Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[OS] Happiness of Wu Xie (pairing:ผิงเสีย)
2 posters
หน้า 1 จาก 1
[OS] Happiness of Wu Xie (pairing:ผิงเสีย)
ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันหยุด แต่ผมกลับลากเสี่ยวเกอออกไปชมนกชมไม้ข้างนอกไม่ได้เสียนี่ ด้านนอกหน้าต่างมืดครึ้ม ฝนตกหนักและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ ผมได้แต่นั่งเล่นวิทยุเก่าๆที่ไปคุ้ยเจอมาจากห้องนอนของอาสาม กดปุ่มนั่นปุ่มนี่ทดสอบว่ามันยังใช้การได้หรือไม่ไปเรื่อยๆจนสุดท้ายก็สามารถใช้มันรับสัญญาณวิทยุฟังเพลงได้ถึงแม้ว่าจะหลุดๆไปบ้างก็เถอะ
ตอนที่เสียงเพลงดังขึ้นทำลายความเงียบงันระหว่างผมกับเขา เสี่ยวเกอซึ่งนั่งเหม่ออยู่ข้างหน้าต่างไม่มีปฎิกิริยาอะไรตอบกลับมาเลยสักอย่าง ผมจึงติ๊ต่างว่าเขาไม่รำคาญ และเปิดวิทยุทิ้งไว้อย่างนั้น
สองวันที่ผ่านมาผมได้หนังสือนิยายเล่มหนึ่งมาจากหวังเหมิง เป็นนิยายไทยแปลเป็นภาษาจีนที่มีเรื่องราวเรียบง่ายไม่มีอะไรตื่นเต้นเร้าใจหรือปริศนาซับซ้อนวกวนชวนให้ขบคิด Happiness of Kati เรื่องราวของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกับความสุขที่เธอได้รับ
จริงๆแล้วผมไม่ชอบอ่านนิยายแนวนี้เท่าไหร่นัก แค่ลองเปิดอ่านเล่นๆตอนเฝ้าร้าน แต่ความรู้สึกวูบโหว่งของเด็กผู้หญิงคนนั้น โดยเฉพาะตอนที่แม่ของเธอกำลังจะจากไป.....นั่นทำให้ผมไม่สามารถวางหนังสือเล่มนี้ลงได้
ผมไม่ได้เห็นภาพสะท้อนของตนเองซ้อนทับกับเธอ อันที่จริงผมกับเธอไม่มีอะไรเหมือนกัน ยกเว้นเสียแต่เรื่องความรัก เธอรักแม่ ผมรักเมินโหยวผิง เราสองคนต่างมีคนสำคัญที่อยากเก็บรักษาไว้ไม่ให้จากไปไหนเช่นเดียวกัน แต่คนสำคัญของเธอจากไปแล้ว ส่วนผม......เขาเคยจากไปก็จริง แต่ก็หวนกลับมา ไม่ได้หายไปตลอดกาลแบบเธอ
เราแตกต่างกัน....
ไม่....
ไม่ใช่!
ผมลืมอะไรไปหรือเปล่า?
ลืมไปว่าผมเองก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาๆคนหนึ่ง
" นายร้องไห้เหรอ?"
ผมกะพริบตา ตกใจนิดหน่อยที่พบว่าอีกฝ่ายเดินมานั่งขัดสมาธิอยู่เบื้องหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
" ห๊ะ? ฉันเนี่ยนะร้องไห้?"
เสี่ยวเกอไม่ยอมตอบคำถามของผม เขาเอาแต่จ้องหน้าผมนิ่งๆอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยกมือขึ้น ใช้สองนิ้วที่ยาวเป็นพิเศษของเขาแตะใบหน้าของผมอย่างแผ่วเบาคล้ายกำลังปลอบประโลม
เพราะอากาศหนาวเย็นทำให้ผมมีอาการคล้ายคนกำลังร้องไห้ แต่เปล่าเลย ผมแค่คัดจมูก ไม่ได้หรอกไห้สักหน่อย และเดี๋ยวก่อนนะ อ่านHappiness of Katiแล้วร้องไห้งั้นเหรอ? ตลกละ! ถ้ามีคนแบบนั้นบนโลกนี้จริงๆผมคิดว่าไอ้นั่นต้องเป็นคนเซนซิทีฟมากถึงมากที่สุดแน่ๆ
" ถ้าเศร้าก็อย่าอ่าน...."
หนังสือนิยายถูกดึงออกจากมือของผม มันถูกแทนที่ด้วยฝ่ามือหนาของอีกฝ่าย เสี่ยวเกอกุมมือของผมเอาไว้ ก่อนจะจรดริมฝีปากจุมพิตเบาๆราวกับกลัวว่าเขาจะทำให้ผมแตกสลายไปอย่างไรอย่างนั้น
" อย่าร้องไห้..."
" ฉันไม่ได้ร้องไห้...."
ผมเอ่ยค้าน แต่รู้ดีว่าพูดไปอีกฝ่ายก็ไม่เชื่อ
เสี่ยวเกอโน้มตัวเข้ามาใกล้ ใช้ดวงตาสีดำสนิทไร้ประกายคู่นั้นสำรวจตรวจตราผมทุกตารางนิ้ว คนๆเดียวที่สะท้อนอยู่ในนัยน์ตาของเขาก็คือผม เขากำลังจับจ้องผมแต่เพียงผู้เดียว กลิ่นสมุนไพรประจำตัวของอีกฝ่ายหอมฟุ้งชวนให้รู้สึกอุ่นใจทุกครั้งยามที่ได้ใกล้ชิดกัน ผมอยากให้ช่วงเวลานี้หยุดลง ขอให้ผมได้อยู่กับเขาไปชั่วนิรันดร์ แต่ผมรู้ดีว่านั่นเป็นเพียงเรื่องเพ้อเจ้อ ไม่มีวันเป็นจริง
" อู๋เสีย.....เป็นอะไร?"
อาจเป็นเพราะผมเงียบไปนาน อีกฝ่ายเลยสัมผัสถึงความผิดปกติ
ผมคลี่ยิ้มบาง ส่ายหน้าเบาๆพร้อมเลื่อนตัวลงจากโซฟา ทิ้งตัวทับเสี่ยวเกอที่นั่งทำหน้ามึนอยู่เบื้องล่าง
เสียง'ตุบ'ดังขึ้น แล้วผมนอนแผ่อยู่บนตัวเสี่ยวเกอ ส่วนเขาก็นอนแผ่อยู่บนพื้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น ผมเพียงซบหน้าลงกับแผ่นอกของอีกฝ่าย และค้างอยู่แบบนั้น
" เสี่ยวเกอ..."
" .... "
" กอดฉันหน่อยได้ไหม?"
แล้วท่อนแขนแข็งแกร่งก็ยกขึ้นกอดร่างของผมเอาไว้ในทันทีที่ผมเอ่ยปากออกไป
ผมไม่นึกว่าเขาจะยอมทำตามคำของี่เง่าของผมง่ายๆแบบนี้ ผมช้อนตามองอีกฝ่าย แล้วจู่ๆความรู้สึกกระดากอายก็ผุดขึ้นมากระทันหัน ผมเสตาไปทางอื่น ก่อนจะพึมพำว่าขอบคุณ ปล่อยได้แล้วล่ะ
แต่ไม่....เสี่ยวเกอไม่ยอมปล่อยผม
เขากลับพลิกตัวผมลงไปนอนอยู่ใต้ร่างของเขาแล้วนอนกอดผมต่อไป แถมมีการเอาหน้ามาซุกต้นคออีกต่างหาก ไอ้คนใบ้จาง เดี๋ยวนี้ชักจะอัพสกิลลวนลามเยอะขึ้นนะ
ผมพยายามดิ้นหนีอยู่พักหนึ่ง แต่สุดท้ายก็แพ้ราบคาบ ต้องยอมนอนนิ่งๆให้อีกฝ่ายอ้อนอยู่อย่างนั้นแต่โดยดี
" อู๋เสีย....ฉันกลับมาแล้ว...."
"ฉันรู้...."
" ..... "
" ยินดีต้อนรับกลับ จางฉี่หลิง..."
ผมรู้ว่าเขากลับมาแล้ว
ใช่! แต่ถึงอย่างนั้น.......สักวันหนึ่ง ผมกับเมินโหยวผิงก็ต้องจากกันอีกครั้งอยู่ดี
และผมมั่นใจว่าคนที่จากไปคือผม
ในสักวันหนึ่ง ความตายจะพรากผมไปจากเมินโหยวผิง อาจจะเป็นอีกสี่สิบปีข้างหน้า หรือห้าสิบปีข้างหน้า ผมอาจจะตายไปอย่างสงบ หรือตายไปด้วยโรคร้ายรุมเร้า หรือ......
ช่างมันเถอะ..จะเป็นยังไงก็ช่าง ยังไงก็ต้องตายอยู่แล้ว ดังนั้นจะไปคิดถึงทำไมให้ปวดสมอง ใช้เวลาตอนนี้ให้คุ้มค่าที่สุดไม่ดีกว่าเหรอ?
" เสี่ยวเกอ...ฉันอ่านนิยายให้ฟังเอาไหม?"
แว่วเสียงเพลงจากวิทยุเครื่องเก่า
........All these precious moments With you by my side
.......ทั้งหมดนี้คือความทรงจำที่มีค่า ให้กับเธอซึ่งอยู่เคียงข้างฉัน
Must be a gift from heaven That's holding me all night
ความทรงจำที่ถือเป็นของล้ำค่าจากสวรรค์ ซึ่งฉันได้แต่เก็บไว้ทุกคืน
I don't know how I found you I'm thankful that I have.....
ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าเรามาพบเจอกันได้ยังไง แต่ฉันก็รู้สึกซาบซึ้งใจนะที่มีเธออยู่เคียงข้าง......
ไว้เวลานั้นมาถึงเมื่อไหร่ ค่อยคิดอีกทีก็แล้วกัน....
#เชื่อเถอะว่าตอนนายน้อยตาย เสี่ยวเกอจะนั่งอยู่ข้างๆ และจะตายไปพร้อมกัน
#happiness of Kati = ความสุขของกะทิ
#เพลงปิด:Till The End Ost.The Outsider I
#เกลียดฟิค เบื่อฟิค มีอะไรจะด่า ด่าได้ค่ะเราโอเค555
ตอนที่เสียงเพลงดังขึ้นทำลายความเงียบงันระหว่างผมกับเขา เสี่ยวเกอซึ่งนั่งเหม่ออยู่ข้างหน้าต่างไม่มีปฎิกิริยาอะไรตอบกลับมาเลยสักอย่าง ผมจึงติ๊ต่างว่าเขาไม่รำคาญ และเปิดวิทยุทิ้งไว้อย่างนั้น
สองวันที่ผ่านมาผมได้หนังสือนิยายเล่มหนึ่งมาจากหวังเหมิง เป็นนิยายไทยแปลเป็นภาษาจีนที่มีเรื่องราวเรียบง่ายไม่มีอะไรตื่นเต้นเร้าใจหรือปริศนาซับซ้อนวกวนชวนให้ขบคิด Happiness of Kati เรื่องราวของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกับความสุขที่เธอได้รับ
จริงๆแล้วผมไม่ชอบอ่านนิยายแนวนี้เท่าไหร่นัก แค่ลองเปิดอ่านเล่นๆตอนเฝ้าร้าน แต่ความรู้สึกวูบโหว่งของเด็กผู้หญิงคนนั้น โดยเฉพาะตอนที่แม่ของเธอกำลังจะจากไป.....นั่นทำให้ผมไม่สามารถวางหนังสือเล่มนี้ลงได้
ผมไม่ได้เห็นภาพสะท้อนของตนเองซ้อนทับกับเธอ อันที่จริงผมกับเธอไม่มีอะไรเหมือนกัน ยกเว้นเสียแต่เรื่องความรัก เธอรักแม่ ผมรักเมินโหยวผิง เราสองคนต่างมีคนสำคัญที่อยากเก็บรักษาไว้ไม่ให้จากไปไหนเช่นเดียวกัน แต่คนสำคัญของเธอจากไปแล้ว ส่วนผม......เขาเคยจากไปก็จริง แต่ก็หวนกลับมา ไม่ได้หายไปตลอดกาลแบบเธอ
เราแตกต่างกัน....
ไม่....
ไม่ใช่!
ผมลืมอะไรไปหรือเปล่า?
ลืมไปว่าผมเองก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาๆคนหนึ่ง
" นายร้องไห้เหรอ?"
ผมกะพริบตา ตกใจนิดหน่อยที่พบว่าอีกฝ่ายเดินมานั่งขัดสมาธิอยู่เบื้องหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
" ห๊ะ? ฉันเนี่ยนะร้องไห้?"
เสี่ยวเกอไม่ยอมตอบคำถามของผม เขาเอาแต่จ้องหน้าผมนิ่งๆอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยกมือขึ้น ใช้สองนิ้วที่ยาวเป็นพิเศษของเขาแตะใบหน้าของผมอย่างแผ่วเบาคล้ายกำลังปลอบประโลม
เพราะอากาศหนาวเย็นทำให้ผมมีอาการคล้ายคนกำลังร้องไห้ แต่เปล่าเลย ผมแค่คัดจมูก ไม่ได้หรอกไห้สักหน่อย และเดี๋ยวก่อนนะ อ่านHappiness of Katiแล้วร้องไห้งั้นเหรอ? ตลกละ! ถ้ามีคนแบบนั้นบนโลกนี้จริงๆผมคิดว่าไอ้นั่นต้องเป็นคนเซนซิทีฟมากถึงมากที่สุดแน่ๆ
" ถ้าเศร้าก็อย่าอ่าน...."
หนังสือนิยายถูกดึงออกจากมือของผม มันถูกแทนที่ด้วยฝ่ามือหนาของอีกฝ่าย เสี่ยวเกอกุมมือของผมเอาไว้ ก่อนจะจรดริมฝีปากจุมพิตเบาๆราวกับกลัวว่าเขาจะทำให้ผมแตกสลายไปอย่างไรอย่างนั้น
" อย่าร้องไห้..."
" ฉันไม่ได้ร้องไห้...."
ผมเอ่ยค้าน แต่รู้ดีว่าพูดไปอีกฝ่ายก็ไม่เชื่อ
เสี่ยวเกอโน้มตัวเข้ามาใกล้ ใช้ดวงตาสีดำสนิทไร้ประกายคู่นั้นสำรวจตรวจตราผมทุกตารางนิ้ว คนๆเดียวที่สะท้อนอยู่ในนัยน์ตาของเขาก็คือผม เขากำลังจับจ้องผมแต่เพียงผู้เดียว กลิ่นสมุนไพรประจำตัวของอีกฝ่ายหอมฟุ้งชวนให้รู้สึกอุ่นใจทุกครั้งยามที่ได้ใกล้ชิดกัน ผมอยากให้ช่วงเวลานี้หยุดลง ขอให้ผมได้อยู่กับเขาไปชั่วนิรันดร์ แต่ผมรู้ดีว่านั่นเป็นเพียงเรื่องเพ้อเจ้อ ไม่มีวันเป็นจริง
" อู๋เสีย.....เป็นอะไร?"
อาจเป็นเพราะผมเงียบไปนาน อีกฝ่ายเลยสัมผัสถึงความผิดปกติ
ผมคลี่ยิ้มบาง ส่ายหน้าเบาๆพร้อมเลื่อนตัวลงจากโซฟา ทิ้งตัวทับเสี่ยวเกอที่นั่งทำหน้ามึนอยู่เบื้องล่าง
เสียง'ตุบ'ดังขึ้น แล้วผมนอนแผ่อยู่บนตัวเสี่ยวเกอ ส่วนเขาก็นอนแผ่อยู่บนพื้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น ผมเพียงซบหน้าลงกับแผ่นอกของอีกฝ่าย และค้างอยู่แบบนั้น
" เสี่ยวเกอ..."
" .... "
" กอดฉันหน่อยได้ไหม?"
แล้วท่อนแขนแข็งแกร่งก็ยกขึ้นกอดร่างของผมเอาไว้ในทันทีที่ผมเอ่ยปากออกไป
ผมไม่นึกว่าเขาจะยอมทำตามคำของี่เง่าของผมง่ายๆแบบนี้ ผมช้อนตามองอีกฝ่าย แล้วจู่ๆความรู้สึกกระดากอายก็ผุดขึ้นมากระทันหัน ผมเสตาไปทางอื่น ก่อนจะพึมพำว่าขอบคุณ ปล่อยได้แล้วล่ะ
แต่ไม่....เสี่ยวเกอไม่ยอมปล่อยผม
เขากลับพลิกตัวผมลงไปนอนอยู่ใต้ร่างของเขาแล้วนอนกอดผมต่อไป แถมมีการเอาหน้ามาซุกต้นคออีกต่างหาก ไอ้คนใบ้จาง เดี๋ยวนี้ชักจะอัพสกิลลวนลามเยอะขึ้นนะ
ผมพยายามดิ้นหนีอยู่พักหนึ่ง แต่สุดท้ายก็แพ้ราบคาบ ต้องยอมนอนนิ่งๆให้อีกฝ่ายอ้อนอยู่อย่างนั้นแต่โดยดี
" อู๋เสีย....ฉันกลับมาแล้ว...."
"ฉันรู้...."
" ..... "
" ยินดีต้อนรับกลับ จางฉี่หลิง..."
ผมรู้ว่าเขากลับมาแล้ว
ใช่! แต่ถึงอย่างนั้น.......สักวันหนึ่ง ผมกับเมินโหยวผิงก็ต้องจากกันอีกครั้งอยู่ดี
และผมมั่นใจว่าคนที่จากไปคือผม
ในสักวันหนึ่ง ความตายจะพรากผมไปจากเมินโหยวผิง อาจจะเป็นอีกสี่สิบปีข้างหน้า หรือห้าสิบปีข้างหน้า ผมอาจจะตายไปอย่างสงบ หรือตายไปด้วยโรคร้ายรุมเร้า หรือ......
ช่างมันเถอะ..จะเป็นยังไงก็ช่าง ยังไงก็ต้องตายอยู่แล้ว ดังนั้นจะไปคิดถึงทำไมให้ปวดสมอง ใช้เวลาตอนนี้ให้คุ้มค่าที่สุดไม่ดีกว่าเหรอ?
" เสี่ยวเกอ...ฉันอ่านนิยายให้ฟังเอาไหม?"
แว่วเสียงเพลงจากวิทยุเครื่องเก่า
........All these precious moments With you by my side
.......ทั้งหมดนี้คือความทรงจำที่มีค่า ให้กับเธอซึ่งอยู่เคียงข้างฉัน
Must be a gift from heaven That's holding me all night
ความทรงจำที่ถือเป็นของล้ำค่าจากสวรรค์ ซึ่งฉันได้แต่เก็บไว้ทุกคืน
I don't know how I found you I'm thankful that I have.....
ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าเรามาพบเจอกันได้ยังไง แต่ฉันก็รู้สึกซาบซึ้งใจนะที่มีเธออยู่เคียงข้าง......
ไว้เวลานั้นมาถึงเมื่อไหร่ ค่อยคิดอีกทีก็แล้วกัน....
#เชื่อเถอะว่าตอนนายน้อยตาย เสี่ยวเกอจะนั่งอยู่ข้างๆ และจะตายไปพร้อมกัน
#happiness of Kati = ความสุขของกะทิ
#เพลงปิด:Till The End Ost.The Outsider I
#เกลียดฟิค เบื่อฟิค มีอะไรจะด่า ด่าได้ค่ะเราโอเค555
Aatsawara- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 3
Points : 3152
Join date : 20/08/2015
Re: [OS] Happiness of Wu Xie (pairing:ผิงเสีย)
อย่าพึ่งไปคิดถึงมัน ยังอีกนานน่านายน้อย
กัดคอเสี่ยวเกอลองดื่มเลือดตระกูลจางดูเผื่ออายุจะยืนขึ้นมั่งมั้ย ฮ่าๆ
ยังไม่เคยอ่านเลยครับความสุขของกะทิ ว่างๆจะลองหามาอ่าน เผื่อจะมีความสุขบ้าง
ปล.กำลังเบลอ เม้นไม่รู้เรื่อง ง่อว
กัดคอเสี่ยวเกอลองดื่มเลือดตระกูลจางดูเผื่ออายุจะยืนขึ้นมั่งมั้ย ฮ่าๆ
ยังไม่เคยอ่านเลยครับความสุขของกะทิ ว่างๆจะลองหามาอ่าน เผื่อจะมีความสุขบ้าง
ปล.กำลังเบลอ เม้นไม่รู้เรื่อง ง่อว
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3818
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Similar topics
» [OS] เมินโหยวผิง (pairing:ผิงเสีย)
» [OS] All These 10 years and a little bit years ago Pairing ผิงเสีย
» [OS] #dmbjdaily (สโนว์แมน) Happiness [อู๋เสีย,หวังเหมิง]
» [OS] ผู้ขาดแคลนความรัก [เอ้อร์เย่วหง] [No Pairing]
» [OS] #dmbjdaily (พ่อ) เรื่องเล่าของซันชุ่นติง [no pairing]
» [OS] All These 10 years and a little bit years ago Pairing ผิงเสีย
» [OS] #dmbjdaily (สโนว์แมน) Happiness [อู๋เสีย,หวังเหมิง]
» [OS] ผู้ขาดแคลนความรัก [เอ้อร์เย่วหง] [No Pairing]
» [OS] #dmbjdaily (พ่อ) เรื่องเล่าของซันชุ่นติง [no pairing]
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth