[Trans] ราชานักตก (钓王) #ตอนพิเศษตรุษจีน2016 - Chapter 07

[souless_angel]

ราชานักตก 7 《钓王7》

ตรุษจีน 过年


พวกเราอยู่หลังภูเขา ทอดมองไปยังเทือกเขายาวเหยียดข้างป่าสน ผมลอบถอนใจ ที่นี่คือฝูเจี้ยนนะ ผมไม่นึกเลยว่าผมจะมามองทิศทางภูเขาสายน้ำที่นี่ด้วยสภาพจิตใจเช่นนี้อีกครั้ง

พื้นที่ภูเขาในฝูเจี้ยน ต่อเรียงกันไม่สิ้นสุด โบราณว่า "แปดเขาหนึ่งน้ำหนึ่งที่นา" เป็นคำพรรณนาถึงภูมิประเทศของเขตฝูเจี้ยนได้เป็นอย่างดี
เบื้องหน้าพวกเราคือภูเขาที่ทอดเป็นแนวขวางไร้สิ้นสุด ภูเขาพวกนี้ ส่วนมากไม่สูงไม่เตี้ย แต่รูปทรงละม้ายคล้ายคลึง ยากจะแยกแยะ
นอกจากมีภูเขาเยอะแล้ว เส้นทางน้ำในเขตฝูเจี้ยนก็มีมากจนน่าตกใจ ระบบชลประทานทั่วทั้งฝูเจี้ยนโดยมากมีต้นกำเนิดมาจากพื้นที่ในเขตทั้งสิ้น
ระบบชลประทานของประเทศจีนเกี่ยวโยงกันอย่างแนบชิดกับเทือกมังกรและฮวงจุ้ยของประเทศ แต่ระบบชลประทานของฝูเจี้ยน
ส่วนมากกำเนิดจากภูเขาในเขตพื้นที่ตนเองแล้วไหลตรงลงทะเล มีเส้นทางเป็นของตนเอง ผมตรวจสอบข้อมูลทางอินเทอร์เน็ต "ซัวเหวินเจี่ยจื้อ"
ศัพทานุกรมที่ประพันธ์โดยสวี่เซิ่นในราชวงศ์ฮั่นกล่าวไว้ว่า "หมิ่น (闽 ชื่อเรียกมณฑลฮกเกี้ยนหรือฝูเจี้ยน) เยวี่ย (ชื่อรัฐในจีนโบราณ) ทางตะวันออกเฉียงใต้ สายพันธุ์งู"
นิยามว่าชาวหมิ่นเป็นชนเผ่าที่บูชางู สมัยก่อนที่นี่มีชนเผ่าเจ็ดนาคา ทำให้ผมรู้สึกสนอกสนใจ แต่ก็ไม่ได้กล่าวถึงปลาประหลาดแต่อย่างใด

เวลานี้ถ้ามีงู ก็คงแข็งตายหมดแล้วมั้ง

ผมจุดบุหรี่ ยืนตัวสั่น "เริ่มงานกันเถอะ"

นายอ้วนหยิบแท่งเหล็กออกมา สวมถุงมือกรรมกร มองไปยังป่าเล็กๆ ด้านหลัง เป็นต้นสนหางม้า (Pinus massoniana) ทั้งสิ้น ภูเขาละแวกนี้เป็นไม้พุ่มและป่าขนาดเล็ก
สนหางม้าเหล่านี้เติบโตได้ดี มีอายุสิบสองปีขึ้นไป เป็นป่าที่มีคนปลูกขึ้น

สิบสองปีก่อนมีคนมาปลูกป่าอย่างไร้หลักเกณฑ์ขึ้นที่นี่ เป็นเพราะที่นี่อยู่ใกล้กับหมู่บ้านมากเกินไป สุสานโบราณใต้ป่าต้องมีแผ่นหินปิดกั้นเป็นแน่
จำเป็นต้องใช้ระเบิด แต่การจุดระเบิดหลังภูเขาโดยตรง ย่อมต้องถูกจับตัวไปฟาดตายทั้งเป็น การรู้จักปลูกป่าล่วงหน้าถึงสิบกว่าปีเพื่ออำพรางตัว ต้องไม่ใช่โจรกระจอกแน่

เพราะไม่มีอุปกรณ์ นายอ้วนต้องอาศัยแต่แท่งเหล็กโง่ๆ แต่ก็โชคดีที่ได้ป่านี้ช่วยอำพราง พวกเราลงมือกันอย่างไม่ต้องกลัวเกรง
ไม่นานเท่าไหร่ นายอ้วนก็เจอจุด ตอกเสียมลงไปสองสามที ตักดินปลอมที่ถมหน้าไว้ออก อุโมงค์โจรก็เผยโฉมออกมา

ผมสูดหายใจลึกๆ หลุมเก่าแล้ว อุโมงค์โจรของหลายปีก่อน ข้างในคงเกลี้ยงหมดแล้ว เหลือแต่งานมอมแมม ผม นายอ้วนกับเมินโหยวผิงเป่ายิ้งฉุบกัน นายอ้วนแพ้

เขาก่นด่าเสียงดังพลางถอดเสื้อนอกออก จุดไฟแช็กแล้วโน้มตัวลงไปในหลุม ผมกะจะชนหมัดกับเมินโหยวผิงสักหน่อย แต่เมินโหยวผิงมองหมัดผม แล้วมองผม
ไม่รู้ว่าทำไมผมยังต้องเป่าหาผู้ชนะกับเขาต่อ ก็ค่อยๆ ออก "กระดาษ"

นายอ้วนลงไปเปิดโลง ตะโกนด่าจากข้างล่างว่าไอ้พวกชุดเก่าทำงานห่วย ผมโยนกล่องข้าวลงไป แล้วใช้เชือกสาวกลับขึ้นมา พื้นที่รอบๆ ตัวก็เหม็นคลุ้งไปหมดทันที
ผมมืออุดปาก มองดูกล่องข้าวที่อัดแน่นจนฝาปิดไม่มิด ข้างในมีของเหลวสีเหลือง ถูกกดทับจนล้นออกมาด้านนอก
เห็ดโลงมังกรอยู่ในนั้น แต่ผมไม่มีความสนใจอยากเปิดดูเลยแม้แต่นิดเดียว

นายอ้วนคลานกลับออกมา ใช้ถุงพลาสติกรัดไว้ ผมใช้น้ำแร่ล้างมือ เราทั้งคู่ต่างหน้าสลด

กลับถึงหมู่บ้าน ก็เห็นตาแก่กำลังเตรียมคันเบ็ด เขาเลือกอย่างละเอียด ทดลองเหวี่ยงเพื่อตรวจสอบความแรงดีดแรงงัด เพื่อคัดเลือกอาวุธสำหรับทำศึกครั้งสุดท้าย
ผมเกิดความสนใจต่อความใจจดใจจ่อของเขา เดินเข้าไปลองบ้าง ตาแก่เริ่มจากเลือกคันเบ็ดคาร์บอนไฟเบอร์แบบทั่วไป กับที่ทำจากไผ่ก่อน จากนั้น ผมก็เห็นคันเบ็ดที่ทำจากเหล็กเส้น

คันเบ็ดตกปลาสมัยใหม่ มีความแข็งแรงทนทานมากอยู่แล้ว ผมมองไปที่เหล็กเส้นอ้วนเทอะทะ ก็นึกสงสัย คันเบ็ดสมัยนี้
โดยเฉพาะชนิดใหญ่สำหรับตกด้วยเรือ แข็งแรงยิ่งกว่าเหล็กเส้นเสียอีก เหล็กเส้นเส้นนี้อ้วนมาก กำลังแขนของผมก้าวหน้ากว่าแต่ก่อนเยอะ แต่ยกขึ้นก็ยังถือค้างไว้ได้ไม่นาน

คันเบ็ดที่ยกไม่ขึ้น คือคันเบ็ดไร้ประโยชน์

ผมถามตาแก่ ไอ้สิ่งนี้เอาไว้ทำอะไร ตาแก่ยิ้มอย่างมีเลศนัย ไม่ตอบคำถามผม ผมเห็นเขาเขาออกแรงอย่างมากยกคันเบ็ดเหล็กขึ้นถึงระดับเอว
ขัดคาไว้กับที่คาดเอว บนคันเบ็ดนี้มีผ้าสีเหลืองผูกไว้จำนวนมาก ดูเหมือนเครื่องมือประกอบพิธีกรรม

ผมสะกิดใจ นึกได้ว่าเหล็กเส้นนี่ไม่ได้มีไว้ตกปลา นี่เป็นคันตกศพบนแม่น้ำเหลือง (ฮวงโห)

ตาแก่ต้องการตกศพที่จมน้ำตายในบึงลึกเมื่อหลายปีก่อนนั้นขึ้นมาอย่างนั้นหรือ

กระเป๋าเครื่องมือของตาแก่หนักมาก เมื่อเปิดออกดู ในนั้นมีตะขอเบ็ดขั้นต่ำหลายร้อยชนิด ตะขอเดี่ยว ตะขอคู่ ตะขอสมอ ตะขอระเบิด
ทุกชนิดที่ผมรู้จักชื่อคือมีหมด ยังมีที่ผมไม่เคยเห็นอีกเยอะมาก นอกจากนี้ยังมีเหยื่ออีกสารพัดชนิด ตะขอเป็นของเก่าทั้งสิ้น ดูออกว่าใช้งานมานานมากแล้ว
ชะโลมน้ำมันเอาไว้ บำรุงรักษาอย่างดี ในลังยังมีสิ่งของสำหรับเช็ดล้างน้ำมัน เพื่อไม่ให้กลิ่นหืนของน้ำมัน ส่งผลต่อกลิ่นรสของเหยื่อ

ตาแก่ต้องใช้เวลาเตรียมตัวนาน เราเขียนที่อยู่ส่งให้แก๊งมอเตอร์ไซค์ที่เหลยเปิ่นชางหามา เขามีตำแหน่งฐานะค่อนข้างสูงในหมู่บ้านนี้จริงๆ
ไม่เพียงช่วยขนข้าวของพวกเรากลับหมู่บ้านให้ ยังช่วยขับรถกระบะของพวกเราไปถึงหน้าหมู่บ้านด้วย เนื่องจากคำนวณดูแล้วมีเวลาไม่พอ
จึงนัดหมายกันว่า ไว้ออกเดินทางวันที่เจ็ดหลังตรุษจีน ให้พวกเรากลับไปฉลองตรุษจีนกันก่อน ซึ่งช่วยให้ผมเบาใจไปเปลาะหนึ่ง

เรากล่าวลากับตาแก่ ก่อนจากกันตาแก่ยังมอบเนื้อตากแห้งให้อีกสิบกว่าชิ้น ขึ้นมอเตอร์ไซค์ ในที่สุดก็กลับไปถึงหมู่บ้านซึ่งกองคาราวานใหญ่ได้เอาของไปส่งไว้ก่อนแล้ว

ผมแทบจะลืมเรื่องของตาแก่จนสิ้น รีบช่วยกันกับนายอ้วน ต้มน้ำ หั่นแครอท ล้างเนื้อ เมินโหยวผิงหยิบมีดไปเชือดไก่
ได้ยินป้าข้างบ้านตะโกนด่าว่า "นี่ไก่ของข้า!" ผมรีบใช้ให้นายอ้วนไปจ่ายเงินชดเชย

ป้าข้างบ้านนั้นทำธุรกิจค้าขายที่ภูเขาอู่อี๋ซาน นางไม่ชอบหน้าผมมากๆ เพราะเมื่อผมมาถึง ผมก็คือคนที่ "แนว" ที่สุดในหมู่บ้าน
ชิงความเด่นไปจากนาง สามีของนางทำงานด้านการเงินอยู่ในหน่วยงานราชการประจำตำบล นับเป็นครอบครัวข้าราชการ นางจะหาเรื่องผมทุกครั้ง

ผมมองดูเวลาบนมือถือแล้วสงบอารมณ์เล็กน้อย ของวิเศษของผมคราวนี้คือหน่อไม้ หน่อไม้ที่นี่รสชาติดีมาก ป๊าม้าชอบกินหน่อไม้
อารองชอบกินไก่ เสี่ยวฮัวกับซิ่วซิ่วชอบกินรสจัด ซุปซี่โครงหมูแห้งต้มไข่ของที่นี่น่าจะไม่เลว เหล้า เหล้า เหล้า

ผมหน้าซีดทันที พลันนึกขึ้นได้ว่าลืมซื้อเหล้า

"นายอ้วน!! ฉิบหายแล้ว!!" ผมพุ่งตัวออกไป เห็นนายอ้วนกำลังทะเลาะกับข้างบ้านอยู่พอดี

"ยายป้างี่เง่า รังแกผิงไจ่ (仔 ไจ่ คำลงท้ายชื่อเล่น ใช้เรียกเด็กๆ) บ้านชั้นเรอะ
ลื้อจะพิสูจน์ยังไงว่าไก่นี่เป็นของบ้านลื้อ ลื้อตะโกนเรียกมันแล้วมันจะมาเข้าฝันหรือไง" ผมตรงเข้าไปขอโทษขอโพย

"เจ๊ครับ ขอโทษที ที่ฆ่าไก่ของเจ๊" ผมรีบส่งสัญญาณมือให้นายอ้วน บ้านเจ๊ใหญ่นี่ต้องมีคนเอาเหล้ามาให้อย่างแน่นอน ไม่สนใจเรื่องยี่ห้อหน้าตาแล้วละ ต่อให้เป็นเหล้ากลั่น ก็ต้องเอา

---

ตอนนี้เหมือนจะไม่มี Talk

คนแปล Talk:
รีบๆ มาส่งตอน 7 จะได้แปลตอน 8
สุขสันต์วันแห่งความรักนะครับ