[Fic]คุณหนูตระกูลอู๋'0'

[Fei]

ชื่อของฉันคืออู๋เฟยหลิง ทายาทคนรองของตระกูลอู๋..........อู๋เสียคือเตี่ยบังเกิดเกล้าของฉันเอง ลุงอ้วนหวังเพื่อนสนิทของเตี่ยเคยบอกฉันว่า เตี่ยตอนหนุ่มๆคือเทียนเจินผู้ไร้เดียงสา ทว่าใบหน้าเรียบเฉย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาลึกลับมิอาจคาดเดา วาจาเชือดเฉือนดั่งใบมีดของเถ้าแก่อู๋ ฉันจินตนาการเตี่ยในตอนนั้นไม่ออกเลยจริงๆ

              แต่เตี่ยใจดีกับฉัน(อาเซี่ยบอกว่าเขาเป็นคนหลงลูกสาวหนักมาก-_-) เตี่ยค่อนข้างจะสปอยด์ลูกตัวเอง(คงเพราะแม่จากไปตั้งแต่ฉันเด็ก เตี่ยจึงเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ในคนๆเดียวกัน) หากฉันทำผิด(ที่เป็นใหญ่จริงๆ)เตี่ยก็จะดุเล็กน้อยและสอนด้วยเหตุผลเสมอ ซึ่งฉันไม่เคยเถียงเตี่ยได้เลย เวลาอยู่กับลูกน้อง เตี่ยทำให้ฉันนึกถึงจอมมารตลอด เตี่ยเป็นคนที่เชือดคนให้ตายด้วยคำพูดนิ่มๆ ยิ่งเตี่ยโกรธเตี่ยจะยิ่งนิ่งและใจเย็นจนน่ากลัว พี่ชายฉันคือผู้สืบทอดเตี่ยเวอร์ชั่นโหผสมกับปู่รอง ส่วนฉันอาจจะคล้ายเตี่ยเป็นส่วนใหญ่ นอกนั้นก็เหมือนเอาคนรอบตัวมาปนๆกัน ทั้งปู่ใหญ่ ปู่รอง อาเซี่ย น้าฮั่ว ลุงอ้วนหวัง ลุงเฮย เพราะพวกเขาอยู่รอบตัวฉันตั้งแต่เด็กสอนสิ่งต่างๆจนฉันกลายเป็นคุณหนูตระกูลอู๋ที่ใครๆก็ต้องเกรงใจ ฉันไม่ได้ดูแลกิจการของที่บ้าน แต่ก็แหย่แขนขาไปนั่นทีนี่ทีเมื่อเห็นว่าเริ่มมีกลิ่น ฉันไม่ได้ทำอะไรมากหรอก แต่บางครั้งหน้าด่านหนึ่งๆจะหลุดหรือรุ่งมันก็แค่การกระทำไม่กี่อย่างของฉัน

            จากผ้าขาวโดนแต้มโดยเตี่ยและคนรอบข้างจนเป็นสีอะไรฉันก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน-_- กว่าจะมาถึงจุดนี้ฉันได้ผ่านอะไรมาเยอะพอสมควร ไม่ว่าจะเป็นลุงเฮยลักพาตัวฉันไปปล่อยเกาะร้าง เขาบอกว่าเตี่ยเคยมาที่นี่เหมือนกัน ตอนกลับไปได้เตี่ยไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงแต่หัวเราะหึๆ (ฉันจำได้ว่า คิ้วเตี่ยกระตุกหนึ่งทีด้วย) หลังจากนั้นอีกหลายเดือนกว่าที่ฉันจะเจอลุงเฮยอีก ได้ข่าวว่าเขาหนีไปกบดานที่บ้านอาเซี่ย พูดถึงอาเซี่ยนี่เวลาอยู่กันสองคนเขาบอกให้ฉันเรียกม๊าตลอด มีครั้งหนึ่งฉันเคยหลุดพูดต่อหน้าเตี่ย ไม่รู้ว่าทำไมหูเตี่ยแดง แววตาดูหลุกลิกชอบกล พอฉันซักหนักๆเข้า เตี่ยก็ให้เงินไล่ไปซื้อขนมเฉยเลย....
           คนที่ฉันอดที่จะกล่าวถึงไม่ได้.......'ลุงจาง' ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาหรอกนะ แต่เขาเป็นเพื่อนรักอีกคนของเตี่ย เขาลึกลับ ไม่ชอบเข้าสังคม ตอนวันเกิดครบรอบสามขวบของฉันเขาก็มาร่วม นับจากนั้นเขาก็หายเข้ากลีบเมฆไป เวลาพูดถึงลุงจางเตี่ยมักจะมีใบหน้าที่เปื้อนยิ้มเสมอ แต่เป็นรอยยิ้มที่หมองเศร้าชอบกล ลุงอ้วนหวังก็เป็นเพื่อนรักของเตี่ย แต่ทำไมเวลาเตี่ยพูดถึงลุงอ้วนมักจะมีคำก่นด่าผสมอยู่ด้วยทุกครั้งไป....

             ฉันมักจะไปแอบอ่านบันทึกของเตี่ย บางครั้งก็อดสงสารไม่ได้เตี่ยที่ต้องมารับภาระมากมายเพราะความอยากรู้อันไม่มีที่สิ้นสุดของตัวเอง เตี่ยเป็นเทียนเจินที่เจอใครก็ควักใจให้ ความจริงใจที่เตี่ยให้ใครก็ตามไป ฉันคิดว่ามันอาจจะไม่คุ้มค่ากับที่เตี่ยเจ็บตัว แต่ก็ไม่สูญเปล่า เตี่ยมีคนที่ยืนข้างๆเตี่ย มีคนที่พร้อมช่วยเตี่ยปกป้องเตี่ยหรือแม้กระทั่งคนที่ยอมเอาชีวิตไปทิ้งเพื่อเตี่ยเสมอ

            .......ในความคิดของฉัน บางครั้งเป็นเทียนเจินก็ไม่เลวเลย...
**ฝากด้วยนร้าา(-/\-)

>>>>แก้ไขแล้ว เย่
...................
.................


........................
.................
...............................
......................................
.................................................



.........................

.............................................
......................................................
......................................
....................................
.............................................
.........................................
................



....................
..........................

[Zeth]

เสี่ยวเกอไปไหนละหนอ....

อู๋เสียตอนนี้ไม่เทียนเจินแต่เป็นราชินีแล้วสินะ....