็นส่วนตัวระดับเสียแล้ว

เรื่องเหงาอาจจะมีบ้าง แต่เขาไม่ค่อยว่างพอที่จะมาคิดถึงเรื่องเหงาเท่าไร เพราะฉะนั้น...อยู่แบบนี้ต่อไปมันก็ไม่เป็นเรื่องเลวร้ายเสียหน่อย

ชายหนุ่มวาดแขนกอดตุ๊กตาข้างกายอย่างไม่รู้ตัวก่อนจะออกแรงบีบที่มือไปโดยอัตโนมัติ

'คืนนี้ก็ฝันดีนะครับคุณชาย'


(4)

วันนี้เป็นวันหยุด

หลังจากที่กดวางสายจากเลขาเพื่อสั่งงานแล้วชายหนุ่มก็ตัดสินกดปิดเครื่องพร้อมเก็บมันลงไปในลิ้นชัก เขาคว้ามือถืออีกเครื่องขึ้นมาเปิดแทนก่อนจะเดินกลับเข้าในที่ห้องนั่งเล่น

เซี่ยอวี่เฉินขมวดคิ้วใส่ตุ๊กตาบนโซฟา หน้าตาซื่อๆ ของมันไม่ได้เปลี่ยนไปแต่เขากลับรู้สึกถูกกวนประสาท หลังจากวางมือถือลงบนโต๊ะ เขาก็อุ้มเจ้าหมาสีขาวขึ้นมาวางบนตัก

'Happiness is a warm puppy.'

ข้อความที่อัดไว้ยังคงเหมือนเดิม...ติดต่อกันมาครบเดือนแล้ว

วิถีชีวิตของเฮยเสียจื่อไร้แบบแผนไม่มีความแน่นอน แต่ละวันล้วนมีเฉดสีที่แตกต่างไม่เหมือนตัวเขาซึ่งมีกิจวัตรประจำวันที่แน่นอน

ไม่มีใครรู้ว่านายบอดดำหายตัวไปไหน...และอันที่จริงทุกคนกลับคิดว่าผู้ที่จะรู้เรื่องนี้ดีที่สุดคือเขาเอง

...อันที่จริงเซี่ยอวี่เฉินมักไม่ค่อยรับรู้ว่าอีกฝ่ายหายไปไหน เขารู้เพียงแต่หากมีธุระอะไรจะให้ทำ พอออกปากเรียกหา อีกไม่นานเกินรอ เฮยเสียจื่อก็จะติดต่อกลับมา

แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนปกติ เขาไม่ได้มีเรื่องจะให้เฮยเสียจื่อทำ ไม่ได้มีธุระอะไรสำคัญที่จำเป็นต้องเรียกตัวกลับมาหา แต่เขากลับรู้สึกสะกิดใจขึ้นมาเป็นครั้งแรกว่าอีกฝ่ายหายไปไหนได้นานขนาดนี้

ทั้งที่แต่ก่อนก็อาจจะหายตัวไปนานกว่านี้ด้วยซ้ำ

ปลายนิ้วแตะเข้าโปรแกรมวีแชท ก่อนจะไถหน้าวงเพื่อนดูอย่างใจเย็น การอัพเดตล่าสุดของเฮยเสียจื่อยังคงเป็นรูปเจ้าฮัวฮัว

อาจจะอยู่ในดิน...หรือรับจ้างทำอะไรสักอย่างที่ใช้มือถือไม่ได้

ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไรนักหนา คนแบบนี้จะหายตัวไปอีกสักปียังน่าไม่แปลกใจเลย เขาก็รู้ดี...แต่กลับห้ามความรู้สึกเหมือนมีเสี้ยนตำในใจนี้ไม่ได้

"เจ้าของแกเขาหายหัวไปไหน หือ"

'Happiness is a warm puppy.'

ชายหนุ่มจ้องหน้าตาซื่อๆ นั้นอีกครั้งก่อนจะดึงมากอดพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา

เนื้อผ้าเย็นๆ ลื่นๆ แบบนี้มันจะเป็น warm puppy ได้ยังไง...


(5)

หลายวันถัดมาเซี่ยอวี่เฉินก็ยอมแพ้ต่อความรู้สึกสะกิดใจ เย็นวันนั้นหลังจากเสร็จธุระข้างนอก เขาก็กลับมานั่งลงที่โซฟา

'Happiness is a warm puppy.'

ข้อความเสียงในนั้นยังคงเหมือนเดิม

ชายหนุ่มหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออก คุยสายนี้อยู่ราวครึ่งชั่วโมงจึงวางสาย กดโทรออกอีกครั้ง นั่งรออีกครู่หนึ่ง จึงรับสายใหม่ รับคำแล้วกดวาง เป็นอย่างนี้อีกประมาณเก้าสาย เขาก็วางมือถือลงเมื่อนาฬิกาบ่งบอกเวลาสองทุ่ม

เขาเปิดกล่องซิการ์บนโต๊ะหยิบขึ้นมาหนึ่งมวน ดมกลิ่นเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจวางกลับลงไปเหมือนเดิม

คุณชายสกุลเซี่ยอย่างเขาไม่ค่อยคุ้นชินกับความว้าวุ่นใจ พฤติกรรมตอนนี้ของเขาออกจะคล้ายอู๋เสียมากไปสักหน่อย...สิบปีมานี้พวกเขาคงอยู่ด้วยกันมากเกินไป ต่างคนต่างติดนิสัยเสียของกันและกันมาแล้ว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ปลายนิ้วก็ขยับกดโทรออกเป็นสายสุดท้ายของวันนี้

"ว่าไง มีอะไรหรือ"

สัญญาณดังอยู่สี่ครั้งจึงมีเสียงพูดตอบกลับมา สัญญาณขาดหายเล็กน้อยแต่ยังพอฟังกันรู้เรื่อง

"ต้องมีอะไรถึงโทรไปได้ด้วยหรืออาเฮีย"

คำหนอกเย้าของเขาทำให้อีกฝ่ายสะอึก แต่เมื่อกรอกเสียงหัวเราะตามลงไปก็ได้คำสบถกลับมา

"ทำอะไรอยู่"

ชวนคุยง่ายๆ แล้วอีกฝ่ายก็เล่านู่นเล่านี่ให้ฟังทั้งเรื่องทะเลาะกับป้าข้างบ้านไปจนถึงธุรกิจผักดองลุ่มๆ ดอนๆ

อู๋เสียก็ยังคงเป็นอู๋เสีย จับธุรกิจอะไรก็มีแต่ร่อแร่ หวังว่าสกุลจางจะบรรจุหลักสูตรการทำธุรกิจหาเลี้ยงชีพลงในคอร์สอบรมจางฉี่หลิงแล้ว

"...เสี่ยวฮัว นายเป็นอะไรหรือเปล่า?" หลังจากฟังอีกฝ่ายพูดอยู่นาน คนที่อยู่ไกลถามขึ้นในที่สุด
"เป็นห่วงหรือไง"

เขาเราะเบาๆ เมื่ออีกฝ่ายนิ่งไป ก่อนจะต้องเป็นฝ่ายชะงักเมื่ออู๋เสียตอบกลับมาด้วยเสียงจริงจัง

"อือ ฉันเป็นห่วง"

ชั่วอึดใจหนึ่งนั้นเหมือนมีคลื่นบางอย่างสั่นไหวรุนแรงอยู่ในอก อาการชาวาบแล่นไปถึงปลายมือปลายเท้าก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็วราวกับไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

เซี่ยอวี่เฉินยิ้มไม่เหมือนทุกครั้งที่เคยยิ้ม

"นายอยู่คนเดียว เป็นอะไรก็มีแต่นายรู้คนเดียว จะไมาให้เป็นห่วงได้ยังไง"
"พูดจาแบบนี้ระวังจะมีปัญหากับพ่อเทพหน้าดำตรงนั้นนะ"
"เสี่ยวฮัว นี่ฉันพูดจริงๆ วันนี้นายดูไม่ค่อยปกติ มีอะไรหรือเปล่า" เสียงที่ปลายสายเริ่มร้อนรน...แต่เขายังคงยิ้ม
"คิดมากไปแล้วอาเฮีย"

อู๋เสียยังคงซักไซ้นู่นนี่อยู่อีกพักใหญ่ก่อนจะต้องยอมแพ้ไปในที่สุด คุณชายสกุลเซี่ยกดวางสาย เขาตั้งใจให้มันเป็นสายสุดท้ายของวันนี้จึงกดปิดเครื่องคว่ำไว้ตรงหน้าโทรทัศน์

คืนนั้นเขากินยานอนหลับสองเม็ด และหยิบตุ๊กตาสนูปปี้ขึ้นไปนอนด้วยบนห้องใต้หลังคา

เสียงฝนตกดังชัดในโสตประสาท แต่เขานอนไม่หลับจนถึงเช้า


(6)

เซี่ยอวี่เฉินตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงเมื่อถึงเวลาตื่น เช้าวันนี้ฝนยังคงตกอยู่ แต่เสียงเปาะแปะของหยดน้ำดูจะไม่ช่วยให้เขาผ่อนคลายลง

ชายหนุ่มเดินลงมาที่ชั้นล่าง อาบน้ำ แปรงฟัน ดื่มน้ำหนึ่งแก้ว แล้วจึงนั่งเป่าผมที่หน้ากระจก วันนี้เขาเผลอเป่าผมจนแห้งมากเกินไปหน่อย พรุ่งนี้จะต้องระวังมากกว่านี้

เวลาหกโมงสี่สิบ คุณชายสกุลเซี่ยจึงลุกขึ้นเดินช้าๆ ไปยังห้องแต่งตัว เขาเดินผ่านห้องนั่งเล่นเหมือนทุกวัน แตาหางตากลับเหลือบไปเห็นบางอย่างที่กระชากความสนใจของเขาไปหมดสิ้น

ตุ๊กตาสนูปปี้สีขาวบนโซฟา

ปลายเท้าหมุนเปลี่ยนทิศทางอย่างรวดเร็ว...ในเมื่อเมื่อคืนเขายังนอนกอดเจ้าฮัวฮัวอยู่บนห้องใต้หลังคา แล้วมันจะย้ายที่มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง

คนที่ทำอะไรตามใจชอบในบ้านคนอื่น...ก็มีอยู่แค่คนเดียว

'คิดถึงผมมั้ย?'

ข้อความที่ไม่เหมือนเดิมแล้วทำให้เขารู้สึกใจเต้นแรง เซี่ยอวี่เฉินไม่รู้ว่าตัวเองทำสีหน้าแบบไหน และก็คิดว่าไม่อยากรู้ จึงค่อนข้างพอใจที่อ้อมกอดแนบแน่นนั้นมาจากทางด้านหลัง

"คิดถึงผมมั้ย?"

เสียงกระซิบข้างหูนั้นแตกต่างจากที่ได้ยินจากเครื่องอัดอยู่นิดหน่อย...และถ้าให้เลือก เขาก็คงจะรู้สึกชอบแบบหลังมากกว่าอีกนิดหน่อย

เขาได้แต่เงียบเพราะเลือกคำตอบและคำถามไม่ได้

"ผมคิดถึงคุณชายมากเลย" เฮยเสียจื่อยังคงพูดต่อไป "คิดถึงเจ้าฮัวฮัวด้วย คุณดูแลมันดีใช่มั้ย...ก็น่าจะดีนะ ห้องใต้หลังคาผมยังเคยได้นอนแค่ไม่กี่ครั้งเอง"

"...ทำไมถึงโผล่มาตอนนี้"

"ผมเพิ่งกลับมา งานมีปัญหานิดหน่อย โทรศัพท์ของผมก็พังไปแล้ว นี่พอรู้ว่าคุณถามหาผมก็รีบบึ่งมานี่เลย ยังไม่ได้ซื้อมือถือใหม่ด้วยซ้ำ" นายแว่นดำหัวเราะเบาๆ "ว่าไงครับคุณชาย คราวนี้มีงานด่วนงานร้อนอะไรให้ผมรับใช้"

"ไม่มีหรอก" เซี่ยอวี่เฉินตอบพลางยักไหล่ "ก็แค่ลองถามดู"

เฮยเสียจื่อนิ่งไปเล็กน้อยกับคำตอบนั้น ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยเป็นอย่างอื่น

พวกเขารู้จักกันมานานเกินไป เกินกว่าครึ่งชีวิตของเซี่ยอวี่เฉินอยู่ในสายตาของเฮยเสียจื่อมาตลอด แม้แต่ในตอนที่เขามองไม่เห็นอีกต่อไป มันจึงไม่แปลกที่ต่างคนจะต่างมองเห็นประโยคซึ่งซ่อนอยู่ระหว่างบรรทัดของคำพูด

"ผมตั้งใจว่าจะหยุดงานสักพัก"
"อือ"
"พออายุเยอะก็เริ่มอยากอยู่ติดที่บ้างแล้วเหมือนกัน"
"..."
"จะไม่พูดอะไรหน่อยหรือคุณชาย"
"ก็รออยู่ว่าจะโกหกเสร็จเมื่อไหร่"
"ใจร้าย"

เฮยเสียจื่อหัวเราะชอบอกชอบใจ ก่อนจะจับตัวคนที่อ้อมกอดให้พลิกมารับรางวัลสำหรับการพูดจาถูกใจ ซึ่งเซี่ยอวี่เฉินไม่ได้ปฏิเสธ

"วันหลังผมจะบอก ถ้าต้องไปทำงานยาวๆ"

คนตาบอดยิ้มพร้อมกับเอื้อมมือมาลูบอย่างแผ่วเบาตรงข้างแก้ม

"แล้วถ้าคุณยังรอ ไม่ว่ายังไงผมก็จะกลับมา"

เซี่ยอวี่เฉินยังคงไม่รู้ว่าตัวเองทำสีหน้าแบบไหนออกไป แต่ในเมื่อทั้งเขาเองมั้งอีกฝ่ายก็ไม่มีใครมองเห็น ถ้างั้นเขาก็จะช่างมันไป

สัมผัสอุ่นร้อนกับลมหายใจตรงหน้าต่างหากที่เป็นสาระ

...ท่าทางวันนี้เขาจะต้องเปลี่ยนแผนงานใหม่เสียแล้ว


(7)

เซี่ยอวี่เฉินเลื่อนปลายนิ้วไปตามหน้าจอ ก่อนจะชะงักแล้วขยับไปกดถูกใจให้กับข้อความตัดพ้อต่อเทพเจ้าแห่งเงินตราของคนบางคน

เฮยเสียจื่อน่าจะรับงานชิ้นใหญ่ในอีกไม่นานนี้

ชายหนุ่มทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาก่อนจะคว้าตุ๊กตาใกล้มือมากอดด้วยความเคยชิน

นานๆ ทีเรื่องที่เขาเคยคุยกับฮั่วซิ่วซิ่วก็ลอยกลับเข้ามาในหัวอยู่บ้าง แต่ที่เคยตอบไปว่า อยู่บ้านแบบนี้ก็เงียบสงบดี นั้น...เขาก็ยังไม่เปลี่ยนความคิด

เซี่ยอวี่เฉินไม่ใช่อู๋เสียที่สามารถทิ้งทุกอย่างเอาไว้ข้างหลังแล้วก้าวต่อไปอย่างเอาแต่ใจ

ส่วนเฮยเสียจื่อก็ไม่ใช่จางฉี่หลิงที่จะปล่อยให้ใครมากำหนดกะเกณฑ์ชีวิต

ชีวิตที่เป็นแบบแผนซ้ำซากกับชีวิตที่มีแต่สีสันฉูดฉาดยุ่งเหยิง ไม่สามารถกลายเป็นชีวิตเดียวได้

พวกเขาไม่ได้ต้องการชีวิตที่เป็นหนึ่งเดียวกัน พวกเขาคือสองชีวิตซึ่งแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่ก็จะก้าวไปข้างๆ กันจนสุดทาง

เขากอดตุ๊กตาสนูปปี้แน่นแล้วออกแรงบีบเบาๆ ที่มือ

'ผมรักคุณ'


::Talk::

สวัสดีค่าาาาาาา

หายหัวไปนานหลังจากที่ดีลกับอัคคุง (ak_zokyo) ไว้ กรี๊ซซซซ ความดองอันเป็นซิกเนเจอร์ //โดนตบ// แถมยังลืมลงอีกต่างหาก เลยมาลงซะดึกดื่นเลยค่ะ //พราก

ฮือ สำหรับฟิคเรื่องนี้คือฟิคต่อยอดจากหนึ่งชีวิตค่ะ ติดใจฮัวฮัวมากจนต้องเขียนต่อ ////////// เรายังคงชอบคสพ.ของสองคนนี้ในรูปแบบที่ระบุคำจำกัดความไม่ได้มากๆเลยค่ะ เลยตั้งใจเขียนออกมาแบบคลุมเครืออีกแล้ว

ตอนนี้ง่วงมาก คิดtalkไม่ออกแล้ว 555555 เอาเป็นว่า หวังว่าจะถูกใจกับเฮยฮัวของเรานะคะ ขอบคุณค่าาาา

ป.ล. คิด สามชีวิต ไว้ด้วยล่ะ...ให้ทายว่าคู่(...)ไหน

velvetronica
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 100
Points : 3618
Join date : 08/11/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[SF] สองชีวิต (เฮยฮัว :: เฮยเสียจื่อxเซี่ยอวี่ฮัว) Empty Re: [SF] สองชีวิต (เฮยฮัว :: เฮยเสียจื่อxเซี่ยอวี่ฮัว)

ตั้งหัวข้อ by Ak_Zokyo Mon 10 Oct 2016, 10:35

ชอบบบบ เขินนนน โฮ ดีลกั๊บดีล ฮัวฮัวน่ารักก ฮืออออ จากสนูปปี้กลายเป็นพิราบสื่อสาร พี่เฮยแม่ง... คนที่มีกิจวัตรเหมือนเดิมถ้าชินกับอะไรแล้วหายไปนานๆมันก็ไม่ชินขึ้นมาไงล่ะ แย่! ร้ายกาจ! ชอบตรงที่รู้ทันว่ารออยู่ว่าเมื่อไหร่นายจะเลิกโกหกมาก ////////

ชอบความสัมพันธ์ที่เหมือนเป็นเส้นขนาน คือแตกต่าง จะไม่บรรจบกัน แต่พอใจที่จะอยู่คู่กันไปด้วยแนวทางของตัวเองแบบนี้ แงงงงง เป็นฟิคเฮยฮัวที่หวานสุดของพี่เวลที่เคยอ่านมาเลย
Ak_Zokyo
Ak_Zokyo
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 154
Points : 3616
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[SF] สองชีวิต (เฮยฮัว :: เฮยเสียจื่อxเซี่ยอวี่ฮัว) Empty Re: [SF] สองชีวิต (เฮยฮัว :: เฮยเสียจื่อxเซี่ยอวี่ฮัว)

ตั้งหัวข้อ by ืnao Mon 10 Oct 2016, 20:59

ดูเป็นความสัมพันธ์แบบรักทางไกล ที่มีสนู้ปปี้เป็นตัวเชื่อมเลยค่ะ ชอบอาการโหวงๆ แต่พยายามสตรองของเสี่ยวฮัว แล้วก็ชอบประโยค "ก็รออยู่ว่าจะโกหกเสร็จเมื่อไหร่" ด้วย มีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ๆ ที่คู่ผิงเสียไม่มีเลยค่ะ (เทียนเจินเอ๊ยยย)

ปล.นอกจากฮัวเฮยแล้ว ชอบความสัมพันธ์ของอาเฮียอู๋เสีย พี่สาวฮัว กับน้องซิ่วซิ่วด้วย ดูเป็นพี่น้องเป็นครอบครัวกันดีจัง
ืnao
ืnao
ด้วงฝึกหัด
ด้วงฝึกหัด

จำนวนข้อความ : 9
Points : 2798
Join date : 16/08/2016

ขึ้นไปข้างบน Go down

ขึ้นไปข้างบน

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ