Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[Fic]คุณหนูตระกูลอู๋'2'
หน้า 1 จาก 1
[Fic]คุณหนูตระกูลอู๋'2'
"มีคนกรุยทางให้มันดีอย่างนี้นี่เอง"อวิ้นอวี้แยกเขี้ยว เขางึมงำตลอดที่เห็นร่องรอยของผู้มาเยือน ถึงเขาจะโมโหอย่างไรแต่ทุกก้าวที่ย่างเดินก็ยังเต็มไปด้วยความระมัดระวัง เรื่องกับดักในสุสาน คงต้องยกให้ลุงจางเพื่อนเตี่ย บันทึกเล่าว่าเขามีสองนิ้วที่ยาวเป็นพิเศษที่เป็นเหมือนเซ็นเซอร์ตรวจสอบส่วนตัว แต่บางครั้งมันก็ทำให้ฉันอดนึกถึงหนวดแมลงไม่ได้ (ฉันพูดถึงผู้มีพระคุณของเตี่ยอย่างนี้ได้ยังไงฟร่ะ>.,<)
"โถยักษ์คู่เมื่อกี้เธอตีราคาได้เท่าไร"เขาหวนนึกถึงโถประดับโบราณที่เพิ่งเดินผ่านมา
"นายจะแบกกลับไปหรือ? ฉันว่านายโดนชาวบ้านยำก่อน ถ้านายทำให้มันเป็นชิ้นเล็กลงแล้วไปประกอบใหม่ ค่าประกอบก็ก็จะเกินราคาของแล้ว"ฉันพูดดักทางเพื่อให้เขาตัดใจซะ
หมอนั่นไม่ตอบอะไร เอาแต่ถอนใจยาว
"อวิ้นเกอ นายว่าพวกเขาเจอกับอะไรน่ะ "ฉันหยุดฝีเท้าลงขณะมองพื้นข้างหน้าซึ่งเต็มไปด้วยร่องรอยของความชุลมุน ปลอกกระสุนเกลื่อนแต่ไม่มีอย่างอื่นอีกนอกจากกองเลือดสีดำหยดเป็นหย่อมๆ ฉันได้กลิ่นสาบๆฉุนๆรู้สึกไม่เป็นมงคลอย่างแรง(ฉันลืมบอกไปว่าฉันน่ะจมูกดีมากเตี่ยบอกว่าถ้าปู่ทวดยังอยู่คงรักฉันพอๆกับซันซุ่นติง ) ฉันฉายไฟไปทางมืดมิดข้างหน้า ครู่หนึ่งราวกับว่าเสียงบางอย่างแว่วมากระทบโสตประสาท ทำไมฉันรู้สึกว่าสุสานแห่งนี้ถึงต่างออกไป มันไม่ใช่เพราะไม่มีเตี่ยอยู่ด้วย แต่เพราะอะไรก็บอกไม่ถูก ฉันพยายามขับไล่ความกังวลต่างๆ
"รอนี่นะ"เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นความกังวลบนใบหน้านายอวิ้นตั้งแต่ลงมาในกรวยนี้ "ถ้ามีอะไรวิ่งออกไปทางเดิมได้เลย ไม่ต้องห่วงฉัน"
"นายจะเข้าไปเอาสมบ้ติคนเดียวสินะ"ฉันแกล้งอำเขา "ระวังด้วย"
"จะไปเอามาเผื่อเธอต่างหาก หึๆ.... จำไว้ยัยเปี๊ยก อย่าเอาชีวิตมาทิ้งในกรวย ถ้ามีอะไรก็ออกไปเลยไม่ต้องห่วงฉัน อย่าเข้าไปจนกว่าฉันจะออกมา อ้อ!เบิกเงินเถ้าแก่อู๋มาจ่ายฉันด้วยล่ะ"ว่าแล้วเจ้าตัวก็เดินหายไป ฉันมองวงแสงรอบตัวเขาเล็กลงเรื่อยๆจนลับหายไป
เดี๋ยวนะ! หมอนั่นทิ้งฉันไว้แล้วถ้าไอ้ตัวอะไรสักอย่างมันย้อนกลับมาล่ะ-0- ถ้าบ๊ะจ่างก็พอไหว แต่ศพโลหิต พญาด้วงศพอย่างงี้อ่อ พันชีวิตก็ไม่พอ ลุงอ้วนบอกว่าอะไรเลี่ยงได้ก็ควรเลี่ยง ฉันควรออกห่างจากบริเวณนี้
เสียง?
อีกครั้งที่ฉันได้ยินเสียงแว่ว ฉันบอกไม่ถูกว่ามันคือเสียงอะไร ฟังดูคล้ายเสียงหวีดหวิวของลม แต่ก็ดูเหมือนเสียงกระซิบด้วย ทุกครั้งที่ได้ยินมันจะมาพร้อมกลิ่นสาบ อันที่จริงที่ฉันรู้ว่ามันมาจากทางที่อวิ้นอวี้เดินเข้าไป ฉันควรเตือนเขา แต่มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดออกไป เพราะฉันระบุชนิดของมันไม่ได้และอีกอย่างหมอนั่นก็รู้อยู่แล้วว่ากำลังเจอตอ
ฉันเดินย้อนกลับ แต่ความผิดปกติบางอย่างแทบทำให้ฉันทรุด ทำไมทางมันแปลกๆ ตอนขามาแถวๆนี้ฉันจำได้ว่าระหว่างเราเจอโถยักษ์คู่ประดับอยู่ แต่ไหงมันถึงกลายเป็นแจกันลายงูฟร่ะ-0- ฉันโดนพิษหลอนประสาทเหรอ? ไม่สิ!จมูกฉันแยกพิษออกได้บ้าง หรือว่ามันจะเป็นประเภทที่ฉันไม่รู้จัก ทำไมฉันจึงคิดไปถึงสุสานที่มีการเปลี่ยนทางในบันทึกของเตี่ยนะ ผีบังตาหรือเปล่า? ไม่ใช่....มันควรบังทางไม่ใช่แจกัน-_- แต่ในสุสาน อะไรก็เกิดขึ้นได้ ที่สำคัญต้องมีสติ ลงกรวยต้องมีแผนสำรองเสมอ ง้้นก็อย่าไปลง มันคือการเอาชีวิตไปทิ้ง...
ฉันวางฝีเท้าอย่างมั่นคงบนพื้น เป็นไงเป็นกัน ดีกว่ากลับไปทางที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นสาบนั่น ตอนแรกมีคนนำทางให้ ตอนนี้ต้องเดินด้วยตัวเองทางก็เปลี่ยน อะไรบางอย่างทำให้ฉันค่อนข้างมั่นใจว่ามันอาจไม่มีกับดัก เพราะมันอาจมีอะไรที่ใหญ่กว่ารออยู่ในสุสานบ้านี่
แต่ตอนนี้ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ากลิ่นมันแรงจัง แรงกว่าเดิมเสียอีก เหมือนต้นตอมันอยู่แถวๆนี้ ฉันพยายามหมุนหาที่มาของมัน
กึก!
'เชี่ย....' แจกันเมื่อครู่สั่นไหว หัวสีดำมะเมื่อมโผล่ขึ้นมา ลิ้นสองแฉกลิ้มรสกลิ่นเหยื่อนอย่างใครรู้ มันก็กำลังดมฉันอยู่สินะ-.,- ดวงตาสีทับทิมจับจ้องมาที่ฉัน ขนาดตัวของมันเท่าท่อนเเขน แค่สวนโป้งเดียวก็จบ....แต่ มันคงไม่ได้มีตัวเดียวแน่ๆ ฉันมองแจกันที่สั่นไม่หยุด ก่อนสองขาจะสตาร์ทวิ่งไปก่อนใจนึก......
......
>>สามตอนแร้ว เร็วจัง555
>>ฝากเฟยหลิงด้วยนร้า
.............................
....................................
............................
..........................
.......................
"โถยักษ์คู่เมื่อกี้เธอตีราคาได้เท่าไร"เขาหวนนึกถึงโถประดับโบราณที่เพิ่งเดินผ่านมา
"นายจะแบกกลับไปหรือ? ฉันว่านายโดนชาวบ้านยำก่อน ถ้านายทำให้มันเป็นชิ้นเล็กลงแล้วไปประกอบใหม่ ค่าประกอบก็ก็จะเกินราคาของแล้ว"ฉันพูดดักทางเพื่อให้เขาตัดใจซะ
หมอนั่นไม่ตอบอะไร เอาแต่ถอนใจยาว
"อวิ้นเกอ นายว่าพวกเขาเจอกับอะไรน่ะ "ฉันหยุดฝีเท้าลงขณะมองพื้นข้างหน้าซึ่งเต็มไปด้วยร่องรอยของความชุลมุน ปลอกกระสุนเกลื่อนแต่ไม่มีอย่างอื่นอีกนอกจากกองเลือดสีดำหยดเป็นหย่อมๆ ฉันได้กลิ่นสาบๆฉุนๆรู้สึกไม่เป็นมงคลอย่างแรง(ฉันลืมบอกไปว่าฉันน่ะจมูกดีมากเตี่ยบอกว่าถ้าปู่ทวดยังอยู่คงรักฉันพอๆกับซันซุ่นติง ) ฉันฉายไฟไปทางมืดมิดข้างหน้า ครู่หนึ่งราวกับว่าเสียงบางอย่างแว่วมากระทบโสตประสาท ทำไมฉันรู้สึกว่าสุสานแห่งนี้ถึงต่างออกไป มันไม่ใช่เพราะไม่มีเตี่ยอยู่ด้วย แต่เพราะอะไรก็บอกไม่ถูก ฉันพยายามขับไล่ความกังวลต่างๆ
"รอนี่นะ"เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นความกังวลบนใบหน้านายอวิ้นตั้งแต่ลงมาในกรวยนี้ "ถ้ามีอะไรวิ่งออกไปทางเดิมได้เลย ไม่ต้องห่วงฉัน"
"นายจะเข้าไปเอาสมบ้ติคนเดียวสินะ"ฉันแกล้งอำเขา "ระวังด้วย"
"จะไปเอามาเผื่อเธอต่างหาก หึๆ.... จำไว้ยัยเปี๊ยก อย่าเอาชีวิตมาทิ้งในกรวย ถ้ามีอะไรก็ออกไปเลยไม่ต้องห่วงฉัน อย่าเข้าไปจนกว่าฉันจะออกมา อ้อ!เบิกเงินเถ้าแก่อู๋มาจ่ายฉันด้วยล่ะ"ว่าแล้วเจ้าตัวก็เดินหายไป ฉันมองวงแสงรอบตัวเขาเล็กลงเรื่อยๆจนลับหายไป
เดี๋ยวนะ! หมอนั่นทิ้งฉันไว้แล้วถ้าไอ้ตัวอะไรสักอย่างมันย้อนกลับมาล่ะ-0- ถ้าบ๊ะจ่างก็พอไหว แต่ศพโลหิต พญาด้วงศพอย่างงี้อ่อ พันชีวิตก็ไม่พอ ลุงอ้วนบอกว่าอะไรเลี่ยงได้ก็ควรเลี่ยง ฉันควรออกห่างจากบริเวณนี้
เสียง?
อีกครั้งที่ฉันได้ยินเสียงแว่ว ฉันบอกไม่ถูกว่ามันคือเสียงอะไร ฟังดูคล้ายเสียงหวีดหวิวของลม แต่ก็ดูเหมือนเสียงกระซิบด้วย ทุกครั้งที่ได้ยินมันจะมาพร้อมกลิ่นสาบ อันที่จริงที่ฉันรู้ว่ามันมาจากทางที่อวิ้นอวี้เดินเข้าไป ฉันควรเตือนเขา แต่มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดออกไป เพราะฉันระบุชนิดของมันไม่ได้และอีกอย่างหมอนั่นก็รู้อยู่แล้วว่ากำลังเจอตอ
ฉันเดินย้อนกลับ แต่ความผิดปกติบางอย่างแทบทำให้ฉันทรุด ทำไมทางมันแปลกๆ ตอนขามาแถวๆนี้ฉันจำได้ว่าระหว่างเราเจอโถยักษ์คู่ประดับอยู่ แต่ไหงมันถึงกลายเป็นแจกันลายงูฟร่ะ-0- ฉันโดนพิษหลอนประสาทเหรอ? ไม่สิ!จมูกฉันแยกพิษออกได้บ้าง หรือว่ามันจะเป็นประเภทที่ฉันไม่รู้จัก ทำไมฉันจึงคิดไปถึงสุสานที่มีการเปลี่ยนทางในบันทึกของเตี่ยนะ ผีบังตาหรือเปล่า? ไม่ใช่....มันควรบังทางไม่ใช่แจกัน-_- แต่ในสุสาน อะไรก็เกิดขึ้นได้ ที่สำคัญต้องมีสติ ลงกรวยต้องมีแผนสำรองเสมอ ง้้นก็อย่าไปลง มันคือการเอาชีวิตไปทิ้ง...
ฉันวางฝีเท้าอย่างมั่นคงบนพื้น เป็นไงเป็นกัน ดีกว่ากลับไปทางที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นสาบนั่น ตอนแรกมีคนนำทางให้ ตอนนี้ต้องเดินด้วยตัวเองทางก็เปลี่ยน อะไรบางอย่างทำให้ฉันค่อนข้างมั่นใจว่ามันอาจไม่มีกับดัก เพราะมันอาจมีอะไรที่ใหญ่กว่ารออยู่ในสุสานบ้านี่
แต่ตอนนี้ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ากลิ่นมันแรงจัง แรงกว่าเดิมเสียอีก เหมือนต้นตอมันอยู่แถวๆนี้ ฉันพยายามหมุนหาที่มาของมัน
กึก!
'เชี่ย....' แจกันเมื่อครู่สั่นไหว หัวสีดำมะเมื่อมโผล่ขึ้นมา ลิ้นสองแฉกลิ้มรสกลิ่นเหยื่อนอย่างใครรู้ มันก็กำลังดมฉันอยู่สินะ-.,- ดวงตาสีทับทิมจับจ้องมาที่ฉัน ขนาดตัวของมันเท่าท่อนเเขน แค่สวนโป้งเดียวก็จบ....แต่ มันคงไม่ได้มีตัวเดียวแน่ๆ ฉันมองแจกันที่สั่นไม่หยุด ก่อนสองขาจะสตาร์ทวิ่งไปก่อนใจนึก......
......
>>สามตอนแร้ว เร็วจัง555
>>ฝากเฟยหลิงด้วยนร้า
.............................
....................................
............................
..........................
.......................
Fei- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 7
Points : 3070
Join date : 22/11/2015
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth