Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[OS] 10 YEARS AGO [เมินโหยวผิง x เทียนเจินอู๋เสีย]
3 posters
หน้า 1 จาก 1
[OS] 10 YEARS AGO [เมินโหยวผิง x เทียนเจินอู๋เสีย]
10 Years ago
ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ผมใช้เวลาเหล่านั้นไปกับการผจญภัยมากมายเพื่อให้บรรลุจุดประสงค์บางอย่าง แต่ท้ายที่สุดในวันที่ 17 สิงหาคม ปี 2015 ผมได้ทำตามสัญญาของเรา มารอรับเขาที่หน้าประตูสำริดบานยักษ์ ณ หุบเขาฉางไป๋ซาน ยังจุดที่ลึกที่สุดใต้ตำหนักทิพย์วิมานเมฆ
ผมไม่เคยลืมสัญญาระหว่างเรา เขาก็เช่นกัน สุดท้ายในนาทีที่ผมเกือบจะพล็อยหลับไปอยู่แล้ว เขาก็ออกมา มานั่งข้างๆผมเมื่อไหร่ไม่รู้ เขาจ้องหน้าผม ผมก็จ้องหน้าเขาเหมือนกัน
เมินโหยวผิงไม่เปลี่ยนไปเลย ยังคงเป็นคนหนุ่มแน่น ต่างจากผมที่สังขารเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เขายิ้มให้ผม รอยยิ้มที่หาดูได้ยาก แถมยังทักว่าผมแก่ขึ้นนะ แต่ผมไม่รู้สึกโกรธกลับดีใจด้วยซ้ำที่เขารู้จักใช้คำพูดแซวชาวบ้านบ้างแล้ว
เสียงของเขาไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแปลกหูแต่อย่างใด ผมไม่เคยลืมน้ำเสียงของเขาราวกับเพิ่งได้ยินเมื่อวานนี้เอง
ทั้งที่มันก็ผ่านมาแล้วตั้ง 10 ปี
ตั้ง 10 ปีที่เราไม่ได้เจอกัน
ไม่ได้เจอกันนานแสนนาน
ผมพาเขากลับมาที่บ้านของผมเอง บุรุษไร้ญาติที่มีสกิลการใช้ชีวิตระดับเก้าอย่างเมินโหยวผิง ผมจะปล่อยเขาไปเร่ร่อนลำพังได้อย่างไร เขาไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง หรือญาติมิตรที่ไหน
ก่อนหน้านี้ผมมาไตร่ตรองดูแล้ว ถ้าต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูเขาไปตลอดชีวิตผมก็ยินดี การที่สมบัติตระกูลอู๋จะหมดไปกับผู้ชายคนนี้ ผมรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ยอมรับได้ และคุณปู่คงตื่นมาบีบคอผมไม่ได้แล้ว
ก็คงเป็นอย่างที่หลายคนว่า ผมเป็นห่วงเขามากที่สุด
"นายหยิบเสื้อผ้าในตู้ฉันใส่ได้เลยนะ ตัวไหนก็ได้ที่นายพอใจจะใส่" ผมบอกเมินโหยวผิงที่เดินออกมาจากห้องน้ำ มีผ้าขนหนูพันปิดช่วงล่าง
เขาเปิดตู้เสื้อผ้า ไม่พูดหรือตอบรับอะไร ถ้าเป็นเมื่อสมัยรู้จักเขาแรกๆผมคงนึกหงุดหงิด แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่านี่มันก็เป็นตัวเขาเองดี
"นายคงคิดถึงยูนิฟอร์มเดิมของตัวเอง ฉันจะรีบซักคืนให้นะ ขอโทษที่เอาของนายมาใส่"
"ไม่เป็นไร ถ้านายชอบก็เอาไป" เขาหยิบเสื้อยืดสีขาวออกมาจากตู้แล้วสวม มันดูดีเมื่ออยู่บนรูปร่างแบบเขา มากกว่ารูปร่างอย่างผม
"ถ้างั้นพรุ่งนี้ฉันจะพาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆที่ห้างแล้วกันนะ" ผมคิดว่าเมินโหยวผิงคงไม่ชอบใจนักที่ต้องใช้เสื้อผ้าร่วมกับใคร
แต่เขากลับมานั่งข้างๆผมที่ปลายเตียง ดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจเรื่องเสื้อผ้า
เขานั่งเงียบมองกำแพง ราวกับครุ่นคิดอะไร ผมสีดำสนิทเปียกน้ำเรียบลู่ติดแก้มของเขา ไม่พอยังมีน้ำหยดติ๋งๆ ผมทนดูไม่ได้ ต้องลุกไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กในตู้มาเช็ดผมให้เขา เขานั่งนิ่งเป็นหุ่นให้ผมเช็ดผมให้อย่างว่าง่าย ไม่พูดไม่จาอะไร จนผมต้องเอ่ยแทรกความเงียบขึ้นมา
"สิบปีในนั้น นายทำอะไร"
"ทำหน้าที่แทนนาย" เขาตอบ ผมหยุดมือ ขยับมานั่งจ้องหน้าเขา ไม่นึกว่าเขาจะหันมามองหน้าผมแล้วพูดต่อ
"แล้วสิบปีของนายละอู๋เสีย นายทำอะไร"
เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมาย เขาตั้งคำถามกับผม ปกติผมแน่ใจว่าเมินโหยวผิงไม่ใช่คนที่จะใคร่รู้เรื่องอะไรที่ไม่ใช่เรื่องของตนเอง
"หลายอย่าง รวมทั้งช่วยตามหาความเกี่ยวโยงของนายกับโลกใบนี้ ที่นอกเหนือจากตัวฉัน"
ผมเล่า เผลอยิ้มออกมาเพราะประโยคสุดท้าย ไม่แน่ใจว่าเขายังจำคำพูดตัวเองได้ไหม
"ตามหาว่านายเป็นใคร"
ผมมองหน้าเขา มองเข้าไปในดวงตาสีนิลมืดมิดลึกล้ำเกินหยั่งถึง เขาอยู่ตรงหน้าผมแล้วในตอนนี้ เหมือนกับผมเพิ่งรู้สึกตัว ความรู้สึกลังเลหนึ่งผุดขึ้นมา หรือว่าเขาตรงนี้เป็นแค่ภาพแห่งความฝัน เพื่อจะพิสูจน์ผมถึงทาบมือลงบนแก้มของเขา
เมินโหยวผิงนิ่งมองผม ไม่แปลกใจกับท่าทีพิลึกนี่ผมสัมผัสได้ถึงไออุ่น ถึงเลือดที่ไหลเวียนอยู่ใต้นั้น
เขาอยู่ตรงนี้กับผมแล้วจริงๆ เมื่อตระหนักแล้วน้ำตาก็พลันไหลออกมา
เมินโหยวผิงยกมือขึ้นทาบแก้มของผม แบบเดียวกับที่ผมทำกับเขา ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยซับน้ำตาบนแก้มให้
ยิ่งเขาพยายามเช็ด น้ำตาบ้านี่ก็ยิ่งไหลออกมาเหมือนเขื่อนแตก ผมเองก็ห้ามไว้ไม่อยู่
"แล้วรู้รึยังว่าฉันเป็นใคร" เขาเอ่ยถาม
ผมยิ้มทั้งที่น้ำตายังไหลอาบแก้ม ความรู้สึกบางอย่างที่ก่อตัวมาอย่างยาวนานบัดนี้เอ่อล้นถึงขีดจำกัด
พลักดันให้ผมโน้มหน้าเข้าไปใกล้
จุมพิตริมฝีปากนั่นแทนคำตอบ...
เหนือกว่าการกระทำของตัวเอง เมินโหยวผิงกอดผมไว้ แล้วเปลี่ยนการจุมพิตเป็นจูบแรกที่ดูดดื่ม
เราสองคนกอดจูบกันเนิ่นนาน ผละออกจากกันเมื่อใกล้จะหมดลมหายใจ
ต่างคนต่างมองตากัน ไม่นานก็ประทับลงไปใหม่ ราวกับจะทดแทนวันเวลาที่ต้องสูญเสียไป
ไม่สำคัญว่านายเป็นใคร...
ฉันจะไม่ปล่อยให้นายหายไปอีกแล้ว...
นับแต่นี้และตลอดไป...
END.
ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ผมใช้เวลาเหล่านั้นไปกับการผจญภัยมากมายเพื่อให้บรรลุจุดประสงค์บางอย่าง แต่ท้ายที่สุดในวันที่ 17 สิงหาคม ปี 2015 ผมได้ทำตามสัญญาของเรา มารอรับเขาที่หน้าประตูสำริดบานยักษ์ ณ หุบเขาฉางไป๋ซาน ยังจุดที่ลึกที่สุดใต้ตำหนักทิพย์วิมานเมฆ
ผมไม่เคยลืมสัญญาระหว่างเรา เขาก็เช่นกัน สุดท้ายในนาทีที่ผมเกือบจะพล็อยหลับไปอยู่แล้ว เขาก็ออกมา มานั่งข้างๆผมเมื่อไหร่ไม่รู้ เขาจ้องหน้าผม ผมก็จ้องหน้าเขาเหมือนกัน
เมินโหยวผิงไม่เปลี่ยนไปเลย ยังคงเป็นคนหนุ่มแน่น ต่างจากผมที่สังขารเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เขายิ้มให้ผม รอยยิ้มที่หาดูได้ยาก แถมยังทักว่าผมแก่ขึ้นนะ แต่ผมไม่รู้สึกโกรธกลับดีใจด้วยซ้ำที่เขารู้จักใช้คำพูดแซวชาวบ้านบ้างแล้ว
เสียงของเขาไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแปลกหูแต่อย่างใด ผมไม่เคยลืมน้ำเสียงของเขาราวกับเพิ่งได้ยินเมื่อวานนี้เอง
ทั้งที่มันก็ผ่านมาแล้วตั้ง 10 ปี
ตั้ง 10 ปีที่เราไม่ได้เจอกัน
ไม่ได้เจอกันนานแสนนาน
ผมพาเขากลับมาที่บ้านของผมเอง บุรุษไร้ญาติที่มีสกิลการใช้ชีวิตระดับเก้าอย่างเมินโหยวผิง ผมจะปล่อยเขาไปเร่ร่อนลำพังได้อย่างไร เขาไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง หรือญาติมิตรที่ไหน
ก่อนหน้านี้ผมมาไตร่ตรองดูแล้ว ถ้าต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูเขาไปตลอดชีวิตผมก็ยินดี การที่สมบัติตระกูลอู๋จะหมดไปกับผู้ชายคนนี้ ผมรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ยอมรับได้ และคุณปู่คงตื่นมาบีบคอผมไม่ได้แล้ว
ก็คงเป็นอย่างที่หลายคนว่า ผมเป็นห่วงเขามากที่สุด
"นายหยิบเสื้อผ้าในตู้ฉันใส่ได้เลยนะ ตัวไหนก็ได้ที่นายพอใจจะใส่" ผมบอกเมินโหยวผิงที่เดินออกมาจากห้องน้ำ มีผ้าขนหนูพันปิดช่วงล่าง
เขาเปิดตู้เสื้อผ้า ไม่พูดหรือตอบรับอะไร ถ้าเป็นเมื่อสมัยรู้จักเขาแรกๆผมคงนึกหงุดหงิด แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่านี่มันก็เป็นตัวเขาเองดี
"นายคงคิดถึงยูนิฟอร์มเดิมของตัวเอง ฉันจะรีบซักคืนให้นะ ขอโทษที่เอาของนายมาใส่"
"ไม่เป็นไร ถ้านายชอบก็เอาไป" เขาหยิบเสื้อยืดสีขาวออกมาจากตู้แล้วสวม มันดูดีเมื่ออยู่บนรูปร่างแบบเขา มากกว่ารูปร่างอย่างผม
"ถ้างั้นพรุ่งนี้ฉันจะพาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆที่ห้างแล้วกันนะ" ผมคิดว่าเมินโหยวผิงคงไม่ชอบใจนักที่ต้องใช้เสื้อผ้าร่วมกับใคร
แต่เขากลับมานั่งข้างๆผมที่ปลายเตียง ดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจเรื่องเสื้อผ้า
เขานั่งเงียบมองกำแพง ราวกับครุ่นคิดอะไร ผมสีดำสนิทเปียกน้ำเรียบลู่ติดแก้มของเขา ไม่พอยังมีน้ำหยดติ๋งๆ ผมทนดูไม่ได้ ต้องลุกไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กในตู้มาเช็ดผมให้เขา เขานั่งนิ่งเป็นหุ่นให้ผมเช็ดผมให้อย่างว่าง่าย ไม่พูดไม่จาอะไร จนผมต้องเอ่ยแทรกความเงียบขึ้นมา
"สิบปีในนั้น นายทำอะไร"
"ทำหน้าที่แทนนาย" เขาตอบ ผมหยุดมือ ขยับมานั่งจ้องหน้าเขา ไม่นึกว่าเขาจะหันมามองหน้าผมแล้วพูดต่อ
"แล้วสิบปีของนายละอู๋เสีย นายทำอะไร"
เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมาย เขาตั้งคำถามกับผม ปกติผมแน่ใจว่าเมินโหยวผิงไม่ใช่คนที่จะใคร่รู้เรื่องอะไรที่ไม่ใช่เรื่องของตนเอง
"หลายอย่าง รวมทั้งช่วยตามหาความเกี่ยวโยงของนายกับโลกใบนี้ ที่นอกเหนือจากตัวฉัน"
ผมเล่า เผลอยิ้มออกมาเพราะประโยคสุดท้าย ไม่แน่ใจว่าเขายังจำคำพูดตัวเองได้ไหม
"ตามหาว่านายเป็นใคร"
ผมมองหน้าเขา มองเข้าไปในดวงตาสีนิลมืดมิดลึกล้ำเกินหยั่งถึง เขาอยู่ตรงหน้าผมแล้วในตอนนี้ เหมือนกับผมเพิ่งรู้สึกตัว ความรู้สึกลังเลหนึ่งผุดขึ้นมา หรือว่าเขาตรงนี้เป็นแค่ภาพแห่งความฝัน เพื่อจะพิสูจน์ผมถึงทาบมือลงบนแก้มของเขา
เมินโหยวผิงนิ่งมองผม ไม่แปลกใจกับท่าทีพิลึกนี่ผมสัมผัสได้ถึงไออุ่น ถึงเลือดที่ไหลเวียนอยู่ใต้นั้น
เขาอยู่ตรงนี้กับผมแล้วจริงๆ เมื่อตระหนักแล้วน้ำตาก็พลันไหลออกมา
เมินโหยวผิงยกมือขึ้นทาบแก้มของผม แบบเดียวกับที่ผมทำกับเขา ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยซับน้ำตาบนแก้มให้
ยิ่งเขาพยายามเช็ด น้ำตาบ้านี่ก็ยิ่งไหลออกมาเหมือนเขื่อนแตก ผมเองก็ห้ามไว้ไม่อยู่
"แล้วรู้รึยังว่าฉันเป็นใคร" เขาเอ่ยถาม
ผมยิ้มทั้งที่น้ำตายังไหลอาบแก้ม ความรู้สึกบางอย่างที่ก่อตัวมาอย่างยาวนานบัดนี้เอ่อล้นถึงขีดจำกัด
พลักดันให้ผมโน้มหน้าเข้าไปใกล้
จุมพิตริมฝีปากนั่นแทนคำตอบ...
เหนือกว่าการกระทำของตัวเอง เมินโหยวผิงกอดผมไว้ แล้วเปลี่ยนการจุมพิตเป็นจูบแรกที่ดูดดื่ม
เราสองคนกอดจูบกันเนิ่นนาน ผละออกจากกันเมื่อใกล้จะหมดลมหายใจ
ต่างคนต่างมองตากัน ไม่นานก็ประทับลงไปใหม่ ราวกับจะทดแทนวันเวลาที่ต้องสูญเสียไป
ไม่สำคัญว่านายเป็นใคร...
ฉันจะไม่ปล่อยให้นายหายไปอีกแล้ว...
นับแต่นี้และตลอดไป...
END.
ตามไปอ่านฟิคภาคต่อได้นะคะ
[SF] รักไม่ผิด...ผิดที่เพื่อนรัก [ผิง | เสีย | ฮัว]
[SF] เพื่อนบนเตียง [ เฮยฮัว] NC-18+
mint29368- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 8
Points : 3094
Join date : 01/11/2015
Re: [OS] 10 YEARS AGO [เมินโหยวผิง x เทียนเจินอู๋เสีย]
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ออกมาร้ายกว่าเดิมนะเสี่ยวเกอ
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3819
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Re: [OS] 10 YEARS AGO [เมินโหยวผิง x เทียนเจินอู๋เสีย]
ฮือ ดีจังเลย เราเพิ่งลงเรือ เพิ่งอ่านเล่ม 10 จบเมื่อวันก่อนค่ะ กำลังอินเลย ดีจังเนอะ กลับมาเจอกันแล้ว T^T
ืnao- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 9
Points : 2799
Join date : 16/08/2016
Similar topics
» [OS] All These 10 years and a little bit years ago Pairing ผิงเสีย
» [Fic] Through the Years and Far Away [AU] [ผิงเสีย]
» [OS] 10 Years [ฮัวเสีย]
» [OS] 10 years later (ผิงเสีย)
» [OS]7 years [ฮัวเฮย][Nc17]
» [Fic] Through the Years and Far Away [AU] [ผิงเสีย]
» [OS] 10 Years [ฮัวเสีย]
» [OS] 10 years later (ผิงเสีย)
» [OS]7 years [ฮัวเฮย][Nc17]
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth