Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[OS] เสียงแห่งความทรงจำ (ผิงเสีย)
+2
Rozenkreuz
onihazard
6 posters
หน้า 1 จาก 1
[OS] เสียงแห่งความทรงจำ (ผิงเสีย)
เสียงแห่งความทรงจำ
เสียงบางเสียง มีพลังที่สามารถเรียกความทรงจำได้
แม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านมานานแค่ไหนก็ตาม...
วี้~~~~~~~~~
เสียงดังคล้ายแรงลมอัดผ่านช่องเล็กเรียกสติของจางฉี่หลิงที่กำลังเดินเหม่ออยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายในตลาดอันจอแจของเมืองใหญ่ ภาพหลายภาพไหลผ่านคลองสายตาของเขาแต่บอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร เสียงที่ฟังแล้วชวนนึกถึงหวูดรถจักรไอน้ำในอดีตนั้น ยังสามารถเรียกความทรงจำอื่นใดได้อีกหรือ
สำหรับคนที่เหมือนน้ำเต็มแก้วแบบเขา ความทรงจำที่มีดูเหมือนจะมีช่วงเวลาหมดอายุของมัน สิ่งที่เหลืออยู่มีเพียงแค่ "สิ่งที่จำเป็น"ซึ่งผ่านการคัดเลือกแล้วจากอำนาจใดก็ตามที่สามารถลบความทรงจำของเขาได้ แต่เสียงที่เขาได้ยินเมื่อครู่เพียงครั้งเดียว กำลังกวนตะกอนก้นแก้วให้ฟุ้งขึ้นมาจนดูเหมือนภาพของอะไรซักอย่างที่ยังไม่จางหายไป
... ดื่มสิ...
เสียงอีกเสียงดังขึ้นกลางสมอง จางฉี่หลิงสามารถแยกแยะสรรพเสียงรอบตัวได้มากขนาดกะระยะของต้นเสียงได้ในรัศมีหลายสิบเมตร แต่เสียงที่ผุดขึ้นมาเมื่อครู่ เขาชักไม่แน่ใจว่าเป็นเสียงนั้นดังมาจากความคิดเขาเอง หรือเป็นเสียงที่เคยได้ยินเมื่อนานแสนนาน
เขาจะหาคำตอบนี้ได้อย่างไร...
ขาสองข้างพาก้าวไปหาสถานีขนส่งที่ใกล้ที่สุด สายตาคมกล้าไล่กวาดตามตารางเดินรถอย่างรวดเร็ว ที่หมายที่เขาต้องการไปถึงนั้น อาจต้องนั่งรถไปถึงสามต่อ แต่ไม่เกินคืนนี้เขาคงไปถึงที่นั่นได้
เมื่อถึงตอนนั้น เขาอาจหาคำตอบของความทรงจำที่กำลังฟุ้งกระจายนี้
............................
วันนี้อู๋เสียยังไม่กลับบ้าน แม้หวังเหมิงจะปิดร้านไปนานหลายชั่วโมงแล้ว เขานอนเอกเขนกอยู่ในห้องด้านใน กดรีโมททีวีเลื่อนช่องไปเรื่อย มีเสียงฝนตกหนักดังมาจากภายนอก แต่ในร้านที่อบอุ่นนั้นเขาไม่มีอะไรต้องกลัว
เสียงกุกกักดังมาจากทางหน้าร้าน แต่อู๋เสียก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ร้านเก่า ๆ โทรม ๆ แบบนี้จะไปมีขโมยขโจรได้ยังไง สงสัยต้องให้หวังเหมิงสำรวจดูหน่อยละว่ามีหนูในร้านบ้างมั้ย เขากดเลื่อนช่องไปมาจนเจอภาพยนต์สยองขวัญ คนร้ายถือมีดยาวเงาวับหมายจะจ้วงแทงหญิงสาว อู๋เสียยื่นตัวไปข้างหน้าพลางลุ้นตัวโก่ง เขารู้ดีว่าหญิวสาวคนนี้จะต้องรอด เพราะนี้คือภาพยนต์ เสียงหายใจหอบหนักของคนร้ายทำให้เหยื่อถึงกับเหงื่อตกและค่อย ๆ หันไปทางด้านหลัง
ทันใดนั้นเอง มือข้างหนึ่งจับลงบนบ่าของอู๋เสียอย่างแผ่วเบา แต่เจ้าตัวสะดุ้งโหยงร้องโวยวายลั่นร้านแล้วกลิ้งตกจากเก้าอี้ไปนั่งติดชั้นวางทีวีด้วยอาการตื่นตระหนก แต่พอหันมาเจอความเป็นจริงเขาถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วตะโกนออกมาเสียงดัง
"ไอ้เจ้าบ้าเมินโหยวผิง ทำคนตกอกตกใจหมดเลย เข้ามาในร้านฉันตอนไหนเนี่ย"
"สามนาทีที่แล้ว"
คำตอบตรงไปตรงมาไม่ได้ทำให้อู๋เสียหายข้องใจ แถมเจ้าคนมาเยือนในยามวิกาลด้วยตัวเปียกปอนยังเดินมุ่งหน้าเข้าไปในครัวโดยไม่ขออนุญาตอีก อู๋เสียตะโกนเรียกถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ แต่จางฉี่หลิงก็ไม่ได้ตอบอะไร เขากวาดสายตาไปทั่วห้องเหมือนมองหาอะไรซักอย่าง เปิดลิ้นชักเข้าออกวุ่นวาย จนสุดท้ายไปยืนอยู่หน้ากองถ้วยถังกะละมังหม้อที่สุมอยู่ตรงมุมห้อง
"เป็นบ้าอะไรของนายหา มาถึงไม่พูดไม่จาแล้วรื้อของร้านฉันโครม ๆ คิดว่าเป็นใครมาจากไหนถึงมีสิทธิ์ทำแบบนี้"
จางฉี่หลิงไม่สนใจ เขาเริ่มคุ้ยกองนั้นแล้วหยิบบางสิ่งติดมือออกมา อู๋เสียมองตามการกระทำนั้นแล้วได้แต่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
"นายจะเอากาน้ำโบราณนั่นไปทำอะไรน่ะ อยากได้น้ำร้อนเหรอ บ้านฉันมีกระติกน้ำร้อนนะ"
ผู้มาเยือนยื่นกาน้ำให้อู๋เสียโดยที่ไม่ได้พูดอะไร เจ้าของบ้านเลยต้องรับมาอย่างเสียไม่ได้ อู๋เสียล้างกาต้มน้ำรอบหนึ่งก่อนจะใส่น้ำแล้วตั้งไฟ ระหว่างนั้นก็เดินหาใบชาที่ยังหลงเหลืออยู่ จางฉี่หลิงยืนนิ่ง ๆ ไม่พูดไม่จา สายตาจับจ้องไปที่กาต้มน้ำใบเล็กบนเตา
"เดินตากฝนมาใช่มั้ย นายควรไปทำตัวให้แห้งก่อนนะ ร้านฉันเปียกเลอะเทอะหมดแล้ว" อู๋เสียตวงใบชาใส่แก้วสองใบพลางคิดว่าเขาวางผ้าเช็ดตัวไว้ที่ไหน "นาย... หิวรึเปล่า จะกินอะไร..."
จางฉี่หลิงยกมือขึ้นห้ามราวกับไม่อยากให้พูดรบกวนสมาธิ ส่งผลให้อู๋เสียขมวดคิ้วยุ่งหน้างอด้วยความไม่พอใจ แต่พอเห็นชายในชุดดำที่ยังคงเปียกไปทั้งตัวยืนจ้องกาต้มน้ำใบนั้นก็เริ่มสงสัย
ไอน้ำเริ่มพวยพุ่งออกมาจากกาชนิดพิเศษที่มีฝาครอบตรงพวยกา เมื่อน้ำเดือดเต็มที่ แรงดันของไอน้ำจะทำให้เกิดเสียงดังบ่งบอกว่าน้ำที่ต้มเดือดแล้ว
วี้~~~~~~~~~~~~~~
เสียงดังที่เหมือนกันเปี๊ยบกับในความทรงจำทำให้จางฉี่หลิงนึกภาพออกมาเป็นฉาก ๆ อู๋เสียเดินไปปิดเตาแก๊สแล้วหาผ้าจับกาน้ำขึ้นมายกเทใส่แก้วทั้งสองที่ใส่ใบชารอไว้อยู่แล้ว เขาประคองแก้วใบหนึ่งเดินมาหาจางฉี่หลิงที่ยังยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน
"ดื่มสิ ตัวจะได้อุ่น ๆ"
ภาพตรงหน้าคือสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว จางฉี่หลิงรู้สึกว่ามันผ่านมานานเหลือเกินจนคิดว่าอาจจะลืมไปหมดแล้ว แต่ที่จริง สิ่งนั้นอาจจะเป็นเรื่องเมื่อไม่นานมานี้ และมันเด่นชัดขึ้นมากทุกทีเมื่อเกิดขึ้นอีกครั้ง
"เป็นอะไรไป ไม่ดื่มเหรอ หนาวจนเพี้ยนไปแล้วรึไง นายเป็นคนให้ฉันต้มน้ำเองนะ"
มือข้างหนึ่งยื่นมารับแก้วน้ำชาแล้วถือไว้ ไอร้อนลอยอ้อยอิ่งขึ้นมาสัมผัสใบหน้าเย็นเยียบพลันรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งตัว ในวันที่ฝนตกหนักก่อนหน้านี้ เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแล้วสินะ
รอยยิ้มจางปรากฎขึ้น ความดีใจผุดขึ้นมาจากส่วนลึก เขาไม่อาจบอกได้ว่าความรู้สึกท่วมท้นนี้คืออะไร แต่สิ่งที่แน่ชัดตอนนี้มีอย่างหนึ่งคือ
ดีใจ... ดีใจเหลือเกิน... ที่ยังไม่ลืม
......
จบ
เสียงบางเสียง มีพลังที่สามารถเรียกความทรงจำได้
แม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านมานานแค่ไหนก็ตาม...
วี้~~~~~~~~~
เสียงดังคล้ายแรงลมอัดผ่านช่องเล็กเรียกสติของจางฉี่หลิงที่กำลังเดินเหม่ออยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายในตลาดอันจอแจของเมืองใหญ่ ภาพหลายภาพไหลผ่านคลองสายตาของเขาแต่บอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร เสียงที่ฟังแล้วชวนนึกถึงหวูดรถจักรไอน้ำในอดีตนั้น ยังสามารถเรียกความทรงจำอื่นใดได้อีกหรือ
สำหรับคนที่เหมือนน้ำเต็มแก้วแบบเขา ความทรงจำที่มีดูเหมือนจะมีช่วงเวลาหมดอายุของมัน สิ่งที่เหลืออยู่มีเพียงแค่ "สิ่งที่จำเป็น"ซึ่งผ่านการคัดเลือกแล้วจากอำนาจใดก็ตามที่สามารถลบความทรงจำของเขาได้ แต่เสียงที่เขาได้ยินเมื่อครู่เพียงครั้งเดียว กำลังกวนตะกอนก้นแก้วให้ฟุ้งขึ้นมาจนดูเหมือนภาพของอะไรซักอย่างที่ยังไม่จางหายไป
... ดื่มสิ...
เสียงอีกเสียงดังขึ้นกลางสมอง จางฉี่หลิงสามารถแยกแยะสรรพเสียงรอบตัวได้มากขนาดกะระยะของต้นเสียงได้ในรัศมีหลายสิบเมตร แต่เสียงที่ผุดขึ้นมาเมื่อครู่ เขาชักไม่แน่ใจว่าเป็นเสียงนั้นดังมาจากความคิดเขาเอง หรือเป็นเสียงที่เคยได้ยินเมื่อนานแสนนาน
เขาจะหาคำตอบนี้ได้อย่างไร...
ขาสองข้างพาก้าวไปหาสถานีขนส่งที่ใกล้ที่สุด สายตาคมกล้าไล่กวาดตามตารางเดินรถอย่างรวดเร็ว ที่หมายที่เขาต้องการไปถึงนั้น อาจต้องนั่งรถไปถึงสามต่อ แต่ไม่เกินคืนนี้เขาคงไปถึงที่นั่นได้
เมื่อถึงตอนนั้น เขาอาจหาคำตอบของความทรงจำที่กำลังฟุ้งกระจายนี้
............................
วันนี้อู๋เสียยังไม่กลับบ้าน แม้หวังเหมิงจะปิดร้านไปนานหลายชั่วโมงแล้ว เขานอนเอกเขนกอยู่ในห้องด้านใน กดรีโมททีวีเลื่อนช่องไปเรื่อย มีเสียงฝนตกหนักดังมาจากภายนอก แต่ในร้านที่อบอุ่นนั้นเขาไม่มีอะไรต้องกลัว
เสียงกุกกักดังมาจากทางหน้าร้าน แต่อู๋เสียก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ร้านเก่า ๆ โทรม ๆ แบบนี้จะไปมีขโมยขโจรได้ยังไง สงสัยต้องให้หวังเหมิงสำรวจดูหน่อยละว่ามีหนูในร้านบ้างมั้ย เขากดเลื่อนช่องไปมาจนเจอภาพยนต์สยองขวัญ คนร้ายถือมีดยาวเงาวับหมายจะจ้วงแทงหญิงสาว อู๋เสียยื่นตัวไปข้างหน้าพลางลุ้นตัวโก่ง เขารู้ดีว่าหญิวสาวคนนี้จะต้องรอด เพราะนี้คือภาพยนต์ เสียงหายใจหอบหนักของคนร้ายทำให้เหยื่อถึงกับเหงื่อตกและค่อย ๆ หันไปทางด้านหลัง
ทันใดนั้นเอง มือข้างหนึ่งจับลงบนบ่าของอู๋เสียอย่างแผ่วเบา แต่เจ้าตัวสะดุ้งโหยงร้องโวยวายลั่นร้านแล้วกลิ้งตกจากเก้าอี้ไปนั่งติดชั้นวางทีวีด้วยอาการตื่นตระหนก แต่พอหันมาเจอความเป็นจริงเขาถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วตะโกนออกมาเสียงดัง
"ไอ้เจ้าบ้าเมินโหยวผิง ทำคนตกอกตกใจหมดเลย เข้ามาในร้านฉันตอนไหนเนี่ย"
"สามนาทีที่แล้ว"
คำตอบตรงไปตรงมาไม่ได้ทำให้อู๋เสียหายข้องใจ แถมเจ้าคนมาเยือนในยามวิกาลด้วยตัวเปียกปอนยังเดินมุ่งหน้าเข้าไปในครัวโดยไม่ขออนุญาตอีก อู๋เสียตะโกนเรียกถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ แต่จางฉี่หลิงก็ไม่ได้ตอบอะไร เขากวาดสายตาไปทั่วห้องเหมือนมองหาอะไรซักอย่าง เปิดลิ้นชักเข้าออกวุ่นวาย จนสุดท้ายไปยืนอยู่หน้ากองถ้วยถังกะละมังหม้อที่สุมอยู่ตรงมุมห้อง
"เป็นบ้าอะไรของนายหา มาถึงไม่พูดไม่จาแล้วรื้อของร้านฉันโครม ๆ คิดว่าเป็นใครมาจากไหนถึงมีสิทธิ์ทำแบบนี้"
จางฉี่หลิงไม่สนใจ เขาเริ่มคุ้ยกองนั้นแล้วหยิบบางสิ่งติดมือออกมา อู๋เสียมองตามการกระทำนั้นแล้วได้แต่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
"นายจะเอากาน้ำโบราณนั่นไปทำอะไรน่ะ อยากได้น้ำร้อนเหรอ บ้านฉันมีกระติกน้ำร้อนนะ"
ผู้มาเยือนยื่นกาน้ำให้อู๋เสียโดยที่ไม่ได้พูดอะไร เจ้าของบ้านเลยต้องรับมาอย่างเสียไม่ได้ อู๋เสียล้างกาต้มน้ำรอบหนึ่งก่อนจะใส่น้ำแล้วตั้งไฟ ระหว่างนั้นก็เดินหาใบชาที่ยังหลงเหลืออยู่ จางฉี่หลิงยืนนิ่ง ๆ ไม่พูดไม่จา สายตาจับจ้องไปที่กาต้มน้ำใบเล็กบนเตา
"เดินตากฝนมาใช่มั้ย นายควรไปทำตัวให้แห้งก่อนนะ ร้านฉันเปียกเลอะเทอะหมดแล้ว" อู๋เสียตวงใบชาใส่แก้วสองใบพลางคิดว่าเขาวางผ้าเช็ดตัวไว้ที่ไหน "นาย... หิวรึเปล่า จะกินอะไร..."
จางฉี่หลิงยกมือขึ้นห้ามราวกับไม่อยากให้พูดรบกวนสมาธิ ส่งผลให้อู๋เสียขมวดคิ้วยุ่งหน้างอด้วยความไม่พอใจ แต่พอเห็นชายในชุดดำที่ยังคงเปียกไปทั้งตัวยืนจ้องกาต้มน้ำใบนั้นก็เริ่มสงสัย
ไอน้ำเริ่มพวยพุ่งออกมาจากกาชนิดพิเศษที่มีฝาครอบตรงพวยกา เมื่อน้ำเดือดเต็มที่ แรงดันของไอน้ำจะทำให้เกิดเสียงดังบ่งบอกว่าน้ำที่ต้มเดือดแล้ว
วี้~~~~~~~~~~~~~~
เสียงดังที่เหมือนกันเปี๊ยบกับในความทรงจำทำให้จางฉี่หลิงนึกภาพออกมาเป็นฉาก ๆ อู๋เสียเดินไปปิดเตาแก๊สแล้วหาผ้าจับกาน้ำขึ้นมายกเทใส่แก้วทั้งสองที่ใส่ใบชารอไว้อยู่แล้ว เขาประคองแก้วใบหนึ่งเดินมาหาจางฉี่หลิงที่ยังยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน
"ดื่มสิ ตัวจะได้อุ่น ๆ"
ภาพตรงหน้าคือสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว จางฉี่หลิงรู้สึกว่ามันผ่านมานานเหลือเกินจนคิดว่าอาจจะลืมไปหมดแล้ว แต่ที่จริง สิ่งนั้นอาจจะเป็นเรื่องเมื่อไม่นานมานี้ และมันเด่นชัดขึ้นมากทุกทีเมื่อเกิดขึ้นอีกครั้ง
"เป็นอะไรไป ไม่ดื่มเหรอ หนาวจนเพี้ยนไปแล้วรึไง นายเป็นคนให้ฉันต้มน้ำเองนะ"
มือข้างหนึ่งยื่นมารับแก้วน้ำชาแล้วถือไว้ ไอร้อนลอยอ้อยอิ่งขึ้นมาสัมผัสใบหน้าเย็นเยียบพลันรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งตัว ในวันที่ฝนตกหนักก่อนหน้านี้ เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแล้วสินะ
รอยยิ้มจางปรากฎขึ้น ความดีใจผุดขึ้นมาจากส่วนลึก เขาไม่อาจบอกได้ว่าความรู้สึกท่วมท้นนี้คืออะไร แต่สิ่งที่แน่ชัดตอนนี้มีอย่างหนึ่งคือ
ดีใจ... ดีใจเหลือเกิน... ที่ยังไม่ลืม
......
จบ
onihazard- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 32
Points : 3427
Join date : 05/01/2015
Re: [OS] เสียงแห่งความทรงจำ (ผิงเสีย)
ขออภัยค่ะที่ไม่สาารถแก้ไขข้อความเพิ่มเข้าไปในกระทู้ของตัวเองได้
เพิ่งเคยลองตั้งกระทู้ผ่านแท็บเล็ต แล้วมันก็ค้างไประหว่างที่ก๊อปวางข้อความจนนึกว่าลงฟิคไม่ได้เสียแล้ว5555555
ถ้ามีพิมพ์ผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
เป็นความอยากเขียนอย่างรุนแรงในขณะที่ไม่มีคอมใช้ แต่มิได้ประเมินตัวเองว่าสามารถทำได้หรือไม่แค่ไหนอย่างไร
แต่ตั้งกระทู้ได้แล้วก็ถือว่าสำเร็จเนอะ???
เพิ่งเคยลองตั้งกระทู้ผ่านแท็บเล็ต แล้วมันก็ค้างไประหว่างที่ก๊อปวางข้อความจนนึกว่าลงฟิคไม่ได้เสียแล้ว5555555
ถ้ามีพิมพ์ผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
เป็นความอยากเขียนอย่างรุนแรงในขณะที่ไม่มีคอมใช้ แต่มิได้ประเมินตัวเองว่าสามารถทำได้หรือไม่แค่ไหนอย่างไร
แต่ตั้งกระทู้ได้แล้วก็ถือว่าสำเร็จเนอะ???
onihazard- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 32
Points : 3427
Join date : 05/01/2015
Re: [OS] เสียงแห่งความทรงจำ (ผิงเสีย)
ง่า หน่วงแทนเสี่ยวเกอ
ถ้าไม่ได้ยินเสียงนั่นก็อาจลืมไปแล้วว่าสิ่งนี้เคยเกิดขึ้นสินะ ฮือ
นายน้อยต้องทำบ่อยๆนะ ต่อให้เสี่ยวเกอลืมไปไม่ว่ากี่ครั้งก็ต้องจำได้!
ปล.ผมก็ใช้เวอร์ชั่นแท็บเล็ตไม่เป็น.. เหมือนออฟชั่นมันจะหายไปเยอะเลย
ถ้าไม่ได้ยินเสียงนั่นก็อาจลืมไปแล้วว่าสิ่งนี้เคยเกิดขึ้นสินะ ฮือ
นายน้อยต้องทำบ่อยๆนะ ต่อให้เสี่ยวเกอลืมไปไม่ว่ากี่ครั้งก็ต้องจำได้!
ปล.ผมก็ใช้เวอร์ชั่นแท็บเล็ตไม่เป็น.. เหมือนออฟชั่นมันจะหายไปเยอะเลย
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3819
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Re: [OS] เสียงแห่งความทรงจำ (ผิงเสีย)
เรื่องแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรนะ เดจาวู ใช่มั้ยคะ
เราก็เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เหมือนกัน
พอมานึกขึ้นได้ก็ดีใจบ้าง แปลกใจบ้าง นึกขำตัวเองบ้าง
เราก็เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เหมือนกัน
พอมานึกขึ้นได้ก็ดีใจบ้าง แปลกใจบ้าง นึกขำตัวเองบ้าง
yakusoku- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 369
Points : 3801
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ
Re: [OS] เสียงแห่งความทรงจำ (ผิงเสีย)
เราก็เคยมีประสบการณ์คล้ายๆกัน แต่ไม่ใช่เสียงเป็นกลิ่น เวลาได้กลิ่นพวกกลิ่นสบู่ น้ำหอมที่เคยใช้ หรือกลิ่นดอกไม้ที่เคยได้กลิ่นมาก่อน มันจะทำให้เรานึกถึงบรรยากาศของช่วงเวลาตอนนั้น แหะ แหะ
ขอบคุณเสียงนั้นที่ทำให้เมินโหยวผิงกลับมาตามหาความจริงที่ร้านนายน้อย พอจำได้แล้วดูเหมือนเจ้าตัวจะดีใจมาก ดีใจด้วย ชอบบรรยากาศอบอุ่นๆ ของฟิคนี้อะ บอกไม่ถูกเหมือนกัน <3
ขอบคุณเสียงนั้นที่ทำให้เมินโหยวผิงกลับมาตามหาความจริงที่ร้านนายน้อย พอจำได้แล้วดูเหมือนเจ้าตัวจะดีใจมาก ดีใจด้วย ชอบบรรยากาศอบอุ่นๆ ของฟิคนี้อะ บอกไม่ถูกเหมือนกัน <3
Eli-kun- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 80
Points : 3407
Join date : 04/03/2015
Re: [OS] เสียงแห่งความทรงจำ (ผิงเสีย)
น่ารัก...
รู้สึกเหมือนครอบครัวเลยน้าาา
เสียงของกาน้ำร้อนแล้วก็ความห่วงใยของใครอีกคน
รู้สึกเหมือนครอบครัวเลยน้าาา
เสียงของกาน้ำร้อนแล้วก็ความห่วงใยของใครอีกคน
The_Dark_Lady- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 301
Points : 3605
Join date : 21/06/2015
Age : 29
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky
Re: [OS] เสียงแห่งความทรงจำ (ผิงเสีย)
พี่เมินเหมือนเดินตามเสียงเรียกร้อง แล้วก็วนกลับมาหานายน้อย รู้สึกอบอุ่นดีอะ ^^
ประสบการณ์นี้เหมือนเราจะเคยเจอเหมือนกัน
พอมันเกินซ้ำก็ เอ่อออ เหมือนเคยเกินเรื่องแบบนี้ แล้วเราก็ทำแบบนี้เหมือนกันอะไรงี้
พอผ่านมานั่งๆนึกก็แปลกใจจัง งงๆบ้างคะ ฮาๆๆ
ประสบการณ์นี้เหมือนเราจะเคยเจอเหมือนกัน
พอมันเกินซ้ำก็ เอ่อออ เหมือนเคยเกินเรื่องแบบนี้ แล้วเราก็ทำแบบนี้เหมือนกันอะไรงี้
พอผ่านมานั่งๆนึกก็แปลกใจจัง งงๆบ้างคะ ฮาๆๆ
Luckey.B- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 102
Points : 3277
Join date : 20/07/2015
ที่อยู่ : ใต้ถุนบ้านสกุลจาง ใต้ดินบ้านอาสาม
Similar topics
» [OS] #dmbjdaily '520' (ผิงเสีย :: เหม่งจาง,ผิงเสีย)
» [OS] All alone with you [ผิงเสีย]
» [OS] งานวิจัยว่าด้วยการศึกษาพฤติกรรมของจางฉี่หลิง (ผิงเสีย)
» [OS-AU] วิธีสยบเด็กฉบับเฮยเสียจื่อ #ผิงเสีย + เฮย
» [Fic] 001 [ผิงเสีย]
» [OS] All alone with you [ผิงเสีย]
» [OS] งานวิจัยว่าด้วยการศึกษาพฤติกรรมของจางฉี่หลิง (ผิงเสีย)
» [OS-AU] วิธีสยบเด็กฉบับเฮยเสียจื่อ #ผิงเสีย + เฮย
» [Fic] 001 [ผิงเสีย]
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth