Countdown
We've been
togerther for

ค้นหา
 
 

Display results as :
 


Rechercher Advanced Search


[OS] Happiness of Wu Xie (pairing:ผิงเสีย)

2 posters

Go down

[OS] Happiness of Wu Xie (pairing:ผิงเสีย) Empty [OS] Happiness of Wu Xie (pairing:ผิงเสีย)

ตั้งหัวข้อ by Aatsawara Thu 24 Sep 2015, 18:18

ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันหยุด แต่ผมกลับลากเสี่ยวเกอออกไปชมนกชมไม้ข้างนอกไม่ได้เสียนี่ ด้านนอกหน้าต่างมืดครึ้ม ฝนตกหนักและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ ผมได้แต่นั่งเล่นวิทยุเก่าๆที่ไปคุ้ยเจอมาจากห้องนอนของอาสาม กดปุ่มนั่นปุ่มนี่ทดสอบว่ามันยังใช้การได้หรือไม่ไปเรื่อยๆจนสุดท้ายก็สามารถใช้มันรับสัญญาณวิทยุฟังเพลงได้ถึงแม้ว่าจะหลุดๆไปบ้างก็เถอะ

ตอนที่เสียงเพลงดังขึ้นทำลายความเงียบงันระหว่างผมกับเขา เสี่ยวเกอซึ่งนั่งเหม่ออยู่ข้างหน้าต่างไม่มีปฎิกิริยาอะไรตอบกลับมาเลยสักอย่าง ผมจึงติ๊ต่างว่าเขาไม่รำคาญ และเปิดวิทยุทิ้งไว้อย่างนั้น

สองวันที่ผ่านมาผมได้หนังสือนิยายเล่มหนึ่งมาจากหวังเหมิง เป็นนิยายไทยแปลเป็นภาษาจีนที่มีเรื่องราวเรียบง่ายไม่มีอะไรตื่นเต้นเร้าใจหรือปริศนาซับซ้อนวกวนชวนให้ขบคิด Happiness of Kati เรื่องราวของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกับความสุขที่เธอได้รับ
จริงๆแล้วผมไม่ชอบอ่านนิยายแนวนี้เท่าไหร่นัก แค่ลองเปิดอ่านเล่นๆตอนเฝ้าร้าน แต่ความรู้สึกวูบโหว่งของเด็กผู้หญิงคนนั้น โดยเฉพาะตอนที่แม่ของเธอกำลังจะจากไป.....นั่นทำให้ผมไม่สามารถวางหนังสือเล่มนี้ลงได้

ผมไม่ได้เห็นภาพสะท้อนของตนเองซ้อนทับกับเธอ อันที่จริงผมกับเธอไม่มีอะไรเหมือนกัน ยกเว้นเสียแต่เรื่องความรัก เธอรักแม่ ผมรักเมินโหยวผิง เราสองคนต่างมีคนสำคัญที่อยากเก็บรักษาไว้ไม่ให้จากไปไหนเช่นเดียวกัน แต่คนสำคัญของเธอจากไปแล้ว ส่วนผม......เขาเคยจากไปก็จริง แต่ก็หวนกลับมา ไม่ได้หายไปตลอดกาลแบบเธอ

เราแตกต่างกัน....


ไม่....


ไม่ใช่!


ผมลืมอะไรไปหรือเปล่า?


ลืมไปว่าผมเองก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาๆคนหนึ่ง



" นายร้องไห้เหรอ?"

ผมกะพริบตา ตกใจนิดหน่อยที่พบว่าอีกฝ่ายเดินมานั่งขัดสมาธิอยู่เบื้องหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

" ห๊ะ? ฉันเนี่ยนะร้องไห้?"

เสี่ยวเกอไม่ยอมตอบคำถามของผม เขาเอาแต่จ้องหน้าผมนิ่งๆอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยกมือขึ้น ใช้สองนิ้วที่ยาวเป็นพิเศษของเขาแตะใบหน้าของผมอย่างแผ่วเบาคล้ายกำลังปลอบประโลม
เพราะอากาศหนาวเย็นทำให้ผมมีอาการคล้ายคนกำลังร้องไห้ แต่เปล่าเลย ผมแค่คัดจมูก ไม่ได้หรอกไห้สักหน่อย และเดี๋ยวก่อนนะ อ่านHappiness of Katiแล้วร้องไห้งั้นเหรอ? ตลกละ! ถ้ามีคนแบบนั้นบนโลกนี้จริงๆผมคิดว่าไอ้นั่นต้องเป็นคนเซนซิทีฟมากถึงมากที่สุดแน่ๆ

" ถ้าเศร้าก็อย่าอ่าน...."

หนังสือนิยายถูกดึงออกจากมือของผม มันถูกแทนที่ด้วยฝ่ามือหนาของอีกฝ่าย เสี่ยวเกอกุมมือของผมเอาไว้ ก่อนจะจรดริมฝีปากจุมพิตเบาๆราวกับกลัวว่าเขาจะทำให้ผมแตกสลายไปอย่างไรอย่างนั้น

" อย่าร้องไห้..."


" ฉันไม่ได้ร้องไห้...."

ผมเอ่ยค้าน แต่รู้ดีว่าพูดไปอีกฝ่ายก็ไม่เชื่อ

เสี่ยวเกอโน้มตัวเข้ามาใกล้ ใช้ดวงตาสีดำสนิทไร้ประกายคู่นั้นสำรวจตรวจตราผมทุกตารางนิ้ว คนๆเดียวที่สะท้อนอยู่ในนัยน์ตาของเขาก็คือผม เขากำลังจับจ้องผมแต่เพียงผู้เดียว กลิ่นสมุนไพรประจำตัวของอีกฝ่ายหอมฟุ้งชวนให้รู้สึกอุ่นใจทุกครั้งยามที่ได้ใกล้ชิดกัน ผมอยากให้ช่วงเวลานี้หยุดลง ขอให้ผมได้อยู่กับเขาไปชั่วนิรันดร์ แต่ผมรู้ดีว่านั่นเป็นเพียงเรื่องเพ้อเจ้อ ไม่มีวันเป็นจริง


" อู๋เสีย.....เป็นอะไร?"

อาจเป็นเพราะผมเงียบไปนาน อีกฝ่ายเลยสัมผัสถึงความผิดปกติ
ผมคลี่ยิ้มบาง ส่ายหน้าเบาๆพร้อมเลื่อนตัวลงจากโซฟา ทิ้งตัวทับเสี่ยวเกอที่นั่งทำหน้ามึนอยู่เบื้องล่าง

เสียง'ตุบ'ดังขึ้น แล้วผมนอนแผ่อยู่บนตัวเสี่ยวเกอ ส่วนเขาก็นอนแผ่อยู่บนพื้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น ผมเพียงซบหน้าลงกับแผ่นอกของอีกฝ่าย และค้างอยู่แบบนั้น

" เสี่ยวเกอ..."

" .... "

" กอดฉันหน่อยได้ไหม?"

แล้วท่อนแขนแข็งแกร่งก็ยกขึ้นกอดร่างของผมเอาไว้ในทันทีที่ผมเอ่ยปากออกไป
ผมไม่นึกว่าเขาจะยอมทำตามคำของี่เง่าของผมง่ายๆแบบนี้ ผมช้อนตามองอีกฝ่าย แล้วจู่ๆความรู้สึกกระดากอายก็ผุดขึ้นมากระทันหัน ผมเสตาไปทางอื่น ก่อนจะพึมพำว่าขอบคุณ ปล่อยได้แล้วล่ะ

แต่ไม่....เสี่ยวเกอไม่ยอมปล่อยผม

เขากลับพลิกตัวผมลงไปนอนอยู่ใต้ร่างของเขาแล้วนอนกอดผมต่อไป แถมมีการเอาหน้ามาซุกต้นคออีกต่างหาก ไอ้คนใบ้จาง เดี๋ยวนี้ชักจะอัพสกิลลวนลามเยอะขึ้นนะ

ผมพยายามดิ้นหนีอยู่พักหนึ่ง แต่สุดท้ายก็แพ้ราบคาบ ต้องยอมนอนนิ่งๆให้อีกฝ่ายอ้อนอยู่อย่างนั้นแต่โดยดี

" อู๋เสีย....ฉันกลับมาแล้ว...."


"ฉันรู้...."

" ..... "


" ยินดีต้อนรับกลับ จางฉี่หลิง..."


ผมรู้ว่าเขากลับมาแล้ว

ใช่! แต่ถึงอย่างนั้น.......สักวันหนึ่ง ผมกับเมินโหยวผิงก็ต้องจากกันอีกครั้งอยู่ดี

และผมมั่นใจว่าคนที่จากไปคือผม


ในสักวันหนึ่ง ความตายจะพรากผมไปจากเมินโหยวผิง อาจจะเป็นอีกสี่สิบปีข้างหน้า หรือห้าสิบปีข้างหน้า ผมอาจจะตายไปอย่างสงบ หรือตายไปด้วยโรคร้ายรุมเร้า หรือ......

ช่างมันเถอะ..จะเป็นยังไงก็ช่าง ยังไงก็ต้องตายอยู่แล้ว ดังนั้นจะไปคิดถึงทำไมให้ปวดสมอง ใช้เวลาตอนนี้ให้คุ้มค่าที่สุดไม่ดีกว่าเหรอ?

" เสี่ยวเกอ...ฉันอ่านนิยายให้ฟังเอาไหม?"


แว่วเสียงเพลงจากวิทยุเครื่องเก่า


........All these precious moments With you by my side


.......ทั้งหมดนี้คือความทรงจำที่มีค่า ให้กับเธอซึ่งอยู่เคียงข้างฉัน



Must be a gift from heaven That's holding me all night


ความทรงจำที่ถือเป็นของล้ำค่าจากสวรรค์ ซึ่งฉันได้แต่เก็บไว้ทุกคืน


I don't know how I found you I'm thankful that I have.....

ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าเรามาพบเจอกันได้ยังไง แต่ฉันก็รู้สึกซาบซึ้งใจนะที่มีเธออยู่เคียงข้าง......




ไว้เวลานั้นมาถึงเมื่อไหร่ ค่อยคิดอีกทีก็แล้วกัน....








#เชื่อเถอะว่าตอนนายน้อยตาย เสี่ยวเกอจะนั่งอยู่ข้างๆ และจะตายไปพร้อมกันSmile
#happiness of Kati = ความสุขของกะทิ
#เพลงปิด:Till The End Ost.The Outsider I
#เกลียดฟิค เบื่อฟิค มีอะไรจะด่า ด่าได้ค่ะเราโอเค555

Aatsawara
ด้วงฝึกหัด
ด้วงฝึกหัด

จำนวนข้อความ : 3
Points : 3152
Join date : 20/08/2015

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] Happiness of Wu Xie (pairing:ผิงเสีย) Empty Re: [OS] Happiness of Wu Xie (pairing:ผิงเสีย)

ตั้งหัวข้อ by Rozenkreuz Thu 24 Sep 2015, 19:13

อย่าพึ่งไปคิดถึงมัน ยังอีกนานน่านายน้อย
กัดคอเสี่ยวเกอลองดื่มเลือดตระกูลจางดูเผื่ออายุจะยืนขึ้นมั่งมั้ย ฮ่าๆ
ยังไม่เคยอ่านเลยครับความสุขของกะทิ ว่างๆจะลองหามาอ่าน เผื่อจะมีความสุขบ้าง
ปล.กำลังเบลอ เม้นไม่รู้เรื่อง ง่อว
Rozenkreuz
Rozenkreuz
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่

จำนวนข้อความ : 625
Points : 3818
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด

ขึ้นไปข้างบน Go down

ขึ้นไปข้างบน

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ